장음표시 사용
31쪽
Per vitam tuami non cujusvis rami fructus descis radicem indicat suam. Mo autem, quod tibi porrigitur jucundum, nec intenoga mel de ape sua. Λt distingue, cum prelo subjiciuntur uvae, primum musti tui ab acetoso, Ut pro parto majus aut minus statuas pretium, et vendas totum;
Nam ignominiosum est ingenio solerti, imbecillitatem in intellectum illabi.
Dixit; et complacuit multitudini acumen ejus ot astutia, sesellitque fructus, quamvis morbosi, pulcherrimus; unde collegerunt, quod amborum brachiorum complexu conderet et ambabus manibus distenta occultaret lacinia, alloquentes: Heus tui advolasti ad puteum parum habentem aquae et attigisti alveare vacuum; accipias igitur hocce residuum, nec aberrasse te a scopo, nec etiam seriisse aestimans. Sed ille sese eos liberalium loco habere affirmavit et acceptioni gratiarum actionem junxit; tum conversus scissam trahebat vestem et, terram percutiendo, diripiebat viam. Dixit vero, qui hanc historiam retulit: Ibi mihi visum est, eum externum habitum machinatum osso ot artificium incedendo adhibere; surrexi itaque, eandemque ingressus semitam vestigia pone legebam, illo Iimis me adspiciente et fugiendo prohibente, donec vacua orat via et veritatis manifestatio non amplius praesepiebatur. Hic laeto et hilari oculo me intuitus est et sincerum se praebuit, postquam similando deceperat, inquiens: ego te sane cogito fratrem alacritatis, qui quaerit societatem; expetisne socium, qui adjuvet te et vicissim adjuvetur, quique expendat pro te, dum vicissim erogetur pro ipso. Respondi: si talis mihi contingeret, conveniente gauderem forte. Regessit: iam invenisti; hilaris ergo sist et honestus quidem tibi contigit, adhaereas ergo i Dein, postquam risui aliquamdiu indulserat, repraesentavit vultum bene hahentem, et eccet erat senex Se gensis, absque ullo corporis morbo dubiove in faciei characteribus. Μaximo igitur laetatus, tum quod eum ossenderam, tum ob morbi vanitatem, intentus eram reprehensioni ob Pessimam agendi rationem; sed ille priusquam taxarem aperuit os recitando: Veste prodii lacera, ut dicerent: pauper est, qui transigit tempus iniquum;
Et hominibus memet paraplegia laborantem monstravi, quam saepe enim hoc modo jam obtinuit cor meum expetitat Sin Iazera non fuisset vestis, non miserti essent mei, nec, si detuisset paraplegiae simulatio, voti damnatus essem.
32쪽
His adjecit: non superest hac in regione pratum herbosum, nec in incolis ejus, cujus teneamur desiderio; quod si tu te mihi comitem praebero vis, via nobis
ost Eadem. Profecti ergo sumus, et per integrum biennium eum comitatus sum, jamque statueram societatem ei Praestare quamdiu Viverem, cum temPus recusans dirimeret.
Narravit Haret Hammamita. Cum secarem desertum, Sabidum petens, Comitabatur me juvenis, quom usque ad pubertatem oducaveram. Mores ejus persecte boni erant, et moribus meis adsuetus cognoverat, quid me juvareti quare nunquam desiderium meum praetergrediebatur, nec in petendis rebus scopo aberrabat. Haud dubium est, quin propinquitas ejus Cordi meo necessaria esset; eumque elegeram ministerio meo, sive domi versarer, sive in itinere. Hunc tempus omnia perdens abripuit, cum Sabidum nos contineret. Ego vero, cum ejus robur evanuisset et quiesceret Spiritus, annum perseveravi non deglutiens cibum, nec inclinavi in juvenem alium, usque dum solitudinis incommodis et molestiis, quas stando et Sedendo persentisc bam, eo adactus sum, ut in margaritae locum Sphaerulam vitream substituerem, et quaererem, qui deficientis vices expleret. Hoc consilio me contuli ad homines, qui in foro Sabidensi servos vendere solebant, et dixi: Cupio servum qui, horsummoveatur aut prorsum, placeat, et laudem mereat, cum tentetur; ut quo sit talis, quem crumenae produxerint et monetae protraxerint in forum. Omnes ibi annuebant petitioni et assiliebant et brevi conquirere promittebant. Sed conficiebant luna novae Circuitum suum, et convertebantur plenae et deficientes, absque ut uIlum promissorum illorum praestaretur. Itaque, cum viderem venditores oblitos vel simulantes oblivionem, animadvertens, non omne, quod laeve est, secare, nec aliud
33쪽
cutem meam tam beno scabere, quam proprium unguem, reprobato rem aliis committendi instituto, cum auro et argento in forum egressus sum, ut mancipia mihi producere juberem et sciscitarer pretia. Ibi mihi occurrit vir capistratus vitta, qui juvenem cubito tenens dixit:
Visne emero juvenem industrium, sorma et moribus excellentem, Qui, quodcunque ex eo quaeras, bene respondet; si tu Ioqueris, memoria tenet; Quando lapsus fueris, surgasi vocat; in ignem currit, si jubes; Qui, vel unicum diem societati adhibitus, observat te; quacunque re Contentus esse iubetur, contentus est ἔMulta quamvis praeditus astutia, tamen nunquam mentitus est, nec quidquam Praetendit; Allicienti non praebet aurem cupiditati, nec commissa evulgare secreta licitum habet, Semper autem novi quid profert, quodcunque agat, et in carminibus pariter ac in prosa superior est Per deum l nisi angustia vitae et pueri nudi, esurientes, separarent, non vendi dissem eum regno toto Cosmis.
