장음표시 사용
11쪽
CAP. XLI. De Praetexta, T, hea. pag. LVIII CAP. XLIl. De Chlam se , aut Pali damento . . pag. LIVCAP. XLII b. De Tun ea palmata , Toga pieu. pag. LXICAP. XLIV. De Calae s. pag. LXII CAP. XLV. De Vestibus, Vexillis vili laribus. pag. LXIII CAP. XLVI. De Vestibus muliebribus, m A utis . pag. XVIII CAP. XLVII. De Signis Deorum, Encausto, oe Picturis purpureis. pag. LVIX
CAP. . XLVIII. De Pretio Colorum purpureorum . pag. LXV CAP. XLIX. De Sumpi bus in Gloribus purpureis eondendis . pag. LXV III CAP. L. De Pretio Colaris coccinei, herbaceorum. pag. LXXI CAP. LI. De Inventione Purpurarum . nag. LXXII CAP. LII. De Usu Purpurarum apud omnes antiquἰores Nationes, σRomanos usque ad Regifugium . pag. LXXV CAP. LIII. De Usu Ptirpurarum apud Romanos a Reg fugio ad Julium Caesarem. pag. LXXVII CAP. XIV. De usu Purpurarum a Iulio Caesare ad M. Aure-
IIum. pag. LXXIXCAP. LV. De Usu Purpurarum a M. Aurelis ad Gratianum Theoadosium Magnum . pag. LXXxICAP. LVI. De UIu Purpurarum Gratiant m Theodosi Magni tempor bux. pag.. LXXXIIICAp. LVII. De Usu Purpurarum a Theodosio Magno ad Imperi; oce dentalis re nam . pag. LXXXVI CAP. LVIII. De Usu purpurarum ab. Imperii oceidentalis ruisa ad Heractium. pag. LXXXVIII CAP. LIX. De Usu Purpurarum ab Heraelio ad dee um feeuiam . pag. XCICAP. LX. De Gu Purpurarum a decimo secuti ad Imperii orientalis ruinam. pag. XCIII CAP. LXI. De Purpuris, Eucelassique noseratibus. pag. XCVICAP. LXII. De tentata Restitit one Purpurarum. pag. XCVIII CAP. LXIII. De mera Resitutione Purpurarum. pag. CII
12쪽
De duplisi liacturae genere apud antiquos, purpureo, o herbaceo. Raesari breviter operae pretium est, plurima nova, de quibus altum in libris nostrorum hominum silentium, plurima etiam nova omnibus libris nostr rum hominum adversantia, in hoc libello esse invenienda e nos vero neminem impugnaturos , caussam tantum nostram dicturos , lectores doctos judicaturos. Quod igitur saustum, felixque sit, initium rei facimus. Duplex omnino tincturae genus apud antiquos homines viguite alterum conis chis marinis, alterum herbis paratum: illud purpureum, hoc herbaceum nuncupatum : colores ex illo prosecti, purpurei: colores ex hoe prosecti, herbacei appellati. Plinius Hiae natur. lib. VIII. cap. XLVIII. Lavarum nigrae nullum colorem hibunt. De reliquarum infectu suis locis dicemus, in eoneisliis marinis, aut lecta-rram natura. D. Cyprianus de disciplina, & habitu virginis . Neque en Deus herbarum Deela, eonebvliis tingere, ρο eolorare lanas docuit. Utrumque senus plurimos colores edidit. Colores purpurei fuerunt novem simplices, de quinqua mixti. Novem colores purpurei simplices erant, niger, lividus, violaceus, rubiis dus, caeruleus saturatior, caeruleus dilutior, flavus, rubicundus, candidus. in . que colores purpurei mixti erant rubidus violaceus, rubidus caeruleus saturatior. rubidus caeruleus dilutior, rubidus flavus, rubidus rubicundus. Colores herbaeei plurimi etiam fuerunt. Nos de purpureis plurimum, quod opus est nostrum, de herbaceis minimum loquemur.
