장음표시 사용
211쪽
memoratione magnopere gavisos et gloriam genua se manae praesentem longe maiorem fide historica et temporum mputatione habuisse. Tum, quod modo de Virgilio posuimus,
eum aptam antiquitatis eum praesenti tempore consociationem gloriolae e rebus nominibusque priscis haugine multum antetulisse, per alium Schilleri locum tuemur. Carmen dicimus de Ibyeo vale. Huno poeta corona e foliis pineis laeta redimiendum esse iubet, usum solemnem et suis aequalibust notiorem in hae rounice seeutus. At putidiusculi esset ingenit, si quis in SeliiDIeri verba ea de causa inuri vellet, quod Ibyes tempore apium aridum in locum coronae pineae auecesserat bid. Tael. Dilucidati. ad Pindar. Olmp. XIII. 33. , quae serius demum it xum in usum venit, notante Boecthlo ad h. l. e Plutarin. Quaest. Sympos. 5, 3. p. 5 5. Stephan. ἔδ). Ut igitur unuversa illa spectatorum corona in audiendo Mulieri nomine eommovebatur, non minus Romani, Bruti ultoris vel Camilia signa referentia vel Marcelli, qui alatu rem Romanam, vel aliorum memoriam in Virgilii carmine reeolentes, sese excitatos et i stissima superbia iacensos eme sentiebant.
g. g. Non degunt tamen Ioes, In quibus malor similitudo eum prolepsi historica litesti Vid. Aen. VIII. 362.
P Mimque armenta videbant Romanoque loro et lautia mugire Carinia
eul alterum locum e libro VII. v. 682., in quo commemoratur Iuno Gabinia, quae tempore Aeneae nulla fuit, componamus vel Ovidii verba e Metam. XIV. 622. Iamgus Palatinas summam Proea gentis habebat. Romani hic intelliguntur sub gente Palatina, quae, Miullo interprete, circa Palatinum et ea loca, ubi postea Roma condita fuit, habitabat. Comp. Aen. IX. f., ubi de Aenea: Sceptra Palatini sedemqus petit Evandri. Eiusdem montis nomen nos ad narrationem Properui de He
Venit ad insistos pecorosa Palatia montes Et statuit fimaas, Leaaua ut ipsa, hovea.
In v. invicius plures interpretes haeserunt, sed quum ex variis h. l. lectionibus nihil auxilii peti possit, ridendum est, an e plicatione loco succurramus. Iam Barthius et Kuinoelius et
post eas Iacoba. in Miliol. Lat. Parti n. p. 26 . hic prolepsin
Boetii gerus do hac eo in Ithro auor mammmdlda T. I. Part. R. p. 144 disputans, aetatem Priorem ab aetate posteriore non aatia distinxisse videtur. Diuili od by Cooste
212쪽
De Epithetia geographieis, hino a vi matholomela. IMstadieranti Et nobla quoque Propertius plaeet, qui in tanta, quam de amplifidine imperii Romani conceperant poetae, imagine montem Palatinum daei invictum , sedem quasi aeternam et domiellium Romani imperil, unde ad ceteras gentes post riori tempore maiestas populi Romani pervenisse dicitur. TMlis dictio, ut recte vidit Iacobsius, in recentiore poeta esset inusitata nee laudanda, sed in veterum poetis talia ad ora menta licita atque pulchra pertinuisse ex praegressis, ut puto, intelligetur Acoedit, quod longe pulchrior et vividior e stat imago, quae lectoribus cum primaria montis Invicti notionestatum illius, qualis tum erat, incultum et modo pecoribus uillem repraesentat. Vocabula pscor a Palatia, si in epexegesiposita accipis, optimorum poetarum usui loquendi respondent, cuius moris plura exempla e Virgilio Ragnerua in quaest. Visegit. XXXIII. a. e. eollegiti Similem prolepsin, ut tamen et gravitate inferiorem, vid. apud Silium Italio. X. M.
eeIaia Labienum Cingula ama Miserent muria
sed singulum in agro Pieeno lam Hanniballa tempore conditum fuisse, est licentia Silii poetiea. Nam serius haec urbs a L hieno sub Caesare eondita esti Add. Valeri Flaee. I. 389. Consurgit
Nesidea - Periclymenus, quem parva Methone Et leuia Elia equis et suetibna obvius Aeson Caestibus adversos viderant frangere vuItus.
