장음표시 사용
12쪽
- esse me armentis velle de xt cio storei i chosis re quodlibet; lequendi opiniones ritatem indagana im M re
pere , cui titulut pra latus Resturaris
per interuenire pr sumenduin est. P g. 3 1 s .in qua egressio Monialium ex qamrio ob infirmitatem agitur,reseeanda sunt verba duriuscula qua sequuntur qώeratio si ex- p nderetur non tam saepe eontra in stulare per oretur er cons quenter contra Deνm eius auctorem. Non enim temper de peccato damnandi sunt, praelati licentiam exeundi e moia
ou alitre ayant droit deliis , Si ce, pendaneth temps de inelip aris em hi & ac complis , a peinc aux contre uenans de quiu Eoi cons Ilures,dlaminis de, & de confiscation de tous les exemplaires, ainsiqv l eli porte plus amplement par tesdites Leti res de Priuilege. Signe par Ie Roy en son
13쪽
le PROBATIO DOCTORUM THEOLOGORUM.
QS infra seriti de mandato Reuerendi admodum 'atris Pro- l uincialis ora Praelarum Regulinem aiathare Reuerendo patre Bra none Ciassaiet patre Prouiso Recoliectorum Immaculata conceptio is nis B. Mariae Virgilius in A stasia at ente perlegimus in quo nihil Orethodoxae fidei, o sonis MoribM MMersum συιδmus sed omnibus non s Ai, Regularibus, sedes Eccle sanctae Praelatis emitissimum , cum
non solum Regimini perstati jdaeam praese ferat, sed is absoluiam risiastis Christiam formam complectatur, stu exponate Ideoque Prias manis dari posse testimonio approbatione nostra declaramus. Murdigalae in numi. B. Maoa de Graιιά Recollectomo die A. mensis Maj --
F. FRA et sevs Iaxo v xv a laπη Theologiae EGO Frater Gregorius Deseduro Fratrum minorum Re ει - - Frouinciae Immaculatae conceptionis B. Mariae Virgivis in Aquisania Ministrer Prouincialis, in totius Vrdisus serapbici ex Ummtor Generatis , Facultatem sario me Praelatus Regularis, a Reurem
Fa. G oo tva D. eava oetidispMinister. Prouincialis qui supra.
14쪽
O ATIONI maximh consentaneum, & aequissimum, arbitrabitur I Lector, nullo malevoli animi aculeo incitatus , si ego D. Francisci filiu tantum patrem debita veneratione prosecutus, Seraphici viride vitae regularis gubern tione sensiis hic proponere maluerim, quam cuiusquam aliorum Regularii Ordinum Institutoris;Namlpraeter quam, quod boni filii eae videtur, optimi parentis famam pro illius merito ab omni desectus suspicione v edicare,illi certa aliud e t ses sunt,tantisque diuini luminis radijs- persuti, ut nonputem, mihi timendum esse, ne alicui mibi ipsi, & ordini meo ex philautia videar ad viri, si dixero mihi persuaderi non posse hactenus propositam esse ab aliquo meliorem aliquam: & perfectiorem regularis vitae ideam, ea, quam vir ille, nullis humanis literis multum imbutus, sed peculiari Dei lumine plenus proposuit, si ea spectentur, in quibus potissimum vitae regularis persectio posita est. Nam & si nolim inter se com . mittere ea media, quibus varij ordines ad persectionem & sibi, & alijs
