Praelatus regularis opus in quo cum dignitas prælaturæ; tum conditiones in prælato ad eam digne exercendam ... exacte proponuntur, expenduntur, & probantur .... Auctore patre fratre Brunone Chassaino ..

발행: 1654년

분량: 405페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

21쪽

quas Filius Dei in mundum venit, & mortuus est , procul dubio

suntina excellentia potiturs unde antiqui patres Praelaturam, seu rcgimen animam artem artium nominant post. Greg. 2 a Zianet. Orat.IT. Ex quo etiam sequitur praelatum dcbere esse supra hominem. Quod Plato optimc cum suo Aristotele pronuntiauit, & hac similitudine probauit. Sicut enim oves non custodiuntur , in gubernantur ab

ais ovibus , sed ab animali, quodsiit plusquam animal sciticet homo, ita homo non potest custodirι ab alio homine , sed ab aliquo, qui sit plusquam

homo, per consequens homo diuinus. Nec illud ignoranter pronunclauit Plato, cum longe ante illum Deus Praelatos hominum vocauerit Deos, maxime autem in Exod. cap. I. ubi Moysem, quem superiorem Pharaoni praepositum faciebat, Deum Pharaonis apellauit ; & in Psal. 8 I. praepositos hominibus apellat Deos Ego dixi dijsis, quem textum Christus adduxit Ioan. Io. ut suam aduersus Iudaeos diuinitatem defenderet. Denique ipsemet Christus apud Matth. IS. idem nomen Dci, Apostolis hominum uniuersorum praelatis tribuisse videtur; nam cum eos rogasset, quem dicerent homines esse filium hominis, postea subdit, audito prius hominum sensu, in autem quem me esse dicitis. Vnde Hieron. in illa verba sic ait. Prudens lector attende, quod ex consequentibus textuque sermonis Ap poti nequaquam homines , sed dij apellantur cum enim dixisset quem diacunt bomines essemum hominis i Subiecit vos autem quem me es, e dicitis e Illis quia hominessunt, humana opinantibus, mos qui sisHj, quem mcuse existimatis. Atque haec cst ratio cur Deus acta a praelatis , aut aduersus ipsos patrata, ut a seipso facta,& aduersus ipsum patrata existimet, ut patet ex colloquio Dei cum Samia 'l Erxta j I . Reg 8. his verbis. Aiad. αν -- ρωι,-- omn3bur θM Zoquuntur DA ; non enim te abiecerunt, sed me, ne regnem super eos , Et ex Christo loquente praelatis, Luc Io. qui Nos auiui, me audit, qui mos spernit me

spernit. Quod optime Paulus ostendit dum sc ait, Ephes. s. Serui

obedire Dominis carnutibus cum timore stremore ιnsimplicitate cordis ve-

sim sicut Christo. , non ad oculumseruientes , quasi hominibus placentes ,sed 'inserui Christi, facientes moluntatem Deι ex animo, cum bona ivoluntate seruientes sicut Domino, αρ non hominibus. Quocirca Bernardus intract. de praeceptis & dispensat. ait. Deus praelatos sibi quodammodo riquare dignatus ,sibimet ιmputat illorum, η, reuerentiam, es contemptum. Quam sententiam a Cassiano, & a patre suo Benedicto, & ab eodem Paulo saepilis id docente didicerat, qui exacte commendat omnem honorem , & obedientiam illis etiam discolis exhibendam , scue Deo. Et iure merito cum praefectura sit res sacra ,&honore digna. am si teste Seneca Epist. r. Magnorum fluminum capita meneramur , coluntur uuarum calentium fontes: in signa quaedam mel opacitaι, vel

22쪽

REGULARIS

mel immensa altitudosacrauit. Quanto magis homines, quos dignitatis amplitudo & praesecturae sublimitas reuera verendos cilccit,

veneremur.

