Regia potestas quae fuerit secundum Homerum

11쪽

sit sibi finis per se. Compar. F. Hegelii Encyclop. de philos Wisse chinen . Auss. d. C. Rosenisang. g. 549 S. 484.)Fundamenta igitur civitatis contra hucydidis sententiam qui rempublicam esse censuit societatem humanam a praedonibus et piratis cives suos defendentem, cum Aristotele et cum Hegelio posita esse in ingeni humano invenimus, ita ut ipsa respublica sit finis per se. Reipublicae autem initium quod cognosci possit, capimus ex eo tempore quo homines desierint circumvagari serarum modo, ut quieti non solum

ad iura privata, quibus vitam securam reddant, sed etiam agro colendo accedere cogantur ad bonorum possessionem. Nec sane ex rationibus huius terrae in qua vivimus, ipsa vita humana seiungenda est, ut necesse sit mores eodem modo leniantur et colantur atque agri. Coniunctum enim cum agricultura est matrimonium. Inceptis autem agricultura nullius finis vita cessat quod bona possessa res familiaris sunt. Itaque, quod homines non ignorant multa sibi esse parata, quae as8ervare tu-debunt suis, bonorum suorum cura, familiarum amore, certis institutis

atque privato et publico iure utentur. Quae praeclaris Verbis Odysseae poeta ex intuitione animi quadam sibi innata docuit Cyclopum civitatem describens 9. 106 s:

Κυκλώπων δ' ἐς γαῖαν περφιάλων ἀθεμιστων laos εθ' si θεοῖσι πεποιθοτε ἀθανάτοισιν Ουτε φυτευουσιν χερσὶν φυτον υτ Ἀροωσιν, ἀλλὰ τὰ, ἄσπαρτα καὶ ἀκηροτα πάντα φυονται.

Nam ubi agri culti sunt nulli etiam leges esse nequeunt, cum amiliae seiunctae Vivant. 9. 132 135:

τοῖσιν δ' οντ' ἀγοραὶ βουληφοροι υτε θεμιστες, ἀλλ' af φηλων ρέων ναίουσι καρηναε σπέσσι γλαφυροῖσι, θερειστευε δε καστος παίδων α δ αλοχων, ουν ἀλλήλων λεγουσιν.

Sed multum nostra interesse videtur num Odysseae de Cyclopibus narrationibus, num cogitationibus philosophorum expositis fidem quandam historicam poterimus adiicere, repetendam ex rerum publicarum origine et populorum incunabulis. Quis enim dubitabit quin omnes gentes anseriticae, quae unam originem permultis rebus produnt, reipublicae quoque fimdamenta pariter iecerint an apud Phaeaces duo-

12쪽

decim reges inveniuntur, quorum princeps summus tredecimus est, ut Odinum circumdatum reperimus duodecim Gothorum principibus. Compar. H. Leo Lehctuc de Universalgesch. S. 363 d. 1 de 3 Αuss.)Similiter ea quae aestus libro de Germania exposuit illustrandae illi

primi Graecorum temporis condicioni inserviunt, itemque Eddae carmine interdum Iliadis meminimus. Notissima enim illa Nestoris δυεπης, λιγες IIυλίων ἀγορητης

vel Agamemnonis ΙL 23, 2 i

optime conveniunt cum carmine Eddae septimo, qua haec legimus

Dieradda libers. und mi Erlautemingen ona Simroch. p. 504tr. 8.)Neque mirum. Ut enim animalium domesticorum nomina inter se consentiunt apud populos indogermanos, sic etiam frumento --riorum, ut verisimile sit aratrum notum fuisse atque agriculturam iam ante id tempus viguisse quo gentes sunt seiunctae, quamquam sertur Βουζυγης ὁ πρωτος βους π αροτρον ζευζας. Cum igitur indogermanorum populorum proavi iam agriculturae studuerint, necesse est instituta quaedam publica et certum reipublicae statum apud eosdem aluisse, id quod ex aliquot nominibus huc pertinentibus apparet. Itaque in Vedis ubi multa bella enumerantur, dasa vox significat hostem et servum, δεσποτης apud Graecos Semorum dominum. Regis autem nomen reperimus secundum uti et Leo Meyer in voce linguae anseritae Man, quacum consentit verbum latinum rex goth reik8, ir riora righ, vall. i. - nam G. Curtium non possumus sequi, qui vocem latinam regis derivari diei e radice anseritica g'

Aliam enim rationem sagacius a G. Curtio excogitatam non probamus, qui cum illam vocem eandem Sse ac δεσι - ποτη-ς indelier GrundZuge de gr. tymol. 1. . N. 377. p. 248 d0cuerit potueritque adiicere Anglicum illud huSband non habebit

nos sequentes.

