장음표시 사용
21쪽
cnussis reiecinnum hoc uno nomine nunc rBdarguo, quod
Horatius a. poci. I 3I, ubi Callimachi versuum insemorem loqui illum ipse satetur Merhelus, publicam materiem dicit. undo avondum apparet, ne δημοσιον illud, quo cyclicum poema Callimacho invisum redditur, alio referamus quam ad materiem.
POoma igitur cyclicum illud, quodcumquo genus carmina comprehendebat, id habebat propri, quod popularia argu
menta celebrabat non minus usu trita omnibusque patentia, quam Vin puteusque publicus Vel puer vulgivagus. 3) ea vero reprehensio si ro vera inest, ut videtur inesse, qui fieri poterit, ut nb Homericis carminibus probabilitor delandatur γneve cum Wolchoro provoces ut Callimachi patronus iusto studiosior ad horum carminum quam nosmet admiramur persectionem . nam hoc in genere paradoxa acciderunt ii Ercles multa. Plato Antimachum in deliciis habuit, Iulius Caesar Scaligor Aon eadem Iliadi anteposuit, Ricardus Benileius cum 'vidio Manilium summum Romanorum poetam iudicavit, Fri doricus magnus Nibolungicum carmen respuit. nec amplius
admirabile tale quid arbitrandum, ubi quod apto declaruturtostimonio idem interna quadam fide non caret. quorum noUtrum noStrao RuS8ne deesse credo. hoc igitur dum comprobandum SuScipimus, ab eo ipso ordimur loco, quo Welcherus dixit cognosci, Callimachum cyclica carmina magni feciSSE.dico epigramma sius VI: )
i) Hanc intorpretationem Nackius quodam modo praeivit Heg. p. 13. δ) Strabo XIV p. 638: Σαμιος δ' ην καὶ Κρεα,πυλος, ον φασι δεξάμενον εενία ποτε πιμηρον λαβειν δῶρον την ἐπιγραφην του ποιηματος, ο καλουσιν Οἰχαλίας αλωσιν. Καλλίμαχος δε τουναντίον ἐμφαίνει δι ἐπιγράμματος τινος, ῶς ἐκεινου μεν ποιησαντος λεγομενου δ' Oμηρου δια την λεγομενην ξενίαν, του Σαμίου πονος e. q. s.
22쪽
paullum aliter idem p. 224 de eodem epigrammate: mar se in eue inung treuheretis, so glabi eben disser Ausrus Zευ φίλε)der Bemunderum des Cedi his nisi Nach uck. hine conligas, aliquantisper Virum summum dubitasso, num Callimachi vorba serio dicta esse viderentur. et profecto ea est epigrammatis species, ut iustissimus sit dubitationi locus. sed ago argumentis utamur. Ζευ φίλε, ut idem genus prae ceteris respiciamus, an thologia o binis locis invenio in i oculari utrimque sensu, V 109 et l67. praetorea in Eupolidis est fragmento II 54l Mein. αλλ' so φίλε Ζευ, καταχυτλον την ῆιν' εχεις. cui congruit,
quod in antiqua aliqua scutella Herculi qui in Olympum inducitur adscripta verba sunt Zευ φίλε. i) quo do egregio Wolcherus alto Denkm. III p. 4 I9: Duss sis Athene) dem Herakles nicht
usum dicendi pernovit, constantium epitheton usus, θειοναοιδον et εα mi γολεια, quorum posterius in ipso Creophyli carmina valde frequentatum fuisse probabile est. porro in notando libro quaesita quaedam cernitur ieiunitas et exilitas: κλείω δ' Ευρυτον οσσ' επαθεν καὶ ξανθὴν Πλειαν. nonne haec eius est ratio, qui suscepto alicuius rei minus gratae praeconio ita defungitur, ut ipsa vulgaria tritaque festinantius decantans taedium suum quasi vultu prae so ferat γ deinde μεγαVocem, si quidem re Vera praedicare poeta Volebat honorem
33 V. Gerhata. Trinkschalen tab. 6. 7. cf. Ialin. archa Ol. Aulas. p. 115 sq. , Vasonkatalog p. CXIV. in Huc pertinet etiam tota narratio Callimachi do Herculis in
Olympo victu, in Dian. 142-162. quod Cobotus sano parum Per spexisse videtur, qui Callimacho malQ admodum rem Eessisse Putat, quoniam talia in serio carmine βnxerit, quae ipsi ridicula viderentur. cf. mnemos. X p. 393 sq.
