장음표시 사용
21쪽
Formas omnium hujusmodi nominum Ioni- eas et i librarii saepissime in vulgares mutarunt, tot latueri in eodicibus relicta sunt Ionicarum exempla, ut non dubitandum sit quili recte secerit nokLerus, qui Ionicas per totum Herodoti opus constanter restituit, nisi quod ston σε i reliquit a , 8a. Dativus sininiaris in i longunt te minatur. Nam quod Bittimannus Gratiam. Vol. , P. 389,2 1ὶ vulgatarum editionum vitiis et, quod plane alienum ab hac qii aestione est, HO-merico deceptus sibi persuaserat Κλεο6i I, 3r ot απολι 8, si, i brevi dicta esse, vana est opinio. Recte Κλεο6ι Behhemis et ἀπολι ex pluribus ci,dicibus jam Schweighaei serus correx runt , ut συμvορν. I, , quod ipsum qu que in pluribus codicibus scriptum, in aliis ἀχαρreia Nominativi pluralis formam in i iii omnibus hujusmodi nominibus sere constanter Exhibent codices Herodoti, qui lamen noli dubito quin contracta potius usus sit πολις, cuius tostes habemus Apollonium De Pronom. P. 38o . B, a quo H παρ' Ἱωσι τρανὶ πόλiememorantur, et Greg. Cor. p. 475 , de nomine
ic quod scribitur apud Herodotum
et Pauca quaedam exempla relicta in eodicibus sunt, Velut πολic a , x77; 7, 22 et 234. Eadem accusativi ratio est, qui etsi ipse quoque non raro in iας terininatiis est in libris sui πόλιαζquator duabus in paginis 48, ao, 28; 49, 25, 393, tamen contractam formam , quam ubique rostitui oportet, non paucis in locis servarunt codicos, praesertim in nomine Σάρδiς , velut p.
numerare licet exempla terminationis in eic. quod ex in lH tilis corruptum est quam ex l . Sic codicos αρδεες καὶ P. 72, 39, κατα-6άσια et καταεάσιας p. 61, 46. Nominativi et accusativi dualis nata vel πόλι nulla mihi in promptu sunt exempla. Ceterum in his quoques armis, πόλR Et πολi, i longum est. Nam quod Parmenio Anth. Pal. 9. II 3, ol κόρις et τους κόρας corrupto i dixit, metri necessitate adactus r gulam violavit. Dativi pluralis in int, non em, terminati exempla apud Herodotum plura sunt. Sic πόλισι I, Ist; πίστι- 4, Ira, Σάρδισι S, IOI.
pro Θετεῖος Θετiὀι etc. Substantiva harylona in ης et os quorum e sus obliqui in dialecto vulgari contrahuntur, apud Iones formas servant solutas. Sic τριήρης
τρtήρεος τριήρει τριήρια, μέρος μέρεος , Pariterque in duali et plurali terminationes Atticae
vuntur. Eaedem solutioncs aliorum quoque sumstantivorum quorumvis casibus iis adhibentur qui apud Atticos in si, cic vel xi tori titiantur. Sic πι χιι άmis ἄστεα Iones dixerunt Pro πηχει τήλεις, ἄμι ἄστη. Genitivo in εος iidem non solum pro ους, sed etiam pro Attico tori constanter usi sunt, et άσαμ dicentes, non ἄστεως. Contractio
genitivi in C, qua poetae epici et lyrici usi
sunt, γεγευς-θάρσε- σάκευς et alia hujusmodi dicentes , aliena videtur esse ab oratione prosa Ioniam. Male igitur 'Eχεκρατευς in libri, quibusdam 5, 92, p. 267. I 8. Accusativi non . num propriorum in ric in recentiori dialecto Atticorum non raro declinationis primae formam adsciscunt in xlv, ut Σωκράτη. et 'Apiam, Hiu pro Σωκράτη et χριστορά-i. Nullum huiusmodi sommarum vestigium apud Iones deprehenditur, qui veteri forma usi hos accusativos in ea terminarunt constanter.
