장음표시 사용
41쪽
ram dabat etrus Dam Ian carciter Annum XXV. hoc est , centum paene annos ante Donizonem . Quare nil mirum , si Benedictus Monachus Clusensis Italus circiter Annum N XXVIII. ut habetur in aculeata stomachos Declamatione demari Cabanensis edita a Mabillonio in Appendice ad Tom. U. Annal. Benedicti no um glorianter sane dice Bret Io Fran i e Sapientia, sed parum, nam in Longobardita, tibi ego plus didici , es fons Sapientiae . Ita audax Grammaticus. Fffulsit autem inter Grain mali os illius aevi Papias, ut verbis Trithemii utar, naisone om- bardiar in ne taνibus ire, is er&aii Ismus ιν ammaticus omnium Do tem-pιν clarissemus , Graeco, Latino seν Creone a plenum inu uctus , in diυ nis
talias Tradit idem Trithemius, selegisse Libium Epiuolartim ejus ad diveν ος, Librum de ordine dicendi, Librum de Linguae Latinae vocabutiis hoc est insigne ligarium, sive
Elementaνium doctν inae rudimentum , uti
illud appellat Albericus Monachus Trium Fontium in Chronico litoper Leibnitium . Paria de eo habet Jacobus Philippus Bergo mensis in Supplement Chron. aeque vero ille ac Trithemius censens, Scriptorem hunc
floruisse circiter Annum Christi MCC,
sed errore intolerando Albericus enim hisce longe antiquior eju aetatem Gluit ad Annum MLAI. inquiens e quo probarur per numer mannortim , tibi agit de aetatibus Saeculis prima liter enti merando eνtingit usque ad hune Gloss. rium illius a Bonino ombritio editum Anno MCCCCXCV1 nunc autem supra fidem rarissimum, magno usui fuit
celeberrinio v. Cangio in contexen,
do suo Glossario Latino. Papiam X- cepit nuper laudatus Hugulis duos Episcopus errariensis, de quo Rico-baldus in Chronico ad Annum M XC. agit, scribens , ab eo compositum fuisse Libνum Derivationum , sive Glossarium , aut Dictionarium , quod in utris Bibliothecis Stum ad te vatur saepe adhibitum fuit a supra
laudato Du Cangio. Horum Grammaticales labores auxit Frater Iohannes de Bulbis Genuensis , Ordinis Praedicatorum , Anno MCCLXXXVI. Libro confecto cui titulum fecit Caibolicon non semel typis edito. Circiter eadem tempora ad ingus in Libro de Scriptor Ordinis Mino-rram arbitratur , conscriptum fuisse Marern οι reestim, in quo Libro voces Bibliorum ex placantur, eumque tribuit Marchesino ex ordine Minorum, Regii Lepidi nato. Typis excusus est Anno CCCCLXX. Mo-guntiae, teste Du-Cangio Prima insuper Latina Dic tionari , purga am Latinitatem redolentia , ut satis constat, Italicis ingeniis Respublica Litteraria debet. Ad ce eos culturam quod attinet , illud statuendum est, nullum fuisse tempus, barbaris etiam in Italia regnantibus , quo non floruerint Poetae non ii quidem eximii , sed pro modulo suae aetatis ferendi , ac nonnulli minime contemnendi . Suos habuit Gallia , suos Germania, Hispania , Britannia is reliquae Occidentis Provinciae . Neque suis Italia caruit. Seculo Octavo put ab quo eminus antiquis omittam Paulltim Diaonum Paulinum A u leiensem Patriarbam laude etiam ces eos Diuisisse novimus . Seculo Non Theo-d ilium Italum . postea Episcopum Au
42쪽
iterum Hildeν eum Philosophum, cujus Carmen exhibet nonymus Salernitanus Cap. I s. Paralipomen. Parte . Tomi II Rerum Italicarum , Oobannem D aeontiis Sanctae Bomanae Ecclesiae. Saeculo Decimo MaoVmum Auctorem a negyrici Berengarii Imperatoris, ἰutprandum Episco um Cremonen em, L rent υ--κacbum Casinensem e. E subsequentibus Seculi neminem XCerpo necopia obruar quorum partem non mediocrem memoratam videas a Polycarpo Leysero in Histor Poetar. Medii e .i aliquot eriam complectitur Collectio mea Seriptorum
