장음표시 사용
81쪽
Qualis ab aerio decurrens monte jugi sons Communes multis sufficit unus aquaSc , , cdilin Nam quid ego aut laudes .memore, aut tua maxima lau- Praemia δ quam humano profueris generi: Λut quam saepe animas positas jam sedibus orci iAd sua Apollinea membra vocaris ope λ . IV testes, Ticine, di qui inter pascua laeta, ;Μedoace, antiquos abluis Euganeos: Illo quos fama est naturae arcana docente, Saepe inter Nymphas obstupuisse suas; , JAt nunc amisso turbatis flesse sub undis,
Inque mare assuetas non habuisse vias. Non tamen aut soli, nec VOS magis omnibus, amnes,
Indoluistis acerbo illius interitu. Illum etiam Graiae, & Nymphae flevere Latinae, Illum etiam Tuscis Calliopea modis. Quin etiam silvae, & montes gemuisse seruntur, Et vos extremi flestis Hyperborei. Sed mage Benacusque senex, ct Sarca, sepult Qui prope vicinum praetereunt tumulum . Sed magis ipse Athesis, olim qui corpus humandum
Conciendum caram perferet in patriam, ... 3Ne e X tra cognatos cineres, atque Ossa parentum
I llum perpetuo terra aliena tegat Tunc vos o patrio prognatae Najades amne Spargite odoratis plena sepulcra rosis. Tempus erit, quum posteritas mirata nepotum,
Quantum isti, dicent, ali tribuere Deil Atque aliquis monumenta legens, & scripta jacentis
Devota ad mutos serta seret cineres. 'Interea, o vos Benaco centum patre Nymphae , Sarcaque ab Alpinis edite verticibus ,
82쪽
Et nemora umbrosis densa cacuminibus, Ferte aliqua, o nunc ferte meo solatia BATTOEt tantam eX animo demite tristitiam . Quem neque sancta potest Sophie compleXa levare, Musa nec assuetis sedula carminibus . BATT Ε, tamen vates, longum ut quaesisset ademta,
Et lodigum flesset Thracius Eurydicen, Nullo solatus, blando quam carmine , curas Nullo, quam Sophia, dicitur esse magis. Illi, seu Rhodopes silvis erraret in altis, Sive in deserti Strymonis aggeribus, Semper Musa comes, semper pendebat eburna Ex humero numeris docta sonare lyra.
Ille orbem immensum semper spectabat, di orbis
ornatum, puris si dera luminibus, Et maria, & montes vastos, atque irrequieta Flumina, tum quidquid denique terra parit . Quorum animadvertens certa sub lege tenorem, Paullatim caram senserat Eurydicen Deleri, & tristem mutari in gaudia mentem;
Tantum animos rerum forma levare potest . . .
Aspice lucentem Lunae Titanidis orbem, Et cum Sole sito quae super astra micant omnia sunt aeterna, di vitae juncta perenni. . Quae loca felices Diique animaeque colunt. In ferior Leti regio est, sedesque malorum, In qua est, quod felix intueare, nihil . . . fga Ri, Quippe solum hoc ventique, imbresque, & cuncta fati-Quaecumque aeria de regione cadunt Adde aestusque, hiemesqueo morborrim geuus omne.
Tum natura aliqua est indiga semper Ope .. i . Nos porro desideriis mala plurima nostris . . . , ,
Iun imus, o praeceps in sua damna genus.
83쪽
Hinc odia, & timor, & lites, & bella cruenta,
Et via non uni plurima aperta neci. Attamen in tantis aerumnis est animi spes Unica , quem melior vita beare potest. Quippe , ubi praefulgens ulla virtute reliquit Corporeum, sedes advolat aetherias, Semideumque domos, & Divum morte carentum, Hic, ubi non aestas, nec sera saevit hiems: Nec dolor, aut desideria infelicia nostri, Nec sers partem aliquam, nec rude vulgus lis et At sancti heroes habitant, gens inclyta bello, Ingenuique, novem qui comere Deas :Quique pii, justique, Deum praecepta secuti, Et sancta insisnes qui fuerunt Sophia.