Substantivorum eum Him compositorum ADtici in oratione prosa formis uti solent contra-etis, Ηρακλης Θενιιστοκλῆς Περικλῆς etc., in poesi modo contractis modo solutis 'Ηρακλέηc, στοκλεης, ΠερiHAN, quas solas admittit dialectus Ionica: nam quod apud Herodotum 2, x 45 his legebatur Ηρακλῆς ua Ηρακλεης et Προκλῆς 3, 5o, si , in Προκλεης mutandum fuit. Casuum
22쪽
quo primus ac ni irato Praecepit C. L. Struvius inutia tioni im de dialeeto uerodoli specimino secundia, diligent ser collectis Omnium hujus geuctris Domi IIum npud Herodotum exemplis. Struvii tri Sociatus mi Bevheriis correctis tibi luc
i: lo,ut, si tollas la Nicari iri Ther. 64 Moloiisil, iis tribuit, nullii ira apud Herodiatuni vestigium deprelieti ditiar. De .leclinatii me si ibstauli vi vhυς dicetur inimi ico tilphabolico. Nominum in ας, et et Om, declinationis Ionicae,
qua id a quoque nonnihil dissert ab Atii ea,
Ox mpla tion milia apud Herodi, tum exstant de iram iuii in κέρας τερας casibus praeter nominativit m quatit Dr κερεος κέρε i, κερεαρ α τε Στ, κερευ v. Quaeso ranae Probabiliores sutili t. im τερατος et τερατα 2, 8a. Substanti vi γῆρας
t aprid Arelaeum P. 3 ex tr., P. 3 , A. Substantivi genitivus pluralis κρεω, apitii Horo dotum 3, 73, 1 9 ; 2, 47,-; 3, 18, qui apud Ilippocratem Amyius κρεέωv scribitur. Nominum in b, ct i ὁ Ioties in casibus obliquis
terminationes SDrvant Contractas, qNemadmo-
Accusativus vero non ut in dialecto et epica et Atti ea in ta torminaturi sint in oῖv, loquia Gr g.
, s. ins, ta 4 , quae librariis de- heri veterum scri lituram iii ierpolantibiis iam Koetii iis animadvertit in annotaticine ad Greg. p. 428. Scribendum igitur αἰδου, et ' ivis, quDrum alteri pepereerunt librarii in versu H
dyli apud Atheii. i I, p. 4 3, A : ἐξ-εἰ
Κ aeritu S: qilanquani Conjε ctura nota tam certa mihi visa est ut recipiendam duceretii. Nam etsi Atticos giri illivi ini et accusativos lixuum et κουαεlκευας in εἰκους ε&6, ε,ους contraxisse cor Stat, nominativi tamen ilκiu , cui apta foret terminatio accusativi Ionica in uisu, lestis nullus est,
nisi quis Hesyehit glossae aliquid tribuenduin
formam praetulisse videntur, ut λπολλυιvx apud Horodo iiiii i , 87 ; 2, tb6; 4, 69, Sola Sunt in nominu Neptuni, cujus m a Ionicaxoluta Ilοσειρε rus est, testata ab Herodiatio Περι ou ρους λι c. p. t I, S: ut de Iloσειοευ,,α apud Herodotum 7, i 29; 8, 55. Eandem illam contriactionem Attici comparativorMm in vis aCEU- sativo singulari et nominativo et accusatiVO plurali noti raro adhibuerunt, ut ἀμεlvio Pros et et xkὶ ἀμελ et et ἀμε Μους pro ἀ ulli, Ovες Et ἀμtiovae: . Quarum s arma m pri ,ro Nerodotus quoque saepissitne usus est. Sic , ut intra libros
23쪽
De Myee iris et a Merbiis. Declinatici adjectivorum quum liquem regati ir legibus quas do substantivis Atipra e posuimus, hic non dicendum nobis est nisi de formis litibus lam qiue adjectivorum Propriae Sunt. Adjoctiva nonnulla in tio: u. sinentia ah Ionibus in εκ terminantur. Qualia stant apud Herodotii in Praeter τελεος. quo Attici quoque saepe
ω, , quod legitur et, 33 ; 4, 8, 4et, I 85, et accus.' Ηρακλέας - λας 4. 43. 38ιὶ, et i piod substanti-Vrim Lictum est υ ρεα , obliterata quidem illa plerumque in libris vulgatis illata diphthongo, vel ni in ΙIρακληitos ut 'IIρακλη lac, sed pluribus in locis recte scripta in melioris tantae codicibus. His addendum fμiόvεμ, quod pro . ὀυριος di ita depraestantioribus codicibus praebent i, i 88, et suspicari lic 't alia hujusmodi alibi esse restituenda tibi codices omnes in ii vel i consentiunt, Veliit I, 19;-κρε zv, ubi probabili iis est μηλεω, , ut αἴγεὶς νόeoc et ore , et 5, 53, 54 ; et, ibi, ubi libri ut 1. ὀψειος veluεμυό, toc. Herodotu Sucro ut Aloc, ut opinor, scripserat, i luod clini epico comparandum.
