De Callimachi Cydippa

11쪽

incomparabili uteremur disciplina. unde propiore

iam quam antea consuetudine nos frui licuit admirabili TvΑ eruditione, qua nostrarum omneS fere litterarum paries complecteris, TvA excitari humana Comitate, quam nos cunctos voluisti experiri, inflammari strenua . A gravitate, qua veritatem in litteris sequeris nec umquam in vita deseris. neque

enim grata pietas sola ΤΙΒΙ nos devincit, sed peni- . tus nos tenuit semper interior quaedam atque libera TvI veneratio eius similis, qua optimus quis lusvirtutem colit. TvIA utinam ingeni et doctrinae raris dotibus, benigna illa cum forti foveritate mixta comitate, insigni verae sanctaeque humani-

12쪽

tatis exemplo, sicut nos quidem mirum quantum auxisti et excitasti, ita post nos vegeta corporis unimique alacritato usque ad remotissimos Vitae fines quam plurimos augeas excites Scientiaeque quam profiteris amore incendas. Nec vero silentio tegenda ea est memoria, qua ut omnibus hic laetus beatusque rediit dies quotquot communem patriam amore et cura pii amplectuntur, ita TvvM scimus animum non minus hodie teneri, quam domesticis TV1A rebus. quare hoc inprimis nomine una TEcum tacita vota hodie nuncupemus , Ut candidior semper candidiorque hic veniat dies, utque ubi alteris TIBI expletis quinque

13쪽

lustris hodiernam memoriam sis renovaturus, in multis quae exoptata intra hoc annorum spatium videris vel renutnm iterum et ad solidam splendidamque unitatem evectum Germaniae patriam

14쪽

Auctoroni misso Cialimachum Cyrpnensem carminis alicuius olfgiaci in Cydippam scripti, unus voterum disertus testis ost Ovidius rem. Mi Sq., ubi diversa poe8is genera ita digEruntur: σι tu, quicumque es, quem nostra licentia laρdu, si supis, ad numeros existe quidque SuoS. fortiti Maeonio gaudent pede bella referri. deliciis illic quis locus esse potest

- yrande sonant tragici. tragicos decet tru cothurnos. usibus e mediis soccus habendus erit. liber in adversos hostes stringatur iambus, Seu celer eatremum seu trahat ille pedem. blanda pharetratos elegeia cantet AmoreS, et levis arbitrio ludat, amica, tuo. Τ)Ctillimachi numeris non est dicendus Achilles,

Cydippe non est oris, Homere, tui. Quae his Ovidi versibus oppositio continetur inter earnactnheroicum et elegiacum, quorum aptum illud sit exprimenda 3 rerum gestarum graVitati, hoc conveniat levibus animi por- motionibus tractandis omnique tenuiori argumento, ea mirifico frequentatur poetis maxime elegiacis Propertio et Ovidio. cs.

Ρrop. ed. Haupt. I 7, 1 - et Ib sqq. , II l, maxime 39 sqq. , III 33b, 29 sqq., IV l. 9, 35 sqq. - ΟVid. amor. I I, II l,ll-22 et 29 sqq. fast. II 125 sq. trist. II 331 sqq. ex P. III 3, 29 sqq. et 4, 85 sqq. Quorum Versuum plurimis id agunt poetae, ut mollium

elegorum laudes celebrent prae heroi ei carminis magna sonan

Τ) ita correxi librorum scripturum, quae sensu carEt apto et levis arbitrio ludat amion suo, nam ludus ad eleuetum utiquo erat reserendum. DILTHRY, CALLIM. 1

15쪽

tis ampullis. tantus in tali re consonsus ex quo communi fonte fluxorit tuo iuro circumspicios . nec locus datur dubitationi. Damcum agatur et de eo iudicio, quod Alexandrinos pootas ologiae cultores doceat quam quod maximo, et do eis potissimum poetis, qui notato Alexandrinis omnino intonia studiosissimi

morint Alexandrinae poesis, orrori ViX obnoxii orimus locum illum communem ad olegiacos AleXandrinOS ros Orontos. ne plurimum liac in ro auctoritatem Valuisse Callimn chi, cuius eo-loborrinino sunt minutorum librorum laudes, non unam ob caussam veri videtur simillimum.

