장음표시 사용
101쪽
- 158 Archettius, et ad utrumque epist0las ii I detulisset, humanissime est ab iis etiam atque h0norificentissime acceptus.
58. Quibus rebus e0nsectis, relieitius id aggredi statini v 0lebat, cujus gratia, e tam longe esset missus. Itaque ad sternaannum c0mitem, qui pro cancellari est imperii, se contulit, sine quo nemo cum Imperatrice coll0qui nec agere quidquam apud eam potest. Is hunc apud se instituit morem, ut mercurii qu0que die externo rerum publicarum ministr0s apud se caenatum invitet. Qui si ab Imperatrice quid velint, cum eo per id tempus communicant metavo ille p0st die Imperatricis sententiam renuntiat. Ad eum Λrchettius quum accessisset, demonstravit paratum se esse ea sacere quae Imperatrix petiisset, Ponti sexque Maximus sibi mandasset orare Se eum, ut id Imperatrici reserat, simulque illam r0get, uti, qu0d Pi ostendit Se acturam, quam primum P0locensibus catholicis archiepiscopum restituat. Id 0mnium maXime intererat, urgendamque Archellius occasi0nem existimabat. Osterniannus ei ab Imperatrice retulit ne diutius perturbaretur animo
vel ipse vel ius de Pol0eensium archiepisc0p0 Imperatricem confirmare pr0pediem suturum uti illi
eum recuperenta evocatosque praeterea statim SSe
59. Sies irreueevictus ex disjunctissima regione, quum tenui adm0dum esset ipse valetudine, aliquant serius, l0S du0 circiter menses, adsuturus videbatur licet se statim in viam dedisset. Eo autem ille verat a Polemhin adductus, viro tota nussi summa gratiae et 40lentiae, qui m-uin' secundum ab Imperatrice gradum teneret acerrimo is sane ingenio, incredibili40b0re animi aevirium I iis cum in omnibus rebus praecipue erat auct0ritas, tum in iis quia ad religi0nem perlinerent, nihil sane Imperatri nisi de ejus sententia
decernebat. I caeremoniarum et sacrorum scientia
ita se iactabat, ut omnes admirarentur in bellicosis sim duce excerciliis tantum illarum rerum studium. liorum Archeltius adventum exspectans nam de Ρ0l0ei quidem archiepisc0p0 Sperandum erat ut consideretur Polem in i absente interim calli 0lieis hominibus, qui Petr0p0li essent ad 10, 600 numero,
69. De his quum rurehettius diligenter quaesiis
set, sic reperiebat tantae multitudinis vix quartam partem, vitae pietatis ac religi0nis mem0reni, ventitare ad templum, Sacris interesse, illaque obire, quae Deus ipse, ad Suum cultum pertinentia nos 16
102쪽
docui in caeter0s copiam naclos omnelii libidinem explendi, quum V0luptatibus c0rp0ris, nullo prohibente nec interpellante, se t0t0s dederint, lumen animi exstinxisse, nec e colligere unquam, nec ad Deum respicere Ionginqua etiam conSuetudine cum alienae religi0nis hominibus plane obduruiSSe, neque n0Strorum sanctitate ni ysteriorum ac
majestate vel leviter tangi in eamque opinionem venisse, nihil eum animadvertere aut curare qui cultus sibi, quique hon0res adhibeantur.
