장음표시 사용
231쪽
20semetunt. Exstat enim si in Vatieatio 14 et in Regiorum classi in Augustano a recenti manu adiecta est adnotatio uuodam vel, ut Schwe hasusera dixit, testimonium, quas in aliam sententiam explicari millo modo potest. Quam ex Vaticano 14 utpote codicum omnium longo antiquissimo inserta autem illi eadem manu est post Prooemium praeceditque Celticorum epitomen ad poneinuq Habet igitur sic:
Qua adnotatione cum deleotns certorum librorum manifesto indiestur libros a e sotecto auctor quicumque sui in duo τεύχη se coniecisse praefixissequo Prooemium quod solum ex tribus libris Historiam Italicam officientibus sol erit, prodit. Iam cum X e lectis eis partibus onera in vaticano 4 exstent Prooemium. Hispanica Hannibalica Punica ras Cesticorum epitomes rationibus inis dicetur ipsumquo illud do doloetu testimonium omni ration egeret nisi esset quo pertineret, nihil veri magis simile videatur quam Vaticanum illum totum, nihil enim Appianeum Praeterea continet ex uno illius delectus εὐχει transscriptum esse. Idque ita me uni crodo uuamquam enim per multum temporis valde me ossondit dubitationemque haud lovom iniecit quod in Vaticano illo priora soli octo qua Prooemium, testinionium illud Celticolumque epitomun continent, primitus ad ipsum codicum non pertinebant ipsa enim saeculo duodecimo scripta uni, cetera inde a solio nono undecimo et, quod maius sat inde a solio
nono demum quaternione numerantur, tamen postea intellexi Diuitia i Corale
232쪽
2io Quaestione Appianeae. Eius rei quae, nisi amoveri posset, omnem de Appiane operia propagatione quaerendi laborem eversura suisast, sat probabilem ago explicationem eam, ut folia illa octo priora ex alio eiusdem τεύχους exemplo desumpta sint posteaque Vaticano propter argumenti convenientiam agglutinata, cum id exemplum ex quo relicuum Vaticani argumentum transscriptum ait, mutilum fuerit.
Quodsi probabile est quaecumque Vaticanus 4 Appianoa
continet ex delectu illo desumpta esse, ex ipso autem hoc Vaticano ea quae ceteri codice recentiore cum eo communia habent. transscripta Esso mox patebit restat magnus librorum super
stitum numerus qui in delectu illo non suerunt ideoque x illo do- sumi non potuerunt. Necesso igitur os quicquid Augustanus cum Candido Regiique praeter Prooemium, Celticorum epitomen Punicaque tenent, aliam propagationem habuisse. Quae propagatio qualia suerit si posset explorari, commodo ea quoque quaestio quae est de disserentia inter Augustanum Regiosque intercedente, iudicari posset recordandum enim est utramque classem cum ordino librorum inter se disi arre tum Illyrica in Regiis esse mutila int gra in AuguStano.
Ea igitur quaestio ut sane aliqua ex parto decidi poma videatur altera quaedam nonyma adnotatio sive testimonium quamvis non ut prius illud delectum sed integram eouectionem quandam indicans efficit. Regiorum enim non minus quam Augustant i classis post Epitomen de robus Celtici ho habent de universo opero to-stimonium: ἡ του Ἀππιανοι - κηδεστορία, εν λόγοις - ται περικλειομενη β. καὶ ὁ με πρῶτος λόγος περιεχει των πν μυλου μαρι αρκυνίου βασιλεων τὰς πράζεις ἐπιπάσεται δε ωμῶκῶν
Verum quidem es testimonium illud aqua in Vaticano I34Marcianoquo G esse o Augustano a recenti manu adiectum. At Candidum tamen cuius exemplum ad ipsam Augustani classem ordine quidem librorum portinuisso infra videbimus, in suo libro legisse id debere iam Schweighaeuserus octo dixit: in dedication enim ad Nicolaum scripta memorat ' duos et viginti libros quos Appianus exarasse dioeretur'. Ceterum etiamsi candidus mittendus foret, tamen ipsa nostra disputatio eodem duceret. Diuitia i Corale
233쪽
