Augusti Twestini...Commentatio criti a de Hesiodi Carmine quod inscribitur ...

11쪽

quod conditionis est ipsius o Tae susceptae. Nisi sorte omnis eiusmodi perscrutatio repudian - da est quam tamen nec ipse Molfius ), nec alii viri doctissimi ' repudiarunti illi quidem nonnisi confusio ista utriusque rationis damnan Messo videtur, quae vel apud eos, a quibus i tari sertasse non potuit, habet tamen, quod un mum offendati De carminibus Homericis disputanti quod dandum est, nemo est, qui rideat, idem ei, qui in Hesiodo operam ponat, tribui oportere. c uius ego opera et Dies accuratius identidem

cum legerem, miratus sum et argumentorum arietatem maiorem, quam quis pro aevi illius simplicitate uno amine comprehensam XSpe ciet, et subinde offendit me abrupta multis locisne Satis cohaerens series sententiarum Auxilium sperabam ab Heinsii ' et ansonis ' libellis sed illi mihi ita non satissederunt, ut muli Protegs ad Homerum p. XXX. a Heinrichius in Proll. ad Scut Herculis Schnei- 1 in Orph. Argonauti p. XXX seqq. Heranarum tu put ad Ilgen ante Hymn0s Homer. posita ut omittam Vet Testanienti Criticos sa

cros.

3 Introductione in doctrin qua libris Hesiodi γ.

4 De Hesiodo, in Additamentis Sulget ianis Vol. III. a pag. indo 49.

12쪽

tum dubitationes augeren Abiecta denique illa dissoluta coniungendi cupiditate γ, plura mihi

vel carmina vel carminum fragmenta distinguere risus sum, sive a rhapsodis sive a diascevastis conglutinata ea et in unum redacta. Quae an recte viderim, si quid sentiam, breviter exposuero, doctiorum iudicio relinquo. Cum autem duo quasi sontes sint argumentorum, quibus probetur id, quod explanari volumus, alter, ipsius carminis habitus, alter, si quae aliunde remotioris aevi indies elici possunt sandamento quidem carebit ex ipso carmine ducta disputatio, nisi altero argumentorum genere id saltem effectum sit, ut liberum sit -- bis, si gravioribus Vulneribus offendimur et quae

communibus remediis sanari nequeunt, de graviore etiai corruptione suspicari, vetustiore

illa, quam quo more usitato penetrari possit; plus tamen iis, quam illum suspicandi libertatem, Plerumque non MSequimur. Quare cum

ne scholia quidem Hesiodea praebeant quicquam, quod auctoritatem addere rationibus ex ipso carmine collectis possit totum hunc locum

13쪽

argumentorum qiuae extrinsecus peruntur, mutis tendum mihi e su Non enim libebat repetere, quae, postquam Wolfius iunmo eum aeumino summaque eruditione primus proposuit, multorum deinde litteris iam prope in vulgi' sunt pedivulgata ). Sed molestum est, nobis alium quoque veri cognoscendi oditum esse interclusum eum die', qui orationis divertitate saepe aperitur. Quinquanta esse potest in us carminibus, quae aut uni anctori tribuenda sunt, sive ἀοιδοῦ sive ἀοιδοῦν scholae η , aut certe non ita magnis temporum intervallis disiunctam habuerunt originem' A de si quid fuerit diversvatis, da eo diutumunis oro Thapsodorum commorationem aliquantum det-ere debuisse. Praestat igitur, in tanta praesertim singulorum brevitate Dagmentorum, totam hanc adiicere demonstrationem, quam

nimis videri cupide egisse, et, de quibus rebus in utriunque partem disputari possit, iis nimium attribuisse pondus. Itaque maximum mihi vel

et Hesiodi quoque poemata per partes decantari s lita esse Fabrie. M. Gr Martes. I. P 573.1, a quibusdam esse interpolata Patis. II. 6. . , singulas partes laudari propriis titulis Fabric. I. l.); do his omnibus non dubitar mus, etiamsi

atominatim memoriae proditum non esset.