comparandam utuntur, in quibus inter se discrepare videmur, in vera tamen regularis vitae forma cringenda, nihil existimo hactenus magis apposte diluum, atque sancitum, quam quae nobis Franciscus a se relicta volvit. Quare me operae pretium iacturum putaui, s ex illius mente de legitima, suaui, & paterna auctoritate ,& dignitate ab omni superbae dominationis specie aliena , deque illius iure, usu, ac muneribus ea in lucem proferrem, quae in secessu ex lectione cum scripturae sacrae, tum sanctorum patrum ac coctorum , tum Francisci Regulae, testamenti, aliorumque eius scriptorum aut ex ipso usu praelaturae, longaque experientia didici, expensis etiam aliorum Regularium ordinum Regulis, & Institutis. & si vero Philosophus, in quo maximE humanae rationis lumen effulsir plurima proposuerit 6. de Repub. cap. io.&ii. quibus acutε, &subtiliter, legitimae, rationabit is,& temperatae pote statis Caracterena e finxit, quem cum Tyrannicae,& infinitae humanae Caractere commisit, ita ut ex utriusque intuitu Deilo sit videre, in quo legitima Auctoritas ab illegitima, & intolerabili differat, a tamen cum ex innata corruptς naturae inclinatione in dominatum, δε- Iius artitrii Dominantis ductui relictum contingere possit, ut etiam potesta. tes in humilitate primo sundatae, amem in infinitum excrescere, eumque e natum miro coloratorum praetextuum obtentu adumbrare soleant. Idcirco veram legitimae auctoritatis regularis effigiem hic describere placuit, qualem suo penicillo diuina manus in Francisci mente efformauit. Ea itaque in hoc volumine ex Frane isto proponenda duxi, & explicanda , ex quibus quilibet Legitimae auctoritatis, & religiosae gubernationis naturam facit E intelligere poterit & eam 1 Tyrannica, violenta, aspera, de nullis repagulis coercita distinguere: Expendimus enim qualis esse debcat, di quanta regularium praelatorum auctoritas , di quibus dotibus & virtutibus adornata. Quali gubernandi modo praelati uti debeant in eos, qui volentes, & ex desiderio seruiendi Deo spontE, de liberε eorum se ductui
manciparunt, quae ossicia in eos exercere , ut suum proprium ,communemque ordinis finem aliquando obtinere valeant, de quibus med ijs ob idem
15쪽
intentum uti Quos persectioni obices amouere, ne illisi ea eonseqnendi impcdiantur, quae omnia quanta sagacitate Franciscus penetrauerit, exiis, quae ex eo adducemus luce meridiana clarius affulgebit. Caeterum si quid in hoc opere Lector iudicauerit conuenienter propositum, &diffinitum, siqqid voluminis utulo dignum, si quid utile, &quod eius menti satisfaciat, id totum ad Dei gloriam, in D. Francisci honorem , reliquorum ordinum religiosorum Patriarcharum commendatio nem reserat, documentis in eo contentis ut ab illis propositis utatur. Si quid verbineo irrepserit, minus en ensE,&castigatε dictum, & quod ei noti probetur, id in meam unius inscitiam, & incapacitatem reserat, qui non potuerim ea documenta ad vcritatem mentis Francisci adducere. Si quid denique in eo illi minime arridet, sapientius ipse sentiat, & Auctori ignos- eat, qui nihil aliud in mentε habuit in hoc qualicumque opere concinnan do quam, ut diuinae gloriae, & religiosorum hominum paci, saluti, & perasimoni inseruiret, & hic qualiscumque labor ei utilis esset apud Deum ad aeternam ipsius misericordiam consequendam. i . . .
16쪽
Homines praelatura seu Superioritas.