CAPUT I I. :Dὸ Osire sinapi eἰ purpureo nigro . Color primus purpureus simplex erat niger. Aristot. Hist. animal. lib. V. e. XU.:
ra plura. Pelagiae magnae scabraeque fum, forem habent pleraeque nigrum ... Immo in plagis ad septemtrionem vergentibus purpurae plerumque sunt nigrae. Vi- A truvius
13쪽
truvius Archites . Tib. VII. cap. XIII. De piam nune de sero dicere, quod earissimam, oe excellent simam habet, praeter hos eolores, aspectus suavitatem. Id
autem excipitur ex concblio marino, quo purpura Inficitur, cujus non minores sunt, quam ceterarum naturae rerum, considerantibus admirationes, quod habet non in
omnibus locis, quibus nascitur, unius generis colorem, sed solis cursu natural ter temperatur. Itaque quod legitur Ponto oe GaIlἰa, quod hae regiones sunt proximae ad Iepuentrἰonem , es atrum. Plutarchus Catonem in ejus vita inducit purpura haenigra fere semper obsitum . Eπει πορφυραν εωρα την κατακορος ερυθραν, και οξειαναγας αεν ην, πιντος ειφορει το μελαιναν . Cum Cato vidisset purpuram viυ de rubram, acutam, oe amabilem, ipse nigram purpuram induis. D. Gregorius Nysse. nus in Oratione S. Theodoti ait Romanos Imperatores, ut se etiam Pontifices maximos ostentarent, hujusmodi obsoleta purpura indui solitos. Tom. II. Oper.
Ουυια . Me etiam Imperatorum horum miseret, quod satis magnam ἰnter somines αἰ-gnitatem regἰum imperium obtinentes, Pont eis appellationem Mi sumpserunt, crluRubrem obscuramque purpuram iccireo induuntuν ad imitationem infelicium Pon-iscum, n dignitate splendida est se e reumgestantes ndumentum. Cicero quoque hujusce nigrae, aut fulcae purpurae meminit in Oratione pro P. Sextio. Vestius per nostra hae purpura plebeia, ae pene fusa. Meminit etiam Columella Rei rusticae lib. II. cap. XLV. Sunt complura lis tueae genera .... earum quae si sci, ac veluti purpurei coloris.
De Gure sempliei purpureo lisido. Color secundus purpureus smplex erat lividus, nimirum niger caeruleo mixatus. Meminit Vitruvius citato loco. Progredientibus nter septentrionem . oeeidentem inveniιur emeblium in lividum . Martialis lib. VIII. epig. XXVIII. Te nee ias, elaeo decuit livere veneno. Statius lib. I. Silvarum.
Pulpura saepe Oebalis, O larii moderator IIvet aheni. Horatius lib. II. Ode U. Iam tibi Γυ dos
Dist nauis autumnus racem FPurpureo varius colore .
