De Ephetis Atheniensivm Ivdicibvs Dissertatio

2쪽

PER ILLUSTRI

ATQUE

EXCELLENTISSIMO DOMINO DOMINO

sVPERIORIS ET INFERIORIS LICHTENAUIAE Erc.

RIS SAXONIAE SUPREMI CONSIsTORII PRAESIDI EMINENTISSIMO CUBICULI REGII COMlTI AMPLISSIMO ET A CONSILIIS REDITUUM PUBLICORUM E . LlTTERARUM AUCTORI ET ADMIRATORI ELEGANTISSIΜΟ, ΗΟC ALECUNQUE ACADEMICUM SPECIMEN SACRUM ESSE CUPIT

PER ILLUSTRI EIUS NOMINI

3쪽

Delietum A VG US TI, sacrae Iux laeta coronae

Tutus Pierii portus et ara chori; Accipe deuotum consueta fronte libellum Hoc TIBI sacratum sume serenus opus. Si nequeam pretio, forsan pietate placebo.

Si non reni, sidiun, suri, profabo TIB L

Qui vivit Musis et delectatur amoenis Viuitis, HOLTZ DORF; totus in aere TUO.

Quae debet Musis, TIBI sunt accepta serenda; Gratia praesidio est persollienda TUO. Praesidio visura TVo committitur auram Musa, patrocinio prodit et aucta TUO.

Annue conanti, pauidoque metum excute corde,

Et studio faueas, ingenioque meo. Si mihi praesidium, pars est haec maxima voti, Concedas, sella terque beatus ero. TE pia fama feret penna metuente resolui, Posteritasque TIBI, praemia, grata, dabit. Vive, valeque diu, florens s Deus annue votol Saxoniae splendor, Pieridumque decus. Longius ut vigeant sacrae, TE PRAESIDE, Musae, Saxoniae vireat Terra salute TVA.

4쪽

f. I. acturusne essem operae pretium, si hane de Ephetis Commentationem in lucem auderem, adspectumque proferre, saepe mecum agitaui, et dubius diu, pendensque animi haes. Viros enim doctos non defuturos intelligebam, qui aut huius generis Commentatiunculas superbe inminersum, fastidioseque contemnerent, aut hanc ipsam, quam optaui, remita expositam iam ab eruditis contenderent, ut non fuisset, quare eadem putide a me, ambitioseque tractanda susciperetur. Quae Uirorum magnorum, mihique semper suspiciendorum iudicia cum mente, cogitationeque praeciperem, diligentiusque mecum perpenderem, s teor ingenue, commouisse me illa quidem, minime autem ab instituto dimouisse. Quod enim putabam sere, ut Viris quibusdam doctis eam ob causam ingloria mea qualiscunque opella, maleque videretur consumpta, quod alii, qui diu sint in hoc doctrinarum genere, et seliciter versati de eadem re dicere praeoccuparint, id vim habebat eam, ut consilium meum iuuaret, et valde in eo tenendo me, mirificeque confirmaret. Neque vero ita dissolutum me quis, famaeque putet negligentemini,cum ab aliquot inde annis mihi meorum Doctorum prudentia sit, diligentiaque a peruersa eorum ratione cautum , qui de materia

aliqua satis cognita illa doctioribus disputaturi, quicquid acerbissimas

Per Loica exactiones exercendo , et indicum opem odiose emagita do, corradere Potuerunt, eo plagulas aliquot implent, iisdem malis a tibus crescere et inclarescere studeam,et Thesauros misere defatigando, aliorumque scrinia impudenter compilando,millies dicta ad fastidium v que Proserre, eademque cantilena obtundere lectores audeam. Quod ne committerem, ad Sigonii Meursique libros eos, ex quibus Ephetarum cognitionem petendam mihi arbitrabar, legendos ita accessi, ut, si

ab his Viris,quam rei postillet dignitas, eam tributam esse intelligerem A huic Ubν Corale