13쪽

Π p. 313 ubi legimus in voce latina rex duas fortasse radices diversas, splendendi atque regendi inesse atque salsa Mommsenii vocis explicatio Rom. Gesch. I. . Auss. S. 59.

Corporis vero vires permultum aluisse ad adipiscendam summam regis potestatem haec docent: κρατος vocis significatio non est seiungenda κρείσσων ex κρατο0ν κρατιστος, κρατεω quae verba vim et robur significant, ut vox atra et robur et virum ex sectabellatorum, issatraregem in lingua gendica. Atque pater familias sive rex familiaris in his linguis eodem modo nominatur, nam gr. ποσι- et Sci. R-ti- est dominus, coniux, et goth sath - dominus ex verbis compositis autemgoth hunda-lassis significat centurionem, et viς-pati hominum dominum

sive regem G. Curtius I. p. 132. lith. iegpatis terrae dominum, ipsum deum tantum et regem secundum Schlei herium, viq-pait dolinum vici Quibuscum consentit G. Curius I p. 247, 48). Neeminus ποιι ηὐλαων seiungendus est ab illa Vedarum voce gopa; prima enim verbi significatio est bubulci - si licet Vergilii voce uti-, altera eum qui praesidio est alicui significat, praesertim deum tutelarem, postremo rex ipse Vocatur opa Gh apud eber, indische Studien Bd. I.)Qua re primis regis et reipublicae exorientis fundamentis cognitis aggrediamur ad rem nostram ipsam. Aristoteles libro citato regiam potestatem heroicae aetatis his describit ol. ΙΙΙ. . . 7:κυριοι δ' ησαν τῆς τε κατὰ πόλε εον γυιονίας καὶ τῶν θυσιων, σαι μη ιερατικαί, καὶ προς τουτοις τα δίκας ἐκρινον.

Quibus muneribus alii velut Sohoem I p. 28 aegel8b hom Theol. p. 284 id addunt ut reges concionem conVocent, conVocatae praesint. Reges igitur exercituum duces erant.

Legimus in Iliade ΙX 69:

neque alia I 344 5:

et ipse Achilles ab Agamemnone petit ut exercitum ad pugnam adhortetur XIX 68, 9:

14쪽

Ulixes Cephallemum dux erat ΙΙ 63l:

αυτα 'Oδυσσευς ηγε Κεφαλλῆνας μεγαθυμους et Aiax navibus suis praeerat II 57:Aἰας δ' - Σαλαε ινος αγεν δυοκαίδεκα νῆας Achilles Myrmidonum quinquaginta navibus II 681, 5: Μυρριυδόνα δἐ καλευκτο καὶ Ελληνες καὶ χαιοὶ

των α πεντηκοντα νεων τὶν αρχος Ἀχιλλευς.

Quam ob causam rege Saepe vocantur πα/ιοι velut 4, 29l: Ἀτρειδη Μενελαε διοτρεφες ορχα ιε λαων.

Populi autem omisso duce alium quem imperatorem agitant ut niloctetae turmae ΙΙ 726:

aut rotesilai ΙΙ 703 neque Myrmidones irato Achille pugnam commiti tunt eum roianis II 686, 7:

qui Achilles, Achivorum dux sortissimus magnas res gesserat 3 106. Ipsi autem reges inter primos pugnabant XII 315 s:

7 Quibus versibus salsa aegelsbachii selitentia deprehenditur qui ducum munus ob eam causam propriam vocaverat fortitudinem quod reges ipsorum virtute proelium decernerent ex Il. XVI 41. 2:κειται Σαρπηδων συκίων ro ασπι παωνος συκέην ιρυτο δίκησί τε - σθενει co 643, ubi lepolemus in Sarpedonem invehitur his verbis

15쪽

In ipsos reges populorum quoque gloria, quam in pugna sunt adepti, transfertur XVI 270 l: ἀνέρες ἐστε φιλοι μνήσασθε δε θουριδος ἀHῆς