Quo testimonio manifesto indieatur vetus quaedam Appianei operis collectio in viginti duos libros disposta, ex quibus iterum
certus quidam numerus volumen ningulare emcerit. Eiusmodi autem voluminum unum cum novem libros coni nuisse tradatur ante
omnia videndum erit et ni novom illi libri suerint et utra classis, Augustani an Regiorum, os antiquo ordino servarit. Vidimus igitur quaecumqns utriquo classi cum Vaticano I Icommunia sint, . . Prooemium Cotticorumque epitome ex delectu illo fluxisso ideoque ex altera hae collectione desumpta esse non posse. Qua ratione eum in utraquo lasso decem, non novem libri remaneant diversoque ei ordine utrobiquo dispositi 'ona fortu- accidit, ut Punica noque utraque classis cum Vaticano 14 com munia habeat. Undo cum efficiendum esset Punica nequo in novem illo librorum τειχει suisse et ipsa quoque in Augustanum Regios- qu ex Vaticano 141 transisse revera id ita esse planissime duplici argumentandi ratione demonstrari potest simulquo comprobari eum ordinem quo novem illi libri in Angustano dispositi sunt, non esse quidem primitivum qualis a testimonii illius fido in ipsaeolleetione fuit, sed tamen antiquum olimque in Regiisque quoque suisse, cum postea librorum in his exstantium sortes emero mutata eversaque sit. Ἀ prius quidem argumentum desumendum est ex duabus adnotationibus quae et in Angustano et in Vaticano I 34 post Punica perscripta sunt et ab eadem quidem manu quae ipsos eodices exaravit. Ex quibus Augustani arcianiquo 38 si currit:
234쪽
Has igitur tabulas eiusdem origim Eas cum appareat Um- quo odices ipsi gemolli sint altera pro altera uti licet. Utraque sane denos libros integros quos uterque codex revera tenet, numerat; sed Vaticani tabula a notam Syriacae demum adponit indeque calculo usquo ad nonum librum subducit, Punica in censum omnino non admittit, ut sano cum libri officiantur. At meum vel sic dubitari possit, num ordo etiam Augustani non numerus tantum in illo τευχει novem libros olim complex suerit: in Regiorum quoque classi certa indicia supersunt quae evidenti documento sint eum in nunc in eis os librorum ordinem recenti ii in ramporum arbitrio temeritatique originem abere, cum archin typus eorum liber eandem atque Augustanus seriem olim habuerit.
Scilicet cum Laurentiam codices LXX o LXX 33 ambo ad
Regiorum classem portineant, in illo Bellorum Civilium libro primo ab eadem manu praescriptum est: Ἀππιανου - κῶν tir, ' - λ- α et sic porro deinceps, in hoo tres tantum . . libros posteriores tenonis quintus liber inscribitur Anm-- ωμήκωνιη uων πέμπτον, eodem tune modo atque in Auguriano. Iam igitur cum ordo ipso quibus Appiani libri in cod. LXX 5
dispositi sint, ab Augustano plane recedat, numeri ipsi conveniant debebat autem ex ipso Regioram ordine primus . . liberi aut ' non ιδ esse, has una explicatio esse potest imprudenter Veteres numeros carchetypo stentos esso a librariis qui eos ipsi suorum codicum ordini non amplius convinire non id rint. Hoc autem modo cum pateat et Augustani o Regiorumnumsro ad eundem sontem rodire ipso a sona iam aliquantulum ab ipsius ollectionis ordine deflexerat Scilico occupant in testimonio ipso locum duodecimum Syriaca tortium ocimum Paridis a. se dubito quin idam numori in aliis quoque eiusdsm classis
codicibus insint, velut pro certo affirmaro possum librum . . quinto et in Vatic. - Urbiu 10 et in Vatic. Id numerum ι praefixum esse. Inutile enim cum esset omnes illius classes codice excutere constituissemque praeter Schweighaonsori codicus Regios Laurentianum LXX 33 et ratistaviensem solos conferre parum ceteros codices post specimen sumptum curavi, quod numerorum illorum mussa nunc doleo.