Franciscus huius scientiae minime nescius crat, cum palam profitebatur se ita paratum esse obedire nouitio unius horae , li ei in praelatum praeficeretur, ac cuilibet alteri praelato ex fratribus sui ordinis antiquissimo & discretissimo: Scum in suo tui lamento dicebat, firmiter molo obedire generati ministro huius fraternitatis, di ritiguargi mo, quem sibi placueriι mibi dare , in ita 'Dolo se captus in manibus fias , ut non possim ire elfacere Nitra obedientiam- oluntatem suam. Rcddensque tam strictae obedientiae & rcucrentiae erga infimum prael tum localem videlicet, vcl guardianum, rationem, adiunxit: uetita Dominus meus est, quem titulum generali praelato dare solebat. Ac denique eius esse sententiae testatus est Franciscus, cum in cap. Io. suae regulae suis fiatribus sic praecipiebat: Rrmiter praecipio eis, ut obediant suis ministris in omnibus quae promiserunt Domino obseruare , in non sunt contraria anι- es regulae nostrae quibus hic sanctus eamdem obc-dientiam & reuerentiam vult praelatis a subditis exhiberi, ac Deo, cum nullam materiam excipiat, quam praelati non possint eis praecipere, nisi illam; quam Deus in suis praeceptis excipit; non enim Deus hominibus praecipit ut faciant contra suam animam de rcgulams sed consormiter ad eam. Apertius in quada collat. apudVading. his ver bis. Subditus praelatum suum non hominem considerare debet, sed illum pro μι amore estsubiectus, Sc scrin. apud Vading.s.c uidelius quivere obsequitur praelato, ipsi Deose subdit. Ex quibus manifeste patet Francis cum praelarorum )ignitatem quid diuinum sensisse, ac suos subdi

tos,&alios docuisse vim cadiuinitatomagnoscerent.

g. TERTIUS.

PRAEL A ΤΙ DEBENT

pollere.

ON sussicit in praelatis haec representata diuinitas, nisi p. liuinae persectiones, utpote ad rcgendos subditos pe- nitus necessariae, in cime in reperianturi praelati ergo: maxime regulares s de illis enim solummodo in hoc opere agimus dcbcnt omnibus ' persectionibus seu virtutibus pollere, quae in subditis este agnoscuntur, aut requirun

tur: ac etiam multis alijs, ac fere omnibus ; nam quemadmodum c

Put iupicinum corporis membium, ta quali illius praelatus omnes Dissili ou by Coosl

23쪽

8 PRAELATUS

sensus per corpus dispersos , & insuper alios in se habet, scpraelatus omnes virtutes subditorum, & alias cminentiores debet habere, quas optime Christus loquens discipulis, in praelatos totius orbis assumendis Matth. s. ut pote eisdem iaccellarias, proponit, casque numero uniuersitatis. octonario videlicci comprehendit, dum sic fatur, beati pauperes spirisu, o c. quas etiam in codem capite eX-primere adhuc voluit, dum eos ciuitati comparauit s nam sicut ciuitas plus est, quam ciuis & ipsa omnes ciues, & aliquid amplius est, de repraesentat, sic praelati omnes persectiones subditorum, & alias eminentiores possidere & in se repraesentare debciat. Quocirca Sylvest. tit. Elcct. quaes. 6. Petri n. de subdito quaest. I. cap. II. g. I. &

Miranda tom. a. quaest. 23. art. i. concl. I. asserunt talem debere cli

gi in praelatum , ut in comparatione coeteris sint, & esse videantur veluti grex & bruta pecora siue animalia, quae verba sunt maximoenotanda , quia fundantur in cap. I. distinct. 21. ubi dicitur quod qui eligendus est ad dignitatem Ecclesiasticam talis esse debet, ut illius comparatione caeteri grex dicantur. Verum licet omnes praelatis huiusmodi sint necessariae, potissimum autem octo. Quarum prima est pietas in Deum, pietatem vero ex August. in Enchi. cap. 2. vocamus cultum Deι quem colimus fide, spe , & charitate , cumque flobis amicum & propitium eis cimus. Franciscus illam pietatem suis Minoritis cap. 2. Reg. commendat cum non solum praelatos & caeteros fratres verum etiam seculares ad suum ordinem venientes iubet esse catholicos, & pro fidei veritate