Vid. P. I. cap. I. g. 3. Nam Elia tempore Argonautarum non ea Equorum fitque certaminum equestrium laude noruit, qua postea inclaruit. Cis. Stati Theb. X. 234. Porro alium Valerii locum in VI. IIS. Gronorius In Observatti lib. I. cap. IS. reete sic scripsit. Haec sunt verba rIllius et dites monitis apondentibus Indi Et centumgeminae Lagea novalia Thebea Tytaque Rhipaeo Panchaea rapta triumpho. Displieuit haec interpretandi ratio Meatnero in cenauea libri Iae fiant, quae Iegitur in Seehodii Biblioth. Critie. 18M. FoI. II.
Part. 13I. Ille montem inuictum eundem esse, qui aliis in Ioela I taetua vel luculina dieitur, vult idque pluribus exemplis non eiusdem, sed similium dictionum, illustraviti Cui tamen interpretationi obata quod natura montia PaIatini adiecto vocabuIo peeoroatia iam satia est deaeeipta nee opus esse videtur, ut quaB Ioea Pecorosa appeIIata aunt, Iterum ni cultura agricolarum expertia designentur. Neque arari auteoli poterant, quae pecudibua alendia destinata erant. Diuili eo by Cooste
213쪽
Ante Gronovium edebatur: Lagea navalia, sed Aegyptum a Ptolemaeo Lagi filio per dici posse Lagea nonalia Gronovitis vidit. Arva Lagi sunt apud Lucan. VIII. I. Tertium adiungamus locum ex eiusdem carminis libr. VIII. v. 2 1. depromtum:
te, Graeeia fartiis, Persequor atquB tuta huno quasso moenibus Iguem
quem anachronismo laborare I. Λ. Wagnerus pronuntiavit. Se Meet Graecia gerius demum male ob malam 1idem audire ineepit. Sed oratio est Absyrii, iuvenis iratissimi atque Graecis et sororis causa et velleris erepti maxime insensi, quem tale vocabulum pro mentis indole, e qua ob unum Iasonem omnes Graecos fallaeea ac perfidos existimat, minime dedecet, immo magnam vim atque non medioere pondus habet. Si quis Valerium in hoc Epitheto seriorem quoque aetatem respexisse di- eat, equidem non magnopere repugno, immo haud ineptam diversarum temporum coniunctionem libenter fero. Simili ratione Statius in talibus luxuriatur Epithetis et per anticipati nem rebus longe serius gestis ad urbes nobilitandas et hominea exornandos utitur. Ita Theb. 1V. 3za. de homine, qui
quo vocabulo vigiles magnanimitas Plataeensium et cautissima astutia, qua obsidionem Boeotorum et Lacedaemoniorum in
bello Peloponnesiaeo pertulerant bid. Thu d. II. 71 - τS. III. 21 - 240 depingitur. Tum V. 751. z52.
Nam Deua iste, De et Pyliae nee fata spriectae maluerit; Phrygila aut degero Iongius annis.
Ad q. l. hie Barthius: seMirum si iam tum Nestoria aetas proverbium longaevitatis habuit. Sed in talibus Ruper omnes iudices sunt poetarum privilegia. Idem annos Phrygios non ad Priamum, sad ad Tithonum retulit. Tertius locus est XU. 9 - GII. in deseriptione arae misericordiae, quae Athenis fuit:
mox hospita aedea Vieit et Oedipodae Furias et funus Olynthi Texit et a misero mortem aubmovit Oresto.