235쪽
2I3 quartum decimum Mithridatica, quintum scimum Illyrica, sextum decimum rabica, quae Bellorum Civi'ium libri quinque deincops exceperunt contra in Augustant tabula ipsoque codico Syriaca undecimo loco enumerantur Parthica duodecimo, ithridatica tortio decimo, deindeque foeuntur statim B. . libri quinquo, post quos liber irrcus undevigesimum loci Menot. Itaqua Augustant ordo quamvis olim in Regiis quoquo uerit, primitivus no ipso quidum est, attamen et dispositioni sat antiqua tribuendus t eo qui nunc in Rogiis est multo vetustior. Quodsi a ratiocinatione demonstratum est novem illos libros uno collectionis rara olim comprehensos ipsos quamvis aliter dispositos fuisse oo qui in Augustano Punica excipiunt Punica ipsa in novom illis ollectionis libris non fuisso sod o Vaticano 141, h. e. ex eleet illo, et in Augustav et in Regiorum classes transisse altera quoque quadam argumontation probari potest. Sci sic ii Vaticano illo unioorum capita LVΙ-LX vasta lacuna absorpta sunt eademquo lacuna in relicuis codicibus est omnibu no expleriumquam potuisso nisi particala illa παῖς Constantiniani gontium ad Romanos legationes complectentibn insoris saet M automlaeuna in Vaticano 14 librorom omnium ut diximus longo antiquissimo non ut Schweighaeusero Appiani sui . III p. 426 opinatus est, primitiva ori inque eius archetypo iam xstabat, sed casu saeta est. Scilico cum quaternio, aboro obuori soliornm paria quattuor hoc ordino ses excipientia:
medium par soliis constans eas oxcidit ut cuivis suis oculis codicem inaminanti id quod Sehwoighae ero non contigit - eontinuo apparebit. in igitur cum certissimum ait lacunam illam in ipso demum vaticano, non in illius archetypo ortam esse: relicuorum codicum ad unum omnium lacunam illam habentium Punica non posEunt non osse eae ipso in Vaticano transscripta, vel ut aecuratius dicam o exempli decursu temporum ex Vntiem derivatis. Quas oxempla transscriptiquo illino cum Regii tum Augustanus prae Vaticano ipso in Punicis pondus nullum cum sic habere possint quas propria absque Vaticano recedentia habent, ea nihil sunt nisi aut menda aut interpolationes aut levium archo-hpi peccatorum corrections quales cuique librario Graece non plane indocto inter transscribendum huboriri debebant. Hinc ut ad Augustanum Regiosque redeamus vidimus vovem
236쪽
illorum librorum dispositionem veterem multo fidelius in illo quam in his servatam osse. Quod ipsum ad iudicandam utriusque classis auctoritatem cum multum valeat magna Augustavi pra stantia duabus aliis rebus avgotur, cum Illyrici libri integritate, tum bonitato universa. Atque ad Illyricorum quidem in Regiis mutilationem quod attinet, coniuncta ea est cum illorum universa librorum novom vetoria dispositioni inversione. Quam recontiorum temporum arbitrio debori cum viderimus Illyrici libri condicio
quam recenti depravatoquo ex xemplo illa classis luxerit, novo argumento est. Quod contra cum Augustanus tomerarias illa mutationes passu non sit mirandum non videatur si scriptura quoquo eiu universa magis quam Regii ad antiquam fidem accedat. Ainus hoc revera ita ora quaevis Schweighaeuserianas oditionis pagina docero potest, cum vix ullus locus sit cui in Rogiis depravato Augustanus salutam non attulerit. Atquo rem ipsam ita sohabero quod Schwe haeuserus intellexit Augustanumquo oditionis
sua landamentum osse voluit, magna atque imperitura tua laus est quantumvis ipsae rei rationes sum latuerint. Ceterum omnino careri iam posse Regiis no quis credat cum vitia quaedam Augustani in eis non sunt tum lacunae quaedam expletas.
