장음표시 사용
441쪽
isse , ne in Abbatissim, aut Priorissim eligi
NEgat sententia communis DD. quos dabit Barbos de liue Ecclesiast. lib. I. cap. 4 F. num. 2 l. Sancher lib. s. in Decὸlog. cap. F. n. 9.&Tambur.3e iure Abbatillar.disp. 28. qua sit. I I. num. i. quia Abbatilla: ossicium dignitas qusdam ei li& pM- latura, in quantum illius capax mu lier elle potest Excluduntur autem illegitimi a Praelaturis , quarum capaces alioquin forent ; ει quamuis in eo cap i. de filiis presbyter. st tani iura letino de masculis, lex tamen P
rialis & correisto ita extenditur ad foeminas , uti ostendit Decius i. sol mi Da . num. II o. T. de regu l. iuris. quod maxime verum est, quando ea lex fauorabilis est Religioni; idcirco Sixtus V. dum postremo dcclarauit se iteram illam constitutione, quam aduersus illegitimos ediderat, dixit nolle a se sancita ad Moniales extendi; quae declaratio inutilis & super qua solet, nisi quae in ea constitutione sancita ab ipso fuerant circa Religiosos , valuissent qnoque quoad Moniales. Denique Ba bos loco cit. refert Sac.
Congregat. Concili j die Σ . Apii l.
an .i6so. definiuille, electionem illegitimae in Abbatillam, esse de iure irritam, lectusa dispensatione Apostolica,& priuilegiis peculiaribus. Placet nihilominus contraria sententia . quam tradunt Roderic. q. t s.cit. art. 1i. licet quoad Abbaiis Iasperpetuas communi sententiae institisset tom. 2. summ. cap. I Mirand. q. 6. de Monia lib. ait. . du Portet l. in dubiis regularib. vel b. Abbatissa ia. 6. H et onyio. Roderic. in compend.
qq. regular. ιesolui. 2. n. 21. Tabie n. verb. virginum consecratio. n. penuit.
v bi ait, solam aut horitatem Ioannis Andr. in cap. indemnitatibus, de electione. in o. g. sano. v λ. canonica, sibi obstare. de iure enim putat nostram hanc sententiam veram esse, illique post factum adhaesurum : ad ducit praeterea Gemini an . qui in cap. indemnitatibus,citat. multa in v tram que partem di spinat: nouis sin e et Iam Feldinand. a Castro tr. 6. punct. vir. num .i 2. in puncto iuris veriorem esse hane sententiam fatetur, licet contraria sit magis usu recepta ε, & tandem
Tamburi n. loc. cit. nihil ausus fuit definite . reserique declarationem Congregat. 4. Octobr. is 9 . Ratio mihi videtur manifesta , quia in iure nihil prorsus est , unde colligatur ista incapacitas, quandoquidem agit tantum de nia sculis illegitimis, quos ab
Ordinibus & honoribus Ecclesiasti. cis remouet, nisi fuerint Religios : si autem Religiosi efficiantur , a solis
raelaturis reiicit . ubi nullum est verum de neminis; in istis autem Odiosis non sunt improprianda verba ad extendendam legem ad casus non expressos, atque ira ab illegitimis incapacibus ordinum & graduum, atque praelationum Ecclesiasticarum ad fit- minas & improprias praelativas ampliare. Quare dixit Paludan. in A. d Ai. quaest. 3. art. 2. Professionem non legiti inare quoad prς laturas proprias , quia nimirum illae lolae ligni. ficantur nonune praelationis absolute posito in iure ; cum igitur illegitimi Religios a praelationibus excluduntur, de propriis tantum loquitur ius, neque ista exceptio , aut poena fauet Religioni , immo potius efficacitas
442쪽
legitimandi quoddam ipsius priuil
gium est. Sixtus autem U. declarauit suam constitutionem de illegitimis, non extendi ad Moniales, ne quis esset dubio locus , neque illa sua declaratione vobiit fauere Monialibus,& contra ius commune illas a lege in Religiosos illegitimos sancita excludere . immo potius consentanee ipsi uti eam declarationem adhibuit.
VAE ST IO IV. De dispcnsatione irregularitatis. Prima propositio. De di pensabilitate
irregularitatis. num. I. fonfirmario propositionM. num. 2.
fire an irregularitate. num. 3 .