Adjectivorum in uet formis semininis in eis ipsi s quoque litera i , ct constanter quidem, ab Ionibus eximitur, servatra tramen vulgaris soritiae et accentu et mensura. Sic θήλεα Me quo Greg. r. p. 44οὶ et Pro Hλεια ot fuli rix, otyραχεα ὀααα hῖεα ἰθεα παχεα πλατεα τρηχεα Pro θεῖα etc., Et Numorra
ro. Genitivus et dativus singularis quum i x communi decliuationis Primae regula α longum in mi mutatum habeat apud Iones, rit ηαι
et librarii, quemadmodum iii substantivis in abreve exeuntibus secerunt, his quoqus in formis
literam vi etiam nominativo et accusativo i titulerunt, rariti 1, apud Herodotum, saepissime apud Hippocratem aliosque, θηλεη θηλε xlv, ειην, εὐρέη ἀρετiv et reliqua scribentes, quae non dubitauit uin quin omnia ad recta iii rationem sint revocanda, quod de Herodoto Praecepit Bult
manniis Gratim . Vnt. I, P. 253.
Reliquum est ut de genitivi pluralis adjecit -
rum passivi forma quadam dubia generis seminini declinationis priniae dicatur.
lominus his quoque formis terminatio iii ευ v non raro tribuitur in codicibus Herodoti, quamvis nec consentientibus ubique inter se taec si hi
constantibus. Sic ἀλλεω, 4, bis, i 84 bis; ἀλληλε , v 4. 6, i a. et subi plerique omnes
24쪽
τπροσσοα viti v 8, 16 ἔ Ψυλασσο viais τωου διῶ, 5 , 35 ; licet in φυλασσομέvtisv m. ιο ν Oint CS CD sentiant 1, 23. llae igitur formae etsi epicis αλ-λMuv ερχοαεvγων similibustitie, quas in au contraxerunt Doriensos ἀὶ Ξου ἐρχο11evas et alia omnia hujusmodi dicentes, quodammodo defendi possunt, tamen, nisi pluribus certioribusque θxemplis i rami Diti cora nave testimoniis ni unitae si Print, nimici poti iis Ionismi sti idio librariorum, ut alia multa, di heri videbuntur rqui tanto facilius errare poluerunt, quod adjectiva illa et participia non raro cimi noli inibi is primae declinationis in έo,, sunt conjuncta, ut
ἀωτιε-- ei lius defendi posset ἐτη-σi Movavim, v 6, I 4 3 et et, r68, quod si scripsit Herodotus, ignotum vi suit praeceptii in grammaticorum de quo v. Thos. Steph. via. 3, P. 21Saed. Par in geli itivi in non cui respGndet
scirina soluta ἐτηταυ-), Sed ἐτησitisv scrili titili tu . Verum quum loco altoro duo de libri optimis iam Eustathio ἐτηο totv piaebeatit, probabilivs videtur ἐτησίω, iatri hiqito osse restituendum. Gradus adjectivorum secundae declinationis comparativum et fili perlativit m ab Ionibus non solum in Oxeρος torρος Et Θντος o, τατμ, ut in dial et o commuiti. Sod Eliam in εστερο εστατoc, ut tertiae declinationis adjectivorti in in rie, sormari annotarunt grammatici : vid. Etym. M. P. 3I,
iamen hae sormae Ionum propriae : tui in Allici quoque et Dorienses iis usi SNnt, quamquam soria o mintis frequenter quam Innos. Quomina Herodotus hanc formam adjectivis adhibuit ἀ-ορρέστα- ἐρρμiαεγιττερ- εὐ-έ-ρ- σπουραύ- στε ,elsi non con tanter. 'Επετηδεlaστα , quod ex Democrito annotavit Eufitat hius, niis luam dixit, sed tibique ἐπιπις αντερ- et irrimqοευντατ . Ceteritin Democritus dubitari potest utrum πηδιαστmetoc an ἐπιτηδεtodietoe dixerit. Diphilio giis certe non do tidi potest positivi lxi τ οι
xomplis in fraginentis Democriti apud Stob. Flor. 46, 46; 76, i 6, quorum fides nulla est. Advert,ia ah adiectivis in vic derivata in dia
male nonnulli e ices επιοευεις) et 7, 29. Nam formae contractae fortuito debentur errori librarii, ut παυτελως apud Hippocratem Vol. 2, p. 39O Od. Lit tr. , ἐλλiπῶς apud Aretaeii in p. II 6, α ι-c P. o8, quod scriptum P. t S.
Similiter in adjecit vis interdum peccatum : fite δημοτελῆ apud Herodotum 6, S . pro λαοτελέα
psit Herodotus, intelligi potest eur ἀκλε Ξ ἐ,tillet καταθεῖ, quae ι, I ; a, IO8, Et IRI, 2, irguntur, dicere maluerit quam αὐώα ἐυδεέα et κατα- ὀia x. Inter adverbia vero omisi ἀουακῶς I. 24; 8, 3 os; quod non constat utrum ab ἀψακος an ἀψα- sit derivandum.