VLLI dubium esse potest, quin Deus cuius ' Potentia summa est , homines , quos solus in hanc lucem produxerat, per semetipsum abstque alterius auxilio, immediate regere potuis-.set, noluit tamen, sua sapientia, quae omnia sicut sortiter, ita &suauiter disponit, dictante, &imperante, sed illis sibi similes, eiusdemque naturae homines praefecit, vi ab eisdem regerentur. Hanc autem Dei dispositionem necessariam suisse ex duobus, quae in homine reperiuntur facile constabit. Primum est dignitas ipsus humanae naturae quae colligitur I'. ex eo quod homo similis est Deos Nam sicut Dcus optimus maximuS spiritus est, immurtata, intelligens, liber in voluntate, ubique prX-
17쪽
sens totus , & trinus licet Unus, ac demum licet non videatur, non audiatur, & non moueatur, tamen ipse Omnia bona, quae in creaturis recipiuntur, confert. Sic homo suo ctiam modo, quoad animam spiritus est immortalis, intelligens, libers in toto suo corpore totus, S ubique in eodem praesens: Vnus in substantia & trinus in I. Porcntijs, intellectu scilicet, memoria, & voluntate, quae licet non videatur, audiatur, aut moueatur in corpore , ipsa videre , audire &mouere facit, & omnia bona quae in illo sunt, ipsa facit, & oper tur. O magna hominis, magna animae dignitas' quam demiratus Beria nardus cap. 67. de inter. domo. Animam ipsam his verbis alloquitur. Intellige dignitatem tuam nobilis creatura, quoniam nonsolum insignita es Dei imagine, merum etiam decreata similitudine, & infra. quid maiusta tibi facere potuit, quam vi ad si situdinem suam eonderet facto ruis. Attende igitur Hligenter primae conditionis tuae excellentiam, s enerandae Trinitatis imaginem in te i a agnosce. Qui in quo Vere consistat haec hominis ad Deum imago codem loco luculenter de clarat sic scribens. Considera nobιlitatem tuam , quod Acut Dein mM-que est totuae, omnia νiuificans, omnia mouens'gubernans: in sicut Deus es, vivitΦsapit, ita insecundum modum tuum es, liuis e sapis: sicut in Deo tres sunt Persona, Pater, Rhuae, m Spiritus Sanctus s siet. habes tres miresscilicet intellectum, memoriam o moluntatem. Vnde ex eo quod homo sit Dei imago ab omnibus creaturis reueretur, Ut Deus loquens Noemo Gen. 9. testatur, dum sic fatur. Terror me- fler ac tremor sit super omnia animalia terrae ,--per omnes molucres eaeli.
Ex eo Angeli ei ministrare, & coeli suum famulatum praestare i
cessanter non dedignantur. EX eo daemonea eun - et ile et-Deum rebellem, aliae creaturae insurgere, nullatenus audent.
Haec eadem imaginis ratio illum quoque bonorum Domini sui dispensatorem facit, ac denique tantae virtutis est, ut creaturae omnes quantaelibet sint persectionis, hominis appetitum minime replere possint, sed Deus solus, cuius imago est. Σο. Dignitas humanae naturae colligitur ex eo quod filius Dei pro rationali anima passiis & mortuus est. Quod non satis aestimari potest Deus cnim cum spiritus sit, & immortalis, factus est caro & mo
talis, ut sua morte & sanguine animam redimeret, quam antea crea uerat, unde Deus aestimationem,quam habebat de anima fatis oste dit, quam Bernardus expendens exclamat Serm. I'. de aduentu. Mιra quaerentis Der dignatio, magna dignit,baminis' quaesiti, in quasi gloriarι Noluerit non erit insipiens: non quod aliquid esse mideatur tamquam .seipso, sed quod tanti fecerit ipse, a quo creatur omnes enim diuit, omni gloria mundi, quidquid in eo conspicitur, minui est bacgloria ,
18쪽