Dixit; at ego conspiciens staturam eius rectam et pulchritudinem sinceram, existimavi unum ex juvenibus horti beatitudinis videro et exclamavit hic non est homo, verum honorando nihil minus angelol Dein eum de nomine suo interrogavi, non tam resciendi ductus cupidine, quam ut viderem, quomodo se haberet lingua
ad faciei venustatem. Sed, nec dulce nec amarum edens verbum, nec Servae SESE
nec ingenuae filium sermone prodebat. Protinus ergo me avorti inquiens: phui haesitationem tuam turpem l Ihi immersus in risum, mox colligens sese, caput ad me convertit et declamavit haecce:
O tui cuius exardet ira, quod non Prodam nomen meum; sic non agit aequus. Si nihil aliud tibi, quam hujus expositio, cordi est, auscultat ego sum Iosephus, ego Iosephus lIam ego tibi veIum retexi; si sapis, cognovisti; sed dubito an cognoveris.
Dixit; et carmine ejus abiit ira, et direptus mihi est intellectus, quasi incantatione. Ita enim attonitus eram, ut non amplius inquirerem et obliviscerer Iosephi iusti historiae; nec alia restabat cogitatio, quam ut eum licerer domino ipsius et
34쪽
explorarem pretii, quod solverem, summam, existimans: certe is adspiciet ille limis et nimis altum indicabit pretium. Sed non tondebat eodem mecum circulo, nec ubi ego affixus haerebat, verum inquit: servo, si parvi constat, et levis est eum comparandi difficultas, dominus benedicit et amore adjungitur ; quare, cum ego sane sera feram, ut hic tibi juvenis carior sit levi Pretio, quod tibi indicaverim, pende sis ducentas drachmas et gratiam mihi habe quamdiu vivis. Et statim paratam illi solvi pecuniae summam, ut Solvit quis pro re vili et licita, nec venit in animum, quodo e vile sit carum. Cum autem percussa utrinque manu emtio stabilita et discessos constitutus esset, lacrimis manarunt oculi juvenis, non ut quiete pluviam demittit nubes, et accedens ad dominum inquit:
Maledicat tibi deust num qualis ego sum venditur, ut satientur parvuli Esurientes Et num secundum legem aequitatis, ut obligar muneri, quod mihi imponi nequit, Et tenter terrore alio post alium 2 Quamvis qualis ego, cum tentatur, nou terretur. Nonne probasti me et perspexisti sinceritatem nulla fraudo mixtam Quoties me constituisti rete venationi, abii cum fera in laqueis meis; Imposuisti mihi molestias, et obsequentem me praebui, quamvis inesset dissicultas. Quaenam est res invisa, qua non tentatus sim, quae praeda, cui consequendas non auxiliatus fuerim Nec manifestarunt dies crimen a me comMissum, ut animi tranquillitas in disjunctione Possit ostentari.