Rerum Italicarum. Satius erit nonnullos ei recensere Italicae gentis P eras minus no os . quorum etiam Opera leraque jam periere . In C ,-dice B bliothecae Ambrosianae, ma
nu ante annos quadringen os exara
to, occurrit mihi prolixum Carmen, in tres partes divisum, cui titulus E loea inter seu stin pastorem . Alethiam vi retinem . de sacris Historicisque rebus canente , cujus en primi versus: Aethiopum uerras fiam Jeνυἰdi torruIta stas , In Caneri Solis Ἀώ- volυitur aureus
axis. Sunt versus consors vo bus com DO-ft . quorum deinde Austorem deprehendi Theodulum Italicum cetam Geaeeui O Lat is L netia eruditum uti eum appellar Siqebemus Cap. I 34. de S mororib Ecclesiasticis, qui hujus Libri meminit. Illius quoque mentio est anu Honorium Augustodunensem Lib. 3. Cap. 3. Fortassis autem floruit Saeculo De imo, non autem Quincto , ut Trithemius
scripsit Editum fuit Carmen a Gol-
da sto in Manuali Biblico subsequum tur in eodem Codice Fabulae, seu Apologi metro ligati, non utique Phaedri, aut Avieni in quibus etsi
non vulgarem versificandi facilitatem ac perspicuitatem alicubi invenerim, multa tamen minus Latina Auctorem indicant mediae aetatis. Sint ne haee edita num eidem Theodulo tribuenda, an alieri Poetae, eruditis investigandum relinquo . Specimendabo, quod nemini legere grave futurum puto, quod Avienum Nnime decet.
λυen t. iij regnant i quat ber tabe Lupi. Aliorum
43쪽
Αliorum Poetarum nomina , quorum potior pars ad Italiam spectat exhibuit mihi alter Ambrosiana Bibliothecae Codex hunc titulum praeferens : Liber irtutum , ct allegationum
Auctorum , fere aureus nuncupatus , com
positus, o cumulatus e nobilem Dominum Jobannem de rapa n s ἰυem Mediolaui , qui ab Illuβ6ssimo Om; noDa em diolani νopte hujusmodi s ridi peris onus exssit; recompensus non exigua praelibat Domin benignitate humanitate, liberalitate , m exemtionis gratia . ut Harius patet ex L te Wis Do- smin casibus e Tum subjiciuntur nomina Lbνorum, vel Auctorum, ex auiabus compilatum est o comp udium. Vide cet. Job loriologus eligiosus αἰ-be G ne sis ella obus see. Ego nonnullos alios delibabo, omissis notioribus. Cbro uica de Nugis bilosopborum u-cto L bὸlli de formula honesae itae r Max m anus Poeta marius versilogus r
f. aior fabularum A fost; A. Iον V, ut, qui dicitu Pampbilus Auctor Libili, qui die tu Facetus . Auctor Libelli, qui incipiis Graecorum studia Auctor doctrinae udium Baldo ν tigio us Guatierias de Casseti one e filogus Matibaeti Vindoeinensis Doctoν
vulgaria. aalis autem ejusmodi cetarum gustus foret ut Lectori aliquod indicium supersit, paucula haec excerpsi.
Gualterius de Castellione Libro .
Semper ines, fregit pietas generosa se
ν vultu sEditum est Gualterii oema Matthaeus indocinensis
Venditur arbitrium , dum ἰυitur lieno Sumtu Pane tuo vescere Liber eris.
Et haec edita putes in Historia Tobiae Auctoris ejusdem Richardus Judex Venusinus Lib. s. aperiractatione nuptiarum, cap. 23.
Non es peUectae tune at onis bomo. Turbatur cerebνum ruessat discretio mentis
morssis Cordibus infund t ιν ditiam e leυat. Ignis aqua, ,eνbisque bonis extinguituri, a . c. Hulus Richardi Poema Stum Iesin altero Codice Bibliothecae Ambrosianae, quod ab hisce verbis incipit:
44쪽
Cedere saepe stit nostro Sapientia ludo e. Iude Ricardus tale peregit opus. Auctor qui dicitur Pampbilus.