Purpura quaedam apud antiquos in laude erat, quae Ferrugoe ab i p sis appellaretur. Virgilius Aeneidos lib. IX. :PEti s acu chlam dem, o Ferrug ne clarus Ibera. Et lib. II. ejusdem Aeneidos. Ipse peregrina Ferrug ne eurus Osro. Jam vero saec purpura Ferrugo ipsa haec erat livida purpura. Servius ad memoratum Virgilii versum lib. IX. Aeneidos. Ferrugo coloris genus est, quItae uus est purpurae subnigrae. Idem Servius ad lib. I. Georgices: Ferrugine reaxit . Ferrugo est purpura nigrior Hi pana. Nec audiendi qui colorem serrugineum, Vel
14쪽
vel purpurae Ferruginis, subrubrum fuisse autumant, nimirum rubiginosum, aut rubiginis ferri similem. Iam enim audivimus Servium eum subnigrum, sive lividum, non vero subrubrum vocantem. Plinius deinde lib. XXIX. cap. VI. la. eertas describit virides ferrugineis maculis disinctas, & lacertarum maculae nobis liquidissime non subrubrae, aut rubiginosae, sed lividae apparent. Plautus in
Milite Act. IV. Sem. IV. serrugineum eolorem maris colori comparat. Palli tam habeas ferrugiaetim, nam is color thalasscur es. Nosque ipsi mare lividum conspicimus, cum remis, aut ventis agitatur, ut etiam mox clarius enarrabimus. observandum denique voces serrugineus, & Ferrugo a voce Ferrum liquido descendere, non vero a voce Rubigo, a qua tantum vox rubiginosus proficisti videtur. Ferrum autem, si tersum & politum sit, quodque optime nos. Italiferro imbrunito appellare consuevimus, colorem lividum, sive nigrum meruleo mixtum clarissime ostendit. Immo Nonius ipse hane coloris serruginei a ferro originem sere probat. Ferrugineum colorem ferri IMIIem ese υolunt. Vere autem ferrugineus eoior eaeruleus est. Et licet ille ibidem serrugineum caeruleum malit, imprudens tamen rem nostram confirmat. Ferrum enim ipsum tersum eaeruleum est, quamvis atrore mixtum, & proinde est lividum, uti demonstravimus. Color quoque Venetus antiquorum non jam caeruleus, uti plerique sentiune. sed serrugineus, & lividus, uti haec purpura Ferrugo, si ve niger eaeruleo mixtus erat. Crestonius Corippus lib. I. Panegyrici in laudem Iustini II colorem Uenetum non tantum assimilat vel Ferrugini, eujus colorem lividum vidimus, vel Ostro, cujus colorem subnigrum mox videbimus, sed etiam colori uvarum nigrarum , & olivarum, cum maturae fuerint . . Autumnἱ Venetus ferrugine dives m ostro
Maturas uvas, maturas segnat olivas.
Quis vero non viderit uvas nigras, & olivas maturescentes omnino lividas,3c proinde Veneti eoloris Τ Columella ipse lividas esse maturas olivas affrmavit lib. XIV. cap. XLVII. Oli livorem contrabii. Et Iividas uvas maturas Hora. tius lib. II. Ode V.
Corippus ipse eodem loco quatuor celebres partium Circi colores, nimirum album, rubrum, Venetum , prasinum, quatuor anni temporibus ita assintilat.
Aurigas tot dem, totidem posuere calores. t i Nam υἰr dis vrinis eampus em conerior herbis, P . . . Pinguis olim comis, luxu nemus omne v rescit Q A
Ita vero seos ipsos i Eolores quatuoe eisdem anni temporibus assimilat Cassio dorus lib. III. Colores autem in vicem temporum quadrifaria dimi ne funduntur. Prasntis virenti verno ἰ Venetus nubilae hiemi, Roseus aestati flammeae, Mus pruinoso autumno dieatus est. Si igitur Venetum colorem Corippus autumno, Cas.. Α a sodorus
15쪽
siodorus hiem I assimilat, quis etiam non videat horum duorum anni temporum pluvios, & turbidos dies, vere lividos, non vero caeruleos possie vocitari y Mare etiam remis aut undis agi ratum est lividum, & proinde ad fgnificandum hunc eclorem purpureum lividum, quem omnino ostendit, vocitatum fuisse purpureum ipsum mare ab omni Graeea, & Latina antiquitate non dubitemus. Cl. eero Academie. lib. III. Mare illud, quod Favonio nascente purpureum videtur. Idem Cicero in Academicis apud Nonium in Verbo purpurascit. suta mare, nonne saeruleum, aut Uus unda, cuna es pulsa remis, purpurasit 8 Plinius lib. IX. cap. XXXVI. Sed unde eombyliis pretia Z Quid virus grave in Deo, eolor austerus is elauco, irasensi smilis mari Z Furius Antias apud Gellium Nore Attie. lib. XVIII. cap. II.: Spiritas Euroram virides eum purpurat unda . Propertius lib. II. eleg. XUIII . ' purpureis agitatam fiuctibus Hellen. Virgilius Georgices lib. IV. .