5쪽

huic na eriae Operam, Omne omnino consilium, tanquam inutile illud, deponere me velle, planeque abiicere constituerem. Iii ipsa autem horum librorum lactione cum Obseruare mihi viderer , non fuisse his doctis viris animum accurate satis et diligenter de hac re disputandi,sed ea tantum attingendi, quae ad rem suam praesentem, institutumque facerent , non esse putabam quare me mei consilii de Ephetis disserendi poeniteret, sed studiosius paullo incipiebam curiosiusque videre, qua ratione id possem eruditis aliquando probare. Ex eo tempore, quod fuit illud, quo Thomanae Scholae, cui tot sum, tantisque nominibus deuinctus et obstrictus, ut unquam soluendo futurum me esse diffidam disciplina Continerer, ex eo igitur tempore diligenter coepi ex ipsis Veterum thesauris colligere, quae ad hanc meam rem pertinere videbantur, eoque ordine ponere,ut formam Commentationis, habitumque induerent, quam nunc in selem pulueremque produco. In quo qui dem , etsi non ita magnifice sentio, ut, cum mihi ipsi non semper et ubique satisfecerim, doctis in omnibus satisfacturum me credam; aetatis

id enim est, cruditionisque magis confirmatae tamen, quando eam saepe adolescentibus obtigisse felicitatem intellexi, ut, quae diligentiaestae, doctrinaeque exhibuerint specimina, ea non tam re sint et maturitate,quam spe et expectatione probata, eam aequitatem etiam me consido ab aliis, humanitatemque consecuturum , ut huius Commentatiun- Iae dignitatem ex studio meo magis praeclara conandi, quam ex viribus aestiment, et quod minus commode sibi in ea,accurateque videatur

disputatum, id et ipsi rei putent, et aetati meae condonandum: Quaecum facile persuaderet, nihil, quod quidem eruditis in hoc doctrinarum genere, elegantibusque commendare satis se, probareque posset, me jesse disputaturum , cam mihi iniiciebat religionem, ut totam rem inbi tempus distulissem, quo ingenium suam, iudiciumque maturitatem. duxisset, nisi Quinctiliani auctoritas cunctantem me, mihique ipsi multa calumniantem ad perficiendum, quod institueram, impulisset hac cohortatione: Non disserendum estirocinium insenectutem; nam quotline. metus crescit, maiusque si semper quod avsuri sumus, et dum deliberamus quando imipiendum sit , incipere iam ferum est. Luare fuctum ridem, et adhuc dulcem promi decet, Eum venia et spes est, et paratus Duor. Et audere non dedecet , et si quid desit operi, supplet aetas, et Fqua dicta fini iuuemliter pro indole accipiuntur.

Cum autem mihi hunc locum delegissem, in eoque explicando tiroo by COO le

6쪽

quid doctrinae essem, se ibendique facultatis assecutus, experiri eonsti tuissem, facile intelligebam auctoritatem legum , quibus adstricta est Dia

sputatio,postulare a me atque exigere hoc,v prius ad rei caput ascenderem, et cui Ephetae originem debeant suam, curiosius paullo inuestigarem, quam ad ipsum munus eorum, Ossiciumque exponendum accederem. Quod quidem priusquam facio, quoniam omnis, quae ratione debet, et via procedere Disputatio, a definitionis initiis solet, explicataque nominis notione exordiri, Orationis meae aliquam partem coli candam mihi intelligo, consumendamque in eo, ut horum iudicum n men, eiusque causam, auctorii us Veteribus, ponam. In quo, qua quam non sumus omnium rerum ita ignari, ut hos iudices caedi, eiusque causis inquirendae fuiste nesciamus, tamen, quoniam ratio verborum componendorum minime patitur, nunquam nostrum assensum o tinent, qui ex επὶ et ρωμα vocem Ephetarum compositam esse contendunt. Suidas inter alias huius denominationis rationes assert etiam

hanc: Hyμα δειλή1θησαν, ητα, οτι ἐπὶ δίκαζουσιν.Hac vocis eXponendi originem ratione, tanquam vana illa planeque inepta relicta d ait ram illam transgrediamur, quae iure se suo mirifice probauit, et muli rum et Veterum et recentiorum suffiagia tulit. Est autem ea, quae Ephetas ab Apside h. e. a prouocando esse dictos doceat. Fuit enim hoc in more positum, coaebetudineque receptum, ut, qui apud Regem causam suam dixerant, ad hoc Ephetarum iudicium possent prouocare: Cuius quidem rei auctorem Draconem nobis edit Pollux lib. VIII. c. X.