Quos inter tuus ipse recens a funere frater
M iratur caelum, Caelicolumque domos, Aeter namque diem, & felicem ex ordine gentem: Inter quos gaudet se quoque dinumerans: qu Quem circum illustres animae, ΡROAVIQUE, PATER.- Intentos oculos ore Nepotis habent, Et pulchram essigiem agnoseunt: miratur & ipse Egregiam stirpem, magnanimumque genus; Agnoscitque suos, di facta, & nomina distit: 'Tum quantum sit adhuc terra habitanda tibi. O fortunatum nimium, tristem ante senectam Carpere iter caeli cui potuisse datum est. Quas syrtes, quos & scopulos post terga relinq uis, Μ ARCEt tibi a quanto est salva carina marit
Fortunate iterum e tu non incommoda vitae
Passiis adhuc, non quae plurima habet senium: Sed duIces inter Musas, & Apollinis artes Fortunata nimis vita peracta tibi est. ' I, decus Auseniae juvenis, numeroque Deorum
84쪽
Te immiste: culta est jam tibi terra satis : Lla tuum, dum sidera erunt, dum flumina current , Nomen in astra memor, di benefacta seret.
BAT TE, animos quando tristes, curasque levare Musa potest, ego nunc seriem, casusque supremos Ipse meos tristi selabor carmine tecum. Et tecum dulces natos, quos funus acerbum Abstulit, aeterna & pariter caligine texit , Conquerare ut saltem tenebris, di nocte perenni , Quantum opis est nostrae, miserorum nomina demad Quae potui, dum vita illos auraeque fovebant, Exhibui genitorque, gubernatorque duorum. Infelix. Primas alter vix fingere voceS, Alter adhuc teneris jam tum decerpere ab annis Prima rudimenta, atque omen praebere parenti. Quos ego sed Zephyri spes portavere paternas Censueram, si fata darent, quum posceret aetas Fortior, ad dulces tecum traducere Musas Assiduos, citharamque humeris suspendere eburnam. Inde, ubi jam caelum, ac Solem, fulgentiaque astra, Terramque, di liquidos ignes,aequorque profundum Mirari inciperent, latisque animalia campis,
Te monstrante viam, te rerum arcana docente,
Mens suerat dulces Sophiae deducere ad hortOS, Hortos, quos ver perpetuum , quos aura Favonii Semper alit, semper caelesti nectare pastit. Hic tremulo, & longa consecto aetate Parenti Purpureos legerent flores: seniique levamen,
85쪽
Threicia canerent cithara, quae plurima quondam. Audissent te populea meditante sub umbra, Divino mirantem Athesim dum carmine mulces, i Et rerum canis, & teneri pri inordia mundi. Fortunate senex, si natorum ore referri y : Fata si nant, ut nata chao antinuissima rerum
Materies visi correpta cupidine pulchri Arserit, atque Deum thalamo compleXa, jugarit Corpora prima: quibus discordia nata hymenaeis, Et divisa locis, suprema petiverit ignis Purior, di nitidis vicinus sederit astris: Quem juxta per inane amplum se fuderit aer
Ima autem tellus vasto circum obruta ponto
Constiterit: qua dudum hinc inde agitantibus undis
Substernitate campi, deformiaque arva Paullatim apparere supra, & concrescere montes Coeperunt, procul di nudas ostendere cautes, Mox nemora, ct virides undis mirantibus ornos.
Montanis tum speluncis, & rupibus altis Exsiluere udae formoso corpore Nymphae, In viridi flavos siccantes litore crines. O fortunatum nimium, si Numina tantum Haec mihi servassent, si non casura dedissent. Verum aliter Lachesi visiim est, quo tempore primu Natorum coepit producere fila duorum. Quippe auram miseris, ct dulcem noscere vitam, Spemque siti dederat praebere: alia omnia ventis Tradita, nocte atra & tenebris involverat Orci. Non licuit firmos annis, viridesque juVenta In sp icere, & carae ad metam deducere vitae. Nec potui votis, nec ope adjuvisse paterna Clamantes, frustraque patris suprema petentes Auxilia, di nota nequidquam voce vocantes.
