Quaestiones epicae seu symbolae ad grammaticam latinam poeticam scripsit Carolus Georgius Iacob

2쪽

SYMBOLAE

AD GRAMMATICAN LATI A POETICA

CAROLUS GEORGIUS IACOB,

4쪽

Quadrienniuiti fere eM, Vir intime, ex quo Tu -- Ietudinis refieiendae causa sentes Cusinos. in proxima mea vis late adsisti. In qua commoratione aestiva mihi contigit, ut TE, eum quo mihi per nonnullos a nos literarum usus fuerat, Primum de facie noscerematquo Tua salutatione mirifice delectarer. Itaque redeo non sine maxima voluptate in memoriam illius temporis in suavissimorum sermonum, quibus nos muItas horas exegimus, tum de Virgilio aliisque metis latinis, quieturumque nostrum captum tenent, eossoquentes, cum desinoia Poriensi, in qua Tvi dulcissimo literarem luma-- i bulo inlintritus fuisti, de studiis humanitatis ceriaioremque hominum in Germania Pruritu, ne dicam in sania, illas artes e se Iis nostris Plane extermina ita conlabaeantes, ut fieri solet inter a eos, id es liberti atque sincere. Neque haec amicitia post reduum Tuum in urbem patriam imminuta est. Nam quum ego anno superiore Mellari, cuius medita magna est fama et apud Dresdemea et apud externos homines, sentem

5쪽

itam de oculo aegro exploraturus, Dresdam adiissem, quam iucundo Tu me excepisti hospitio, quam dulci sermone me exhilarasti, quam blanda oratione spem meliorem in me aluisti et lavisul Itaque facta est illa Dresdensis commoratio gratissima, neque solum amoenitate urbis, quam omnes certatis laudibus praedicant, sed multo magis Tua humanitate, comitate et eximia officiorum multitudine, quas virtutes Ionge maiores h

beo illa urbis TuAM pulchritudine. Haec igitur beneficia, Vir Amicissime, quum

menti meae haereant infixa, ego iam dudum cogit veram, publicum Tinx exhibere amicitiae testem et verae in TE Observantiae documentum. Cui rei hic lia her, quem in manibus tenes, haud inepte inservire vide tur. Egi enim in eo de poetis Iatinis sermonisque e rum proprietatibus. Tales quidem disquisitiones quum ab iis optime diiudicentur, penes quos est acerrimus pulchri et venusti sensus, magna Iectionis copia et accurata Poetarum cognitio, ego vix dubitare potui, ad TR potissimum, mi WΑa Em, hunc Quaestionum Epicarum librum mittere. Nam etsi in TuΑs laudes iustas, ne modestiam TuΑΜ lacessam laedamve, vel hac opportunitate data excurrere nolo, tamen id vere affirmare posse mihi videor, ΤοAΜ Virgilii editionem inter omnes pomtarum Iasinorum editiones, quales ex satis longo temporis intervallo vidimus, facile principatum tenere. II hemus in ea multorum annorum Iabores continuos et in hoc uno poeta intentos et defixos, tum libros manu scriptos partim iterum excussos, partim recens collatos et ita adhibitos, ut et prudentia in lectionum delectu et constantia in legibus iustae et modestae criticae servandis ea ina Virgiliana eam, qua digna sunt, formam i

6쪽

duisse iure dicantur. His dotibus non minor habenda est exquisitioris doctrinae ubertas, summa cum Virgilio familiaritas, e qua subtilis nata est interpretatio singulorum locorum, tum elegantia scribendi et egregii rerum criticarum et grammaticarum thesauri, quos in Quaestionibus Virgilianis comportatos et sapienter digestos omnes laetantur, qui studiorum suorum sedem in poetis Ialinis Ilocaverunt. Ultimo loco commemoranda est Tu in IIunium Pietas, quam anno Praegresso Frider. Iacob sius, vir multiplici doctrina praestans et humanitate iii-ter omnes, qui ab hac arte nomen trahunt, Ionge princeps, merito praeconio celebravit λ). Ut Honius, vir de studiis antiquitatis immortaliter meritus, philologus

per totam vitam fuerat mitissimus et veram nostrarum Itierarum Iaudem ab rixarum atrocitate conviciorumque rusticitate quam maxime abhorrere censuerat, ita Tu,

---B Suavissime, in opere Psoniano multa quidem pro novi editoris officio retractasti, emendasti, expolivisti, sed ne uno quidem in loco summi viri memoriam alto despexisti supercilio aut gloriolam aliquam ex mbitiosa humanissimi viri censura captare voluisti. Quod ut exemplum omnes, qui hodie illud ' His μεν πατέρων μέγ

Mίνονες ευχομεθ' εDαι identidem exclamare solent, ante

oculos habeant velim TuaquM ratione edocti discant, illum in omni genere comitatis et lenitalis excellentem esse debere, qui ab liberalibus disciplinis est instructis

simus.