Barthius, ut verba anachronismo laborantia sanaret, ea ita transposuit: mox hosp. aedes Vicit et a - Orestes, Texie ee Oedip. Fur. et funus Olynthi, ne res Olbnihlacae prius commemorarentur quam fabulosae Graecorum narrationes. Sed non opus est tali mutatione. Nam Statius pro more suo res diversissimis temporibus gestas iuxta posuit, quo arae lilius
214쪽
De Epithetis geogmphima, hiseorteis et mythologicis. Im
apud veteres erieberrimae vim et amplitudinem quam iuculentissime declararet, neque ob ordinem temporum minus a urate servatum vituperandus est, quum similibus exemplis haec digressio firmetur. Vid. Viris. Eelag. VI. g1. Hine lapidea
Pyrrhas laetos, Saturnia regna, Caueariasque refert volucres, furtumqtis Promethei, ubi bene Heynius: in tali enumeratione ordinem temporum servare non necesse erat. n. X. 36 m. Quid repetam exustas Erycino in tu a classes' quid tempestatum regem vent gus furentes Aeolia excitos avit
tam nubilua Dimp CD. Wundeclich. Observ. in Tibuli. I. 3, M. Idem nec a seriptoribus pedestribus ordinem temporum semper accurate servatum annotavit ad loe. Virgilii pr. e TMeit. AnnaI. I. 10. Antonium Tarentino Brundisin 's D dems et nuptias sororis illectum, ubi vid. Upsium. Cis. Histor. I. M. Pharsaliam, Philippos, P uriam, Mutinam et Wolf. ad Sueton. Iul. M., approbantibus m ero et Spolinio ad loc. Virgil. Εelog. VI. I. Quod vero ad illud sinus Olynthi ait,net, e Seholiastae verbis non satis aperte Patet, quid. Statius his verbis iudieare voluerit. Seholiasta cives Olynthi, simulatque audierint urbis suae eversionem Atheniensibus post Lasthenis et Euthycratis proditionem vid. Demosth. de sals.legat. p. MI. I., Diod. Sicul. XVI. M. et Iacobs. ad Demosth. orati. p. 1τ6. et p. 590. placuisse, ad aram Misericordiae confugisse tradit. Sed Philippus, non Athenienses, urbem delerit et cives eum reliqua praeda vendidit, tegis Diodoro I. c., equinus plures Athenas consuisse dicuntur ab Aristide in Orat. I. ad Theb. de societ. Vol. I. p. 480. G. Iebb. De his igitur
Statium cogitasse putamus. Nam quum Cassander Olymp. IIo. I. Cassandream in ipsis faucibus, quae Pallenensem agrum eum Chalcidica coniungunt, condisset, in eam colonos deduxit multos Obnthiorum, qui fugientes e patria vitam suam conse RFerant: κατωκισε haec sunt Diodori verba XIX.
Voemel. Prolegom. in Demosth. Philipp. I. Et Olynth. p. 108. Dubneri in annot. ad Statium T. II. p. 3 5. Od. Paris. alia fuit mens. Iine Ita scribite sed ubitari nou potest, quin tangatur hoe loeo mythus aliquis de Olyntho heroe, qtiem Olynthios
quoquo modo Atheniensium rebus antiquis immiscere studuisse probabile est. Cuius rei an vestigia exstent in veterum sernptorum reliquiis, quaerere nune non vacat, nequo Gemelli et
si qui alii de Olyntho libelli ad manum sunt. g. g. Minime lamen est negandum in talibus Epithetis plura a poetis Romanis esse novata, e quibus Ovidius in tractatione
215쪽
reram mytholoimarum suae libidini maxime indulsit neque sibi