l. Qu0rum pene desperata salute, in illis
Saltem c0nfirmandis, ne X aliorum contagione in-c0mm0di acciperent, omnem rchettius industriam posuit. Honestissim0s illorum ad se advocatos Saepe cohortabatur, ut cogitarent in mediis se hostibus versari, in eorum habitare oculis, nullum In Suum factum latere posse. Vitia autem eo acrius atque acutius in nobis quam recta videre docebat, ac Siquid sit in quo si endant, id etiam illa quae intlaudanda obruere, magnamque infamiam in n0- Stram religionem permanare ex corrupti n0Strism Uribu nam, qu0d 0strae 80lum culpae Sit tribuendum, id in religionis, quam pr0siteamur, contumeliam ab ejus inimicis verti. Commem0rabat praeterea, ut ethnic0rum lim anim0S, adverSu Sclitistianam religionem inflammat0S, 0Slr0rum Virtus demitigari allexeritque paulatim etiam ad eam
amplectendam X0ptandum nunc esse aiebat, uti Russi 0str0rum quoque consuetudine devincti, nostra innocentia vitaeque integritate perspecta, dolere incipiant se ab Ecclesia talium absciss0s pacemque a nobis petant cin quam curam ipsis esse incumbendum P puellam, ut mem0riae proditum est, tantum valuisse, ut Iber0rum gentem ad Christum traduxerit nihil n0n posse quamvis rudes et abjectos h0mines Dei auxilio fretos. 62. Haec similiaque in eamdem sententiam illis
praesertim reheltius inculcabat, a quibus nostrorum plurim08, apud qu0s auctoritate ipsi et gratia possent, in ossici c0ntinend0s speraret Ast omnium maxime Sacerd0les, qui Pelr0poli essent n0stris praesecti, admonendos sibi et excitandos et c0nfirmandos Archettius existimabat. Quam ob causam e0s demum saepe arcessebat, tum ipse ad eos ventitabat, familiariterque cum illis colloquebatur Dem0nstrabat primam ipsis debere esse religionis dignitatem, e qu0d esset scelus, si quam ei labem suis ipsi
moribus adspergerent. Quam nec esset serendum,si 0rum qui a veritate l0ngissime absunt sacer dotes probabiliorem vitae cursum tenerent, quam
ipsi alumni doct0resque adeo sanctissimae disciplinae Neque ver in pr0curanda h0minum Salute, pr qua
103쪽
Christus vel crud lissimam in tristin alacri et libenti anim0 ppetiisset, ullis deberent ipsi aut animi aut c0rp0ris laboribus defatigari, aut indomini dis de
terreri Spectarent ea praemia, quae lartes Christi milites amplissima p03 lias vitae angiislias mane
63 10 qu maj0rem vim oratio haberet, Xempi etiam sibi esse animos permovendos Archettius duxit. Itaque estis diebus omnibus, magna nostrorum frequentia, in templo ad aram perabatur, sacraque omnia, ubi pus seret, diligentissime administrabat. Nemini non ad eum facilis sui aditus, qui ab e aut consilium aut consolationem pete
64 Quumque Archetlio esset notum, ederemoniarum liostrarum ac rituum magnificentissimo aliqu0 apparatu u30s interdum sanctissimos et sapientissimos h0mines in quibus Div. Franciscus Salesius qui sane unus instar mutum esset ad ill0 qu0que recipiend0s qui a n0bis descivissent
quod hi nimirum, tanta saepenumero majestate perculsi, divinum subesse aliquid, cui parere op0rteat,e0njiciant; neque id praetermittendum Archettius Statuit. Itaque, quum veteris templi, qu0d et angustum et in interiori aedium, quas sacerdotes in-00lerent, parte esset c0nstitutum, pertaesiiplimates
n0strorum, idemque pietatis studiosiores novum aliud omnium urbis templorum pulcherrimum, collata pecunia, ediscandum curassent, via publica maximeque n0bili et celebri, Archettius gavisus magn0pere suit, qu0d, adventu Suo, n0n multum Superesset operiS. Ac, ut brevi perficeretur, quum a labrum praesectis impetrasset qui ejus excitati vocibus nec diurno nec n0cturn labori pepercerunt, ipse Archeltius templum consecravit et dedicavit cui gravissimae caeremonia interfuerunt exterarum civitatum catholicarum ministri omnes ad visendum etiam accesserunt c0mplures Russi principes, rein ivitate ac specie c0mmoli Archettius adh0rtatus praesentes est paucis quidem, an longi0rem orati ilium tempus non p0stulabat ut ad templa, Dei immortalis d0micilia, caste pureque adirent. 65. Interea illa praesertim cura Archetli animo insidebat cognoscendi, si qua possent Russi via in