Articuli declinatio apud Iones non dissert a dialecto communi, nisi quod dativus τοic et ταις
secundum i gem supra memoratam τοισt et mimost, lis riterque in composito τοισίδε et τησίδε.
Nam quod nominativi pluralis ot dii formae Doricae mi Tai paucis quibusdam in locis in unci alteroque libro posita sunt, vix opus moneri
De hujus pronominis formarum lisu Ilerodoteo investigando egi rgio meruit C. L. Struvius in Quaestioniim de dialecto Herodoti specimina primo, cuius disputationis nos satis habemus
Summam exposuisse, omissis quae Striivius colle dita apposuit exemplis librariorumque contra Tectam normam peccatis, quae ab Si vio ita sunt constitata, rit eorum Patrocinium nemo in Posterum sit suscepturus nisi qui eodicum auctoritati serviliter sit addictus.
Pronominis igitur si et compositi μερ una
tantum in casibus rectis Herodotus usus est forma
I m, ωπερ επερ τοπερ, et in numero pluralior at τά, ο ρ αυαρ τὐαρ. Casuum vero obliquorum formas non admisit nisi eas quae lit ram et praelixam habent, nisi ubi praepositionem sequantur, quo με χρt et quoque pertinente
quorum locorum magna ex parte ratio alia esti Nam ubicunque pronomen relativum praepositionem sequitur, quae apostrophum pati potest, praepositio ultimam voralem amittit et relativum
25쪽
COMMENTATIO DE DIALECTO HERODOTI .
tiuntur praepositiones Meti απο ῖiα xuetoe νατα-ρα laia, ciuibus et xvά a lilendae forent, nisi casu tactum esset ut harum praepositionum ante pronomen relativuna positarum nulla apud Herodotum exempla reperiantiar. Crintra ubi iii anastropi e Pronomen praepositionem antecedit, rursu formae a consonalite inci Pientes requiruntur. Sic Merodotus 5, tD6, τω πάρα dixit. licvt titimi iam παραμ. sed uhique παρ' I dixerit. Praesemiliones salue apostri phum non recipitini octo sunt hae, iv περι πρὀ πρός σ- ωrέρ , ex quibus πρό et υ αρ cum relativo simplici conjunctae apiid Herodotum non reperiuntur, πιρ autem ubi cum pronomin relativo conjunctum est. non aliter ponitur quam cum anastrophe, ut a , 33S , αύτη, της περε λεγεται-ε λώρος , et interdiam alio vocabulo interjeeto. ut 4, περι λπους ἀποοερουένους ἀκυ-ἈEu , pariterque rip L-2, 29, πηv περιξ volλαδες Ai, Alcve odit. Reliquarum praepositionum ne πάρεξ quidem ex 'pto, quod sic, non παρέκ, etiam ante consonant f MIribitur, ut 8, 73, πάρεξ mo, κα-εζαὶ Primaria est lex ut sequens relativum a consonante incipiat, velut 2, 3 , muσεράκωτα ετεα, - τωσt Σκυθαt ῆρς- , et
4, , et re ἄρα προς του merρ καὶ τὰ ἄλλα urem , unde 4 , , μὶ, ἄλλα ἔσκε κυ, hea προσισχε, πρὸς τὶ scribendum esse recte monuit Strtivius. Ad praeposition I vero iv et qucia attinet, singularis apud Herodii tum ustis obtinet, quo relativum, quod eas sequitur, spinritum retinet in formulis ἐυ I, hoe tempore , tig sive ἐς ob, usque ari id te tis, Mnee, et si, ex quo te ore, ita ut Pleminiqtie relativum ad nullum certum nomen, qtiod vel praee dat vel sequatur, referri possit. Eodem modo μέχρι et ἄχρε α dicitur, nusquam μχρι et Φρi του. Ubi vero temporis notio abest, liraepositiones ἐυ et ἐκ formas pronominis flagitant eas quae a vineipiunt. Cni regulae quae repugnarit exempla
μου seribendum sit, non ad certum aliquod nomen relatum, sed sie adverbialiter positum, vulgari temporis notione ad spatium translata dixerit Herodotus. Cui ii modi excusatio qrarim non parata sit novem aliis locis , in quibus ra
3, 8χὶ, non dubitandum quin ta του ἐκ τῆς ἐκ τω, cum Atruvio sit corrigendum. Null. enim exeogitari caussa ivit est ciar Herodoto. qui quater
De primomine relativo duo esse observanda docuit Struvius, Primo niinquam hoc Pronomen a consonante et incipere malu enim et rau Tiva I, 9o in omnibus co licibus et x τι,x
in uno i , 9η scribi); deinde in gonitivis et dativis unice regnare breviorem illam formam quam epicam dicere solemus sετιυ εttiis Atωvετέoim. pro Atticis μου ἔτον Atos seoiσι , nun
Vitiosum igitur est μου πληθωρης αIoρῆς a, i 3; quod etsi facile in δαυ mutari potest, tamen otiam ex εσου corruptum habere licet, quod legitur 3, 3, μέχρι ὁσου καρτα ἐδέου v. quamquam quum liic alii iique optimi libri με χρις vel μέ ρε cli Praebeant, probabilius esso puto Herodotum utrobique μέχρι si scripsisse, ut aliis iii locis pluribus J. Neque nominativus pluralis generis neutrius εetiva est, Red ἄσσα t, 47. 338, 19 3 pro Attico ἄττα : quod I, 38, in libris pluribus in ὀκόσα est mutatum. Similiter ἴσσα vel Dx scriptum in fragmentis Domocriti apud Stobaeum Flor. 43, 46; IO3, 25, cui ἀσσα ex optimo eod. Paris. restituere debebat Gais
sunt exempla : sed formae encliticae constantor contractionem patiuntur, μευ σευ b.
