Fragmenta comicorum Graecorum

461쪽

μεταβολικα earmina dicuntur quae ab . alii aiam e aris. ad alta genera transitum rael unt, qualia esse tragica et comica paullo ante memoravLNam et Menander in comoediis frequenter.a continuatis iambicis ver albus ad trochai nos, et rursum ad trochaicos redit. Quibuscum comparanda sunt quae IIephaestioli habet de Carm. VI P. IIS: των καταστίχον τα ριεν ἐστι μικτα, τα δἐ ου. καὶ μικτα μἐν ώς αἱ Μενάνδρου κωυωδίαι ' πῆ μἐν γαρ τετραμμα ἐν τιο αυτῶστοιήματι ''), nii di τρίμετρα ε ἐσκεται. Ubi qui tetram ut commemorantur, non de 'lambicis versibus, sed de is ebaicis intelligendi sunt et lambicis enim tetrametris, quantum quidem ex fragmentis coniicere licet, nunquam novae επι moediae scriptores usi sunt. Marius Victor. l. l. p. 2 94r Comi eum carmen l. e. comoedia) varia versuum et modulorum lege compositum reperitur, sicut

plerumque apud Menandrum, sed et apud alios, eo gnoscimus. Idem lib. III p. 255l de metris κατ' σνυπαθειαν mixtia disserena a Sunt item uota quae primam trochaicam , aeeundam elior iambicam. tertiam troelialeam, sed et quartam syllaba breviorem coniugationem habeant, quorum exempIn plerumque apud uomicos, Diphili et Menandri uomoediis, repertuntur. Quibus apertum est versum

significari Eupolideum polrschematistum, fulua euam in messia oomoedia usum fuisse supra ostendimus p. 400. Non erat igitur Our erroris insimularer a Dobraeo ad Aristoph. Nub. 618, quum Eupolides metri ve tigia in his Menandri verbis apud Eumol. M. v. ἀκαρηρ. repp isse milii

visus essem

H. e. ln una eademquo

462쪽

τέμενος περι λυκαδος ἀκτῆς. qui versus egm quoque ob causam memoratu dignissimi sunt, quod, teste Seholiasta Hephaestionis, ἐν τῆ εισβολῆh. e. proximo loco post: prologum . posita suerunt: qtia In re Menander Euripidis exemplum sequutus esse videtur, cuiust in compluribus sabulis anapaesti prologum excipiunt. Sed de hoe alias plura dicam. Alterum exemplum habemus in Adulatore P., Ita et t

Baebiiuis hexametris, quos ludem medios' comicos inprimia frequentasse demonstravimus, unus ominium usus est Diphl- Ius apud Clement. Alex. Str. VII p. 30ar. Προιτiδας αγνiύων κουρας καὶ τον ,πατεο ' αὐτῶν Προιτον 'Aβαντιάδνην καὶ γραυν πέμπτην ἐπὶ τοισδεδαδὲ μῶ σκiλλη τε τοσα σώματα τωτιυν Apud eundem Diphilum loeo ab Athen. x p. 409c servator λάγυνον κενον, Οἰ γραο, θυλακον d. Horον, hanc metri speciem habemusr

Praeterea unum metri genus commemorare lavat, quod ob id ipsum, . quia Diphilus spequenter eo usua est, uipbilium,

463쪽

ab allis autem Choerillum appellatum est. Marius Victor. III p. 2558: Choerillum seu Dipli illum metrum ex

eodem Penta metri ortum esse genere res ipsa indieat; est enim e dactylica spe ete derivatum, suprema tantum versus syllaba, qui sex pedibu a profluat, brevius. Incipit autem a duobus da etylis, tertia regione spondeo semper manente, et rursus ex duobus dactylia et syllaba una. Huie duo cola, quae Penthemimere dicimus, ae Gre a cente media sJllaba, qua spondeus gignitur, formam dedisse noscuntur, qua detraeta ad elegia eum Penta metrum versus reverteretur, ve-

Iut tr. Nunc age Plerios versus dea Calliope. Itaque his constat numerist Attigit haec etiam Plotius de metris p. 2633, ubi vivoso