Homero opponitur Callimachus vol solus vel comito addito Phileta cum in vorsibus Ovidi modo appositis, tum Properii, Vmbri Callimachi, duobus locis. quorum altor est IV 9, 3b Sqq. , ubi v. 37-42 Thebais cyclica ot Ilias notantur. Propertium cnim praeculatibus Callino i) aliis quo Thebaidis earinon ad Homerum rettulisso, conlegit iam Wolcherus ep. cycl. I p. 202

i in cf. Paus. IX 9, 3, ubi quod legitur nomen Καλαινος Sylburgius

correxit Καλλινος. Rulinhonium Calli inachi nomen restituoro volentem gravibus argumentis consulat Woleherus ep. cyel. I p. 198 sqq. de alterutro peripatetico Callino cogitandum putabat Franckius Callin. p. 25. cf. Nitzsch. Sagenpoesie p. 57. Sengebus ch. dissori. Hom. I p. 45. II P. s. in Huic testimonio alterum mixtiem addidisset locum supra adhibitum, quam III 33 b, 37 sqq. quod si socisset, non dubitaturum fuisso puto

Nitzschium Sagen poesio p. 355. Otonim cum totum hoo carmen indo a V. 23, a quo novum mihi videtur carmen incipero, varia perturbatione maxime interpolation o misere deformatum sit, tum is potissimum locus quem Wolchorus suam in rem adhibuit ita est confusus, vix ut inde consultum sit tale quid conligere, quod positum sit in prodita Vorsuum continuitate. ut eos tamen versus, quibus Supra mox utor, non iuvenio cur te more conflatos putem. ut autem a V. 23 novum dicam carmen incipere, hoc me movet, quod et diversa prorsus hinc matorios orditur et v. 23 27 egregio apti sunt carminis exordio, quo amat Propertius argumenti summam Vivido comprehendero. pro sed fallet autem vix dubitaverim scribendum osse sic fallat. Prop. IV 15, 1: Sic eoo non ullos iam norim in amore tumultus. cf. Tibull. I 4, 1, Hor. carm. I 3, 1. ne voculao sic et sed initio potissimum versus quotiens ob summam Sinai litudinem in codicibus intor se confundantur, norunt periti. Ceterum non nescio, quibus possem exemplis lioe otiam exordium Sed fallet tutari. at praestat tamen prior ratio.

16쪽

oppositio me quidem iudico inclusa est Proportianis versibus

III 33 b, 27 sqq.

aut quid Erechthei tibi prosunt carmina palis 'nil iuvat in magno veSter amore Senex.

tu Latiis Meropem Musis imitere Philetam 3ὶ, et non instati somnia Callimachi. Ne disceptem nunc Varias criticorum de V. 29 opinio nos, quas copioso pertractatas in Venies apud Vngerum anall. Philol. et Prop. p. 36 sqq. , codices Neap. et Gron. praebent Erechtheilonitor tantum obscuratum Neap. Erechti, Gron. Eretheis, quod indigere puto non emendatione sed recta interpretatione. intellego enim cum Horigbergio do aliquo Athoniensi. is autem non est quom illo vult Aeschylus, si quidem ad hunc transitur domum V. 4 I desine et Aeschyleo e. q. f., sed idem, cuius memoriam variis mutationibus adhibitis alii roducendam putabant, Homerus senex. hunc enim constat Athenis vindicasse non solos Athenienses, sicut est in epigrammatis dos optem urbibus et in nummis quibusdam Atheniensium antiquis, sod cum Dionysio Thrace discipulo aliisque ipsum Aristarchum. cuius auctoritatem dubitari nequit quin multi Veterum amplexi sint. cf. Welcher. ep. cycl. I p. l92, Sengebusch. ctissert. Hom.

