장음표시 사용
31쪽
testimonium, quo Vespas non a Philonide sed ab ipso Aristophane doctam esse discimus, schol dico ad Vesp. v. 1284aδηλον, ποτερον τῆς Καλυστρατο εἰς τὴν βουλην εἰσαγωγῆς καὶ νυν μιμνησκεται, τι auro ratio εἰσηγαγεν, iisέρας κατ υτου γενομένης Ἀριστοφάνους, καὶ ιιὴ εἰσα- ρουγῆς ἀλλα ἀπειλῆς τινος, orcερ καὶ μἀλλον ἐμφαίνεζαι.
aino λέγει. Testimonia diserta de illa Aristophanis sive Callistrati cum Cleone simultate grammaticis praeSi non fuisse neminem explicationes ad locos quibus Aristophanes illam significat a grammaticis prolatas, necnon ea quae a
rat nonym de r. vita p. XXVI 27 sqq. p. XXVIII15sqq. Dbn examinantem fugiet ij. Itaque cum nihil iis relinqueretur nisi ut secundum ipsorum opinionem decernerent cid quod nobis quoque relinquitur, hunc grammaticum non Aristophanem sed Callistratum Babyloniorum sabula data a Cleone accusatum esse pro Xplorat habere videmus. Stabat ei sententia in eiusmodi causis non poetam sed magistrum in ius Vocari, Acharnensiumque locos illos ita intellegebat ut chorus histrionesque non ex poetae sed ex magistri persona loquerentur. At cur hoc Vesparum loco diversum in modum chorum non ex magistri sed ex
poetae persona loqui putaret Cur de Philonidis persona
omnino non cogitat Quod nescio an non aliter explicari possit nisi ita ut hunc scholiastam Vespas ab ipso ristophane doctam esse persuasum habuisse neque iam huius scholiastae temporibus Vesparum didascaliam talem in modum depravatam fuisse censeamus qualem nune videmus.
Itaque adstipulo Peteneno in qui didascaliae verba διὰ οιλ νίδου induxit uua interpolatio Hillero' inaudita visa
1 es Leo Plaut. Forach. 7. 2 l. l. p. 663. 3 Phil. Ang. 17, 379.
est, ego vero quomodo orta sit explicari posse puto. Omnis enim perturbationis causa una fuisse videtur haec foro omissis histrionum choregorumque nominibus in argumento scripta fuisse fingamus: διδάχθη εαὶ ἄρχοντος άμεινίου εἰς Aηναια καὶ ενίκα a. ωιλωνίδης Μοάγωνι β, Αευκων Πρέσβεσι . Falso iuncta sunt verba ἐνίκα α ινιλ 0νίδης . . . itaque cum Philonides praemium primum accepisse videretur, διὰ Βιλωνίδου, quod ex aliis Aristophanis fabularum argumentis notum erat, victrici fabulae adscriptum est. Alius quidam ex alio codice talis perturbationis experte verba ad Philonidem adscripsit, unde eo quo
nunc miramur loco inserta sunt. Denique ut hanc depravationis explicationem probabiliorem reddam, exemplum L seram didascalia similem in modum corruptae, argumentum
dico Aristophanis anarum, ubi codicesi haec praebent: Rav. ἐδιδάχθη στὶ Καλλίου του μετὰ Ἀντιγένη διὰ G- λωνίδου εἰς Aήναια στρωτος ἰν. -υνιχος si V σαις Μου- σαι , LIλάτων τρίτος Κλεο si τι. Von. ἐδιδάχθη ἐπὶ Καλλίου του μετὰ Ἀντιγένη διὰ Dιλωνίδου εἰς ι ναια. πρωτος ην μυνιχος, Πλάτων τρίτος Κλεοφωντι. Ino verba πρω- τος ἰν. -υνιχος falso iuncta sunt, unde factum est ut Μουσαι post Phrynichum exciderent. Ceterum Vespas non secundas sed primas tulisse iamdudum multis hominibus doctis constat cf. 00chh. ΟΙ Ιp. 351. Cobetus Obs crit in lat. com rei p. 85. Leo
argument quaestionem totam proposui, quia iudicium nisi do tota didascalia emendanda ferri non potest. Ac scire Vespas non a Philonide sed ab ipso Aristophane doctam esse magni est momenti, nobis nunc satis est statuisse hanc Proagonem fabulam Aristophanis fuisse, nec tamen cin
1 inspexi exemplaria phototypice expressa.
