장음표시 사용
511쪽
Lib. IV. τροπαἶς χει/ιεριναῖς et nivis multitudine. Scribendum: καὶ την ἐπερβολην του νυχους. CD. XVII, 82: διὰ την υπερβολὴν του νυχους. Ibd. 100: Λιονυσιος οπευδων την κατα την νῆσονα ναοτείαν καὶ τους κατ' 'Dαλίαν Ελληνας προσλαβέοθαι τήν /ιεν κατ' ἐκείνους κοινὴν στρατείαν εἰς
ετερον καιρον ἀνεβαλετο. Siciliam iam tenebat et agitur tantum de Italis ad imperium adiungendis κατ' ἐκείνους .Scrib.: τῆ κατὰ τον νησον δυναστεία καὶ τους κατDαλίαν 'Eλληνας προσλαβέσθαι κ. z. λ. Decepit interpolatorem καί et dativus relatus ad prae sitionem. CD. ad Xen. anab. VII, 6, 30. Iam Elchstadius. Ibd. paulo post: οἱ δ' 'μαλοὶ ... ἀπέστειλαν ἐκ Κρο-
τυ νος ναός ἐξήκοντα σπευδοντες παραδουναι τοῖς 'Pζγίνοις. Non tradere suas naves Rheginis volebant, sed iis furtim coniungi, antequam a Dionysio excluderentur, hoc est. παραδυναι aut Παρεισδέναι. Ibd. 112 scribendum videtur: της τιμωρίας, ῆν αυτ υτὰ δαι/ιονιον ἐκείνω sυντό eo ς ἐπιστροει, pro αυτιυ.
Ibd. 113. Cum Galli Galliam Cisalpinam dividerent
Senones, si c0dicibus credimus, i τυχον λαβοντες τὴν πορρωτάτω κε /tενον λοφον τυ ν ορων παρά θάλατταν.Ridiculum de colle; scribendum: τοπον. Significatur ager Galliens ad mare Adriaticum. Fieri potest, ut λοφον scripserit, qui των ορων partitive acciperet, quod a πορρωτάτω pendet. Sed in Diod0ri codicibus sine tali causa notissimae voces permutantur XV, 1 πολλοie φονοις pronoχλο ς πονοις, XV, 43 ὁπλων ολυροτητα pro τοπωνοχυρ. XVII, 7b ἐπιφάνειαν pr0 ωφελεων Rut χρεραν.
512쪽
βηοοι θα προς τὴ γραφὴν Plura mutant. Una tollenda est praep0sitio prave addita, cum verba non intellegerentur: ἐπι τους ουνεχεις τῆς ἐστοριας διεταβησο-3ιεθα τη γραφῆ χροόους, δcribendo transibimus. Idem,
pellavit με et αβιιτα ιν την αναγραφην. Ibd. 6: ιι ετ ολίγον δε τῶν γνωριμοὶν άμα καὶ του
ipsum Di0nysium Philoxeno suasisse, ut prudentius responderet, nec ei Phil0xenum id promisisse, quod narratur, iam
alii intellexerunt. Scrib.: των γνωρί/Hυν ἄμα αυτου καὶ του Λιονυσίου. Communes amici et lamiliares significantur. Ibd. 10: περι δὲ των χρησμῶν εφησε /ιὴ χρη/ι -
Ineptum illud περὶ θανατου. quoniam insimulabatur Tiribazus Delphos misisse quosdam c0nsulturos περι της ἐπαναστασεως, n0n de morte c. d). Scribendum: μὴ χρη/ια-
ne Tiribazus quidem se ad rensulendum admissum iri cre
tollendum γυ/ιναοίας, qu0d ad ἀθλησειυς ad8criptum dein in alienum l0cum illatum sententiam perturbat; tum fuit: καὶ δυνατὴν ἐν et oie οπλοις καὶ ε υπειθῆ ἐποίησε et ἐν sτρατιάν. AdiectiVum d ατην l0co motum est, in
ibd. 27 οἰκουντες non mutandum, sed tollendum, ut
513쪽
Lib. IV. sit: si r-τὴ Καφιε α no ρακληθέντες υno των ηγε- ιονων ευρώοτως ηιιυνos et O. Ad οἱ explendum additum est olκουντες.