sustinenda mori paratos , quae sine cultu Dei, fi e scilicet, spe, &charitalc haberi non possunt. .Idipsum etiam in suo ita mento commendat, dum desid at suos.c.. ἀ- ἐ-.-inli aeterisscatholicae fidei &Ecclesiae Romanae ut non solum sui ordinis haereticos s sed etiam ilialos qui vellent ordinem ipsius Ecclesiae inhoris canonicis recitandis aliquo modo variare, iubeat vinctos cum arcta custodia ad Cardinatalem sui ordinis protectorem castigandos adducere. Demum eamdem se studiose suis commendat , .ut eam cuiuis labori & operi e tiam pijssimo ab eis praeferendam stricte iubeat. cap. 3. & Io. quam sub nomine spiritus Domini, & sanctae eius operationis,&sub nomine spiritus orationis , in deuotionis eisdem proponit. Exactissime tamen illam pietatem in praelatis generalibus rcquisitam proponit. in . capitulo generali Assisij ab ipsce retar. celebrato interrogatus quibus persectionibus ornatus esse deberet sui ordinis generalis. ut inserius videbimus.

24쪽

REGULARIS. 9

PRAEL ΑΤ I DEBENT PROFESSIONEM

emississe in illo ordine, cui praesiunt.

E C V N D A persectio, qua necesse est P. R. ornari, cst pro sessio vitae regularis per votum solemiae:&illiuspr sessionis non interrupta obseruatia. Illa in suis Minoritis, cap. I.& a. Reg. Minorum postulata, maxime in gcnerali prς lato totius sui ordinis commendat Franciscus, cap 8.eiusdemReg. cum praecepto speciali suos obliget ad illum eligendum qui sit ex sua Religione,& certe admodum distentaneum est P. R. csse disparis conditionis & pro sessionis a suis subditi ac sic iudicat Clem. V. Clement. i. de Elect. dum sc statuit. Cum rationi non congruat quod homines difflaris professionis vel habitus simul socιentur in eisdem mo-n eos, firmiter prohibemus, ne re iosus aliquis alterιus religionis mel habitus de caetero in Praelatum eligatur in multo mιnus regularis. De qua materia vide Roderic. tom. 2. quaest. 12. artic. s.

Parum tamen est in P.R professionem emisisse ac habitum illius o dinis gestare, si cum illis professionis & disciplinae regularis obseruantiam non coniungat, hanc enim maxime in suis optat Franciscus, cum. illis passim paterno diceret affectu, incipiamus fratres & alibi magnat 'misimus, malo promissa sunt nobis, seruemus haec suspiremus ad ilia, praecipue autem hanc obseruantiam se desiderare ostenditi . cap. suae Regul. N in fine sui testamenti dum I. in illa non per votum aut professionem Euangeli, & virtutum obedictitiae, paupertatis & castitatis, sed per eorumdem omnium actualem obseruantiam Regulam suam diffinit his plane verbis, Regulae, vitafratrum minorum haec est sciticet obseruare sanetum Euangelium Domini nostri Iesu Chri , uniendo in obedientia, sine proprio ,o' in castitate. Dum 2. in testamento prς-cipit per obedientiam omnibus cicricis & laicis, ne aliter Regulam, nisi pure & simpliciter iuxta litteram intelligant, eae cum sancta opera mone observent s ac proptcrea camdem pure, & ad litteram obseruantibus impartitur Dei, suamque benedictionem. Quod si hanc obseruantiam desiderat Franciscus in omnibus prς-cipue tamen in praelatis, ut constat in descriptione, quam secit viri tum Praelatorum Prouincialium, de qua infra , his verbis tales deniaque est evellem, quorum vita caeteris esset spectaculum disciptinae,&certEnon immerito eam disciplinς obseruantiam in ei ς desiὸerat sanctus; nam ea existente Radix boni Regiminis, & quasi totum ipsus com Dissili sed by Corale