32쪽
Vesparum didascalia veri auctoris mentionem fieri. Quod olim, cum ex illis δια αλλιστράτου, δια ι2.ωπιδου quae in Aristophanis fabularum argumentis leguntur Aristotelem indidascaliis in eiusmodi causis idem rettulisse colligebatur, perquam mirum et incredibile erat. Nunc non modo non mirum videtur, sed confirmat quod supra demonstravimus, scit Aristotelem veri auctoris mentionem non fecisse. At quomodo hoc consentit cum illis δια Φιλωνίδου, διὰ Kαλυστρατου optime. Aristophanes Byg. enim, si fabula ad quam scribebat argumentum non per poetam sed per alium docta erat, facere nimirum non potuit quin scriberet ἐδιδάχθη .... διὰ του δεινος, de ceteris autem fabulis eodem die festo commissis didascaliam fere talem qualem in Aristotelis libro invenerat reddidit. Qua ration perspecta ne minimum quidem habet miri quod legimus in VeSparum argumento ιλωνιδης Προάγωνι in roagonis scilicet argumento ὁ χθι διὰ Οιλ νἱdo legeremus. Mistophanis igitur Byg. quae fuerit ratio iam patet. Ceterum conserendae sunt cum argumentis Aristophaneis didascaliae lautinae et Terentianae, quas ad exemplum argumentorum Aristophaneorum confectas esse iam dudum intellexerunt viri docti cf. supra p. 42 . Et respondent fere aediles chorego, actor sive dominus gregis protagonistaΘ. Qui modo fecerit, item qualibus tibiis cantatum sit, nihil habent quibus respondeant in Graeco Quae omnia Varro in commentariis magistratuum invenir potuit in non potuit invenire fabularum numeros quos legimus in calco didascaliarum Terentianarum v. c. in didascalia Adelphorum: facta I). Immo, quota quaeque fabula facta esset grammaticis quaerendum erat 'i Numeros illos Plautinis quoquo
1 cf. F. Schoollius mus. h. 31, 470.2 d Hecyra facta V cf. Leo mus. h. 38, 320sq.
didascaliis additos esse affirmari nequit, nam ne id quidem constat Varronem Omnium sabularum lautinarum id scalias conficere potuisse in Sed qua intercedit ratio inter hos numeros et illos quos in argumentis sabularum On- nullarum Graecarum legimus Soph. ni. λέλεκται δε το ἄμα τουτο Eur. Alc. o ὁρῶμα ποιήθη ξ Ar AV.
p. 478 Dbn. εστ δε λε)3 Olim viri docti ho um numerorum Vim eandem esse in argumentis Graecis atque indidascaliis Romanis putaverunt'). Sed haec sententia Stare non poterat, quippe quae pugnaret cum omnibus numeris traditis. Quod argumentum etiam in eos cadit qui numeros illos ad indices sabularum πιχτα στοιχεῖον composito Spectare cenSent. Tamen haec sententia aliquo modo sulciri videtur eo quod in Cratini Dionysalexandri argumento Oxyrhynchireperto in numerus 1 apparet, qui consentit cum elencho fabularum Cratinearum secundum ordinem litterarum ab A. oertio εὶ digesto. Sed num iuro hic vir doctissimus huic numero eandem vim atque illis supra allatis attribbusrit valde dubito Cratini enim Dionys argumentum
in illis autem argumentis numerus in fine l. e. prope partem didascalicam apparet. Quod discrimen non sine aliquo momento eas videtur. Nam 1 in Orat Dion. m. ad eum ordinem spectat quo Cratini fabulae in ipsa editione cuius solium manibus tenemus dispositae erant, et eum revera inra στοιχειον compositum fuisse Oertius probavit. Quas
