장음표시 사용
111쪽
suissent fortunis se miniit Pilam ob rem, quae una restabat via, eorum explorata et perspecta Voluntate Archettius eos singul0s canonicos Mohilo-vienses renunciavit, sic ut ex ipsis quatu0 appellarentur dignitates, ac unus praepositu3. alter archidiaconus, tertius custos, quartus 3 holasticusv0caretur iisdemque omnibus imperavit, ut curandarum animarum, quae cuiquembligerat, provinciam idoneis interea hominibus administrandam tradant,
secundum Benedicti XIV, Pontificis Maximi, decretal Ν0n Septembris anni 1752. Ubi vero eorum
quisquam aut de veteris sacerd0tii p0ssessione decesserit, aut diem supremum obierit, Si e Strrente-vicium jussit partitionem illam bonorum sacere, quam indicavimus. Ἐ0llegio M0hiluvia canonic0rum ita constitut0, jura Arehettius legesque descripsit, omnin temp0ribus accommodatas ac Tridentini Conditi praesertim, et Pontiscum Maxim0rum decretis praeceptisque m 0rum P0nsentaneas.
85. His explicatis rebus, ut Mohiluviae archiepiscopatum c0nderet, diplomate sibi id faciendum
intelligebat In qu certe exarando plurimum ashiberi p0rtebat cauli 0nis et diligentiae. Nam primum tam immensa spatia, ad quae Rus30riimd0minatus pertinet, sub unius pontificis ditionem subjungere, id prosect a n0stris institutis et con-
suetudine, qui a ratione ipsa abhorrebat. Contra Imperatrix in eadem obstinatione sententi a permanere, archiepisc0patu uno M0hiluviens nos in Suo regno c0ntent0 debere esse. Itaque sic di-pl0ma Archettius c0nscripsit, ut non terrarum regionibus, sed certis quidem hominibus potestatem archiepisc0pi terminaret decerneretque s0lum, ut eatholici latina disciplinae miles, qui in Russi in perii sinibus versarentur, ei posthac subesSent. Tum ver illud solertia ejus sui cavere, ut Ponti siet Maximo esset integrum, minus duris temporibus, religionis catholicae statui in Bussi melius consulere, easque paries pluribus epise0pis custodiendas distribuere. 86. Hanc praecipue ob causam, ut illa valerent, quae in Brevi Pontificis Maximi ad se scripto Sapientissime fuissent addita on amplissimo totius
Russim imperio novus a te creandus archiepiscopus 3Vum ponit upra catholicos lutini ritus ordinarium auctoritatem et Iurisdictionem Xercere, quoad usque altera nobis alios catholicos episcopos deputandi sese oferat occasio, a donec aliter per hunc voStolicum
sedem fuerit dispositum liaec, inquam, ut Valerent, tum ero ut quidquid ipse decrevisset adprime
eidem Brevi 0ngrueret, eoque omnia referrentur,
Archetlius illud in suo dipl0mate intexendum exiS-
112쪽
timavit. Sed verebatur, ne qua in eo formula fastidi0sis et suspicacibus Russiae principibus displiceret, qu0s quidem celari diploma non poterat. 87. Quam0brem id Archettius xcogitavit. Exemplum litterarum praep0suit, quas a Pi ipse Catharinae detulisset, uti antea dictum est, eique c0ntinenter Brevis exemplum adjecit; ita ut illi, ubi ad eas litteras venissent, nihil praeterea adferri
aliud arbitrati, nec perae esse pretium putantes haerere in iis, qua jam plinae c0 Initas liaberent, cum his una Breve etiam transirent, ad caetera properantes. Neque secus atque Archettius opinione praeceperat accidit. Itaque illi quum diploma cujus exemplum quoddam iestrZencecivius seeum ab Λrehetti e0mmunicatum eis detulerat complures dies lente expendendum suscepissent, per pauca S0lum, eademque levissima, commutanda censuerunt. 88. In quibuslio primum atque omnium maxime reliettium flagitarunt, commentari etiam in eam rem Imperatricis nomine ei tradito ut illud
templum M0hil0via archiepisc0pale diceret, qu0dmi Matri Virgini in caelum recepta esset dedicatum, nobile et magnificum, atque situm idoneo oppidi l0co, prae alter D. lanistat, parvo quidem ac veteri minusque illustri. Nam Archettius, quod illud ad sodales Carmelitas pertineret, qu0 inde dici