τως-κρισιν, ε μι - απο τῶ cασιλέως πεποn π. Hic non video quid Interpretem Latinum mouerit, ut ultima verba redderet,

Dracon iudicium obetis hoc permisit Φφ ιμον.id est , translatilium id

a Senam faciens. Non enim Senatus decernebat de caedibus praeter voluntatem sectis, sta Rex; qui cum antea quaestionem de iis exere A a re

H Equidem non vides quomodo Veterum temmoniis hoc, sormaeque respuis blicae Atheniensium conuenire possit, quod a Senatu mingelatornm ad Ephetas prouocare licuisse dicatur. Senatum enim Quingentorum conmit post eiectos demum Pisistratidas a Clisthene fuisse constitutum; Ephetas autem si non Demophoontis, at Draeonis tempore floruisse. Quomodo igi. tui dici possit Ephetis ex inde hoe cognomen fuisse inditum, quia fuerit a Senatu Quingentorum ad eos prouocatio perinisti,iateor ingenue me ignorare.

7쪽

ret, qui fortuitae et inuitae caedis postillabantur, Dracon prouocandi ab eo potestatem ad Ephetas rcis Permisit. Draconis autem aetate quaestiones de caede ad Regis secundi inter nouem Archontes in cognitionem pertinuisse, vel Plutarchi locus indicat, qui est in Solonis v

πρυτανείου καταδειαβεντες ειτο τῶν βασιλεων - φονω etc. Ubi neminem esse putem, quin concedat, per βασιλεας hic nullos alios esse intelligendos, quam qui secundi fuerint in nouem Archontum ordine. Sed de hoc Rege, eiusque ossiciorum natione, quoniam in sinuentibus commodior erit dicendi locus, non est quare hic agamus. Senatum autem quingentorum non memini me legere a quoquam diei iudicasse de caedibus atque iis fortuito commissis. Xenophon, quamuis diligentem nobis huius Senatus descriptionem, ossiciorumque, quae obeat, omnium in libro de Republ. exhibeat, tamen ne verbulo quidem mentionem facit potestatis iudiciorum exercendorum de caedibus huic o

dini concessae. Δει δε τήν βουλὴν, inquit, μεν πε- δ ει πολέμου, πολλοὶ δε περὶ Στορου χρημαάτων πολλα δε περὶ νοριων πεσεως, πολλοὶ κπὰ τοῖς φορου δεξα τει , κέ νεω- ehou επιρο Θην ἡ ιερων. Neque ullum huius rei vestigium quisquam deprehendet in iureiurando, quod concipiebant, qui in Senatum hunc erant lecti vid. Petit. ad LL. Att. p. I9a. Maneat igitur quod diximus, Draconem fecisse την κρων 'θ ἐφλέσιμον απο τῶ βασιλέως h. e. pote- statem dedisse a Rege Mi Eliuetas prouocandi. EWmologus vult ille quidem ab πιεν hoc cognomen Ephetis adhaesisse, sed ita, ut contendat, ab Ephetarum iudicio ad aliud prouocationem non fuisse per missam. 'ripis , οτι εφεσις παρ αυτ- ου xv ατ εις αλλο δκατε- ριον γε νεAEM , τουτεςιν εκωπος. Tettiam huius denominationis rati nem, quamquam Harpocrationi sese eam, Suidaeque probasse intelligo, tamen vix dignam puto, quam adducam. Volunt enim his iudicibus cognomen Ephetarum propterea fuisse impositum, quod Demophoon, ob raptum Graecis Palladium, eorumque multos intersectos, causam dixerit in eo iudicio, in quo , permittevtibus utrisque , et Argivi et Athenienses sederint. Quorum loca, cum mox laudabimus; poenitet nos hic adducere, ne lasciuire hac in parte, luxuriarique videamur.