satis a luxurie atque abusu ingenii earit. Virgilius rarius In eligendis Epithetis iustae narrationis fines transit et, quo feliaetor erat in rerum delectu et sapientior in earmine ornando, non sine idonea cauin a mythis veteribus et receptis in novam atque Insolitam viam deflectere solebat. Qui si in Aeneid. III. M. Dodonaeos commemoravit Iebetas, quorum usum et pra stantiam Romani longe posteriore tempore cognoverunt, eos non pretii eausa ita appellavit, sed tales lebetas intellexit, qu Ies fuerunt in templo Iovis Dodonaei. Praeterea Wagneos a notavit, Virgilium fortasae graecum quendam poetam a utum esse, qui Helenum Dodonae eonsedisse e loco Dionys. Halicam. Antiq. Rom. I. 32. eoniecerat. Similiter in Aeneid. VI. lim. verba de Salmoneor Per Graecam popuIoa mediaeque per Elidis urbemnat ovana
non ut per prolepsin dicta aeeipimus, sed de Elidis urbe sa monia ad Alpheum alta intelligimus, quam Salmoneus sive Condidit sive inhabitarit, ut Strabo VIII. p. 856. D. et Diodori Sie. IV. M. tradiderunt. Pari ratione ad vetusuores fortasse mythos Virgilius in Aen. XI. 262. resperite
Atrides Protei Menelaus ad quo columnas Exaulatnta . ut Hernius voluit, eum in h. i. sermonem paullo audacius novatae dicas. Sed in oratione Diomedis, qui extremas terrae plagas significare vult simulque ex hac ducum Graeeorum In r motissimas regiones transpositione suis verbis pondus et animo suo, auxilium Italis abneganti, eonfirmationem petere studet, talia ferri possunt, neque cum Servio et Cerda alia interpretandi via tentanda esti Iam si ab Virgilio ad Ovidium transeamus, eum in usu veteris mythologiae minus Virgilio consilii, ulus cupiditatis ostendisse animadvertimus. Quo illustrior enim in pluribus eius carminibus, inprimis in opere Metamorphoseon, erat opportunitas omnis Graecorum mythologiae declarandae et magna cum arte et doctrina explicandae, eo maiore ardore Ovidius eandem amplexus esti Neque enis pro illius aetatis rationibus et hominum Romanorum, quales tum erant, ingeniis usus mythologiae In universum reprehendendus est, attamen Ovidius paullo saepius, ut solent aeria ingenia, et ineptis. In Iocis evagatus est Et Complura eaque minus accommodata, sive in nominibus sive in rebus e mythologia depromtis, congessit.
Vid. Baeh. ad Metam. VIII. 99. XIl. 31. Q. Ac primum minoris licentiae in usu Epithetorum sunt, e qua Metamorph. III. 53I.
216쪽
Ds Epithetia geomst ista, hiat ista es mytholomela. Issunivereus Thebanorum popuI appellat. anguigenos aut D. 212. memigenae, quamquam haec Epitheta propria modo de parte illius populi usurpari possint, aut Phrygia P. Moi Phrygius P. Troiianus, arx Cadmeia p. Thebis et alia huius generis Meroid. I. M. VII. 68. XVII. M. at ) leguntur. Sed paullo liberius poeta excurrit Diniarias inuos excelsaque tecta commemora Heroid. XVI. M.) ad urbem Troianorum designandam , in qua tamen re aliquid ex Eustathii testimonio profecit, qui, ut Mersias annotavit, in commeolario ad Iliad. II. SIs. p. 267., 20. ed. Basil. ita scribit: φασὶ δὲ οἱ παλαιοί, μι γηρos μὲν διαστέMει Φιρμας κῶ Πωας, Αἰπυλος δὲ καὶ oὶ νεώτεροι σπιχέοσιν. Neque aliter Virgilius Aen. IV. 103. 140. M. locutus est. Porro malorem licentiam, quae tameu excusati nem habet ex illo studio res neet aetate et locis diversissimas in uno versieulo compouendi, sequentes loci ostendunt. Μο
Virgineusque Helicon, et nondum Oeagrius Haemos,
Et nondum torvae Calydon invisa mariae
Et MIea Pylas, neque ad a Pittheia Troeam.
Fasti IV. OG. Cerea reliquisse dicitur
Himeraque et Didymen alisag magus Tauroinenonque
neque tamen Tauromentum, Umera atque Agrigentum eiusdem antiquitatis erant quam sa Iosus illa Progerpinae r 'tus et cis.