EX iis quae de dispensationibus in
uniuersum alibi disputata sunt, soluta fere manet haec quaestio, quare trias untaxat paucis perstringam. Primum est, quaenam irregularitas sit dispensabilis. Secundum,quis dispensare possit in irregularitate. Tertium, quae forma in ea dispensatione seruanda sit. Plurima vero consectaria, quae hinc erui possent, & plures aliae quaestiones, quae agitari solent, hoe loco explicatae si int in eo loco ex principiis uniuersalibus. PROPOsITIO I.
laritatis. Dyco primδ. Omnem irregularitatem elIe dispensabilem,quamuis aliquae non nisi dissicile dispensati soleant, ac debeant.
EX POS IT IO ET CON- firmatio propositiom .
N hac propositione confirmanda a explicandave diutius immotandum non est, n. am imprimis quod asserui, Omnem irregularitatem este dispensa
bilem, ex eo ccrto constar, quod Om
nis se inducta iure humano&Ecclesiastico, quamuis aliqua ab ipsis Apostolis tradita fuerit, nimirum bigam'. non tamen ex iure diuino, uti suo loco ostendimus : quidquid autem iure humano fixum fuit, ab eodem
refigi potest ; unde diximus lib. de
dispensitionibus, omnem humanam legem dispensabilem esse eadem authoritate, quae posita fuit. Dices. Manciate cati se irregularitatis , in illa dispensari non posse, quia
manet indecentia operandi Sacris cum ea macula, propter quam fuerat
quis factus irregularis , qudd si tollatur causa irregularitatis, una etiam desinit omnis indecentia, atque adeo ipsa irregularitas, ut dicebamuS q. . neque proinde opus Retit ulla dis pensatione. Respondeo indecentiam sepius non esse tantam. ut seclusa
omni lege positiva prohibeat a sacro ministerio ; quare ubi iustae aliquae causae id postulabunt , poterit tolli ea prohibitio, &'permitti ministerium sacrum, quod tunc absque dedecore ullo exercebitur; quae ratio valet .in omni dispensatione legis prohibentis ; cum enim prohibitio faceret rem illicitam, propres aliquam causam , quae aliquam in actu prohibito indecentiam afferebar, nunquam perstante eadem causa videtur posse
tolli prohibitio, & quod illicitum
443쪽
Dixi secundd, aliquas esse irregu latitates , in quibus dissicile omnino
ac ratid; dispesetur ; nam bigamia vera ita relaxatur dissicile, vi Lucius Ill. c. ap. 2. de bigamis, dicat non licere
contra Apostolum in ea dispensare ;idemque de similitudinaria bigamia
dixit Innoc. III. cap. nuper, eod. tit. quia nempe grauissimae causae in eam rem mouere debent; inde tamen non
colligi omnimodam indispensabilitatem facile constat, cum aliquando dispensitum ut se sciamus, Sc Archiepiscopum Panormitanum hanc veniam a Lucio obtinuisse tellatur glossa in cap. lector. d. 3 . atque in eo ipso capite Lector, qui viduam accepit, aut etiam, qui vere bigamus fuit, permittitur in lectoratu permanere, atque etiam si necessitas urgeat, ad Subdiaconatum promoueri λ quanquam huius canonis aut horitas valde nutet; nam imprimis fals5 tribuit ut Martino Papae a Gratiano solemni sibi errore cui adhaesit Barbosa in collectaneis ad illum canon. & Sanche et lib. . de mattim. disp. 86. num. II. Nam reueri inter Martini Pontificis decreta non repetatur ; sed in collectione Martini Bracarens s. 5c descri-etus videtur ex Conc.LTolet. cap. I. ubi tamen nihil habet ut de vere bi. gamo, sed tantum de interpretatiuo, rui alterius viduam duxit . quod ob eruatae rat quoque Suar disput. 49. sech 6. num. s. Nihilominus certum,
est non modo de plenitudine potestatis , sed de ordinaria quoque Pontificem dispensare posse , ut pluribus re latis docet Sancti cit. Nam & in aliis,
quae in Episcopo postulat Paulus di DPensate Pontificem . ex ordinaria sua iurisdictione ipse usu constat, quanquam, ut iam monui. difficiliorem se praestare soleat ae debeat in iis , quae cum Maiorum legibus atque Aposto-
licti sanctionibus pugnare certum est, permittendis, uti diximus lib. de dis. pensation. Irregulatitas praeterea ex homicidio voluntatio dissicile omnino &aegre dispensatur a Pontifice ad suscipiendos ordines, ni si crimen suetit
ira occultum , ut in iudicio probari non possit, uti obseruant Couat r. in Clem. si latiosus I. pati. g. 3. num .l2. Auila .part. disput. 6. sectis. dub. 3. Sylv. verb. Homicidium 3. quaest. 8. Vnde in generali facultate dispensandi ab irregulatitatibus ista solet semper excipi, vii Actum videmus a Tri.
