장음표시 사용
451쪽
Aristogiton apud Harpocrati p. 40 15 testantur, puerorum amoribus infamem fuisse meminerit, haud levis obortive su spicio, ut japud tragicos poetas Orestem a Furiis propier parrieldium, ita in Timoclea fabula. Autoclidem propter Pue rorum amores a meretricibus acerrime fuisse vexatum. VNdemus. autem in illis quos adscripsi versibus, quosque ex prologo fabulae petitos esse suspicor, Autoclidem in negeloeuius venerii daemonis et masculorum amorum antistitis saerario sedentem, meretricibus circum elaca alto somno oppressis. Nec defuisse suos novo illi Orestae iudices qui eausam eius eognoscerent, indicare videntur quae leguntur apud Harpocrat. p. 146 3. Παραβυστον et Ουτως ἐκαλεῖτο τι τῶν παρ' 'Αθηναίοις διαπιστηρίων , ἐν ω ἐδικαζον οἱ ια- μνημονευουσι δ' αυτου αλλοι τε των. κιηιικῶν καὶ Tuao-κλῆς ἐν ' ορεσταυτοκλείδy. Itaque Areopago poeta Para Etum et Areopagitis undecimviros Substituit, quos de cuiusvis generis maleficia ludicium exercuisse constat. Dolendum vero non plura fabulae fragmenta superesse: ita enim etiam et sus pateret, quod vel ex his paucis suspicari. licet, totam φε) Orthanae puta vel Couisali vel Delionis. - - . . .
452쪽
Rhaeam , hi Iudendo non quidem Aesobrii, ut olim putabam.
at Carcini fortasse aut Theodectae aut Timesithel Oreste versatam esse. Iam non est quod eopiosius Valesii ad Harpocr. P. 126 opinionem refutemus, qui Orestem in titulo sabulae Timocleae de nocturno illo grassatore apud Arist
phanem interpretatur. . .: Ceterae Timoclis fabulae a Suida commemoratae, quas quidem in superioribus nondum attigimus, sunt στης, Κονίσαλος, Μαραθωνιοι. Eas Athenaeus attulit VI p. 2 5 b. 2 6 I. X p. 430 t. XIII p. 5 0 LMarathonios, si Suidae fides, scripserat etiam Lycophro Chaueidensis. Itaque omnino viginti et septem fabularum auctor habitus est Timocles. Nam Πορφυρα, quam item in Timo-elis sabulis suidas eommemorat, ab aliis Xenarcho tribuebatur, de quo dissensu vide Athenaeum VI p. 225 e. VII p. 319 a. XP. Φ31 a. Eodem nomine fabulam docuisse Augeam, qui Suidae dicitur, vidimus p. 16. Titesum fabulae Bernhardiosuspeetum a meretricis nomine ductum suspicari licet; quamquam nihil impedit quominus de stragula veste cogitemus. Ita Καλασιρις index Luit fabulae Alexideae. Praeterea fabulis Timoclis sortasse Συνέριθοι adiicienda est; vix enim dubito quin apud Stobaeum Serm. CXXV 10, ubi hoc lemma adscriptum est Tιμοκλέους Συνεργaeribendum sit Tιμοκαους Συνερίθων. Denique γον scripsisse Timoclem suspirari licet fortasse e Clemente Alex. Strom. IV p. 204 31r κατα τον γεωπὀν Tιμοκλυς
του κωροκου εσυκ' ελαιον ἰσχαδας μέλε προσοδευουσιν. PQuamquam haec etiam alium in sensum accipi possunt. Exi erus sabulis perpauca fragmenta servata sunt, quae enu merare nihil attinet. Quod Valesius putabat, Timoclem nostrum sub Timoclidae nomine latere apud Suidam S. V. ως τὼ μεον nra ete. refutavit Rithnkenius ad Rutilium Lup. p. s.
