Anthologia latina, passages from the Latin poets, selected and arranged with notes

91쪽

ANTHOLOGIA, LATINA .

LIBER II. P. VERGILII MARONIS.

LXII,

Pollio. ICELIDES Musas, paulo maiora una mus Non omnis arbusta iuvant humilesque myricae; Si canimus silvas, silvae sint Consul dignae. Ultima Cymao vonit iam carminis aetnM: Magnus ab integro Saeclorum naseitur ordo. Iam redit et Virgo, redeunt Saturnia segna Iam nova progenie caelo demittitur alto. Tu modo nascenti puero, quo ferrea primum Desino ac toto surget gen aure mundo, Casta favo Lucina tuus iam regnat Apollo.

92쪽

2 ANTHOLOGIAE LATINA . Teque adeo decus hoc aevi te Consulo, inibit, Pollio, set incipioni magni procedere menSeS;

Te duco, si qua manent celeri Vesbigi noStri, Inrita perpotu solvent formidine terras.

Illo doum vitam accipio divisquo vid0bit Pormixtos horoas set ipso id obitur illis,

Pacatumque rego patriis virtutibus orbem. At tibi prima, puer, nullo munuSeula cultu Errantis hoderas passim cum baccharo tollus Mixtaquo idonii colocasia fundet acantho. Ipsa lacte domum reserent distonia capsellae

Ubera, nec magno metuent armenta leones.

Ipsa tibi blandos fundon cunabula flores.

Oecidet et serpsens ot fallax herba veneni Occidet Assyrium Volgo naSeetur amomum. At simul horoum laudes et facta parentis Iam legere o quae sit poteris cognoScere VirtuS, Molli paulatim flavoscet campuS nriSta, Incultisque rubens pendebit Sentibu uva, Et dura quercus sudabunt roscida mella. Pauca tamen uberunt priscae vestigia fraudis, Quae temptare Thetim ratibus, quae cingere muris Oppida, qua iubeant telluri infindore sulcos. Altor erit tum Tiphys, et altera quae vehat Argo Delocios heroas; erunt otiam altera bolla, Atquo torum ad Troiam magnus mittetur Achilles. Hinc ubi iam firmata virum te fecerit aeta S, Codsiit ipso mari vector, nec nautie pinuS Mutabit merces : omnis foret omnia tellus. Non rastros patietur humus, non vinea falcem ;

93쪽

VERGILIUS, 73 Robustus quoque iam tauris iuga Solvet arator ;Noe varios discet mentiri lana colores, Ipse Sed in pratis urios iam Suave rubenti Murice, iam croceo mutabit vellera luto ;Sponte sua sandyx pascentis VeStiet agnos. Talia saecla suis dixerunt, currite, fusis Concordes stabili satorum numine Pareae. Adgredere o magnos-aderit iam tempuS-honorOS, Cara deum soboles, magnum Iovis incrementum lAspice conveX nutantem pondere mundum, Terrasque tractusque muris Caelumque profundum, ASpice, Ventur laetantur ut omnia saeclolo mihi tam longa maneat pars ultima Vitae, Spiritu et, quantum sat serit tua dicere facta :Non me carminibus vinco nec Thracius Orpheus, Nec Linus, huic mater quamvis atque huic pater

adsit, Orphei Calliopea, Lino sormosus Apollo.

Pan etiam, Arcadia secum Si iudice certet, Pan etiam Arcadia dicat se iudice victum. Incipe, parVe puer, i S cognoScere matrem :Matri longa docom tulerunt fastidia mentes; Incipe, parve pueri cui non riSere parenteS, Nec deus hune mensa, dea nee dignata cubili est.

94쪽

ANTHOLOGIAE LATINA .

LXIII.

Lycidas Moeris. Lyci S.