Deinde regum est pugnantes collocare, disciplina igitur et ars militaris. Quam ob causam Graecorum duces Omparantur cum bubulcis qui greges mixtos secemunt II 476, 7:ῶς τοι ἡνΦινες διεκοσμεον ἐνθα καὶ ἐνθαυροιίνηνν και atque Iris mimorum ducibus ut praesint ipsorum viris acie instructa

imperat Ι 805 6:

τοῖσιν καστος ἀνν σημαι--οἷσι περ αρχει, των ἐξηγείσθω κοοιησά/ ενος πολιητας

ut Hector deprehenditur XIV 388Tρωας δ'αυρο Λέρωθεν ἐκοσμει φαίδιμος Ἀτωρ. Nestor vero haec I 362, 3:κριν' ἄνδρας κατὰ φυλα κατὰ φρήτρας Arαριέμνων ω φρητρη φρήτρηφιν ἀρηγη, φολα δ φολοις et IV. 293, 4:ἐνω γε πιστορ' ετμε, 6 IΠυλίων ἀγορητηνους λαρους στέλλοντα και τρυνοντα se εσθαι

singula autem de hac arte militari leguntur in versibus 297 - 30 eiusdem libri in Iliadi rhaps XVII hrasymedes et Antilochus non cum amicis de mortuo atroclo pugnantis. 38l 2:

τώ 'ἐπιοσσομένω θάνατον καὶ φυζαν-αίρων νόσφιν ἐριαρνάσθην, ἐπεὶ ως ἐπετέλλετο πιστωρ. Ne solus Nestor sed etiam Aiax artem militarem exemet adhortans exercitum et cetera imperans VII 356 59:- δἐ κακος μἐν θυρος, ἀποφθινυθουσι δῶ λασέ atquo consert Achillis dictum quod nihil probata 344:

τευ οἱ παρα - σι μοι μαχέοντο ' moi Sarpedo enim Glauco tantum dixerat τέ νυν χρη συκίοισι μετα πρωτοισιν ἐοντας ἄσταμεν Μ. . i.

16쪽

Ad quam rem quarti quoque Iliadis libri versus 220-42l, totius igitur libri pars quae vocatur γαι - νωνος ἐπιπώλησις spectant, ubi Agamemno Achivorum catervas obit, Idomenei alacritatem laudans, Aiacis, Nestoris aliorum ut Menesthei Ulixi Diomedis cunctationem reprehendens. Sed sine dubio fines hujusce muneris regii in bello ob eam quoque causam latissime patuerunt quod in rebus bellicis omnibus temporibus maxima vis ac disciplina necessaria fuit. Quam ob rem non miremur quod Aristoteles Agamemnoni vitae necisque vim tribuit quam ipsi non invenimus apud Homerum Aristoteles autem haec ol. III. 9. 2 ο γαρ

A' ιε ινων κακως su ἀκουοὐκ ηνείχετο ἐν ταις εκκλησίαις, ἐξελθοντων Mκαι Γειναι κυριος ην ' λέγει γουν πιν δέ κ' ἐγων ἀπάνευθε εὐης ου οἱ 'χρκιον ἐσσειται φυγέειν κυνας ηδ' οἰωνους'

Πὰρ γὰρ ἐμοὶ θάνατος. quae eisdem sero verbis legimus in Iliadis libro II 39L--3 ommissu versu παρ γὰρ ἐριοὶ θάνατος. Itaque Diomedes, qui in contione vehementer in Agamemnonem invehitur, nihil regi ipsum vituperanti respondet IV 401 2:

τὸν δ' υτι προσεφη κρατερὸς Λιοειηδης αἰδεσθεὶς βασιλῆος ἐνιπην αιδοίοιο.Attamen cavendum mihi videtur, ne cum essmanno celerrimam

Ulixis iustitiam qua plebem sceptro percutites 198 9:

o δ' αὐδημιου τ' ἄνδρα ἴδοι βοοωντά τ' ἐφευροι, τὰν σκτιτρω ἐλάσασκεν ομοκλήσασκέ τευ ιυθευ huc pertinere putemus, nam rerum perturbatio prorsus aliena est etiam

a rebus bellicis Lessmann de dignitate regia, qualis seeundum Homerum viguit aetate homerica. adere. 1828. 'aeterea Humper quidem de civitate Homerica Bonn 839 regum proprium esse dicit certamen suscipere singulare, exemplo utens It libri II. At illo loco non reges existunt ut pugnent contra Hectorem, ed