nolebat, ratus e0rum operam utilem esse Mohil0viensibus civibus, necessitate c0mpulsus, in D. Statanislai, qu0d par0chus civitatis Sive ut nuncupabatur pra positu 0btinebat, archiepisc0palem sedem col-l0candam statuerat. At Imperatrix, ejus praesertim rei causa, ei Matris templo hanc accessi0nem fieri dignitatis optabat, qu0d quum sacris ibi a tes-trχencevici0, 0ntificali caerem0nia saetis, ipsa interfuisset, una cum Ioseph II, R0manorum Imperat0re, qu temp0re Mohiluviae restitit, ex eo
dicebat templum illud jure suo ab Archettio petere ut ne aliud sibi praeserret. 88. Itaque Archettius, ubi aliquandiu repugnasset, denique est Imperatrici adsensus. Neque tamen omni ructu id caruit. Nam S0dalibus Carme- litis in alia suis ordinis d0micilia commigrare u sis, ut in eorum aedibus inde cleric0rum seminarium c0nstitueretur Archeltius imperavit, quum nullus antea vacaret M0hiluvia l0eu qui ei adtribueretur. iliis rebus gestis, quum jam Archettius pro
1 Mirum est Archettium omnia sua gesta admirari, quae initio improbabat ipsemet mnium maxime, et quae non perfecit, nisi tyrannico Catharinae imperio obsecutus. Innumera hic et passim alibi obel n0tanda Arent sed haec opera extra c0nSilium n0Strum est. Qu0d autem Carmelitas ex Suo templ0 et 0nventu expulit, licet scirete0rum peram utilem esse Mohil0viensibus civibus, et
113쪽
compert haberet nihil esse, quo principum animi offenderentur in suo diplomate, quo eccleSiam M0hiloviensem archiepisc0palem faciebat, nihilque
quamvis obstaret nihil quin templum S. Mariae assumptae eathedrale simul esset et c0nventuale, proficiscebatur ex di et despectu regularium, illis temporibus e0nim nissim0, et nitebatur invent qu0dam, qu0 S. Thomas 2 2. q. . art. I ad T sim0niacis tribuit, scilicet u res ecclesiae esse Romani P0ntiscis, n0n tantum ut principalis dispensat0ris seu supremi administrat0ris verunt etiam ut domini et possessiss u adeoque ea tollere et dare p0sse cui libuerit. De qua re audiri merentur delecti cardinales et praelati, qui in C0nsilio de emendanda ecclesia, S. D. N. Paulo in jubente conscript et exhibito anno 1538, ita statuerunt Et quoniam Sanctitas tua, spiritu Dei erudita, qui ut inquit Augustinus l0quitur in c0rdibus nullo
verb0rum Strepitu, pr0be u0verat principium malorum inde fuisse, quod nonnulli 0ntifices tui praedecess0res, prurientes auribus ut inquit apostolus Paulus coacervaverunt sibi magistr0s ad desideria sua n0 ut ab eis discerent quid facere deberent, sed ut eorum studi et calliditate inveniretur ratio qua liceret id qu0 liberet. Inde effectum est, praeterquam qu0 principatum omnem Sequitur adulati0, ut umbra corpus, dissicillimusque semper fuit aditus veritatis ad aures principum, qu0d 0nsestim pr0dirent d tores, qui d0cerent pontificem esse d0minum benesci0rum omnium in ideo eum dominus jure vendat id qu0 Suum est, necessari sequi in pontificem n0n posse eadere sim0niam. Ita quin voluntas pontiscis,qualiscumque ea suerit, sit regula qua ejus operationes et acti0nes dirigantura ex qu pr0cul dubi estici, ut quidquid libeat, id etiam liceat. Ex h lante sancte pater, ainquam ex equo
Trojan0, irrupere in ecclesiam Dei tot abusu et tam gra-
Ver in altero, quo siestraen evicium archiepiseo pum renuntiabat, antequam ambSignaret, ederetque diem v0lebat e0nstitui, qua ipse pallium ies trZeuce vici publice imp0neret; idque maturare Λrchettius studebat, arsaviam nimirum SpectanS,e0que elerrime redire cupiens, ubi rem catholicam sui desiderio blanguescere sciebat. Item Vero impendebat quo temp0re anni maxima illis in regionibus rig0rum vis, niviumque altitudo omnino ei reditum interclusisSent.
certamen cum Russiae principibus ob Sacramentum, qu0d Ponti se Maximo dare iesirgeuce victus deberet, eum Petr0p0li diutius remanere c0mpulit.