453쪽
. XENARCHUS . Hune mediae suisse poetam ebmoediactdocet Dagmeritorum indoles, in quibus frequentes tragie rum poetarum parodiae, velut in Πενταθλιο sabula quam vitiosei. Suidas is vναρχος vocat mνταθλοι) apud Athenis
p. 569 a, ad quae em Eurip. Hippol. I5,' ubi vide Ualchen. Et quae monui Cur. erit. p. 65. Aliud aetatis indielum hoc est, quod sabulae Πορφυρα inscriptae' dubitabant veterea utriIm Timocles auctor habendus esset an Xenarchus. V. p . 33. Pra ter Porphyram et Pentathlum, quam eommemorat Athenaeus
es tam lib. X p. 440 o. et 4 I e, laudantur Xenarchi Boυ--τ αλiων ab Λthen. II p. 63 f, ubi titulum fabulae de quo eis. p. 33I) e Suida addendum esse vidit Casaubonus; s ἱδ υρεο ι a Suida l. l. et Athen. X p. 426b, ubi olim legebatur pro aiναρχος, et XV p. 693b. Denique Σκυθας,
Στρατιώτην et ' Υπνον praeter Suidam eommemorat
Athen. XI p. 4 3 s. IX p. 36 b. X p. 418 d. XV p. 6 s e.
XIII p. 559 a. Meursit Fabricii aliorumque errorem, Xenarchum comicum poetam confundentium cum Xenarcho mi mographo, Sophronis filio, attigit Hermannus ad Aristot. A. P. p. 93. Nec magis digna est cui immoremur eiusdem Fabrieli Bibl. II p. 505 dubitatio, num Xenarchus Comicus idem sit eum Rhodio illo potatore, de quo diximus ad Euphor. P. 100. . I II EOPHILUS. Suidas: θεόφιλος, κωφακος. των δρα- μαεουν ciυτου ἐπτιν 'Iατρος, ' iδαυρος, Παγκρατεια, μυτια, IIDοιτiδες , Nεοπτολεμος. Eadem habet Eudoeia P. 232. Hune veteris poetam eomoediae vocat Fabricius Bibl. Gr. II p. 560, quod quibus argumentis ductus see thustra quaesivi. Quin τοις νεωτέροις adscribitur a Polluee IX, 15. Sed huius quidem loci admodum inceria est vallo, eum codd. pro Theophilo fere Diphili nomen praebeant. Μediae ut 'heophilum comoediae poetam fuisse credam, Per
454쪽
suadenae fere sabularuni indices Προιτιδερ apnd Ath naeum' XI p. 4 2 e et Nεο πτολεμος apud eundem XIIIp. 560 a. XIV p. 635 a. Aecedit Callimedontis irrisio in fabuIa 'Ιατρος apud Athenaeum VIII p. 340 d et Laldiseommemoratio in si ιλωτ λεο XIII p. 58 f, ex qua fabula quam idem p. 8563 a servavit eclogam, eius priores quattuor versus Autiphani tribuli Stobaeus Floril. LXIII 12. Itaque mediae comoediae poetis adscribere non dubitavi. Praetereommemoratas fabulas laudantur Theoplitii 'Aποδημοι a, Sehol. Dionysii Thr. p. 24 26. Βοιωτία ab Athenaeo XI p. 4 2 d. 'Eπιδαυριος sto enim legendum pro 'Miδαυρος) ibid. X p. 41 a. Denique Παν κρατιαστὴς III, p. 95 a.. X p. 4I b et Pollue. IX 15. Vitiose Suldas Παγκοατεια. Sed Κιθαρωδ ις quae ex Athenaeo XIvp. 623 recepta est, non fuisse videtur tabulae titulus.
Progredior iam ad tertiam comicae poesios aetatem, cuius initia proximis post praelium apud Chaeroneam annis ponLmus. Eius aetatis quattuor et sexaginta poetas numeratos esse Anonymus de Com. p. XXX memoriae prodidit, de qui-
bus nominatim Commemoratos reperio Anaxippum, Apollodorum Carffstium, Apollodorum Geloum, Archedleum, Batho
nem, Critonem, Damoxenum, Demetrium, Diphilum, EpiM-
Eum, Eudoxum, Euplironem, Hegesippum, Hipparchum, lan-''ὶ Minus accurate Anonymus de Com. p. XXXII nνέα ἐπὶ 'Aλεξανδρου, di παλαια ἐπὶ των Πελοποννησιακῶν εἶχε τὴν ἀκμ,ήν. 28 ο
455쪽
eeum, Μactionem, Menandrum, Philemonem i, Philemonem II, Philippidem, Plioeliteidem, Posidippum, Sosipatrum, Sosippum, Stephanum, Theognetum. Ex his veteres erities palmam det Iisse videntur Philemoni I, Menandro,Diphilo, Philippidi et ApoIIodoro Ca stio, non, ut infra demonstrabo, Geloo. Hos certEPrae ceteris commemorat Grammaticus apud Montesale. Bibl. Coisi. p. 5s . Neque repugnat Anonymus de , Com. I. I.
