장음표시 사용
31쪽
XXm. Interest magnopere reipublicae, ne serum litibus
perstrepat, nec cives disceptationum iudicialium Dequentii vexenturin opibus emungantur. Etsi ergo illis non adsentiam, qui forum plane tribulis consere diu Llitigatoribus claudendum dicunt, ea tamen negotia, quae infinitas lites gigninit, 'uibus sine incommodo carere possunt homines, boni publici calicta interis dici debere puto. Et huc reser exlpectantias. Quam parum utilitatis illae adserant, ex his, Quae ante dixi, iam satis constabit Lites tamen Dequentillimas Sosumptuosissimas excitant. Inter centum exspectativatos vix ac ne vix quidem duo spem suam consequuntur, quos non ante diummo iudicio contendere oportet. Et hi
felices adhuc sinit, si litigando sumptusque faciendo albquid adipiscuntur. Plerique post magnam impensam
taediossimque multorum annorum iurgiim nihil accipiunt. In exspectantiis seudalibus verum hoc esse, expe-.rientia quotidiana docet. De exspectantiis vero ecclesiasticis Nicolaus usanus Cardinalis de Concorae eath. I. 2. c. M. propter gratia , inquit, exspectativas ct propter lites omnis sudor etiam parentum perfilios ad uri. am Romanam defertur, O nihil reportatur, ni quod prius in provincia habebatur, puta beneficiolum forte propriis parentibus dotatum. Omnium vero sessivi
sine natio Germanica apud reberum tom et Scriptorum rerum Germanicarum pag. 373 in gravamine .
ad Caesarem Maximilianum conqueritur God exspectativae gratia absque numero conceduntur, ulti interdum ad unum collarorem inde surgunt quotidia
32쪽
n lites, o pecuniae dilapidamur tum quae probustis gratiarum, quae nunquam effectum sortientur, eo postae sunt; tum iliae, quae pro litibus deducendis co3fuismuntur. Inde apud quosdam ortum es proverbium Iuisquis gratiam e pectativam ab urbe extraxerit
centum aut ducentos aureos nummos in ciuam simul ad
ipsam gratiam reponat, quibus ad prosequendam litem opus habebit. XXIX. Si nulla alia causia exspectantias dissiladeret, haec
unica certe suffceret, quod per eas homines ignavi efficiuntur is virtutibus bonarumque artium studio avem tuntur. Nam qui certo scit, sibi munus aliquod publicum obventurum esse, parum de eo promerendo est solicitus, sed felicitatem suam securus exspectat. Vide supra in . 4 querelam egeraei. Ceteri vero, quier istiusmodi exspectationes aliis datas aditum sibi ad onores interclusim vident, torpere incipiunt, atque ipsi quoque exspectantium socordiam meliore ratione imitantur. Idem in exspectantiis fetidalibus contingit Fruda bellicae maxime virtutis praemia esse oportebat. At qui in exspectantiam patri suo olim datam succedit. vitam sitam telis hostium exponere opus non habet, sed imbellis licet voti sui compos tandem fit, caVetque
potius, ne spem suam immariirain cruenta mors praevertat. Contra , qui sibi primi omina ab exspectativis praerepta, nihilque praeter vile stipendium latrum panem relictum ac vitam perpetuo in ultimis ordinibus parce ac duriter transigenssam vident nec ipsi bene mereri volunt, dum, quid promereri possint,non vident. χ
33쪽
XXX. Non vanum est, quod Iustinianus in L. o. C. de Pactis pactiones de futura successione plenas tristissimi eventus adpellat. Triste enim est uu osum quin
iniuriosum illi, de cuius successione agitur, de rebus suis se vivente alios pacisci, mortemque suam exspectari. Qui vitam, inquit Marius Cutellus ad L. Sicut Mamtis noti o.fol. sas agit, successeris nominatione iniuria
ad itur. per id temporis, quod ei superes, malo animo dominica ministeria prosequitur, cum ferre non posest, mortem Hi quq ammodo praefiniri. Idem est iud, eium Cressi de Valdaura observ. decis 63. n. ii. Exspectantiae ergo, quae istiusmodi pactorum genus sunt,non possunt non summo moerore adficere illum, qui ex bas suas, se vivo incolume, distribui videt. Fuerunt, quos moeror hic conficeret, quibus mortem pretem turam acceleraret. Accidit illis, quod Carolossi Hispaniarum regi, qui, quod de successione in regna baseignaro invito conventiones ab aliis initas audiret, dolore luctuque contablut forte per aliquot adhuc annos superstes niturus, ni iniuria haec animum eius excruciasset. Scribit hoc aperte de litorre dans les Memoires negotiations secrertes de diverses cours de P Europe tom. l. p. 3 3. Le o eloi tombe dans une profonde melanι obe, Ossa sanieci alteroi tous lectoura depuisti nouvet e, qieci avolt recite de la conclusion aeuissecond ait de Partage. I enuo umoris exprD at Duc
de raeda on Ambas deur a Rome δ' expostria S. S.
