Augusti Twestini...Commentatio criti a de Hesiodi Carmine quod inscribitur ...

71쪽

Perventimis igitur iam ad finem operis huius, ut fertur, Hesiodei, quod ex Veneranda Vetustato ad nos delatum etsi multi laudarunt, 'ereor

tamen, ne non multo adhue aut aestimatores, quales postulat, aut lectores invenerit. Quo rum in numerum ne uos reserendos AS censeo, qui, singulisum sententiarum Veritate ac venustate contenti, de coniunctione earu deque toto omnino non laborarunt, ne qui ingentis eruditionis artiaque impendio consilium vati assinxerunt 'b ipsius simplicitato alienissimum: quos cum lego, videor mihi non tam interpretes audire Hesiodi, quam antiquae eius laudis de- sensores, a multis clam .ddubitatae, etsi palam impugnare non auderent. Nam quod egregie et verissime Risnhonius de singulis interpolationibus dicit '): Etiamsi carmen aliquod cumctis ingenis doctrinaeque luminibus frequentatum sic tamen languidum fleri frigidum ieiunum; Geardari diυini ingenii cursinn, ipsa rerum argumenta turbari supperverti, omnem denique horme elegantiam perire id magis etiam evenire milu

ridetur, si, quae natura diversa sunt iunctis, modo ad hau partem trahimus, quod deinde ad illam reserendum sentimus, modo explicare non Possumus, quo quid Portineat et quo nsilio 53 Epist. ori T. P. s.

72쪽

dictum sit, modo de reperiendo connexu despe Tamus, modo nullum esse iudicamus, modo ad eum quaerendum denuo impellimur Retardatur impetus, qui in parte aliqua inest, cum alie nis intumositis animus distrahitur; vis diluitur ad ea translata, quae ne ad augendam esim neo ad retinendam quicquam valent praesertim cum

nec illius generis, de quo Ruhnhenius disputa vit, plurimae labes desint. Lux quaedam o orta est his litteris Wolfit, summi viri, uberri in eruditione et divino ingenio, magis fortasso illa Hesiodo necessaria, quam is Homero. Sed non multum inde in Hesiodiu redundarit,

excepto Theogonia prooemio, cuius rationem Prosperrimo cum successu expedivit sagacissimum Hermanni acumen. Non enim arbitror satis esse, si potuisse Iura carmina conne

es, Potuisse multa interpolari, potuisse

corrumpi intelligatur; opus est credo, ut, quae sint in unum redacta indagetur, q usto

corrupta, quae interpolata Ad hanc igitur indagationem conferro aliquid pro parte virili volui. iamque probasse mihi videor, Mesiodi

operibus et Diebus maior a carmina quinquo comprehendi epica duo, I sabulam de Promethei cum Iove vertamine V 42- Iob, II. fabu- Iam de cadentibus por certas aetates hominum

73쪽

inoribus et felicitate, . io 8 - vo5 didascalica tria L exhortationem, qua ab iniustitia et iner

II. praecepta de Victu quaerendo agricultura et navigatione recte institutis, V. 585 - 695 III. dierum faustorum et infaustorum doctrinam, v qu - 824 praeter illa autem maiora carmina, singulorum dictorum magnam im quibus illa circumdata sint et quodammodo innatent; quae propter colorem diversum in duos distri buimus partes L 527 - 582, t. 694 - u3; ΙΙ. 7 24 - 764, quae sunt mystica quadam superstitione insignia. Quod reliquum est, velim ut antiquo carmivis habitu, quantum assequi licet, ipso lectorum oculis subiecto, possim rationes hoc libello ex positas confirmare. Nam in hoc etiam genere

illud verum est, segnius irritant animos de uapor aurem, quam quae sunt oculis suilecta Meliabus. ec deterreret me ab eo consilio verissima

illa quidem summi Hermanni vox: In huiusmodi carminibus criticum in eo ribere consistere, equo. adferipossit, singularum partium indicia eruat, nunquam utem eo posse perveniri, ut pristi ina illarum partium formo restituatur Quod etsi

54 Epist ad Ilgen. p. IX.

74쪽

fateor, arbitror tamen, etiam qui textum adornare ad ista, hiae sibi eruisse videatur, indicia udeat, defendi vel ipsa Critica iudice os se, dummodo meminerit quo in campo Versetur, et quales inde fructus possint colligi. Quis quis enim sese continet intra certae explorationis ones is concedimus, quoniἄm Verita una est, nec est a quoquam postulandum, ut cum nullius sibi erroris conscius sit, errasse tamense existimet ei igitur largimur, ut exploratis suis aut summoveri vc itualiqua, si id fieri possit, omnia, aut nuna alium ob causam reti neri, quam ut sibi sinc argumento et testimo nio. Ad obscura et ambigua indicia operam qui dirigit, eum recordari oportet, ad summum probuhilia se invenisse, quibus non rod Sem per prae cedere, quae Vera et certa sunt, elia alia quidem aliis fortasse probabiliora cedere debeant. Id autem Si quis constetur et prae se 1etet, Cur experimentum ei sic sacere non liceat,

ut in textu etiam instruendo rationes illas teneatntinus firmas An vero id fieri operae pretium ait, ea alia quaestio est, partim ex probabilita tis, quam assequi licet, gradu iudicanda, par tim ex fructu, quem scriptoris inde lectio capere possit Critici enim munera etsi reserenda non sunt ad inoffensam lectionem, sed ad ve-