I. III.

8쪽

In origine autem Ephetarum exponenda, quamquam Viros quo dam doctos dissentire a me, et discrepare intelligo, tamen quo saepius rem, diligentiusque considero', eo magis animus inclinat ut eam a Demophoontis tempore, eiusque iudicio repetendam putem. Cuius quidem opinionis auctores, etiamsi non grauissimos,at non omnino eo temnendos producere possum Harpocrationem et Suidam, quorum uterque diserte dicit, in quo Iudicio Demophoon caedis sortuitae reus adsuerit, in eo Ephetas sententiam pronunciasse suam. Harpocrat. in Σπιπαλλαδιω. ΔημοσΘενης ἐν τω κατ-, δικαςηριον-ἔτω D ΛΘηναἰαν πολσεαι, ἐν ωα, ουσίου φειου βουλε ψεως οἱ 'ς πέται ' ἔσχε δε το λ τηριαν τὴν τῶΠαλλαδ. επωνομὶν, οἱ δικαςαὶ τῶν ' σῶν ἐντευθεν. 'Aγαμέμνονος ριν ἡ τῶν 'Aewων συν τω προσετα ειυς 'AΘη- νας ἐξ 'IλI., Δημοφῶν αμαζει το Παλλαδιον, πολύλους των Lin κοντων 'Aγαριόρινων δε δαχεμνας δἰκην το, ἁμοισαντα α πατῶ ' κώ συνλα ef το Vi r ριον Gτι πεντηκοντα μεν Ἀθηνώαν, πεντη, οντα δε 'Λ εἰων,-'Es ις ἐλιλεσαν, πρὸ το παρ' ἀμφ τέρων εφεθῆναι αυτοῖς τοι τῆς κρισεως. Suidas cum huius iudicii in Palladio constituti originem tradidisset, in eo Demophoontem pro se dixisse confirmat, isι ς 'Aλποιων 1 ges ς 'Αργεἰων, M 'Dμας κληΘῆ- να θφασιν διοι το ποή ἀμφοτέρων ἐφεεινοι οι πῶς περὶ τῆς κρωεως. Pausanias tradit ille quidem in Atticis p. 69. Edit. h. In quod iudicium Demophoon caedis praeter voluntatem commissae reus fuerit appellatus, in eo iudicasse quinquaginta Athenienses totidemque Argi-

. o Recepi emendationem Μeursii, qui, eum in lib. de Regibus Athen. lib. III.

c. 6. hunc Harpocrationis locum, uti vulgo legitur, exhibuisset Ἀναμί--δ δὐσκιριάν--cea μιειτα αναιροῦὶ ita pergit: Sed an Demophoontem oecidit Agamemnon ' nemo veterum hoc dicit: itaque corrupta verba interpungo

. non vero, indignatus puniri raptorem petit. Hic mirari satis nequeo, quod cum ipso Meursio auctore, nemo Veterum Demophoontem ab Agamem nono fuisse interfemam dicat, ipse tamen id assicinare non dubitauerit in Lect. Attie. lib. IV. c. 4. Vbi, cum hunc Harpocrationis Iocum, et eam' ipsim lectionem, quam hie improbat ita exhibuisset, vi ne verbulo quidem mentionem faceret ineptae cuiusdam sententiae ita disputat et Ergo oce Das Agamemnone ob sinvenum Paludium Demophoonte eonstituti sunt rentum

iudices 'Misa. ex re dictis quinquaginta Auenienses, et totidem Argivi. . Disitirco by Coos e

9쪽

f usi quod autem horum iudieum fuerit nomen, id ex eodem frust aquaeres. Sigonius libere non dubitat pronunciare a Demophoonte non iudicium solum in Palladio sed Ephetas fuisse constitutos. In .libro de Republ. Athen. lib. I. c. 3. Pastadii certe , inquit, regnante. Demophoonte fundamenta iacta omnes consentiunt, at in exponenda tam .iae rei origine prorsus inscrepant. Narrat enim Harpocratio, Ag memnone, et Argivis cum Pri dis ab Ilio Athenas appulsis , Demophoontem Pasiadium rapuisse, et plerosque eorum qui visn propulsabant intem . -'orumque in quo quinquaginta Athenienses, et totidem Argivi de eaede inconsista, et in iis iudicarent, consiluisse. Sed quantum equidem ex Harpocrationis verbis colligere possum, Demophoon, neque serum, neque eos iudices constituisse, sed in eo iudieio et his iudicibus dicitur esse iudicatus.

g. IV.