Τmo neque est aliquid in comparaisone eius. Haec Bernard. Qui non minus docte praedictam animae dignitatem complectcns, sic exclamat. O anιma Deι insignita ιmagine in decoratasimilitudine, redemptasanguine, deputata cum Angelis, capax beatιtudinis , Leres bonitatis , ratιonis particeps , & infra. Totus quidem iste mundus ad unius animae pretium aestim. πι non potest, non enim pro toto mundo anιmam Itiam Deus dare et oluit, quam pro anima humana dedit I subtimius σσο est animae pretium, quae non
nisi sanguine Christi redimi potuit, inc. & infra. Aspice mortalis, pro te datur bosyιa talis. Agnosce homo quam nobilis est anima tua. Egregi C etiam Chri st. in cap. I. Epist. ad Corinth. hanc dignitatem illius profitetur, cum dicit. Nihil est enim quod animaepossit aequiparari s vcc
Cum ergo ex tot titulis anima dignitatem illam sublimem a Deo concessam possideat, ne sicut Angeli per superbiam & inobedici tiam periret, & in baratrum, ut illi, detruderetur, necesse fuit, ut illi aliquis praes cerctur, sub quo humilitatem S obedientiam exerceret, qui cana regeret, tueretur, & in sua dignitate conseruaret, ac ad maiorem promoueret, alioquin periculum suisset, ne quilibet homo, qui in prauata dignitatu aequalis est alijs, in diuersas opiniones & sci tentias abiret, &lic inter ipses in via salutis aeternae adipiscenda,consulto diuisionem generaret , diuisio charitatem scinderet, & scissacharitas damnationem, vice salutis opcraretur, cuius periculi damna per superiorem, qui eisdem praelit. & sensus subditorum diuersos in suum reducat , & redigat, facile deuitantur. Secundum ex quo colligitur necessitas habendi superiorem est hominis miseranda calamitas quae ist. talis est in illius anima mille erroribus in intellectu subdita, nesciente scepissime, quod se scire existimat, cuius scientia ut plurimum non est scire, sed falli, ut notum
est de illis sapientibus antiquis, quorum scientiae, plus de salso & de
sabulis, quam de veritate sapiebant. Talis quoque est calamitas animae, ut paucorum recordetur, sicut ipsius memoria sit potius thesaurus prauarum cogitationum, α rerum, quae a salute propria procuranda amouent, quam eorum,
quae ad Dei gloriam, & ad salutem propriam spectant: sic misera ut statim obliviscatur, quae Dei sunt, & facile quae mundi & carnis sunt recordetur. Obliuiscitur beneficiorum sibi collatorum ne benefaciat, & recordatur acceptarum iniuriarum, ut irascatur, & ultionem assumat.
Talis denique est miseranda calamitas animae in voluntate , tanta infirmitate laborante, ut summe sit facilis & prona ad mala & noxia eligenda . quod si potest, velle & nolle, vel velle & non velle ; non tamen cst potens efficere quod vult, vel ut non fiat, quod non vult,
19쪽
etiam in seipsa , quanto minus in caeteris. Audi Apostolum lamentantem in Epist. ad Roman. cap. 7. Non quod molo bonum hoc secio , sed quod nolo malum hoc ago. Et quis nostrum hoc non experiturὸ volo attentc orare Deum, & iubeo imaginationi meae, dum ad orandum allisto, Vt numquam evagetur, nec me trahat ad alia cogitanda: &eam retinere non possum, ac dum minus de hac re sollicitus sum, inuenio me ab imaginatione delusum, oratione intermissa ad alia cogitanda delapsum. Volo non concupiscere, & non irasci praeter ordinem rationis, & impcro per liberum arbitrium irascibili & concupiscibili facultati, quae in me sunt, ac rationi iure subditae esse debent, ut rationis imperio omnino subiaceant, nec se sinant a sensibus co poris ullo modo seduci, &saepe non obeditur, nec fit quod volo,
sed quod nolo. Sed quod prorsus admirabile , & miserabile est,
imperat animus corpori, & paretur statim, imperat animus sibi, & resistitur. Vnde hoc monstrum inquit Augustin. lib. 8. consessi cap. s.
