De Callimachi Cydippa

41쪽

Lydu, Callimachi Cydippe, Hermerianactis Leontium, Propertii

Cynthia. eodem voro anno, quo ista sunt scripta, Buti mannus mythol. II p. Il 5 sqq. inlustri commentatione memoriam Cydippae renovavit. ni tamen rocentissimae aetatis hominos doctos liaud paucos, quin ipsum Bernhardyum, de Cydippa

Callimachi procul orrare ac vagari video, quod ad rem denuo pertractandam haud modiocre erat incitamentum. sod in primis hoc me moVobat, quod permulta habere mihi Videbar, quae

post Butimannum vel addorem nova utiliaque vel glatu proin rectius et accuratius, cum praesertim nec singula illo subtilius persecutus esset, et Vero in eo ipso, cui summam foro insumpsit operae, a vero milii longo videretur aberrasse. ducem vero itineris quod sumus ingressuri sequemur Aristaenetum. Narrationis Aristaenetoae cursum multis modis mnneum et

inscitum si quis iudicio usus paullo intentioro perlustrabit, facito eum advertet, sophiStam initium enarrandi ab eadem resumere, in qua desinit, nuptias dico Aconti et Cydippae . his principio commemoratis continuo praedicans miram paris eius pulcritudinem regrediendo ea persequitur, quae ante nuptias facta orant, temporum discriminis nullo indicio prodito:

οι δε φιλοθεαμονες τουκ αλλους e. q. S. et exinde a verbis demum ουτος η9άσθη Κυδίππης deorsum procedit enarratio eo reditura unde ordiebatur. quae rhetorem suo Marte ita instituisso variantem Grapeum exemplum, nemo facile animum inducet. videtur illo potius neglegentius SerViliusque excribens atquo in brevius simul imperito contrahens obscurasso et corrupisso Callimacheam onarrandi artem. et haec quidem quasnam Secuta videatur rationes, accuratius oXplinare nunc omittimus, Eandem rem per maioris quaestionis Opportunitatem postea resumpturi. monuissct nunc satis Est, Callimachum procul dubio a nuptiarum mentione fabulam auspicatum deinceps repetiisse, quo artificio adhibito, quot utrimque laboribus exantiatis, illas Acontius attigerit.

Ita quo in ipso limine, non, quod visum Rauchio die frag-

42쪽

monte der nitia des Icallimaclios p. 42, in fine exhibendum Callimachi frg. etym. m. p. 223, 33: γεγειος, ὁ αρχαιος, παρα Εκαταία ' καὶ Ααλληιανς η ρ οτι τως ο γέγειος ἔχει λογος.

Callimachi enim nomen e codicum καλων D κὐ ) i) toruit Bonseius ad Callim. Dg. 103, verbaque poetae Hecherus comment. Callim. p. 1l0 perbone ad Cydippam rettulit conlatis Aristaeneteae epistolae hisce vorbis: ὁ παλπιος λογος ευ

enim ad usum pertinet η formulae, ea plerumque sane in interrogatione utitur Callimachus. cf. in Del. 83, 114, epigr. XIII 1. de epigr. XXX 3 anceps haereo. sed epigr. LXI 3 interrogationis signum Mein Ohio erat ponendum suadente latina Versione huius epigrammatis, quase est inter Vergiliana catalecta XIV. δ) contra opi gr. XLI 3 ad affirmationem ducerpvidon tur Catuli non Porci Licini ut Mein phius ait ad h. l.)vorsus apud Geli. XIX 9, 1 . at quod cortum sit exemplum η ῆα formulae in affirmatione positae habemus in Apoll. 85. quae cum ita sint, Perdignum mentione est, quod Nonnus Callimachi diligentissimus sectator dii sici crebro adhibuit in interrogatione, in affirmation Q non amplius bis, obsorvante Lelirsio quaeSti. ep. p. 269. de proVerbio autem ipso cum Aristaeneti interpretes sat multa coacervaVerint dicere supersedeo. Sed Charitonis haec notaverim similitudinis caussa: V I init. ως μεν ἐγαμηθλὶ Καλλιρροχὶ Xωρεα, καλλιστq γυνωκων ανδρὶ καλ- λιστω. VIII 1, 3 θυο των καλλίστων ηρμοσε 'Aφροθίτη) ζευγος. I I, II τὶ π0λις μνηστευετια τους γαμους σήμερον αλληλων αξίων.