Quum enim sit ita in Libro P0nlisicali pra)ceptum, ut qu0 die quis primum palli induitur, sacramenti
certa forma suam P0ntisci Maximo fidem reti iri nexu obliget, Archelli Pius mandaverat, ne committeret, ut ab illa multarum aetatum c0nsuetudine sapientique institui Stesirgeucevictus discederet fit
ves 0rbi quibus nunc c0nspicimus eam ad desperationem sere salutis lab0rasse, et manasse haruni rerum famam ad uis deles usque credat sanctitas tua scientibus qui bllane praecipue causam christianam religionem deridentade0, ut per n0s, per n08 inquimus, nomen Christi blasphemetur inter gentes uinaee illi sanctissimi viri.
114쪽
- 184 Galli trinus, qui Imperatricis erat itid0b0na legatus, neSci quam ob causam, alicujusne rogatu, an Sua Sp0nte, larinam sacramenti illam gallice redditam Imperatrici miserat, idque suis literis visus est signiscare, qu0d in Germania suerit illa ab Ioseph II de medio sublata. Quare Stermanus Archettium die quadam, apud se improviso ad0rtuS, Imperatricis ei verbis retulit, ne graviter erret, Si, a quo Sacrament prohiberentur episcopi in civitate catholica, eo Stesirgeneecivius Petrop0li abstineret simulque demonstravit, quae Imperatrix a Galli letino accepisset Archeltius, nillil ea oratione perturbatus, ita reSpondit: 0n se quidem inliciari Iosephum II ejus sacramenti s0lemnem religionem apud se lini antiquasse in id qu0que expli ratum Se habere, quod ille, ii V fractus rationibus, ceSSisset, edictoque suo pristinum m0rem retulisset. Id ubi in tellexit stermanus, non tamen acquievit Sed loc0rum esse habendam rati0nem dicebat 0uidem esse Pontifici Maximo Petrop0li c0ncedendum, qu0d ei apud catholicos tribuatur videri omnino sibi, id sacramentum, qu0d Pontifex Maximus ab
episc0pi repetat, ei sacramento adverSari, quo Suis
illi principibus fidelitatem pr0sileantur inique unum pugnare eum altero cujus rei causa laud posse Imperatricem sinere uti Sieslrgeticevictu aut illi i-
vis apud se alius ex eo vinculo, quo secum sit adstrictus, quidquam laxet 'ac itaque in re Pontifex
Maximus tantisper lacesseret. Quae ubi sternianus dixisset, tum vero in p0ntisicis sacramenti singulissere literis haerere, unumquodque in eo Verborum imperat0ria majestali vi0landa adhibitum ei videri.