Dativi uia forma enclitica est mi. Accusativi pronominis tertiae personae formaqMaedam e litica est μiv quod vi, dixerunt Dorienses et poetae Attici , quae modo pro αυ-l του vel modo pro ἐαυτου vel ἐαυτή, dici- tue addito intelleetove αυτ vel αυτ iv.
26쪽
Mimeri liorum pronominum dualis nulla apud Herodotum exempla ex Stant. Nominativi pluralis eadem apud Iones atque Λtticos sol illa est-; nana quod in eo dicibus Ileiodoti non raro soranae reperiuntur solutae 'μtae qua S ego tibique removi. inniti se, to Pst documento lita temeritate librarii salsa analogiae sp cie dec pii forma, vocabul rum siti xerint quae ipsis vid orentur Ionicas. Nam quum genitivum et a crisativum constanter solvi ab Ioni litis, 'hμέωv-σPel, v, dicentibus, vidissent librarii, eandona solution om nominativis ad lithueriint, in quihus no a veteribus Epicis quid in ost admissa, nedum a Prosae Orationis scriptoribus, de quibus disertum habemus Astolicinii Dyscoli testimonium in libro De pronomine p. 378 : αI πληθυv-
rutrique P. 38o. Quae nemo erit qui Gregorii Cor. p. 479, Fuvorini s. v. 'E v sint iliumque
grammaticorum auctoritate elevare conotur,
quia et schematis sui explendi caussa posuerunt. Parthenium quid moverit ut Scriberet nescimus, nisi sorte carmeli illud ex versibus heroicis puris compositum esse voluit, ut Ioannes TZel I a versus a Cratitero editos Anecd. Oxon. vol. 3, p. 333, inter quos hic est, 'Υμέες αδ τε ἔκαστος iv θυασι ταυτα ναλ τες. Dali viam primae et secundae Personae huiubia, in enclisi ἰ tatv Γαis retracto a centu correptoque t scribendum esse Praecipiunt grammatici, quorum opinioni in Herodoto non magis quam in aliis scriptoribus se accommodarunt librarii. Ionibus scripturam illam tribuit Apollonius Dusc. De pronom. p. 383 : 'haiv 'Ita,vες, ἐκα 'Amικοί. Τὸ ἐγκλivόα vov παρ' 'lωσι συστελλε i τὸ it. Σηαεtῶδες, καθὸ αI 'κλιγυγι ueti vis αυτει χρὀ, l ρυλαττουσt xxic ὀρθοτ ουμέvxic' et p. 384 utatu
s, stanti to t. Similiter Elytia. M. p. 84, x6. Dativi tertiae personae duplex mi forma, ul
scribendum est ex codico Sancrostiano. De utriusque autem formae usu recie judicavit Matthiae, cujus harar est annota
hac Sensus proprietate observata logimus, illud in quaci inqua seru pagina. Quod ad hoc attinet,
serendum est, c. 93, 94, v. 6 et 8, c. 97: ἐῖιο-αv iri λhou illuc cons. 6, 138; 7, 145, 8, 9, 6; 5, 68; quibus locis lectio codicis Sanero tiani σρίσι pro vulgari σρί 3, 45, egregie consili matur), c. 98, 346. 3' In iisdem loquendi sor
tantur; I, 97 : σ3tσi λπου ἐὀιδοσαπι 6, 138: ἐυγυ misi λογους εδιδο-v' 8, 9 r xoro, σρ σι α Oiσι εδιῖωπι.ς Vcaci mi σι saeptiis appositum est αυτolui sive α πιάσι, ut I, 86, i 46, 5' Plertimque unus saltem codex veram loetion in praebet, ut pauci tantum loci vel codicibus abnuentibus ex hac regula corrigendi remaneant. . Praetor has formas Herodotus accusativo σ32 usus est, qui trium generum est et singularis et pluralis, pro αὐτὸv αυτε, αδεο et αυ υς αυτας αὐτά, et neutro plurali optet pro αὐτα.ὼθ Dκ Pstor ovi rei nos αυτ se in Q c. Pronominum αυτος ὐt declinatio Ionica
eadem est sitiae dialecti vulgaris, exceptis dati
et genitivo seminino αλέωου pro αὐτων, quem annotavit Apollonius Dysc. De prono m. p. 383:
καὶ τὸ συτιδι, ιποτε θηλυκia σηαα uti, καὶ reti apud Epicosi αυτωov. Qita forma in errorem inducti librarii non solum masculinum συetias in-