25쪽

ylementum subsistit,& ea dcflictente,nec imaginem boni regiminis in eisdem depictum, sed confusum, Babilonicum & inanimatum regimen est reperiri. Ea est cnim conditio & natura obseruati ε Regularis exemplaris in P. R. ut plus agat quam verba & verbera. Quod optime nouerat Paulus scribens ad Titum Prflatum Episcopum, Tit. a. . dum illuni hortatur ad vitam exemplarem his verbis, in omnιbus teipsum praebe exemplum bonorum operum, & I. Thimoth. 3. dum lio tando Timoth sum dicit, oportet Episcopum irreprehensibilem esse s

brium, prudentem, ornatum,pudicum , c. Inquq verba ita Christi stomus Homilia Ia. Eum quippe,qui regendos aliossuscipit, decet tanta vim tutum gloria excellere , in ιυDrstis caeteros velut stellarum igniculos in suos ore obscuret . debet huiusmodi vitam habere immaculatam, Ni omneson eius Utam Nelutran exemplar aliquod excellens intueantur. Sunt equidem p r lati positi quali signum ad sagittam, ut docet Innocent. cap. uatiter ον quando. De accusat, nam sicut sagitta sagittarij semper intendit ad signum : sic ocul I subditorum semper intendunt ad superiorum exemplum s ita ut si probi& exemplarcs sint pri lati, probi & exemplares erunt subditi, sin autem praui, & viis indisciplinars. utique etiam & subditi, unde Gregor. in Pastor. r. pari. cap. a. sic d

malo exemplo pastoris loquitur, in exemplum culpa ruehememer existenditur , quando pro reuerentia.ordinis peccator honoratur. Propterea

optime Petrus I. Ep. cap. s. vult praelatos esse formam gregis factos exanimos nam sicut bona sorma ἡat rei, cui serma est, bonum esse,& sorma praua similiter dat rei, cui forma est, prauum esse, praua que naturam, sic boni praelati virtutum,& regularis obseruantiae o namentis praediti, virtutum earumdem & regularis disciplinae decore sibilitos Ornant. Praui autem viiijs suis eosdem dedecorarit. Unde Hieroni m. de hac'. - κὰ lari ammtofunCIo sic scribit epist. 43. Ut quidquid agant, quidquid loquuntur docmna sit inferiorum. Plura de hac materia in sequentibus.

PRAELATI DEBENT ESSE PRAEDITI

virtute humilitatis.

ERTI A praesectio maxime praelatis necessaria est hu- ilitas, quam Ecclesiasticus cap. 32. desiderat in prae j latis, dum sic scribit. Rectorem te posuerunt noli extolli, i ego in illis quasi unus ex ipsis. Eamdem Christus A postoli. commendauit enixe, cum ad praelaturam aspirarent, Μatth. i. Diqilired by Corale

26쪽

REGULARIS. It

dicens,'maior es vestrum erit minister vester, & Matth. sto. asserit se ea virtute pollere, dum sic fatur , sicut filius hominis non menit ministrari ,sed ministrare , δν dare animum suam redemptionem pro multis. Accerte illustre huius virtutis habemus exemplum in illo, qui licci merito esset pastorum primus & princeps, attamen cum admiranda penitus humilitate discipulorum pedes latiit, iure optimo ab omnibus praelatis imitandum , maxime cum lotione peracta dixerit Ioann. II. Exemplum dedi ν is , Ῥι quemadmodum ego feci vobis. ita Nos

Hanc summe cxpectandam virtutem praelatis sui ordinis maxime commendauit Franciscus in regula I. cum eos in obligatione praeceptorum pares & aequales subditis secit, praecipue in praecepto altissimae paupertatis , qua omnibus rebus, quoad dominium & in multis quoad usum priuantur et pares quoque in praeceptis habendi habitum vilem : non equitandi: non recipendi denario= : non portandi calceamenta plures tunicas, & plura capuciae: & in caeterorum huiusmodi praeceptis. Adiunge quod in cadem regula saepius vocat praelatos de subditos fratres s nec inter eosdem distinguit, eo nomine inter ipsos aequalitalcm constituendo. 2. Cum generales, &prouinciales praelatos ministros,&Praela- latum localem Guardianum nuncupauit, & nuncupari voluit, quae nomina sunt humilitatis insignia: ac ctiam cum in I. Reg. cap. 6. prohibuit , ut nulluου ex fratribus sus, siue generalis, siue prouincia sis , seis

