Fragmenta comicorum Graecorum

491쪽

PHILIPPIDES.

tur a Gaissordio ad Stobael Flor. XLIX Is indicatis. mori. tis rationem prodidit Gellius N. A. III 15. et Philippides, le comoediarum poeta haud ignobilis, aetate iam edita quum et in certamine poetarum praeter spem vicisset et laetissime e gauderet, inter illud gaudium repente mortuus est. Similia item de aliorum poetarum obitu narrantur, v. c. de So- lphocle de Philemona de Alexide. Cla. quae attuli Protegg. Menandr. P. XLVI. Fabularum, quas quadraginta quattuor eum scripsisse Suidas refert, tituli supersunt quindecim. 'Aδωνια coυσ αι laudantur a Poll. V 100 et Antiaitie. p. 86. I 0 . Ea in fabula muliercularum coetum, qualis ille est quem Diphilus in Theseo apud Atheii. X p. Φ5I b describit, Adoniorum solennitatem convivio aliisque ludicris celebrantium repraesentasse videtur. comparare licet Dionysia ausa a

Timoclis. De Philetaeri Adoiitagusis supra p. 349 egimus. Aristophania Lysistratam suisse qui Adoniagusas inscriberent doeet Schol. Lys. 390 τι ς ἐκ τουτου propter Adoniasmi memoriam) το δραμα 'Aδωνιαςουσας ἐπιγραφουσιν, Ου κα-uὸς. παρα πολHοις οργιαζονται αἱ γυναικες θεους ου δη&οτελεῖς Ovdi τεταγμενους. Ubi eorrige obiter θυσίας pro θεους et τεταγμνας. Amphiaraum semel commemorat Athenaeus III p. 90 b. Sequitur δνανε Ita enim vocat fabuIam Athenaeus VI p. 262 a. IX p. 381 e. Eodemque modo apud Antiatticistam p. II 6 φωμοκολακες: Φιλιππίδης 'Aνανευουση, corrigendum esse monui ad Philemonem p. 359. Similiter huius fabulae nomen corruptum est in margine Stobael Flor. Ι 13, ubi Gesnerus Ρhilippi d. in Anane usa, Gaissordus autem e coniectura edidit et ιλι idou 'Aνανεωσις. Sed idem VIII si servavit Φιλιππίδου 'Aνανεοίσης, verum dramatis titulum 'Aνανέωσις fuisse existimantis. Qui sensus sit indicis

492쪽

difficile dictu est. Ra novatio vertit lii Athenaeo Dalecamplus. Recordatio Schweighaeuserus IX p. 16 . Rectius soriasse intelligas quam nos dicimus die Vertitia gling. Similis titulus fabulae Pliilemoniae 'Ἀνανεουμένη7 , qui de vetula repucrascente intelligendus videtur. 'Αργυρiου αφανισμος semel commemoratur Athenaeo VI p. 230 a, ubi conqueritur nescio quis de novorum liominum γεοπλουτων μετοίκων) insolentia et luxuria, quos aureis et argenteis vasis uti dicit: προτερον di ψιάDὶν ηνόνακειαενην ἰλιν εργῶδες. Ad quae alter iiiterlocutor re-ἀPondet; ἀμέλει τουτο μῖν καὶ νυν era'

Quae postrema tituli rationem satis expediunt. Ex eadem fabula petitum esse suspicor locum ab Athen. XI p. 781 fomisso titulo allatum: Tὰ ποταγρι ἄν ιδης τὰ παρεσκευασμένα απαντα χρυσῆ Tροφιμε, νὴ τον ουρανον, υπερη αν' ' εγωγε μῖν γὰρ ιδών κρατῆοες ἀργυροι, κάδοι μείζους ἐφιου. Idem de hoc versu apud Pollucem X 167 dixerim rἀλυσιον ειν τετταράκοντ' ἄγον δραχμάς. Ceterum suspicari licet Strattidis et Antiphanis fabularum

eodem titulo inscriptarum simile suisse argumentum.