Erinnus, quo non alius per pinguia cultara mare purpureum violentior incidit amnis. Et servius ad illos versus e Purpureum autem n grum ex altitud ue aceiap mus . Nam Padus non in rubrum mare, sed iuxta Ravennam is Adriaticina cadit. Eν purpureum Graecum es epitritum. Mare rubrum etiam dixit Homerus. Unde apparet Victor num Me loeo errasse, qui purpureum mare rubrum s. d. t, quod es iuxta Indiam. Et re quidem vera Homerus praeter ceteros Graecox pluries dixit, εις υδαπι πορφυρεοισιν, in purpureis aquis, εις αλα πομυροεσσαν, in
Purpureum mare, nempe in lividum mare, uti contra Virgilius aperte lividas Lethis aquas vocavit Aeneidos lib. VI tremis vada I vida verrunt.
Et uti Catullus Carm. XVIII. lividissimas Benaci aquas nuncupavit:. i Verum tot tis ut lacus, putidaeque paludis
L Ud Isima, maximeque es profunda vorago. CAPUT IV . . ' . De Colare plici purpureo visureo.
COIor tertius purpureus simplex erat violaceus. Vitruvius eodem citato Io. eo. Puod aut m si concistium ) legitur.ad aequinoctialem orientem O e dentem, invenitur violaeeo eolore. Plinius lib. XXI- cap. VIII. Alium c eolorem ἰn amerbi sis, qui n viola, um purpureum, quemque ianthinum appellamus. Et sane adeo similis erat tertius iste simplex purpureus color violae martiae coistori, ut ab eo ipso flore, qui ιον Graece voeatur, nomen eoloris violacei &ianthini traxerit. Immo ipsa viola martia procul dubio purpurea vocata fuit ad hunc purpureum violaceum colorem significandum . quem numeris omnibus ab in Iulum praeseserebat. Cornelius Nepos apud Plinium lis. IX. cap. XXXIX. Me, isqvit, juvene v Macea pur una vigebat. Horatius lib. II. epist. I.
. . 'Lana Tarentino visus imitata veneno. ... - Venantius Fortunatus diem. VII. lib. VII ureus ινδε crocis, violis hine blattens exit. . . ' Idem
16쪽
Idem Fortunatus Poem. VIII. lib. VII.
Purpura per visus, aurea forma crocus.
Plinius idem lib. XXI. cap. VI.: molis bonos prox mus. Earum plara gene. I purpureae, luteae, albae. Ex iis vero, quae Iponte apricis maeris loe spreveniunt, purpureae ... Graeco nomine a ceteris discernuntur , appellatae ιον , up ab his ianibina vesis. Martialis lib. II. epigr. XXXIX. Coee nis famosae donas m ianthina moechae. Similis erat etiam tertius iste simplex purpureus color amethysto, quae gemma est violaceo colore affatim persus a. Plinius non tantum ei lato loco, sed etiam lib. XXXVII. eap. XIX. .aeius ex hoc ordo purpureus dabituν, m ab illis defendentibus . Pr ne patum ametissi Indieae tenent Causam nom nis asserunt, quod iisque ad vini colorem accedens, prius quam eum deguset, nviolam desinat, fulgorque quidam in ilia sis purpurae, non ex toto laneus, sed in vini eo rem desie ens . Perlucent autem omnes violaceo colore. Indicae absolutum felicis purpurae colorem habent, ad hancque tingent tim officinae dirigunt vota. Hi ne ipse color purpureus violaceus vocabatur etiam amethystinus, amethymnaeisque vocabantur illae vestes, quae hoc colore violaceo tingerentur. Iuvenalis Sat. VII.