ὶ Frequens enim haec confusio, quae a compendiorum usu repetenda est. cf. Basti comment. Palaeogr. p. 817. Veluti e tym. m. P. 237,

45 in cod. D est καλl, in P καλουσι, in V καλλιμαχος. et quod p. 207, 17 in codicibus est κλει bene O. Schnoide rus Zis chr. f. Α. 1848 p. 786oorrexit Λαλλωπιχος. idem proli. in Ret. Call. p. 12 Callimachi nomen inseri Vult eum. m. p. 249, 7 ubi legitur καλμ. at haec aliter expedienda puto. probabilius Heckerus philol. IV p. 478 sq. pro κα- λειτω in eodem etym. m. p. 229, 13 scribi vult Καλλίμαχος. ) Nonne Callimachus in eo qui sequebatur vorsu habuit προσ- πλάγιγ Hesych. προσπλα ι' προσπελάζει. yὶ Cf. Hauptium ind. lecti. Berol. hib. 1858-1859 p. 7 sq.

43쪽

Asclepiades antli. P. XII 163 ευρεν Ερως τι καλῶ μιξαι καλον e. q. s. eli. OV. mei. IV 55 sq. Cydippam igitur propitia Venus cunetis suis dotibus distinxerat, uno cesto sibi reservato, quem possideret sola i). hic igitur interponendum seg. novum quod in schol. Ιl. Γ 37l habet Vonetus A, tametsi tion spondeo, ad hunc Solum locum illud pertinere:

Idem Venotus E 214: ἡ διπλῆ, οτι κεστος εκ παρεπομενου ὁ ποικιλος, απo του δια τας ἐβαφας κεκεντῆσθαι, ἐμπεποικιλμε

δέ μιν πολυκεστος ιμάς' Γ 37 l). voluit hoc igitur scholiographus: Callimachus pro substantivo usurpaVit κεστος Vocabulum, cum Homerus adiective posuerit et πολυκεστος et κεστος ). dignoscitur autem facile scholion illud Aristoniceum cf. Lohrsi Aristarch. p. Ib), ipsa observatione ab Aristarchi dipla profecta sv. l. c. p. 19M, ut apprime huc eadant Lehrsi haec Verba Aristarch. p. 80 sq.: Aristarchus nec Alexandrinos sicubi ab Homero desciverant notare praetermisit, ut in Callimacho fecit, v. Schol. E 499. Verum tamen num primus Callimachus inter illos αρχαιους δ) verbi usum ab Homerico ad eum deflexerit, qui, si Nonnum excipias, in posterum regnasse Videtur, multo iure dubitari potest. sed ambigua res in tanta exemplorum quae Supersunt paucitate. Apud sophistam deincops secuntur dulcicula praeconia oculorum Cydippae et Aconti eiusdemque genarum. et quod quidem attinet ad Hesiodi mentionem, ea vix dubium est quin a Callimacho fuerit aliena unique sophistae debeatur.3ὶ Quod ad hunc igitur, liberalius egerunt Antiphanes antli. P. VI 88 et Leonidas scholasticus anth. Plan. 288. ) De signifieatu ut pio origine adiectivi e f. Lobochi rhemat. p. 121. φὶ Ea αρχαίων notio serum prodit grammaticum sua haec dictione

exprimentem.