Ibd. 33 pravum est: δυνα/Gκωτεραν ἐχθρον-δυ- ναιών. Videtur fuisse μαχιμωτεραν, sed praeceptis aliquot litteris corruptum. Paulo post in codicibus scribitur: εἰ δε . .. ἐβιci saeto
nequit. Dindoctus ἐμναντο msuit. Sed debebat quoniam
εxprimitur Agesilai ratiocinatio) e88e: δυνασθαι . . . Tot Λακεδαι/ιονίους et simul omitti ἄν. Nam inti otiι ιε ἄν dicitur, sed ἐδυνά/ιην πτα Ioαι. Scribendum sublatis additamentis: εο δεινον, ισως ἄν διὰ το παράλογον τυλν ς καὶ πιαὶσαι κατὰ τον κίνδυνον. Non intellectum est, πτα Οαι ἄν ad ipsum Agesilaum referri. Ibd. 41: ανεζευξαν οἱ του βασιλεως στρατηγοὶ . . . καὶ του στολου Ου3ιπαροντος προῆγον ἐΠὶ et ν Αἰγυπτον. Ad ἀνέζευξαν et Προηγον aptius erit συι παρα-
Ibd. 49. Ridiculum est, Helicen olim appellatam esse inon Ionicam, sedὶ Ioniam, nunc appellari Achaiam.
ευ ο τε pro τους δε) 3ιὴ θαυ/ιάζειν, itaque 8e non mirari. Paulo post in ea sententia, quae incipit ab his verbis: τηνδ' ουν λα/ιπάδα, excidit ναοί aut simile verbum. Neque Diuitiam by Coos e
514쪽
501 enim haec pars est eorum, quae physi ei illi de huiusmodi rebus sentiebant, sed narrationis Diodori de eo, quod
accidisset. Ibd. bI: ωρ Ουτ' civetoi πολtmραγιιονουσί τι των κατὰ et η. Λακωνικην Ουτ' ἐκεiνοις απτεσθαι προσήκειν τῆς Bo obnitie. Recte veteres editiones προοηκει. Traxit h0c alter infinitivus. Paulo ante, ubi est υπελά/ιβανον αυ-rOυς ραδίως . . . nul πιι ολε/ινθῆναι, excidisse ἄν, postea, quae lib. I c. 4 disputavi, non opus est diei. Ιbd. b2: Περὶ et ας Πυλας ασιζιογνοε TOis Περι
Miror e. 57 potius notari διαφυλαττειν quam δεῖ δι φυλαττειν eum Sehaesero poni. Diuitiam by Coos e
515쪽
Lib. IV. ισην πορείαν ἐποιησατο ἐπὶ et ν αλλασίαν καλουμένην πολιν. Adiectivum ισην non habet, quo reseratur.
Eritne, qui cum εὐθεία confundat 3 Verum non tollendum quod Dindoctus significat, sed scribendum: /ι ἐσην. Nam duae reliquae partes dextro et sinistro itinere usae sunt. Paulo post de Ischola) scribendum est, coniunctis Schaeseri
postrema verba delenda sunt. est. ad XI, 6 I. Ibd. 8b: κατὰ δε τῆν όξίαν πιαντινεie 3 ἐν 3ιετάτων ἄλλων 'Αρκάδων τὰ δεξιόν ἐπεiρον κερας κ. T. λ. Scrib.: κατά δε τὴν et άξιν Mαντινεις. i Si propria aliqua dignitas Mantinensium significaretur. quae nulla erat, diceretur: οἱ ιιεν μντινε te καet ά τὴν ἀξίαν.)
additum est /ιάν e. Prius mendum ortum est ex ΣΙ -
516쪽
Halic. IV, 3b: ῶσπερ ἐκ μακρῶς ἀνανη νας μέθης.