Purpura spondes Caussidicum , spondenι ameti sina. Μartialis lib. I. epigr. XCvII.
Biet Rinasque mulierum vocat veses.
Idem Μartialis lib. II. epigr. LVII.
Ametbstinatus media qui secat septa. Venantius Fortunatus lib. VIL poem. III. Il gat n tidos anteibinina vitta evilios. Hine etiam ad hune purpureum violaceum colorem significandum procul dubio vocatae fuerunt purpureae hae ipsae amethysti a Plinio in laudato loco . inius ex Me ordo purpureus dabisur . Principatum amet, si indicae tenent. Et ab ovidio de arte amandi lib. III. Bie Papbias mνrtus, Me purpureas amet seos. Flos etiam Amelli colore suo absolute reserebat hunc ipsum violaeeum puro pureum colorem, & proinde ipse flos, eo quod violaeeus, purpureus dictus esta Columella, & aperte purpureus violaceus a Virgilio. Columella lib. IX. A. melli radix, cujus es frutex luteus, purpureus fos. Virgilius Georgices lib. IV. Est etiam Itis in pratis, cui nomen Amello. Fecere agricolae, facilis quaerentibus herba. Aureus ipse, sed in foliis, quae plurima eircum Funduntur, violae sublucet purpura nigrae.
O CAPUT RDe eo re simplis; purpureo rabido Uris. inartus purpureus color simplex rubidus erat, nimirum ruber nIgritie multa mixtus. Plinius lib. XXI. eap. VIII. Alium s colorem in in psepuris Πανiis, d bapb sque oe Laconicis. Iam vero hae purpurae Tyriae & Laconicae rubidae erant, & rubidis fioribus papaverum concolares. Manilius Astronomicon lib. V. id aqvst
17쪽
L Itaque, Tνrias im sata papavera luces. Nee non etiam rubido sanguini concreto, rubidisque rosis, quas Damasenas vocant, similes erant. Plinius ipse lib. IX. cap. XXXVI. Purpurae florem illum tingendis expetitum vestibus in med is habent faueibus. Liquoris bie minimi es in eandida vena, unde pretiosus ἱlle bibitur nigrantis rose color sublueens .... Color sanguinis emeret; nigricans aspectu, idemque suspectu refulgens .... Rorem eum ex eipientes Drii. Praecipuus bis casae, in Menive Apricae, o Gaetulo littore Oeeani, in Laeon ea Europae . Hinc Cassiodorus lib. I. epist. II. emphatice hunc eolorem purpureum rubidum, obscuritatem rubentem, & nigredinem sanguineam vocat. Color nimis lepore vernans, obseuritas rubens, nigredo sanguinea regnantem discernit, riminum eo picuum facit, praestat humano generi, ne de eo pectu principis possit erraH. Rubida etiam sunt mora matura, & ideo ad purpureum hunc colorem rubiodum significandum , quem elare promunt, purpurea mora ipsa vocata fuerunt ab ovidio Metamorphoseon lib. IV., quo loco enarrat sanguinem Pyrami & Thisbes rubido suo eolore mora ipsa infecisse Arborei foetus aspergine caedis A atram , Vertuntur faelem, madefactaque sanguine radix
Purpureo tingis pendent a mora colore. . . .
Signa tene eaedis, piιliosque m luctibus aptos Sempra habe foetus gemini monumenta cruoris Vota tamen rei gere Deos, tetigere parentes, Nam color in pomo es, ubi permaturuit, ater. Uvas quoque nigras non aliter quam uvas purpureas vocavere antiqui homines, hac ipsa significatione rubidi coloris, quem apprime ostentant. Virgilius lib. II. Georgicon. Uvae purpureae. Horatius Ode II. Epodon.
Ouidius lib. IV. Metamorphoseon. Purpura fulgorem pictis aeeommodat uvis.