rabili quodam err0re distractici non quod tantae magnitudinis ac dissicultatis rei e0nsciendae parem se s0lum putaret cujus ita tamen ardebat studio,
ut nec ull0s pro ea cruciatus, nec vitae discrimen ullum res0rmidareti, nihilominus Sua esse partes judicabat, aditus ad eam omnes quaerere et, qu0adp0sset, patefacere tu certe c0nsili 0mnia e-
104쪽
trop0li odorabatur et pervestigabat naniumque Sensu ac V0luntates 1 ratus plurima se ab N0V0gardiae archiepisc0p0, quem Petr0poli habere d0micilium supra dictum est, p0SSe elicere, mente agitabat, que cum e c0ngrederetur, in ejusque Suomnino familiaritatem insinuaret. Quam Archettii cupiditatem augebat, qu0d e multorum ad eum sermonibus de singulari prudentia illius archiepisc0pi ac morum Suavitate perserebatur. 66. Sed causam ejus con xeniendi aliquam op periebatur, qu Sua in eum observantia ossici s0lum tribueretur a Russis principibusque omnia circumspectantibus, e0que ipsis etiam jucunda accideret. Haec c0gitanti res fuit opportunissima oblata. am, quum ad Imperatricem Archettius venisset, illi ut gratularetur, qu0d nepte paulo ante fuisset aucta, eoque die insantuli baptismo ablue retur, in archiepisc0pum Ν0v0gardiae incurrit, qui sorte, sacris c0nsectis, medius inter du0s antistitese accessit, ubi frequens nobilitas aderat alitu una Archettius. Qui statim, ut eum conspexit ei Seobtulit salutemque impertiit silmina comitaten qua ille captus, quum restitisset, eumque amantissime resalutasset, aliquandiu sunt simul coll0cuti atque ille his verbis ab Archelli discessit commendamus nos amori tuo. Dii Archettius facto, tempus in
quod animo imminebat se actum existimans, haud illud dimisit. Itaque paucis diebus pust, 0VO-gardiae archiepiscopum sidenter adiit. Amplissimo is monasterio praeerat lexandri ut appellaturi Newskii, qui a Russis divorum numero habetur,
ibique habitabat. 67. IIaud parva is quidem signa laetitia dedit qua adficeretur, qu0d Archellium, Pontificis Maximi
legatum, apud Se Videret. Quum uterque c0nsedisset, multis verbis ultro citr0que habitis, sermosuit ab archiepisc0po illatus de vestibus, quas diversas ad sacra adhiberent graeci episcopi et latini ex quo ea sane illi orta est cum rebellio dispulatio, quam ei silenti pratererendam non esse ducimus est enim omnino literis mem0riaque digna Quum itaque Archettius dixisset nullius o menti esse episcop0s earum nationum vestitu inter se discrepare, 0d omnes consentiant iis in rebus quae ad idem pertinent, quam recte quidem Paulus
doceat unam esse p0rtere, qu0d unus, nec a Severo dissidens, ast perpetuo sibi constans Deus sit. Ille resp0udita Christianiis sere miles id, qu0d ad
suam intersit salutem tenere, Deum SS eumdemque unum, tum Christum ejus Filium caelo in terras delapsum luminemque factum, nos uti servitu te
diaboli oppress0s in libertatem vindicaret, Su0que
105쪽
cum supplici Patris numen in nos offensum placasse rindeque nos peccat 0rum ablui Sortibus, cumque Deo redire in gratiam, beatamque inim0rtalitatena adipisci. Aliis de rebus certent licet inter se christiani, haud esse pr0pterea magnopere labo
68. At ille n0n iis s0lum, quae archiepisc0pus commem0rasset, idem contineri illorum p0sse, qui
Christi disciplinae inhaereant attrarchetlius. Neque enim illa tantum pro se et Christum d 0cuisse junivero luSSisSe apost0l0S, tum qui c0nsequentibus temporibus quoad mundu Staret, illis succederent, uti multarum gentium hominibus praeciperent, ea Ser are omnia quaecumque sibi ipse mandasset quem ad sine in eis e perpetuo adlaturum sit pollicitus Hinc IIymenaeum et Philaetum, animi, causam, suisse a Paulo a cliristian0rum s0cietate te clos ade0que a christianis requiri ut multo pluribus quam quae archiepisc0pii pr0pinaret adsentian- uir. illi maj0ri curae apost0lis suisse, quam ut idem ipsum christiani plane omnes dicerent nec ullae inter eos c0nlroversiae dissenti0nesque XStarent : ac si qui c0ntraria his, quae ipsi tradidissent,