alius vocaretur magister,sedfratres Mιnores alter alterius lauaret pedes

Vt pol Ebis serui, cum nomen ministri & serui idem fgnificent. q. Cum eorumdem praelatorum subditos apellauit dominos cap. Io. Reg. Audi verba illiushumillimi sancti aureis literis exaranda. Et tantam familiaritatem habeant subdita circa L os praelatos ministros vedicere possint eis, em facere , sicut domini seruis suis s nam ita debet esse, quod ministri sint serui omnium fratrum. Quid humilius quaeso quam praelatos esse ministros, & seruos e ac taliter seruos, ut subditi circa ipsos possint faceres & dicere, sicut domini circa seruos suos p iri quo tum suos, tum alienos praelatos docet, quanti facere debeant humilitatis nomina, quanti Lumilitatis virtutem s exercitia , & OLficia , praecipue dum agitur de regimine subditorum svnde se ipsis

exhibere debent non ut statuae immobiles, mutae & surdae, non Veleones in aliorum animalium medio , ad quorum rugitum omnia tremunt, non ut aquilae inter alias aues rapaces , quae ad illius in tuitum etiam tremunt, seque abscondunt: non dedignantes eos allo

qui, & audire, non indignabundi, sed humiles subditos humilitate

praeuenientes: eosque humilitatis exerciti js, superantes e undi: etiam B a .

27쪽

cis non semper, sed saepc rationem suarum actionum reddere debent maxime cum dubitatur de potestate eorumdem ad illas, aut cum in ordine, in quo degunt, non sunt ordinariae. Vnde insuper debent illos saepe participes facere rerum tum agendarum. tum actarum in eodem or)ines alio quin durum nimis esset subditis degere in ordine & ignorare omnia, quae in eo geruntur, &esset in praelatis maximae supcrbiae indicium aliter agerc. Vnde vi timo debent humiliter praebcre aures subditis, dum ab illis monentur, siue in ijs, quae ad illos spectant, siue in alijs, quae fratres alicis S communitatem respiciunt, cum membra ordinis sint, & ad id ius habeant, ne dcfcctu monitionis detrimentum patiatur ordo.

g. SEXTUS.

PRAELATI MANSUETUDINE, ZELO

iustitiae,& patientia pollere debent.

V A R T A persectio in praelatis requisita est , mal

suetudo iuncta cum zelo iustitiae, & patientia, si quidem Deus omnino odio habet praelatos illos, quibus deest masuetudo in guberna do subditos,ut legere est apud Ezechielem, cap. 3 . Si . lib. Paralip. cap. II. in quo Roboam arguitur , quod in regendo populum non esset mansuetus, & ideo inimicis non potuisse resistere ssic enim habet textus, Roboam erat rudis, corde pauido, nec potuiς resistere eis. Ea est enim conditio hominum illorum alios homines regendoς assumi illi liς-s itu p. i π , & natura inquicti, nimis melancolici, & scrupulosi, seipsos, suosque subditatos perturbent, & ex illorum inquietudine & perturbatione a Mota nasterijs pax & requies penitus exulet. Sin autem sint bonae indo iis, & virtute mansuetudinis & benignitatis polleant, pace & quiete

monasteria potiantur. Hanc Virtutem in praelatis penitus necessa riam comm cndauit Christus Apostolis Matth. Io. dum illos ut praelatos hominum in uniuersum orbem mittens, voluit non leonum sed ovium animalium mansuetorum naturam exprimere, audi illum: Ecce ego mitto os sicut oves in meHo luporum , ipse que princeps p latorum in huius virtutis exercitio voluit a discipum , futuris praelaris, prscipue exprimi, dum eos ad illam amplectendam sic hortatur. . discite a me quia mitis sum es humilis corde. Hanc mansuetudinem aperte edocere voluit praelatos Franciseus, dum ii, uniuersa sua regula pecccantibus nullam poenam imposuit.

28쪽

Et cap. 7. vult, ut praelati cum misericordia iniungant peccantibus poenitentia, prohibetque illis, ne propter peccatum alicuius irascantur& conturbentur, & cap. Io. praecipit cisdem ut statres ad ipsos recurrente S benigne recipiant. Demum haec virtus quae maxime a bona naturae indole iuuatur; hoc habet ut longa gubernatio siit pars suae mercedis, sic sentit Hic-ronimus ad Theophilum aduersus errores Ioann. Hieto soliti fitani, dum sic ait. Dux ille Myses, e . inter cunctos homines, quos tunc terra generauit mitissimus: ec ideo per o. annos obtinuit principatum , quia potestatιs superbiam lenιtate mansuetudine temperabat. Verum ne haec virtus in pusillanimitatem declinet, necessaria est in praelatis virtus zeli iustitiae , dc qua Moyses in de uteron I. I 6. Precepιtque eis idestprincipibus , seupraelatis dicens, audite illos, idi quod iustum est iudicate, siue sit ciuis ille, siue peregrinus , nulla erit Astantιa