Absoluta iam do υχε illo novem libros olim complox disputations iudicanda restant praeter Candidum Augustani Regiorumquo Prooemium, Rogiorum Celtica Hispanici et Hannibalio librorum codicos Stephanianus et Laurentianus XX 26. Ac Prooemium quidem Celticorumque opitomen quod attinet illa particulas rimitus ad Faticanuis 41 non pertinuisse, sod postea agglutinatas esse vidimus. Unde cum dubium is possit num in ceteros indices ipsa quoque sicut unica ex Vaticano 14 fluxerint an ox alio quodam delectus illius Exemplo equidem cum plenum vorborum cum a quae in Vaticano est consormatione consonaum considero, has quoque partes in relicuos codices ex ipsius Vaticani apographis fluxisse crediderim. Idemque ut demispanicorum Hannibalicorumque illis codicibus pro certo affirmare possim, monVaticani collatio facit in onmm quam Schweighaeuaeri in usum Spallettius onfecerat, tam neglegenter instituta est, ut codicum setiones inde perspici sano vix possent. Ceterum Laurentianus illo Ceterum in Vaticana quoquo bibliotheca plures codices Hispanica Hannibalicaque tenentes exstant, . XV scripti omnes, volutottobonianus 44 et Palatinus 5 et 1 quorum usum nullum aso vix eat quod dicam. Diuitia i Corale
237쪽
ex ipso Vaticano transscriptus me vidotur idquo sat relligioso in nullo enim propemodum loco ab so recedit , contra II. Stephani liber foedissimis omnis onoris maculis obsitus tortio domum quartove gradu ad Vaticanum ascondit. Haec igitur omnia cum satis plana sint, non aeque Perspi eua Candidi sunt rationes. absit is omnia cum Augustani classi communia cum librorum seriem tum Illyricorum integritatem, nisi quod Cesticornm epitomon quae in Augustano deest, praeterea sicut Regii servavit. Denique ipse quoquo lacunam illam quam in Punicis omnes codices habere vidimus, ortam eam ex ortuita duorum soliorum in Vaticano 14 amissione, in suo exemplo invenit inexpletamque reliquit. Quae cum ita sint, primum Candidus exemplum Graecum habuisse dicendus erit quod argumento quidem seriequo librorum ad Augustani classem portinuerit. Iam autem cum ex oodicibus Appianeis qui nunc quidem Romae exstant, illi classinnus adscribondus sit Vatio. 134 multo illo duobus altoria melior, diu mo cum primus tuum integrum conferrem, spes similiter ac SchWeighacus rum l. s. d. p. XXVIII adn. g tonuit Candidi modetexisse exemplum. At vero vana ea erat opinio praetor alia enim minus gravia cum lectiones haud paucae a Vaticano recinent obstant, tum Vaticani lacunae quaodam a Candido expletao. Altera autem ex parte candidi exemplum e Regiorum classi fuisse non potest ut enim omnia alia taceam, ipso ordo librorum cum Augustano conspirans Regios excludit, nisi sorte Celticorum opitomo hinc ab illo sumpta est. Itaque quantum video, duo tantum sumi possunt habuisse Candidum aut vaticant m illum 13 praetereaque alios libros ad Regiorum classes persinentes lacunisque illis liberas aut libro usum esse Vaticano 13 simili quidem sed non ipso. Ac prius quidem sumi fortasse posse ut per aliquantum temporis crederem ineditum quoddam de ipsa translation documentum Mediceum fecit quod cum mihi benigno ab Aenea comite de Piccolomini professore Pisano subministratum esset, postea ipso quoque inspexi Quod si conceptum ost: Nicolaus p. V. Dilset fili. Salutem et apostolicam benedictionem. Intelleximus in bybliothoen illa Florontis santi Marci quam o latinis
In dition Parisina a. 521 qua ego utor lol. XVI indicatur 'desectus unius folii quo tumultu popu' contineri videbatur vacuaque pagina tota esti Est Florentia in Regio Archio Centrali inter porgameno
238쪽
libris ot gracis tua diligentia illustrem prostitisti volumina duo reperiri ab appiano allexandrino meo scripta quorum unius opigramma est orcius liber Appiani do robus romanis. itorius vero Appianu do historia Italica Cum autem Appiani eiusdem libros necis litteris ad nos delatas aliundo susceperimus cupiamusque admodum latino invisero quid ille vir memoratu dignum posteritati liquerit eos traduci iussimus. Sed cum multo plura et veriua intolligi et fidelius interpretari ex multorum lectione voluminumquam unius inspectione cognosci possint cum quod in uno deost suppleat aliud Nobilitatem tuam hortandam duximus ut volumina ipsa quam citissimo destinare procuros. Quo subinde visa tibi
remittemus loco suo repouenda. Nam cum votis nostris obsequentissimus sompo suoris ex tua humanitate certi sumus to quoquo in hac re voluntati nostro morem gesturum osse. Dat Rome apud Sanctum Petrum sub annulo piscatoris dio optima docembris Millesimo quadringentosimo quinquagesimo Pontificatus nostri anno quarto. . Candidus.