Et is poterit dispensare ab irre
gularitatibus. DI c o secundδ. Pontificem Ro. 3manum posse in omni irregularitate dispensare, non verb Episcopos aliosve inferiores Pi latos Potestatem Episcopalem habentes, nisi in iis, in quibus id ipsis speciali iure permitti
EXPOSITIO, ET COMfirmatio propositionis.
nulla potest esse dubitatio, cum in illo tanquam in capite re si leat uniuersalis Ecclesiae potestas, ipseque siti conditor iuris Ecclesiastici, statim apparet ipsum posse quod Ecclesiastica potestate fieri potest , atque i uris Ec-l clesiastici relaxationem penes ipsumi esse.
It que tota dissicultas videtur esse de Epispiscopis; verum ex iis, quael hactenus disputata sunt, facile dissol
444쪽
uitur; cum enim irregularitates sum tint hactenus 1 solo ime communi uniuersalem Ecclesiam obligante inductae , Uti ex cap. I. constat, statim
pparet, eas non posse tolli nisi ab eo, qui dispensare poterit in lege , per quam latae & positae sunt : ex alibi
autem dictis certum nobis est , Episcopum non polle qui aquam in abrogando iuri com Duni, nisi in casibus, in quibus id ipli permittitur tacite. Vel expresse ; ergo neque potetit init regul iritale inducta per ius commune dispensare, nisi qsatenus ab eodemim e communi tacite. vel expresse concedente, id ipsi licebit. Confirmatur ex Concit. Tridenr. quod scis. 24. cap c. concedit Episcopis dispensate in omni irregula. ita te
proueniente ex quo que delicto oc culto , & non deducta ad forum contentiosum, excepto homicadio . quae
facultas supponit Episcopum ex sua
ordinaria potest .ite id non potuisse, neque modo posse ci ca alias irregularitates ibi non expressas , alioquin
setistia cocederetur illud priuilegi v. si ex iure ordinatio id habeissi Episcopi Restat igitur videte quid in iure communi penatissum sit hac in parte Episcopis,& quaenam irregularitates ab eo solui possint. Verum id nos iam accurate praestitimus lib. de dispensationibus, dum Tridentini decretum cxponeremus, inde enim collegimus in quibusum irregularitae ibus Episcopiis aliquid possi; neque aliud videtur esse addendum hoc loco , nam quod pertinet ad alios , qui ex priuilegio dispensire poli unt, nihil aliud a nobis dici debet, quam quae in uniuersum de priuilegiis N eoru usu statuta a nobis sunt de priuilegiis, cum singulorum priuilegia sint costilenda,
quod non pertinet ad Doctorem uniuersale in doctrinam tradentem.
De forma ahserensation . OVO An formam dispe sationis, S
eius effectum, nihil etiam peculiare habemus hoc loco, cum nulla sit in i ure determinata cella forma seruanda , led sussciat intentionem de effectum eius designare ἱ an vero verbis tantum, aut etiam facto fieri posi. sit, diximus in doctrina generali de dispensationi s , ibique soluimus,' quae circa irregularitatem controuersiae excitate pollent, restar via adtin- taxat grauioris momenti, quam scis quente quaestione excutiam.
An qui ex facultate genera'ipotest absoluere a 'censoris pollit quoque dispensire in 'irregularitate poenali t
Stat tu quaestionis. num. I. Corn Imnis sententia. num. t. Probatur. num 3. Contraria semearia. Num. 4. Probatur. num. s. ad P.
Reb olutio quastionis. n s. cst sequentib. CONc εο ietvn aliquando in Bul- riis & rescriptis Pontificiis generalis facultas absoluendi a censuris, Raliis poenis Ecclesiasticis a iure, vel ab homine impositis ι quae verba in Bullis Cruciatae solebant adhiberi ante
Pium V. ut testatur Henrique et lib. . cap. I . num. 6. & Paulus Ill. 3. Iuni j. ann. t sqs. facit facultatem Coris si artis Societatis I E s v absoluendi ab omnibus ealibus etiam Sedi Apollo-licae reseruatis , & quibusvis ex ipsis casibus resultantibus sententiis, cen insutis & pinnis Ecclesiasticis, exceptis
445쪽
iis, quae in Bulla Coenae continentur. Et ab Eugenio I U. concellitin suille Abbatibus Cisterciensibus, atque a Gregorio XIV. ministris infirmi rum , ut.suos ab Omnibus censetis de poenis absoluant, refert Rodii quea
ς ritur itaque, qii id ea verba lignificent, & virum reuela per illa fiat n.