Ibd. 33 sic scribendum est: τὰ δ' ἀληθες Ουχ ουτως
τίον δέ additum est a librario non animadvertente eoυναντιον δέ coniungi cum ἐση/ιαίνετο. Lacunam animadvertit Rhodomannus, explevit Wesselingius. Ibd. 3b: οι γάρ φευγοντες ρίφαντες τάς πανοπλiας
λίων. Onomarchum ide cuius exitio alios aliter tradidisse e Pausania et Eusebio constatin Diodorum captum putasse ex iis, quae sequuntur, apparet Φίλιππος τὀν ι ιεν 'Ονό- ιαρρον ἐκρυρασε); nam de cadavere cruci affixo neque per 30 verba accipi possunt neque propter adiunctum: τους δ' ἄλλους κατεπόντισε. Itaque haec verba: ἐν οἷς ην καὶ αυτος ὀ οτρατηγος loco mota sunt, et bis, altero quidem loco substituto pro ὀ στρατηγος ipso nomine, praVeinterposita; Diodorus sic scripserat: διενηχοντο προς τάς τριηρεις. T λος δὲ . ἐξακισχιλιους, ἡλωσαν δὲ Ουκ
ἐλάττους τῶν τρισχιλίων, ἐν oiς ην καὶ αυzος ο στρατηγος.
Ibd. 56 st 6 l . Philomelo Pausanias S 2. 2, alium patrem adsignat, alium Onomarcho Aristoteles spolit.V, 4Behk.,
517쪽
V. 3, 4 St. . Ac Pausanias ipso ita in Onomarcho et Philomelo de generis communione tacet. Onomarchum et Phayllum fratres appellans, ut eum illos duos Datres non putasse manifestum sit; nec Justinus statres diisse sigoificat. Diodorus. non dubitant, quin hic et c. 61 Onomarchum Philomeli statrem dixerit, suntque e recentioribus, qui eum Sequantur, ut Wachsmuthius i Hellen. Murthumskunde I, 2 p. 374 ed. l , aliis dissentientibus sui Curtio in hist. Gr. III p. 433 . Equidem valde suspicor, ne Diω0rum quidem
ita sensisse. Nam primum prorsus ut Pausanias), ubi Onomarchum Philamelo ducem successisse narrat, c. 3I, DR- ternitatis adeo non mentionem laesi, ut eam excludere potius videatur ὀ σ-aρχων αυτῶ στρατηγος ονοριαρχος ἔcontra in prima maylli mentione c. 3b, et ubi eum Onomarcho successisse tradit, c. 36, statris nomen p0nit. Deinde hoc, a quo orsi sumus, l0co, quis credere potest, si omnes hos tres statres putasset, sic scripturum fuisse: ὀ
' ονοριαρχου, quasi Onomarchi stater non idem Ρhilomeli fuerit. ac non dicturum: ὀ τουτω/ αδελφος aut καὶ αw.Oe
Φιλοιι λου ἀδελ pός similiterve p Itaque, quoniam tamen propinquitatem aliquam Philomeli et Onomarchi h. l. etc. 61 significatam apparet, utroque loco ἀδελφιδους scriptum a Diodoro laisse puto.
Quot milia Diodorus posuerit, nescio. Ibd. 83: ἔτι δὲ πυργων ἀξιολογων κατασκευάς καὶ ταφους πυρειμίδων nολλῶν καὶ /ιεγαλων, διαφορωνταὲς φιλοτενίαις. Ridiculi sunt ταφοι πυρώ/ειαν. Scrib.: καὶ κατά τάφους πυραμίδων πολλων καὶ μεγάλων, ut
518쪽
pendeat hie quoque genetivus a κατασκευας et in aepularis pyramidea mulcoa magna/que . Sed restat aliud. Nam initium huius sententiae ἐν δε τaist i et toσι Πολεσιν, ἐν
κ. t. i. Redditur hoc illi: ἐν ριεν ταὶς Συρακουσαις breviter et univers , uno posito plenius exempl0. Ibd. Υ4: Φίλιππος ὀ βασιλεtie τοὶς πλείσIODς των 'Eλληνων εἰς φιλίαν προν , γριενος. Scr. : NPOοηγ- ιιένος. Vid. V. e. XVII, 4: ἐς την ὀ/ιoiαν ευνοιαν προσαγαγο/ιενος. Προαγει non προάγεrαι) ἐς φαλίαν rex, quem ex inseriore loco inter amic0s evehit. Lib. XVII, 7 confusa quaedam esse app&ret; nam propter nemiorum tranquillitatem verticem montis supra v nitorum sut- eminere, ne Diodorus quidem dicere poterat. Scrib.: ἐπ' ακρας της κορυνῆς διί την νηνεμίαν του περιέροντος ἀερος - υπερπετῆ γα ρ γ νεοθαι gaην ἄκραν τῆς των όνψιων πνοῆς -) Ορασθαι τον
519쪽
καὶ μηχανοποιους, κατεσκευασαν φιλοτεχνα βοηθήματα.
Quid piscatorum ars hic agat, omnino non video, nec artifices et mechanicos piscatores fuisse puto. Scribendum videtur αλις, ut id Diodorus pro adverbio posuerit Datis
magno numerox antiquo usu et Homerico. Ιbd. 50: καὶ τάς των τεκνων καὶ γυναικῶν καὶ συγγενῶν οὶκήσεις καὶ φυλακτηρια των et οπων. Ridicula φυλακτηρια των et οπων, cum prae8ertim sequantur his extrinsecus circumiecta τά φυλακτο, ρια των τόν τυραννον δορυφοροZντων. Scrib.: εων τ ρο p ε ων.
ειρ ηουχίας εμεινε φιλοφρονως. Nulla erat in manendo φιλοφροσυνη. Scrib.: φιλοχ ωρ ουσα. Ibd. 82: ενιοι δε διὰ την τῆς χιονος ἀνταυγειαν καὶ σκληρότητα τῆς ἀναβαλλομενης ἀνακλάσεως εφθει - ρον O. Scrib.: ἐτυφλου o. Sequitur: αλλα μοπι ι τευ καπνω δηλουμενων τῶν κωμων ἐλά/ιβανον οἱ Νακε - δονες ου κατοικουοιν έqριστάμενοι. Scribendum: ἐλάν
520쪽
logismi in hac re nihil habebant loci, sed συλλοχιοριο i secundum l0cum, quem in copiarum numeris tenuerant .nd. 95: Κρίνας δε ἐπὶ ταt re τους δρους θέοθαι τῆς οτρατείας. Pronomen omnino non habet quo reseratur. Latet ἐπὶ τ ω 'Τπάνι. Itaque hic locus supra lib. I c. 3 poni debuerat. Eodem capite inserius post πεζοie siἐν δισ/ευρίοις και πεντακισχιλιοις excidit: I π π ευ ο ι δὲ Mo) χιλιο ις. Ibd. 102: ριὲν στρατιὰν προoheta ξεν ἐyt
genus significatur. Iam Wesselingius.JIbd. 106: ἔτι πολλοὶ etῶν βιαίεως και et βριοτικως κεχρη tενων ταὶς ἐξονοίαις Παρανενο/ιηκα o . Miram vero partiti0nem. Apparet requiri: Oete πολλοι βια ως . . . κεχρη/ιενοι. Sed fortasse post των excidit substantivum των uρχόντων, τῶν ἐααρχων , deinde ad τῶν, quod re- Stabat, prave accommodatus est participii casus Ibd. II i: κατα/t ζας x et otτους τοὶς προυπαρ
in Cap. 100 e duobus eodicibus scribendum: ημέραν τῆ μάχητάξαντος pro τῆς Diqiligod by Corale