I p. 3l, II P. q.

Denique Eunapius viti. sopli. in Diophanto p. 165 haec verba facit: η δὲ αυτη δοῖα των ανθρωττων κακεινον ανr ῆγειρεν, ωσεὶ Καλλίμαρρον oiρω τις αντιστησειεν. quo loco Antimachi nomen substituere voluit Wyttenbachius. Verum recte hoc commentum improbatur Heckero comment. Callim. p. I 36 et

Stollio Antimach. p. 108. IIorum quos iam composui Ovidi Proporti Eunapi locorum ) nullus quidem ita est comparatus, ut vituperandus sit, qui illos ad Homeri in opico, Callimachi in elegiaco genero

principatum revocet. Cyronensis enim poeta, eX quo inelni) Libri meliores tu sativa memorem. coniecturas recepi Burghi IIor-meSiRn. el. p. 38 Meropem et Schnoidomini philol. I p. 170 Latiis. Vngerus anall. Philol. et Prop. p. 39 coni. tu satius memorem Iugu8. ) Singulari consilio Homoro opponuntur Parthenius Eupliorio Callimachus a Lucinno ite scrib. hist. 57.

17쪽

ruerat, plurimorum aestimatione ') primo inter olegiacos Graecos loco honorabatur, testo Quintiliano X I, 58. nec Procli

quasi infimum locum inter ologiacos princi pos Callimacho tribuerit. otenim cum verba haec sint λέγει δε καὶ αριστευσοτον μετρω Καλλῖνον τε τον Ἐφέσιον καὶ Μίμνερμον τον Κολοφωνιον, αλλα καὶ Φιληταν Κωον καὶ Καλλίμαρον τον Βαττου. Κυρηναιος δ' ουτος ην, tacito nobis persuadet Franckius Callin. p. 27, Proclum nomina Philolao aetate superioris ot Callimachi insorioris supplementi instar eis subiunXisse, quase apud auctorem Suum soposita in Venerit. modo no is in soli com illum Rulinhoni

limachum ut antiquioribus Proclus ridiceret Franckius factum vult Longini φιλολογων auctoritate . ad Didymi περὶ ποιητων

i) Ρostponitur sano Mimnermo ab Horatio ep. II 2, 100, quem locum male interpretatus est Groto sendus philol. I p. 509. cf. Prop. I 9, 11. at primus rursus Callimachus Ovid. am Ι 15, 13. II 4, 19. cf. a. rem. I 329, rem. 759, trist. II 367, Stat. silv. I 2, 253. ) Αb hoc pendero videtur grammaticus bibl. Coislin. p. 597. Cf. schol. TZelgae in Lyc. I p. 257 ed. Mulier. in Quidni Proetus Callinum et Mimnermum distinguens Aristotelem sequi potuit 2 cf. Did. Vollim annum de Suidae biogr. p. 18. omnino nubem pro Iunone amplexi sunt, in his nuperrime idem Vothmannus

amicus i. o. p. 24 sq., quicumque apud Quintilianum vel umbram Ea nonis cuiusdam Alaxandrini captasso sibi visi sunt. quos enim ille notat elociorum poetarum ordines, ei divorsi a diversis gramma

ticis Et ludimagistris, quin ab uno diversi excogitabantur. ita Quintil. X 1, 53 et 59 Aristophanis et Aristarchi memorantur ordines, quibus illi, in peculiari puto uterque do poetis libro, praestantissimis quibusque poetis per sua genera distributis, quid de unoquoquo iudicarent, aperuerint. contra in epigrammate incerti auctoris antli. P. append. 286 idem Aristophones σοφος κρινειν Homero Primum, Menandro so-cundum locum tribuisse perhibetur. excellentes variis item in generibus percenset TZolgos de Lycophr. I p. 263 Muli. Ovidius am. I 15, 9 sqq. nomina componit ex Graecis Homeri Hesiodi Callimachi Sophoclis Arati Menandri. nec minus Romani grammatici divorsos diversi exeogitabant nobiliorum ex suis poetarum ordines, quod honstat versibus e Volcati Sedigiti de poetis libro desumptis, quos sorvavit Gellius XV 23. discrepat Afranius apud Sueton. de viris ii l. p. 33 sq. Reiffersch. cf. ibid. p. 29.