disserere auderent, notum esse quam vehementer
christian0s hortarentur praecipue Paulus, ut 0mnino ab illis declinarent, e0rum adilum serm0nemque su- gerenta vel, si angelus is e caelo missus suisset, uti nec ejus rationem haberent ullam. Qu0d si di ligentius c0nsideretur, facile reperiri, eos qui suam fidem his s0lis terminent decretis, quae maXime necessaria ipsi judicant, plerosque nec de his quidem recte sentire 0cinianum, ex causa, qui Christum negat Deum esse, quantum de Incarnationis veritate diminuere t quantum iliam Lutherianos et Calvinian08, qui tot portenta s0mniarint de fructu, quem ex Incarnatione homines percipiant, de Sagra-meniis, quae ex illo lante promanenti empe in religi0uis d0etrina etiam in reliquis, continua
ti0nem Se quamdam Seriemque rerum, Ut omnes
inter se aptae c0lligataeque sint. Mirari se autem adjecit Archetlius, quod in iis quae ad citristianorum Salutem pertinerent, illud archiepisc0pus printeriisset, qu0d tenendum sit unam esse ecclesiam Christi, n0n plures. Nihil esse tam clarum, tamque testatum in sacris litteris, ubi Christus reolreium haud quidem celasius dilexisse, pr0que ea m0rtem
subiisse dicatur, ecclesiam voluisse praestare immaculatam et unctum tum ecclesia appellatur columna et firmamentum veritatis eadem praeterea uniu domus. unius fumiliae, unius ovilis, uniu/corporis imaginibus adumbratur. Quae cum ita sint, merit laudand0 Pontifices Maxim0s, qui pacis et
106쪽
concordiae cum graecis auct0re Semper fuissent, dextramque ad 0 recipiend0s semper tetendissent, quo ex omnibus una illa Christi ecclesia c0ussa
69. Haud multis de rebus archiepiscopus resp0ndit graecos a latinis dissidere iraesertim quidem de procedendi m0d S. Spiritus pugnatum intere0s acriter et diu. Qua in contr0versia se ita statueres quum de re per0bscura, quaeque adeo captum humana menti l0ngissime Superet, agatur, non aliis eam verbis pr0p0nendam, quam quibus
apud divin0 script0res essertum qui certe id habeant Spiritum Sanctum a Filio mitti, ac de eo accipere tum vero illud s0lum, quod a patre is proeedit. Itaque haud n0bis esse ab hac l0quendi ratione dis cedendum ac temere latin0s secisse qui illa ialioque intexuiSSent.170. His ita Archettius responditu archiepiscopum n0n debere esse nescium, ista abrarianis qu0ndam objici 0lere, Filium non esse appellandum ὀμο-ουσιον, qu0d ejus V0cis nulla uspiam fiat in divinis libris mentio. Quibus sortissime Athanasium Basilium, artangenum, ali0sque magnos atque n0biles vir0s restitisse. Η0 itaque nunc se c0ntendere, qui dilli dicerent : licere p0ntificibus ecclesiae, idque adeo ill0rum esse muneris, quae sunt Scripturarum
latebris occultata, ea pr0serre in lucem ac explicare v0cibus quam maxime accomm0datis quarum quum vis et sententia in Scripturis continentur, quid esse qu0d aegre seramus literas et syllabas, quibus voces c0mp0nantur, in illis non reperiri l imirum uti novis morbis n0va adhibetur medicina, ut h0stibus n0Vam oppugnandi rati0nem instituentibus iovis
est m0liti0nibus e0rum impetus reprimenduS, BO-vaque ineuntibus c0nsilia n0vis artibus occurrendum, ita, qu0d Hilarius praecipiebat, ad novas haereses pr0ssigandas n0vis interdum vocibus utendum. Quare, quum Spiritum sanctum non a Patre solum sed a Filio etiam pr0cedere tum scripturae Sanctae significent, tum majores nostri jam ab ultimis inde temporibus aperte tradiderint, n0 esse reprehendendos latinos, qui ea Drmula cavendum judicarint, uti in ea quaestione, quae ad immortalis Dei naturam spectet, ne errantem et agam, at uti certam stabilemque haberemus sententiam. Utinam, ait Archetlius, pax graecos inter et latin0s 0nsirmaretur, quae quidem si sua p0sset m0rte repraesentari, libenter Se omnibus suppliciis corpus Osferre.