Aυλοις habemus apud Athenaeum XIV p. 658 d et Pollucem VI 5 . Aακιάδαι duobus locis commemorantur a Polluee ΙX 38 ubi ante Meursium Αακιάδλης legebatur pro

ακιαδαις et X 3 , quibus ex locis ad argumentum fabulae nihil proficitur. Non abhorret tamen a verisimilitudine Κuhnii coniectura adulteros perstrinxisse hac fabula poetam suspicantis. V. inipp. Hesych. 1 lp. 41 . Βασαν με νη laudatur Antiattiuistae p. 92. Μαστροπος ibidem p. 80.

493쪽

De Olynthia supra diximua p. 341. Συμπλεουσας Ilabemus apud Athenaeum XV p. z00 e, quam singulari numero Συνεκπλέουσαν appellat Pollux IX 30. Fortassct utrumque coliturigeridum, ut titulus fabulae fuerIt Συνεκπῖάουσαι. Similiter Nicomachus inscripsit sabulam Μετε βαίνουσαι. ελν ους laudat Stobaeus CVIII I3, ubi Philippi nomen habet eod. A. Trinoavellus omisso sabulae titulo Φιλιππίδου. Cis. supra p. 348. ηναιος

laudatur Photio Lex. s. v. συκαμινα. ιλαργυρος Athen.

XV p. 6 0 e. Φίλαρχος Aniiattie. p. 108. V. supra p. 25. Denique φιλευριπιδ ης laudatur Antiatile. p. II 2 eι Polluci IX 38. 88. CD. supra p. 341. Quae praeterea Philippidi tribuuntur fabulae, fio λορνοι et μννιων, de iis vide quae diximus p. 103 et 3 2. De alia tabula Tριοδους ἡ 'Pωποπώλης inscripta et Philippidi fortasse vindicanda infra in Epimetro dicendi locus erit. Inter principes novae comoediae auctores habuisse grammaticos Philippidem supra monui; sed Atticismi, ut aetatis suae ratio ferebat, fuit paullo negligentiore neque id fugit veteres eriticos, qui eam ipsam ob causam Ρhilippidae auetoritati non multum tribuebant, velut Phrynichus Eel. p. 365. Pollux IX 30. Sed hi sere non nisi singulorum vocabulorum usum notarunt, ex quo genere quae in fragmentia o servavi sere haee sunt. Ita ἔσθειν dixit pro εσθiειν apnd Athen. VI p. 230 a, αποστασις de loco ubi vinum eonditur apud Antiattic. p. 80, κέειια numero singulari apud ΡοIlue. IX 88, φωαοκολακευειν a substant. Armatum apud Athen. VI p. 262 a, s ad pro στενωπος apud Polluc. IX G, ὁστρεον pro ἔστρειον apud Athen. III p. 90 h, nisi scripsit ἄστρει' ἀναλης ας ὐπάδας ας παρέθιὶκέ, Porro γυναι pro γυναικες apud Antiattio. p. 86. quamquam id quidem etiam Pherecrates ausus est. Porro τάριχον pro ταριχος

494쪽

apud Athen. VI p. 230 b, οδοιπορηκα omisso aumento dixisse videri potest apud Polluc. IX 38, ubi vulgo Iogitur roρθῶς γε τ,ὴν ρημην ιυδοιπορλη-μεν. Sed eorrigelidam vi- detur ὁδοιπιπορήκαμεν. Πέπλος petiuuimo longa legiturn pud Plutarch. Demetr. 12. Mitto reliqua. Fuisse tamen ubi ipse novitiorum verborum usum notaret docent haec Pholii Lex. p. 369 26 Παιδισκαριον : κορασιον δ' Ovται, αλλα καὶ κεκωμωδVκε et ιLππiδης εος ξενικον. Simill-ter illo usum verbi ανακεῖσθ'αι de epulantibus dicti perstrinxit apud Athen. I p. 23 c.

HEGESIPPUS. De Hegesippo ita Suidas vol. II p. 43seribit: 'Hγήσιππος. ουτος εστιν ὁ Κρωβυλος επικαλουαε- νος, ου δοκει εἶναι ὁ ζ Φιλιππικὰς orationem de Haloniteso dieit) Ληφιοσθενει ἐπιγραφομνος. των δραματου αυ- του εστι si ιλέταιρος , ως 'Aθηναιος. Hunc II egesippum quum Demosthenis aequalem suisse constet, factum est ut mediae eum , poetis comoediae adscripserit Fabricius Bibl.