18쪽

librum ducit Maurici Schmidii haud paullo probabilior disputatio Didym. p. 390 sq.

Verum enim Vero rem aliquanto reconditiorem mihi assecutus esse Videor, quam dum modo persuis dere contingat non negabis pertinere ad Homeri et Callimachi nomina totiens poroppositionem iuncta. etenim, ni egregie fallor, ipse Λlox andrinae elegiae antistes, qui suam sibi semitam elegit persequendam, tantum afuit ut particeps es sol communis Homeri admirationis, ut in contrariam potius partem aliquod exemplum effingere Vol lottamquam no Viciae scholae auctor, a fastidiosa superbia haud sane is ita aliouus. quod nunc comprobaturus, unde quaerendi occasio mihi nata est, indμ commentandi ducam

exordium.

Quod enim attinet ad Callimachi do Homerica poesi pa

rum honorificum iudicium, summo brachio hanc caussam nitigit Welcherus, sed ita ut contrarium studeret evincere . cui an Sam praebuit celeberrimum Callimachi opigramma XXV ΙΙΙed. Meineh.' suψω το ποίημα το κυκλικον, ουδε κευυθω

) V. 2 coni. Blom fioldius χαίρω τή. at novas vel articuli vel prono minis formas confingere nemini lices, ne episcopo quidem Londinensi, ut ait Goetilingius do duob. Callim. epigr. sind. lecti. Jen. aest. 1857) p. 6. Meinckius optionem dat inter χειρω o τις λαους et χαίρω νὶ τους πολ- λους, quorum prius magis commendat. omisi autem qui adiunguntur in codice Palatino versus: Λυσανίη, συ δὲ ναίrι κα ιος καλος. αλλα πρὶν εἰπεῖν τουτο σαφως, 'Iχω φησί τις 'αλλος totum enim hoe disticlion hinc alienum. cuius iudici socium moΗauptium habere ex Meinelii editione disco, quamquam nec eo quem illo indicat philologi loco Hauptius hos tractavit versus, nec omnino videtur tractasse. officiunt autem illi integrum epigramma licet valde turbatum, quod quo modo nobis videatur restituendum, ullo loco docta rubimus. ceterum etiam Naelitus Hec. p. 13 quattuor tantum versus apponit ultimo disticho tacite omisso.

19쪽

Cui poematio ob prorsus consimilem sententiae rationem illum subiungero placet locum ex tertio caussarum libro ut Videtur desumptum cf. Hechorum comment. de anthol. Gr. I 8 3 p. 263 sq.), quo declarabat Callimachus, so cum alia quaedam

Pythngorae approbare praecepta, tum vero illud μὴ στείχειν

non datur ad Musas currere lata via.

Dinicillimum locum ad partos vocans non id nunc ago, ut retractoni totam de cyclo Homerico vel opico latissimam quaestionem, ut quae ab accurato pt subtili poemalis cyclici examine Rogro disiungi queat. at tamen quid utilitatis tali soposito examine ex illis versiculis nostram in rem redundare, quae invicem lux hac pernota poemati cyclico videatur asserri posse, paucis indicabo. quamquam si ea poematis cyclici interpretatio nobis probaretur, quam nuperrime protulit Meinekius, epigramma illud ad praesontem quaestionem aliquanto minus conduceret. is enim adnotat, Se cyclicum poemRintellegero de cantilenis in publicis hominum coetibus cani solitis. Speciosa profecto opinatio, cui equidem haud obloquerer, Si Vel o longinquo videro liceret, quo fretus usu dicendi virogregius poemati cyclico notionem cantilenae convivalis similcmVo attribuat. quod quidem eo magis desiderabis, quoi in Valchonarius Callim. elog. Dgg. p. 298 corrigit τα μη ... ταστειβειν, RbSque omni probabilitate. nam et Dorismus in his ferri