75쪽

ram auctoris manum indagandam, tamen indω- gari ubi manus ista nequeat, nescio an alia quaedam Veritas quaerenda sit, quae non eo contineatur, ut vocabula eadem sint, sed ut eodem modo legentium animi afficiantur. Quare, si in carmine, quod satis cohaerere intelli gitur, quaedam demonstrari parte possent ab alio esse illatae, sed eae ad totum necessariae, non magis eas elici velles, quam pro Statua a tis commode instaurata fragmentorum acer um idere, detractis quae deficientibus membris substituit posterior artisex. Idem si copulata videres signa non congruentia, si trunco virili muliebre impositum caput, malles a Vel cum erroris periculo ad coniecturam de auctori Con-sili captam composita esse, quam talem tacito perferre adspectum. Similis carminum Hesio deorum ratio est. Et laoc etiam nomine e

niam fortasse impetrarem, quod ad explican dam sententiam non minus mihi tribuendum vi deretur, quam tribuitur iis, qui, cum ad anti quam regionis alicuius speciem illustrandam a bulas geographicas componunt, in multis ne CeSse est coniecturam sequuntur Sed prohibuit me partim quod ridiculum videbatur, cum mul tis adhuc vitiis textus vulgatus scateat, quae

quidem tollendi si sectilia essot subsidia deos

76쪽

aerit, ad remoti rem vello aetatem progredi; partim quod locorum quorumdam, quae aut interpolatione aut pluribus recensionibus in contextum reo tis eorruptelam traxerunt, non satis mihi expedita ratio erat quibus neglectis, quod vellem assequi, tamen non Olctram. Quao, ut multa praeterea, quae morantur adhuc τον φιλησώδον, utinam mox explicare velit, cui et multis aliis nominibus debeo plurimum, et, si quid ego in his videbor recte 'idisse, acceptum est reserendum.

77쪽

ag. Is in Hesiodi veritu o, melliis er i cum hiatu

scripsisse οὐδἐ νασιν, nec minus ita sori,cudum est'. 8l6, αυτ ισοισι , Verum exhibuit loco utroque Brunckius, scd ob causam non eram. Quod legitur Erg. v. 824 παυοοι δε Πονασι, me quis sorte corrigondum putet, aut mali defendere, quo consuetis naevia colorem

inducat, dicendum est, serri id quidem posse in exsuignavo et minimo Hesiodio. Idom est et aequo certum iudicium Heynii de Homerico versu Il. VI, 5 I. At Od. XI, ia et XXIII, 7 adhuc per omnes Editiones Vulgatum, τοί seMσι, omnino Videtur corrigi debere. Ρ. 25, in V. 268, Iκ ἐθελη , πιδερκεται. Haec Vulgaris est ratio scribetidi in Edd. et MSS., sed viliosa. Quid quod idem vitium inveteratum reliquit emendatissi ita recensio in Iliade VI, 81. liud est ιχθηδὲ, πσλεμνιον, II. V, 13a. Illis duobus Iocis vehementer sagitat ratio, ut scribatur ἐθέλχ1.

P. 35 v. 3ao, recte et Consulto, non fortuito, ex- acri Ptum Θεοσδοτα neque omnino i iamur hian no- una scribendi morom, tu non Olum Θεοσδοται accepi- mucii libris Graecis, et composita innumera, ut O mis,

78쪽

zsπερ, προςδειπεν , inculcato in modi Vocabula signia finali, quod ne in sine quidem vocabulorum uspiam re- Peritur in odicibus meliorum aetatum, sed novos liam

errore ac miras species Vocabulorum Velut λαοσσοος iiiiiovissima Iliade Lipsiensi' et 41Θα, d. XVI, an et ιaud scio an aliis locis; inis adeo in exico Critico Iocupletatam hodie habemus Graeaam formis talibus, κυνοσσοος, τμσοθεν, aliisque plurium, in quibus est in .rardum, quod cogitamιem turbet mon a M. Vido Lexicon Schneideri suis locis, et Wolsii Praelat a lodysseam P. IX. onitum erat de hac re in Coni- montatione iliensi de Platonis loco corrupto sed