14쪽

-oum potius praesidium Erit in sententiarum Vel conumentia Fel ropugnantia, in coniuncti gubuε eorum γα .aptis et genuiniiun quendam v rei': testiuntibias, vel ineptis, ieiunis et frigidis,

moari anon posse, i Duod in tu sol o qu-ne I Q μις vilagus; - uocur tum et diliguntian ditationem esse, ut non facile tamen, qu-Hrum ohaerere Videantur, morosum quoddaira et nimis doliolitum invenire fastidium poSSit. In quo multum equidem ab iis dissentio. Ego enim multu facilius arbitror fore, ut, qui quamvis intento animo in porscrutandi curam incumbat, non animadvortat tamen, si quid mi nus sit reliquae orationi congruum, quam ut aliena et opugnantia proserat is, cui quidem. propositum sit dicere aliquid, non tantum Verba lacere id quod observare saopissime in sermone quotidianodicet. Quod autem aliam esse dicunt nostra aetate carminis didascalici rationem,

15쪽

tenuarum procedere filum, quam hac nostrara

tione. Sint enim in ἀοιδῶ illo nulla artis partes nila in4it praeter naturam et ingenium, magnum illud quidein, sed: quod caeco quodam impetu seratur, non ad iudicii eruditi normam dirigatur Sit ita quanquam cavendum est, nouimis incultos fingamus, quos multi omni disci--iua instructi imitari cum vellent, non potuerunt Sed quid erit, in quo aliter institulit operam suam, si quis nostratium Poetarum componere carmen didasculinum rei Νore abripietur, credo, statim prima impulsione inhibebit gradum, argumentum diligenter expendet mam teriam disponet atque ita, partibus distribuet, ut

nec omittatur qui nec consus earum

fines obstent percepitoni clarae et dissuesae. Qua si certo discrimine ut oportet, separataio exunt: mu Pro ideri poterit, misi incredibilo quoddam in elaborando studium adhibeatur, ne videantur dilabi, commissurae, ut Quinctilianus ait, pelluceant, ut corpus sit non mem ra

Id autem studium ut prosperenne successerit, semper i uno aliquid restabit minus contaimum; certe ut ponitus cognoscamus cau4M , - haec

16쪽

polassi um pars excipiat eam quae anteeesserit, recurrendum erit ad poetae in adornanda dispo-

sitione consilium; quod quidem ipsum tegere artis est Vincat igitur ἀοδ illum in eo, quod iticidius explicet quae docero velit quod subtia

lius, quae involuta sunt, evolvat, quod e diversis quasi Ioeis, iisque et ad contemplandi sua viatatem et ad cognoscendi perspicuitatem aptissime electis, spectanda illa nobis praebeat vincat

etiam callida rerum dispositione et oeconomia: colligatione earum arcis et naturali aut non vi , t aut vincetur. Ill enim singulis singula annectens, ut in rem quamque incidet cursu suo, quem semel ingressus est, seu in quem illatus, si ita mavis, ea animi affectione, cuius inpulsu in verba sensus erumpit eum igitur cursum

simplicem et apertum nullisque ambagibus flexuosum semper tenebit, aut si deflectet, leges in eo sequetur menti humanae innatas quas qui norit, non tam libris doctus, quam semet ipsum observando, et qui mediocriter callet in eius quem legit animum ita s quasi induere, ut, quae iste sentiat et cogitet, sibi ipse sentire et cogitare videatur, iisdemque rebus assici et moveri, is de sententiarum coniunctione rum Iab rabit nisi in iis, quae coniuncta esse auctor nunquam votat. Tantum igitur absum, ut de ista

17쪽

- I examinandi s eritate emittendum quicquam putem, ut nihil ab hoc genere litterarum alieniris iudicem, quam si quis mimium secutus, tam multis αφοριτικῶς καὶ ἀσυνδετοις, de quibus illo confitetur ipse non prohibeatur, quominus Hesiodo tamen consilium tanti pangendi carmianis adscribat. Quasi vero aedificivin exstruero possit, qui latere coniungere nesciat. Sed haec ut breviter exponenda erant, qui bus aditum mihi ad disputationem haunirem, ita pluribus exsequi opus non es Possint enim

ista probari, nec ullus tamen inde Ductus in operam meam redundare, si minus iis recto usus esse riderer. Hoc igitur caput est. Quare ad opus iam aggrediar, carminis plerumque ordinem serVans, et lectorem quasi Prosequens, quo sacilius iudicari possit de suspicionum nostrarum et gravitate et veritate. Decem priores versus omnes, quantrim scio, qui de iis dixerunt sententiam, addititios iudica-s In πωοθωνι ψολ- hnin Hesiodo carnunis:

18쪽

tribuit, concesserim laudem, cum iura ab eo si-bxum periectui esse et argumentum recte perin

ceptiun. Quid enim attinebat invocare Atiuas, celebrantes non iustitiam Iovis, sed polentiam ν

Non Vereor enim, ne quis cummiansio Iovis nomine Fortunam igniscari putet, eandemquo postea Pandorum, in Theogonia I euaten apio Vid. Scaliger, Clericus, Ieinsius, Guietus ad h. l. ei Fabrie. Bibl. r. Ol. s. p. 575. ai Guomic. Poet GraeC. . Ibinia Aris archus Praxiphunos, o Theoplirasti discipulis, mutarchus. ---οῖντο tantum versua, sed ne legebantiar quidem multis ii exomplis. Aiactor est Proclus quem ita loquontem inducit Taelgos nam in Nocti soliodiis, quae extant, haec non legunturo μι δε καὶ τουτό gaim a ista

Θεογον- ἐξ Ελικῶνος. Haec quidem ratio, si Theo goniae prooemium Hesiodi osset, aliquid fortasse ad rem faceret: nun corte nihil saltat. γ Omitto Boeotorum laminam plumbeam. 13 Introduci. c. XVII. ubi multa quidem mira comminiscitur et paene ridicula Vir iugeniosissimus et doctissimus. Sed dissicilius tunc temporis suerit, Heliasiano modo errare, quam nunc, Cum tot praἡstantissimi vix saces praetulorunt, Vera Via

dere.

19쪽

- IF pellari Dei ἐν το τῆς αταεί- ας οδω ricariam. Tam vero istis versibus: τύνη εγο δὲ κε Πεησο τψρυμα μυθησα κην. quam alarupta ad ipsum carmen accessio quam eius, qui, cum eo delatus est, unde descensus non datur, praecipiti saltu uti cogituri amquis ille est, qui verbo κλυθι ad audiendum vocatur an Iupiter Qui subitus transitus seuam aram invocatione ad Iovis, Seu si cumGronorio interpungis V. 5. Post , ἔφατο τε φατο narratione ad invocationem Eι quid est, quod sum velit audire an ea qua, ipse peragn Sequitur autem ad Persen et ad

iudices exhortatio, non precatio aut imploratio deorum. An ea quae gerantur in terra contra ius susqus, ut ultionem susciseat importunissime est obiectum Oed magis fortasse placet, ad Persen illud κλυθι roferre Legendum igitur cum Helasi Περση, ut ex tertio casu quin tu fiat. At Persae quomodo tribui possit illud ἰδων αἰῖων τε, non magis equidem video, quam Graevius '), et minus etiam eidem commode

tribuitur το Θυνειν Θίμιτας id unim vel Iovis

vel regum est, 14 Apud Graev. Lecit. Hosiod ad Theog. 43O. i5 Luci Hea ad h. I.

20쪽

et qui aut Θυνρυσι ι Θως Ἐργ. 268, ut pareat, et λακρλουσι Θεριίρας Θώνου δικησι Theog. 85 , aut Θελοπιν - ἀλεγοντες, ut qui Hesiodi litem diiudicarunt, ἄλλη, αρκλδου φιαα Eeri 6s , et σκολιῶς κρίνουσι Θέμι - ταις in. r. 587. Ἐργ. sui . Sed nimis iam multa de Octo isto, si unquam aliud, citharoedi prooemio de quo sortasse omnino supersedere poteram loquL Ad

ipsa iam τοι τῶν Eeγων πρῶτον, ut appellat Plutarchus, Veniamus.

Ditium flua duobus distinguendis contentionum jes j generibus. Alterum, inquit, sa--

Iutare est, ad aemulationem imitationemque alionae laudis excitat alterum perniciosum, discordiasque et dissidia creat a versu 1 I. ad V. M. Cave, pergit atrem admonens, ne illa pestifera ab opere abducaris ad inane rixarum studium litigiosum enim dominum res familiaris non lautissima serre non valet; neque sic iterum tibi continget alieno damno, ut cum es cumvenisti me iudicibus corruptis ac nesciis, quanta i paucorum etiam iustus fructus voluptatem haberet a V 27. a v. 4s).16 Civi de Orat. II 8o. Sub a