44쪽

huic enim consuetum Homeri i) aliorumque poetarum doctam immiscere memoriam. idquo haud fugit Passowium do Aristasneto disputantem Verm. Schr. p. 96: Dichteolossem aus Homeros, Hesiodos, Sappho una Apollonios non Rhodos morate main mehr dem Pestreben nach Zier, ala der Nachahmunmsuchi ruschre ben. Verum ita non continuo actum est do sententia ipsa, quade nunc Videndum. in Cydippae enim oculis cum decios donas Gratiae saltasse dicantur, huic Sensui apposite comparaverunt Musaei de Her. V. 63 sqq. οἱ δὲ παλωοὶ τρεις πιριτας ψευσαντο πεφυκέναι ' εἷς δέ τις Ἀρους ὀφθαλμος γελόων ἔκατον δαριτεσσι τεθνiλει. Ot cum Musaeum ab Aristaeneto haud semel compilatum esse perspectum habeatur cf. Boissonadium ad I i5 p. 4bb), parata est suspitio, purpureum hunc pannum e Musaeo OSSO petitum. et Vero possumus retro regredi ultra Musaeum. nam Nonnus

Dion. XXXIV 36 sqq.

τρεις Xαριτες γεγαασι 'Oρχομενοιο αμφίπολοι Φοίβοιο, χοροπλεκεος δε Λυαίου εισὶ τριηκοσίων χαριτων στίχες, ων μία μουνη

πασαων προφέρουσα φαεινεται e. q. S.

quae Musasus Nonni diligentissimus imitator, fortasse disci-PuluS, manifesto mutuatus est. ipse vero Nonnus ubi quaeris undo nitidam sententiam transtulerit - iam enim toti Versamur intor loquendi venerum venatores impigerrimos atque elegantiorum sensuum furiculos avidissimos - facile eo ducaro suspitionis, ut primum huius luminis inventorom Alexandrinum aliquem poetam fuisse statuas. etenim ne in Stratone quidem eundem sensum adhibente anili. P. XII 18l, qui Nonni

i) CL Aristaon. I I p. 5, 2 p. 9, 3 p. 13, 12 p. 58.

) Luciani Aleiptironis Libani similos sententiolae, quas IahobSius animadv. ad anth. tom. X p. 71 commemorat, ab Aristaeneti Musaei Nonni Stratonis ita discrepant, ut ex talibus exaggeratione auctis cumulatisque nata videantur illa.

45쪽

νευδεα μυθιωi πιι, Θεοκλεες, ως αγαθει μὲν αἱ χάριτες, τρισσαὶ δ' εἰσὶ κατ' Oρχομενον.

πεντάκι γαρ δέκα σεῖο περισκιρτῶσι προσωπα,

τοξοβολοι, ψυχέομ αρπαγες ἀλλοτρίων. at vero ipsum Aristaenetum ex Cydippa ipsa Sonsum istum, transtulisse, id vel in do veri minus simile redditur, quod talia fiunt BQ de vicina eademque colore amnia, quae manifestius etiam a rhetore adiecta sint: τον δε νέον ἐκοσμουν ο θαλμοὶ φαιδροὶ μεν ως κυρου, φοβεροὶ ὁὲ ώς σώφρονος καὶ φυσεως ερευθος ευανθὲς ἐπιτρέχον ταις παρειαις. ita enim corroxorim duce Xenophonte Ephesio, quem identidem serViliter Qxcripsisse AriStaenetum, pridem observatum est. cf. PeerlkamPium ad Xenoph. Ephes. p. 83. IIb. 144. 155. is quo Ι 2, 6: ὀφθαλμοὶ γοργοί, φαιδροὶ μεν ώς κορης, φοβεροὶ δε ως σωφ9ονος. Sunt enim effloroscentis iuventutis oculi φαιδροί. Apollonius II 43 sq. τοιος ἔ-ν Λιὸς υἱός, ἔτι χνοαοντας ἰουλους

f. eundem III l023. et paullum aliter Alciphro I 38, 6. haec igitur Aristaenetum patet ad Verbum e Xenophonte Sumpsisse, sicuti recto iudicant amborum simul interpretes, ut procul habenda sit Callimachi memoria. quibus finitur deniquo do

Scriptio καὶ φυσεως ερευθος e. q. f., ea ΘX ipSius sophistae ossicina prodiisse videntur evincente loco simillimo, quem et Bastius attulit, II 2I p. 193: καὶ φυσεως αυτοσκευον ερευθος

επιτρεχει ταῖς παρειαῖς.

