Regia potestas quae fuerit secundum Homerum

1쪽

- , κ

7쪽

tuae sierit apud Graecos tempore heroico regia potestas cum in disceptationem vocatum sit a multis viris doctis, non mirum est usque ad hoc tempus inter contrarias sententias non esse diiudicatum Carmina enim homerica, ex quibus solis cognitionem illius temporis haurimus, non primum statum populi exorientis civilem proponunt, Sed condicionem rerum publicarum et privatarum, quae cum non unius poetae ingenio excogitata videatur, prorsus remota esse potest a Vero. Contra sane sentiunt, pristinum illum statum bene perspici posse, ei qui Wolfi coniecturas probant et secundum Lachmannum Iliadem et Odysseam contextam esse ex variis carminibus popularibus putant. Haud enim dubium est quin illa carmina si popularia essent, Verum tantum in conspectu positura essent. Ex natura artis poeticae enim res ipsae tantum carminibus popularibus proponi videntur animumque poetarum rebus ipsis adeo occupari censemus, ut illi nihil fere de suo addant. Quae popularia carmina omnia cum elegantiores quoque homines, quamvis aliena sint a persecta sormarum pulchritudine, rerum vi atque potentia vinciant, haud dubie laude dignissima sunt, sed si persectionis laudem sibi vindicare possunt, brevia tantum poemat esse

debent, quae cum unica animi temperatione accurate sint condita, artem tamen multarum rerum perfecte componendarum non exhibent Ut Hispani atque Arabes Hispanienses cum multorum versuum carmina ex tempore condiderunt, praeclaros aliquot locos servore poetico ad summum perduxerunt, numquam totum carmen bene composuerunt, ut d-dae poemata atque Suecorum carmina popularia eiusdem sunt habitus. Homeri vero carmen utrumque ita uno animo, ita eadem cogitatione

8쪽

est perceptum, ut neque eae quae inter se pugnati res minores neque interpolationes probare ullo modo possint, non poetam unum condidisse Iliadis carinen non unum poetam Odysseam. Ergo und Gruber,

Εst autem componendi ars summa atque summi tantum artifices et carmina pica et fabulas bene componunt ut inter pictores Raphael summus componendi artifex sit habendus, ut Michelangelus pictores Germanos recte reprehendat, quod non possint tabulas sive imagines pingendas componere, ut Germanoriam poetae epici non felicius artem colant nam olf rami Eschenbachiensis arciva et Godosted Argentoratensis risian et Isolt, quamquam omnibus laudibus sunt extollendi, non tamen fabulas bene compositas exhibent, quippe quae consueto more ab Adam initium capiant atque Gudrun, carmen nostrum, tria certe hominum genera tangit. Quam poetarum artem inferiorem optime

iam Aristoteles vituperat in libro de arte poetica, cap. XXIII g. 3. Ac Lachmannus quoque in epistola ad Lehrsium missa FHessiam der, die hom Kriti vo Wolf bis Gr0te prooem in pag. ΙΙΙ illam facultatem, unitatem poeticam popeiarum veluti de Achillis ira vel Ulixis reditu eligendi in animum et arte et intellectu egregium quadrare, optime dicit quam unitatem simpliciore poetarum epicorum aetate non a poeta confici sed fabula ipsa animis omnium, quibus singula sint tradita, iniici docet. Sed quod eius rei exemplum ibiungiadem

tantum profert, perperam egit cum quaestio de illo ipso carmine sit instituta. Nec minus recte Lachmannianam argumentandi rationem secutus Arminius oechi editis Iliadis carminibu sedecim scholarum in usum meliorem viam munire studuit eis qui rectam fabulae seriem sequi volunt attamen quaecunque exhibuit non ad suam sententiam probandam Verum ad poetae artem illustrandam pertinent. 3

ctam igitn certum quendam qu0 Ilias prodit atque alium ingenii mitioris Odyssea' et diversitatem rerum multarum inde nasci sa-3 Tanti autem momenti res est, ut si Lachmanni rationem secuti essemus, hoc nostrum opusculum prorsus aliter Xarandum fuisset, quippe in quo ad explicandam potestatem regiam usi simus plus quadringentis locis, quorum magnam partem respuere deberemus si virum doctissimum Sequeremur ex Iliadis carmine enim altero et nono centum et triginta locos sumsimus, quorum maximam partem spuriam ille habet libello, cui inscripsit Betrachiunge liber Homer Ilias, . Auss. S. 11. 2. 3. M Zusaigenuo M. Haupt. S. 102. I 04. ' eque tamen dum hanc ergkii sententiam probamus, omnia eius argumenta e-