malum hoc est, multos haboris et graves auctovaes, quod saepius monendo posse caveri velimus ne latius dii-net, ac plures etiam inquinet nitidissimos libros. Ibid. V. O4, zκελος ργην scrib. cum Rulinhenio, Brunckio ut, qui a se item coii exit, Wakosieldio. Ρ. 4i, in Theogoniae v. 56u, Tolictum δ' ηπειτα, et Pust paullo ιιva ις, utrumque ex Vulgatis exemylis. Nec posterius hoc mutavit Brunckius, illud prius mutaturus, si Versum retinuissct V. ipsum tu Not ad Ariatosu. T. II. p. 26. Sed cum Craticam, salutarem in Tebus arvis, ii masnis atrosem, non minus ad beo goniam, quum ad Erga, adhiberet, eiecit illos tres Versus Theogonia in ea recensione, quam ab iPso Porse clam et Ost mortem eius iii eel obri quadam biblioui ca repositaminos liberali amici cura possidemus. Ρ. 44, Versu Erg. 68, corrig. ΕρμεMν, TO EI μεω,

quo ipse non erat ossensias Brunckius Atqne a m

79쪽

hunc veram edidit in ulla interpunctione, ut priores editores nunc uterim Oaitum est comma post ἔγωγε, ut habeamus διακτορον δεπειοφόντην, magno quidem exemplo in Odyssea I, 84. Longum psi, neque huiua loci, explicare, quid intersit ex grammatica ration. inter epiΦheta, quale est δύσκοπος, et coniuncta velut haec διακτορος et ' γωοφόντησ, et causam cuique intelli ingenti probabilem enarrare, quare ita distinguere no-

cessarium sit διάκτορον, βουγειφοντην. P. O, V. 699, ω κ Θεα κεδνὰ διδαξης. Legerdum ceriissima emendatione: νοι Θμι n. a. quomodo assesetur hie versus ab Aristotele, oeconom. P. 78. . d.

Lugd.

P. 57 V. 63a, an νον τυν- θαι, ν ο αδε κέρδοσεισαι. Hic quoque corruptus est versus heu fastidio seu ignorantia hiatus Legendum baud dubie αρμενονι,τύνασθ', ἔ- Λοιδε n. a. Elisio est, diphthongi ex genere illo, quod nonnisi quatuor locis apud IIome-

aum observasse se ait Godoli Hermannus ad Hymn. in Μerc. a 33, ex Iliade omnibus. Sed hic numerus augeri poscit. H. XXII, i hoc positu est is '. Et VII, 353 sic elisam diphthongum sciens induxit Ari-εtarchus, cum . scribebat ἐκτελδεσα testimonio Scholii Veneti. d. XVII, 96 σκηρι-εσF. X, 385 λυέασF, Tursus Aristarchi, ex fide Schol Harteiani Scul Her-sul. 218 φρωσσαι Quanquam hoc nobis exemplum ereptum ivit Hormannus, ad Lithi Asia, eo quod .mondaret φράσσασ9M nimirum ut ara οὐ contraherentur Verum hi error est Muintia, ea syllabaa

80쪽

ubique contrahi oportere: quod minime verem eat.

Vide Iliad. VII, 196. d. I, 97. VII, 45 i. UIR

355. ostremo nunc aliud accedat estoditum istina elisioni s exemplum in Ergis, sed sordibus corruptelao occultatum usque adnud V. O , ἐν δ τεταρτη μηνὸς ἄγεσκε οἶκον κοιτιν Sic verissimo Trinoavelliana ex MSS. Venotis, in quos illa lota acta est. P. I, V. 57i, ἁ φυτοῦ retentum ex libris, quod Iliad. XXI, 58 expressum est a φυτα, ut Il. XI, 72n- μωσον, et Od. X, a κῶμι μ ἐν ex Reigii praeceptis in libro de Prosod Gr. vel, si mavis, Sentieti iii Re P. ad Boyl. p. Lips. 4 i. Quibus se opposuit nuper doctissimorum unus Grammaticorum; colligens rationes

pro scriptione ἀμ φυτα. empe praepositionem seiunctam non ΡOsse accentu Carore, duntaxat perspicuum est. De reliquis duabus scripturis utra it melior, superest arbiter non contemnendus, summus Aristarchus, apud Et) mol. Μ. p. 81, V. ἀμβωμοισιν, quo eum loco alter est coniungendus ibid. p. 93, V. αμ φονον Ao Auris

de his orthographicis rebus passim tum multa habet ex antiquissimis litiusta sontibus tymologicum,agnum, ut, di probe haec explorentur et Veteros exaudiantur doctores, non dubium sit, posse plerasque componi de hoc gener dishcise controversias. Ρ. 6 i. post med. notabilis iocus est opportuno usu constructionis Latinae, nos dismm per mensas dist

quam cum docti norint ess satra Latinam et Hota non paucis quadrandae oration necessariam, miso'