Iam igitur dispicis, totum hunc locum, qui versatur in Aconti Cydippaeque formonsitato altius tollenda et quodammodo describenda, nullam Videlicet rem continentem quae ad aliquam conducat imaginem animo informandam, ab ipso rhetore pro purpureo panno paraphraSi eSse assutum, puto quo nitide oppleret quasi quoddam hians foramen, quod in Callimacliea enarratione sibi videretur deprehendisse. quod si ita est, Callimachus pulcritudinem divinam relicta descriptione effectu tantum modo probavit legentibus. Τ) id quod boni esse

i) Nam latini poetae descriptioni ep. XX 55 sqq. nil cum Callimacho. ceterum quod Lucianus Muellerus de re metr. p. 49 contra Thetidis

46쪽

Poetao Lessingius nos docuit in Laocoonto. Rc mirificus sano Metus spectatae Aconti formae. nam pulcritudinis amatores in ludum itantem priorum mirabundi contemplatitur agmine

conserti ac loca publica viasque multitudine sua implentes. nimirum talis in exprimenda formonsitato liumana superlatio propria uti quo est stili, qui regnat in universo hoc fabularum genere. atque ut B Graecis Romanisque proponam auctoribus quae forte conlecta habeo, cf. Achiil. Tat. I 4, 2 sqq. 19, t.

Charit. I I, 3 sqq. I, 10 sqq. l4, 1 sqq. II 3, 9 sq. III 2, I . IV 7, 6. Xenoph. Epties. I l, 3. 12, I sq. II 2, 4. Nonn. Dion. IV l28 sqq. VII 226 sqq. X l75 sqq. XLII 459 sqq. Mus. de Her. 55 sqq. OV. mei. IV 55 sq. X 315 sqq. quibus

o locis nonnulli proximo accedunt ad Aristaenetoum illum sivo Callimacheum. nihilo setius stomachum ille movit, ut nihil aliud, Cobeto mnemos. IX p. 152, qui internecionem nunc minitatur Battiadae bello ασπονδω καὶ ακηρυκτω. at Vellem Verbo significasset vir laudatissimus, quid sentiret do celeberrimo Oxordio Apuleianae fabulao mei. IV 28 sq.): .... multi denique civium eι advenae copiosi, quos Mimii spectaculi rumor Studiosa celebritate congregabat, inaccessae formonsualis sPsychae admiratione stupidi et admoventes oribus suis dexteram primore digito in erectum pollicem residente, ut ipsam prorsus deam Venerem religiosis adorationibus svenerabantur) iam multi mortalium longis itineribus atque altissimis maris meatibuS ad seculi specimen gloriosum conssuebant. Paphon nemo, Cnidon nemo ac ne ipsa quidem Cythera ad convectum deae Veneris navigabant. Sacra iliae praetereuntur, templa deformantur, pulvinaria proteruntur, cerimoniae negleguntur, incoronata Simulacra et arae viduae frigido cinere foedatae. puellae Supplicatur et in humanis vultibus deae tantae numina placantur et in matutino progressu virginis victimis et epulis Veneris absentis numen propitiatur. iamque per plateres

commeantem populi frequentes floribus sertis et solutis adser

eantur.