nisi quod Posidippum addidit: ἀξιολογωτατοι di Μένανδρος Φιλιππίδης Ποσείδιππος 'Aπολλύδω-
Taetetes autem Prol. ad Lycophr. p. 257 Μuell. lntrium poetarum commemoratione acquiescite καὶ νέοι, inquit,
Nενανδρος - λλιστιων καὶ πλῆθος πολί. Ubi quum ineptissima sit Philistionis mimographi, qui extremis Augusti temporibus noruit Praes. Men. p. VII), memoria, vix dubito quin Tgelges Φιλιππίδύς scriptum reliquerit.
De natura Iet indole novae Comoediae quum satis iam a doctis Terentii interpretibus et in nostria de Menandro et Philemone commentariis expositum sit, ea tantum hoe Ioeo perstringam, quae ab aliis vel omissa vel minus plene trat dita sunt. Ac primum ii magnopere falluntur, qui novam l eomoediam intra privatae vitae parietes ita quasi inclusami suisse sibi persuadent, ut eam neque In publieam lucem Prο-diisse nec nisi sciis nominibus lusisse existiment. Quam in
rem nolo commemorare quae Philemon et Menander de vI-
noritate et iactantia Alexandri Magni p. 99. 2II de Dionysii Ueracleotae obesitate et luxurie p. 103 de Magae regis Cyrenarum inscitia et stupiditate p. 41 ) protulerunt, Vel quae foederis inter Pyrrhum et Antigonum ridendieansa lusit Ρhoenscides apud Hesychium vol. I p. 104I. Mitto etiam lenem minimeque malignam Covdl Callimedontia alioriImqne irrisionem apud Enphronem Athenaei VIIIp. 343 b et Menandr. p. 108 sq. At Democharem, virum
456쪽
in re publica Am-lenclum multa eum lande' vergatum, Ar-ehedicus teste Polybio XII 13 eontumeliosis proseidit coii-
vietis, integerrimum Patriaeque amantissimum hominem calumnians ἡταιρηκέναι, sιἐν τοις ανω μερῶσι του σωματος, ο
quibus similia habet Diphilus Athenaei IV p. 165 s. Strato--m, Demetrii adulatorem impudentissimum, quam libero ore exagitaverit Philippides Meumento sunt ea quae ex huiua fabulis servavit Plutarchus Demetr. 12 r. ' ον ἀπέκαυσεν sa -χνη τὰς ἀφιπέλοος, δι' o, ἀσε ινθ' ὁ πεπλος ερραγη μεσει,
ταυτα καταλ-ι δῆμον, ου κωμcMire. Quae aperte docent etiam illis temporibus h. e. olrmp. CXX fuisse qui de comoediae libertate intra angustiores fines compellanda eonsilia agitarent. CD. ibid. 2 et Amat. p. z50 F. Idem poeta graviter eonqueritur de novorum hominum
anile apud Athenaeum VI p. 230 a: ἀ - ελεος ἐμέπτωκέ μοι τις των ολων,οταν ἀπορουμένους -ἀνθρωπους ορεδ ἐλευθερους, μαστιγέας δ' ἐπ' ἀργυρου niνακος ἄγοντος μναν ταριχος ἐνω μων ο uis 4M ντας ἡ τριωβολον. Neo minus publiearum rerum perturbationem et Iudielorum pravitatem dolet Biphilus in Nuptiis apud Athenaeum I. l. P. 254 ae. νυν δἐ καὶ καχεξέα τις υποδέδυκε τοὐς πλους, , αἱ πριμις--σουσι καὶ τι προς χαριν πολυ.