Quae in ea re tanta morositas ali0rum quoque RuS-siae principum erat. 91 Archetlius mansuetudine sua quadam, et patientia, et0bsequi e0rum animos mitigare, in singulis en0dandi n0n parvam molestiam devorare, omnia aperte ac dilucide explicare, illud praeterea dicere : Sacramentum, qu0d ita perh0rrescerent,n0n suisse nudiustertius repertum, ut novitate Sua
displicere aut suspici0nem injicere aliquam ipsis debeat; sed a multis jam aetatibus usurpatum ab
omnibus calliolicis episcopis nec eve quidquam damni reipublicae umquam secisse ; nec ullum e0rum umquam minus Sit principi obtemperavisse, mi nusve suae civitatis Serviisse commodis, quo arctius
jurejurando suam P0ntisci Maxim fidem devin-Xisset. Nempe ita se rem liabere, uti ontificis Maximi, qui Ecclesiae regenda sit a Christo praesectus,
auct0ritas minime eorum obstat auct0ritati, penes
quos cura sit m0derandae civitatis ita nec quae illi reddunturisscia de e0rum rati0ne rici0rum, quae
115쪽
-186- alteris pers0lvenda simi quid litam detrahere. Utivero lsus adm0nuerit s0cietatem, quam ii in ipsis et cum republica homines coivissent, sanciendam et firmandam demit m esse, limino Dei numine duo cal et interp0silin et, si id antea ne cogitalii in quidem silerit Ponti siet Maximo suisse necesse eamdem rationem inducere, quo conjunctio illa communi0que interi0 et pr0pri 0r, quae episc0pis esse cum ipso debeat, nec discinderetur umquam nec dis
92. Ita Archeltius contra ill0s pugnabat, Valenti0res certe, non quidem rationibus, sed pertinacia et viribus. Qui tamen se loco moveri passi sunt. Itaque ea de re quum aliquandiu deliberavissent, ad extremum Archellio commentarium ab Imperatrice reddiderunt in qua esset remittere se jam Archetliineti incedere de eo sacramento neque contra ejus summam Venire duo tamen p0stulare, ut in e praetereantur, qud cum statu sua civitatis omnino nequeant c0nsentire particulam illam primum de haereticis et sellismaticis persequendis, et impugnandis alteram de p0ssessionibus episcopatus nec vendendis, nec permutandis, nisi bona cum
venia R0mani P0ntilicis. Λd hi de Imperatrix sagitabat, uti Siestrχduce victus dicio sacramento illud adderet, Se propterea illa milia esse p0llicitum, - 187 ac tanta religi0ne professum, qu0d nihil e0rum sciret pugnan esse cum illis, quae Imperatrici eadem religione adfirmaSset.
93. Archettius laetitiam cepit aliquam, ubi
vidit ad tam pauca reduetam totam c0ntroversiam eSSe, gratulatuSque ibi est, quod n0n minimum suis serm0nibus et disputationibus profecisset. De monstravit sterniano tamen, non sui arbitrii esse quidquam in eo mutare, quod apud univerSam ecclesiam catholicam sit in more positum, ac legis vim
liabeat Pontificis Maximi ad id auct0ritate pus
Imperatrix hanc sibi p0testatem faciat, ac aequo animo patiatur, Si mnibus ipse interea acti0nibus supersedeat, dum ali 0 VI resp0nsum exspectetur sperare Se eum, in hac qu0que causa, nil n0n pro sua singulari justitia, facilitate et humanitate decre
i. Post du0s menses, initi anni 1784, literae sunt Archetti R0ma adlatae, in quibus eum Pius admonebat, uti temp0ribus, quand aliter seri non
posset, ObSequeretur 0n Se repugnare quominus
illo modo Sacramentum iesirgenrevidius sibi di ceret. Quibus acceptis mandatis, Archettius haud sibi procrastinandum putavit uti tum diplomata sua, de quibus antea diximus, ederet, tum ieStrZenee -
116쪽
vici pallium rite imponeret. Cui rei constitutus dies est sestus Calliedrae S. Petri. Eo die incredi
bilis in n0stro templo fuit omnium ordinuni requentia, ac pleraque nobilitas, multique Russ0rum principes e c0nlluxerunt. Itaque Arctiettius nactum se tempus existimans puli lice etiam adhor- laudi Russ0 ut 0biscum Se 0njungerent, eam orati0nem quam tum liabuit, de pallii natura, usu et significalione, ita c0nclusit Ilic mihi liceat 4 euerabilis Frater Stesti gendevicium uippe adl0 quebatur animam meum essundere in sinum tuum. Quoties enim in hac magni licentissima urbe liuius consideravi inclytar, invictissim: Pque nati0uis ad cultum divinum incerantque pietatem proclivesu animos quoties past0rum insignem pr0bitatem,