O cultare nequis Da lumini maximas ignis. O. cultare potes ne, sua vota Venus
Et sua mon semper sequitur primordia i
fuis Inceptum casus saepe retardat opus Henricus ciamari ensis Lib. 3. Iam De es dabitum mentis stidiumque fatetur IEt mens quidquid agat, intiat illa foris Interui status liber es, O pagina ultus c.
Auctor iste alibi in eodem Codice
appellatur Henricus Sanυiriensis . In Florentino agro natus, scripsit circiter Annum CXCII. Carmen in Libros quatuor divisum , cujus di-ynidiam partem Christianus Daumius Anno DCLXXX lU. evulgavit, tum Leyserus integrum edidit Anno DCCXXL in Histor Poetar. Medii
Ludum quemque Juge, seri quem tua perdere pusi. In altero Codice Ambrosano, ubi sunt Carmina Henrici Samari ensis legitur etiam Magistri Jacobi Tractatus, sive Carmen. At minime subiit animadvertere , an idem Austor Dset . atque iste Beneventanus. En priores duos versus Carminis illius:
Pulcra nimis, sua non potiris ulla fuit. Auctor, qui incipit AN, OIab; Pνουἰde antes diem fuit rectes die re
Non ultra vires Ucant praesumere des . Bellinus in peculo vitae
Expertus movi, suam multos nummus honorat
Et ne denariis nil reputatur homo. Montenarius Furari Jamu dominus compellis
45쪽
Auctor Libelli , qui dicitur acetus,
micis , ehtisque corporalibus I De amore rerum incorporalium sec. Haec autem argumenta pertractat sententiis tum suis, tum ex sacrarum Literarum Scriptorumque profanorum penu congestis metro ligatis. Ibi idem Auctor appellatur Magisse Alberianus
de Sancta galba . Atque haec paucula accedant eis
luti mantissa ad Historiam Poetarum Latinorum a Lilio Gregorio Gyral-do, a celeberrimo ossi , atque a nuper memorato Leysero conte X tam Ceterum neminem ex eruditis ignorare puto , Italicis potissimum ingeniis debere nos tum Latinae Linguae , tum oesseos Latinae restaurationem , Italosque si non antiquitate, certe praestantia Portarum , vulgari Italica Lingua utentium, reliquis Europae Populis praecessisse. Testem offero , ut alios praetermittam meam ipsam Scriptorum Rerum Italicarum Collactionem, ex qua intelliges , quam mature, hoc est ipso Seculo XIV. decurrente Italica gens curarit ut pristinum colorem reciperet Latinae Linguae facies ; quod opus Seculo subsequente complerunt.
Ad Historiam quod attinet, utque ad eculum a Christo nato Undeci- um , ad eam conscribendam pauci ex Italis sese contulere, aut saltem
pauca eorum monumenta supersunt.
At ios Seculo Undecimo, acriusque subsequentibus, ab Ingeniis Italicis pertrastata est dori . Cujus rei testem jam dedi locupletissimam meam
mis Viginti septem in folio Mediolani absolutam. In hanc rem paucula nunc addo . Commemoratum vidia Ricobaldo errariensi Chroni conquoddam Mileti Monuit autem me per literas Cl. V. Apostolus enus Patavii exsistere apud Canonicos Regulares in scelerio an in Iohannis de Viridario Bieυiaν tim Mileti nChronicis . Constat illud ex tabulis Chron ologicis, in quibus Anni Aerae vulgaris a Nativitate Domini progrediuntur usque ad Annum Christi MCCXXVIII addito Indictionum
cursu, atque Annis ontificum Romanorum QAugustorum. Praeter istorum nomen, si postremos excipias,
nihil aliud ad istoriam spectans ibi
adnotatur . Sed profecto pleniorem Historiam Miletus reliquit, quando B,eυών tim opusculum illud appellatur, ac diserte Rico baldus nuper laudatus ex eo reser Baptismum Constantini ultimis vitae diebus Philippus Labbeus e Societate Jesu in nova Bibliotheca Storum Librorum commemorat Libellum de Locis Sanctis, cujus haec prima verba sunt: Miletus μνυus bνυῖ . An ad eundem Miletum spectet opusculum istud nemo facile statuat Floruisse illum Anno DCCXXVIII. opinor. Porrore scio, uel in mentem venerit doctissimo Vomo Lib. . nas . I de Historic Graetas, ubi Mileti hujus mentionem facit, eum inter Historicos
46쪽
ricos Graecos recensere. Quin Latinis literis ille scripserit , nulla mihi dubitatio est. Nisum' quoque mihi fuit in Bibliotheca Ambrosiana bron con Fratνis Iacobi de Aquis , Ordinis Praedicatorum, quod inscribitur Imago Mundi Is postquam nonnulla delibavit e P fagis ro Petro ii Haet iensi aquo Chronico conscriptum fuisse tradit, exondium tuae narrationi facit ama j o Caligula Imperatore, eamque prosequitur usque ad Caelestinum .