457쪽
quod argumentum sin lasso Thugenides . la' fabula Λικαστα inseripta Phot. Lex. 518 data opera exsequutus est. Eius dem Diphili versum plenum contumeliae de Timaeo M-storicor επαχυς ωνθυυυμενος στέατι servavit Plutarch. Nic. cap. I. . Rara contra minimeque aculi Ieata poetarum illusio. Philosophorum autem tristitiam et superciliosam arrogantiam in sabulis inscriptis multis modis exagitasse videntur Philemon et Posidippus. Epleuri irrisionem habemus apud Bathonem Athenaei III p. 102 o et VII p. 2 9 a. e, Hegesippum ibid. d. et Damoxenum III p. 102 a; Zenonis et Stoicorum apud Theognetum Atti naei III p. 104 b, Posidippum Diogenis Laert. VII IT 27 et Philemonem p. 388; Cleanthis apud Bathonem Plutarchi Mor. p. do O; Monimi et Crateiis Cynicorum apud Menandrum p. 40. 80. Platonem , quod perrarum apud huius aetatis poetas, tangit Philippides Stobaei Floril. LXVIII s.s Neu desuisse qui vivos hominea et poetarum, qui ullas lu- , derent, aequales nominatim per totas sabulas carperent,
tum aliis argumentia cognoscitur tum ex fabularum indici bus intelligitur, quales sunt Diphili Τelestas Tithraustes et Am stris, Posidippi M1rmex, Anaxippi Ceraunus. Sub hoc enim nomine Damippum quendam ab Anaxippo irrisum fuisse ex Athenaeo X p. 416 s intelligitur. Ex eodem genere Epiniuisabula fuit Mnesiptolemi historia nomine ingeripta, de qua notabilis est lucus Hegesandri apud Athen. X p. Φ3a br
ἐστορμον ἐν αἷς ἐγεγραπτο ώς Σελευκος δραμα Μνησιπτολεμον, καὶ κιομένων αὐτον, καὶ περὶ τῆς Ποσεως ταις ἐκείνου Seleuel -φωνως ἐποι-- η quid quod ne tradui quidem poetae tua aetatea oelebrium hominum irrisione abstinuerunt. laevum. qui
458쪽
idem Chalaldensis a Menedemo Eretrieuat satyricae . sabulo argumentum duxit. V. Atlien. I p. 55
A scortorum nominibi a multo rarius quam mediae moediae auetores fecisse vidimus, sabulis suis indices seca runt, neque id mirum. quamquam enim in describendis amo ribus meretriciss nequaquam sibi displicuerunt, multo tamen frequentius amatoriarum sabularum argumenta ab ingenua. Tum .puellarum et atticarum civium amoribus duxerunt.. quod a mediis comicia liaprimis . Dequentatum fulmo d monstravimus sabularum gelius in deseribendis repraesentai disque. deorum heroumque rebus et satia occupatum, ne Rriovis quidem Poetis plane neglectum fuisso ex tabularum laseriptionibus coniicias. Prae eeteria Diphilus talia arguis menta frequentavit, euius quinque huius generis laudatitiis
fabulae, nanaides ab Erotiano gl. Ilippocr. p. II6, IIeeate ab Athen. XIv p. 615 a et Poll. X 2, Herculea ab Atheii X p. 421 e, Peliadea ab eodem IV p I56 t et Theseus ibid. VI p. 26a a, quibus addendua sortasso Magyrus, cuius
memoriam servavit Schol. Iliad. p. 216 II, et Pyrrha apud Ammon. de disser. p. 61. ' Sed Diphilus, quamquam , Menandri aequalia et merita tu praestantissimis ' novae comoediae auctoribus habitus, tamen, si indolem et ingenium eius sabularum spectas, mediae Propior fuisse videtur comoediae quam novae. ceterorum poetarum quae huc pertinent comoediae sunt Euphronia Deorum eonvio θων ἀγοραὶ et Musae, Lrneci Centaurus, Philippidia Amphiaraus, Philemo nis Myrmidones, Menandri Dardams, Apollodori Geloi Siasyphus. quibus Alexandri Dionysum et Helenam, Timostrati Pana, Clearchi Pandrosum et Nicomaubi Ilithyiam adiicerem. nisi . dubitari posset mediisne an. novis comicia hi aucenseri
debeant. rue elatione qua bulas aetatis poetae usi sulli apud
459쪽
Λnonymum de Com. p. XXXII haec leguntur: ἡ πιν iacit τω σαφέστερον εχει τῆ νεα κεχρημένη 'Aτθίδι, ἡ δἐ παλαιατο δεινον καὶ υχνηλον του λέγειν, ενίοτε δῖ ἐπιτηδευει καὶ τινας. qua in re nonnihil Epicuri exemplo tribuendum ridetur, de quo Diogenes Laert. X 8r σαφὴς δ' ἡνουτιος ιός καὶ ἐν τω συρὶ τῆς ρητορικῆς αξιοι μηδἐν αλλοε σα φήνειαν ἀπαιτεῖν. Poetici eoloris et figuratae. dictionis, quam superioris aetatis poetarum fere propriam dicas, vix ullum usquam vestigium. Nam de Menandri fragmento apud Stobaeum Floril. LXX p. 323 Gr. sive p. 18 meae ed.) perquam dubia res est, quamquam fuisse ubi huius poetao oratio altiores sumeret spiritus ex Terentii . Eun. III 543 colligas. Diphilum autem, cuius haec sunt apud Athen.