et τουτώ,v, cuius haec communis trium generum
ut apud Atticos ita apud Iones quoque forma est, in τουτέio mutarunt, sed etiam literam et aliis a quibus aliena est horum pronominum easibus in syllabam longam exeuntibus inseruerunt , raritis apud Herodotum , centenis in locis apud Hippocratem, Aretaeum alios lite recentiores dialecti Ionicae seriptores, quorum in
27쪽
COMMENTATIO DE DlALECTO HERODOTI .
vilia an reli luetida sint recentioribus liiij iis dialecti scriptoribus uuiae nou quaeram : Hero diato ea imita eximenda suisse, quod rgo feci, nemo dubitabit qui diligenter collectis roctae Pravaeque scripturae exemplis rationem subducere volo t. Noli magis serendum ἐκε tori si, It , qu livosv fieri heuduit . ut palillo post se. ii 3 ὶ α λη v pro αλληλέων ex codice Sancrostiano restitii emitim : quae ut interpolarent librarii sormis ii, vicinia positis αυτευνου et μου θειο ι Permoti sunt. De pronominibus reflexi vis cum Com-
Pronominis interrogativi τις genitivi et dativisinsularis et pluralis tormas Ionicae sunt τέο vel
brarii , vellit 3, 38, tibi libri omnes xi .iματι, quod τευ, scripso rat Herodotus. Eadem pronominis itide si iiiii τὶς declinatio est, cujus genitivus eteo vel τευ accetitum reiicit. Formula πολλῆ, ut is, qua utitur H Ei Odi tu, I, 18ι; 2, 48,67, i a 4, 4, 47, restituenda Luciatio De dea Syr. c. 2, ubi iiij c irrupta PSt. De coni I,osito ἔστα supra diximus sub b.
E . Foliiiiiiiiiiiii μiα et usαι in codicibus notiram μιη et μι iv scri 'tum esse errore librariorum
De numeris Moet v. indicem alpha-heticiam s. V. Δυo. Reliquorum numeror hi in forma ae, quatenus a dialecto collimi ini discrepunt, hae Simi, τεσσερες τεσσερα et τεσσερεσκαιδεκα , τρri κovτα, τεσσερα-
Augmentum syllabici in ab Hor Oto nusquam esse omissum sexcept i, in quo Attici quinque non raria omiseriatat, Pliis suam Persectοὶ tam manifestum est ut mireris viae t , is, et l: α-χtoρεε ih. 2Oη , qHorum alterum Selia sertis , alterum Ogo domum ex codicibi fi correximus. iton esse pridem ab editoribus emoti data. Nec ceterorum scriptorum Inni corii iii quisquam hanc
libertatem, quae proiiria est poesis Epicae et lyricae. si hi sumpsisse videtur, nisi quis HOm rica λισσετο et ρθarcατο ab L iciano posita esse sibi 'ersuadeat, De dea Syri C. I9, 22 Et RS. quod mihi lanio minus verisimile vi dolui litum c. 18 reeta in libris sorma sit servata ἐλίσσετο, quod c. 9 praebet codex Marcianus. Noque ἀvα-Mετο serendum c. 4b, Mul corrigondum ἀvlvitis. In verbis clim πρό compositis aragmentum Syllabi eum apud Alticos plerumque eum Pra PD,itione in unam syllabam contrahitur πρου. Iones vero in his ut in aliis vocabulis sorinam solutam praetulerunt. Sic apud Herodotum προέεα ivl l ,
libri ni unulli προυθυμειτο et deterius otiam alii προθυμε o ; 9, 38; προεκαλειτο 4,'; προ κομt-ζoveto 4, iar ; προεκωπεm 3, 56; προεzrρε 5, 28, et alia : quemadmodum clam PDxila a προ -i cipientia ipsa quoque contracticinem Atticam respuunt, velut προοπτεον , 2D. πραπτος 9, 17; προορείλεσθαi 5. 