Immanuelis Kantii Opera ad philosophiam criticam. Latine vertit Fredericus Gottlob Born. Volumen primum quartum

5쪽

IMMANUELIS KANTII

LATINE UERTIT

7쪽

CRITICA

9쪽

Quare hane eriticam non criticam rationispuras praeficae inscripserim, sed fiuipliciter rationis practicae in viii uersima, quamquam comparatio illius cum contemplativa illud postulare videtur, hie Iibellus causis satis aperiet. Illius duntaxat est, ut euincat, Fationem puram practicam esse, eoque consilio universam citis facultatem practicam censurae subiicit. Qito' si ei successerit, non opus

erit, ut ipsam facultatem puram suam sub censum vocet, ut Cognoscat, an ratio quidpiam arroganter faciat quod usu cuenit in contemplativa). Etenim, si, qua ratio pura, vere praefica est, suam suorumque conceptuum realitatem re ipsit probat, omnisque contra possibilitatem illius argutatio frustra crit. Cum hac facultate nunc etiam stat libertas transscendentalis, eaque illo significatu absbluto,quo. ea Opus habebat ratio contemplativa in usu conCeptus causalitatis, ut se contra antinomiam tutam praestaret, in quam necessario incidit, cum in serie colligationis causarum cogitare vult abs lutum, quem conceptum vero ea modo problematice poterat, qua cogitatu haud impossibilem, proponere, neque illius tamen realitatem obiectivam seruare, sed Qtummodo, ut ne putatilia impossibilitate eorum, quam certe cogitari posse, necesse est, concedi, in re sua impugnetur atque in Voraginem stepticisini praecipitetur. Conceptus libertatis, quatenus eius realitas

lege rationis practicae Probata est, lapis quasi qui-

10쪽

PRAEFATIO.

dam angvlaris est systematis rationis purae, ipsius contemplativae, Omnesque alii conceptus dei et immortalitatis , qui, qua solae ideae, in hac dis-sbluti videntur, nunc sese cum eo coniungunt cum eoque et per illum consistunt, realitatemque Obiectivam accipiunt, id est, eorum possibilitas eo probatur, quod exstat libertas; haec enim idea sese mandestat per legem moxalem. . Est vero otiam omnium idearum rationis contemplativae libertas una, cuius possibilitatem sciamus ex anticipatione, neque eam tamen perspicimus; est ea enim legis, quam nouimus, moralis conditio ' . Sed ideae dei et immortalitatis non sunt conditiones legis moralis, sed modo leges rei necessariae voluntati subicinae per hanc legem determinatae, hoc est, selius usus practici purae nostrae rationis; ergo idearum illarum, ne dicam, exsistentiam, sed lac possibilitatem quidem cog- . fere nosmet ac perspicere , possumus perhibere. Nihilominus tamen conditiones voluntatis

D Ne nos putemur nobis haud tonstare, cum in praesenti libertatem dicimus conditicinem legis moralis, in ipsaque postea tradiatione adserimus, legem moralem versari inconditione, qua demum esset tur, ut nostrae nos libertatis seri conseis queamus, monebimus, sane liberiatem esse rationem essendi legis moralis, sed legem moralem rationem 'gn0cenali libertatis. Nam, ni si lex moralis in ratione nostra prior distincte cogitata foret, nobis

numquam putaremus Competere, ut rem talem, qualis

libertas est qualiaquam haec sibi haud quaquam repugnat in sumamiu. Quod si autem nulla libertas esset, lex moralis in nobis neutiquaru deprehenderetur.