23쪽
Creophylo eo habitum, quod ipsius carmini nomen Homeri
praeScriptum legeretur, non no concedes miris modis langueroot frigoro γ nonne anticipato insupor Creophyli nomino efficitur, ut haec fero sententia perlucent: poetao tam mediocri, qualis est Creophylus, vel hoc aliquid honoris habet 'γAt enim concedamus, haec ita esso comparata, ut aliquam habeant probabilitatis speciem, non persuadeant penitus. alia sunt in promptu. Fortasso Callimachus, quom Oechaliae expugnationem Creophylo assignasse vidimus, Aristotelem ut alias i) secutus
Margitamque tribuit Homero nequo quicquam ultra. ne de Margita egit in aliquo opigrammato deperdito, quod testimonio constat adhuc neglecto Eustrati ad Aristot. eth. Nicom. VI 7: παρθγει ir εἰς μαρτυριαν ποίησιν Μαργί την Oνοιιαζομένην Dμηρου' μνημ0νευει δ' αυτῆς ου μονον αυτος 'Αριστοτέλης ἐν τω πρωτω περὶ ποιηιιατων, αλλα καὶ Αρχίλοχος καὶ Κρατινος καὶ Καλλιιιαχος ἐν τοις ἐπι γ ρα ιιι ασιν ιαρτυρορουσιν Ομήρου εἶναι το ποίλια. ad hoc igitur epigramma reVO-
vindicatum δ), quod est apud Harpocrationem S. V. Μαργιτης ἐκαλουν δε τους ανοήτους Ουτω δια τον εἰς υμηρον αναφερομενον Μαργιτ λὶν, οπερ ποίημα Καλλιμαχος θαυμα ιν εοικεν. quid igitur hoc esse dices, quod non minus ancipitem tenuerunt Harpocrationem Margitae, quam Wolchorum oechaliae expugnationis laudes 3 etenim no Harpocratio quidem, auctor grinis, sino cautionis ne dissidentiae nota refert do Callimachi admiratio no Margitae. id si ad ipsam laudis ambiguitatem rodit, quod quam maxime Videtur probabilo, hoc quidem concedondum erit, pereleganter atque erudito egisse Cyrenen Sem, quod in his titulis, quibus librorum argumenta et genera quam fieri poterat brevissima orant describenda, spreverit pinguibus Vituperiis in poetam invehi omnium veneratione sancitum, dole-3ὶ cf. Schnoido inum, Heraclid. polit. p. 67, Ο. Schneidorum Pro- Iogg. in Callim. Ret. P. s. in C f. Wolchorum lil. Schr. IV p. 7 n. δὶ V. Rubnhonium ad Callim. p. 440 Εrn. ot ad frg. 389, C. Wachs-muthium philol. XVI. p. 660.
24쪽
ctatus potius sit urbana quadam amphibolia servanda. t) quamquam potest etiam Ptolemaeorum φιλομήρων respectu ita egisse. at do isto sit sano ut lubet. hoc unum noli obtinere, me Callimachi epigrammato Harpocrationisque loco composito nil parumve effecisse. sed ad alia progredior. Non recto adhuc intellectum est, si me audis, Callimachi
HGoδου τό τ αεισμα καὶ ὁ τροπος. ου τον αοιδον ἐσχατον, αλλ' οκνεω, μη τὸ μελιχροτατον των ἐπέων ὁ Σολευς ωτεμαέατο. χαίρετε λεπταὶ
Benti eius quem omnes secuntur ita interpretatur: Hesiodum, non postremum quidem, Sed SuavisSimum poetarum, imitatus est Aratus Solensis. quid vero 3 nonne satebere, oppositione
i) Similia certe istos grammaticos lusisse exemplo constat Cratetei spigrammatis anth. P. XI 218, quode v. B. Thierschium Zoitalter undVateri. des Homer p. 62 sqq. ) Meinelitum miror, qui ipsum poetae nomen expulit in tali titulo
maxime necessarium, cui substituit ακρήτου plaudento Cobeto mne mos. X. p. 389. quod vero vir doctissimus nullum affirmat exemplum productas primae nominis υρητος apud eos inveniri, qui communi dia- Iocto scripserint, id uno dicit Versiculo praetermisso, qui sinceritatem proditas scripturae firmiter comprobat. Leonidas enim anili. P. IX 25:Γράμμα τοδ' Ἀρήτοιο δαήμονος, ος ποτε λεπτη φροντίδι δηνοαους ἀστέρας ἐφρασατο. ubi et λεπταὶ φροντίς Callimachi arguit imitationem. adhibuit autem
hane mensuram Homero opinor Ructore, Sicut et Hipponax chol. lag. 50 οι 52 Mei noli. ac dubito etiam voliementer, num recte fecerit Κoechlyus, quod Nonn. Dion. XXVI 250 et 265 scripsit υρρητος, cum utroque loco υρητος habeant libri, nisi quod v. 265 Monacensis cum duabus antiquis editionibus υρρητος praebet. nam proclivi erroro librarii Saepe corroborant consonas, quae excipiunt vocales insolito productas. voluti, ut alia omittam, Callim. in Del. 205 vulgo scribunt αρρητον, Parisino habento ακρητον. Sed propius ad Veritatem accedero puto Veneti lectionem αρητον, quod mutato tantum accentu scribas mi δ' se ρητιν αλης απεπαυσατο λυγρῆς. i. e. haec autem optatum Anem habuit errandi. imponso enim amat Callimachus advorbia ista ratione larmata.