86쪽
Heu morte invisam quis, te mihi PAULLE, Deorum Arripit, & miserum complexibus abstrahit istis RTu prior immiti correptus morte, parentem Deseris, & dulces auras, & lumina linquis. Quod te si tali dederant sub lege suturum Fata mihi, non jam fuerat moeroris abunde pNon gemitus ζ quid me e tam multis patribus unum, Caelicolae, lacri misque novis, di morte recenti opprimitis, caroque etiam spoliatis I U L ORHeu, miserande puer, quanto plena omnia luctu Liquisti abscedensi quem non vesana Deorum Incusavit inops, quum te compleXa jacentem Aspiceret Ianiata comas S pectora mater λΑh misera,ah maIe fausta parens,quid Numina fletu Sollicitas δ jacet ille, velut succisus aratro Flos tener, & frustra non audit tanta gementem. Ah misera, ali quid sublatum complexa moraris p
Ille tuus non jam est. Vos illam in funere, matreS, Collapsam accipite, eXanimemque reponite tectis. At vos, insontes animae, carissima nuper
Pignora quod misero superest optare parenti
Semper avete mei, ut licuit, semperque valete. Seu dulce Elysium iunctos, umbraeque tenebunt Sanctorum nemorum , puro seus dera caelo,
Ipse ego vos semper lacrimis, vos carmine tristi Prosequar, di vestris persolvam justa sepulcris :Donec me vobis tenuem conjunxerit umbram Summa dies, natis aequat quae sola parentra. Interea curas numeris, Musaque levemus, B A T Τ E, animos: quando rerum mortalis origo est, Quando etiam vitae norunt vasta aequora finem .dcilicet & quondam veniet labentibus annis Ille dies, quum jam curvo sub vomere taurus
87쪽
Desudet, terramque gravis proscindat arator, Nunc ubi caeruleae rostris spumantibus undae Sulcantur, verruntque citae freta longa carinae. Nec vos, o liquidi fontes, aeterna manebunt 'Secula, se tanto quamvis pater efferat amne Eridanus, tumidusque fluat tot cornibus Hister. Quin etiam aerii montes, mirabile dictu,
Taygetus, Syphilusque, jugo di Cymbolus aco
Innumeras post aestates, ac secula longa, Senserunt seniumque situm, supremaque fata :Ex quo materies thalamos, primosque hymenaeos, Atque elementa novus sensit distordia mundus.
UERONAE PRAEFECTUM, sΕNATOREM AMPLISSIMUM. o H AIN E RI venerande, uno quo sospite, nondum Iustitia, & virtus terris antiqua recessit, Multa quidem monumenta tuis sub fascibus urbis, Μulta cadunt antiqua piorum & templa Deorum Et Bromii vites, & amicae Pacis olivae. Uerum haec ex Urbis re dilabuntur, & ipsi Ultro etiam sua tecta volunt procumbere Divi. Ah , saltem antiquo medicorum parcere riturisque, di siletus amor pietatis, di inclyta virtus
Magna tui valeant. valeant hoc more vetusto, Quo nostri vixere atavi, vixere Parentra , Te duce venturi longum superare nepotes.
Sanctior hic templis , hic Divum est sanctior aris, Qirem neque tempus edax potuit, nec secula tot jam, Non belli rabies, non ipsum infringere ferrum,
88쪽
Tantum est justitiam violari, & Qedera rumpi,
Scilicet & sacra est medicina, vetusque Deorum Inventum, &sacri medici, quibus auctor Apollo Qui revocare animas jam caligantibus Orci
Faucibus impositas ad carae munera vitae,
Aetheriosque haustus, & dulcia lumina possimi: Qui genus innocuum , vitaeque ad publica nati
Commoda, divinas tantum didicere Per artes EXercere aevum , atque humanae praeesse saluti.