Papam, initium moni facit VIII. ita ut dignoscamus . ipsum floruisse Anno Christi CCXCVI. Ego, quod multis ineptiis ac fabulis illud opus scateat. stiloque lumili aes barbaro
conscriptum fuerit, veluti parum utilem elusi suis tenebris reliqui Nonnulla clamen inde excerpi posissent, suum usum habitura in Italica Historia. Vide Benevenurum de Sancto Georgi, ii Histor Montis ferrati , qui Jacobi istius narrationem de origine Marchionum Montis ferraten
sium refellit. Vossius iupra laudatus Petrum lictaυ ensem floruisses scribite rei ranum Millesimum re entesmum. Vetustior planes fuerita necesse est, quando Historia illius est usus Frater Iacobus quentis, qui suam circiter Annum CCXCVI. contexebat Atque haec ibi te des Historia iista
Praeterea tribuenda est Italicorum industriae, ac studiis, Graecae Linguae apud Occidentales restitutio Nullum quidem ferme Seculum occurret, quo ab Italia penitus exsularit praestantissimae illius Linguae perizia , quum una Roma nunquam non aluerit aliquem Graece doctum , aptumque ad interpretandos Graecorum Labros. Leguntur adhuc in Codicibus Stis antiquae ejusmodi versiones aliquot, ac praecipue operum
Johannis chrysostomi quas Ic ego
non semel prae manibus habui. Nam praeter antiquissimas quarundam Ho- miliarum ejusdem facundὶssimi latriarcha es interpretationes ab Aniano 8 Mutiano factas , obannes iurgundius, Judex δε civis iis anus circiter Annum MCL. vir Graecae Linguae scientissimus quo Cl. N. Guido Grandius Abbas i amat dulensis egit in Epistol. de Pandecta num. IV. multo plures et iis momitiis, pariterque, alia opuscula Gregorii Nyssent, Iohannis Damalcent, Lati, donavit Quo etiam tempore splenduit hoc eodem ornament, illustris, Hugo Eiberianus, natione Tuscus, uti ejus drater ines discipulus L o, a Trit hemio laudatus Adde antiquiores Sigebertus cies Lib. de Scriptor. Ecclesiastic. memoradi Leonem II. Papam Paullum D aconνm Neapolitanum , Anastasium sanctae manae E uesari A bliotbecaritim, Pel gium liacon tim Petνum Subdiaconum ejusdem Ecclesiae, qui Graeca in Latinum transtulere. Ita Saeculo Christi Nono Neapolis Iobannem Daconum Saeculo Decimo Ticinensis Urbs protulit ἰutprandum, postea Episcopum Ticinensem, ambos Graecae Linguae peritissimos . Seculo autem Undecimo supra vidimus forulsis Mediolani viros Graece ac Latine doctos; ibique pari e ineunte Secu
queisi i in quis Sel potissimum Secules Christianae inerae Sexto cura Cassiodorii, es Senatore Monachi Abbatis, viri celeberrimi de re
Literaria optime meriti in Latinum conversi fuere non pauci Graecorum
Libri Auchor ille est in Libro de
47쪽
Institution Divinar alterar se ela A li, utramque simul consentire staborasse, ut inplabantius vi disertissι- mus in Latinam Linguam transferret Socratis. Sozomeni ac Theodoreti Historias, Qvaria Didymi QSancti Epiphanti opera: Mutianus Ho- milias aliquot Chrysostomi; Bellaioν Pre Die Homilias Origenis c. Expositores , inquit Cassio dorius Cap. O.