cultas absoluendi etiam ab omni irregularitare, laltem poenali ,3c vindica tua, quae ex delicto procedit. COMMvmo in D D sententia, quos dabunt Homo bon. p. Exam. Ecclesia itici tin s. cap. 6. quaest. 6. Sayr. lib. 6 cap. 2. n I 3. Diana tract. I i. de Bulla Cruciatae resolve. LI. Henriq. lib. I. cap. i s. f.6. lit. A. dc arc. 7. p. de beneficiis, cap. i I. num. F7. negat irregularitatem ex delicto ortam comprehendi facultate generali absoluendi a censuris, aut a poenis quibuscunque ; haec enim verba interpretantur Henriq. lib. 7. cap. I 3. Suar.
disput. I. seel. 3. num. 6. dc Roderi q. loc. cit de poenis, quas iniunxit Con-GIarius, aut iudex Ecclesia ilicus,
aut quas tibi ipsi positit poenitens,
ut quae feruntur per canoncs poenitentiatis, aliis lite eiusmodi, quibus remouetur ab Eucharistiae perceptione: praeterea intelligi pollunt de censuris, quae per modum sententiae sunt impositae , quod maxime in suspensione ad certum tempus de definitum contingere diximus cap. I. quaest. 2. addit Molin. loco in serius allegando, similia verba apponi ad maiorem cautelam de exaggerationem & inuitationem fidelium ad se disponendum
ad fruenduini lubilaeis, aut ad promptius iumendum Bullas Cruciatae. 3 PROBANT hanc communem sententiam , quia inregularitas neque cen stira , ne lud poena est. Secundo,
quia loti di pensatio a tollitur irregularitas e Pontifex antem in illis Bullis Se priuilegiis diserte concedit
facultatem absoluendi, qua voce non intelligi dispensationem . ex earum ii ianifesto discrimine statim constat;
neque in priuilegiis impropriandae
sunt voces. Quare etian si cxprimeret in sua concessione Pontifex irrcgularitatem,& sola voce absoluta onis uteretur, non et Iet exponendos de dispentatione irreguli ritatum , quam
tibi solitus est reseruare , sed potius
vox irregularitatis , q iam ab soliationis improprianda foret, cum priuilegia contra ius commune restruagenda
potius sint, quam amplianda. Iuci c.
ba Eugenij I v. quibus concedit Rc ima toti Cistet ciensium , me suos subditos semel in vita , a qui bii scutique irregularitatibus, de inhabilitatibus abloluat. Negat enim collector compendii Cistereten. tit. Absolutio, ver b. irregularitatibus & iii habilitatibus, de dispensatione irregularitatum esse intelligenda, sed de peccato irregularitatem producente: quos ense existrinat Iulium II. 6. Kalend. Iulii an. . sui Pontificasus an . l. 3. II
prioribus seneralibus miliae de Auis Ordinis Cisteicientis concessiste ut possint absoluere milites priores, de fratres dictae militiae a peccato adulter ij, incestus, sacrilegii, sornicationis , hoc est, a suspensione de poenis, atque infamia ex illis delictis restit talaribus : poenae autem illae sunt poenae canon Icae, non autem irregulari.
tates. Tertio denique , quia hic est stylus Curiae, qui nunquam intelligit irregularitatem nomine generali l-nae, aut censurae, nisi exprimatut diisse ite, de posteriores Pontifices in priuilegiis atque Iubilaeis excludunt dispensationem ab irregularitatibus , ne cui detur errandi Occasio ex verbis
446쪽
generalibus ; quanquam in Iubilaeis Bullat Ctuciatae & priuilegiis non datur facultas absoluendi, nili quatenus ea necessaria est ad effectum Iubilaei, & ad percipienda Sacramenta; atqui dispensatio irregularitatis non est necessaria ad hanc causam , quia
irregularitas non impedit usum Sacramentorum; de irregulatitate igitur non loquuntur. Contraria sententia assirmat comprehendi irregula litatem ex delicto Ortam in illis genetalibus concessionibus, siue censurae tantam vox a inponat ut , siue nomen cuiuscunque Poenae addatur. ita Thomista: omnes cap. I. q. a. adducti, qui hoc irregularitatis genus censuram veram esse contendebant. Ex quibus Soto non tauit sententiam lib. s. de iustitia q. I. art. 4. ut male obiicit Roderi q. art. 37. cit. ibi enim tantum dicit irregularitatem non esse poenam , quia aliquando contingit sine culpa , non tamen negat eam , quae ex culpa prouenit, veram poenam eisse, quod aduertit Optime Avita . p. de censuris, disp. I o.dub. . subscribunt vero Thomistis Corduba q. 43. de Indulgent.