Beatleium de radaria. Epist. In opus L Philolag. p. IS. . Lips. Aperta quidem pro is est is his laesar Metam. L so de Iove
natumquo Eoeat, quem rueias partu meias enixa eat, Ietoque det imperat Argum. .
Mala tamen iuri , postquam later stellas transposita erat, pr Prie appellari poterat, non ut Mercurii mater. Did. U.
I s nondum illo tempore condita erat. sed Ovidius nomen suo tempore usitatius aluiquiori appellasoni praetulit. Mai.
Appulerat ripae vaeeas Oetaeus Dor .
Iusto evpi r meo arbitratu fuit Ovidius in Miltheto Oolastis eligendo, quod post Hereulis mortem recte de ipso ponitur,
217쪽
minus vero In Milone degermenda, quae Πereulam optimis ubribus et egregio aetatis habitu fuisse iam per se declarat. Cla. X. 290., ubi Pygmalion per antiei pationem dicitur heros P phisa. Eiusdem licentiae, ni fallor, est locus Herold. I. M.
Atque aliquia Adoetas iam nunc eat, inquit, Athenaar Armiferam Thracen qui regat alter erit.
in quo et celebratissima Athenarum fama et nimius Antithetorum amor Ovidium ad Epitheton doctus eligendum impulit quem per loeum Propertii I. 6, 13. , a Loersio allatum mihi sit tanti Getas eognoscers Athenas) defendi posse vix puto. Nam quod Propertius optimo ilire de Athenis praedicare potuit, id Ovidio non licuit, qui rectius ad normam Epithetorum λιπαρὸς, ,αεινὰς Fel ολβιος, quibus Graecorum poetae hanc urbem condecorare soliti erant vid. Wesseling. Probabit. p. 42., Wyttenbach. Bibl. Crii. III. I. p. 49. sq. et Nitracliti librum: Er Hreno Anmerkung. aur Odyss. T. I. p. 252. , aliud Epitheton excogitasset. Similem Iugum, neque Per So- Iam prolepsin explicandum, invenimus in Metam. L 2IS.
Areados hine aedea et inhospita ieeta tyranni a Ingredior νtum II. z9 . m. tandem Traonida conapieit arema Ingentia opibusquo et Data Paeo nitentem .
deinde Vl. Is. in tempore antiquissimo t
- . et nobilia aere Corinthua ei
in quibus locis Ovidius magis sui suorumque t torum gratiam, quam rerum tractandarum delectum ante oculoa habuisse videtur. Neque enim Lyeaon re vera fuit Areaa tyrannus, a cuius demum nepote, Arcade, terra nomen suum accepisse traditur, neque Athenae tempore Arachnes ingeniorum laude inelaruerunt, neque Corinthus iam tum aeris praestantia floruit. Cis. Bu
manu. ad Ovid. Metam. III. Iss. et ad Claudian. In Prim. Consulat. Stilichon. I. 325. Tum idem Ovidius paullo insolentius in Heroid. X. V. de Ariadne loeutus est:
Aut ego diffvsia erravi sola capillia, Qualis ab Ogygio concita Baccha Deo.
Ogygium Deum dixit Bacchum. Sed proprie est regis in Graeeia antiquissimi cognomen, a quo vocabulo terra Thebanorum nominata est, in qua Bacchi incunabula et maximi honores suisse dieuntur. Hi ne vetustiores Graecorum poetae vid. Spanhem. ad Callimach. H. in Iovem v. 14. v. Ogygius summam antiquitatem signiscare solent, quos tamen oridius in h. l. non secutus, cognomen insolentius vocabulo notiori Th
218쪽
De Dahetia geogra paucis, Autoricta et mythologieis. Imhanno praetulit. Idem post eum Meanus I. 6 5. Statius Theb. V. G1R aliique secerunt.
g. b. Paullo maloris difficultatis est locus Ovidianus Heroid. X. 23. 24.
Dueimur Inachidos magni sub tecta Pelasgi
Et foeer amatas accipit Ipse nurua.