Ea de purpureis collectae vitutis tivae.
Sunt auro sim les Iong s in vitibus uvae.
Sunt purpurae. Tibi oe has servamus Ilias. Plinius lib. XIV. cap. II. Bie s viter ) purpureo taeent colore, illic fulgent roseo, nitentque υιν di. Ca.
pitolinus in Μaximini vita. Posita ab eodem vitis iatra annum ingentes uvas purpureas attulit. Vopiscus in Taciti vita. Vitis quae uvas mmineas albas ferebat, eo anno, quo ille imperium meruit. purpurascere plurima purpura coepit.
Hinc lapis etiam quidam Lapis purpureus, sive Porphyrites, si ve Porphyra unde Italicum verbum Porsdo ab antiquis hominibus appellabatur; eo quod rubidum hunc colorem purpureum aliquot tantum maculis albis interlitum praeseserret, uti quisque novit. Eminebat Constantinopoli ampla domus hoc uno Iapide eonstans, & ideo Purpura, sive πορ ρα vocata , quam ita eleganter describit Anna Comnena Ale
18쪽
si ανεκαθεν ωνοαασαν. M autem Purpura aedificium quoddam prope imperiale Palatium ab ipsa has usque ad tem suggrundia quadrata constructum forma, hine in nramidem desinens. Prospectum habet mare versus in eum portum, in quo lapidea visuntur boum m leonum Finutae . Marmore solum eonstructum est, mparietes t tecti. Marmor porro suae non iam ese ex vulgatis, neque ex excellentis-νibus , quotquot sunt maeis parabilia, sed ex illis, quae ab urbe Roma prim; M-peratores transtulerunt. Est is lapis purpureus totus, tantum punctula alba arenae specie eum pereurrunt. Ex hisce lapidibus Purpuram hoc aedificium anii.
In serviebat autem haec porphyretica domus Augustarum puerperiis, & hine Porphyrogenetae appellabantur Graecorum Imperatorum filii, non qui post comparatam a Patre imperii purpuram, sed qui in hac domo, quae Purpura, sive lapis purpureus vocabatur, nati essent. Eadem Anna Comnena Olympiados lib. VI.ο δε βατ:λενς . , . . την εα λιδα κατα το -ρισρονον καλαι ταις τικτουσαις των ξατιλιδων οικροια επι ταις εὐδισιν ευρηκως, s πορφυραν δε τουτο οι ανεκαθεν ονομαζουσιν, ου και το των πορ*υρπε νηπων ονομα εις την οικουμεν ν διεδρα- ρον ). Ceterum Imperator . . . . Augustam suam conjugem in dicata antiquitur puerperiis ias u rima aede in partus de oribus eum reperisset, Purpuram autem ab antiquis temporibus hane aedem vocant, nude Porphyrogenetarum nomen orbe torito manavit. ) Ηic tamen, quamvis abs re fuerit, animadvertere liceat, Annam Omnenam relato loco adfirmantem , primos Constantinopolitanos Imperatores porphyreticos hosce lapides usque ab urbe Roma transtulisse, & proinde judicare fas sit, ipsum Constantinum Magnum hane domum instruxisse lapidibus illis porphyreticis, quibus iam Elagabalus plateas Romani Palatii stravisset, quosque lapides Lampridius ipse Constantino Maevus inde paucis ante annis eductos, quam ille historiam suam scriberet, adfirmat. Ita ille in Elagabali vita. oravit Elaga balus ) saxis Lacedaemoniis ac Porpbreticis plateas in Palatis, quas Antonitan anas vocavit, quae saxa usque ad nostram memoriam manserunt, sed nuper eruta sunt.