dub. 4. Ferdinand. p. examinis Theologiae motalis cap IO. S. I 4. Ludovic. Carbo lib. 8. de legibus disp.
3. Guttieres lib. l. qq. canonic. cap. 7. n. s. aliis cap. 3. n. 6. Salas disp. i s. de legibus, lict. I. concl. a. n I 6. Naidus verb. irregularis n. a s. adducit praeterea Diana resolui. II. cit.
Saloni um, Uegam in speculo cura. torum , Catillum in itineratio ordinand. de Nuynum in tertiam partem, quos non licuit consulere, de absque Icrupulo hanc sententiam sequi nos
polle dixit Ioan . de la Cruet in diis
chorio consc. p. 2. trach. de irregul. dub. I s. c. l. 2. quod ipsum asseruit
Roderi q. in Bullam cruciaIam s. p. n. 29. licet tum in qq. Regular. tum
in summa constanter docuisset con zrarium , urgente quoque necessitate eam amplecti fas este propter eius pro babilitatem, fatetur Henriq. lib. .cap. s. s. 6. de Villatob. trach. ι 6. dissic. 1. n. I. Diana quoque resolui. cit. 6c Auit . dub. . cit. probabilem dicunt, licet contrariam sequi maluerint. Molin. verb trach. 3. de tultitia disp. 8o.
n. 6. idcirco maxime communem sententiam amplectendam esse contendit , quia cuin contraria sententia dubia sit, neque Consessario, neque it- regulari ea uti fas est,cum non possint eum illa sine dubio operati. Si itaque aliquis sibi eam tanquam morab terceriam csse persuaderet, tum propter DD. aut horitateira , Ium propter rationum momenta , illam sequi omnino posset ex Molina. Quare male omnino Ludovic. Lope E in Instructor.
tom. l. p. cap. 62. δc a. p. cap. S, dixit hanc sententiam non tale tutam,&nulla ratione suffultam, de Suar tom. s. in 3. pari. disp. I. sech. 2. n. s. de 6. de disp. o. scch. 3. δ. 3. salsam , nec
rationi, neque iuri, neque aut horitati Doctorum, neque praxi Romanae consentaneam , dc male quosdam
Consessatios minus doctos quorunis da Theologorum authoritate ductos
illam sequi, quod sin E non dixisse e
vit eruditissimus, &: in aliorum sententiis configendis parcissimus, si posteriorum Doctorum consensum videte licui siet. Miror veto Masistrum
facti Palatij, qui in Indice librorum
ex purgatorio hanc sententiam expuniaxerit & damnarit in Emanuele S ,cum
eam sui Thomistae magno consensu sequantur, ut diximus. Et quidem si rationem consulamus. haec postrema sententia necessarid sequitur ex iis, quae disputavimus cap. I.
