장음표시 사용
221쪽
Zur Anthologie de Luxorius. 199 Petronius VI Luxori aequalos: auortius ictavianus. Lindinus,
II VII Contones Mavorti osidi aliorum VIII Conto uxori
VIIII ncorti Controveritin X semundis sorpentini uersus XI Potarii anacyclici uersus
XIIII ncorti aequalis uxori opigrammata iuuenilia XV neerti orba Achillis in Parthonono XVI V pa Iudicium XVII Inoorti Pervigilium Veneris XVII Luxori do singulis causis
XX Coronatus XXI Seneca, Potronius, Plinius Germanicus, Alcimus, Pentadius, Gallienus, Apuleius XX ReposianuS XXIII Regianus, Modestinus, Ponnanus, Tuccianus, Vincen tius Bonosus, Florentinus, albulus, Potrus Rosorondarius, Cato
Ich schliesso dies trochone Untoranchun mit inigonoot-besserunge de in V rhallenen Godichto: 399, 5 tes: Dextera men dubitas De is dare. v. 6 Sed sine liber erit. 406 ior is in dori orschris vor evocantis Wohi mast ausgesallen. v. 2 impius infandae relligionis apes a lolchi in ape Eu vor-bessem; so heissi lector et Dracontius VIII 3 iamen et 402 istis thoilon das gweito Epigramm einni mitis 3 membra; hinwiederum ala 403 und 404 et verbinden im ritis Vorsoleas an marima civilis belli iactura sed ipse es.
407, 7 L et Iove salvus cole 413, 3 lies montis et hoc maior Cato nomine 424, 6 I. Et tam Roma suo cingitur oceano 425 5 l. Eo e procul 427, 17 am Solitus stand woh harenam dis Nachahmunidos Ca-
222쪽
20 Zur Anthologie des uxorius.
tuli 5.8 7 3 6 I, 206 ha Ries hior nisi vorasichnet, . ron or 175, 1 her Vergils una salus uictis hsiue citiron sollen, at Catuli. 434, 3 quod semper amas, quod semper amaris mi. 24 6 27, I 446-gi. Mul o. 86452, 5 . Nec tubis, loquitur me Delia 458 8 L Nee vret faciem 462, 21 L Iam ille feror 24 morte leuanda tua est 465, 4 L defeto palmite isen nichi ho di Frago nach dor
476, 9 l. insonuere Miden. gi. Ovid M. XI 161 calamis astre- sitibus insona ule Barbaricoque Midan . . eamine delenu478 4 l. adluit unda pedes Dis Gesta Romanorum p. 38 dos Abdruch von esterteye. 158 haben una in Epitaph bowahri das nichi lingor sein dissis ais dis ichiungo do XII Sapientes: Filius Euandri Pallas, quem lancea Tumi Militis oecidit, morte sua iacet hieJ. Stat rimi obon dio Abdrucho doshal liost man hior in Grἀsse Uebereolgunivonisinem Dummen soldaten , da Schluas-wor his vgl Rieses Anth lat. n. 508 is duro die Ansangsbuch- stabo de imaeri solgendo lueerna verachiungen ordon. Einomandschris de Dr. Hariman Schedol la lis 2 a XV ex. snthali s. 1 dis Verso dos Gallienus 711' , abor nur die rei, wolcho rebellius Polio citiri, in lalgende Fassung: Ite simul iuuenes. pueri P mutuis pariter ar sudate me- medullis
Omnibus inter uos nec murmura uestra eorumbe Brachia non hedere non uineant oscula conche.
