Io. Nic. Madvigii Adversaria critica ad scriptores Graecos et Latinos Io. Nic. Madvigii adversaria critica ad scriptores Graecos De arte coniecturali, Emendationes graecae

531쪽

Lib. IV. bendum: P μα α τουτοις πραττο/ιένοις ηυτομολησάν

Fragmentorum Diodori e libris XXI ad XL correctiones aliqu0t natas, cum ea hist0riae causa percurrerem, nullo addito verbo indicabo ac ne posita quidem vulgata scriptura. Εἴe correcti0nes quod maxime in fragmentis Haeschelianis et iis, quae Maio debentur, interdum longius a litterarum vestigiis discedunt, non mirabuntur, qui eorum condici0nem

norunt.

Scribendum est igitur XXI, 8 Behh. c. 2, 3 Dind. :

ζειν τον iπαινον.

Lib. XXVII, I 8 in D. , quod incipit sic: Οrι άτυχίαν

532쪽

Lib. IV.

533쪽

Lib. IV.

Lib. XXXIV et XXXV, 60 333: Κατων ό ἐπικλη-

Lib. XXXVII, l2 8, 4 : διατελεσας εἰς ἐπανορ-

His addam, in fragmento libri VI, I 2, b) sic esse

Strabo.

Strabonis legendi initium feei a libro V et VI, Italiae

antiquae sormam et intermixtam rerum Romanarum, partim etiam Graecarum memoriam persequens. Aliquot annis post adiunxi III et IV, quibus terrae et provinciae ad occidentem et septentrionem versae continentur, repetitisque illis duobus libris ad VII proximosque perrexi, hic quoque praeter ge0Disjtiroci by Cooste

534쪽

Lib. IV.

graphica animo in intervenientem multis modis Graecarum Romanarumque rerum litterarumque mentionem intento. Sed sensim, maxime inde a libro undecimo celerius legimultoque pauciora annotavi. Duos primos libros antea hic illic inspectos postremos legi. Straboniani operis emendandi subsidia Emmerus diligentissime conquisivit prudenterque et eaute de codieibus aestimandis disseruit, quorum vel optimi sin priore parte AB, in altera F D E antiqua et gravia menda habent; in ipsa oratione constituenda et emendanda etsi non pauca vera invenit, tamen non raro minus libero iudicio usus menda a Corae aut etiam Gros-kurdio animadversa et partim sublata defendit interdum pravis enarrandi artificiis et singendo. Multa selieiter Mei-nehius correxit; ex iis, quae is quoque aut reliquit aut non recte expedivit, quae n0bis videmur recto animadvertisse et

emendasse, age, perSequamur. in

του cu κεανου . . . εἰς Ποσειδώνιον Γναβαχχοριεθα . . ἱκανως διακρατησαντας τον Περὶ τουτων λόγον. Hoeorrupto διακρατήσαντας scrib. διαιτήσαντας. Cθ.

p. 14 exti., 94, I03 et saepius. Ibd. eadem pag. I, 10):. Αἰγυπιος καὶ Φοινίκη, ἐξῆρ δὲ ἡ περιξ τῆς Κυπρου, ε Irα Σολυ/ιοι καὶ Λυκιοι καὶ Κῆρες. Πiρις τῆς Κυπρου nulla est pars huius, quam Strabo persequitur, orae. Scrib.: η πε ραία τῶνe Κυπρον, pars continentis Cypro obiecta, quae confinis So-

Exemplo Parisiis apud Didotum edito a Muellero uti non potui, ex quo mihi casu innotuit egregia in libr. III p. 155 3. 7,

emendatio.

535쪽

Lib. IV.

lymis est. Notissima η περαία τῆς 'Po&υ. Ds p. 9dictum est supra p. 326 ad Thucyd. VI, 2I, 2.

Ιbd. 10 I, 17ὶ: και του ro καὶ ἐν /ιικροὶς ριεν δῆλον ἐset M. Scribendum: μ ιιικροὶς ἐνδηλον ἐστιν. Ibd. p. II it, I 8ὶ Scrib.: ei λλοις γαρ νομος τοτον βασιλεως προσταγμια, αλλοις τό τευν αρioτωνκ. v. i. pro aλλος' . agitur de diversitate legum, sed alios in aliis civitatibus legum esse auctores. Ιbd. II l, 20ὶ ωσπερ mend0sum est; sortasse scribendum: ἄλλ', οἱα τα περὶ την άνα ιετρησιν . . ἐναλλοις δεικνυουσιν. Deinde autem, Sublatis. quae errore repetita sunt μοθέοθαι δε) scribendum est sic: ἐνταυθαδε υποθεσθαι Mi και πεστευσαι τοὶς ε κεἰ δειχθHσιν, καὶ oφαιροει ιεν τον κοσ/ιον, sφαιροειδῆ δὲ ετιδὲ τουτων προτερον τήν εγιὲ τό μεσον των σω/ιάτων φοράν, αὐτόν ριονον, ει τι τῆς αἰσθησεως ν των κοινῶν ἐννοιῶν ἐστιν, εἰ ἄρα, ἐπεση ιαινο- ιιενον ἐπὶ κεφαλαίω st ικρά: ita ut ipse tantum sumin sim et breviter, si forte, confirmea et quasi signes, si quid sensui et eommunibus notulis propinquum est ut inde con

536쪽

Lib. IV.

vagatum tollendum etiam p. 63extr. c. 4, 43, ut scribatur: οἰκήσι/ιον ἀ/ιtis frin ως. VI p. 25b recte Coraes; quae Emmerus comparat, nulla aut prorsus diversa sunt. CD. ad Plutarchum de audiendo c. 13. De p. 16, o. 2, 3 dictum est supra p. 24, de p. 20 c. 2, 9 p. 29 n.