447쪽
q. x. ibi enim euidenter demonstrasse me existimo, hanc irregularitatem veram poenam di censuram esse , neque
cottarium ullo textu, vel ratione euinci . idque tandem fatetur Molina disp. 88. cit. n. 6. de T. qui idcircd negat comprehendi hae irregularitatem nomine generali censurς,aut pcenq, quia etias poena de censura sit, eli praeterea inhabilitas quaeda&canonicum impedimentum ad suscipiendos ordi
nes, eorum qne actus exercendos:qua
tenus autem est eiusmodi impedimerum , non conceditur faciestas in illo dispensandi ex eo quod detur facultas absoluendi a censuris 3e poenis. Ve
rum cap. l. q. 2. monuimus omnes
etiam censuras else quaedam impedimenta canonica Mitaque vocat Alterius , de alij passim , atque in ratione communi generica impedimenti canonici dicebamus conuenire censuras , irregularitates , aliasque poenas
Ecclesiasticas ; deinde haec irregulatitas in eo est poena, quod est impedimentum , plectuntur enim certorum
eriminum Rei in eo quod reddantur inhabiles ad Sacra , i quibus rem hiemur, donec cum ipsis dispensetur; itaque qui tollit ratione poenae, simul
quoque tollet rationem impedimen. ri ; quamuis eni in omne impedimen-rum poena non sit, quando tamen illud impedimentum ponitur in punitionem criminis , poena omnino vera& propria est, eaque hoc loco maxima. Cur igitur non significabitur nomine foenae Ecclesia iticae simpliciter& absolute prolato, tunc enim capidebet in ea amplitudine, quam eius nati de propria significatio postulat, quod maxime verum est , quando ad ditur signum viii uersale, ut fir in illis Bullis, dum dicit ut a quibuscunque sententiis , censuris, de poenis Ecgesiasticis , a iure, vel ab homine im-
Iostis 1 qui loquendi modus uniuerinalis est , neque a nobis restringi debet, nisi grauis aliqua causa vigeat, quae omnino persuadeat ex mente Po-tificis eam loquutionem non esse uniuersalem, & ad certa quaedam poen rum . ac censurarum Ecclesiasticarum genera esse necessarib coarctandam; cuius restrictionis nullam prosectb causam afferunt Aduersarii , ut eorum rationes expendenti patebit.
Quod enim primό dicunt, neque cpmnae , neque censurae nomine unquam intelligi irregulatitate eo quδd illa poena & censura non sit; itὶque ius commune de rescripta Pontificia interpretanda esse iusserit Innoc III. cap. quaeretrii. de verbor . significatione, est manifesta petitio principii, id enim ipsum quaerimus, an haec irregularitas vere poena sit, dc censura; dc
reuera elle iam ostendimus cap. I. q. 2.
ubi etiam Innocentii responsionem explicuimus ; quare tota haec ratioci. . natio iam reiecta fuit. Secundo dicunt mentem Pontificis colligi ex ipss verbis, nam dat seculia 'tatem absoluendi; ergo non agit nisi is de poenis de censuris quae possunt absolutione tolli, aut loquitur improprie , quod concedendum non est, nam in priuilegiis, maxime odiosis,
non sunt ii ahenda verba extra prOptiam significationem, nisi alioquin inutilis de seu stratoria sutura sit conis cessio , ut tradunt passim DD. atqui irregularitas , ut saepius dimim suit. tollitui dispensatione, non absolutioiane. Respondeo vocem absolutionis , propriissime usurpari de poenarum re laxatione ; nam etia in in censuratiim absolutione aliud non fit , quare it- regularitas ex delicto, quae vera poemna est , quamuis daremus non es Iecensuram , propriissime tollitur absolutione,& non tantum dispensarione,
448쪽
tione: immb magis propria tunc erit ea formula, Abloluo te ab irregu lariote , quim ista , Dispenso te
Tettib dicunt Pontificem agere seorsim solere de irregularitatibus , immδ & eas sibi posterioribux Iubilaeis reseruare. Respondeo tunc non
posse absolui quenquam vi Iubilaei ab irregularitate , cum expressi E id
prohibeat Pontifex; inde tamen confirmatur haec sententia , non enim opus isset expressa reseruatione irregularitatis , nisi alioqui illa fuisset comprehensa genet ali clausula absoluendi ab omnibus censeris, & poenis Ecclesiasticis , eo quod non visium
fuerit consentaneum rationi tam am
plas facultates in posterioribus Bullis& lubilaeis concedere , quam concesserant priores Pontifices. Quarto , mens Pontificis colligitur ex eo quδd non faciat istam facultatem, nisi ut tollantur omnia impedimenta, quae possent prohibere Tectum Iubilari; irregularitates autem clam non impediant receptionem Sacramentorum. neque etiam Iubilaei Indulgentiam impediant ; quare ipsa rum absolutio & dispensatio non censetur concedi uni eum faculpate tollendi impedimenta Iubilaei. Respondeo, negando nihil concedi in Iubilcis, nisi quδd ad ipsorum consequutionem pertinet, ut patet incommutatione votorum,dantur enim