atque virtutum mnium praestantiam c0ntempla tu sum, t0ties milii ob0rtis lacrymis, Xclamav -
dum sui tu utinam tales quum Sint, ii ibiscum omnino conjuncti essent totque eadem mihi iunc
observabantur animo vota, qu: quodam carita tis excessu olim conceperat Paulus, quum pr0 Salute fratrum suorum cupiebat esse anathema a Christo eadem etiam quid e0dem caritati e X- cessu Olim conceperat Moyses, quum pro Salute
sui p0puli dixit ad Deum me de libro itin. certe quidem animam meam Superimpendere
- 189 st quam libentissime cuperem, ut hic divisionis
murus,' antiquissimi illius veterat0ris opus, qui
semper in Ecclesia Dei lanesta dissidia molitur
excitat, fovet, tandem aliquando proteratur, dis
ii sipetur Satis, opinor, intelligis, Venerabilis Fra st ter quid sancta Mater Ecclesia a te vehementis v sime cupiat, postulet, stagitet . quidem divinissi- mum illum spiritum verae pacis et conc0rdiae
auctorem et lantem votis milibus adprecari non desinam, ut fiant utraque unum et omnes Latini Rutheni pie eadem persecta side, eadem beata Spe,
eadem sancta caritate unum simus h Quae sicabor hetti dicta sunt v0de, culis,aeStu ut 0rum qui aderant animi multum permoveri vis suerint. v. oratio n0n 80lum latina lingua, qua est pronuntiata, sed gallice praeterea et russisse conversa typis sui consignata, ii testis p0steritati
esset patri: Pii Pergamuss0s voluntatis. 95. Ex qu Imperatrix resciisset, nihil jam
superesse impedimenti, quominus palli 0rnaretur Siestrgen evictus, quin ei rei dictam esse diem, non cunctandum sibi esse vidit, uti idem, quam Pi t0ties Archeltioque dedisset, de Poloeensi archiepiscopo pra)Staret, ac diuturna utrumque cura liberaret. Itaque sternianus tum statim Archettio Imperatricis verbis, renuntiavit sibi placere, uti
117쪽
Heraelius Lissori scitis, m0naelius Ordinis aucti Basilii, de quo nos supra menti inem fecimus, qui triumvir illiu fuisset ecclesia Pol0eensi administrandae, ei archiepiscopus prίPponeretur. Hic Archettius, gaudi pene exultans, qu0d videret illarum partium catholicos ex multa demum aetatione portui adpr0pinquare, quam potuit amplissime suo et Pi n0mine Imperatrici gratias egit. Tum, eodem uSus tabellario, qui eadem ipsa die ad Λlba Russit pra)sectum prusciseebatur, literas Imperatricis desereus de Lisso scit h0n ire, ipse ad Orbascium, ruthenum Pin L in Lithuania episeopum, hominem certe animo et virtute episcopali pri stantem, literas dedit, utiqu0 0sset citius Pol0ciam contenderet, ad Lis
S0WScium c0nsecrandum. Id enim unum restabat, quo certus illic esset rei cath0lici status.
96. Orbaseius aeceptis Archetti litteris, quum incredibili quodam religionis am0re agraret, quam
Polocia allii clam jam pridem gemeret, e properavit, latini ut rigus aliquantum remisit. Neque illud tempus est Veritus, quo gelu, unde constiterint illis in regionibus numina, viaeque Sintippletae innes, diss0lvitur qu0d 0let tempus esse iter habentibus teterrimum. Itaque, mullum via progressus, in morbum incidit quem ille tamen contempsit, magis de rei catholicae salute, quam de sua valetudine Sullicitus, strenueque perrexit ire.
191 - 97 P0l0eiam quum venisset, quamquam vis
morbi ingravesceret, non tamen LiSSOM Scium so
lemni carremonia, peram du0bus abbatibus praestantibus, c0nsecrare distulit tu quidem vehementius coepit aegrotare, ac triduo p0St 0nsumptus est. Laetus tamen ille abiit e vivis, quod catholicos Pol0censes in tuto videret. Fuit ejus casus luctuosus Archellio acerbusi in is mitibus.