34쪽
clarius inuom. a. p. 93 . e memoire, que Mon eur de
Biscour presentia D Mese, O ceu des deux ui sances Maritimes, is pungerent dans unes profonde Melancolle, qu'i Uenrevinciamais. XXXI. Evicimus, ut puto, satis exspectantias reipublicae perniciosas esse, malaque plurima sectu trahere. Quidus praestructis, conclutiones nunc sermabimus, exuuibus controversiae circa exspectantias obvenientes sunt
Prima ex his conclusiombus erit illis, qui maiestatem aut superioritatem territorialem non habent, e spectantias cum qualicunque reipublicae dispendio dare plane non est permutam. Itaave sit quis privatus ius conferendi munera officia publica tam sacra quam eruvilia habet, is exspectationem eorum concedere nemini potest, quum hoc leges ipsae vetent, quemadmodum insta copiosius ostendam. Exspectantiae vero seudales, quaeri 2 1. 26. f. a. permittuntur, siquidem rempublicam non tangunt, sed privatorum saltem bonorum spem in alterum transferunt, prohibitae non censentur, v lentque adeo tenuam alia privator .im pacta. At si bonum publicum in his quocunque modo intervenit, aliud dicendiu est. Fac ergo civitati dominium directum
in seudum aliquod competere. Poteritne vel ilas vel
35쪽
senatus eius exspectationem illius largiri y Nonium Decreta enim eiusmodi exspectativa ad ambitiosa referri debent, quae in L. 4. de Decret ab ord jac damnantur.
XXXm. Quae in praecedente . dixi, mirifice illustrabit, sponsium JCtisHel adiensibus menseMaio CCXXII exaratum, quod mihi ab excellentissimo Praeside meo benignissime suppeditatum hic inseram. Dat Isaac leperier Iungere vonitu depurirte derriandiEtunde
36쪽
EXSPECTANTIARUM 3 mortemund mar otia doppillen ursachen sitstistii liab
bar in c. a. O u. X de concessione praebendae und in ea et de conces praebendae in 6. undeta Concilium Tria dentinum sessione et . de Reformat cap. 9. rstreat dies se Ter both aut ous anhe Collegia, univeretates Scsenatus Nammossit marsusitatu inqetvendet merden dies iura hanheltei iurio geimidie beneficiis in di
iuit thil Sir ius in disert de Exspectantiis c. a. n. 22.
37쪽
as tribuendi adimi non potest. Quin etiam haec illi iureritoque relinuuitur. Nec obstat, quod illas salutii adversus esie supra dixi. Eadem enim exspectam
tiaram , lve Venenorum, est ratio. Venenorum
nempe, quibus vita hominum in discrimen vocantur, commercium privatis altis interdicitur, medicis vero, qui ea prudenter miscere, temperare in salutares usus convertere normat, relinquimr. Sic princeps reipublica noxias, si iusto ac necessitati utilitatique publicae conveniente tempore moderate adhibeat, bonas acutiles emcere potest.
Invitus tamen princeps ad exspectativas concedendas nunquam obligatur, tametsi eam non is solum, qui succedere cupit, sed&alter, de cuius spoliis agitur, fi gitet. Neque enim hi consensu suo beneficium, quod ex arbitrio concedentis pendere debet, possim extorquere. Memorat Pinendosus Rerum Brandenb. I. . f. o. 3I. legatum Suecicum in aula caesaris anno I 66 Lenixe petitue, ut caesar pacta Stetini inter Suecosin
38쪽
Brandenbur cos inita, quibus successio in novam a chiam,disrrictum Stembergensem ac terradam Loe kerigam Sueciae regno deserebatur, confirmaret, atque adeo exspectantiam in istas terras concederet,sed renuisse constanter caesare nec pacto illo se moveri passum esse.