17쪽

τμέων δ' ἀπερ ασιν αριστῆες Παναχαιων itaque Graeci Iovem rogant v. 179, 180):Zετ πατερ et δῖαντα λαχειν ἡ υδέος υἱον η αυτὰν βασιλῆα πολυχρνσοιο Μυκήνης. Nestor etiam aliud exemplum affert certaminis singularis quo ipse non pugnat quod rex sit sed B VII 52, 3:

ἀλλ' ει ι θυιιὰς ἀνῆκε πολυτληριων πολεμ*ειν θαρσεῖ υ ' γενεῆ δε νεώτατος ἐσκον ἁπάντων. Εreuthalio autem in certamen vocaverat omnes sortissimos v. 150, VII:

- προκαλεύετο πάντας αριστους.

Neque melius nobis videntur ea quae regum propria sunt ab illo exposita affirmante bellatores fortissimos ac plurimos circum regem e satos esse. Iliadis enim librid versus 57 et q. seq. quibus Agamemnonis classis ditissima atque comites sortissimi deforibuntur, in alias partes spectant. Alterum regum munus Aristoteles significaverat esse verbis: κυριοι καὶ των θυσιῶν σαι si ἱερατικαί blicorum autem sacrificiorum exempla, ubi sacerdote non commemorantur, invenimus in Odysseae libro 3, 5- ubi Nestor cum suis in publicis epulis et sacris Neptuno aciendis occupatus proponitur τοι δ' ἐπι ινι θαλάσσης ἱερὰ ρέζον,

ταυρους παρεριέλανας, ἐνοσίχθονι κυανοχαθη et q. eq.

In libro Od. 13 rex Aleinous, cui soli a patre sata imminentia erant praedicta, petit a Iove salutem non solum sibi sed etiam populo. Quam ob causam illud sacrificium habendum est publicum. Legimus autem 3, 181-3:

Ποσειδάωνι δἐ ταυρους δώδεκα κεκρι/ ένους ἱερεσσομεν, αι ἡ ἐλεηστὶ, ριηδ' ἡμιιν περίμηκες ρος πόλει ἀριφικαλυ νη.

Ipse gamemno, regum rex ut ita dicamus, priusquam Graeci

18쪽

primam ineunt pugnam, coram in principum praesentia II 406 10 sacrasaei I 4l 1. et cum Graeci et rotan laedus ferire student, sacrificia ipse per in m 271 3:

υρνων ἐκ κεφαλέων Φινε τριχας . . . .

Τum verisimile est, sacrificium publicum suisse in Iliade nare tum, in quo ineus Calydonius rex Dianae oblitus ceteris diis atque deabus messis sacra θαλυσια saci α 534-6:

Quibus sacrificiis non adiicienda sunt sacra domestica sive privata. Sicut nemo sere sine religione esse potest, antiqui populi, qui aberanta nostra scientia, et precibus et sacrificiis necesse est deos inimi vita semper sibi conciliare studuisse. Itaque sexcenties sacrificia in Homeri carminibus enumerantur. Quare regis elei sacrificium, qui filium c rissimum cum amico rotam mittit IX 772-790 et Nestoris dum filiis domi peractum 3, 418-29 non tam regium est quam patris familias.' eque tamen omnino cum Schoemanno, qui sacrificandi munus regibus secundum Aristotelem tantum tribuit, regem dicimus sacra publica peragere eodem modo quo familiarum pater familias peregerit an sint p. 33. Immo vero etiam posterius tempus, quo potestas regia saepius amicta erat, hoc munus, hanc dignitatem regibus servarit. . Neque alia res est apud Romanos Mommsen Roem Ge8ch. ΙΙ Αuss. l. d. p. 227. Quae res, exempli carminum homericorum quae attulimus perspectis, haud dubie probant rectam esse Aristotelis sententiam

ex qua regibus munus sacrorum θυσιων σαι μη ιερατικαί est tribuendum.

vid. . Curti gr. Gesta. I 262. . . Hemann Lehrb. de gr. Staalsalterin. 1841 g. 5 sub finem no et g. 56 sub finem r. 9; quibus Iocis ab Hormanno citatis Herodotes conser annotationes quas suae editioni II. Stet adiecit Ber. 18b7. --

primis ad libram IV cap. 161.

19쪽

Tertium regis munus Aristoteles ho modo significavit: προς τουτοις τὰς δίκας κρινον. Itaque Sarpedo Lycios non solum sortitudine servaverat sed etiam munere iudicis XV 54l 2.