Gr. II p. 448, quem sequutus est Reiskius. Vid. Iacoba. Αnili. Gr. III 3 p. 90l. Sed Suidas eonfudit diversissimos

homines, IIegesippum comicum poetam et IIegesippum oratorem, cui veteres critici duas Demosthenis orationes tribuerunt, alteram de Halotineso, alteram de laedere cum Alexandro. V. Ruhnken. Histor. crit. Orat. p. LXXIX. Hunc Hegesippum oratorem, Hegesaiidri fratrem, quum Aeschines per ludibrium Crobrii nomine appellasset, miro e Orat. s. Timarch. p. 86 sqq. eis. Plutarchus vol. II P. I 87 Frank. et Hesychius s. v. Aρωβυλος. Nominis rationem Scholiastes Aeschinis p. z33 Rsk. hanc reddit, quod Hegesippus ηλεivετο την κειναὶ, ν καὶ iv μυκαλ- τος τρυας, scilicet απο του κου βολου veterum AthenienSium, de quo satis constat ex Thucydide. Alius Suboliastes Hegesippo illud cognomen θια την Πυγυ- ρων haesissu narrat, quod quo spectet mihi non som-

495쪽

roro accidit ut Meursitis Fabricius. Vossius Πlsi. gr. IIIp. 372 Schweigliaeuserus ad Λtben. X p. 429 d aliique - Suidae loco decepti Hegesippum et CrobFlum, Poetas comi Cos, pro uno eodemque habendum Sibi esse persuaderent. II ge-sippus orator si idem fuisset qui comicus , non dubitari potest quin Plutarchus Vit. Demosth. e. II et Apophthegm. p. 187 d eius rei lectores admoniturus suisset. Accedit temporum diversitas. Hegesippus enim orator, ut vidimus, Demosthenis temporibus vixit, comicus autem vix floruit anis Olymp. CXX. Epicurus enim, quem exagitat apud Athenaeum VII p. 2 9 d, scholam Athenis aperuit aetatis anno XXXVII hoc est Olymp. CXIX I, teste Apollodoro apud Diog. Laert. X 15. At fortasse ne scripsit quidem Suidas Ita ut vulgo editur. Nam quum Photius s. v. ' θνησιππος et Harpocrat. p. 281 eadem plane quae Suidas de Hegesippo attulerint, sed omissis postremis illis, quae originem erroris continent, verbis νῶν δρααατων αυrου etc., haud temere his II ege sippi eo mici nomen praefigendum esse coniicias. Ceterum Fabricius etiam in eo fallitur quod Hegesippum patria Tarentinum suisso dicit, quem errorem securus repetiit Sehweigh. ad Athen. X po 429 d et Reis ius l. l. At Tarentinus a comico poeia fuit diversissimus, scripsitque ' Oilγαρτυτικα commemorata ab Athen. XII p. 516 d. Fabulas commisit Hegesippus, quod scimus, duas, alteram g οἱ inscriptam, Φιλεταιροι alteram. Adelphos laudat pertum est, nisi sorte de Crobylo lamoso lenone cogitavit. Pliotius Lex. p. 181 Acaci βυλου ευγος ἐπὶ πο-

cino πορνορOσκου δυο ποονας ἔχοντος. Ceterum Hegesippum nec comicorum ludibrium effugisse

docet Aeschinis sola ol. M S ad orat. c. Tim. 9 IDωuo δήθη ιυς αἰσχρος τὴν δφιν καὶ περὶ τα Φωκικα

496쪽

Athenaeus VII p. 200 b et Ix p. 405 d. Philetaeros, quae

numero singulari quiάταιρος dicitur Suldae, idem ad partes vocat VII p. 2 9 d. Ad eundem hunc Hegesippum fortasse spectant etiam haec apud BeLLcrum Anecd. Gr. III p. 1l85r εἰσὶ ταυτα, oioν 'Aφίας 'Agiαντος παρ' Ggooίωνι εστι di Oνομα κυριον), 'Lλέαντος παρα Gλοσυλταν γ δἐ ονορια κυριον , Mπίας Σατυαντος παρ' 'II; σιππω si τι di καὶ αυτο ἴνομα κυριον). SOSI ΡΑΤΕ it. Hunc unus eommemorat Athenaeus IX P. 3 S s, ubi praelongam ex Kατ α VI e v d os i ν op tabula eclogam apposuit, in qua quum Chariades cossius comme- Inoretur, de quo Euphro apud Athen. IX p. 379 c tanquam mortuo loquitur:

Sosipatrum tempore Euphrone paullo superiorem fuisse apertum est. Fortasse igitur mediae poeta fuit eo moediae. Schweighaeuseri rationem, qui Sosipatrum hunc nostrum non diversum putabat a Sopatro parodo, verbo commemo- Tasse sufficiat.