25쪽
ista prorsus in optum acumen offici, cum praesertim Hesiodum poetarum iudicaro infimum vix cuiquam in mentem umquam venorit 3 porro si τὸν αοιδον εσχατον et ro μελιχροτπιον των ἐπέων de eodem carmino dictum ost, cur prius illud repetitione variatur tam molesto tamque duro 3 at vero sino dubio non Hesiodo opponitur Hesiodus, sed Homero . horum enim utrum aomulatus sit Aratus Rntiquo tempore saepe aemultum certatum esse, conligimus o diversis diversorum grammaticorum hac do ro iudiciis, quae in vitis Arati insunt. cf. Songobus h. diss. Hom. I p. 63 sq. hanc interpretationem
cum certam arbitror, eo adducor ut ἐπιατον corruptum putem.
nec habeo in pracsenti quod magis placeat quam θεσφατον. ita procedit aptissima sententia: Hesiodi on si materies Φ) ot color. Vereor no Aratus non illum divinitus immissum vntem, sed Hosiodi potius dulcissimum opos imitatus sit . ita acuminis omnia plena et epigramma Vere Callimachoum. Homerocisιὁ se opponuntur Hesiodea opera et dies ut ἐστai, illi opithoton petitum ex tralaticia fama, huic e propria sua virtute
poetica. quae denique extremo epigrammato in Aratoo carmine nominatim praedicantur, tenue tersumque genuS atquct elabo -
Ita αεισμα interprotor. respicere autem Callimachus potost et αστρονοαιαν Hesiodo adscriptam et ἔργα. quorum haec sola notari statuit Marchschessolus Hos. frgg. Ρ. 195. ) Hoc enim consilio Arateus liber dicitur συμβολον ἀγρυπνιης.
quod non nSSecutus scriptor vitae quae tertia est Aratearum repud
Wes term annum dicit p. 59: ηδνὶ καὶ ὀ Εὐλίμαχος συνεγγίζων αυτcii
κατα τους χρόνους του Ἀρατου συγγονος αγρυπνίης την των φαινο- μενων θεωριαν δια την π αὐατηρησ ίν φησιν sφησιν e coniectura
recte addit Wostermannus). melius Callimachum intellexit Cinna apud Isidorum VI 12:Ηaoc tibi Arateis inultum vigilata lucernis
ubi v. 1 fortasse scribendum erit evigilata, cum libri habeant invioliata. nam Stat. silv. IV 6, 25 et Verg. Cir. 46 cs. Wolchortum poeit. lnt. p. 195) ubi est multum vigilata nil probant, quoniam et omnino variantur talin imitando et postoriores poetae diligentius cavent ab elisionibus. Ov. trist. I 1, 108r quos studium cunctos evissiliavit idem. ceterum ΗΘ-dylus quoquo anili. Ρ. append. 33, 2 λεπτος et μελιχρος adiectiva de poesi iuncta adhibuit.