Mutavit Burmannus v. Pelasgi, quia Danaum vel Aegyptum Pelasgos fuisse non legerat, et e quinque libris edidit magni sub tecta tyranni, ut Metam. I. 21S. sine ulla aeripturae dimerepantia et ibid. v. I 0. in nonnullis eodieibus exstat, add. Virgil. Aen. VII. 3 2. Sed hic Bumannus mentem Ovidii noneepit. Itaque recentiores interpretes, Lennepius, Loergius, Guil. Ad. Beeherus in Eleg. Roman. p. 138., et IIemannuae in Dissertatione de Danaidibus p. 5. opuscul. T. II. p. 323. sq. Burmanno non obseeuti sunt, qui Spanhemium ad Callimaeli. Ηγmn. in Pallad. v. . et Ueingium ad Ovid. Art. Amat. II. MI., audire debebat. Quorum hune, qui Pelasgos proprie a Pelasgia Argolidis urbe dictos egse vult, nunc mittamus, neque nostrum est tantas de nomine, patria et finibus Pelasgorum lites componere. Rectius ex ipsorum veterum testimoniis in Dionys. I alte. Antiq. I. Iz. et in Aeschyl. Supplic. 249. sq. elucimus, Pelasgum sive is Palaechthonis sive Inachi fuerit filius, regem Argivorum fuisse. Haec sunt Aeschyli verba: υ προνους γαρ εω ἐνω Παλαίμονος ἶνις Πελασγου Canterus et
ἐν δὲ ὁ Πελασγος, ως λεγεται, ἐκ Βιὸς καὶ τῆς Nιὀβης του Φορωνέως.
- 229. Quae ad loeum Ovidianum pertinent, haec sere sunt. Danaides a. Inaehides ex aedibus patris Danai duetimur quod vocabulum, ut plura in hac narratione, e moribus Romanis est petitum in ieeta magni Pelasgi, quae hoc nomine ob antiquum illum Pelasgum appellata, deinde a Danao habitata et nunc ab ipso tradita erant Aegypto seu Pelasgo, ex quo illa una eum filiis Argos venerat, ut Scholiastae ad Eurip. Hecub.
z. et Euripides in Archelai prooemio apud Aristoph. Ran.
219쪽
23z. tradunt, aliis, at Immo Fab. IGR, dissentientibus. Tecta igitur Pelasgi a poeta non aliter dicta sunt quam a Cadmeia Metam. VI. 2II. et alia huius generia. Epitheton
magnus cum vi positum rat, propterea quod gens nomen ab eo accepit, sere ut magna moenia in Aeneid. II. 295. et ΙΙΙ.IM. ratione habita urbis Romae inde oriundae appellata gunt, tum propter splendorem regis augendum, ut apud Valer. Haec. V. MI. magnus rex et in iis Iocis, quos enumeravimus in P. I. cap. I. g. g. med. Deinde Hermannus aeute Probare anni titur, Mosi filias, quum nunquam ipse Argis advectus sit, ad regis Pela. domum deductas in ea ab ipso Danao, qui, Aegypto abrente, soceri officium in se transtulerat, acceptas esse. quaa tamen iusto subtilius disputata esse videntur. Ε, enim si Ovidiua hoc exprimere voluisset, vom incer simpliciterposito vix contentus fuisset, sed aliqua ratione vel certo quodam vocabulo, ut in talibus laeere assolet, hanc ambiguitatem sigi fleasseti Neque putamus, Ovidium in perscrutatione mythol giae tantum studium collocasse, quantum Hermannus ab eo adhibitum esse censet, immo hunc poetam, qui regis Pelasgi in summa Graeciae antiquitate paries primarias fui e e compluribus carminum Graecorum locis et fortasse prae eeteris ex Aeschyli Supplieibus perspexerat, cupide hoe voeabulum arripuisse, quo magis in narratione ad vetusta illa tempora Mee sisse videretur. Ad eundem earminia ornatum, ut Becherus recie ridit, lagoiitua v. Inaehidas usus est reserendus, quod nomen, Et omnibus Argivorum puellis iure tribuitur, non aeque adventa
