장음표시 사용
2쪽
E pectativae ct expectantia vox barbara est, c
plus quam barbara, ipsis adeo medii arvi scriptoribus incognita, ex infimae demum rapia cissimae latinitatis seculo hausta lacunabita eius vocis solicite inquirere, vix operae pretium est. Neutram in iure canonico vel studes Longobardisco ecrisse me recordor. Primus ex his, quos vidi, ainctoribus exspectantiae voce utim interpres latinus spoeuli saxonici lib. l. an. 33. Posthumus, inquiens, hic
Iu patris hereditatem obtinebit, qui se posthae moriatur, is matrem suam eam transfert, s ipsa ei ingen ratione poterit coaequari θ' infringit omnem in patris seudo exspectantiam Dudalem, O tunc seuda ad dom
num revertuntur, aula puer humanus O vivus post patris mortem apparebat. Ita in vulgari editione. GLissus Vero, qui epndem verssionem latinam speculi Saxonici collactioni suae consuetudinum o legum imperialimn pag. 26.sqq. inseruit, in aliis editionibus sic legi memorat O dirimit omnis possessionis sponsiones in seudo patris ex eo, quia post mortem patris vixit, omniaque seuda patris vacabunt domino, a quo tenebantur, spuer
fuerit ostensus tantus O talis quod vivere potuisset. a Et
3쪽
Et haec quidem Goldasti lemo melior antiquior vid tur. Neque enim iam interpretis istius temporibus, cem exspectantiae in una fuisse credo. Equidem recentis simum illum facit Thomastus in selectis capitibus historia iuris seudalis germanici l. 38 sit. m. Texius, inquiem, Iatinus in hodiernis editionibus saxonico vel germanico iunctus non es Ephonis sed interpretatio textus saxonici iussu Sigismundi Regis Poliniae facta ct saepe sax
visum textum vix assecuta in ad auctoritatem &bilieri in praefat. ad ius eud Alem provocat, ni ius. II i ris saxonici seudatis latinam translationem a Sigismundo Poloniae Rege procuratam futae dicit Slgismundus vero anno post Christum natum Iso . regnare cepit, ut adeo aetas translationis eius in seculum XVI. si Thomaso Sehiltero fidem habemus, incidat. Permovit sine dubio viros istos, ut sic sentirent, Sigismundus III. P Ioniarum Rex, qui in iis tabulis, quibus speculum n strum Melchbildum confirmat Sigismundus, ait, eulum iuris axonici, seisiud idem ius municipale, doctioisi auri lucubratione ct commentatione illa atum, publi Pari per regnum o ditiones suas voluit, eidemque auctoritatem trιbui At mihi ea verba hoc non persuadent. Equidem in eo cum Schiltero Ex ad D. 23. . M. consentio, versionem latinam, quam hodie habemus, Ephonis Reptavit non esse. Concedo.etiam, vetusti sima, quae in Germania consem filerunt, speculi saxonici exempla versione ista latina carere, quemadmodum id ex duobus codicibus Oldenburgicis, quos GrIphiander de mei ita saxov. cap. 39 3 9 memorat, fatet. Largior Praeterea Pol nos forte eius versionis metaresisse. Sed cum fuerint, adornarunt eam sine dubio
4쪽
ante seculum XV Ostendit Onmngius de origine iuris Go m. cap. 3I. p. 103. monicas leges a Les ne Nigro, qui seculo XIII. vixit, in Poloniam fiusse admissas. Verosimillima est ea coniectura Conringit, qui saltem in hoc errat, quod benevolentiam cindulgentiam Lesci erga Germanos ad annum MCCLXXXm reserat cum
ea ad annum MCCLXXXV. referenda sit, quemadmodum DI glossus historiae Pol nicae lib. 7. q. 39.