quantos et inveniν p ilcos , potuimus , 'vel Aperi peri amico nostro de Graeca Lingua transferri vel nova cudi fecimus. Eo quoque urgente multa transtulit Dionν rus a uus . . Sed quando huc venimus . liceat mihi, exerere alicujus pretii notitiam, cujus Iarticipem Johannem Hudsonium virum inter magnae Britanniae eruditos
Clarissimum ilim feci ter cliteras antea quam cis . evulgaret Opera Josephi Hebraei Petierat cille a me ut quis sentirem ies ins gni Codice Ambrosianae Sibliothecae ubi . liquitatum . Iudaicarum aibri Latine
redditi continentur ad se perscriberem modicem illum non tam veneranda vetustas dum me commendat, quam Chartae raritas quippe is ex Gpapyro seu philyra Aegyptiaca compactus edacitatem temporis . hucusque evast abillonius lag. I 2. Itinerar Italic postquam plurimi aestimandum Codicem hunc pronuntiavit. haec subdit, suem itique cum edita Rinni versone libente contulissemus, meam Mediolani recupeνaν nobis
licuisset Guillelmus aves in Histor. ELiterar de Rufino scribens, Nabillonii consilium frustratum hac in re
fuisse vehementer dolet, atque ut nam , ait, sMod in animo habuit, eum
vulgatam sub Rufini nomine Iosephi
versionem cum eodem Codice contu- Tom. IX. tim animadverti. In eo Codice nulla Rufini vulgo crediti interpretis mentio : quod Puteanus, ottingerus, cilii arbitrati esse videntur. Primo loco ibi leguntur nonulla Lib. VI a X. fragmenta , tum pleraque Libris VII. VIII. IX. desumta. Nimirum vitio illius, qui folia compegit, Historiae inversus est ordo, Wquaedam ex Libro Octavo praeposita sunt Septimo is nonnulla ex Nono praeeunt Octavum. Ita veris cum vulgatis Libris Stus Codex concordat, ut vel ipsi errores utrobique occurrant. Cujusmodi mihi videtur esse, quod Lib. VIII. Cap. v. visitur, ubi Dionis Historici mentio
est. Is in Graecis Codicibus Διωappellatur, ac proinde ius reddendus fuit, non Dion. Fortasse Iosephi Interpres unum norat Dionem Cassium celebrem Historicum, eumque illic memorari censuit, quum tamen Cassius longe post Iosephi tempora in vivis egerit. Praeter aliquam in Capitum distinctione differentiam habet Ambrosianus Codex singulis praefixam Epitomen quae sane in Graecis exemplaribus legitur , sed in editis desideratur. Rufino tributam dixi ejusmodi versionem ' atque in ea opinione fuere Gerardus Iohannes ossius, abillonius, Caveus, Du-Ρinius, aliique Clarissimi viri Philippus vero Lab-beus de Scriptori b. Eccles in opinionis vulgatae subsidium usus est vetustate Codicis Ambrosiani , ita scribens Rufinus Iosephi Judaicartim
Antiquitatum L bνοι viginti νεώ dis Latine, quae excres babentur saep us reorumque exempla dicitu assν ν Μ
diolani in sede Sancti Ambrosi scita ille pro Ambrosiana Bibliotheca Longobardicis scriptum iteris. Conr
48쪽
elus quoque eis erus in Biblioth de
rum aliter sensissent dom antea Viri, si hac in re diligentius expendissent Gennadii lentium . Rufini lucubrationes universas minutissime deseripsit ille in Catalogo Illustrium