9쪽

oile perspicimus; nec miramur in diversissimas sententias eos viros doctos abiisse, qui de republica homerica egerunt, ut sacile hoc quoque loco quis dicat, rem quae sit perspici non posse. Nam prosecto ubi verum non per se intelligitur ut omnes cogantur inter se consentire, ex natura animi humani homines suas ipsi cogitationes easque alias aliis temporibus rebus subiiciunt. Rem vero dubiam rempublicam homericam quoque esse cum facile appareat, regiam potestatem liceat paucis attingere diversissime explicatam. Itaque iam ex antiquissimis temporibus non deerant, qui regiam dignitatem atque potestatem optimam regendae civitatis Mimam haberent et ad suam sententiam dictis summorum virorum firmandam Homeri versibus uterentur ΙΙ 204 4:

Regiam potestatem ex illis versibus dei gratia existere, prae ceteris Naegelsbachius professus C. Ε. v. aegelsbach hom Theol. II. Auss. g. 45 potestatem docet regi non magis a populo esse tributam quam hero a liberis eamque regem non pacto vel creatione sed a Iove ipso accepisse quam sententiam non solum apud poetam interdum legi, sed inveni etiam poetam huius auctoritatis sibi conscium compluribus locis illam sententiam ex thesauris doctrinae suae proferentem er at tiber dieselbe in mehrsaeli theoretista sicli aussprechendes eWu88tsein b. Abschn. g. 45. Contrariam sere de potestate regia sententiam Schoe- mannus est professus. legimus enim haec Griecti Alterthlimer, d. l.

quimur veluti qua dixit de poetis sive vatibus tomericis iii iistoria litterarum graecarum p. 323 contra quac comparandi sunt Iliadis loci III 4 IX 186 I, 94 XVIII

Quos ipsos vorsus Schoemannus quidem de duobus vel pluribus unius civitatis regibus tutellexit, quorum quis primus atque summus Sit non appareat alii de multis viris nobilibus potestate ornatis non optime rem publicam regentibus, quorum malum imperium Aristoteles Pol. IV 4 4 exponit homines saepe experto osse, Lachmannus vero cum Hauptio eiecit versus II 194 I. 203 - 205 Botrachiungen uber Hom. Ilias vo K. achmann 2. uss. S. 12 neque negari potest, nimium coritationi de rebus publicis his versibus contineri. E. Curtius, Grioch Gesch. l. d. p. 24.3

Sed 24, 8 ab ipso Iove dicta legimus

10쪽

2. Ata. p. 25. De regis ratione vivendi atque eius consuetudine eum nobilibus atque populo, singula non multum extant ea quae inveniuntur probant regem esse primum inter pares. Ab his prorsus alienam Aristoteles in optimo illo libro de civitate scripto sententiam proposuit. Regia enim potestas tempore heroico secundum Aristotelem manavit ex fonte diversissimo civium voluntate. iol. ΙΙΙ , . 7:

Sed necesse est reipublicae ipsius finem anquiramus, quo melius ad Homericam definiendam pervenire possimus Aristoteles autem summus sere omnium qui de republica scripserunt, optime ex natura hominum praeclarissime docet civitatis fundamenta iaci his verbis ol. Ira,

g. 9: φανερὰν τι των φυσει πόλις ἐστί, και τι ανθρωπος φυσει πολιτικὰ ζῶον.

Quocum consentit Hegelius Grundlinien der Philosophie des Rechis,

Ges Werke, and 8 S. 16, 17. hBationi est consentaneum hominem vivere in republica et si nulla respublica sit, ratio poscit ut eius fundamenta iaciantur et ipsum Aristotelem ingenii acumine vincit summo dicto: Aetate recentiori multum respublica profecit ut nunc

Quae sontentiarum diversitas quomodo ex ipso carmine fluere potuerit, exemplum proferamus. x Odysseae carminis loco , -i regem omnia edicere apud haeaces colligas ἔνθεν ἀναστησας - μυσίθοος θεοειδν ἀμφὶ δε τεῖχος εχασσε πολε καὶ ἐδεί-το --s καὶ - ποίησε θεῶν - έδάσσατ' αγυρα Alia vero docent 13, 210-12 secundum quos versus apud Phaeaciun principes Summa protestas videtur fuisse Φαιώρουν ira ορε ηδε μεδοντες,α κ εἰς ἄλλην γαῖαν απηγαγον, νητε μ αντο ἄξειν εἰς ψ v ευδείελον, υσυτέλεσσα atque Ulixes a rege et omni populo, ut redire sibi liceret, petierat , Ib6, 7. νυν δε μεθ' υμετέ ἀγορῆ νοστοιο χατι mημαι, λισσομ-os a πάντα τε δῆμον