Mo ac Stanistius Samicius Annalium Potin corum lib. 6. cap. II. testantur. Verum ad istud seculum ego versionis latinae aetatem reserre non audeo. Saltem tunc Ge
mani iura sua saxonica vernaculo idiomate scripta secum intulerunt Inter se pro lege habuerunt, non tamen confestim publice proposuerunt,nec Polonis obtruserunt, qui utiletlossus ait, magna exsecratione Iomach tione concessum Germanis regimen & gubernationem Cracoviae urbis improbarunt. Sed non duravit diu iste Polonorum stomachus. Nam mox sponte se iuribus saxonicis subiecerunt, atque adeo ad scabinos Magde- burgenses provocare ab iisque sententias expetere non dubitarunt. Sustulit quidem istas provocationes Casiis mirus Rex anno 336. iustitiam a Polonis tas Magde-hurgi in posterum emi veruit, libros tamen, quibus iuras ossica continentur, non sustulit, sed, ut verbis eius utar, ordinavit, promulgavit, usque sententias de
iis postulari iussit. Legem ipsam Casimiri exhibet DU- glosus hi riae Polonicae lib. . pag. io .sqq. Eo itaque
tempore, si non ante translatio ista in linguam latinam facta est. Neque enim credibile est , ius in peregrina lanisque incognita lingua scriptum Polonis promulin tum, Polonosque iudices, qui ex illo sententias ferrent,
constitutos esse. Sed dubium omne tollit Alexander a Re
5쪽
Rex, qui Sigismiuidum praecessit, Qtque in decreto suo apud Goldastum in Prolegomenis collectionis consuetudianum O legum imperulium Per Ioannem de Lasko ait, regni notiri cancestarium , constitutiones iuris civilis, saxonici, Magdeburgensis, quarum ipse Cancellarius
ante proatavium privilegii communis meminit quam Lgilantissime de eorum Theutonielibli originalibus libris per eum ipsum Cancellarium castigatas emendatas novis rubricis distincte titulatas inferi iussimus, si quiadem iuris civilis constitutiones nusquam correctas ct in suis sententiis integras, immo in toto earum tenore Lilatas ct a suis originalibus longe vagantes invenimur. Declarat hic Alexander, iam ante se latinam speculi s Xonici versionem, sed corruptamin imperfectam exstit e se vero curasse, ut ea, collatis genuinis diomate germanico scriptis codicibus emendaretur. Itaque sic
lentio Lectio illa, quam silpra ex oldasto retuli, in qua sponsio possessionis in seudo patris commemoram antiqua est,in seculi forte XIV, quod vocem exspectam
tiae ignoravit. Inseruit vero eam vocem deinde ex usu suoriun temporum Joannes de Lasko, versionis veteris
emendator, seculo XVI. ex hac emendatione postea illa in editiones vulgares irrepsit. II. Altera exspectativae vox antiquior paulo est. Omisit illam plane u Fresne in Glossario mersi. O infimae latinitatis, ubi tamen alias recentiores voces habet. Videtur in seculo XIV. inventa, atque a solis primum ecclesiasticis scriptoribus adllibita esse Antiquiores illa tanquam adiectivo plerumque utuntur arati exspectativa dicunt, subinde tamenin substantive illam adhibent, aliudque ei adiunctivum iungunt. Sic e pecta ie
6쪽
via apostolicae nonnunquam sit mentio. Utriusque exempla vide apud Mcolaum de Clema iis in libro de ruina eccles cap. 7. circa annum 397 scripto, apud Petrum de Alliae eiusdem fere aetatis scriptorem de necessetate reformationis ecclesiae in capite δ' in membris cap. 8.quos auctores omnes exhibet Hermannus on der Huris in Magno oecumenico Constantiensi concilio tom. I. Pan.