llurima priuilegia consequutis Inbi
eum, ut ad id invitetitur fideles. Se- eundo, in Bulla Cruciatae non agiturrantum de consequenda aliqua indulgentia plenaria, sed de pluribus priuilegiis obtinendis, ut ex toto eius contextu patet, inter quae v nurn illudque maximum est, ut qui eam Bubiam acceperint, absolui possint i quibuscunque tensuris & tinnis Ecclesiasticis ab homine, vel 1 iure impositis. Tert id, priuilegia quae dantur Societati, aliisque ordinibus in gratiam fidelium , quorum excipiunt confessiones , non sunt tantibn ad lucrandas indulgentias, sed ut variis eorti morbis prouidere possint Confessarij, quibus hae in parte suas vices mandat Ponti sex Quare si ex nativa fignificatione huius clausulae i
regularitates , quae vete poenae sunt, contineantur, non est . unde colligamus ex mente Pontificis eas esse excludendas ab eiusmodi uniuersali amplissimique concessione. v I NTO denique obiiciunt, hunc Iesse stulum Curiae , ut nunquam n mine censurarum , aut Pinnarum includat irregularitates ; atque in hac machina piaecipi uiri robur suae opinionis collocant aduersarii , quando quidem rescripta pi incipalia exponenda sunt secundum stylum Curiae, immo & aliqui dicunt habere vina legis, qua de re alibi fuit disputatum; hunc autem stylum Curiae Romanae probant ex Iubilaeis a Clein. VIII. &aliis deinde Pontificibus concessis, in quibus etiamsi fiat amplissima potestas absoluendi ab o innibus excommunicationis, suspensionis, & inter. dicti, alusque Ecclesiasticis sententris& cen suris a iure, vel ab homine quouis modo & eausa datis, sue infli , sic enim loquitur Clem. VIII. 'excipitur tamen quaecunque facultas dispensandi in ulla inhabilitate , aut irregularitate publica, vel occulta,aut quoquo modo contracta. Relari quoque Molina quendam uiris Canonici Prose florem non bene. audi ille Co- nimbricae . e si quod Soti sententiain
sequutias . a Nauarro discessisset in hac parte et &Episcopum Con imbrice flem ex . consilio Iubilaei tabulas ad te transmisias Rotua ita fuisse omnino
449쪽
omninis inter eratum palim de publice , dum Iubilaeum promulgaret. Denique Toletus, Fili lucitis, atque
alii omnes, tum veteres, tum recen
tiores , qui Romae scripserunt, locupletes testes sunt Rcimani usus , qua maxime de causa in eam sententiain Doctores magno numero conspira
Respondeo primo, negando cum Petro de Ledelma trach. de censuris cap. I. atque aliis passim , illum essei lylum Romanum , quod omnino constat ex veteribus Bullis Cruciarae,& reseit Molin. an. is 63. concessam ilIe facultatem absoluendi ab omni censura de poena Ecclesiastica edi nisi requirat specialem mentioncm sui, nec includatur in generali clausula In priuilegio Pauli IIl nostrae Societati facto: de Eugenii IV. Cisterciensibus . adhibetur generalis erusmodi clausula . neque additur quidpiam,
Secundo, ex eo quδd hodie in Bullis toleret excipi diserte facultas dispensandi in incapacitate.inhabilitare, nota, defectu , irregularitate publica, vel occulta quocunque modo contracta, colligit ut stylum Romanum esse, explicare expressis verbis exceptionem irregulat itatis , quando illam non vult comprehendi generali concessione , alioquin frustra tam longo
verborum circuitu negaret Pontifex
se facere illam facultatem , si ex stylo Ciniae, de omnium D ta sensu, illa non comprehendebatur, neque intelligi poterat in concessione generali absoluendi 1 censuris. de quibust unque poenis Ecclesiasticis. Tettib, stylus Curiae Romanae seri, o verba proprie de in nativa signi fi catione accipiantur, nisi quidpiam apponatur, unde retiringantur, aut improprientur; atqui nomen censurae Se poenae Ecclesiasticae ex propria sua significatione radit in has irregulari
tum, & nihil additur in his rescripti Pontificum, ex quibus, ut dixi, restringatur ea significationis amplitudo. Ergo ex stylo Romaoo retinenda erit ea vox in sua natiua & amplissuma significatione. Quarto, styliis Romanus fertint in Pontificum rescriptis nullae lausula sieotiosa, nulla deceptoria, cuiusmodi esset hoc loco ; cur enim post nomi
natas tres vulgares censuras, ex com-