De Iphicum metrum scriptum est, quod eorrerit Galffo dius ad Hephaest. p. 353 et Naehius Choer. p. 263. Eandem metri speciem habemus apud Telestem Athenaei XIV p. 61τ b et cum trochaieis tetrametris coniunctam apud A tiphanem loco supra p. 299 allato. Denique de ordine et continuitate, qua variae metrorum species apud novae comoediae poetas per singulos labes Tum actus sese exceperunt, aliquid fortasse colligi potest lex Ioeo Marii Victorini II p. 1523 sive apud Rufinum de m tris eom. p. 2707, quem licet Iongiusculum hic adgeribam: Quantum autem ad metrum eo mi eum spectat, solo plurimos affirmare Terentianas maxime tabulas metrum et dis et plinam grae earum eo moe- liliarum non custodita se, id est quas Menander

Philemon Diphilus et eae ieri ediderunt. Nostri s

464쪽

enim in modulandis metris seu rhythmis veteris eo moediae scriptores sequi maluerunt, id est Eupolin Cratinum et Aristophanem. Ρrologos Itaque et primarum scenarum actus trimetriae omprehenderunt, deinde longissimos id est tetram Et ros Subdiderunt, qui appellantur quadrati. Postea in consequentibus variaverunt: modo enim trimetros, modo addito quadrante vel semisse posuerunt, id est semipede adiecto, vel integro pede lambo vel sesquipede. Haec per medios actus varie. Rursus in exitu fabularum quadratos, quales diximus in secunda scena, lo- earunt. Quae etsi neque plene neque satis accurate disputata sunt, hoc tamen docere videntur, alium apud Terentium, alium apud Menandrum ceterosque metrorum ordinem

fuisse. Quod si verum est, simul etiam ilIud intelligitur, in iis quas latini poetae de graecis verterunt sabulis non eadem

ubique metrorum genera graecis exemplaribus respundisse. Αe commode accidit ut exempla eius rei vel hodie demonstrare liceat. Ita quos Terentius in Adelph. V I 2 posuit trochaicos tetrametros rego ille agrestis saevus tristis parcus truculentus tenax,

Μenandri respondent trimetris iambicis p. 8rεγώ αγροικος εργατης σκυθρος πικρος φειδωλος. Quae qui propter Tereniti locum in unum versum eonunxit Quaest. Arist. I p. 80) syllabarum mensurae nimium incuriosus fuit. Aliud ex eadem fabula exemplum Vide p. z. Eandem In transferendis Menandreis PIauti fuisse, lieentiam docet fragm. in c. sab. XXXII. Ilaec habui quae de nova comoedia in universum dicerem. Itaque in sequentibus de poetis qui hanc tertiam cο-

465쪽

micae artis aetatem illustrarunt, sigillatim exponam, omIssis tamen , de quorum vita et fabulis alio loco copiose explicatum est, Philemone et Menandro. Utriusque aequalis fuit DIPHILUS. Is patriam habuit Sinopen, urbem bonarum a tium studiis norentissimam. Strabo XII p. 546: ανδρας di Sinope) αγαθους τῶν πιν φιλοσοφων Λιογένητον κυνικον καὶ Τιμό)εον τον Πατρίωνα , των di ποι-των BisIιλον τον κωροκον. Contra Atheniensem dicit avetor Lexici ab Hermanno editi p. 32l. Cum Strabone convenit Anonymo de Com. p. XXXI Diphilum Menandri aequalem fuisse et Smyrnae obiisse dicenti: Ili ιλος ανωπευς κατατον αιτον ἐδiδαξε Μενανδρω, τελευτα δἐ εν Σμυρνy.

Ide in eum praestantissimis novae comoediae auctoribus accenset p. XXX. Amatorem fuisse Gnathaenae, samosissimi nominis meretriculae, praeter I Fnceum Samium apud Athenaeum XIII p. 583 s testatur Macho ibid. p. 5 9 e, ubi dra- malum eius frigus festive irridetr

IIωρα fναθαίνη Λίφιλος πίνων ποτέ μ' χρον γ', ταγγεῖον ευ Γναελαιν' των σων γάρ, εἶπεν, ἐπιμελώς ω Λi φιλεεις αυτο γ' αει δοαμάτων Similia idem narrat p. 580 a. Nec defuisse simultates quibus offensus Diphilus subinde amicam in fabulis notaret, docet eiusdem narratio p. 5 9 f. Nam quum aliquando dona ab alio amatore missa accepisset, dissimulare ea Gnathaenaeonabatur 7 υλαττοφιενη μάλ ιστα Λίφιλον, i dω diκην μετα ταυτα κωμ δουμένη. Nec tamen constans fuit hic amor Diphili, quem etiam aliis amoribus indulsisse ex Aleiphronis Epist. I 3T intelligas, ubi Myrrhina diicippae scribit: ου προσέχει 3ιοι τον νουν ὁ Ἱic ιλος, ἀλύ απας ἐπιτὴν ἀκκιθαρτον Θετταλ ν νενευκε. Fabulas docuit, si Anonymo l. l. fides, centum, in quibus fuisse quas ipse in scena