223쪽
era ab Iohanno Schwessis sero in Appiani Historiarum Romanarum relliquiis mendandis posita universa laudabilis admodum est ac probabilis Quaecum quo enim in redintegratione vortarum raro corruptionis exemplo deformatorum ab uno viro pr-siari poterant cumulato ille praestitit meliorcs codices quam quibus priores editores uti potuerant, conquisivit ac vel ipso contulit vel in Amicos excutiendos curavit, in deligenda scriptura cum iudicio sero ac prudentia versatus est, deniquo haud paucos locos, in quibus ne optimorum quidem librorum manu scriptorum nuxilium suppeteret, suopte ingenio probabiliter correxit aut salum eorreetione egero significavit Ac tamen o sic quidem ab illo veri potuit no remanerent quae sublata velles praeterquam enim quod odicum qui pondus aliquod habeant, non omnium ei facta est potestas, nec amici commisso confercndi negotio cum fido ac relligion ubiquo uncti sunt nec qum maius est, ipse ad rationem propagationis penitus intollegendam et quae inde pendet, veram dicum existimation m pervenit. Post Schweighacusorum autem eum nemo ipsorum Appiani verborum onisndationem do consilio novisquo instructus subsidiis curaverit a qui sorte ad eum dolatimnt, in rerum exploration sero sul Atiterint quorum ex numero Di ieillimum illum locum qui est do Appiani fontibus cum in prole-gomenis editioni meas praomittendis paullo uborius sim persecuturus, unum dico nequaquam vera mihi vidori qua nuporrimo Ludovicus esserus et dissertatione ' de Iuba ppiani Cassiiquo Dionis auctore' sed Mar-
burgi a. 1872 et integro libro ' de Emeite punischo rio und scino bellen sod ibid. a. 1875 do sabulosa illa Iuba historia ab Appiano
usurpata xposuit, vellemque paullo severius h o commenta exagitasset Pelorus libellorum illorum in lottii ann liti Ionona. a. 1876 p. Is R. nimis lenia densor.
224쪽
202 Quaestiones Appianeae. cum honore praeter unnium, Iordanum, olimernm alios, dissertationum inauguralium sere scriptores, enricus issenus nominandus est, quamquam ne is quidem quae ad Appianum spectantia in egregiis suis quaestionibus Livianis triticis scripsit integra compro haverim, haud incommodum visum est ea quae ad ipsorum codicum ration B spectantia ego in re praesenti indagare potuerim, paucis hic consignare. Ad ipsam autem eam quaestionem quae ostra singulorum codicum in re critica factitanda pondor atque auctoritate, quo acilior expeditiorquo aditus lectoribus aperiatur novo nostra de eis opinio imparatis aegrequo disputationis ordinem capientibus obtrudatur, consultum videtur ab ipsis originibus rem repetore, h. e. subsidiorum quas deincops prioribus Appiani editωribu praesto suerint, revom recensum praemittore. Quem qui aliis in robus ampliorem, in aliis tonuiorem habere cupiat, is Schweighaouso ot molationem indo a p. III de his rebus conscriptamo exercitationes Appianeas opusculis academicis t. II p. 97 sq. insertas adsumito. Quae igitur tot aliorum scriptorum Graecorum primis rona scentium littorarum temporibus fortuna fuit ut, priusquam nativisui patriiquo sermonis usus sis daretur vo dari posset, Latina vel potius sero non Latina ostia eis induoretur, ea Appiano quoque subeunda suit. Interpretem enim nactus est Petrum Candidum Docembrem Nicola V . . rorium magistrum, hominem in vortondia libri Graecis non tironem quidem, sed semper barbarum. Qui modio S. XV translationem consocii, qua cum in scriptis tum
Ipsam hominis vitam quamvis multi enarrarint volui iratio achius hist liu Ital. t. VI, 2 Q. Venot. a. 1795 p. 669 sq. Zeno 'disseri vosa. t. I sed Venet. a. 1752 p. 20 sq. Saxius hiat typogr.-litti Mediol. p. CCXLII sq. coli. p. II a 'do stud littor Mediol. p. 104 lateantque adhuc Candidiana multa inedita in Ambrosiana tamen ipsum tempus quo Appiani translationem consecerit dissicile est de finire. nisi quis omnem illorum temporum historiam dedita opera perscrutari volueriti quod cum ego nunc quidem nec possim nec velim, unum dico me credero ex candidi epistula ad Ludov. Petronium equitem SonEnsem scripta oditaque a Muccioli ' catal bibl. Cesonat. II ea Cosensio a. 1782 p. 10 sequi totam translationem a. 1552 absolutam suis a donatamque Nicolao Quocum bono conveniunt ea quae Dominicua Georgius in vita Nicola quinti' in Roma a. 1792 p. Is sq. uo Pinctantia memoravit quamquam si quoque obscurum manet, qui Candidus alteram translationis partem post Nicola mortem i. . OEt -- num 155 Alsons Siciliarum regi denuo inscribere potuerit.