26쪽
ire. ae vel maxime line facit, quod λεπτη dicitur Arati poesis, unde cognomen illi haesisso videtur i). cf. anth. P. IX 25. append. 70 admonet autem haec ipsa laus Callimachi vituperationis lag. 24I: Aυδη καὶ παχυ γράμμα καὶ ου τορον, Vel Properti versuum V I, 61 sqq.: Ennius hirsuta cingat Sua dicta corona. mi folia eae hedera porrige, Bacche, tua, ut nostris tumefactu superbiat Vmbria libris, Vmbria Romalii patria Callimachi. Obiter rationem habeamus opigrammatis Antiphanei anth. P. XI 322: Γραμματικων περίεργα γένη, ρυχα Μουσης
ἀλλοτρ'ς, ἀτυχεις σῆτες ἀκανθοβάτω,
τῶν μεγαλων κηλιδες, ἐπ υριννη κομωντες, πικροὶ καὶ ξηροὶ Καλλιμαχου προκυνες,
Qui igitur grammatici Callimachi sunt canes, eidem maioris argumenti ambitusque carmina detrectant, Erinnast contra Ver- Sibus, quos perpaucos fuisse constat, gloriantur. alia enim versuum 3 et 4 sententia esAo non potest. niquo conVenit hoc ogrogio in Callimachi iudicium et rationem. iam cum anonymus quidam ) hoc modo Erinnam comparet cum Homero anili. P. IX 190οι δε τριηκοσιοι ταυτης στίνι ἶσοι Θηριο, τῆς καὶ παρθενικῆς εννεακαιδεκετευς,
' Nisi forte ad ipsum Aratum aliquo modo illud redit. cf. Meinelii vindicias Strab. p. 181 sq. , quam disputationem Supple ex Athen. XIv 619 e. Bonndorfius meus de anili. Gr. epigrammRtis quae ad artes spectant p. 7 n. 1 opigramma istud putat grammatici cuiuisam fuisse antiqui, fortasse ipsius Callimachi. at longo post se intervallo illud poemation relinquunt Callimachei librorum tituli, qui praenitent donsa et
acuta brevitate ne fortasse Omnes quattuor verSuum Orbem non eXcesserunt. nec vero cum eodem affirmaverim, illo Suidam usum esse. nam
pendent tum anonymus tum Suidas ab Λloxandrinorum crisi. ceterum Antiphaneum epigramma quo pacto intellegi queat, nisi Benndorsi amplectare de aetate Erinnao sententiam, haud qunquam dispicio.
27쪽
dicero non improbabiliter possit, qui Verba Velit premero, se intra manus liaboro talom Callimachi προκυνα vel horum corto assensorem, Erinnae quidem immodicum laudatorem, sed ταii/μεγάλων κηλιδα, quando quidem Erinnae trecentos versus tanti illo valere iudicet, quanti totum Homerum. Doniquo hoc mihi considera Antipatri Thessaloni consis poemation antli. P. XI 20, quod perapposite eis subiungetur epigrammatis, quae modo enarravimus:
σπένδομεW ο κρητηρ Ου-υδροποτας. Quoniam Cialimacheos ab anonymo supra vidimus σῆτας ακανθοβάτας vocari, eo statim inclinat animus, ut ab hoc ποι ητων ακανθολογων φυλω tectam Callimachi notam non abosso credamus. Videndum igitur, nonne relicua in eundem quadrent. λοκκη vox non invenitur adhibita, praeterquam qu0d apud Hesychium recte correxerunt λοκκη cod. λοκμή) χλαμυς, ἐφαπτις. quibuscum os Arcadium p. 122 Selim. λοφνίδας, grammaticos ut mittam a Schmidtio ad Hesych. λοφνίς allatos, memorant cum Lycophro 48, tum poeta incertus olym. m. p. 570, 8: λοφνὰ, τεας ανα λοφνίδας ισχωντας λαμπαδας. κυρι- δε λοφνίδες λέγοντm H μονοζυλοι λαμπαδες κH δαλφ παραπλησιοι do δες o. q. s. quod tacito Callimachi est fragmentum, cuius constat certo longo plurima esse evaeuis istis frustulis. καμασῆνας pisces identidem generatim dixerat Empedocles, cf. Athon. VIII p. 334 b et Plui. quaesit. symp. V I0, 4 extr. sed hunc ab Antipatro respici parum est probabile, imo Aloxandrinum aliquem poetam Vocabulum obso- lotum ab illo Oxcipientam. ac fortassis operno pretium erit indicasse, quod Callimachus unam praebet ex oxytonis itidem formatis atque η servantibus, quae numero Sunt PerpRUene, ἐσσῆν. ἐσσηνος. cf. in IoV. 66 et frg. Callim. apud Herodian. dict. sol. II, 5, ubi in exemplis contupeta leguntur ἐσσήν et
28쪽
καμασήν, sicut es Arcadius quom dicunt p. 7. Sclim. composuit ἐσσήν καμασῆν. sed levia ista nec mention o digna haborem,
ni accederent cortiora. cum enim lao Vigata E ae delicataporationis artisicos o sacro fonto exiguam aquam bibisse dicuntur, unus omnium maximo ridetur Callimachus.