De Colare fimplici purpureo eaeruleo saturatiore, me baelathino . O intus eoior purpureus simplex erat caeruleus austerior,& violaceo mixtas. Iulius Pollux Onomastici lib. I. cap. IV. το δε αιμα, επριδαν πυρι ορο - ση, χρεῖαι τε, και εξανθει. και το μο ξανθιζεται, το δε κυαναυγες γιγνεται, το δε αλλο εις αλλην χροαν τρεπεται. Sanguis concbliorum ) eum igni efferbuerit, diffunditur, m efforescit. Et alius quidem fit favus, alidis caeruleus austerus, Hiusque is alium υertitur eourem. Plinius lib. XXI. cap. XIII. Tertiures, qui proprie emeblii intelligitur, multis modis. Unus in Heliotropis, io aliquo ex his plerumqua saturatiis. Enimvero Heliotropium antiquorum florem
19쪽
hujusmodi habebat eaeruleum saturatiorem. Plinius ipse lib. xx L cap. XXI. --liotropii caeruleum florem. Hunc ipsum etiam Heliotropii florem uti eaeruleum luridum, & violaceo mixtum ita describit Ovidius Metamorphoseon lib. IV. puellam Clytiam in hunc ipsum florem conversam enarrans.
partemque coloris Lur dus exstat es pallor eonvera i in herbas. Ese in parte rubor, violaeque simillimus ora Flos regis. Illa surim, quamvis radice tenetur, Vertitur ad solem, mutataqiue servat amorem.
Quidquid igitur dicant nostri Bolanici homines, Heliotropium antiquorum flos ille non erat, quem nos Itali G rasile vocitamus, quique non caeruleo, sed flavo flore coruscat. Quodnam igitur Heliotropium antiquorum λ Certe Helio. tropium, quod Graeci nominabant. Latini Intubum agreste appellabant. Vegetius Veterinariae lib. III. cap. LXII. Heliotropii unciam, quod intubum agreste vocamus. Neque id ullo moὸo dubitandum, Intubum enim sive agreste, sive sativum oculis nostris testibus, & ad solem vertitur, & caeruleum florem habet saturatiorem, live violaceo mixtum, uti diximus. Hae vero purpura caerulea sulgebat praecipue Regum Persarum diadema. Curtius enim eodem libro VI. modo caeruleum, modo purpureum diadema ipsum vocat. Ita ille de Dario loquens e C darim Persae regium eo tis vocabant in gner hoc eaerulea fascia albo disῖ, iis eir ιι ibat. Et mox de Magno Alexandro loquens: Itaque purpureum diadema disinctum albo, quale Darius habi erat, eapiιῶ circumdedit. Eadem caerulea purpura concolori caeruleo caelo inficiebantur etiam fimbriae Hebraeorum juxta divinum praeceptum Num. cap. XX. Maimonides a Mid Bochartum HieroZoicon pari. II. lib. V. eap. IX. Cum fmbriarum tbeeheleib sev
purpuram infecturi sunt sanati nem του ebileton eonchae purpurae in osse
runt .... lanam n eum Vmmergunt, donec fiat eaelo concolor.