Hic vero non defuturum unum et item alterum esse intelligo, qui sententiae meae, quae Ephetarum originem repetetidam esse velit ab eo iudicio, in quo Demophoon caedis fortuitae reus responderit, huic igitur valde adueriri dicat, omnemque fidem derogare auctoritatem

Pollucis rui lib. VIII. Seg. 12 de Ephetis haec tradit: 'Eφόταν τον

ἀρδμν εις ηπι πνσμοντα. Δρακων δ ἀυτους κατέαῆησεν. Sed hic quidem neque Pollucis, quae mihi obiicitur, neque aliorum Virorum doctorum mouet me auctoritas, qui nescio an illius testimonio freti a Dracone demum creatos fuisse Ephetas contendant. Pollux enim, si recte eius mentem capio, loco laudato non tam a Dracone Ephetas constitutos, quam eorum numerum ab eo dicit angustioribus quasi terminis fisisse circumscriptum, adeo ut, cum in Demophoontis causa centum

fuissent Ephetae caedi diiudicandae positi, Draconis instituto nonnisi quinquaginta et via quaestiones de caede committerentur. Si quis autem difficilem se, perpugnacemque in concedenda hac mea interpretatione praebeat, sententiamque Pollucis dicat, consiliumque in his ve his fuisse hoc, ut auctorem Ephetarum ederet, is facilem me sibi in hac quidem re quando verba Pollucis utroque modo accipi possunt as' mittenda habebit, minime autem talem in retractanda ea sententia, qua hetarum nomen contendi Demophoontis iam tempore floruisse, et in eius iudicio sententiam eos pronuntiasse suam. In quo quamuis non satis constanter disputare videar,qui,cum Ephetarum initium ad Demo Phoontis tempora referendum esse dicam, eorum sententiae substribere non dubitem, qui hos iudices, auctore Polluce, a Dracone demum velint

10쪽

velint constitutos, tamen duas has sesitentias, quarum una aduetita ab. teri videtur, planeque restagari, ita commode compositurum me conia fido, ita amice esse conciliaturum, ut nemo meae disputationis perpetuitatem sit constantiamque desideraturus. Quid ergo p erunt forte qui dicant, contendisne hos iudices Demophoontis iam aetate quae-lonem de caede habuisse, quorum auctorem ipse concedas esse Draconem p Dico Ephetarum originem ab eo iudicio esse repetetidam itiquod Demophoon caedis sortuitae reus fuerit postulatus; at idem itile, qui id affirmo, neC hoc nego eosdem a Dracone quodammodo esse constitutos. Quando enim neque Graecis est, neque Romanis inselens hoc et inusitatum, ut, qui rem aliquam instaurauerit, aut perpolierit, euque elegantiorem tanquam habitum induerit, eumq) auctorem, et conditorem dicant, non grauem putamus, turpemque errorem commissuros, si statuerimus, Ephetas in Demophoontis iudicio fuisse illos quidem

creatos primum et positos, a Dracone vero maiori dignitate eos, a ctoritateque ornatos. Cui quidem sententiae, quemadmodum ratio loquendi non aduersatur, ita res ipsa optime sustragatur. Iam primum cum constet Ephetas in Demophoontis iudicio fuisse electos ex quinquaginta Atheniensibus, totidemque Argivis, Dracon, quo augustiorem hunc ordinem, amplioremque redderet, Argivos ex eo videtur eiecisse, selisque Atheniensibus, quinquaginta et viii, in Palladio de caede

decernendi potestatem reliquisse. Alterum autem, in quo Dracon diagnitatem Ephetarum, auctoritatemque auxerit puto esse hoc, quod, a Rege, qui antea inter caedis reos sedebat, prouocandi libertatem daret reis ad Ephetarum iudicium: qua quidem re quis non intelligit multum splendoris iis,auctoritatisque accessisse λ Quid Z quod Draconleges

d Vide, si tanti est Amplissi Cupen observ. lib. III. c. o. ubi elegans est de ea rudisputatiuncilla.Vocem ipsam hane deprehendisse mini videor ita adhibitam, ut in conditionem meliorem, formamque redigere, tignificet apud Aristoti lib. II. Politi α Ia. Ibi Solon, quoniam quem nobilitas iure sito antiquo si marum quasi, omnique ratione obvallatum iudiciorum exercendorum locum tenuerat, eum primus rescidit, populoque una eum nobilibus in Tribunalibus sedendi potestatem est Iargitus, κα- σα dicitur: quod quis non intelligit ita esse positum, ut non constituere, siue, ut Florus dicit, facere populum, sed magis ornare eum et augere denotet. Neque aliud si quid video, Pollux voluit his verbis, quam in . eonem plus dignitatis Ephetarum ordini auctoritatisque conciliasse. e Demost. in orati adu. Aristocr. p. 438. .--μεε εσιν ἔτει