Sed tanti nimirum fuit catholicam religionem P0l0ciae, prope eversam, stabilire, ut id vel sanctissimi alicujus viri sanguine redimendum
98. Dum hare pro P0l0censibus geruntur, Archetlius etiam ii mandata de Benistari seio curabat. Itaque, quum e pr0ductis m0re majorum testibus incorruptis et integris Archetlius com perisset, inesse in Bela ista sci omnia quae ad
episc0palem locum adsequendum requiruntur, diplomate Suo eum episc0pum Gadaren Sem renuncia vit, quem iestrZeucevictus in sua tanta gerenda provincia adjutorem adhiberet eumdemque Ar chetlius ipse consueto latiu0rum epiSc0p0rum ritu consecravit VI Id. Februarii fit eum iestren- cevicio in archiepisc0palii Successorem designare omisit.
99. Quamquam enim I 0mae apud principes
118쪽
haec invaluisset pinio, Imperatricem velle enis-lari Scio elim quoque honorem decerni, id tamen
non eam curare Λrchettius coram perspexit Stes-trgens evictu ipse negabat addere Imperatricem jussisse quidquam, nec se aliter c0gi posse dicebat ut ei rei adsentiretur. Quin, quum Λrchetlius pro sua humanitate ejus dipl0matis, ii id pr0xime
conantemoravimuS, Xemplum, antequam obsignaretur, en istari scio ostendisset, ubi ne littera qui- deni de ejus jure successionis, eumque rogaSSet
sibine ejus dipl0matis rati placeret, ille adfirmavit. Id qu0d Archellius ita est interpretatuS, 0n plus illum sibi p0slulasse, qu0d nillil sibi ultra deberi
sentiret. Comm0dissimum vero Archettius existimabat, periculum antea sacere ejus fidei, priusquam illa amplitudine dignus pularetur cujus ille si esset cupidus, ad eam praeclaris actionibus conlen
100. His rebus gestis, de ea sibi lege perdilegenter investigandum et cogn0scendum Archettius judicabat, quam nil eratri cath0licis imposuerat VI Kal. Februari anni 782. Qua quidem uti
abrogaretur ptandum fuisset; sed nemo tam rudis ignarusque rerum id umquam a Catharina II sperasset ar sertim cum nihil pi termissum fuerit, tu dem0nstraretur ejus legi Summam vim esse
debere. Non enim s0lum per Senatum i0ta ac publicis locis pr0p0sita, sed M0li il0vite in ipso templosuit reci lata, sacris a te strZencevici pers0lutis,pra'Sentibus milibus magistratibus civitatis ac militum ducibus, cunctis praeterea ordinibus ac requentissimo p0pulo. Itaque id vel unum consequi, uti, qua minus tolerabilia essent in ea lege, corrigerentur, satis hercule id erat magnum.
mum pungebat, qu0jubetur, ut iis disceptationibus, qua c0ram episc0p haberi debent, quoties per s0na aliqua sarcularis ni us adducatur, a magistratu civitatis unus judex intersit rium ei qui apud episc0pum causa cecederit, pr0Vocati ad Senatum detur. Qua ratione quidem libertas omnis ecclesidei ollitur, quam ei Christus m0rte sua peperit meque Sperandum erat, uti pro sano judicio umquam ali quid fieret. 102. Quum vero studiosissime quaesiisset Archettius, invenit tamen, summa Sua cum Voluptate, Siestraen evicium belle turpem eam Servitutem enfugisse. Nam illud jussum perinde accepisse, ac Si de causis, qua virituales apud nos appellantur, nullo m0d ageret, tantumque sua industria esse-cisse, ut liae interpretatio invaluerit; itaque nullum pr0sanum adhuc ad larum c0ntroversiarum
119쪽
- 194 judicia adspirasse. Quam Archettius rationem iiii
munitiorem redderet in matrimonioruni praesertim
causis, in quibus e nata impr0lubruti libid nullis vinculis sat 0ῆrcetur, sanxit, ut archiepisc0p0, de illis judicium excercenti, in c0nsilio adessent ii can0nici quos Mohiloui id alternis tribus mensibus c imm0rari sacraque legitima obire jusserat.