225쪽
Quaestiones Appianeae. 203 in impressis exemplis duabus partibus comprehendi solo tenontibus
Prooemium Appiani Bollorum Civilium libros VPunica Illyrica integra S riaca Cotticorum epitomen
Borridam non solum sod etiam summopor infidelem ilhim Candidi esse translationem una Et consentiens omnium os vox attamen in honoro ab omnibus hucusquo est habita inque mondationis Appianeae instrumentia numerata, cum ad boni xempli posthac depe diti fidem acta osso credorotur. Qua de ro quid nobis videatur eum infra dicturi simus, ad principom editionem Graecam transimns M a Carolo Stophano enrici patruo Parisiis a. 155 curata os librosquo hos contim t Prooemium Appiani Celticorum epitomen Punica Illyricorum isagmentum Syriam
Mithridatica Bollorum Civilium libros VHuius editionis qua subsidia suerint, pomi Schweighaeusorus
praes. p. VII demonstrans fluxisso a quidem ex duobus libris Parisinia otiamnum illic superstitibus, sed nec scripturam oram eum fido in odition repraesentari se ipsam librorum seriem xprimi. Ea enim in codicibus illis Regiis cita Schwrighaousorus eos appellitavit 'aec est: Prooemium Celticorum epitome Syriaca Punica Illyricorum fragmentum
Deniquo ab eodem Schweighaeusero iam intellectum est illorum codicum cum aetatem eas parilem, acriptus enim uterque est S. XV - tum originem Diuitias by Ooste
226쪽
Principom hanc oditionem i xcopi peculiaris librorum Hispaniel et Hanni halici editio, quorum exemplum cum Henricus Stephanus per itineri sui Italici opportunitaten ab Ai oldo Arieni accepisset, id a. 155 7 una cum Ctesiae, Agatharchidis, Memnonis x-corpiis Genovae typis descripsit. Quod Appianeo mcisso ua librorum exemplum mendosissimum sol se et Her Stephanu ipse questu est et oditio eius testatur. Stephanorum opera cum in tegri Appis ni libris so continuerit, paullo post odi coepta sunt ea quoquo Appianea quae ex Prioribus libris novom xcerpta in ἐκλογῶν Consta utinianarum horrea coni ta sunt. Ex quibus titulum do legationibus conqcriptum Fulvius Ursinus Antverpiae a. 582 didit insisten illo quidem libris Vaticano Gr. 418 et Neapolitano HI B 15, at parum uocurato codicum scripturam reserens . Subsecuta est altera Henrici Stephani editio Gonova a. 1592 omissa, cui editor Hispanicum tran Dibalicum thros rorensis so
Latino ea admodum legantor translata est a Sisi amundo Geloni oditaque post ipsius Gelonii mortem a Caelio Secundo Curiotio Basileas a. 1554, qui suam historia Hispanica vorsionem addidit, quam quo ex codice Graeco desumpserit no Schweighacus rus ne Og indagare Potuimus, quamquam ex vulgaribus aliquom fuisse putaverim. Do excerptorum horum si propagation et rationibus criticis qua exposuit mestus Schuletius ' de excorpiis Constantinianis qua stionibus critic a. I 866 Bonna xulgatis pleraquo omina vera sunt meritoque probata cum aliis tum Ludovico Dindorfio, viro pras Oeteris in his robus versato, mos Polyb. t. II p. V sq. Ambrosianum autem codi Pan o 35 sup quod issonus Mus Rhen. t. XXl Ρ. 627 mancam hae a parte disputationem Schulgianam supplena x eodem cum ceteris exemplo Hispanico fluxisse dixit, verum quidom id osso ego eodicibus Constantinianis Italicis et Gormanicis