ω τονδ' ἐποπτευουσα καὶ πικτημένη Βραυρῶνος laρου λοφιαστατον τοπον, - ητους Λώς τε τοξοδαμνε παρθένε, . ιώς οἱ τραγωδοί φασιν aperium est ridere tragicorum poetarum gravitatem et magnLIoquentiam. Neque aliter Epinteus Athenaei X p. Φ32 brγεροντα Θάσιον τον τε γῆς ἀπ 'Aτο ἐδος ἐσιιὼν μῖ ἰσσης τῆς ἀκραχολου γλυκυν . . . συγκυρκανήσας ἐν σκυφ εο Λημητρος ἀκτῆ πῶν γεφυρώσας υγρον, -
Quibus versibus ineptum et assectatum dicendi genus, quo mesiptolemus historiarum scriptor usus est, lepidissimo perstringit. Sed talia quoque apud novos comicos sunt rarissima. Reate igitur illis simplex et perspicuum dicendi genus attribuit Anonymus. Novorum et audacius formatorum verborum adeo nihil raperias, ut ferax illud et laeeum dum graecorum poetarum ingenium ad: exilem quandam et
460쪽
Ieiunam tenuitatem 'exaruisse rideatur. Sed totius orationis conformatio multas habet nequo contemnendas dicendi vidi. tutes: placido et aequabili numini comparaveris sine sal bris, sine multipliel aquarum anfractu leniter decurrenti. At magna multoque maior quam Superiore aetate paregrinorum harbarorumque verborum licentia, magna item in formarum antiquis sermonis legibus desciscentium. usu incuria. i. Eandem sive simplicitatem sive exilitatem in metris de- Prehendas, . Vereque Αnon3mus de eom. p. XXXII sa muinquit, κοτα ει στρέφεται περὶ τοσπανίως. M sia ον δεερον. Choro usam se novam eo-moediam fortasse ex his Menandri versibus Epici. p. 61
. ει -ἀριθριον καὶ τονθ' os Oiως πως χωρον κατέχουσι, ὁ ' Oις ἐστιν 'o sed haee quidem nihil impedit quominus de tragicis vel almavis de veliis. Moris intelligantur. Fuisse tamen ubi huius quoque aetatis poetae chorica earmina fabuliu suis interponerent, indieat auctor Vitae Aristoph. p. XXXVIII Bea. παλιν ει ἐκλελοιποτει καὶ του Παυτον γε νας, εἰς το μιναπαιεσθαι τὰ σκηνικὰ προσωπα καὶ τεσκευάσθαι ἐπιγραρει Σορου, φθεγγομενος ἐν ἐκείνοις h. e. ἐν τοῖς γυ) α καὶ ὁρωμεν τους νέους de Philemone et Menandro in superioribus dixit ἐπιγράφοντας -- τω 'Αριστοφανους. De quo loco conferquae Post B hraeum ad Plui. 252 disseruit Fr. Ritter Disput. de Aristoph.
Pluto P. 12 sqq. Ad 'metra ut revertar, praeter lambieos versus maxime trochaicis tetrametria poetae usi sunt. Cuius