466쪽

ageret, testatur Lyneeus Samius apud Athenaenm XlIlp. 583 fr ἐν αγῶνί ποτε αυτον απημονησαντα cI po αωρθῆναι εκ του θεατρου συνεβη καὶ Ουδῖν ηττον ἐλθεῖν προς τη Γναθαιναν. κελευοντος ουν του διφίλου υὰO- νιχέναι τους οπόδας αὐτου tὴν Iνάθαιναν. η δἐ ετιει ' ονκ ηρμενος ηκεις. γDe . lndole poesios Diphiliae ita iudieamus ut mediae Potius quam novae comoediae ingenium eam rettulisse ere damus. Docent hoc vel fabularum indices, quorum partim ita comparati sunt ut Diphilus mythica argumenta frequentius quam quisquam reliquorum novae comoediae poetarum tractasse videatur. V. supra p. 439. Eodem pertinent quae de ea quam Sapphonis nomine inseripsit sabula memoriae

Sapphonis amatores induxit. Quos ipsos In scena praesen- tes adfuisse docet fragmentum fabulae apud Athenaeum Xi

Talla rerum in scena actarum species apud novos eomicos fuisse videtur rarissima. Orationis qua usus est Diphilus ea est ratio ut . et nativa e simplicitatis et argutae elega tiae laude eommendetur egregia. Non desunt tamen quae ab antiquiorum Atticorum munditie et eastitate longius re Eedant. Eius generis compluria vel unus lilo Antiatticista suppeditat, velut φυγγάνω pro τεπιο p. 95 1 . Quamquam enim id Sophoclis exemplo tueri lieet, a comicorum tamen fiermone alienum suit. Eodem teste dixit pro κλειν

P. IOI M, κραυγασμος pro κραπη ibid. 10, ἰτητέον pro ἰτεον p. 100 II, μναδάριον deminut. a ρινῶ p. 108 32,

467쪽

editum πρῶτον eorrigendum est. Porro κόλλο ν de . lenone

dixit apud Athen. III p. 291 f, χειρα-POI-

huc. X 99, in pro Dεστι apud Athen. VII p. 292 b, rem iaci apud Phrynichum Praep. Soph. p. στρηνιῶν apud Antiaitico. p. 113 25, κρομβῶσαι i. e. κραυγῆσαι apud Athen. IX p. 383 s, οναριον apud. Stobaeum Flor. LI 2, ξυστρα pud Pollue. X 62, ανακεῖσθαι de epulantibus apud Athen. I. p. 23o, ' τεμίσιον de signo Dianae ibid. IV p. 168 o, pro αἰσχροκέρδεια apud Stobaeum Flor. X 4. Sed cinoλαυειν eum accusativo μον apud Athen. VI p. 22τ ein απολαπτειν mutandum, ut vidit Iacobsius. Nec μακαρ ultima longa dixit apud Clement. Αlex. Strom. VII p. 303. ubi scribe μάκωρ' ἀηρ. Nec magis ορθριοκοκκυξ aeeunda Ionga apud Eustath. p. 14 9 46, sed seribendum rευθυς ἐξεπεμπέ μεύδ' Ορθριοκοκκυξ αρτεις ἀλεκτρυών. IIIatum in προ ημερας admisit apud Athenaeum X p. 4I e. Quod autem apud Stobaeum legitur ειμι ευσεβης FloriuLXXIX 16. id in iam θεοσεβὴς mutandum videtur. ι De metris quibus usus est Diphilus supra diximus p. 313. In his quod ab aliis Choerilium ab aliis autem Diphilium vo eatum esse tradit . Marius Victor. III p. 2558, dubitari potest

utrum a. comico an ab alio cognomine poeta appellatum sit. Fuerunt enim plures huius nominis poetae, ex quibus unum commemorare iuvat, qui Theseidos et iambicorum l. e. pr brosorum Carminum. auctor perhibetur a Scholiasta Pindari

468쪽

et το. Ubi . quod earmen χ . scriptum .eommemo-:xatur, haud dubie ex iambico genere fuit. . t Q Sed his. missis, de fabularum titulis , qui quidem , servallviant, ivideamus. Primo loco ponimus Ἀγνοιαν, cuius me- muriam Athenaeus in p., 491 a ita servavit ut eandem .sabu-.