Sed ad meum librum redeundum est. Qui liber quo modo factus sit, TE, mi WAGNERE, non ignorare arbitror. Nam quum ego ante hos decem annos Prae-

7쪽

ceptor Coloniensia solemnium Gymnasii Fri momi Ietiniani cui Deus faveatu causa occasionem aliquid publico scribendi nactus essem, huius rei materiem e Virgilio sumpsi, in quem et Tu et ego quasi de com- Pacto incideramus. Disqvisitionibus igitur Virgilianis

editis eam, quam cum Poeta eontraxeram, familia .ritatem lectione ceterorum Epicorum augero et quidquid mihi superfuit ossi a quotidiano acholarum opere Maliteris tribuere coepi. Relicta vero aede Colosiensi, cum ius memoria ium propter discipulorum honos mores ea, Progressus in optimis lueris, tum propter dulcissimum cum amicis, quos habebam plurimos, Convictum alis quo urbis Rhenanae opportunitates 'vivendi, in omne rempus me tenebit, et eum statione Porinisi commutata, illa studia in rebus novis, spe mea Ionge ius viri

bus, magnum solatium atque condimentum esse sae

intineri. Nosti, Amice, me iam per Plures annos ab illis scholasticis officiis, e quibus antea uberrimos Iahorum cui mictus, abstractum et in arcti in spatia r ductum, nosti me λεπτα ἀεκοντι γε θυμβ ad multas oscum pationes coactum esse, nosti denique, quantam iacturam moris Langit, quo auctore Portam denuo migraveram, fecerim. Cuitas viri, δρ ἀμο --καὶ ι υμονα vis, memori

am apud TR quo libentius renovem, effecit et Tua cum illo necessitudo et singulare studium quo Langius, ut

ipse Poetarum latinorum arat amantissimus, ita in sin iis suis adolescentes ad eosdem incendere mentesque eorum ad haee praestantissima antiquitatis monumenta excitare et impellere solebati

At quorsum Meep inquieni fortasse, qui ham I

gunt et me minus sibi notum habenti Ignoscant vero loquacitati meae atque id hominum amanuum pS8B r

8쪽

e delitus, qvi quos amant haud saeuo a se Mnutant. Haeterea hano habet liceruiam id, quo apud TR utor, imus scribendi familiare, ut si Paullo Dium verba nobis fecisse videamur, Iectores nos non impudentiae

euiusdam accusent, sed benevole statuant, verbositatis imusam e summa necessitudine derivandam esse, quae

nisi esset, sane talis epistola non in publicum emissantisset. Sed ad alia et graviora transeamus, quibus T tionem consilii mei in hoo libro conficiendo uberius co

Scribenti mihi de poetis Iatinis Epicis nescio quid

aramum commovet et fere Perturbat. Nam qiu inde a literis renasis per Plura saecula his scriptoribus summus honor habitus fuerat, is, si de Virgilio fortasse excipimus iudicia, Plane sublatus esse videtur. Tum es igantissimi in cultioribus Europae terris homines impenso' amabant Lucam et in verbis et in sententiis gravitatem, praedicabant Silii Dalici sensus generosos et amorem re rum Romanarum, - maximi faciebant Statii calorem et impetum nativumque in rebus locisve describendis cois

rem, laudabant denique Claudiani altos spiritus ainuo felix ingenium. Consumebant viri amplissimi, Itali, Galli, Germani, Angli, Batavi, aetatis norem in his poetis Iegendis, interpretandis et imitandis otiique alia

partem dulcissimam in amoenia Μusariun viresia Per ' gebant honestissimumque senectutis constituebant d mlailium. Haec omnia hodia prorsus mutata videmus. Quod licet in rebus hinnanis gamenumero fiat, ut quod que saeculum multa obliviscinda Proferat secuturo, quae, ut Hemannus vere dixit oblivioni uadere incium