7l Majus esse h0 quiddam ait archiepiscopus, quam ut ab un0 0mine, quamvis excellens divinusque sit, c0nfici queat. Caeterum unamquamque sere ecclesiam in plures divisam esse partes cita
107쪽
apud se evenisse, ita apud Lutherianos et Calvinianos, ita etiam apud latinosa apud qu0 Iansentaui
omnia perturbent plurimaque rebus publicis detrimenta imp0rtent. 72. eclesiam Christi divisam n0 esse, nec vero esse posse inquitarchettius Eam namque Meregnum quod in aeternum non impubitur, ut Stapud Danielem regnum autem divisum stare non p0SSe, ut cito interiturum, quis ign0ret 8 quod etiam, ut minime dubitandum, adversus Iudaeos ipsum Christum posuisse. - Apud n0s latinos unumeSSe omnium SenSum, omnes Verbum Esungilii per os Petri audire et redere, per o Petri, inquam, qui divinitus ad id muneris delectus, in sui adhuc δ cessoribus, Romanis Pontificibus, vivit et Iudicium ea ercet, uti concilium Ephesinum delaravit Iauseni san0 Vero, perditissim0s40mines, ecclesia Christi perniciem, ab ea exterminatos, nec jam illius magis esse cives, qu im Simoniani olim, Menandriani,
Cerinthiani ac reliquae ejusm0di labes fuerint. Haud
milius uuam esse ecclesiam, quamvis multae in ea haereSe oriantur, quae ne oriantur prohiberi nequeat, quum Sit neceδse uti veniunt cundula, uti esta Christo praedictum. Sed unitalem ecclesia li maxime constare, quod cum R0man Pontilice, cui vicarias suas partes in terris Christus detulerit,
tamquam cum capite membra reliqui episcopi et fideles cohaereanta ex quo pulcherrimum illud omnibusque partibus mire consentiens Christi c0rpus essiciatur, qu0d ipsius alatur Spiritu et vigeat. 73. Vicaria cujusquam per Christum n0n
egere ait archiepiscopus ejus enim, ut Dei, insi-nitam esse vim Lum vero omnibus apostolis ecclesiam gubernandam tradidisse. Non se inficiari, S. Papam h0 semper nomine appellare tum Maximum e0nsueverat Suae ecclesiae caput esse ast unumquemque archiepisc0pum perinde esse ejus ecclesiae caput, cui regendae praesit.
74. Sed neque apost0lix et episcopis tamquam ministris in sua aedificanda ecclesia Christum eguisse Archettius respondit . um potuisse homines Singulos ipsum per Se 0cere, quae vellet :idcircone ap0stolorum et episc0p0rum esse peram ab ecclesia rem0vendam N0n quid p0ssit Christus, at quid c0nstituerit, quid egerit, heic esse Spectandum Eum posuiδε in ecclesia tum apostolos, tum pGlures et doctore3, nempe episc0p0s ast etro uni hanc tantani imp0Suisse perS0nam, ut ove luas omnes, nullo cujusquam liabit discrimine, pusceret,
108쪽
membra redigantur, Sed illarum unaequaeque Suum caput episc0pum aut archiepisc0pum habeat, queiuna consisteret ecclesia Christi 75. 0ll0quium n0x diremita sed Archettio ille postea SicuSuSeSt, ut nemine videretur uti aut familiarius aut libentius. Itaque alia saepe inter eos sunt illa eadem disputata inu0d nullum sane tempus praetermitteret Archettius ei persuadendi, uti pro sua dignitate et auct0ritate eniteretur ad pacem conciliandam. Ille quidem salebatur, eam quam nos latini tenemus religionem esse optimum ac ita etiam sentire Archettius vidit complures ali0s Bus-Sorum antistites, quos etr0poli sibi blatos omni ossiciorum genere est pr0Sequutus atque ad 0ncordiam vehementer impulit. Sed is ab ill0rum animis error auferri n0n40tuit, qu0d40minibus, nullo scelere contaminatis, justis, ac bonis, licet ab ecclesiae capite Sejunctis, caelum tamen patere existimarent.