Principis successior ad servandas, quas decessor dedit, exspectantias non obstringitur, Quocunque domum, sive electionis, sive agnationis uve hereditatis, sive cessionis titulo silccedat. Faciluit quidem plerique discrimen inter principatus' regna patrimonialia non patrimonialia, nec non inter successorem univers lamin singularem, di atque in regnis patrimonialibus mcce rem universalem ex omnibus decessoris sui promissionibus atque adeo ex exspectantiis quoque obligare Verum tota ista de regnis patrimonialibus doctrina fluit ex impio obbesi dogmate, qui in libris de cive et
vialbane absolutam principi in cives suos potestatem non aliter, ac si servorum Romanorum instar in patrimonio eius existerent, tribuit, regem, nisi iure ininibi
ctos pro lubitu statuendi fruatur plenissimo, non regem, sed primarium reipublicae administram esse dicit. -- pium, inquam, hoc principium , quae exinde deduc, tur, de regnis patrimonialibus doctrinam olim ubivis fere receptam non diu est, quod explodere ceperunt ICt corcatiores, Cocceius, Thomastus, Oerus, qui illustre hoc argumentum emissitissimo suo scripto de Ubligatiove successoris in principatus di clientelas S. R. ex facto uecesoris quod inter eius opuscula miscella
anno Ireto Halae Magd in lucem emissa ton'. I. p. re perie
39쪽
peries, exhausit, incomparabilis Lu stius cap. I. g. . in . Non dubito igitur, principi succetari tacultatem
exspectantias a decessore datas revocandi simpliciter imdulgere. Unicum huius sententiae meae fundamemmest publica filius, cui exspectantias contrariari sat ostendi. Nam in aliis negotiis probo aequimmum P endorsi iudicium, qui Li. c. IO. f. 8 de Dre naturae lentium principem, ait, ex fac in promuta decessbris omnino obligari, uti etiam rempublicam, i forte extincta regali stirpe summam rerum illa recipiat, nes facta manifeste tuerint absurda aut iniquae Dussentitiniudem a Pusem domo illustris LudVigius I. c. f. 4. rem pessimi dicit esse exempli, si civitati principum facta sub censuram
cultas. Verum ego nihil absi di hic animadverto quando vel ipsa civitas recuperato , quo se olim abdicavit, imperio, vel novum caput, quod sibi pramcit, dece foris facta atque promisia, proneiantne reipublica an- non, Xaminat. Regimen enim ideo successbri desertur, ut omnia dirigat ad communem utilitatem, ut ineatur populum, non perdat. Potest ergo decessoris sui promussiones publicae utilitati nocituras, quales sunt e spectantiae, revocare. Nec obstat, quod Vir illustrisididem dicit, non omnibus regnis eandem dari posse mensuram. Certe hac in parte utique posse, non abs re dixerim. Nulla enim gens est, quae non velit, ut sibi non siit bene, ut res sua publica floreat. Ergo si imp rium in personam aliquam transfert, nullam aliam obcalussam noc fit, quam ut imperans hoc ipsum exsequatur. Mandata itaque principi est, quicquid commodo publico contrariatur, abolendi potestas, ergo Seripe
40쪽
ctantias. Neque Romanorum de obligatione principis ex iacto decesibris leges, e g. L. et C se quadriennii praescript L. 4. C ri L. const. L. ult. C. de locati praedior civit L. I. C. de funae rei priv. O div. domus L. 6. C. de tundis patrim sententiae meae nocent. Nam&istae facta decesibris cum salute publica non pum re, restipponunt. At exspectantiae cum ea pugnant. Et de exspectantiis quidem ossiciorum publicorum,quod has succetar revocare possit, res sere indubia est, quum idem arbitrium officia pro lubitu conferendi habeat sit reor, quod habuit defune his, ut bene ait Bobmerus in re pudit univ. P. Dec. lib. a. cap. 6. f. o. Sedracidem de exspectantiis foedalibus vicendum. Succesi rem ex iis onligari iam maiores nostri Germani veteres
noluerunt, regulamque ani eding sttine strige stabiliverunt in dem assislschei Lebni Aech c. s. H. 26. Iso. Quam regulam olerus decis 88. hodie passim a prino cipitas observari in Addit quidem olerus n. 3O tunc, quum deceor pro se tuis heredibus exspectativam de- ait, successbrem obligari. At ego nec hoc casu illum obstrictum puto. Inest illa formula omni pacto ir missioni tacite. Sed eius vis tanta non est, ut succesibri omne ius .m adimere & aliquid saluti publicae conre rium adversus leges obtrudere queat. Nec exempla extera desunt. Nullus certe princeps magis ad decessbris sui facta rata habenda obstrictus fiui, quam Carolus Gustavus Sueciae rex Christinae Reginae Debebat huic sponte cedenti regnum, nec dissimulabat, sed publice