personarum. Ita paraιum audieris, mi magnum: nec accFietis cuiusquam

personam, quia Deι iudicium est, in quo vides praelatos debere sententiam pro ferre in fauorem iusti,& nonru. Nec debere esse acceptatores personarum , ita ut pauperibus & diuitibus, paruis & magnis iustitiam aequaliter administrent, quia Dei, cuius vices gerunt iudicium est non suum , qui aequus est , nec pcrsonarum acceptator , quam personarum acceptatione cum aperto religionis critio usurpatij, qui primas & ampliores potestates obtinent, ut seipsos censurae subducant, dum ij siqui inferiores prataturas obtinent,omnia impunia abire sinunt, eorumque passioni inseriores submittunt cum summo animarum malo; hinc enim defficiendi occasionem accipiunt, cum videant nuΙlum sibi in persecutionibus relinqui refugium , dum s

periores praelati culpas inferiorum praelatorum impunitaS rclinqunt, colorato ac ficto motivo aut horitatis eorum consentandae , licet ipsi

oppositum inde effectum nasci non dubitent, norintque iniustitia non legitimam auctoritatem stabiliri, sed tyrannidem foueri, religioso ordini perniciosam. Longe ab hac personarum acceptatione aberat Moyses, quocirca iustitiae Zelum suae mansuetudini iungebat. Vt patet ex libro exodi. hunc etiam David adamavit, licet ita mansuetus esset, ut precaretur Deum recordari suae mansuetudinis, Me mento Domιne David m omnis mansuetudinis eius, cum aduersus Ioab& occi rem Saulis , & alios zelo iustitiae animaduertit. Hunc Christus etiamsi omnium mortalium mansuetissimus & mansuetorum prototypus admodum dilexit; cum multoties illo usus est, & praecipuὶ cum vendentes, & ementes e templo eiecit: sibique iudicium omnium hominum ultimum reseruauit. Hunc denique Franciscus Christi crucifixi imago aduersus subditos suos haereticos,& alio spec catores exercendu in suo testamento nec non etiam alibi madauit, &

29쪽

PRAELAI VS

in regula cap. Io. praecepit, &praecipue in descriptione quam iacit de qualitatibus praelati generalis, de qua infra, ubi sic loquitur. Talis debet se generatis qui retinendorum bonorum cupiditate seuersalem iustitiae formam nullatenus labefaciat, non tamen eis ex superflua mansu tudine torpor nascatur e nec ex laxa indulgentia dissolutio disciptinae, &certe ea virtus ita praelatis est necessaria, ut si eam debite non exemccantri bonos tabescere faciant, & animo & Zelo in via disciplinae,& qui ctis regularis obseruandae deficere , malos autem in summam audaciam & proterviam erigant: ac denique bonum religionis pes.sundent. Verumtamen ne haec Virtus in excessum eat ut in multis praelatis ire expcrientia docet, patientiae fraeno indiget ; quocirca Paulus o time docet Rom. 13. Debemus nos firmiores imbecillitates anfirmarum suginere γ' non nobis placere, & ad Galat. s. alter alterius onera portate, unde Bernardus sic satur ad quemdam praelatum, epist. 73. Hoc o-πanimarum es ,-ιnfirmarum s nam quae sanae sunt portara non indgent, ac per boc non on- sunt. Optime hanc patientiae artem in praelatos necessariam contemplatus Chri st. ait Hom. I s. in epist. ad Timota