8a. Aliquanto dissicilior de augmento lemyorali quaestio est, in quo vel addendo vel omittendo et si Milimia est in plerisque verbis inconstantia codicum, tamen ut in ali artim vocabuliarum formis , ita in his qMimiae v ri lii lati vextigia rolicta stitit, ex qui hii K qtiam Hormam M'ctitiis sit Herodotus probabilitor conjici prasso vidcatur ; quanquam multum n trest ut has regulas ceruis putem ii ullis lite dubi latitanibus obnoxias. Augmento constanter carent quin quo verba linguae Ionicae propria, ἀrt, Lur Et Com P sita, ἀναισii LAO, ἀρρωξεω et comps sita, ἀρτεoααι eum infinitivo ἀρτεεσθxi, non ἀρτΞοθαι , ἐσσό- Eidem legi sortasse subjectae fuerunt tritim ali rum verborum formae Ionicae, vομάζοι, c fustempora praeterita ui Odia ab is modo ab ti, incipiunt in codicibus, de quo dixi in indice alphali et leo s. li. v. ἔ- pro cujus a oris ilis in paucis tibi legitur locis ου pira scri Ptus Pst, non ἄρ ios; serui pro εiργω, ut Pro Lyρκτεὶ, quod etsi tuterdum cum augmcnto scribitur, ut
28쪽
eii Π in omnibus codicibus S, az, κατeiρξαν in duobus legitur 5, 63, longe major tamen
Pxem Plorum numerus augmenti commendat omissionem. α' Augmentum recte abesse videtur a vorbis quibusdam ab usu vulgnri ri ni itiori biis et ser-
hus haud dubie verba ανίεσθα i et αεςε tu necede-r ni, Ni temporum praeteritorum exempla apud
3' Augmenti verborum ἐρυγμαι et omissi tot sunt apud Herodotum stxempla, ut ab his quoque verbis communis dialecti formas alprα- ζυμην εἰ PIασα s. v εἴπασμαι etas alienas habuisse et ἐργαζομγ nisi sorte scribendum sin dicere maluisse videri possit Her dutus, quemadmodum it x dixit, noli εἴωθα et quo pacto etiam ἐυερμLoc de fondi immet Iso, nisi liaec scriptura quattuor codicum, inter qNos dura stitit de antiquis imis, auctoritato talis sa claretur, in quibus Dei ρμά,oc scriptum est. 4. Augmentum temporale abjectum videri
Potest in formis praeteriti passivi pluralis Innicis
in ami, quales sulit ὀραέατα i Cum Plusquam- persccto ὁρμι xeto, cuius exempla multa sunt, in libris modo sic modo per in Seri Pta, viὀατα i 9, 26, mem iratum ab Eustathio p. 234, 2 , Ut αρτέΣTat 3, 32 S, cujus wripturae testis ostantiquissimus Stephanus ByZant. s. v. 'Αρταice,
λρτιῆται et Μασπιο i , qui male intellectis Hero-dciti verbis nomen siuxit gentis Ἀρτε3ῖται. qui error communis ei est, ut videtur, cum librariis qui ἀρτε ore scripserunt. quod in pluribus codicibus logitur. De quo si recte judicamus, sequitur errasse editores qui 9, 68 codicum
ναρο et Div εροντο ἐκ Περσει is diderint, quod ἀρτιατο scribendum foret, nisi manifestum esset vela in esse ceterorum librorum scripturam ερ ηzo His igitur verbis a communis dialecti regula exciti Plis, si modo omnia sunt eximenda. haec apud Herodotum relinquuntur verba eorumque
ωχε iv cujus impers tum in libris tV et
εύρισκεiu squod apud Herodotum con- Stanter sine augmento scribitur iit apud alios cujusvis dialeeti se raptores Ploromiter de quo v. quae dixi ad Aristoph. Nub. I 3 ti, χεiv
χεσθαι silo quo genere verborum v. ibid. . Qii si omissis verbis iis, quae propter exemplorum Paucitatem vix qui it litam alterutram in partem Ponderis habent, ea tantum Specta in ux itiorum De luetitior usus est ' Omnem lue loci iOnis diversitatΘm, qualentix ex codici hus enotata est, Per vestigamus, in mullis par sere utra inque in t artem momentum esse intelligitur, codicibus aligmentum temporale aliis in verbis saepius ita aliis rarius vel addentibus vel omittentibus nec raro unci eodemque in loco in contrarias partes aheuntibus , ita ut facile a phareat librarios certae raticinis plane ignaros temere modo hoc modo illud arripuisse , prout quisque vel Ionicae, qualem auimo informasset, vel communis dialecti studiosior esset. Cujus inodi incoiislantia et haesitati a quum non videatur radere in Her dotum, nihil aliud relinquitur quam tit aragmentum temporale iii Plerisque Omnibus istius modi verbis, qualia supra collecta apposui, ab eo vel omissum vel, quae mihi probabilior sententia videtur, additum eSSe existi uirinus, Uxcepto sor-