1 Lso Plaut. Forach. 13, 2.2 cf. Ritschelius parerga p. 322 sqq. 3 Oxyrh. pap. IV 663 p. 9 sqq. 4 Herm. 39 485.
33쪽
reliquorum illorum numerorum vis em non Olmi, neque
enim in editionibus uripideis Sophocleis Aristophaneis, qua codices nostri repraesentant, aut Alcestis XVII aut Antigona XXXII aut ves XXXV locum obtinet, neque
omnino veri simile est editorem . . Euripidearum sabularum editionem in qua Alcestis locum VI obtineret parantem hunc numerum loco tam non eminenti positurum fuisse. Nequo ipsa verba λέλεκ ται ὁ το δραμα . . hoc probant, sed antiqui editores more a nostro non alieno nudum numerum prope ipsum sabulae indicem posuisse putandi sunt. Quod si testimonio opus est ipsum Cratini Dion argumentum docetii. Ergo rursus ratio numerorum plane obscura Videtur. Tamen ilamowiigium in ur Herc. I 150 necnon in Anal Eur. 133 sqq. paene rectum vidisse dixerim Dummodo ne, ut ceteri viri docti quantum videam Omnes, numeros illos ab ipso ristophane Byzantio additos esse censeret j. Nam quid Aristophanes Byzantius numeris hoc vel simili modo: λέλεκται δἐ τ δραμα . . additis indicare Voluerit revera nemo explicare potest. Sed quamvis argumenta fabularum Aeschylearum Euripidearum Sophoclearum Aristophanearum ab Aristophane Byg. originem ducere certum sit, non minus constat multa in iis inesse quae non sint Aristophanis. Inter quae etiam numero illos Ss crediderim. Tamen, ni fallor, rarissimae doctrinae vestigia sunt. Nam, ut tandem dicam quid ipse sentiam, revera ad ordinem sabularum in editionibus Aristophaneis servatum
1 praeterea L numeros fabularum in codicibus uripideis: Wilamowit Anal. 136. 2 Anal. 133 Aristophanes ambabus notis idem indicare voluisse putandus est.. b. 143 test Aristophans Byg. Alcestis decimo septimo inter Euripiduas loco, Antigona inter Sophocleas tricesimo altero legebatura.
spectant, scit doctus ille grammaticus qui v. c. Euripidis editionem commentario instruendam fortasse primam curabat, relegavit lectores ad eam editionem quae ad id tempus summa auctoritate fruebatur. Quae sententia certis argumentis probari nequit. Sed res ita comparata est ut id tantum quaeri possit quaenam explicatio Summam Veri speciem prae se ferat. Et respiciamus sententias adhuc prolatas illam secundum quam numeri quota fabula a poeta scripta sit indicent, hodie iam nemo defendet; deinde illi secundum quam ad catalogum fabularum tax στοιχεῖον concinnatum pectent, ipsi numeri restagantur denique illi secundum quam idem significent quod in m. Crat Dion. repugnat argumentum quod supra exposui p. 4 . amen apparet duabus proximis sententiis inesse aliquid eius quod
Habemus igitur numeros quos Aristophanes Bygantius in ipsa sabularum inscriptione, eo ipso loco quo nunc in m. Crat Dion , exstat adscripsit, additas in calco argumenti. At dicat quis, cur ad ipsius Aristophanis By-ganti editionem numeri spectare putandi sit Primum propterea quod Aristophanis Byganti editionum celeberrimorum tragicorum necnon Aristophanis summa erat auctoritas, tum quod Aristophanes Bygantius certo in Euripido edendo rationem fabularum disponendarum talem secutus esse videtur ut neque litterarum ordinem, cara στοιχειον dico vulgari modo neque temporum ordinem servaretii. Porro satis antiquo tempore notas illas argumentis ab ipso Aristophano Byganti sabulis praemissis additas esse fortasse inde efficias quod tam rarae aetatem tulerunt, et ne hae quidem pauca integrae Servatae Sunt, Sed in arg. Alc. nota male intellecta abiit in . . . ποιηθx . . . Ceterum AriStO-1 es WilamoWilgius Anal. l. l. Herc. I 150 20 sqq.
34쪽
phanis Byganti rationem in disponendis sabulis unam eandemque in omnibus poetis fuisse affirmari nequit, et in edendo Aristophane fortasse aliam rationem Secutus St, aliam in Euripide Tamen scibi quidem res ad liquidum perduci potest. Nam coniectura oertii qui in m. r. ΑV. λα prora poni vult, ut numerus congruat cum indico fabularum Aristophanearum Novatianos , non multum lucramur Aristophanis enim editio ab Aristophane Bygantio confecta alteram tantum Pacem continuit δ), ita ut vesinter fabulas ara στοιχεῖον collocatas locum tricesimum primum obtinuisse non possit. v autem pro λε scribere nemo audebit. Et qui numeros illos eo consilio ut lectores ad editionem Aristophaneam relegarentur additos esse censet, ei omnino haud ita probabile erit in hac editione merum litterarum ordinem servatum fuisse. Tum enim quaevis fabula in hac editione tam facilis erat inventu, ut notis illis vix opus fuerit. Denique quod ad numeros in didascaliis Terentianis exstantes attinet, non modo non ad Xemplum horum Graecorum additi sunt, sed ne post quidem Graecos scripti Videntur MB. Aliorum operum didascalicorum notitia nostra perexigua est Monumentum didascalicum Romae exstructum, cuius