3. - . Occurrit eadem vox apud Goldasum in constia
tutiombus imperii tom. I. v. sqq. in Avisamentis Sigismundi Imper. commimium imperii ordinum de anno Mi6. si modo eius anni sunt, de quo non sine ratione dubitat on de Hard in Prolegomenis supra memorati libri cap. Is Reperim etiam haec vox m conciati BasileenseJess. r. in concordatis Friderici I cola Ponis icis de anno 1448. in gravaminibus Germaniscae nationis ad Maximilianum Imp. apud Freherum toma. scriptorum rerum Ge=manicarum pet 373 denique in concilio ridentino seqfam de Reformat cap. I9. Ab ecclesiasticis scriptoribus mutuam accepere hanc vocem Cti, imprimis laudates, sed tardius & seculo demum M. Certe acobinus de S. Georgio in libro de nudis, quem circa annum I 487 edidit, eam ignorare adhuc videtur, desii . investivi talem, ret ubi doctrinam de exspectativis seudalibus pertractat, Vocem tamen e spectativae non adhibet, sed circiu riptione verborum utitur, dicitque: eudum coluitim alterisu conditione, inperiatur domino . item invesitura sub conditione,
primus vasalis decesseri Hie heredibus masculis.
Antiquissimus scriptor de Beneficiis quem Thom Hs nuper edidit istiueri de eius fato vetustate. raritate . 39. seculo X vel ra vindicavit, exspectantiae
7쪽
di exiecta ae voces ignorat, sed loco earum concedere exspectationem beneficii dicit . 3. 4 . Magis latina est naec phrasis sine dubio,' placuit mihi ab initio , ut constituerim primum, omissis exspectantiae ixspectativae barbaris vocibus, ta sertationem hanc de exspectatione inscribere. At cogitavi deinde JCtos, qui pur, orem scriptionem in argumentis iuridicis inestant, usu, que recepto cedere noliuat, obscuros fieri fere negligi, idemque iis accidere, quod Bom Smith. l. r. de Pro- nunc. ivg. Gr. adVocato cuidam contigisse narrat, iusenam academiae Cantabrigiensis litteras supplices clientis sui nomine obtulit, sed, quod illas nimis latine scripserat atque his verbis sipplex a vobis contendit Titius, ut e inchoaverat, barbarus ipse a barbaris puriori dictioni non adsuetis creditus repulsusque est, sed post, cuam, errore suo animadverso, stylum mutasset atquersupplicat vesris reverentiis Titius, quod Oc scriptisset, statim, quod voluit, consensu omnium tam suavi dicis.
one delinitorum impetravit. Retinui itaque barbaras voces, quae diuturno usu ius civitatis in iurisprudentia nostra acceperunt. IV.
Vox exspectantiae triplicem significationem habet; 0 capitur pro nuda promissione iam sollicitanti ab eo, qui conserendi potestatem habet, quae significatio in vulgus nota est, a pro literis promissionem consi
mantibus, et pro iure ad rem promissam per conventionem constituto, in quo sensu hanc vocem pommum is in casum vacantiae. In secunda significatione eraspectantia est instrumentum solemne, cui promissio de
tali benencio iam Bucripta est. In ultimo sensu exspe-
8쪽
ctantia est ius ad rem , quod ex tali promissione oritur exspectativario adquiritur. Est igitur exspectantia ratione eius, qui dat, translatio iuris succedendi in auterius locum in casum , si ille decesserit ratione eius vero, cui data est, ipsa facultas iure competens fitcce dendi in alterius locum, si VacaUerit.
Respondet huic voci Germanica milvaris hasti
Σngestis Struvius Diagm iuri stud. c. 7. h. 4. n. Germani veteres vocarim ei Sering. 4e, is es Lebninet e. . item die usariunq. Ibidem ea . s. Et quoniam plerique Principe promissiones huiusmo. di ex gratia impetrant, passim adpellaturin inaden. 2ebi . Harim Pitior. I. a. quaes. 32. n. In iure seudat. Longobardico varie describimri u a. f. 26. diciturum vestitura super laudo militis, quod post mortem ipsius ad dominum reverti speratur. In a. t 33. vers. ubi veror dicitur investitura de alterius eudo sub tempore vel comditione, quo studum domino aperiatur. Ini f. . adpellam investitura eius studi, quod alius detinebat, eo tenore alicui data, ut post decetium eius, qui possidet, habeat. Communiter exspectantiae nun pari solent gratiae, concessiones, primaria, quod ultimo in Primcipum curiis hodie nihil fere usitatius esse dicit Sio iusdis de exspectantiis cap. r. n. 8. item exspectatiVae, grae tiae exspectativae Nec infrequens est vox superinjeudatio, qua scriptores eudales passim utuntur.