non Iraροσκοπος. Paulo ante iniuria et Kramerus haesit in verbis καὶ τὰ πληθος et Meinehius και in κάκ mutavi perturbata structura. Multitudinem scriptorum et late diffusam in ipsis locis famam hoc est enim το nλῆθος τῆς ἐπιχωριαζουσης φη/ιης) Strabo argumento esse dicit, non fictas res esse. Ibd. 2b l, I 6 : καὶ τό την α κ/ ἐν του P 'ου Ουαγριοδο ει ναι καὶ την θν ραν. Minime συαγρωδζς erat mi θηρα. Scribendum: sυαγρωδη ειναι καὶ δν' κτηρίαν. Ibd. 28 2, 20ὶ: ἀλλά καὶ ταυτην, ἐπιξῆς κατάτους Θρακας εἰδωρ. Scrib.: αλλά καθ' αδ et ην τη, Ιbd. 3b 2, 28 tollendae voees etους Αἰθίοπας additae, cum non animadverteretur obiectum esse: καὶ τὸν περὶ etων Πυγ/ιαίων λογον propter καi . Poterat Strabo dicere: ἐπὶ τους κατ P θυπιον Αἰθίοπας sto νους. Ibd. 36 2, 3Iὶ: οἱ μὲν nερίnλουν πιυν δια Γαδείρων /ιεχρι ἡ 'Lνδικῆς εἰoάγουοιν. Scribendum: διά Diuitiaco by Cooste

537쪽

Lib. IV.των Γα R, per fretum Gaditanum. Paulo post prave ab editoribus additum est οὐδ' ante ἡ 'ohosiωρ. Sententia

est: - Sic enim sequeretur etiam Ulixis errorem fieri non potuisse'. Sed scribendum: ουχ ιυς αδυναetoc ει η αν καὶ γαρ η 'Οδυσσέως πλανη άδο ατος), αλλ' ozι κ. g. λ. pr0 ου I. ως ἀδυνατος εἶναι). Ibd. 4l init. 2, 33). Verba in codicibus loco mota . καλως ειλεν . . . Παραλαβεὶνὶ CGRubonus ceterique eum non recto loco posuissent, et M p0st 0tφα νει addere coacti sunt neque sententiam rectam consecuti; nam ἐ/ιφαίνει Homerus τὴν Παρά Σιδωνιοις αποδυ/ιίαν nomine eorum

hoc loco Od. IV, 84ὶ interposito; alibi artifieiorum laude et hospitii muntione aliud et maius significat. Scribendum

sic: i να δ' καὶ et ην π. τ. Σ άnoδζ3ιίαν, καλως εἶχεν εῖτ' ἀναλαβε ἐν ε δεε καὶ παραλαβεὶν, ην ἐπὶ πλέον γενο/ιένην ἐ/ιφαίνει διά των ἐπαίνων κ . τ. λ. Et vocum aliquot et versuum plurium transpositorum non rara sunt

in Strabonis opere exempla ΙV p. lit, c. I, 2, ad VI p. 2b33. Eadem pag. extr. 2, 34 mira significatur disserentia hominum τουτοις et finium, tum finium mediorum πρός

538쪽

Lib. IV.

τυχουσι : etiam de iis locis. de quibus . . ipsum levibus testubus credidisse. Ιbd. qi 3. 4): λίθον τε κογχυλιωδο καὶ τἀ κτενω- δεα και χηρα/t δων τυπω/ ατα. In τα, qui articulus serrinequit, latet substantivum, quo carere non p0SSumus: καὶ

Ιbd. 53 3, 9) interpungenda oratio scribendumque

Ibd. 58 3, 273 post την Tu ντάλου guo ιλε ciν excidit solium antiqui codicis. Aliquid deesse Meinekius intellexit. Ibd. 61 init. 3, 20 extr. : καὶ τρL, ρη τινα ἐκ Tων

539쪽

Lib. IV.

Ibd. 66 s4. 7ὶ scribendum: οἱ δὲ λοιποὶ, οἱ ἐπιον-

κῆρ et /ιῆκος additur. Ibd. I, 26 et 273. Non transitur ad ea, quae Eratosthenes περι et ης τριτης σφραγὶας dixerat, sed ea finiuntur. ut deinceps de iis iudicetur. Scrib.: 'Ο ιιὸν δὴ

discerptis sententiis post nερί additum est M. Ibd. 81 l, 28 in inserendus articulus: τὴν διορέζουσαν

540쪽

Lib. IV.

Ibd. 8b 1, 32 manifestum est excidisse quaedam

Ibd. 86 I, 33 extr. : Ουκ ἄν εἱη παράλληλος ου- δετέρα. Scr. : ου δε et ἐρ ω in αραλληλω . Deinde αἱ βορειοι pravum; nam de septentrione omnino non agitur. Codices διαβορειοι. Videtur fuisse: διάφοροι. Ibd. 87 l, 3b) scribendum: φησας, ει ιι ἐν Παράμιικρά διαστη/ιατα υπήρχεν ὀ ελεγχος, συγγνῶναι ἄν ἐπειδη δὲ κ. m. λ. Vulgo post ἄν additur ἡν, nulla

structura.

Ibd. 89 I, 36) scribendum interpungendumque ita:

τινων καρπῶν συγκεκαυ/ιένων. Scrib.: πυρηνωδῶν τινων καρπων. Nam καρποὶ πυρωδεις nulli sunt; satis , est συγκεκαυσθαι.