76. Quae res ill0s tardi 0res frigidi0resque ad agendum cum Archetli de pace elliciebat. b ea
autem se omnino deterreri calumniabantur p0puli metu, qui-certe rudiS, immanis, SuperStitiosus, acer-
quod odium in Latinos a parentibus Susceperit, id nequeat dep0nere. 0 Se qu0que pr0hiberi ebant, ne, si Greg0rianam Kalendari emendati0nem, cujus 173 ipsi essent cupidissimi, adsciscerent, in magna potius
Ε0dem p0puli tim0re adfici ipsos civitatis principes Archettius sensit, apud quos, quum se iis gratiosum jam intelligeret, testabatur nihil tum VI optare inagis quam uti Buss0s sili0s sibi multo carissimos
recuperet nihilque ea re docebat p0sse esse Catharinae I gl0ri0sius. Sed h0s, ne n0biscum conjungerentur innium maxime avocabat, qu0d 40llent anim0 0ssendi Graecorum, qui in sinibus Turcarum Versantur; qu0 p0tius sibi adjungi amic0 curarent, qu0d-0rum pera uti sperent, si quando Turcas de Eur0pad 0minatu pellere aggrediantur. Itaque ut suum desiderium illis injiciant, id maxime ostentant, i lamprimum lare, ut ips0rum auspiciis libertatem illi ac veterem gl0riam recuperent olim Ver illorum se adamare cultum prae e serunt, eorumque de religi0ne sententias, instituta, more defendere. Qua mente nummus etiam cuderunt, in quibus Ca-iharina II expressa conspicitur, Graec0s e catenis educens, ab iisque sceptrum accipiens cin quibus nummis, haec sunt inscripta Veroe protectrici religionis. Sed de his hactenus Ad reliqua explicanda
109쪽
Imperatrice arcessit0s supradictum est, e tandem venerunt Archettius statim intellexit, quam esset Stestretendedivius tum Imperatrici, tum universis principibus jucundus, qui ejus consuetudine mirifice capiebantur, ac magno eum usque h0n0re assiciebant. Nana praeter ingenium, linguarumque cientiam, quibus ipsum excellere supra d0cuimus, erat is certe blandus, comis, perurbanus, ac temp0ribus et cuique h0minum naturae callidissime inserviens. 0 vero
illi maxime in eo admirabantur, quod humani 0ribus esset literis ac physicis et ge0metria disciplinis in- Structus quarum ne ullum quidem vestigium apud
78. His de causis, nulla sane Archettio saeuitas dabatur quidquam in Si est retendevicium agendi, ut is nempe praeteriretur, digni0rque ei aliquis anteponeretur Etsi id percupere Pontificem Maximum sciebat. cui praefixus animo haereret ille dolor, de quo pluribus et saepe diximus. Quin, si de eo quidquam hiscere
ausus suisset, omnia perturbatum iri videbat. Quamobrem optimum laetu duxit, Stesirrende vietum omni comitate et ossici0rum genere sibi devinciri, quo secum consilia conjungeret, ac illam qua st0reret gratiam ad rei catholicae emolumentum c0nverteret.