O: τον iνομον εισεννγκων εn' .Eυκλειδου αρχοντος,.ύς ἄν μοἐξ ἀστης γενηται. νοθον εDαι, ), αυτος απεδείχθη ino . 3 Hos versus ex ipsa illa Theseide ductos esse statuen-' tibus noti assetitior. Ut enim mittam tali 'argumento I e e liambicum medium minime eonvenire, ipsa Schollistaei; Verba, . τινι ιαμ βεi 0 illos versus perscripsos fuisso dicentis, aliud suadent. - Dei Boeda philosopho nihil mihi comperium 'est. Νο- ἰώ, timen viri, sive illud miδας fuit' si vo Bois , Mevium vel Italum philosophum fuisse subindicat.' De hac lege vide 31oierum de bonis damii. p. 0 et clih- t. trionum Fast. Heli. p. 95. Eiusdem legis auctorem Nicome i

469쪽

ποιησάμνος , ως ὁ οντος ἱστορεῖ Καρυστιος ἐν βρέτεο υα - ἀνηματων. quae si vera sunt, Calilades antiquae potius quam novae comoediae poetis accensendus fuerit. Id vero quum eam ab eausam eredere non liqeat, quod Diphileae fabulae sive auctor sive emendator habitus. eat, videndum est ne Athenaeus Καλλία του κωμικοῖ scripseriti Celerem 'Aγνοίας. fibulae memoriam habemus fortasse etiam apud Eumol.' M.

auius nullum fragmentum superest, commemorat Elymia. mi p. 61 Iur απο ου' ἀλείφω ἄλειμμα. δεῖ γινωσκειν c ora γέγραπται ,γίλω τω κωροκέω δρῶμα ' ἐπιγέγραπται -'Aλείπτρut. Ubi scribendum videtur δρῶμα ' ἐπιγεγραμ- ιενον 'Aλείπτρια. ' Eam fabulam non cognitam lassae Pol-Iuel, nescio an ex his eius verbis VII IT contieere lioeat ἀλείπτρων ειθληκασιν οἱ ιεσοι κωπικοι καὶ Aυσως. is του '

aliis Alexidi tributae, de qua vide quae supra diximus , p. 393. Nee tamen ideo Diphili nomen in loco Et3m. M. suspectum habuerim . cηm: viro docto in Mugeo erit. Cantabr. I p. 127. , Neque frequentior 'Aμάστριδος memoria, quam unus snldaa eommemorat s. v. 'Aθηναίας p. 138 Bernh. Nomen fabulae dedisso videtur Amastris, Oxathrae, qui fuit Darii domanni frater, silia, primum Crateri, postea Dionyali' Iu

Ita enim ηupra p. 8 eorrexi id quod Be herus e 'eod. 'edidit νικωμεν r. Νicomenes ille haud dubio 4dem est quem commemorat lasias e. Agorati si ... , , .

470쪽

Πeraeuenesmnsura irit, eoque momo Lysimaelii uxor, dumius virtutibus: vide Memnonem apud Phollum Bibl. cod. p., 224 Beuc. Ne . Stephanus .Byg. a. v. ' Ἀριαστρις et Taetges Chil. XIII 4 1. Haec quomodo sabulae nomen etnrgumentum: si ebere spotuerit 'Atheniensibus placiturae' etsi dissicile' est, adi intelliondum, aliam tamen. Amastridem amisi Diphili tribulae denominata fuerit novi nullam e nam domia ieius squaertet: ipsa Amastris. voeabatur nihil memorabito compertum Iiaberius. DE , Dionysio Amastridis marito etiam Μenander in Piscatoribus egerat. V. Amen. XIL p. 64sto inse Fragm., Menandri' p. IR , , Seqnitu Aιρηs quo nomine Pyrgopoliniem

quendam 'omnia. magna loquentem et hostilium munimento Tum urbiumquei expugnationes laetantem videtur insignivisse.

라틴어 텍스트