Hos aequum est te praecipue, longeque tueri , RHAINERI, ante alios, idem cui cessit Apollo Ipse suas artes, & munera nobilis otii: Quemque domos Divum docuit, perque omnia duxit Sidera: quem Grajo insignem Latioque cothurno Secretas dedit Aonidum percurrere si l vas, Et calamos, citharamque humeris suspendit eburna. Idem te dulces Sophiae deduxit ad hortos, Hortos, quos ver perpetuum, quos aura Favonii Semper alit, semper caelesti nectare pascit. Sal Ve, magne parens, qui tot virtutibus auctus
Urbem justitia, di Divis in pace secundis
Egregiam moderare, Athesis qua flumine pulchro Labitur, & placido secat arva virentia cursu. cve, Tu quoque, magna vira genitriX, urbs inclyta, sabCura Deum, V E R o N A: tui cessere labores, Aerumnaeque graves, atque horrida Martis imago, Sanguinis& vestina sitis, &tristis Erinnys. Barsara jam cessit rabies, & in Alpibus atrox Saevitiam miles, gelidumque exercet ad Albim . Iam duros nimium servitus, &sera jussa Desuemus perferre, ullos non jam urbe Tyrannos Conspicimus, sed te,RH AI N E R I maxime, sed te, Magne Pater, uno tandem quo sospite, nobis
89쪽
Iam bona Libertas rediit, Pacemque per agros Laeta Ceres, Bacchique choruS comitantur ovanteS. Gaudete o quicumque boni speratis agrestes, Quorum amor est sobolis,studiumqtie nepotibus arva Incolere, & parvas ulmis attollere vites . Tempus io, nunc tempus adest, quo secula Parcae Aurea nent, tandem quae nunc te Praeside laeta Incipiunt: sed erunt nobis tunc maXima , quum te Insignem sceptro Venetum, sanctaque tiara Regna salutabunt terris diffusa, tinimque, Qua Sol exoriens visi i , qua deserit orbem Occiduus, late clarum feret Hadria nomen.
IL L E tuus, GIBER TE, sacras qui in montibus aras Melsineis tibi constituit, qui teque, tuumque
Per nemus omne canit, perque omnia litora nomen,
Haec enata suis mittit tibi poma sub hortis Aurea, quae quondam Μedorum e finibus Atlas Transtulit, & magno servabat tuta Dracone :Mox victor sacra exspolians pomaria Perseus, Dum levibus nostrum talaribus aera tranat, Donavit Charitae Benaci ad flumina Nymphae. Insuper hos, GIBER TE, tibi dat munera pisces, Qui quondam Etrusci nautae, nostraque fuere Erigie, nunc Benaci sub gurgite nantes Caerula converrunt sinuatis aequora caudis. Quod si forte juvat tanti miracula facti, Atque hominum quondam versas audire figuras, Ipse edam,Saloi quae quondam ad litora BAT TU ABAT
90쪽
BAT TUs amor Dryadu cecinit,mihi rettulit Aego Forte senex Cretae patriis Saturnus ab orisAb Iove depulsus, regnum sedesque quietas Quaerebat Latio in magno, fataliaque arva et Iamque diem medio Sol inclinabat ab axe, Quum sessus, longaque via siccatus & aestu , Ad vada Benaci viridi prospectat in herba Vestentes nautas, di puri grandia Bacchi Pocula miscentes: placido quos ore salutans, Ecquis, ait, vestrum, pueri, succurrit egenti, Defessoque seni quis pocula parva ministrat, Exstinguitque sitimst poscenti illudere nautae, Et ridere senem. quis enim praesentibus undis Possit habere si tim λ en flumine largius illo Ebiberis, gelidaqtie aestum QIabere lympha. Illusus Deus immissis in flumina palmis Haurit aquas, pronusque bibit: tum versus ad illas, Quo tamen e pretio; pueri, ducetis ad illas Remigio cautes, quae fluctibus undique circum Clauduntur, mediisque jacet parva insula in undis; ostenditque locum: pretium gens impia iniquum
Postulat. at pactus senior tamen omnia firmat, Adjuratque Deos testes, standitque phaselum. Illi autem, dum nave cita liquida aequora sulcant, Ignari, quisnam sedeat Deus, Eja age nobis Fare, seneX, quonam latebras pro crimine quaerisi Anne fugam subrepto auro, dominoque relicto In Ioca tuta paras 8 Sed te tua fata sequuntur,
Demens, quem nullae poterunt servare latebrae. Nomine Carpus erat, qui tam temeraria verba Dixerat, ingeminant comites, aurumque repostunt, Proferri subreptum aurum: ni proserat, omne .