Dilecto filio Cosmo do medicis civi florentino.'Has igitur epistula ipsius Candidi manu scripta cum gravissima sano esset qui Appiane illi duo codicos quos Nicolaus
commodari ibi a Cosmo voluit, osse potuerint statim quaerorocoepi. Ac nunc quidem eum in Laurentiana bibliotheca tros omnino sint librum LXX 26 Hispanica et Hannibalica complectontem
in consum venire non posse nnifestum orat, cum ea Candidus,
haboni quidom. Quo facilius tertius liber Appiani de rebus romanis invoniebatur revora enim cod. LXXI ad Boiorum fami-Isam pertinens librosque . . tres posteriores tenens a manu Rntiqua hanc praescriptionem in solio vacuo ante primam paginam habet: 'fortius liber Appiani o Robus Romanis. Praetor hoc autem cum Nicolaus altorum volumen inscriptum Appianus do historia Italica' postulaverit: unus posset eas codex Laurentianus LXX 5 ad Moorum amiliam ipse quoquo pertinens omniaque quas illi tenens, cui reuera titulus Appiani historia Italica praefixus est. At vero nisi omnia allunt hic liber anno 14 , in Marciano coenobio nondum erat. Etenim in instrumento venditionis librorum quos a. 49 2Iohannes Lascaris Candias Laurentio do Modicis emit, quinto loco memorarer 5 Apianus p. Iam autem cum Laurontians ille LXX ot ad Rogiorum familiam pertineat et, ut ipso illius instrumenti editor ido est iccolomini cui Nicola papa epistulam acceptam rosero
iam dixit in Comparottii uoltoriquo rivista di silologia' LII
p. 413yis solus ex tribus Laurentianis sit chartacens nullo modo fieri potest ut is liber fuerit quem Nicolais designavit. Unde eum efficiendum esset ipsum codicem quicumqno fuit aut non omissum so aut postea portisses interierunt aurem, dissipati flagitioseque subtracti sunt haud pauci codicos odiosi id certum videri
Poriisso nunt saltem Appiani codicem Laurontianum cortissimum est propter Franscisci hilolphi translationem Latinam Is
onim cum Candidiana operas barhariem lares non ηη Et novam Pan
239쪽
217 possit praeter Romanos libros alio quoque oosque ad Regiorum
elassem pertinentes a Candido translationi aua adhibito esse Verum enim vero ut Romam missi sint tamen bonum hominem illo non ubique cum auo exemplo contulisse satisque habuisse in uno codico aequiescere ut equidem credam, totiua translationi tenor atque eonformatio me adducit. Quippe ut uno v erbo rem complectar:
eam in ieetionibus a Candido expressis permultae sunt a Regiis Vaticanoque 3 pariter recedentes, tum peculiares propriasque illa lacunas quasdam ne in illis nec in hoc exstantes habet, ex quibus insigne prae ceteris exemplum est . . l. III cap. XXII quod totum omisit. Quodsi Candidus nec ex Vaticano 34 solo ne ex hoc adiunctis aliis libris emendato translationem suam socisse putari potest: restat ut tino codice eoque ordine quidem librorum ad Augustantelassem accedente, de Celticia ut supra dixi incerta res est usus ait. Qui codex cum ne ipso quidem lacuna illa in Punicis earuerit, eandem plane atque Augustanum propagationem habuisse necesse est, . . Prooemium eius unicaque ex Vaticano I 41, eetera ex illo ollectionis et υχει novem libros complectente fluxisse. Ad ipsam autem Candidiani exempli bonitatem quod attinet: medium virtutis locum inter Augustanum Regiosque occupat ideoque sperni non debet, quantumvis caute propter ipsius interpretis Graeca linguas ignorantiam mendationi adhibendum sit. - Ad finem iam hae de codicibus disputatio perducta est nec ultra progrediendum videtur, quamvis fructuosa ait demonstratio exempli lirmata, quantopero illa quam repperimus, instrumenti critiei in Hispanico eum maximo, Hannibalico Punicoque libri simplieitas ipsa odicum ex Vaticano I 41 derivatorum scriptura inguli in locis confirmetur quamque vel in summa corruptione temelationem moliebatur ideoquo impetrandi codicis alicuius Graeel caussa primum Paulum secundum . . precibus adibat tergivorsantequo hoc morasque semper faciente Laurentium a Medicis, a quo primo anno I470 exemplum quoddam Florentinum transmissum habuit v. r.