excussis omnibu negare Non Possum attamen Ambrosianus multo diligentius a Darmario scriptus esto Neapolitano illo si avarico 185 a Schweighaeusero primo usurpato copiosequo descripto praes Polyb. t. II p. 1 sq. Aliorum autem Μωnacensem 267 Vaticani Gr. 1418 fratrem gemellum, post Orosium Praes. Casa Dion. t. I p. XLVI sq. descriptum a Nissono quaest. Liv. crit. p. 314 sq. Polybioque a Dindorfio primo adhibitum quod attinet probabilis de eo quoque Schulgi os disputatio . a. d. p. 29 sq. consignata,
at parum accurata Appianeariam quidem particularum collatio. Denique tamquam rem notam quidem at nondum satis percractatam mone quie- quid Suidas habo cum titulis Consisntinianis commune, id eum non exscriptorum codicibus, sed ex ipsis titulis mutuatum osso vellemquo uberius in hunc locum commentatus esset Bemhardyus cum m. Suid. p. LII,
p. LVI sq. p. LX nonnulla illuc pertinentia attingens. Diuitia i Corale
227쪽
205 editos adiecit, alia subsid a praster ingenium saepe felix saepe a vero aberrans non adhibuit. Indes cum iactum esset ut hac quoque in edition Illyricorum quae Candidus integra tu suo exemplo Grae habuerat, nihil niqi fragmentum a codicibus Regiis servatum dari posset, novem annis post Graeca quoque Illyricorum verba David Ilo chelius in Appiani odico Augustano integra repperit Augustaeque Vindelieorum peculiari libello in lucem misit. Post quem de Appiano bene meruit Henr valesius rarae et doctrina et diligentiae vir, qui . 634 haud pauca Appianea in titulo Constam tiniano excerpta do virtutibus ac vitiis complectente servata a. 1634 ex codice si resciano protulit . Quo minor Alox. olli qui a I 670Am telodami operis Appiane relliquias repetendas curavit, laus est: is enim praeterquam quod vix Graec sciebat, o decossore quidem sui quid praestitissent, compertum habebat, quo sactum est ut eo Ursiniana noemo chelianum inventa in eius editione insint. Haec igitur cum sors sint ho num doctorum indoctorumque studia anto Schweighaeuserum in Appianum collata illis unus plus quam ceteri omnes ei prosuit. Ni mirum cum intellegeret ad ro- censendos eos Appiani libros qui integri supereassent, aliam excerptorum esses condicionem lacile perspicitur' nec in Regiis
Is codo qui saepius nobis postea laudandus erit cum primum Augustae in conservatus suerit - apud Boiserum ' indicis bibl. August.' ed. Aug. a. 1675 p. 67 memoratur nunc Monachii est a quidem ut Car. Halmius comiter mihi significavit, Dr. 374 insignitus. In litulo illo de quo post Valesium Iulius Wolle ergius euomeruit, cum insint praeter ea quae ex deperditis Appiani libris excerpta sunt, etiam superstitum librorum quaedam particulae eas quatenus Valesius memorasset cum in edition neglexisset postea alio loco Schweighaeuserus separatim tractavit, quam disputationem artessius operis Fabriciani t. V p. 253 iteravit. Cetem v Grosius praef. Cass. Dion. t. I p. LVII sq. cuius disputationem ignorasse videnturi Wollonbergius
Appiani supplementum quoddam a rosio p. LXXXIII ex illo codico
iam protractum tamquam incognitum inserena diar. Berol. achol a.
l860 p. 25 et B. Peterusin. R. r. I p. 101 do Cassii Hemina quodam fragmento disserens.