illis, quae quidem perhibentur, apponi posse videatur. Sed Ovidius eos sequitur scriptores, qui ipsum Danai genus ab Epapho, lus filio. Inaehi nepote, diaucebant: Me. Odose. Mulieri librum: Gesorictis fisellistae in Si me Vol. I. p. 109. Adiecit Beckerua, quo melius haec paterent, Iocum Aeschrisum e Prometheo v. SM. M., ubi haec inter vaticinia Promethei ad Ionem: πέμ-πi δ' a.'π' αὐτου Ἐπάφου γμα κεν κοντόπαις πανπρὸς υργος ova ticolae naiσHαι, tum ex eiusdem Supplicibus ubi Danaidum Chorus Iovem ita invocat v. 538. γεω-
In fine addimus, Hermannum iure quaesiisser sequis tam ineleganter credat locutum Ovidium, ut, quum sub tecta Pelasgi dixisset, deinde aecipit as quae sunt in eod. Ambros. adieeerit Nihil prosecto sineerius illa seriptura et accipit ipsa
nurum, quam a Beckero repudiatam esse miramur. Bene fecit Mersius, qui eleganter et more Ovidiano v. ipse oppositum senset . armatos, ut singulare goeeri ossicium et securitas, Miu Cooste
220쪽
De Epithetis geographicis, historseia et mytholomela. Isrqua cum se munia Mespere Pome exHumat, significentur. SesILeet saepissime notio dignitatis atque ex illa natae reverentiae te pronomini subest, per quam una res vel unus homo e teris opponitur, tum accedit illius hominis significatis, qui ingerenda aliqua re non alius hominis vel rei ministerio utitur.
Exempla huius usua suppeditabit Wagnerus in quaesi. Virgil. XVII l. L et t. p. ψω. et p. 466.
Quam excusationem antiquitatis eum vi et gravitate repetuae superiora exempla habebant, ea tamen illi Ioci carent, equibus manifesto apparet, nonnullis poetis ita eommune et a lemne fuisse. Epitheta fingere e rebus mythicis, ut saepe ne de aliquo quidem eorum sensu cogitasse videantur. Huius rei exemplum legitur apud Statium I heb. VI. S . et m. in deser ptione pyrae, quae auguris monitu exstructa erat et In qua in honorem Mehemori, infantia illius immatura morte a serpente intersecti, arma insignia et munera concervata fuerunt. Sed Statius pyram descripsit, euius molem ne mente quidem et e gitatione aliquis iacile assequatur. Nam tot arborum genera et virtutes eum operosissimo verborum apparatu descripsit poeta earumque excisionem et ruinam tam amplis verbis persecutus
est, ut illa descriptio, id quod Ernestius de elocuti Ditin. post. Iuxuria in Beckli Aetis Seminar. Philol. Vol. II. Ρ. l. p. 1 3. bene observavit, vel magnae urbi exaedificandae sufficere po seti Inter haec v. 8 . haec leguntur rHia Iabor aerisam Nemeen umbrosaque Temps Praecipitare QIo Iaeosque ostendere Phoebo
Chaoniumque nemus hismaque ilIaeaa cupressus.
Talo doctrinae ostentandae studium lure meritoque appellatur ineptum. Quid enim umbrosa rimps in deseriptione silvae Argolicae. aut, quod magis ossengioni Egge debet, nemus Chamnium ' quasi talia pro 'quocunque silvarum genere in quavis terra ponere possent. Neque excusantur haec interpretatione Seholiastae, qui Chaonium nemus ob summam quercuum in illa terra praestantiam a poeta delectum esse dieit, vel Cortii explicatione ad locum Lucani III. 440 - 42., qui in descriptione munitionum a Caesare circa Massiliam exstructarum simili luxuria inter illem, ornos, alnos et eupressus uommemor vit asinam Dodones. Sed quid opus in tali loco mentione ar- horis congemata atque fatidicae Ex eodem genere egi locus Claudian. Rapti Proserp. I. 31., in quo Cererem legum et Dulicum inventricem appellans ita pergit: