Fragmenta comicorum Graecorum

482쪽

maram, ' quunx suspieionem nuper diserto resumonis onymi seriptoris 2 blato' editi eonfirmatam vidis, Fabulano tua. Terentii Extant quatuor B Menandro tennulatae, Andria Eunuehus Adelpho ei Et: Heauton timorumenos; duae ex. Apollodoro : Carleto si pHecyra et Phormio. V. Angeli Μait Fragmenta, Plauueti Terentii p. 38., CD. qui eodem testimonio usus esso Histdetur Petrarca in vita Terentii apud Rest hosum p. XXXV ubi Apollodorus Coael niti ius scriptum est. Fabulas Ap ollodorem Cai tium sive Atheniensem Suia dast domisse3 tefert septem et quadraginta , et quinquiemi vicisse: . : Titulo idem apposuit nullos: a reliquis autem. quaa Praeter 'Aποκαρτερολπὰς , OLGOMIαν, Γραμματειδι-

aesti H Ceterum Gatineri argumenta, quibus illei, exbhmqs via Phormionem Terenuanam expressam esse, docere . Inatus est, nureris amensum aulisse Iutaenido diga a cratis P. M.

483쪽

m. Bonus non habeo. mgunt 'Eνεα et do muta , muller ' Ditem pretantur, milia eum veritatis specie; nee melius Ιεροια C sauhonus ad Athenaeum p. 213 b. Paullo i speciosius , coniDaias, ' ωιαν. muli erem Ennaeam vel Nεμαν meretrinem fabulae nomen impertiFime. . i. .. ἱ Hecyra . nulli Veterum . scriptorum mmemorata Tm

venili imitatione' nobilitata est. Ipse quidem Terentius Apol Astari nomen tacuit; nihilo minus res certa .est ex Vita. T rentii a Malo edita p. 38. CD. Petrarcam Vit.. r. apud WEM Merhonum via. I p. . XXXV et veterem didasealiam Tere sanae, fabulae' praemissam: tota grae ea Apol Iodorvi Herenim in antiquis exemplaribus scriptum repperit Pighius Annal. XI p. 392, non ut hodie editurr tota graeea ΜΕ- nandru. Terentius quam Presse. graeeum exemplar a Fulus est vel litiuum fabulae a Donato servatum docet. . Austra fabula, quam in Phormione expressit . Terentius, A I ludorua 'Lαιδικαενος inscripserat. Terentius Prol. 25et.

Primas partes qui aget, is erit Phormion, hi Parasitus, Per quem res geretur maxime. - . . Ii Donatusi: gravia erroris Terentium; accusate hanc enim quam: transtuleritu labulam Epidicar omenon dictam. Ruai puella de' qu i ludicium est; aliam esse Epidleazomedi, monii eiusdem Apollodori et debuisse ergo. dicere Terentium; Fhpldleazomenen. . Hoc Donali testimonis confisus smi r Iesua antiquam lectionem .Epidicazomenon, quam tenet, etiam e visus, didasealia. Terentu icto ta .graeua Apollo midoru Epidi ea Eomenosi, exturbare eiusque loeo Epidi, vitea E o in e n e n inserre non dubitavit. , Non i eat, inquit, Qquod num Donato. erroris arguamus . Terentium ,:. cum sariis

484쪽

corrigere poscinus Epidicazomenen. Nam ut ἐπίδικος, α Ructore Harpocratione, est virgo orba de qua lis est eui debeat in matrimonium locari: ita ἐπιδικαζομένη est dec qua iudicium facium est: et talis utique hic a Terentio Q inducitur Plianium. γ Persuasit Benileius Stultero, qui Lecit. Andoc. V p. 93 haec scripsit r Apollodori 'Eπιδιε Acetas νος olim extitit, diversa ab 'Eπιδικαζοφανη, ex qua et Phormionem suum transtulit Terentius; hanc enim inscriptam et fuisse 'Eπιδικαζ' ιενην vel ex Τerentiana sabuIa est mani-ε festum, ciIm non iuvenis puellam, sed Phormio, nomine e puellae, iuvenem in iudicio coegerit, ut duceret amatam. I iiimvero ut mittam Benileium non recte interpretari ἐπι-

δικαςοαενην puellam de qua iudicium factum est, quo sensu nullus unquam scriptor verbo ἐπιδικάζεσθαι usus Est, mihi quidem nunquam probabile visum est Apollodorum duas fabulas, alteram 'Eπιδικα ομ ένη alteram ' δικαζό- ιeνος inscriptam, docuisse, quod ego tum demum factum Credam, Si rem graviore quam Donati qui fertur auctoritata munitam videro. Eadem Euhnii suit sententia ad Pollucem

X 137, probata etiam Hemsterhusio ad X 15 , sed quod addit ille, prioris sabulae. δικαςομενου) auctorem suisse

Diphilum, nihil caussae esse video eur diversos auctoreaeonfudisse Donatum statuamus. Mihi quidem utrumque nomen eidem fabulae convenire vidulur. 'Eπιδικά ηιενον si

inscripsit Apollodorus, secit hoc propter Phormionem, qui

se paternum Phanii amicum simularet, ideoque causa virginis suscepta Antiphonem In iudicio cogeret ut illam matrimonio sibi iungeret. Itaque Phormio επιδικάσατο. τῆνico του quemadmodum ἐπιδικάζεσθαι του

κληρου τινι dicitur is qui alii hereditatem vindicat. Cis. 1eyer de Proc. Attic. p. 462 56. Sin Ἐπιδικαζομενην inscripsit, id propter Phanium fecisse putandus est, quae in-

485쪽

tereedente Phormiono eo Tet Alitiphonem ut se uxorem dueeret. Potuit igitur eadem fabula, quam Apollodorus 'Eπιδικα μενον inscripserat, proclivi errore ab aliis 'καζομενης nomine frequentari. Ceterum 'Eπιδικαζομενην nullus, quod sciam, comicus scripsit; ' δικαζομενον autem praeter Apollodorum scripserunt Diphilus Anaxippus et Philemo. Phormionis parasiti nomen, ut hoc addam, non fictum ab Apollodoro sed e rei veritate ductum fuisse colligaa ex Athenaeo VI p. 2 4 l 'Αρισroδηιιος - παρασiτους ἀνα- ' Ἀντιόχου ρι ἐν του βασιλειος Σωστρατον, δημVτρiουδὸ του πολιορκητου μαγοοαν τον κυρτόν , Σελευκου διΦορμίωνα. Neque alius videtur Phormio fuisse is quem

in Λιαβολον induxerat Apollodorus. V. Pollux X I5 . Sequitur Ποοικιζοφιενη 'Ιματι on ιυλις apud Athenaeum III p. 6 a. Ita enim recto Schweighaeuserus edidit interposito ri, quo libri earent. Idem assert Philoxeni glossas: Προικii ιο dolo. Προικιζομενη dotanda. Minus recte Grotius Dotatam reddidit. Denique Σταττομένην habemus apud Athenaeum VI p. 243 e, ubi quum Chaerephon rideatur, hanc e prioribus Apollodori fabulis fuisse conlicias, si quidem parasitus ille Olympiadem CXX vix superaverit. Taeito fabulae titulo semel laudatur Apollodorus Carrstius ab Athenaeo I p. 34 d.

Praeterea decem Apollodori fabularum titulos commemoratos video, sed nulla patriae significatione addita, ut utri adscribendae sint incertus haereas. Sunt autem hi. 'Aδελ-

margo Gesnerianus Apollodorus Aberrantibus, Grotianus autem Aberrante praebeat, Fabricius aliique τυγχάνοντα graecum titulum fecerunt. Gaissordius demum e

486쪽

quum Gesnerus in codice suo inciuαρτα-ντων repperisse videatur, id ipsum fortasse verum et genuinum fuit fabulas elogium. Eiusdem sabulae nomen latere videtur apud Antiatiic. p. 101 ι καθisco: καθεδουμω. 'Aπολέγων Λιαμαρτανοίσν fort. in μιρτάνουσι). Ita edidit haec Bekkerus et ante Bekkerum Molitetalconius Bibl. Coisi. p. 82. At Valeheliario teste Diatr. p. 2 4 B in codice pro 'Aπο- λέγων legitur ἀπολέγει, unde Rullii venius Ευπολις λέγει

Coniiciebat, quam infelicem conlecturam mirum est valekenarium, qui in illo ἀπολεγει Apollodori nomen latere viderat, suae ipsius eonlecturae praetulisse. Γαλατας hab mus apud Stobaeum Flor. XClx 26, ubi Grotius Apollodorus Lacte, Gaissordius 'ia πολλοδωρου Γουλακτος. Ita Vero comoediam inscriptam fuisse quis eredat 3 Recte Ge Ii erus in Galatis, quo titulo fabula ferebatur Sopatri P Phii, V. Allien. IV p. 160 e. De Posidippi Γαλάτη infra dicetur. Nec male tamen Γαλάrειαν aliquis seribendum coniiciat, quo titulo fabulas docuerunt Nicochares et Aletis.

Idque ipsum ut nune video proposuit Touplus Add. ad Theocr. II p. 402. Sed teneo Ιαλάτας. Porro Συνεφηβους habemus apud Ammonium disser. verb. p. 133, ubi quum vulgo legatur ἐν 'Eφηβοις, eod. Paris. proxime vero habet συν ἐφήσοις. Κιθαρωδὰν apud Stobaeum Floril. CXXI I . Aάκαιναν ibidem CX1II et CXVI M. Παιδιον ibid. LIII τ, eum lemmate ' Απολλοδώρου Παι-

δἐιον, pro quo recte Gaissordius IIcadiω. Atque ita iam Ges-nerus: in Paedio. Nec minus corrupte legitur CX 2:'Aπολλοδωρου εκ Παιδων. ubi itidem ἐν Παιδίω legendum videtur, qui frequentissimus est comoediarum index. Denique Παραλογιζομένους habemus apud Stobaeum XCIXI , quod Groitus veriit Cir eum seripit, rectius opinor laeturus at Imposior ea transtulisset. Quos praeterea 30 .

487쪽

leursius et Fabricius apposuerunt tanquam sabularnm titulos, .Pυτινος e Plutarctio ) et Euxenis sive Euxenides e Festo nihil ad comicum Apollodorum attinere videntur. Oικε της qui lactum sit ut Fabricius Bibl. Gr. IIp. 420 inter titulos fabularum Apollodori receperit, docentea quae ad Fragm. inc. sab. VI annotabimus. Denique quod iugeniose suspicatus est Riisclielius diss. de Oro p. 39,. Apollodori sabulam Si Οιππίδης inscriptam commemorari in Etrmolog. Gud. p. 342 35, eiusmodi est ut certi quidquam affirmare vIx liceat. - Irarum sabularum pleraeque etsi Iton dubitamus quin Carystio tribuendae sint, fragmenta tamen separatim exhibebimus. lAd orationis indolem quod attinet, qua usus est Apollodorus sive Gelous sive Carystius, grammatici quidem plurima gravi nota insigniverunt. Ex hoc genere est σακκοπ,ῆρα, quod ad vulgus imperitorum ablegat Pollux X 165r σακκο-πMὶραν ιυς ειθιστο τοις ἰδιωταις λεγειν, ἐν 'Aπολλοδώρου του Καρυστίου Ἀμφιαρε o. Nec magis probatum fuit

Atticistis στρωματενς, quo utrumque Apollodorum usum esse iidem Pollux tradit X I38. CD. Lobeckius ad Phrynichum p. 50I. γλωττοκομον dixit Carystius teste Polluce X 15 , ad

quem locum vide quae commentatus est Lobeckius I. I. p. 89. Prorsus alienum suit ab Atticorum usu nomen' quaest. graec. Φ2 p. 301 e, ubi exposita proverbii αυτακυρια origine, ita pergit: Ουτω γαρ ὁ Θεο hoαστος ἱστό

3 De verb. signis. p. 22 Lind. Apollodorus in Euxen Ide ait, Aenea et L aτi ni a natos Ilay llem mulum Ithomumque, atque ab Rhomo urbitrae tum nomen.

488쪽

ntoν apud Poll. X I52, et verbum ἐγκομβωσασθαι, quo idem isus est apud Suidam s. v. et Photium Epist. 156 p. 210. Eadem nota dignum quod Antiatiic. p. 10I I ex Apollodoro

attulit καθισω pro καθεδουμαι, et φυσικον naturae eon

aerit an eum in fragmento apud Stobaeum Flor. XCIII Trvυσικον γε τουθ εκαστος ἐν ταις αταίως εδιστα προς τους Ouοπαθεῖς Oδυρεται. Citerioris item graecitatis est verbum ἐογοδοτεῖν, quamquam sine nota transmissum a Polluce VIlI 200. Antiaitic. p. 91 5. 'Lia: O JOτειν : ως καν τῆ συνηθεία. ' Απολλοδωρος. Neque ad alium spectant haec Phrynichi Ecl. Att. p. 344. ἐργοδοτης Ουκειται, τι δἐ εργοδοτειν παρα τινι των νεωτευ υνοις καὶ αυτοις ου πειστέον. Nee λεπεσθαι ao qno Cavstius sensu posuit apud Athenaeum VH p. 280 e Atticis frequentatum suisse putaverim. Rarissimum G λης accusativo casu pro I υβοεας vel Lυβοεῖς in eodem Athenaei loco p. 280 ar κεραννυναι τον οινον Κυβοῆς. Cuius sormae exempla e So-plioclo et Xenophonte exsignavit Herodianus apud Choero-hoscum B ckk. Anecd. p. 1195: σηαριο υται δε ὁ 'Πρωδιανος Παρα τω Σοφοκλει τους βασιλῆς Aiac. 388 δια του 8γραφηιένους κατα τψν αἰτιατικην, Oio ντους τε δισσαπας ολέσας βασιλής. εστι δἐ καὶ παρα τω Σενοφωντι τους νοιιῆς δια του ii. DeniqUe εσανα commemorandum in fragm. apud Athen. I p. 3 o pro attico εσηνα. ΑΝΑXΙΡΡUS. Is Suida s. v. 'Ἀναξιππος et Eudocia Viol. p. 60 testantibus floruit temporibus Antigoni et Demetrii Poliorcetae, quem Athenas oecupasse constat Olymp. CXVIII 2. Fabularum eius quattuor vel quinque commemorantur tituli. Ex his 'Επιδικαζοενον habemus apud

489쪽

iam fuit a Damippi euiusdam cognomine Κεραυνος, quippis qui fulminis instar in mensas dapibus gravatas ina pingereta V. Athen. l. l. qui eandem fabulam iterum commemorar. ividetur XIII p. 610 L, ubi habemus Λnaxippum εν Κεραυνουμενω, pro quo ἐν Κεραυνῶ scribendum esse haud temeris coniicias. Κιθαρωδου memoriam praeter Athenaeum Iu p. 169 b, ubi coquinaria instrumenta recensentur, servavit Pollux X Φρεαρ semel ad partes vocatur ab AiIIeri. XI p. 486 e. Dubitantius Anaxippi fabulis addo 'Eγκαλυπτομενον laudatum Athen. IX p. 403s, ubi quum vulgo Iegatur ὁ παρα Ἀνθiππω τω κωμικω μαγειρος - εν τῶ 'πικαλυπτομενω. Victorius Var. Lect. XXXVII 20, manis to errore, Archippi, Valckenarius autem ad Euripid. Hipp.

p. 265 b et Piersonus ad Moeri p. satis probabiliter Anaxippi nomen restituerunt. PHILIPPIDES, Philoclis filius, In praestantissimis novae comoediae poetis habitus, teste Anonymo de Comoedia p. XXX et Gramm. Seguer. apud Montesale. Bibl. Coisi. p. 59T: unde haud male opinor apud Taetgen novae Comoediae principes reeensentem in Prolegomenis ad Lycophronem p. 256 scribendum suspiceris: καὶ νέοι, Μενανδρος,μων, κα ὶ πλῆθος πολυ pro edito et ιλιστίων. Sed de hso lam supra admonui. Suidas de Philippide haec prodidit e , κωμ μος καὶ αυτος τῆς νέας κωμυ-

δὶας, υἱος Φιλοκλέους. ην δἐ ἐπὶ τῆς ρια 'Oλυμπιάδος,

floruit autem Olympiado CXI, quod si verum esset, mediae potius quam novae comoediae accensendum putarem Philippidem, eamque sententiam non male quis Platonia commemoratione tu fragmento apud Stobaeum LXVIII seonfirmaret. Atqui idem apud Plutarchum Vit. Demetr. p. 894 e. 900 s et Amator. p. 50 f acerbissimE exagitat Stratoclem, i emetrii et Antigoni adulatorem impudentissi-

490쪽

rnum. Hinc satis eerto eolligitur lloruissu Pliilippidem later ala mpiadem CXVIII et CXXII. Quod quidem etiam eo confirmatur quod Lysimachi regis gratia noruit. Plutarehus Demetr. p. 89 or ἐν δ' o Φιλιππιδης tatim μαχου φίλος καὶ πολλα δι' αυτον ὁ δῆμος ia ἔπαθεν uno του βασι-uως. ἐδοκει di καὶ προς πρα ιν αυτω και προς στρατείανευουμ λος ἀπαντήσας εἰναι καὶ ὀφθεiς. Lγsimachus enim regem se appellari iussit Ol3mp. CXVIII 2 et obiit Olymp. CXXIV. His adde quod quum Demetrius teste Diodoro Sic. XX 110 archonte Nicocle mysteriis Eleusiniis initiatus esset, id ipsum Philippides irrisisso dieitur a Plutarcho V. Demetr. I. l. id quod ante Ol1mp. CXX seri non potuit. Itaque aut eorruptus est numerus Suidae legendumque ἐπὶ τῆς ρκά 'υλυμπιάδος aut accidit illi idem quod multis aliis aecidisse Clintonus Fast. HelI. Prooem. p. XLlV docuit, ut Philippidem comicum confunderent eum Philippide

eo, contra quem scripserat Hrperides, et cuius macilentia ruuua iocosque praebuit Alexidi Aristophonti aliisque mediae comoediae scriptoribus. De eeteris Philippidae rebus nihil Cognitum habemus nisi quod .ereetae fuit homo indolis et oris libertate tanta, ut pristina comoediae virtus et sortitudo in eo revixisse videatur. V. supra p. 43T. Neque poenitebit legisse quae de ingenio viri Plutarchus I. l. tradidit: ἄλλως δὴ καὶ διὰ το ηθος ευδοκhκει μηδ' αυλικης περιερ- γiας ἀναπιμπλάμνος. λλοφρονουμνου δέ ποτε του -- σιμάχου Προς αυτον καὶ ει ποντος sὶ si ιλιππίδη, τίνος σοὶ τυοῦν ἐμῶν ροταδάδο; ει ιόνον - σιλεν, μὴ τῶν απορρητων. quae etiam aliis Plutarchi locis tradun-' Eandem sententiam proposui Proleg. ad Μenandrum P. XLIV, ubi operarum errore impressum est ρκo quod moneo propter Clintonum Prooem. Fast. P. XLIV.

라틴어 텍스트