nu nicationem nimirum, suspensionem, dc interdictum, additur absolui pol se ab aliis censiit is , si nullae aliae sunt 3 cur apponitur, ct quibu υ ρα-nM cum nullae aliae poenae sint, quae si tollas istas irregularitates ex delicto, intelligi commode possunt : quod
enim e/s poenas interpretamur de poeniten; talibus Canonibus, qui aliquos remouent a sacra Eucharistia, aut de eiusdem Sacramenti piluatione imposita a Confellario , aut per sententiam iudicis, proisus non sati facit; nam eis Canones poenitentiales, nisi excommunicationem contineant , non sunt in usu, dc pertinent
ad forum externum, sicut dc sententiae iudicis. 1 quibus non poterit eximere Consessarius , cuius1potestas soroconscientiae continetur ; dc in illo potest absque noua Pontificis saeul- rate mutare poenam ab altero Co sessatio iniunctam , saltem auditis eisdem peccatis, atque ira permittere viam Eucharistis, quem negarat alter Consessarius. Et denique vix ulla po nareperitur, si censuras de irregularitates excipias, qxiam non possit tollere qui liber Consessa rhis , quoad sorum internum, qui potestatem habu tit absoluendi a peccatis, propter quae sunt impositae ; si enim peccata sunt
450쪽
re se tuata Pontifici, iam habent anne xam excommunicationem, ut suppono ex tractatu de poenitentia; quare
seclusa censura nulla est alia poena, propter quam opus sit facultate Pontificia, ut peceat a dimittantur. Vides itaque inutilia esse illa verba . a quibuscunque censuras, ct poenis a sui e,vel homine i myositis, si de poenalibus it tegularitatibus non intelligantur. ε Veium ne ullus cauillationi locus relinquatur, demus praeter tres ceu suras vulgares, de irregularitates ex delicto, dari aliquas alias poenas, quae intelligi polli ni in rescriptis Pontificiis . nam suspenso interdum per
modum poenς, dc non cenita, imponitur, uti diximus lib. de censur. ubi etiam quasdam priuationes communionis eum certis personis, aut in quibusda in ossiciis , & rebus, atque etiam temporaneas, quas aliqui cum Richardo , male inter excommunicationis minoris species reserebant,
enumerauimus, & denique depositio non semper usurpatur pro illa abdicatione perpetua Ossici; & benefieis, sine ulla spe restitutionas, sed pro alia poena omnino diuersa, quae omnia ibidem indicauimus ; quando tamen in rescriptis Pontificiis ponit ut signum uniuersale, de praeter tres cen- Iuras, quas enumerant , indicantur
esse aliae, & in uniuei sum omnes &quaecunque pinnae quomodocunque impostae a i ure, vel homine nominantur , sine dubio , quidquid proprium nomen poenae,vel censurae sortiri potest , comprehenditur, nisi ea generali clausula expressε excipiatur.
Vnde soluitur, quod obiiciebat Molina de abj plures se in Iubilio Clement. VIII. an. Isst . & aliis deinde posterioribus . adhiberi clausulas amplissimas, 'uibus nullum peccatum, nullam cen suram, nullam sententiam, nullam poenam excipiat, & tamen statim negati facultatem dispensandi in ulla prorsus irregularitate publica,
vel occulta, di ex quacunque causa contracta, und2 inserunt, non este inutiles voces poenae & censurae , etiamsi non intelligantur de irregularitate ex delicto. Respondeo enim imprimis in Clement. Iubilaeo , relato a Molina , non et Ie nomen pinnae, inquit enim tantum Pontifex, alis que tententiis Ecclestastic3s, CT censuris a iure, vel ab homine , &c. sententia autem non comprehendit irregularitatem , quae nunquam fertur ab homine, de de nomine censurae
posset fortassis maior videli difficultas ; deinde dico ea amplissima clausula contineri quoque hoc genus irregularitatis , unde fuit sigillatim feexpressis verbis excipienda , sititque relicta facultas absoluendi ab omnibus aliis poenis . quas praeter suspensionem , interdictum , & excommunicationem is Molina caeterique adpet-sa iij agnoscunt. Quod autem in Bulla ann. I 1εἰ.
addita fuerint, ut nuper reserebamus, ea verba , etiamsi requirat θecialem mentionem sitit, neque includatur in clausula generali , ex quibus subtiliter colligere videtur Molina it regularitatem , de qua nos explicabamus ea verba, non includi in generali clausula . & specialem sui mentionem nobis ipsis fuentibus postulare. Respondeo addita sui me ad tollendum omne dubium , quod ex dissidentibus sententiis Docto rum hac in parte suboriri poterat;
deinde cum aliquae excommunicationes & censurae non censeantur abissolui posse per generales clausulas;
idcirco etiam ratione ipsarum sunt apposita ea verba , quae nos non adis duximus initio, ut ea propter irre gularitates