UO te, Moeri, pedes 3 an quo Via diruit,

in urb0 3M. o Lycida, vivi pervenimuS, ad VsennnOStri, Quod numquam Veriti sumus, ut possessor ag0lli Diceret: Haec mea Sunt Vetere migrate coloni. Nunc Victi, triSteS, quoniam For omnia verSat, Hos illi-quod no vortat bono- mittimus haedos. L. Certo equidem audieram, qua se Subducere colles Incipiunt, mollique iugum demittero clivo, Usque ad aquam et Veteris, iam fruet cacumina, fagOSOmnia carminibus Vestrum servaSSe Menalcan. N. Auclioras, et fama fuit; sed carmina latitum Nostra valent, Lycida, tela inter Martia, quantum Chaonias dicunt aquila veniente ColumbaS. Quod nisi me quacumque novas incidoro litos Ante sinistra cava monuiSSet ab ilico CorniX, Noe tuus hic Moseris, nec Viveret ipse Menaleas. L. Heu, cadit in quemquam tantum Scelus heu, tua nobis Paene Simul tecum Solatia rapta Menalcass

95쪽

I ERGILIUS. 75 Quis cunere Nymphas 3 quis humum forentibus herbis Spargeret, aut viridi sontis inducoro umbra 3 Vol qua subiugi tacitus tibi carmina nuper, Cum te ad dolicias Drros, Amaryllida nostras 3

Et potum pasta age, Tityre, et inter agendum

OccurSare capro, corti serit ille, caveto. VII. Immo haec, quae Varo necdum persecta cunebat: 'Vare tuum nomen, superet modo Mantua nobis, Mantua, ne miSerae nimium Vicina Cremonae,

Cantantes sublimo forsent ad sidera cycni. L. Sic tua Cyrneas fugiant eXnmina tuXOS, Sic cytiso pasta distendant ubera necne, Incipe, si quid habes. Et mo fecere poetam Pierides sunt o mihi carminas me quoque dicunt Vatem paStOre Sed non ego credulus illis. Nam neque adhuc Vario videor, nec dicero Cinna Digna, Sed argutos inter Strepere an Ser OlOTES.II. Id quidem ago et tacitus, Lycida, mecum ipse voluto, Si valeam meminis Ses neque est ignobile carmen. Huc ades, O Galatea; quis est nam ludus in uia.

Hie Ver purpureum, varios hic flumina circum Fundit humus flores, hic candida populus antro Imminet, et lenta teXunt umbracula ite ;Huc ades insani oriant sine litora fluctus. V

96쪽

16 ANTHOLOGIAE LATINA .

L. Quid, quae te pura Solum sub nocte canentem Audiorum 8 numseros memini, Si Verba tenerem. M. Daphni, quid intiquos signorum Suspicis ortus 3 Edos Dionaui processit Caesaris astrum, AStrum, quo egete gauderent frugibus, et quo Ducorset apricis in collibus uva colorem. Insere, Daphni, piroso carpent tua poma nepoteS. VOmnia fori aestas, animum quoque D Saepe ego longoS Cantando puerum memini me condere soles:

Nunc oblita mihi tot carmina vox quoque Moerim Iam fugit ipsa lupi Moerim Videre prioreS. Sod amo ista satis rosero tibi saepe Menalcas.

L. Caussando nostros in longum duci amoreS. Et nunc omne tibi stratum silet aequor, et OmneS, Aspice, ventosi ceciderunt murmuri aurae Hinc adeo media est nobis via namque sepulchrum

Incipit adparor Bianoris r hic, ubi densas Agricola stringunt frondes, hic Moeri, canamUS;

Hic haodos depono, tamen Veniemu in Urbem. Aut si nox pluviam ne colligat ante, Veremur, Cantantos licet usque-minus via laedit-eamuS; Cantantes ut eamus, ego hoc te lase levabo. N. DeSine plura, puer, et, quod nunc inStat, agamUS; Carmina tum melius, cum Venerit ipSe CanemuS.

97쪽

VERGILIUS. 77

LXIV.

Georgicon. Lib. i.

EC tamen, has cum Sint hominam quuboumque labores VerSando terram experti, nihil inprobus

Strymoniaeque grues et amaris intiba fibris Officiunt aut umbra nocet. Pater ipse colondi Haud facilem esse viam Voluit, primusque per artem Movit agrOS, curi acuen mortalia corda, Nec torpere gravi paSSUS SUR regna Veterno. Ante Iovem nulli subigebant arva coloni; Ne signare quidem aut partiri limite campum Fas orat in medium quaerebant, ipsaque tellus Omnia liberius, nullo poscente serebat. Ille malum virus serpentibus addidit atris, Prasedarique lupos iussit, pontumque moVeri, Mollaquo decussit soliis, ignemque TemoVit, Et passim rivi currentia in repreSSit, Ut varias usus meditando extunderet artis Paulatim, et sulcis frumenti quaereret herbam, Ut silicis venis abstruSum excuderet ignem. Tunc alnos primum fluvii sensere cuVatus Navita tum stellis numeros et nomina fecit, Ploiadas, Hyadas, claramque Lycaonis Arcton; Tum laqueis captare seras, et fallere visco InVentum, et magno canibus circumdare Saltus.

