Alciphronis rhetoris Epistolae, cum adnotatione critica, editae ab Augusto Meinekio

6쪽

Ante hos triginta annos in nova Menandri PhilemoniSque editione paranda occupato multa mihi neque iniucunda cum Alciphrone consuetudo lati, cuius exemplaria cum pessime habita multis lite scripturae vitiis inquinata viderem, subinde elegantissimi scriptoris edendi consilium agitabam; postea ab aliis ad alia iraductus, et cum sine codicum auxilio nihil quod operae prelium esset emici posse intelligerem, abieci illud consilium, sperans non defore, quibus id ipsum contingeret quod mihi denegatum dolebam. Νeque mea me opinio sesellit; receniissima enim memoria exorius est vir clarissimus, Ernestus Ednardus Sellerus Lipssensis, qui Alciphronis epistolas ad codices manu scriptos conferret et amplo doctrinaeque pleno commentario instructas ederet. Duo libro, pergrato editoris munere, accepto vetus meus Alciphronis amor ita resuscitatus est, ui quae Selleri diligenitam fugissent, meo ipse studio supplere et compengare conarer. Dua in re vix dici potest ipiantopere Italicorum codicum copiae, quibus Sellero in ipso textu consormando uti non conceS- Sum erat, conatus meos adiuVerini. Est vero ingstias eorruptorum locorum numerus, quibus nihil se codicibusi auxilii affertur; in his igitur quid coniectum effici posset

7쪽

lVpericlitatus Sum, quod quo successu secerim etsi non inpum est iudicare, hoc lamen me conseeutum esSe existimo, ut viros intelligentes hanc novam Aleiphronis editionem non prorsus Ruperfluam iudicaturos esSe Sperare liceat. De Alcipitronis codicibus disputat se vel librorum discrepantias maximaS mini iura recer Sere POSi acculatam Selleri ope nam inutile existimavi, abunde meo me conSilio satis secisse arbitratus, si potiores lectionis varietates indicarem ei quibus quaeque auctoribuS contra codicum fidem in oratione scriptoris novata eSSent, diligenter ad

Scribebam Berotini nonis Maiis a MDCCCLIII.

10쪽

1 μηστην ii θαλαττα το τήμερον εἶναι την γαλήνην ἐστορεσεν. ως γαρ τριτην ταυτην ειχεν ο χειμων ζιι εραν, κώλαβρως κατα του πελάγους ἐπεπνεον ἐκ των ἀκρωτ ριων οἱ βορεις, κιὰ ἐπεφρίκει μὰν ὁ ποντος ι λαι νομενος, του υδατος δὲ ἀφιλος εξθνθήκει, πανταχου τῆς θαλάσσης επαλληλων ἐπικλωμενων τῶν κυματων τα μεν γαρ ταῖς πέτρως προσηρά σε ro, τὰ-εἴσω ανοιδουντα ἐρρήγνυτοὶ, ἀεργία παντελὴς ην, et κH τὰ ἐπὶ ταῖς hoc ι καταλαβοντες καλυβια, ολιγα ξυλισαμε- νοι κομματια οσα οἱ ναυπηγοὶ πρώqν ἐκ των δρυῶν οῦς αὐτεμον απέλιπον, ἐκ τουτων πυρ ἀνάφαντες το πικρον του 3 κρυμου παρεμυθουμεθα. τεταρτη δε αυτη ἐπιλαβουσα ἐμῆς ἀλκυονὶς ώς οἶμαι ημέρα εστι γαρ τουτο τω καθαρω τῆς αἰθρίας τεκμηρασθαι πλουτον ἀθροον ἀγαθων ἔδειξεν. ώς γὰρώφθη μὲν ὁ ηλιος, πρώτη δὲ ἀκτὶς εἰς το πέλαγος ἀπέστιλβε

τὸ πρώην νεωλκηθὲν σκαφιδιον σπουδὴ κατεσυραμεν, εἶτ' 4 ἐνθέμενοι τὰ δίκτυα ἔργων εἰχομεθα. μαρόν δὲ ἄπωθεν τῆς ἀκτῆς χαλάσαντες, φευ τῆς ευοψ ιας , οσον ἰχθυων ἐξειλκυ- σαμεW μικρου καὶ τους φελλους ἐδέησε κατασυραι υφάλους τὸ δικτυον ἐξωγκωμένον. ευθυς ουν ὀζ ωναι πλλησιον, καὶ τὰς ασίλλας ἐπωμίους ἀνελομενοι καὶ τὰς ἔκατέρωθεν σπυρίδας