Hyacinthus, Vaccinium, Iris, Gladiolus, unus erat apud antiquos idemque flos, licet ipsi nostri Bolanici homines eos distinguere satius ducan r. Primo enim Virgilius Graecum Hyacinthum Theocriti in tuum Latinum Uaccinium per. spicue vertit. Ita Theocritus Idyll. X. r
Ita Virgilius eclog. X.: Et nlarae visue sunt, oe vaccinia nigra. Clarius etiam Philargyrius antiquus interpres ad lib. IV. vers. CLXXXIII. Aeneidos: su; Graece Wacinibus, Latine Vaccinium dic tur. Quoad reliqua vero duo nomina Iridis, & Gladioli clare Columella lib. IX. cap. IV. Caelestis noni nis ΗνMinibus. Nimirum Iridis eaelestis nomine donatus. Clarius etiam Palladius Rei rust. lib. I. cap. XXXVII.: mae nibus, qui Iris, vel Gladiolus aei. e tur. Hic vero flos quadruplici nomine ornatus apud antiquos, ille ipse flos rat, quem nos Itali Giglio paona appellamus; quique moenia Sabinianensium, qua ad meridiem vergunt, florido vere sponte nascens caerulea purpura exornat, proximoque oppidi vico nomen etiam di contrada deI GUI o impertitur. Remita esse ut probetur, audiamus sane descriptionem illius floris, quam nobis anti. qui reliquerunt. Ita igitur eum describit Servius ad eclog. III. vers. CVI. Virogilii: aeinibus ubique nascitur, flos, qui natus es prima de Naeis3bi sanguia
20쪽
M. postea de iasaeis, Aut etiam Oviatas docet. Es autem quas ΙἰIἰum rubrumaeesignans primam H acinthi Iitteram. Ita vero Ovidius immutatum reserens in hune ipsum florem puellum Hyacinthum Metamorphoseon lib. X.: Ecce cruor, qui fusus humi I naverat herbas , Desinit esse cruor, Urioqne niιentior ostro Flos oritur, formamque capit quam Iilia, s non Purpureus color his, argenteus esset in tuis.
Ipse suos gemitus filiis inscripsit, ai ai
Flos habet infer plum . Iam vero eadem magnitudo, & eadem figura lil rum alborum, GIor eaearuleus saturatior, sive violaceo mixtus, qui maximus est Iridis caelestis color, nonnullae lineae florem transcurrentes, & sabulosas litteras ai ai reserentes, solia ipsa tam floris, quam plantae longa, & acuta, & proinde simillima gladio, &s millima Υ primae litterae Graeci vocabuli Υακινθος, hae omnes eaedem proprietates sunt, quae a Servio, dc ab Ovidio antiquo flori Hyacintho tribuuntur, quaeque in hunc florem, quem Glatio paona Ao appellamus, adamussim congruere
Iam vero hic, quem descripsimus, flos Hyacinthus colorem eaeruleum situ. ratiorem, sive violaceo mixtum ostendit, testibus oculis nostris, testibus antiquis scriptoribus ipsis. Columella lib. X. vers. C. eum vocat aperte eaeruleum: ea ruleos bae ηthos. Virgilius vero e log. X. vers. XXXIX. nigrum hyacinthum non neus ac nigras violas reseri, quasi huic flori colorem caeruleum austeriorem. aut violaceo mixtum donaturus: Et nigrae violae sunt, vaccinia nigra. Hine idem hie flos Hyacinthus ratione coloris hujus purpurei .eaerulei situ. ratioris purpureus appellatus suit ab Ovidio laudato loco reserente puellum Hyacinthum in hune ipsum florem conversum: formamque evit, quam lilia, s non Purpureus color bis, argenteus esset in illis. Et ab eodem Ovidio Metamorphoseon lib. XIII. Aiacem in hune ipsum florem
rubefactaque sanguine tellus Purpureum viridi genuit de eon re forem . Ita etiam ipse Ovidius Tristium lib. I. eleg. I. rNec te purpureo velen vaceis a Deeo. Μanilius Astronomicon lib. V. vers. CCLXVIII. Pallentes violas, oe purpureos bacinisos. Euphorion:
πορνγρεη Υακινθε σε τουνομα φασιν ριοι t. Purpureae bacinthe, te nomine vocant Poetae. Lueianus in amoribus: Υακινθοις τα καλον ανθουσιν φοια πορφυροντες. C Mian;
perinde ae pulebre florentes bacinthi purpurasentes. Immo hanc ipsam purpuram caeruleam saturatiorem antiqui homines ab hoe eodem flore Hyacinthinam appellare consueverunt. Persius Sat. I. rmie aIiquis, cui circum humeros bacintlina laena es. venantius Fortunatus lib. IV. Vitae B. Martini rubi lana bacinthina eurrit. '.