Rcribendum, quod muliebre nomen fuisse constat ula. p. 369), laudatur Athenaeo VIII p. 307 e, cui Suidaa etiam reliquarum fabularum notitiam debet. Μουσαι ad partes vocantur VIII p. 343 b, ubi SchWeighaeuserus Euphronis nomen pro Euphane e Suida restituit. Συνέφηβοι IX p. 3 7 d. Θεωροὶ IX p. 399 b. Praeterea laudantur Euphronis 'Aδελφοὶ Athenaeo IX p. 3 9 d. ' Ano δ ιδουσ α ibid. XI p. 50da, ubi quum seripit et editi libri Euphorionis no-

497쪽

men praeberent, ipso Curis erit. p. - Εupli ronlη nomen resilitiendum monui. Porro si δυριοι apud Stobaeum XV 2

et XCViri I 2, θεῶν αγο ore ibidem XXVIII II et ια-

ραοιδοφε ε νγὶ Atlieri. III p. 100 d, pro quo nescio an Iegendum sit Παρεκδιδοριένη, qui Antiphati eae fabulae titulus est. De quo vide quae diximus p. 306. FabuIarum tituloseonteiiiplunti non mirer equidem si Euphro mediae potiusquam novae comoediae poetis accensendus videatur. AeeEdit quod passim homines commemorat, veluti Phoenicidem Corydum et Pityromachia in apud Atheii VIll p. 343 b, quos sere a mediae aetatis poetis exagitari videas, e. g. ab Ai tiphane Athenaei VIII p. 3 2L Timoele Alexide et Cratino minore ibid. VI p. 24 I b. e. Nihilominus novae poetam comoediae habendum esse, docet insignis locus incertae fabulae apud Athenaeum I p. d, ubi coquus Soteridis discipulum se iactat, qui Nicomedi delicatissimum edulium apparaverit: ααθητὴς ἐγενό&qν Σωτηρiδον, υς απο- κοπι δει δώδεκα ὁδὀν ἀπεχοντι πρῶτος ηριερῶν που ἀφνης ἐπιθυμησαντι χειριῶνος μεσουπαoiiλωκε νη Λ. . οὐ στε πάντας ἀνακραγειν. Nicomedes autem, quem sui nominis primum et Bithyniae regem suisse probabile est, regnavit inde ab Olymp. CXXV, unde apertum est sabulam, ex qua illud quod dixi fragmentum puli tum est, ante Olympiadem centesimam vigesimani sextam vix doceri potuisse. Neque repugnat huic sententiae alius locus apud Athenaeum III p. 100 d, ubi pariter coquus quidam magistrum laudat, qui Callimedonti, quem sere inter Olympiadem CXII - CXVI floruisse constat, vulvam

suillam optime apparaverit.

ΜACII OΝ, Apollodori Carystii aequalis, patria sive Coriti illius sive Sieronius, Aristophania grammatici magister,

498쪽

Μαχέων δ' ὁ Σικυώνιος των μεν κατα 'Atar OUAOδωρον τὰν ρυστιον κω&wδιοποικῶν εἶς εσrι καὶ αυτος, οία εδiδc ξεδ' 'Aθίγνησι r&ς κωφώυδίας τρος εανrου, ciλλ' ἐνδρεire, paucisqtie litteriectis r ὁ γραμμιατικος ' Ἀρισrogccνης ἐσπουδασε συσχολασαι αυτῶ νεος ois. Alexandriae quum sabulas suas docuerit, in atticorum comicorum historia omitti potuisse non nego. Sed quum non dubitari possit quin lacho et si qui alii sorte poetarum Alexandrinorum comicae poesi operati sunt atticae comoediae ingentum et indolem expressurint, locum ei inter ceteros comoediae auctores