Vitium tu nullum, gratiae sint disi in me offendisti clandestinum aut apertum. Quomodo tibi ergo facito esse potest, me ex oculis tuis removere ut labri abjiciunt schidia' . Et qui potuisti, me spernendo, te ipsum humiIiare Nam vendor sane ut merces aut supellex Nonne ego existimationem meam ab hoc scontemtu custodivi, ut sermones tuos, quo die serio constituebatur separatio Dixisti: profecto i quicunque licitetur hunc equum, nec commodatur, nec venditur. . Equidem haud minoris sum quam illo equus generosus, indolem sed tuam au-perat illius indoles; Praeterquam quod ego, cum vendar, canam: perdunt me, at qualem perdant juvenem l
Istis versibus auditis intellcctoquo sermone senex, altum postquam traxerat suspirium et ita Iacrimarat, ut alienis etiam lacrimae oborirentur, filii, dixit, loco
35쪽
hiinc juvenem habui et, nisi vinum me deIecisset et extincta esset lampas, nunquam reliquisset nidum meum, usque dum secutus esset feretrum. Iam video quantum oum incessit doloris, et medius fidiust lanis et placidus homo est. Visne ad consolandum cor ejus et propulsandum dolorem mecum Pacisci, ut emtionem rescindas, quando te precaturus sim, nec grave habeas, quando tibi molestus fuerim i Nam tu historiis selectis, a fidis auctoribus in syntagma redactis, legitur: qui mercatum cum fratre initum remittit, ei deus remittit peccata sua. Pudore coactus, quamvis multa cotas volutabam, promisi. Iuvenis ibi propius accedens frontem senis exosculabatur, qui lacrimis ex genis libere delabentibus cecinite
Tranquillo aia mimol caput meum pro te devoveo, quodcunque molesti doloria et miseriarum subeas, Haud longum est discessus spatium, nec remoti renovandast conjunctionis cameli, Opo grata potentissimi Gaatoris lAdjecit: trado te optimo domino, et sublata amiculi lacinia abiit. Iuvenis autem perseveravit in gemitu et ejulatu donec, milliaris spatio emenso, rediens ad tranquillitatem, sedato lacrimarum fluxu, ita me compellavit. Scisne cur novi et quam ob causam ejulavit Reposui: discessum a domino te, ut seres, commovisse credo. Illo contra: ego sum in fluvio et tu etiam in fluvio es, vestrum autem alter piscator, alter
Non seo, per deum i propto amicum diremtum, nec propter amissa delectamenta et gaudia, Sed lacrimarum fluxus ex genis profunditur ob occultum ejus obtutum, si quando . eum in re quadam figit; Quem scilicet abdit, dum perfecerit et socius in perdiderit sculptos, candidos, splendentes. Vae tibii nonne hi oculi caesii tibi indicarunt, mo liberiuri esse, quem vendere vetitum Cum praeterea et nomini Iosepho indicium inest clarum
Dixit; et assimilavi verba ejus per contradictiones ludentium et iocantium mo- inodo; ille vero indurescens, more veridici, mundabat se a luto semitutis. Circumvaga
36쪽
bamur ergo in rixa, quae ad alapas usque progrediebatur tandemque in judicium procedebat. At judex, cum statum rei lucuIenter exposuissemus, suratamque nostram praelegissemus, dixit: nonne, qui te commonefecit, excusandus est, et qui te cavere jussit, indici aequiparandust Sane, non defuit ossicio suo, qui edocuiti Ex iis enim, quae
Commemorastis, clare prodit, juvenem quidem monuisse, te vero non abstinuisse, sincerumque tibi illum dedisse consilium, te vero non servasse. Tege igitur et occulta stupentis cordis morbum, nec illum, sed te ipsum reprehende. Coa autem ei inhaereas cupiasque eum possidere servum, qui liberae cutis nec exponendus est venditioni. Nam pater ejus heri ante solis occasum eum adduxit et Propaginem a se emissam,
quemque non alius quam ipse possideat, consessus esti Interrogavi: an novisti patrem, quem deus asstigati Reposuit: quasi ignorari possit Abu Sald, quem impune licet convitiis adspergere, de quo delatum est ad omnes judices, qui cum nullo non habuit negotia. Tum ego incensus ira nonnisi in Deo auxilium esse exclamavi et, cum jam aufugisset tempus, quasi ex delirio redii, certus, vittam illam fuisse rete fraudis et domum venationis. Et demittebatur visus meus ob id quod expertus eram, juravique non amplius negotia habere cum capistrato, quamdiu eSSem Victurus, nec desinebam lamentari ob emtionem frustratam et ignominiam inter sodales. Ad quae judex, videns iram meam et excandescentiae ardorem, haec essatus est. O viri quod perdidisti peculii tui, monitor tibi est; nec crimen erga te commisit, qui te expergesecit. Sapientiam igitur hauriens ex eo, quod in te ingruit, ceIa hunc casum amicos tuos, semper tamen mali, quod te obruit, Inemor, ut recordatio tuos tueatur nummos. Ac indue mores viri, qui, patiens cum tentatur, positum ob oculos exemplum probe considerat. Quibus dictis eum valero jussi, indutus veste pudoris et tristitiae, trahens syrma animi stupidi et falsi, instituique Abu Saidum aperte prosequi convitiis, et in aeternum me ab eo soparare. Proinde evitabam Iatibulum ejus et recedebam ab ejus adspectu, donec me oppressit in via angusta et salute propensi impertiviti Ubi ego nihil aliud, quam austero Haltu prospicere et tacere. Sed ille, quid, inquit, tibi venit in mentem ZNasum extollis supra socium tuum y Regessi: oblitusno es, quod decepisti et fraudasti, et patrasti facinus tuum, quod patrasti Z Tunc increpuit ore subsannans et recitavit me reconciliaturus ro tui qui vultum avertis guccensens et austerus, Et reprehendens plumas subdis sagittis,
37쪽
Dicisque: num Iiber venditur ut venditur niger Parcet nam non primus id feci, ut opinaris, Iam anto vendiderunt Iosephum Iacobitae, at quales illi l aetera juro per domum, ad quam iter dirigit xeligiosus, Et per ambeuntes dispersis antiis macilentos, Quod non suscopi hoc negotium ignominiosum, dum supererat drachma. Excusa igitur fratrem et abstine vituperare more insipientium.