98쪽

r ANTHOLOGO AEATI IO. Atquo alius latum standa iam verborat amnem, Alta petens, pelagoque alius trahit humida lina. Tum serri rigor atque argutae lamina Serrae,-Nam primi cuiluis scindobant fissile lignum-Tum Variae Venere artos Labor omnia vicit Inprobus et duris urguen in rebuS gQStRS. V. 118-146.

LXV.

A torm. UID tompostatos autumni obsidera dicam, Atque, ubi iam breviorque dies set mollior

Qua vigilanda viris 3 vel cum ruit imbriferum ver, Spicea iam campi cum messi inhorruit, o eum Frumenta in viridi stipula lactontia turgon 3 Saepe ego, cum flavis messorem induceret arvis Agricola si fragili iam stringoret hordea culmo, Omnia Ventorum concurrere proelia vidi, Qua gravidam late egetum ab radicibus imis Sublimem sexpulsam eruerent ita turbine nigro Forro hiemps culmumque levem Stipulasque Vo

Et Dodam glomorant tempestatem imbribus atris Collectae sex alto nubeso ruit arduu aether, Et pluvia ingunt sata laeta boumque laboros Diluit inplentur fossas, et cava flumina crOSeunt Cum Sonitu fervotquo rotis spirantibu nequor. Ipse Pater media nimborum in nocte coruSCR

99쪽

VERGILIUS. 79Fulmina molitur dextrao quo maXum motu Terra tremit, lagore sortio, et mortalin corda Por gentis humilis stravit pavori illo flagranti Aut Athon aut Rhodopen, aut alta Ceraunia telo Dolicit inguminant austri otiensissimus imber Nun nemora ingenti vento, nune litora plangunt.

LXVI.

Portent on the Deat of Caesar. O tibi signa dabit Solum quis dicere

falsum Audoat Illo otiam caecos instare tumultus Sasepe monet fraudemque et oporta tumsescere bella. Ille otiam eXstincto miseratus neSare Romam, Cum caput Ob Scura nitidum ferrugine t0Xit, Impiaque aeternam timuerunt Saecula noetem. Tempore quamquam illo tellus quoque et aequora ponti, Obscenaeque canes, inportunaeque voluereSSigna dabant. Quotion Cyclopum effervere in

Vidimus undantem ruptis sornacibus Aetnam, Flammarumque globos liquefactaque volvere SaXa Armorum Sonitum toto Germania caelo Audiit insolitis tremuorunt motibus AlpeS. VOX quoque per luco volgo OXaudita silentis. Ingens, et simulacra modis pallonii miris Visa sub obscurum noctis r pecude Sque OCUtiae.

100쪽

8 ANTHOLOGIAE LATINA . Insandum i sistunt amnes, terraeque dehiscunt, Et Masestum inlacrimat dempti ebur ueraquct

Proluit insano contorquens Vertice Silvas Fluviorum rex Eridanus, CampOSque per omniSCum stabulis armenta tulit. Nec tempore eodem Tristibus aut sextis fibrae adparere minaeeS, Aut puteis manare cruor ceSsavit, et altae ΓΘ noetem resonare lupis ululantibus urbes. Non ullas caelo cecidorunt plura Sereno Fulgura, nec diri totiens arsere Cometae. Ergo inter SeSe paribus concurrere telis

Romanas acies iterum idore Philippi;

Noe fuit indignum superis, bis sanguine noStro Emathiam, latos Haemi pingueScer CampOS. Scilico et tempus Veniset, cum finibus illis Agricola, incurvo terram molitu aratro, Exosa inveniet scabra robigine pila, Aut gravibus rastris galeas pulsabit inanis, Grandiaque effossi mirabitur ossa Sepulchris. Di patrii, Indigetos, o Romules Vestaque mater, Qua Tuscum iborim et Romula Palatia ServaSHuno saltem everso iuvenem Succurrere neelo

No prohibeto Satis iam pridom sanguine noStro Laomedonteae luimus periuria Troiae, Iam pridem nobis caeli te regia, CaeSar, Invidet, atque hominum queritur curare triumphOS; Quippe ubi fas versum atque nefas tot bella per

orbem, Tam multae scelerum facies ; non ullus arutro