Ille vero ipso Aristaenoti locus inlustrandus est Callim. stamento l69, quod ad Cydippam pertinero et Rubnhenius

pedes profert, id nihili est. cf. antli. V 48, 4. 60, 1. 94, 2. Νonn. Dion. VII 237, X 190. Philostr. ep. XXXVI Knys. nlios.

47쪽

ad hoc g. ot Valchonarius Callim. olog. Dgg. p. 2l5 ex Aristaeneto conlegerunt. etenim etym. m. p. 306, 22: εἰσπνaήλης o ἐρωμνος. Καλλιμαχος tu μέμβλετο δ' εἰσπνήλαις. οπποτε κουρος ἰοι

corrige οπποτε, ηέ, λοετρον. Sehol. Thoocr. XII argum. εστι δὲ ει νιλος ὁ εραστης κατὰ την τῶν Ῥειυκλαίων &αλεκτον. αἴτης δε ὁ ἐρωιιενος, ως Θετταλοί φασιν. cf. schol. XII 13. et etym. m. p. 43, 3l: Aιτης' ὁ ἐρωμενος ' παρα το αειν, Ο ἐστι πνεειν' ὁ εἰσπνεων τονερωτα τω ἐραστῆ. φασι γαρ γίνεσθαι τον ερωτα ἐκ του εἰσπνεῖσθαι εκ τῆς εχορφῆς του ἐρωμενου, οθεν κώ εισπὶ/ήλας καλουσι

τους ἐραστας παρα Αακωσιν Τ). cf. Welchorum hi. Schr. II p. 93, O. Muellerum Dor. II p. 286, qui ex parto corrigitur a Lobeckio protegg. Path. p. 577 sq. cll. ibid. p. 111.

Callimachus utrum φωλεον masculino genere poSuerit an Vstro neutro, per Se haud Satis claret. at neutrum, quae longo

rarior est forma, ab eo praelatum puto, id quod cum λοετρον vorbum iuxta sit adhibitum et ab aequalitate fortasse commendatur. atquo Hesychius: φωλεον ' διδασκαλεῖον ῆ ου τὰ θηρία κοιμαται ' ῆ ου χορευουσι καὶ διδασκουσιν. η) οἱ δε' Hinc etymol. Gud. p. 22, 58: χλης, ὁ ἐρώμενος παρα το αειν ὁ πνεειν, ὁ εἰσπνεων, ἔρωτα τω ἐραστῆ ' φασὶ γαρ γενεσθαι τον ωτα δια το εἰσπνεισθω τον ἔρωτα του oscoiiενου, oθεν καὶ εἰσπνη-λας καλουσι τους ἐραστας οἱ λακωνες. quae sic corrigas: χλης, ὁ ἐρωμενος, πα0α το αειν o ἐστι πνεειν, ὁ εἰσπνεων ἔρωτα τω ἐραστὴ 'spασὶ γαρ γινεσθαι τον ἐρωτα δια το εἰσπνεισθω ἐκ του ἐρωμενου e. q. s. cf. p. 617, 46 et Crameri anecdd. Ox. II p. 173. ὶ CL schol. Od. ζ 65 χορονJ το συνεδριον, eto αθροισμα, τὰ δι

δασκαλεια.

48쪽

σπ λαιον. qui Callimachum ni salior respicit. nam praeterea nominativum φωλεόν non nisi a Nicandro seg. 83 Sclin. et Antipatro anth. Ρ. IX 302, 4 et quidem de serpentium cubili invonio usurpatum. ambigui autem generis est Nic. titer. 32. contra φωλεος scholarum aedes fuisse perhibetur a Polluco IV 19, IX 4l, in etym. m. p. I 30, 47, in etym. Gud. p. 70, II, in etym. Orionis p. II, I, ubi φωλεο- scribendum esse pro πιλεα