fragmenta supersunt I XIV 1097 1098. 1098 a cf. Capysius Class. phil. 13, . oertius εὶ exemplar fuisse Callimache operis πίναξ καὶ ναγραφη τέων Ic αρχῆς γενο- μένεον διδασκάλεον inscripti probabiliter coniecit. Carystii autem clibrum στερὶ διδασκαtico varioris fuisse argumenti
Athonaeus auctor est j. Quo ex libro etiam nonymi de
vita Sophoclis testimonium p. 128, 36 ὶ νίκας λαβεν , εἴς φησι Καρυσειος πολλάκις Ἀλ καὶ χευτερεῖα 'λαβεν,
τρέε δ' Dδεπευποι sumptum est atque Id quidem ex testimoniis talibus discimus fuisse libros in quibus quae Summi erant momenti ec didascaliis excerpta erant inristoteleum inim opus propter ipsius indolem amplitudinemque difficile erat ad utendum, quaeque de poetis Scaeni ei imprimisque de poetis praestantissimis cinerant ingunti moto eorum quae minoris vel parvi vel nullius erant momenti quasi obruta erant. Quo factum esse videtur ut Aristotelis liber non tanto opere quanto dignus esset tereretur i. Illis enim, ut ita dicam, AEnchiridiis, quibus quae Scire p0tissimum intererat collecta erant, ipsae didascaliae ex usu remotaes sunt δ) accessit quod argumentis fabulis praemissis didascaliarum qibro dectoribus mom pus erat, si nescies an primo anto Christum saeculo extra bibliothecas
praestantissimas exemplaria non iam exstarent Iortio vero
p. C. saeculo. quo in tempore Olympionicarum satalogi
fragmenti servata sunt 33. didascaliarum AEXemplar procul dubio frustra quaeSi ViSSeS.
1 l. l. p. 485.2 Herm. 14 464.3 arg. r. ae. III bn. 4 mus rhen 60 444.1 VI 235 τον . . . . παρασιτον καριστιος ὁ Περγαμηνδ ἐν rin περ διδασκαλιων ευρεθῆναί νησιν π πρωτου 'Aλεειδος. 2 Hoc docent grammaticorum contra tempus menda haud rara, cuius rei exempla reperies apud ilamowiigium obs erit.
p. 11 adn. 16, quibus addas schol. r. hesm. 32. Nam neque do hoc neque de schol. v. 21 persuasit mihi Cappsius arvard studies in class. philolog XV 190 p. 62sqq. qua de re agere
35쪽
Quae uatio interesdat inter Aristotelis didascalias itarchontis acta p. 6-46De poetis et chori magistris comicis quod attinota fastos ad victorum catalogos 9 ad didascalias lapidibus incisas 18 ad didascalias Aristoteleas mad archontis aeta 25 De poetis et chori magistria tragicis 26 De sabuli postumis 30 Do fabulis iterati et retractatis 33 Quaestionesne instituit Aristoteles de poetis λ .... MDe iperis Aristotelei lambitu. imprimis do choregis thistrionibus UDo astorum origine UD libri Aristotelsi forma MD Aristotelia taαις si De reliquis operibus didascalicis, praecipuo de argumentia fabularum deque didascaliis lautinis et erontianis 46
Aeschyli vita p. 122 33 . p. 34
Schol. 81 Schol. 1379- q. v. 12 .
Nub. v. 53 cum Pae arg. I Rrg. III -- lut schol. 179 Schol. 385- an arg. I 26 Schol. 7 schol. 78. Schol. 404 Schol. 1028
Cratinus Dionysalex arg. . MEubulus D. 22 K . . . . 23, 2
36쪽
vita Natu Sum sunt herus Jachmann a. d. XIII a Iuna. MDCCCLXXXVII in Borussia Orientalis oppido cui nomen est sumbinnen, patro Bernhardo matre Margareta gente Pessen. Litterarum lumentis in ludo Goldapias oppiduli imbutus inde a vero a MCM alumnus fui gymnasii Regia Dachimici Berotin0nsis, quod tum auspiciis Caroli
Bardui viri doctissimi si humanissimi, studiorum meorum fautoris benevolentissimi florebat. Maturitatis testimonio instructus res a MCM Gottingam me contuli, ut studiis philologicis me darem. Vere a. MCMV universitatem Bonnensem petivi, unde post VI mense Gottingam reversus a Georgia Augusta usque ad hoc
Buectetur ' Franck o chche Wilmann Bonnenses. 80dalis fui regia prosuminarii philologici per duo semibnarii per tria, quorum per unum senior, semestria archae logici per unum. Ad exercitationis archaseologicas Loeschche, grammaticas achernaget, philosophicas Hussori, germanicas Schr de benigno me admiserunt. Quibus viris omnibus gratias ago quam maximas plus vero quam verbis dicere possum debeo cum Iacobo Rache nage tum duata Schwari et Fridorico Leo quorum utemus studiis stis egregis favit, hic etiam in opusculo meo conficiendo optimo mihi consuluit.