De iniquitate exspectantiarum GTertationem hano inscripsi. Minim hoc illis videbitur, qui sciunt Praefidem meum celeberrimum in specimine XLIII. de Pactis successoriis meditat. 8 exspectantiarum defensionem sit B cepi
9쪽
pisse, atque Schumum, qui eas bonis moribus reis pugnare dicit, refutasse. Sed ipse mihi, quum combhum meum ei aperirem, adfirmavit, se quidem tune de aequitates iustitia exspectantiarum periasum illa,
quae in memorata meditatione continentur, scripssisse,sed deinde longiore usuin experientia edoctum, animadver sis phirimis malis, quae e exspectantita in rempublicam privatos redundant, sententiam mutasse, ac imposterum eodem servore, quo olim exspectantias adseru rit, ea oppugnare constitit e, nec turpe hoc sibi sed laudabile magis credere,atque irrisores ad libellum,quem ante aliquot annos de variationibus O retractationibus
Quae postquam ex Praeside meo accepi, non dubiatavi propositum exsequi atque iniquitatem exspectam clarum luci publicae hoc scripto exponere, in quo striapto conficiendo eum servabo ordinem, ut primum in genere de iniquitate exspectantiarum disseram, measque eam in rem rationes exponam, deinde conclusiones quasdam constituam, tandem ad singulas exspectanti rum species transeam, atque inprimis de muneribus Ω- eris seu exspectativis ecclesiasticis, porro de ossiciis civilibus, mistin de exspecta is seudalibus paucis agam.
Non ego sum primus, qui contra iustitiam exspectantiarum disputo. Fecerunt id ante me plurimi quos omnes hic recensere taediosum foret. In I. f. et . . ult. Placentini memorantur, qui exspectantias studeses damnarint. Ecclesiasticas improbant Pontifices in c. a.
3. . de concessone praebenctiis in cap. a. de concessone praebenda in ει ureconsultorum vero, qui privatis scriptis
10쪽
ptis idem fecerunt, innumera est multitudo, quorum aliquos nominant Bocerus de investitura seudi cap. s. n. Is Carpravius disp. 1eud. 6. f. 36. Struvius in Ontum. iuris Duri cap. 7 aph. s. n. 3. Sciornius in dissis em pectativa ecclesiasica. IX. Non tamen ego cum illis, qui ante me de iniquitate exspectantiarum scripserunt, per Omnia consentio. Video enim aliquos rigidos nimis eo progredi, ut e Jectantiis naturalem tur nidinem inesse, nulloque mo-clo licitas eas fieri posse credant. Contra alii indulgemtiores, quam par est, exspectantias malas quidem esse agnoscunt ac sublimide natentur, nolleque se ipsos si dem uti dicunt, sed tamen, quia usu recepta sint, obligationem gignerein sumnendas esse contendunt. Ad hanc ultimam classem refero Hieron)mum Schumum, qui in consilio, quod odectini Pistoris Conflios voltiadiectum est, exspectativarum concessionem valere at me obligare adfirmat, sed num. . haec addit: ierainterim negari non posset, quod etiam interminis dicto-κum iurium sudasium , ubi domimis nudi inusit alia
quem de stud per vafastum possessio, sub conditione momiis ossi fine heredibus masculis, talis invesitura non
minus inducat votum castanda mortis alienae, quam pacta, quibus aliqui pacisscuntur de succedendo invicem in futurum Nam huiusmodi invenitura facta a domino non obstante, quod disponat de iure suo futuro, non tollit tamen tale votum captandae mortis aliena ut an ret, Fc dispositio . e. ne eastiandae d. e. detestanda nullo modo cessat. Et eum quidam princeps ante multosam; volebat me de Dudo per a astum possesso sub tali conditione investre, ego nolui, quia cum stirem me a bom