κειται Σαρπηδών -κίων ἀγος ἀσπιστάωνος 1υκίην ειρυτο δίκησέ τε και σθένεῖ .et Agamemnoni Iuppiter iura dederat IX 98, 99.

ων ἐσσι ανα καί τοι Ζευς ἐγγυάλιζεν σκῆπτρον τ' δι θέμιστας - σφίσι βουλεόησθα.

Omittimus similem versum 20 libri IIIliadis, quem spurium habemus quippe qui ex nostro ideatur manasse. Vid. annot. d. Fae8.)Sed restat ut quaeramus num rex sesus sit habendus iudex. --plissimus atque notissimus enim locus ex quo qui acta sit iurisdictio, cognoscimus, iudices nobis proponit sententiam dicentes, non regem iudicem XVIII 407-506 Asio vero loco LM 439, 40 Ulixes narrat: ημος δ' ἐπι δορπον ἀνήρ ἀγορῆθεν ἀνέστη κρίνων νείκεα πολλὰ δικαζομένων αἰζηῶν qua re aegelisachius putat coniici laclasse recte licere regem solum fuisse iudicem. Attamen audacius videntur disputata quae non firmioribus nituntur undamentis, non enim alius locus II 84 6:

Τηλέμαχος τεριέκεα νο ιεται καὶ δαιτας ἐίσας δαίνυται, ας ἐπέοικε δικάσπολον ανδρ' ἀλεπινειν πάντες γὰρ καλέουσι quamvis Ameisius annotationem addat de rege usurpatum cuius potissimum munus est iurisdictio inmeis, Homer Odyssee, Leipg. 1856, B Lmen 2 p. 28 nos certiores facit, cum omnia de primorum Vel procerum quodam intelligenda sint. In lite enim amplius descripta legimus XVII 502:οι δἐ γέροντες Πατ' ἐπι ξεστοισι λίθοις ἱερω ἐν κυκλωet v. 506: τοῖσιν πειτ' ῆισσον ἀμοιβηδὶς δἐ δίκαζον et Achilles sceptrum esse in manibus iudicum dioites 237 9:

20쪽

νυν -τέ μιν ωος εχαιων ἐν παλάμης φορέουσι δικασπολοι, Λ θέριιστας

πρὰς Αιὰς ρυαται ne XXIII vers. 533, 4: ἀλλ' αγετ' Ἀρμων Φητορες ει μέδοντες ἐς μέπον ἀμφοτέροισι δικάσσατε, μηδ' ἐπ' ἀροὐγῆ probant rege tantum esse intelligendos, quod primores saepissime ἡπντορες ἡδ ριέδοντες nominantur. Viris deinde iudicibus Iuppiter irascitur, qui salso res diiudieant XV 386 8:

ο βίη εἰν ἀγορῆ σκολιὰς κρίνωσι θέριιστας, ἐκ δ δ&ην ἐλάσωσι. Quam ob causam ex coniectura tantum licet verum assequi. Itaque putamus, ex consueto more reges ita se dedisse iurisdictioni atque litibus diiudicandis, nam crimina non in civitatem eadebant otoum primoribus sententiam dicentibus diiudicarent, ubi res poscebant,

ain primores veluti loco citato XXIII 573 4 sive solus rex XXIII 570, 80.

εἰ ὁ ου θων αυτὰς δικάσω καί sue Ἀντινά φημι

αλλον ἐπιπληβειν Λαναων, ἰθεια γαρ εσται.

Menelaus igitur controversiam quae inter ipsum regem et Antilochum exorta est, diiudicat. Regum autem iustitiam inter summos honores esse habitam optima illa narratio declarat boni regis terram beatam describens 9, 109 D 4. Sed iam diligentius exponendum est de primoribus sive principibus quos Vidimus non esse seiungendo a regibus. Obaverant loci quos attulimus, principes cum regibus ius dicere fortasse pariter ac reges ipsos, nam in i libri v. 439 40 citatis vir nobis significare videtur principem. Neque alia res est apud Hesiodum, qui in op et dieb principes, quos βασιλῆας primore significare nemo ignorat, introducit ius dicentes V. 38, 39, 261:

εθα κυδαίνων βασιληας δωφοφάγους si τηνδε δίκην θέλουσι δικάπσαι.

Optime autem hymnus in Cererem praeter incium iudiciale principum munera proser his verbia 150-2)