Philelphi episti lam. I. XXXVII d. Vonet. a. 1502 sol. 219 . Iam
autem is codex nec ne LXX 33 uisso potest, sed debeteontinuisse ea omnia qua in Augustano Regiisque sunt in epistula enim X Kal. Mart. a. 1470 ad Stephanum Botigellam data sociam duos libros, in altora prid. al. Mai. ad Franciscum Arretinum scriptam iam magnam illius codicis partem Latine vertisse scribit v. l. a. d. et sol. 221 Itaque cum LXX 26 nihil nisi . . libros tres posteriores LXX 33 Hispanica Hannibalicaque sola teneant, tertium autem LXX 5 anno 1470 Florentiae omnino nondum fuisse viderimus: Philelphi illo oodo Florentinus non potest non periissa. Ceterum Philelphianas illius translationis relieua rationes tam obscurae sunt ut ne id quidem constet num umquam absoluta vulgataque suerit quod enim vitae eius enarrator, Angelus Venusinus affirmat egregie ab illo Appianum latins conversum esse, nihil nisi coniecturam esse ex epistulis ductam ea quas Rosminius vita Philelphi t. od Mediolani a. 1808 p. VIII sq. de Angelo illo memoravit satis probant, rectequου et Zono disser voss. t. I p. 29 sq. et Rosminius ipso LII p. 205 numquam illam conlaetam 8 so adfirmaro videntur.
240쪽
rariaque deformatione communis originis indicia in libris noviciis ubiquo manserint. Alii igitur loco qua illuc spectant cum melius reserventur hic satis erit argumentationum ipsarum supra perseriptarum cum ordinem tum ructum tribus verbia repetere. Intelleximus igitur Appiano operis olim et delectum quendam suisse duobus τευχε comprehensum et integram librorum XXII eouectionem plura in 'ra dispestam, ex quibus unum quoddam novem
libros tenuerit. Utrumque ita esso cum duarum adnotationum anonymarum restimonia nos docerent acrius quaerendo vidimus ex
deleetu illo fluxisse quidquid habeat liber Vaticanus 14 Saec. I
scriptus h. e. rooemium, Celtica quae duas particulae quod primitus in codico ipso non fuerint sed postea adiscin sint ipsi rei non obstar significabamus - Hispanica, annibalica, Punica, rursumque ex ipso illo Vaticano derivata esse qua ceteri codicea cumo communia habeant cum ei qui Hispanica Hannibali que sola tum si qui alios libros Appianeos praeterea teneant. Horum cum tres essent classes Augustani, Candidi, Regiorum Punicis amotis noveni in eis libri qui ex Vaticano 141 derivati esse non possent, remanebant. Quos noveno libros ex collectionis illo novem libros olim complexo fluxisse cum valdo probabile esset, ordo autem quo in Augustano Candidoquo dispositi sunt, differret a Regiis in Augustano Candidoque antiquam dispositionem quamvis non omni
ex parto servatam a tamen multo fidelius quam in Regiis retentam esse videbamus. Qua ratione cum librorum novenorum in Augustano Candido Regiis praeter Punica scriptorum origo declarata esset Punica ipsa in illis sola inexplicata remanebant quae tamen si ea quae de Vaticano 14 antea exposueramus, vera essent, ipsa quoque non minus quam Prooemium a Celtica x ipso illo Vaticano 14 desumpta esse obebant. Atque revera rem itas habere ut demonstrari posset, lacuna quaedam omnibus codicibus communis fecit casu enim eam in Vaticano ortam esse non origine fuisse docebamus. Undo ad rationem inter Aug tanum ipsum ac Regios intercedentem reversi magnam illius praestantiam dispositionis fido commonstratam duobus aliis argumentis et Illyrici libri integritate et universa scripturae bonitate, firmubamus. Denique candidi ea fuit ratio ut tino libro Graeco nunc deperdito usus translationem suam confecerit; qui liber cum ordina Augustano esset similis, virtute Regiis fuerit molior, deterior Augustano.Quae omnia si vere exposita sunt, suturo editori in integris Appiani libris ita versandum erit, ut in Prooemio Celticorum epitome Hispanico, annibalico, Punico libris Vaticanum 141 curet solum, in coteris libris primum locum de Augustani classi, sincundum Candido, tertium Regiis. Seribebam Florentias, Iullio a. 1875. Ludovicus MendetasOh n.
Nisi quod qua tituli Constantiniani cum Valesianus tum Ursinianua atque hinc undens suidas ex superstitibus quoquo Appianilthri excerpta continent. iusdem ac Vaticanus quippe calia recon-aione ducta auctoritati sunt. Diuitia i Corale