Imperat animus, mi moueatur manus, cy tanta e acilitas, Ni vix a se uitio discernatur imperium, es amm- est, ces manus corpuου est. Imperat animus, ut metu animvae, nec alter ess , Nec facit tamen , sed non ex toto vult, non ergo ex toto imperat. Non igitur momstrum , sed aegritudo animi est, quia non totus assurgιt meritate subleuatus , consuetudine ae
α'. Haec miserabilis calamitas talis est ex coniunctione animae cum carne ; nam caro concupiscit aduersus spiritum, & spiritus aduersus carnem. Quam egregie Franciscus hanc inimicae carnis malitiam depinxit reserente Pisano cum alijs, cons. I a. cap. Io. his verbis. --ximnae bomιnis mimιcus est caro, nihil recogitare malorum nu- - doleat,
nihil mi timeat praeuigere .dii ini eis.c -l-amsthra el quod autem peius est, bona cuncta sibi usurpat, ipsa in suamgloriam transfert smquod
non illi ed animae datum sibi impuriter arrogat. Illa de virtutibuι Iaude, de igit9s,in orationιbus fauorem carpit extrinsecus nihil animae relinques, quaerite delachramis obolum. Sic Franciscus. qui non minus docte, quam subtiliter serm. apud Vading. in opus. s. post commendatam animae curam, cum una in unoquoque sit, de non plures, sicut oculi &pedes, qui in unoquoque bini sunt ; sic fatur. M unam tantum infirmamo' languidam accepimus animam tribus vatidi mis concussim ιnimicis, o fortissimis mundi carnis or diaboli telis expositam 3 cui nec uno die secure requiescere licet, sed omnibus in Luttam . Palestram oportet descindere. Continuum esse hoc certamen nobιs Apostolus expressit, non enim belum , sed luctam appellauit, dum dixit: Non est nobis colluctatio aduersus camnem in sanguinem s sed aduersus principes in potestates. In bello aut praebo quandoque mititibus eorpora refocillandι,arma deponendi,a laboribus feriania, γ' mimum repetunda m tempus conceditur, nees b diobaut caeli
20쪽
inclementia pernoctare in hγeme compelluntur s imo sub tecto bibernandi, in ciuitatibus commorandι libera aliquando praebetur facultas. Sed inter colluctantes tunc selum ιn lueramine res urare licebit, quando ino meis in terram collisio, alter trιumphator abs redit nostrorum mimicorum lucta numquam cessat: lusia tempus, tempus es miras finis uendi, requiei
erit mitium s θν solum post mortem daemon lucrator recedet , quι in ipsa morte fortius nos prosternere molitur. Quid melius de miserasili animae conditione dici poterat' nihil profecto. Ex qua necessitatem colligere licet, habendi superiorem, qui regulas luctandi cum illis hostibu cdoceat, praeccdat animo & cxemplo, ad luctam animet, debiles & infirmos confirmet, remedia ad tentationcs & mentis eua gationes repellendas applicet , & caetera peragat, quae necessaria sunt ad animas caluandas,& ad paradisi patriam perducendas. Hanc necessitatem ex duabus illis causis , & alijs cognoscens Deus, hominibus superiores seu Praelatos in lege naturae,&Moysii ea instituit, &Christus in lege gratiae, unde laudata saepius obedientia, ut pote melior quam victima, ex voluntate propria oblata,
cum voluntas propria facile possit decipi, non illa quae dirigentibus& praecipientibus Praelatis victimam Offert Deo. Nec ὀebet durum videri hominibus a natura liberis sibi iugum Praelaturae necessitate impositum , nam praeter quod ad seelicitatem propriam necessaria est, ipsi ex tanta dignitate a Deo accepta, videlicet quod sint imago Dei, & a Deo empti, sui iuris non sunt, sed iuris Dei, ipsiusque possessio , ac propterea potest illis iuste iugunt Praelaturae imponere , ne in alienam diaboli videlicet) possessione in transeant. Quod optime docet Anselmus dum sic fatur. aeui emptus est, non est sui arbitri3 sed eius , i quo empιus est , et on suam, sed libur
faciat voluntatem, ideo propensius seruite Domino, quι mos emit de manis inιmici, ne offensus a Nobis, eddat vos eidem vagatori, eri non estis mestra
ad faciendum quidquid placuerιt, quia empti estis ad Dei seruitium.
admodum sublimis ac propterea Praelatus debet esse plui quam homo.
X dictis in praecedenti S. colligitur quantae sit excellentiae Praelatura, cum enim ipsa sit, quae homines regit &gubernat, & praecipuc animarum eorumdem curam agit, sintque homines Dei imago, & creaturae propter