nequit ot ad hune locum refero Hesycli. πατέουσι ' καταπατουσι, quRo quorsum spectarent nondum erat inventum. eodemque pertinere IIesychi glossam κάθομα ' κατα το αυτο observavit iam Benileius.

consertur cum hoc frg. a Benileio Verg. georg. III 291 sqq. , RUalchonario Lucr. IV 1 sqq. et Μanil. II 49 sqq., ubi simul respicitur Callimachi epigr. XXVIII. cf. IIor. carm. Ι 1, 29 sqq. addo Prae tor Properti versum supra appositum Prop. IV 1, 17 sq. et 3, 26, Lucit.

Aotn. 7 sq. et Nemes. cyneg. 8 sqq. quorum vix ullus est, quin Callimachi illum locum exprimat. cf. et Verg. Eatal. XI 64.

20쪽

plura scriptorum loca commonstrant, Vocem κυκλικῆ, ubi tali ne Xu usurparetur, plerumquo certe alium habuisse intellectum. i)Welchorus igitur in eo libro, quo totam quaestionem quae ost de cyclo epico in statum penitus noVum pro exit, I p. llo sqq., id potissimum agit, ut ne in epicum cyclum

nobilissimum o sua coniectura Vix dum tunc a Zeno dolo concinnatum, qui ipsa quoquo Homerica earmina comprehenderit, involii videatur Callimachus, acerrimus ille fabularum amator, eruditissimus idem poetarum aestimator, denique epigrammatis in Oechaliao expugnationem scripti auctor. revocat DX- inde poema cyclicum ad epos quoddam cyclograptium, cui

que Apollonium Rhodium, qui omnes varias historias in unam seriem redigentes quasi quosdam thesauros composuerint

fabularis historiao, simillimi hac in ro Dionysio cyclographo. cf. I p. 75 sqq. cui Wolchori opinioni haud infirmum argumentum Mer holus opposuit protegg. in Apoll. Rhod. p. XXIII sqq. is autem ipse post non nullos argumentandi

argutandi ambagos locos componit ox scholiis Homericis septem, unum etymologici magni, qui Alexandrinam vocis κυκλικος notionem sibi referro Videntitur. quae exempla quoniam Significare certum dicendi genus videt, quod in iteratis eisdem epithetis locutionibus homistichiis versibus maximo Homericiscernatur, quoniam eodem fere tendit Polliani opigramma anth. P. XI 130, universam cyclici poematis notionem ad constantem illum sermonis cultum rettulit. quam rationem pluribus

i) Et proximo accedunt ad Callimachi verba haec Philoponi ad

Aristot. analyt. post. I 12 Schol. Aristot. p. 217: εστι δε καὶ αλλο τι κυκλος ἰδίως ονομαζομενον, O ποι ημα τινες μεν εἰς ετερους li. O ud diversos), τινες δε εἰς ' μηρον αναφερουσιν. quae DX commentariis Alexandri Aphrodisiensis hausta osso probabilia opinio est Welchori OP. cycl. I p. 10.yὶ Utitur autem hac in ro maximo scholiographis Horatianis ad a. poet. v. 136-146. Ri in scholio Acronis scribe: aut nomen proprium Cyclicus aut spro eu signifleat Antimachum. memorabilia sunt Cruquiani commentatoris verba: hunc autem scyclicum poetum alii Antimachum, alii

Callimachum dicunt. quae nata videntur vel e fluctuanto scriptura volex uberiore scholio inscite contracto.