103. Aliud erat illa in lege, quod Archettio
multum exhiberet negotii, quod Imperatrix nimi-riini latuebat, ut 0hiluviensis archiepisc0pus summum teneret religiosarum familiarum omnium apud se magisterium, nec alteri ea nisi quem a chiepisc0pus ipsis praep0suisset obtemperarent. Atque triennii palium, ut supra dictum est, quo Pontis ex Maximus p0tes talem delinierat, Stesirgunce vicio in religiosas lamilias traditam jam illuxerat Pium er0 quum paenituerit qu0d eam potestatem semel ad SiestrZeuce vicium detulisset, angebatur Λ chellius, qu0d illi ea nunc esset proroganda id tu id nisi fieret, multi illud erat gravius et acerbius, Si es irretice vicium iis pra)esse, in qu0s nullum ipsi
cipibus contentiones, eis demum persuasit a quum
esse, ut ius trχeucevictus ipse ob illam rem P0uli sici Maxim per litteras supplicaret tum 40n debere -- 95 illas mirari aut iniquius erre, si eas Pius formulas suis adpositurus decreti eSSet, quibu caveret, ne in quam deinceps fraudem, ut antea, Siestrgen- cevi eius induceretur. Interim Archettius, ne p-p0rtunitatem qua dabatur amitteret, iesirgeu- cevicio, qu0ad ei ius resp0nderet, c0ncedendum existimavit, ut iis facultatibus in religi0S0s40dales, septim ante ann a Pi acceptis, pergeret uti, hac excepti0ne tamen, ut eos modo intelligeret religios0 80dales Sse, qu0 e numero in praesentia habent 0mani Pontifices nam reliqu0S, quicumque sint demum qui in Bussi Alba versantur, epise0pali auct0ritate et jurisdicti0ne natura ipsa sua contineri, Sic ut nullum propterea novum P0ntificis Maximi jussum sit requirendum. Quod Archelli decretum cum iestraenest vici ipsi Bussiaeque principibus probatum suit, tum illud Pius est suo
decret totidem sere Verbis SequutuS.
105. Tertium erat reliquum in ea Catharinae lege, rei in Bussi cath0lica adm0dum pernicio
Sum qu nempe Vetabatur, ne Xterni deinceps sacerd0tes ad exe0lend0s cath0lic0s in Bussiam arcesserentur aut admitterentum atque archiepi-Sc0p praecipiebatur, uti 0 80lum ad illam rem
adhiberet, qui in Russia vel nati vel civitale d0nati
120쪽
- 196deret. Sed neque ex Russi liaberi tanta sacerd0lum copia p0terat, quanta n0Str0rum numero sulliceret. Tum Vero, quum nostri, in Bussia sinibus dispersi, partim tali sint, partim Galli partim Iispani etiam, aut Lusitani, aut Germani, qu0 eo nimirum vel quaestus vel honoris cupiditas d0m evocasset, nemo, nisi qui ejusdem sit linguae, ejusdem ingenii ac SensuS, 0rumdem m0rum, quos divers0s in diversis nati0nibus perspicimus, p0lest erga illos persecto sacerdotis curat0risque anim0runt ossicio iungi et munere. 106. His de causis Archettius in id omni c0gitatione ac studio incumbendum putavit, ut ea legis pars tolleretur. Itaque principum Russia antea, et Imperatricis administrorum animis ratione permulsis, commentarium, in eam rem accurate subtilitemque scriptum, ipsi Imperatrici reddit quod quidem illa ubi aliquandiu 0nsiderasset, denique Sta pro posito deterrita. Itaque novum per Senatum etiam legem tulita uti archiepisc0p0 0hiluviensiliceret, qu0Scunque Sacerd0tes necesSarios duceret cath0licorum saluti et commodo, e0 e quibuScum que alienis civitatibus evocare atque illorum iis curam permittere eidem potestas dabatur, uti duos aut ires puer0 Armeni0 Leopolim identidem mit
Nam id qu0que e commentario Archettius petierat, ut Armeniis quoque n0stris, qui in Rugsorum diti0ne sunt, de Sacerd0libus temp0re prospiceret. Hare tanti visa sunt, ut cath0licarum civitatum omnes Petr0p0li ministri ad Archettium gratulatum
107. de sere sunt quae Archetlius Petr0p0ligessit, annum ibi c0mm0ratus Eum inde revertentem in itinere ius VI cardinalem creavit. Quae vero his c0mmentariis breviter Sumus perSequuti, liaud multo n0bis spatio ad Scribendum dat0, ea uberius deinceps, si vita Suppeditet, enarrabimuS.