Virorum , enumerans Latio per eum
donata quaedam Bisilii Magni, Na- Elangeni, Clementis Romani , Euse
bii Caesariensis, Xysti hilosophi,
Evagrii, i genis, ac amphili volumina. Sed ne gry quidem de Iosephi interpretatione . Deinde nemo Non agnoscat, quantum dis ilitudinis in stilo intercedat inter germana Rufini opera , vulgatamque Joseph versionem . Eleganti plane ingenio praeditus Rufinus in iis , quae scriptis mandavit, non vulgari eloquentiae studio est usus. At in Josephi versione non et stantiam tantum desideres, sed etiam Romani sermonis castimoniam, quum tanta plerumque verbis & sensibus rubigo, ac etiam barbaries, insit ut interpretem facile persentia iis scripsisse temporibus, quibus Latina Lingua
cum barbaris vocibus ac gentibus communione inita ex sol rabat. Neque
ejusmodi infelicitatem stili ignoravit, qui robenianae edtioni versionis hujus Anno DLIV. Praefationem
addidit. Tam multa, inquis, occurarunt, ut ibi suboriatu D*ie o, quosdam suos pannos alieno opeν ntertexuisse, aut hanc ni ν'νetat onem non
θ illius , ut eνtamen fuit eum H eνο- vnno Isaacu vero Casauhonus in Exercitatione Prima, num 3 . ad Ap-
parat Annal. Cardinalis Baronii
quamquam Rufino interpretationem hanc abjudicare non fuerit ausus eandem tamen multis in locis ad insaniam usque appellat ineptam Cujus rei causam hanc adfert, quod corruptissimos a Ius Codices udie oCγitico deuittitus, qui quis inUrni , κ-primeν es conatus. Sed quis iam tandem illius versionis Auctor Cassiodorus, sive Cassiodorius uti ci bendum contendit V. Cl. Scipio affarus Marchio Veronensis, qui primus illius Complexiones hactenus desideratas in lucem deduxit J Cassi dorius, inquam, de quo nuper fuit sermo, hanc ipsam aetate sua , hoc est post medium Seculum Sextum struendam curavit. Accipe, quid ille scribat in Libr. de Institui divi
qui es tibiis oratis es m<ipleκ do astore in Libνis se ni duobus ροκυerti fecimus in Latinum. Sed cur Libros XXII. Antiquitatum Iudaicarum Senator appellet, qui XX tantum in cunctis Codicibus numera tur, si quisquam petat respondeo, in hanc summam cadere duos quoque Libros ab ipso Iosepho contra Appionem Grammaticum conscri pros nam milli περο αρ αιότητος Γου ιωρο,
de Antiquitate Judaeorum inscribuntur,
Antiquitatum veluti pologia connectuntur . Addit Cassi odori usa Q. etiam Josephus o alios L hνο C ptisitatis Iudaicam mirabili , tore eon- δενι Nunqu; ob id non docti etiam postea Forsan ex pluribus Typographiae mendis unum est hoc Verbum antea post diligentius infra conlocari debuit.
49쪽
rantur. Loca haec vidit Ucssius Lib. 2. Cap. II de Historic Latinis, tamen non dat Ibi cavit a quodam
errore, quem praeterire nolim Satis,
a avi eis. inique Cassiodori temporibus, cuinam adicribenda dores interpretatio Latina Librorum de Bello Iudaico, dubitatum fuit: at illam
versionem seriisse is nunquam domniavit, loque minus aliam ab amicis tuis elucubrandam ipse curavit.