Adjecit: excusatio quidem mea jam patet, tuae autem monetae Perierant. Quod si me horres et a mΘ dellectis, nimium tristis ob amissos nummos, scias velim, me non esse eum, qui mordeat his et binas calcare faciat prunas; sin animum applicas, morem gerens avaritiae, ut Vindices, qui retibus meis inhaeserunt, obolos, deplorentura plorantibus technae tuae. Dixit Haret Hammamita: hoc sermone suo decipiente et vicistoriosis praestigiis suiS coegit me, ut in sinceram Cum eo amicitiam redirem, meque ei benevolum praeberem. Post tergum itaque ieci facinus ejus quamvis execrabila.
Narravit Haret Hammamita. Cum ambularem Schirasi, offendi praeconem, qui praetereuntes, Properantes licet, sistebat, et praeterire nec ego Potui, sed, ne Pa sum quidem ultra progressus, ad eum deflexi exploratum, quae sit gemma indolis, et an pro noris specie Ductus so habeat. Et ecce singuli eum circumdabant, pluribus ad eos confluentibus. Cum aut m festivo frueremur sermone, Iaetiore quam pulchrarum cantus puellarum, jucundiore quam lac uvarum, oppressit nos Ia ratas indutus Vestes, qui duas sere aetates pervixisse videbatur, lingua haud impedita salutans, et diserte iustar disertissimi alloquens. Cum vero amiculi cingulum
38쪽
arctius adtraheret, ut solem concionaturi, populum quidem ob Iaceras vestes comi intus invasit, oblitum, quemque in duabus rebus suis minimis spectari virum corde et lingua . Proindo ad demonstrandam eloquentiam provocare, lignumque ejus vilissimis quibuslibet lignis accensere coeperunt, dum hic ne vectulum quidem prodebat, nec ullam ostendebat sui notam, donec ingenia eorum perspexerat, pra pondorante aeque ac levi cognito. Τandem vero, Cum, quae occultabant, elicuisset, et quae abscondebant, in liquidum produxisset, ita locutus est: O hominest si scissetis sub operculo vinum latere merum, non contemsissetis Iaceras vestes indutum, nec ci boni quid inesse prorsus negassetis. SimuI doctrinae suae fontes et eximias sui notas Promanare sivit, quae singularem excitabant admirationem, dignae, ut auro Iiquefacto scriberentur. Dein vulnerato omni pericardio, omnibusquo cordibus ad ipsum attractis, movit ad abitum et paravit discessum. At congregata multitudo, a lacinia ejus se suspendens, cursum suctus inhibuit, inquiens, tu poculi tui notam nobis ostendisti, iam fac cognoscamus et ampullae plenitudinem et medullam. Hic ille tacere, ut quom moeror suffocat, dein eiulare
adeo, ut misericordiam moveret. Continuavit referens. Ita cum lac vix mixtum et jam coagulatum, artemque ac in scopo seriendo fortunam Abi Saido consuetam animadvorterem, accuratius senem consideravi, macore vultus et tenuitato faciei utens indicibus; et re vera ille erat ipse. Tamen hoc secretum occultavi ceu morbum intestinum, et, quamvis ille non opinabatur, fraudem texi. Ejulatu demum finito, se a me cognitum esse intellexit et ridibundo me adspexit oculo, tum flebili voco haecessatus est. mi imploro misericordiam, submittens memet ob peccata, quibus tergum meum
o hominest quot ego vetustos, ohesos, optimis adtributis praeditor, occidi inrorantibus spratis lNec timui possessorom, qui exigeret talionem aut pretium, Semper, cum peccatum perfecissem, judiciis me subtrahens. Nec evigilavit anima ex errore, pertinax in occidendis illis, Donicum apparens in vertice canities me prohibuit. Ex quo enim incanuerunt tempora, nec vetustioris, nec junioris Uuquam ludi
sanguinem. Nunc autem, quo mΘ videtis, statu et sorte tristi versor,
39쪽