non denegandum putavi. De aetate viri vide quae supra dicta sunt p. 462. Poeticam eius indolem praeclaro praeconio Ornat Athenaeus l. l. p. 664 a, nulli post septem illos

poetae inseriorem fuisse Machonem iudicans, αγαθὼς ποιλητὴς ei τις αλλος των φιετα τους επτα. Eodem loco perelegans servatum est epigramma sepulchro viri inscriptum: Ino κωφι uJO; ράφω, κον η κόιχ, τον τι λαγωνα κισσον viriρ τημύου ζῶντα μύχωνι Ψεs Οις. Callimaelium quoque eomoedias scripsisse Suidas memoriae prodidit. Sed huius testimonii fides nescio an eo elevetur, quod eundem etiam tragoediarum auctorem fuisse perhibet. Ex hoc Athenaei Ioeo temere Fabricius aliique nitragicorum ita etiam comicorum poetarum Pleiadem

Alexandriae fuissu conteuerunt. Vide Naehit Sehedas erit. p. 2.

499쪽

γετ . Neque rectius Stobacus et ex Stobaeo Pholius Biblioth. 16 p. 374 Lάθιυν, eodem vitio quo qui a plerisque, in his ctiam a Plutarcho Vit. Agesil. 5 p. 123 Cor. recte scribitur Bato, Sinopensis historicus, apud Strabonem Γάθιυν appellatur. ) V. Eberii Dissert. Sic. I p. 92. Floruit igitur Bato comicus circa Ol3mpiadem CXXV. Fabulae

eius Commemorantur quattuor. Αἰτωλὼς apud Stobaeum

Florileg. XCVIII 18, sive Aἰτ ωλο i , quo titulo etiam Critonis fabula fuit, ex cod. Voss. ibidem CV 30. Eυεργέτας habemus apud Athenaeum XIV p. 662 c. φονον ibidem IV p. 163 b et VII p. 279 c, ubi Platoni Eodem errore nos Ipsi supra binis locis Batho seripsimus pro Bato, p. 35 lin. 2I et p. 438 lin. I .

500쪽

madscribebatur. Idem ullium occupaverat Athenaeum III D. 103 o et VII p. 279 a, ubi Πλατωνος Συνεξ απατων Iaudabatur, quae fabula recte XV p. 6 8 L Batoni tribuitur.

Platonis illas fabuIas esse non posse certissimis. argumeniis clocul ad Menandri Πωλουμένους ip. 150.. Ceterum Vetus esse vitium e Suida intelligitur, utramque sabulam iii Plato'nicis enumerante. V. Supra P. 166. . Argumentum tabularum Natonis maxime in irridendis qui illis temporibus. ssorebant Philosophis, Cynicis Stoicis Epicureis, positum fuisse. e se gmeniis intelligitur, eoque spectat etiam Plutarchi locus. i. EPINICUS. Eudocia p. 166. 'Eπίνικος ' πιυριικος χαῖος. τοὐν δραματων αντου ' Υπρβαλλομεναι. Eadem Subdas, nisi quod verba κωμηδς αρχαῖος omittit. Et recte quudem: nam novae comoediae poetam fuisse Epinicum: vel hoc documento intelligitur, quod fabularum unam teste Ath naeo X p. 32 b. Milesip tolemi nomine inscripsit, qui it historiarum scriptor magnae apud Atiliochiim M. auctoritatis, ex quo Epinici aetatem inter Olympiadem CXX CXXX incidero manifestum est. Athenaei haec verba sunt: χαίνικος γοῶν, Μνησιπτοῖάμου ἀναγνωσιν ποινὶσαμενου

s. V.. δυνασαι σιωπῶν Dionrsiis urbanis Antigoni et Pyrrhi foedus lusisse dicat, apertum est eius aetatem inter Olγmpla-dem CXXV CXXX ponendam esse fabulasque doeuisse Athenis circiter Olγmpiade eentesima vicesima septima. Sed dignus est Hevehit locus qui totus adscribatur vol. I p. I0 l. 3ίνασαι σιωnῶν; nesroν cyaσι ΦοινικἐJuν Μεγαρέα, κα-