Testatur enim incertus poeta anth. P. VII 42, Callimachum in aetion prooemio se fecisso per somnum e Libya, h. e. o Cyrena patria Τ) in Helicono in sublatum et a Musis de heroum divorumque robus edoctum. δ) undo somnia dicuntur Callimachi aetia a Proportio III 33 b, 32. δ) quod artificium postmodo eum alii videntur poetae pro Oxordio adhibuisse, tum maximo Ennius 33 in annalibus cf. Vahloni quaesit. En n. p.
Sed nullo pacto hinc consociarium ost, ut O. Schneiderus vult Protogg. in aet. P. 1, conscripta vel, ut Merhelus prologg. Apollon. p. XXI, incohata notia osse Cyronis, h. e. ab adulesconto Callimacho, num potuit prosocio praetorito cuilibet tempori illud assignaro somnium.
niquo omnino insorore tantum patriam voluit gloriae suae. Comparaveris quod Statius dicit silv. I 2, 253: Vmbroque Propertius antro. nee vero dubitaverim, quin Callimachus certum aliquem satisque celebrem Cyronne sacrum locum indicaverit. ) Aloxandrini enim poetae cum non amplius contenti essent in-VOcntione Musarum, quibus inspirarentur, argumenta Sua ad quasdam thoophanina referro impenso amabant. quo O gonero Eratosthenis Mor- urius erat et Alexandri Aotoli Apollo. Et crebra talia apud Ovidium. cf.nmor. III 1, rem. 555 sqq., 705 sqq. , sast. I 93 sqq., 657 sqq. . III 167 sqq. , IV 193 sqq. , VΙ 9 sqq. ex P. III 3, IV 4. eodem pertinet Philetae de Amore
narratio quae est apud Longum past. II 4-7. Cf. Ruth. Plan. 210. ceterum cave accipias omnia quae prosori do notion prooemio disputans ΙΙochorus comment. de anili. 1843 p. 179 sqq.
') Vt somnia Callimachi Oxpodiat mirifica molitur Fr. Iahobus in libello scholastico do Proportio scripto Lueb. 1847 p. 25 sq. Ieh sin
nemlich in dem memor Philetus, dem machen, mun ter en, praktis henelnen Gessensure tu somniis Callimachi im Pentum ter, der ganet trie vom Di ter selbst absi hilich gemachi avssicht. Habos igitur Alexandrinum, quem quaerebat LehrSius Popul. Ausss. p. 108 n. menn schon Ennius seinen Trarem aus den Parnara ver- leute, et a doch mehr fur uls 9men sich tu haben schetat, So mochle munum so mel re wissen, ob er in eis r techises en Mulle, et to a schon e in es Alexandriners, hinroichendon Vorgano fund. ut Parnasso II elico haud dubie orat substituendus. Lucret. I 117 sqq. Ennius ut nostHr cecinit.
qui primus umoeno i detulit ea II elicone perenni fronde coronam. idemque demonstrat Prop. IV 3, 6.
29쪽
XX 59) ot Propertius IV 3, praeterque hos ex parte auctorcynegeticon qui Oppianus dicitur I l6 sqq. sexcentiens autem Romani poetae suo passim gloriantur cum Musis commercio haustaque sibi sacra Apollinis aqua, quo de bone disputat Lehrsius popul. Auses. p. 107 sq. nam cogitabantur hi voldum in nemora ot lucos recederent Musis oberrasso Heliconis Parnassique antra habitantibus i) vel per somnum eodem esse animo abducti atquo entheam aquam bibisso ab illis ibi ministratam. itaque cum Callimachus quoquo sacram sibi aquam a Calliopa in Helicono datam procul dubio finxstrit, vori admodum quam simile ost, ad hunc potissimum verbii
SP ctRre οι . . . κρήνης ιερῆς πίνετε λιτον υδωρ. cui spntontiae et λιτον egregio lavet. nam paullulum aquae carminum
notat parvitatem solita translatione. υδροποτως per ludibrium hinc dictis opponuntur Archilochus Virilisque Homerus, ut quibus Vinum libaturus sit poeta, quod ad natalia utriuΗ-que poetae eodem die a Graecis celebrata probabiliter rettulere . iam mihi quis casu fieri dicat, quod contemptim eundem Archilochum ut vinolentum increpat Callimachus frg. 223:του μεθυπλῆγος φροίμον Ἀρχιλοχου. δ)nam quod legebatur 'Aντιλοχου dudum correxit Moininius delect. p. l2l postque hunc Heckerus comment. Callim. p. l46.