Possidens puellam quae, postquam diu domi mansit innupta et seclusa, amorum fere praeterlapso tempore, Tamen repetitur matrimonio, ut pudica, quae virum possit laetare, solet expeti. Sed, si gratum sacere volo, minus centum drachmis ei dotanda non sessiciant, Cum manus mea no unam quidem contineat, terra sterilis, coelum nisi um. Expers sit; An ergo quisquam mo iuvet, ut eas asserre possim, puella comitatas deIectabili, Et purget curas amemate suo meas, et cordis antigentes cogitationes, Et gratias meas promereri studeat, cujus emaciatur paene precibus facies
Dixit; nec quisquam ex multitudine rostitit, qui non largitus esset et beneficia sua in eum profudisset. Quare prosperata petitione et drachmarum centuria completa, gratias egit, felicitatem apprecans, et a crure discessuro sustulit laciniam. Ego Vero Secutus sum, sciro cupiens, quamnam puellam in gynaeceo suo educaritet quosnam rerum suarum initio interfecerit. Ibi illo, quasi celeritate, qua Surrexeram, edoctus esset de desiderio meo, appropinquavit ad me et, intellige, inquit
Amicet occidere, do meas sortis homine dictum, significat vinum miscereὲ nonoecido dente acuto aut gladio. Quare diu in domo retenta Ergo filia est vitis, non virgo ex filiabus nobilium; Quam quidem ut in scyphum et poculum immittam surrexi, ut vidisti, et iam residebo. Adverte quae dixi, et pro arbitrio tuo, si vis, ignosce aut vitupera.
His addidit: ego sum homo per ebrietatem nocens, tu contra pusillanimis; magna ergo inter nos est disserentia. Tum valedixit et abiit, relicto mihi in viaticum adspectu amorem Prodente.
40쪽
Narravit Naret Hammamita. Procumbere laci Μalatiae camelam separationis et pera mea plena erat dureis. Ex quo autem illuc diverteram, assumseram consue
itidinem adaquandi ad aquas Iaeritiae et venandi fugaces bellas divulgatas per re- gionem fabulas , nec me fugiebat quod gratum auditu esset aut visu, nec vacuus erat a me Iocus lusus aut gaudii; usque dum non superesset negotium in ea urbe
nec desiderium ultra in ea commorandi; serio erogavi pecuniam, ut emerem ad iternecessaria. Quod cum perfecissem, et parata essent jumenta, quibus opus erat, vidi novem viros, qui emto vino ascenderant collemi lenitas eorum erat compos ocuIorum, delectatio erat dulcedo verborum. Accessi ergo ad eos, cupidus conversationis non vini, et appetens congressus, non poculi et cum illis insertus essem decimus additusque socius, inveni eos silios diversarum matrum, desertorum peragratores nisi quod cognatio urbanitatis eos conjunxerat ut generiS cognatio, paremque inter eos fecerat dignitatis gradum, ut splenderent instar Mui geminorum, aut camelae cujus omnes proportionales sunt partes. Et laetitiam mihi creabat accessisso ad eos et commovebar ad laudandam constellationem, quae me adduxerat, incepique meas sagittas cum ipsorum versare, sanitatem Petem ex odore ingenii eorum, non vini. Usque dum eo pervenimus, ut aenigmata Proponeremus Vicissim, ut si, in tendens ut respondeatur Karamata, honores, interroges, quid est similo Naumu fata, somnus praetorii ty Et exorsi sumus retegere halluci nationem et hebetudinem visus, et decerpere spinas et fructus. Dum vero explicabamus vestes novas et tritas protrahebamusque Pingue et macrum, vo-nit ad nos senex, cujus jam abierat forma et color, residua erat experientia et scientia, et simulaVit se spectatorem et auditorem, qui colligeret quod nos spargeremus; excussis Vero crumenta nostris et manifesta desperatione, cum videret nihil producere haurientem et descendentem, colligens syrma et Occipiat nobis advertens. dixit: non omne nigrum est dactylus, nec omne rubicundum est vinum. Et adhaeissimus ei ut Iuceria ramis, prohibuimusque cingentes a tractu in quem tendebat,