9쪽

est, attamen singulares quaedam causae accesserunt, quae Epicis latinis pristinam laudem detraxerunt atque honorem. Cuius m tres causas observasse mihi videor. Αοprimum mutatio studiorum Philologicorum, quae in sa evio decimo octavo evenit, id effecit, ut quae studia olim clarissimorum omnis aetatis , ordinisque hominum fuerant deliciae, tum a cerus quibusdam viris doctis sibi vindicarentur. Quae res quum per se minime esset noxia vel perniciosa, immo florensissimum adduxisset Mnarum artium statum, offecit tamen studiis eorum, o Illo Tum ipsarum causa et doctrinae elegantioris cupidi IDhris veterum descissimam oui Partem consecrare sol hant. Nam ambitu doctrinarum antiquarum in dies crescente et singularum artium, Ustoriae, ni t Ioiae, grammaticae, Pomoeriis Prolatis, multo Pauciores quam in priori tem re inventi sunt, qm sola Veterum ac Ptorum suavitate adducti, aut morum emendandorum causa, non Propter euriosam cognitionis amplificandae

cupiditatem, in illarum literarum studiis vitae tabernacula Ponerent. Itaque accidit, ut in splendidissimis i eremensis, quae apud Germanos Philologia inde a Gesneri,

Hemi, Emestii, Beckii, Wolfit et Hermanni temporia

hus ceperat, Prae grammaticis et metricis occupa inhus pulchrituditus venustatisque cura haud raro langu sceret, inuno apud plures muro velat interiecto a rerum vel verborum intelligentia secluderetur. Quod quo gravius et infelicius Epicis latinis accideret, ipsa Iasinarum literarum effecit condicio. In hac re alteram causam contineri putamus. Quum enim in ultivus saeculi pra feriti annis et in primis nostri saeculi omnium fere ph lologorum cura in graecis scriptoribus legendis et e Planandis unice occupata esset, viris praestantissimis du-

10쪽

cibus, luerae latinae, id quod summi illi Melores nun

quam voluerunt, a maxima discipulorum parte graecis literis posthabebantur et a communi doctorum virorum consuetudine propemodum prohibitae tantum dignae habebantur, in quae gymnasiorum et seminariorum alumni operam suam impuderent. Nam quo quis rerum nova-

Tum studiosior erat haec sunt Elchstadii verba δ)J ves

indoctior, eo magis linguam exsulem risit, oppressam contempsit, in taeentem insultaviti Perlustranti enim i dices scholarum academicarum Per quindecim di s. -- nos Priores, mirum in modum patebit, quam neglecti iacuerint tum scriptores Iatim, exceptis fortasse Tacito

vel Horatio aliisque Paucis, qui rari nant in gurgite vasto ε). Cuius fati quum neque Cicero neque Virgilius, praestantissimi et dicendi et genuendi magistri, immunes fuissent, seriores Poetae Iasini, EPici Praecipue, Pt

ne erant sepositi et abiecit, neque ulla lac ne aut cura digni habebantur. His tertia causa accedebat. E orsi enim sunt circa finem saeculi superioris Mntii,

Rei oldii, Fichiii, Schellinii, Principum in sua do-

In aeriptione aeademiis viri diaeriualmi de novo Olmonia eonailio eisitatem Iatinam fundandi oenae, IMM p. 6. Haee luerant illa tempora, de quibaa Heinrictius, ludo inteHlgentiaaimus, ante hos viginti annos in praefatione Orationum Cieeronia pro Scauro, Tullio et Flaceo ceti P. XXL graviter eonque-atua eati Latinitatem germanam ao probam et hodie frigere apud multoa vel eorum, qui palam antiquas Iitema profitentur, neque nane diutina poma negligi, et non latiua eius inscientiam propagari, ni ut, quum ad omnem eruditionem et ad ipsas illas, quaa mu Iti nune oIaa coΙunt enitentque, graecaa Iiteras, tum vero ad publicam honarum artium Institutionem ingens, et Germania praesertim turpe, damnum necedati s Haea luee auo Heinrialuar sed gratulamur nobis no atro tempore maiorem Iiterarum Iatinarem honorem apud philologos non solum edictis principum, aed ipsarum literarum dignitate et au-etoritate restitutum. Diuitiam by Gorale