ceterorum consensu probatur, R Suida s. V. φωλεον, ubi necusativus intellegitur, et s. V. αποφωλιοι. atque ullas quoque crebro φωλεος in Veteribus lexicis commemoratur. Ceterum mirum .foret, ni Poeta ut in re amatoria una cum ludo balneoque et gymnasium memoraSset. Parthenius narr. am. 7 de Antiloonte Hipparinum depereunto: oc πολλα ιι ηχανωόιενος ουdorsari δυνατος Σὶν αρμοσασθαι, περὶ δε γυ- ινασια διατρίβοντι πολλα τω ποδὶ προσρυεὶς εφη τοσουτον αυτουποθον ἔχειν o. q. s. Charito Ι I, 10: ἐπολι δε το γυμνασιον ιρέαν καὶ ωσπερ ἔρηριον ημ' ἐφίλει γαρ αυτον η νεολαία. Plutarchus Demetr. 24: ἐκεινος γαρ ὴν ἔτι παις ανγωος. Oυκ ἔλαθε δε τον Λημητριον εχων τῆς ευμορφιας τὴν ετ ονυ μανκατηγοροπι ἐκαλειτο γαρ Λημοκλῆς ὁ καλος. ως δὲ πολλα πειρων- των καὶ διδοντων καὶ φοβου-ων υπ ουδενος ηλισκετο, τελος δε φευγων τας παλαίστρας καὶ το γυμνασιον εις τι βαλανειον ἰδιωτικον ἐφοίτα λουσομενος Τ), επιτηρ ισας τον κωρον Oτριος ἐπεισῆλθεν αυτω μονω. ae similia facile Chariton eis illis habebat Callimachus. quom quidem plura Aristaeneto documenta publicae admirationis memorasso evincit seg. l02, Athen.

XV 668 b: καὶ Καλλίμαχος δέ φησι

πολλοὶ καὶ φιλέοντες 'Aκοντιον ηκαν εραυ iv Οἰνοποται Σικελας ἐκ κυλίκων λαταγας. Eademque, nisi quod ακοντιον ηκον apud Dindoesium legitur minus recte, scholiasta habet Aristopli. ad pac. 1244. verba autem Callimachi a Bonileio osse ad Cydippae elegiam relata nomino Aconti restituto, iam supra monui. post quem insc-3ὶ Apud Callimachum quoquo separatum balneum quod non meritin gymnasio videtur indietiri. cf. Theocr. XXIII 57.

49쪽

liciter ut ploraque in Callimacho Valaenarius eleg. λgg.

p. 215 haec copulavit confidenter: μέμβλετο δ' εἰσπνήλαις, οπιτοτε κουρος εοι πολλοὶ καὶ φιλεοντες 'Aκοντιον ηκαν εραγοἰνοποτω Σικελας ἐκ κυλίκ- λαταγας. quod quam falso illo fecerit praeter cetera trium vocabulorum accessio nune docere potesti). quod autem ad cottabi rationem, adeas Iahobsium Verm. Sclir. VI p. 107 sqq., Beckerum

Chariel. II p. 295 sqq.

At iuvenes Aconti admiratores non solum gregatim eum sequebantur intuituri, si prodibat, atque cottabo de absente certabant amatorie, sed frequentes etiam δια τουτο το λίαν ἐρωτικον τοῖς ινεσι του μειρακιου τους λυτῶν ἐφήρμοων ποὁας. cui desideri fomento et Vero nutrimento Valchenarius i. e. p. 216 eum comparat amantium usum, quo idem poculum uniusve poculi eandem partem labris suis premebat uterque, quode cf. Beckerum Charicl. I p. 66 sq. p. 33I. Verum tamen quod prorsus conspiraret cum Aristaenetois nullum illo habuit exemplum, et inter alia nullo pacto huc facientia unum Boissonadius ad Aristaen. p. 360, Meleagri verba anth. P.