haec enim nomina crebro confunduntur. cf. Bergh. Poeti. lyr.
p. 575 Sq., qui addere poterat, quod in etym. Gud. I 80, 8 pro Ἀντίλοχον scribondum est 'AρχΩοχον. ex Archilochois autom
) Voluti v. e. Vergil. bucol. VI 64 sqq. de Gallo. ac simile quidiam ineertus lyricus narraverat, cuius frg. est in etym. m. 513, 18:Κιδαλιης κρηνίδος ἐπλανήθην. Isonileius optionom dedit vel ita fragmentum concipiendi vel pentametrum plenum efficiendi Vocula τε post του inserenda. quorum posterius placuit valchenario Callim. olog. frgg. p. 296, Nnokio IIec. p. 140 et Meinphio delect. p. 121, oll. Callim. p. 272 n. , prius milii probntur. nam lino rationo eum nulla opus sit mutatione, tum correptam habes v in μεθυπλῆγος ea ipsa versus sede, qua Callimachus et ullas corripit vocalem brevem, quae in eodem vocabulo PrRegrediatur mutam cum liquida. cf. in Cerer. 36 οπλισσας), ep. XVI I αποβρι ι . qua de re parum accurata est Nucki l. c. disputatio.
30쪽
fragmontis huc saciunt 79, 5, I 50 Bgh. atquo eundem Callimachum ita audi ἐν τω γραφtico i) de Archilocho loquentem:
quem titulum una cum fragmento aliquot versuum ab inedito quodam grammatico cod. Paris. 1773) servatum esse primus indicavit Duebnorus in Hesiodo Didotiano appond. p. 44. integrum locum ab illo acceptum publicavit Beroius commentat. H. Keilius anali. granim. Hal. 1848 p. 6: μαρτυρει δε τω λογFe. q. S. ut supra. unde distichon illud constituondum monuit SclincideWinus philol. III p. 536, idemque nune leniter depravatum sed a Gaisfordio male instauratum invenitur in scholiis Saybant. ad Hephaest. Od. ΙΙ Gaiff. p. 169. Eundem vero Antipatrum Thessalonicensem in simili caussa Callimacho tecto advorsari viduo anili. P. VII 409:
) Duobnerus γραφεῖον cum Antimachi δελτοῖς comparavit. Sed librum nemo dicet stilum. Bergkius coniecit ἐν τω γρίφω, Schnoidewinus ἐν τω γ' αἰτίων, O. Schneideriis prole gg. in aet. p. 3 aliquanto probabilius ἐν τιμ ἐπιγραφείω, quo titulo inscriptiones illas librorum poeticas
indicari vult sivo seorsim editas sive ut πινακων pars essent. Ri eum tabulis vix puto epigrammatis illis ullam rationem intercessisse. milii quotiens cum in titulum istum intueor tum in fragmenti genus, quod epigrRmmatis manifestam prae so fert speciem, totiens Varron i s imagines animo occurrunt. quamquam enim adiectarum figurarum benignis-Simum inventum nolo Varroni detrahere, tamen facito potest Callimachus ita praeivisse illius operam, ut titulorum conlectionem translata nOtione γραφεῖον appellatam ediderit, utpote qua auctoris cuiusque sorma quasi quibusdam lineamentis fuerit adumbrata. cui esset finitimum, ut alia omittam, quod Eudoxus librum suum astronomicum inscripsit
εἴσοπτρον. haud exigua autem coniecturae meae inde accedit commendatio, quod Varronem in librorum suorum argumentis ac titulis graeca plerumque Remulatum Esso exempla nunc comperta res est. et ipsum Callimachum non una in ro illo videtur secutus. Reti R eom