Quamquam de excorpiis quoquo ex Appiano saetis bone illo meruit et ientium ad Romanos logationibus Hispanicae Punicaeque historiis codicem Monacensem 185 adhibens et Syriaco libro Plothonis excerpta Vindobonensia et Leidensia, qua etiamsi ex bono Appiani
eodice ducta non sint temeroque letho permultorum verborum traditam fidem immutarit subinde tamen emendationi cum fructu Adhiberi possunt. Ceterum excerptorum illorum cum plures a bibliographis memorentur codices velut Nonacensis 48 apud Haestium L I p. 235 sq.,
228쪽
illis Caroli nou in Italico Henrici Stephanorum libris posse acquiesci meliorum codicum opem circumspicere coepit. Nec id frustra. Nactus enim est praeter levidensia quaedam alia subsidia tres Potissimum libros antea incognitos, ex quibus largum emendationis fructum cepit. 'unt autem ei hic argumentique huiusce: Vatic. 141 S. I.
Mithrid. B. C.' Illyr integra Quibus subsidiis ad quae Candidi translatio et Regii codice donuo
ab ipso excussi accedobant, illo sic usus ut Prooemio Vaticanum
141, Augustanum, Regios Celticorum epitomae Vatic. 14 et Ro-gios; ispanico et Hannibalico libris Vatic. 141, Laurent. H. Stephani editionem Punico Vatic. 14 I, August. Regios Illyrico August. Mithridatico August. Vatic. 34, Regios, ceteria denique
Escurialensia apud Milterum catal. p. 13. alii - . Fabric. B. Gr. LXII p. 90 sq. d. Hari. - inutiles ei sunt omno utpote ex Marciatio 406, lethonis autographo descripti, quod cum post Zanettium copi edisputasso Morellius in suo Marcianae bibliothecae catalogo t. I p. 269 sq. , ipso quoque postea eum Venetiis eum excuterem rem ita se habere intellexi. Praetor Augustanum ipsum cum duo eiusdem recensioni exstent codices Vaticanus 134 o Marcianus 387 v. Zanottius p. IS et Norellius p. 251ὶ malo actum est quod hunc Schweighaeuserum nactus est illo vel Augustanum longe superant praeter Mithridatio carere debuit. Ego sive Augustanum solum sive Augustani classem omino, Vaticanum quoquo illum a me integrum excussum praeter Augustanum Marcianumque intellego.
Praeter ipsos Rogios cum eiusdem familia codices sint haud Pauci velut Venetus altor append. cod. lasa. VII cod. 10ὶ Vaticanus142. Urbinas 103. Laurentiani LXX et LXX 33, ratistaviensis, s- curialensis B. . complectena v. Millem p. 16 alii est Schweighaeu- serus libro ratistaviens et ego codice Laurentiano LXX 33 collatis nihil indo novi quod in Rogiis non osset, sporari posse intelleximus, ut pro tota classi Regios solos usurparo sano liceati A no ea quidem spes quam do Vaticano 142 illo ceperat, iusta erat is o n liber totius classis non modo non optimus est, sed in deterrimis numerandus. Diuitia i Corale
229쪽
Quaestiones Appianeae. 207 libris Angustanum et Regios adhiberot, sic tamen ut illum cum uni bi praestare intellegeret, ubique si modo fieri posset, his pruinferret. Deniquo candido qui cum Augiistano communem libri Llyrici integritatem habet, ubique tamquam sonis ceteris auctoritate pari usus eat. Haec igitur cum Schweighaeuseri fuerint subsidia, nova ut supra dixi post eum conquisita non sunt. Itaque qui eum exc perunt Editores sunt autem raster euchorum qui nihil pra stitit, cum Didotianus tum Behherus , editionibus suis paucula quaedam tituli Constantiniani de sensentiis scripti fragmenta Appianea inseruisse satis habebant, relicuam uam operam in iterando exemplo Schweighaeuseriano ore continebant, quamquam Behherus quidem egregiarum aliquot mendationum laude raudandus non est. Ad nostram igitur de codicum rationibus opinionem transiri iam potest quaerique num sorte necessitudo quasdam a communio inter quinque eorum classes intercedat an suam unoque auctoritatem originemque a cetoris diversam habere eum Schweighaeusoroputanda sit. Fuerunt autem ut hoc repetamus eae classes haec:
Detexit in A. Maius in codice Vaticano Gr. 73 scriptorumque vetorum nova collectioni t II p. 367 sq. inseruit ex qua una cum excerptis Polybianis L . Luchtius Allonae a. 830 repetiit. Vollem autem Th. Hoysius cum Polybiana retractaret, Appianea illa quoquo quas tamen non omnia incognita suisse Appiani oditor Parisinus recto adnoinvit - attigisset ego enim cum palimpsestum illum tractarem, particula Appianeas medicamentis Maianis intorim tantopero assectas ut nihil ore iam legi posset, inveni ne num sporgonus de excerptis et fragmentia aliquot Appiaui Havniae a. 1 51 disputans Homerdenusque qui spicilegii Vaticani sed Lugd. at a. 1860 p. 227 sq. Appianea quoque excussisse dicitur, me elicioros suo in libris illis carens
230쪽
Quodsi ad universum librorum numerum in variis illis codicibus sorvatorum attendimus tredecim odio Appiani libri praeter Prooemium integri supersunt vel, si Celticorum epitomo non admittitur, duodecim. Ipsum autem opus irinito maius uias constat. Quanavis enim librorum in quos primitus ab auctor ipso dispestum fuerit nec numerus nec ordo accurate Ofiniri posse iam videatur plures enim eaeque inter se disconvenientes serioribus temporibus iacta sunt divisiones invaluisse tamen videtur ea ratio urimo Photius aliique grammatici in suis exomΡlia invenerunt et exprimit ragmentum libri vigesimi quarti a Millero nuper editum qua opus universum in viginti quattuor libros divisum erat quorum ultimus λόγος Ἀραβιος orat. Do hac autem o utut iudicabitur,
amplus seni per operis erat ambitu parumquo homunculorum By-κantinorum legendi triinsscribendiquo pigritias accommodatus, prae uertim cum scriptor ipse nec ingenio nec arte excellero adque rorum ἐθι-- ab ilio discerptarum cognitionem alii eique commodiores sic 'lis quidem visu. aditus paterent. Nihil igitur mirum eos quod in tot aliis scriptoribus - rerum pracsortim secerunt, ne in Appiano quidem omisisso, . . ex nimis voluminoso opere ea selegisse quae sibi utilia scituque digna viderontur, cetera perire passos esse. Ipsum autem illud eligendi negotium duplici ration in stitui potuit ut aut ex univorso opere iugulares quidam loci excerperentur ac secundum similitudinem componerentur, aut integri libri qui prae ceteris gravos viderentur, se ninrentur. Atque illius studii documento sunt frustula Appianea in εκλογὰς Constanti uianas recepta, quamquam earum compositorus Cur ultra nonum Appiani librum non progressi fuerint latet. Attamen ἐκλογα illas hoc loco omnino mittamus nocesso est. Quo curiosius altera excerpendi ratio qua integros libros electos osso dix inus consideranda est tali enim delectu Prooemium, Cesticorum epitonie, Hispanicus, Hannibalicvs Puniciis libri manifesto et itur.
Quod ut tam considenter poni liceat, libri manu scripti ipsi
dicere uno possem. Ceterum quem Appiani cum Frontone commercium
opistulam ab odem Maio in codice Ambrosiano repertum delecte commodo id editum nunc habet Frontonis aberiani p. 244 sq. In rovue archeol. a. 1869 L I p. 10 sq. undo ipsa verba Graeca reputii C. uellerua . H. G. t. V I p. LXV. Ceterum ad cognoscendam ipsam illam de dispositione peris i laestionum admodum utilis etiamnum Schweighaeusori est disputatio Appiani sui . III p. 887 sq. consignata, quam iutegram propemodum postea opusculis academicis t. II p. 5 sq. inseruit.