at paullo evidentior etiam alius loci est similitudo, quem ex ipsa Cydippa credo translatum, Nonn. Dion. XLII 54 sq.: και Βεροης μετρηδον ἐπ' ιχνεσιν ἴχνος ἐρείδων, οἷα περ αγρωσσων περιδέδρομενη). atque omnino in eis, quibus Nonnus ignos doscribit Dionyso

a Beroa conceptos, unum alterumve lumen atque Ornamentum

ab Aristaeneto omissum e Callimachi Cydippa facile superest depromptum δ). In hunc igitur adulescentulum Cupido, quam poterat

validissime arcum intendit. εδει γαρ τον καλον τοσουτους τε i) Infelicior etiam Hertzborgius Zisclir. f. A. 1847 p. 139. ηὶ Ita correxi quod vulgo legitur ota περ αγνώσσων περιδέδρομεν. φὶ Nec minus Callimachum insigniter decerent eorum nonnullR, quibus Morrhei amores narrantur Dion. XXXIII 180 sqq.

50쪽

τοῖευκοτα τω καλλει μιας α κίδος ἐρωτικῆς πειραθῆναί ποτε καὶ γνωναι σαφως, οἷα πεπονθασιν οἱ δι αυτὸν τραυματίω. in

his duos milii videor Callimachi sensus haud aegro dispicero

ossi ab Aristaeneto paene extinctiono tenus obscuratos. nam primum conligo e Verbis τετοξευκοτα et μας ακίδος ut in eam sententiam adscitis, poetam e more suo in explicando A continomino lusisse ita, ut illum diceret omnes formae suae veluti stimulis ακοντίσαι. qua de consuetudine cum nihil dum observatum Videam paucis erit exponendum. etenim is cuius illam erat obserVare et comprobare, Lerschius in libro die brach-

philosophie der Alien III p. 3 sqq. , perpauca istius modi inveniri asseverat p. 10) in poetarum Alexandrinorum reliquiis, et ipsius quidem Callimachi duos profert locos, in Dian. I98 sq. ot in Dol. 39, ne idoneos illos quidem admodum. Nempe enim Graeci, quibus inditum fuit, ut subtili quavis arte rerum cogitatione vel inter se iungendarum vel ex se vicissim explicandarum mirifice delectarentur, vel nullaveritatis ratione habita, omni aetate commenticias tales nominum originationes valde frequentarunt. quas postquam iam

Homerus exercuit, qui Protesilai B 702 i), Astyanactis Z 403, Alcyonae I 56l, Odyssei τ 407 nomina ) ox ipsorum vitis explicat, idem deinceps cultum est studium a poetis maximo opicis cf. Huschlii anall. littor. p. 33l) ac tragicis cf. Elms-lcium ad Eurip. Bacch. 508 , passim etiam lyricis cf. Schnoidewinum ad Ibyc. p. 144 sqq.). ac ne historici quidem his abstinuerunt lusibus. solertissimi vero fuere in eis excogitandis prodendisque grammatici, tametsi sciri nequit, quot hii) CL frg. Protesilai Euripideae apud Nauch. frgg. trag. P. 443 sq., Hygini fab. 103, anili. P. VII 385. in Procul enim habenda sunt quotquot agnominationis παρο

νομασίας) exempla extant Homeri R. quorum e numero haec sunt: B

758 των μεν Προθοος θοος ηγεμονευεν , ubi v. scholia, Η 220 o οἱ Tvχίος κάμε τευχων, θ 493 τον Ἐπειος ἐποιησεν συν Ἀθήνη, oll. Eu- Statii. p. 125, 29. congruunt enim hiscum: B 131 et I 544 πολλεων ἐκ πολιων, θ 481 φίλησε δε φυλον ἀοιδων. Sophocles Oed. r. 397 ὁ μηδεν εἰδως Οἰδίπους. Callim. in Dian. 204 Ουπι ἄνασσ' ευωπι, oll. in Del. 325 ἱστίη ἁ νήσων ευεστιε. nec minus eR SogregandR nominR quao Lehrsius denotat Arist. p. 274 quaequo his sunt assinia.