79. Hanc Archettius Petrop0li, omnium principum animis insitam opini0nem reperit, SieStrZence-- 175vicium et nomine et p0testate jamdudum M0hiluviae esse archiepisc0pum, ex quo eum ita imperatrix in suis decretis appellasset 40eque illi unum ad speciem quamdam et ornamentum deesse, ut pallii in signe ab legat Pontificis Maximi acciperet. Est enim a nobis animadversum, nihil humani esse divinique juris qu0dj0 Imperatricis dominatu contineri putent. Itaque ad illam opinionem evellendam, multa 0pus fuit Archetli industria, multaque rati0nis
gravitate Lam illi tandem remittere visi sunt, eamque Archetli veniam dederunt, ut, quae res catholica p0stularet, quaeque essent ex B0manae ecclesiae institui et praeceptis, ea omnia publice aperteque ageret. Qu0d certe mirandum est, iis dissicillimis temp0ribus, atque h0minibus, ae in ea civitate quae tantum a n0stra c0nsuetudine ad studiis abhorreat.
80. rebellius, uti via atque ordine pr0cederet, M0hilovide eclesiam archiepise0palem declarandam primum omnium ratatuit. Ilaques du0s etr01 linactus integerrim08 atque optim0 Vir0S, Sacerdotes Albae usside, eorum l000rum apprime gnar0S, ex illis ad se v0catis, p0stquam jurassent calumniam
spi0d ita sit a m 0ribus cautum , diligenter multa de M0hiluvia quaesivit Pecqua essetippidi amplitud0,
quae celebritas, qui h0minum cultus, qui templ0rum numerus, quae magnitud0, qui splend0r. Ex quibus
110쪽
certi0 est laetus, millis repugnare exemplis vetustatis nullisque legibus, qu0d archiepisc0pale in illam urbem nomen et dignitas induceretur. 81 Ac de censu elus, pii cumque deinceps foret archiepisc0pus jam ita constabat, ut nullus dubitandi relinqueretur l0eus. Quod enim anno 17 73, literis ad gernice vium Russiae Albae praesectum, datis, Calliarina privatim quodamm0d jusserat, ut pontifici latinarum partium, qui d0micilium M0hi-l0viae haberet, annua decem millia rubia ex aerario suppeditentur, id, inquani, proximo anno publice
c0nfirmavit, dipl0mate illo IV Idus ad cujus
sanctitatem ne quid deesset, signum senatus est ei adpositum. 82. At de c0llegi can0nicorum Mohiluviae constituendo vehementer angebatur reliettius Nam illorum consilium et opera praesto esSe archiepisc0p debet, si quando ea flagitet, ac profecto sine illis multum praesidii et ornamenti ecclesiae M0hil0viens defuisset. Atqui nec landi, nec pecunia suppetebat, unde iis ad usum vitae cultumque r-chettius prospiceret nec ulla vero usquam erant sacerdotia in Alba Russia, quibus cura animarum non esset adjuncta, quae idcirco posset illis canonicis adjudicare. In his rerum angustiis, quum Archettius 0mnia perscrutaretur, inveniebat tamen in Sacer-
dotiis 1lbae nussia octo esse templa eaque opima,prinpositura nempe 0hil0VienSem, OSSunensem, Nevelensem, Lucinensem, DuneburgenSem, Marien- hausensem, uicistaviensem et Siebrcerensem quibus ii, qui praediti essent, plerumque ob illam ipsam e0piam, minime receptum past0ris ossicium ac munus Xsequebantur, sed oves suas mercenariis dimittebant quant harum vero incommodo ac detrimento quisque potest facile colligere. 83. Quibus rebus cognitis, tenere Se Archeltius, quam optabat, rationem existimavit collegii instituendi can0ut 0rum. Nam si ita cujusque ill0rum sacerdotiorum40na dividerentur, uti pars ei alendo adsignaretur, qui illud susciperet, ecundum Concilii Tridentini m0dum, et pars reliqua tribueretur can0nico, videbat collegium octu can0uicorum Subito M0hil ovia exsistere. Qu0d consilium eo magis Archelti pr0babatur, quod per id etiam nequitiae medebatur illorum qui ea p0stlinc sacerdotia spectarent, ut eorum opibus abuterentur ad m0lliter de licateque vivendum praeterea Sacerd0tum numerum in Russi Alba augebat; quae res multum intererat ad eorum cath0licorum Salutem. Itaque haud dubitandum statuit, quin ita saceret. 84. Sed ipse ill0rum sacerdoti0rum40SSeSS0reSexturbare inde n0n 0terata nec ii quidem passuri