Qiod de Imraici Antiquitatibus . Librisque Iosephi . contra Appionem Eenator uetulit male ad libros demuo Iudai o ossius pertinere existimavit . . Itaque jam ierspicuum est non Rufino Aquile jensi amolius, sed Cassi odori amicis puta Epiphanio,
Mutiano ac Bellatori tribuendam est e vetustam Antiquitattim cida cartim versionem . neques justam Casau bono aliisque caussam suisse . cur eumdem
Rufinum Iam acerbe propter opus non suum exciperent, ac veluti ineptissimum ac futilissimum Auctorem
traducerent. Veterum quum Rufinus. non nudis antiquitum creditus due irit. Cassi odori reste. Interpres Li shrorum de in Iudaico quod ramen Gennadi minime visum est y hinc
etiam fastum ut recentiores incaute prorsus sine ullis tabulis, eum versionis quoque Antiquitatum Iudaia
earum auctorem fuerint commenti. At l
que haec omnia toc denique moni ltos faciunt, Ambrosiani pretiosissimi poribus, sed a Cassio dorii, esse arcessendam ' quanquam similitudo characterum in aliis Codicibus a me adnotata mihi persuaserit , serius quoque Codicem illum fuisse exaratum, , spe stare potius ad Seculum Vulgaris Epochae Octavum. Αtieram quoque vetustissimam Grae-B ci S riptoris versionem invenire olim mihi videbar in alteio imbrosiano Codice: cujus rei vi storia Liteiaria
CX OlcIt, rus aliquam mentionem heic faciam Scilicet uel mihi obtulit Cocle membranaceus in folio, ait Et mendis alicubi scatens, tantae tamen vetustatis uti characterum forma prodebat, ut ante octingentos, immota nongentos annos exararum i Opi narer In Ambrosianam Bibliothecam Bobienti cura celeberrimi Cardinatis riderici Borromaei, translatus fuerat. Ibi Sermones seu mo- miliae non pauca, legebantur quam
rum Auctor in fronte Libri annus Seυeν antis inscribebatur Episcopus videlicet Gabalitanus qui circiter Annum Clinisti CCCXC. summa loquentiae laude claruit inter Graecos, ac primum amicitii tum dissidiis inter ipsum Sa ctum Johannem chrysostomum famosus evasi T. Mula de eo habet icclesiastica Histori muti qui des Scriptoribus Eccletiasticis egere. Ad ejusmodi Sermones exscribendos vestigio advolavi editurus at tuando ad iublicae eruditionis incrementum , quum eum
parentem habeant qui Gennadio Cap. 'i de Viris Illustribus, appellatur in Homiti s 8clamato admisabiali . Vettim in medio cursu haesi, mihi e manu calamus excidit, rubi singulos serme Sermones cillos deprehendi ciam editos sub nomine Sancti Peii br ψο gi Archiepiscopi Raven-
50쪽
natis . sed qui , inquies , illorum revera Auctor fuit, Chri sologus-ne, an Severianus Ego ante omnia statuendum ei censeo Catalogum Sermonum , in Ambrosiano Codice exsistentium, Severianum Auctorem praeserentium . raecedit ibi revera Catalogus Sermonum LXXXVIII.
quibus tamen XIX. in Codice desiderantur.
Capitula Sermonum San K Severiani. Id est:
De omἰue a natἰυ tate caeco. De Restirνectione Domini secundum Matibaetim, Sermanes II. De Re αννectione Dom n secundam Marcum . Sermones II. De Reμννectiisne Domini secundum Lucam . Sermones II. De Eυaugeli, secuis tim Ioannem. De muliere peccatrice secundum LMaam , Sermones III.
De eo quod dieit Ego sum pastor
bonus. De Maribae de A 1avis a.
De muliere a prosuvi sanguinis
peccaverit in te De Evanguio: si
De aequalitate seisiis hirtius
Sancti. De Oratione DomIn ca expostis De S mbolo se ratione pro Pente cos . Sermones XII De Kalendis anuaνἰὼ De Jeiunio Sermones V. De iussone Domini oransfretare iis scipulos. De egione Geraseno m. De eo , quod Dominus dormiebat iis
De pro υἰ sanguinis mul eris. De κτηνmitate mulieris annos XVIII. De Zacharia μνmones II. De diυersis parabolis. De Cώνdio cum Discipulis ascendente
in navi. De Oviolo tractatuum eνmones X. Sunt omnes Sermones LXXXVIII.
Sed cuinam reapse ejusmodi sermones tribuendi sunt Ea dissicile controversiam dirimi posse censeo. Severianus antiquissimi odicis auctoritatem pro se habet , eumque Librum celebris Bibliotheca , unde prodiit, satis commendat. Dedi in Dissertatione proxime praecedenti Cain taloaum vetustissimum obiensis Bi-hliothecae . Ibi inter alios recensetue L be Sancti GDeriau . Eundem puto, atque invectum in Ambrosianam B, blio-