Praelatuo linguis innumeris praepositus nd Lacerandum . atiuae culpat, abus Iaadat, alius detrahit, atius compositιonem in tus trabit, magnaque alti

constantia ad ista toleranda opus est. Quibus vides non solum vituperantes, sed etiam blandientes & laudantes onus esse, & praelatos ad haec toleranda multa patientia indigere, Franciscus experientia illius oneris edoctus mirabiliter hanc artem praelatis necessariam referentCBonavent. cap. 6. lcg. proponit, dum respondens cuidam ex cijs sic loquitur. Non me iudicarem fratrem, nisi in statu quem tibi depin-Xcro. Ecce pro mei ossicij ratione s es et, praelatorum mos s. ' Vado ad

moneo de Hesectibus qιιibu cumque, quibus expletas insurgunt contra me fratres , dicunte Non conuenis nobis, nec satis es. ιdoneus generalis , aut superioris officio: duid enim nobis recte praecipere', quomodo bene gubernare poterιt homo illiserasus , elinguis, idiota , sses simplex f inde de caetero non praesumaι , te nostrum nomιnare praetitum. Tandem ejcior cum opprobrio, imsus m Nilipenses ab omnibus,raco tibisnisi eodem vultu, eadem mentis tristia in eodem sanotitatis proposito haec merba audiero , ac aha quaecumque placentia , mel quae ιn honorem meum proferuntur, me fratrem mιnorem nequaquam iudicabo. Mira equidem patientia Fra

cisti praelati, suos subditos ut onus grauissimum considerantis. Quam fratribus suis praelatis imitandam proposuit, voluitque proptereae cap- T. Reg. patientiam erga subditos , quando sunt onera operaridum se scribit, in cauere debent, ne irascantur in conturbentur propter peccasumaticui I, quia ira es conturbatio impediunt, in se in in abji cha

30쪽

REGULARIS is

ritatem. Nec abs re haec patientia praelatis commendatur, cum ea deficiente Regulares in perpctua conturbatione versentur, dc paradisus religionis in inserni imaginem mutetur.

g. SENTIMUS.

PRAELATI DEBENT SCIENTIA, ET

amore erga subditos pretestare.

VIN T A virtus praelatis necessaria est scientia cum amore erga subditos, haec autem scientia, non debet esse discipulorum scientia, sed Magistri , cum tanta sussicientia sicut Concit. Trident. scit.-de resorm.

cap.a. docet, ut sint capaces docendi subditos,sunt enim praelati medici animarum: & qucmadmodum corporum medici multis Pharmacorum generibus ad corpora sananda Vtuntur , quorum naturam & effectus, ac simul morbos cognoscere debent. Sic medicis animarum & morbos eorumdem & remedia illorum, quae iascriptura sacra & Theologia recondita sunt, cognoscere necesse est,' Vt animabus iuxta morborum naturam applicentur. Haec enim sunc vera illarum Pharmaca , non corporea quae in Apotechis Medic rum reconduntur, haec sunt quae animabus dant sanitatem, non herba aut Μalagma, ut optime docet Salomon, sap. Is, dum sic loquitur, etenιm neque herba, neque Malagma sanauit eos, sed tuus Domine sermo, qui sanat omnia in illo ergo sermone seu diuino verbo praelati debent esse docti, ut sciant reprobare malum , & eligere bonum,' ignorantiam a suis subditis cxpcllcre, inobedientiam comprimere , vitia extirpare , virtutes in cordibus eorum seminare , & irrigare, hoc optime nouerat Paulus scribens Thimotheo Praelato, epist. I. cap. q. dum illum sic hortatur, dum mento attende lectiom, exhortationi doctrinae, & eidem etiam scribens cap. I. epist. 2. hortatur ut pc maneat indoctrina sacrarum litterarum, in qua postea sic concludit

omnis Lotrina dis initus inspirata, mittis est ad docendum, arguendum, ad corripiendum,ad erudiendum in institia, α/tperfectussit homo Dei ad omne.

opus bonum instructas,praelatos hac scientia praeditos promiserat Deus Ierem. s. dum sc satur, dabo vobis pastores ιuxta cor meum,mpascent vos scι entia edoetrina, quam persecte Franciscus vcrbo Dei paue rit suos subditos testatur eius regula , & testamentum , quae nihil

aliud sonant quam ipsum Dei verbum, ut in pluribus videbimus. Demum praelati debent sicut in caeteris virtutibus in hac scientia

Dei suos subditos tanquam doctores discipulos superare. Hanc Dissilired by Cooste

SEARCH

MENU NAVIGATION