29쪽
COMMENTATIO DE DIALECTO BERODOTI
tasse uno altermite verborum ab diphthongis incipieutiuiti, non excepto vero linimi se tram, quo nullum aliud si luentius sine augmeut Oiti eodicibus scribitur, librariorum, iit opinor, arbitrio. qui quum Homerum et ἀμεicieto Et ΑΜtiam . prout metro commodum est, dixisse
scirent, formam augmento carentem ut m
os Ionicam praetulerunt ; quanquam ἀμιfaxo
interdum etiam ex ἀμicimi mirrupuim ESSE Potest, quo passim rasus est Hero lotus etiam in narratione rei praeterilae. In universum autem Herodotum augmenti im temporale addere quam omittere maluisse, non solum constans augmenti
syllabici usus arguere videtur, sed etiam eo probabile sit, quod ne poetae quidem epici augmentum temporale omisisse vi lentur, nisi ubi metri lex liostularet. Nam quod apud Homerumll. Γ ,-, in libris omnibus ἄρχε scriptum estro eo in quo alibi centies consentiunt omnes,ue. et si qua sunt similia, magna est superstitio si qui recondito nescio eui consilio poetae quam fortuito veteris alicujus librarii erroritius litare malunt. Ceterum de trium verti rum augmento iam Henrictim Apetatum et A.
Matthiae recte judieasse video. Eorum primum est δεο,, de quo A petatus ad b, 59, haec scripsit:
a tuos saepius apud Herodotum sine diversitate legitur, nunquam nisi cum var. loci. ε . Ita lues aditis Herodoteum videtur, ιρov grammaticorum , Ionisini Herodoto ipSo amanti Druin . .
Secundum est de quo idem ad 7, au: a Vulgo ἔλασα,. Sed huic verbo Herodotus ubique augmentum addit, V. c. 59, II, 146, 153, 154, is , r64, I 76. Sic 8, II 3, scribendum ἐξελαυψου ex Ald. Sancri, si . . Tertium denique est qiio Matthiae ad x, 3i r. Iliae primo loco in nonnullis codicibus est ἔσπι, ante in omnes cons 'irabatit. In se Iiientibus etiam saepius est sine diversitate, ut i, 34,
ubi legitur, semper altera scriptura e codi cibus notata est. Itaque hic etiam ἐσα, scriptum oportuit, ut est in Sancrostiano Pt Vindobotiensiet al. . Contraria Wesselingit suerat sententia in annotatione ad a. 63; quam secutus Behkem subique Aetv seripsit, titi de in editionem Didotianam transiit, servavit vero ἐσαου in compi sitis sui diri σαυ 4, I, 9, επι σαγ 5, 1O 9, 32;ἐri clxv I, I 8O; 2, 342 ῆ 7, 76. 78. 96, 176ὲ πα
86ὶ, excepto rete ρυσσυ 9, 3 i , in quo libri, ut
id tur, consPntiunt praeter codi cin sanci Ostianum, qui sormam manifeste vitiosam Praebet τα
bus supra est expositum, ab librariis Ionicas qtiae ipsis viderentur formas fingentibus in te dum infortam esse vidi miis, ita eadem v iborum qi iurulidam barytonorum terminationibus est illata, liti te formae prodieriant ab hoc verti rum geniere plane ulicua', quae Pri,priae sunt vel his contra iis, quorum Iones formis uti solent
solutis. Sic legebatur i, 68. 3, 68; 7, 24, 184, 389, et ἐπειρeομevoc 3, 64, quae
recte alii , in quo consontit Eustathius P. I 44 ,6 I. Porro quum 3, 14 in eodicibus antiquioribus quibusdam fi VEulatvov-θαγατ script in Psint, alii autem librarii vorbum requiri intellexissent, servata terminatione verbi hILO αεν , αγευαεvov Scripserunt, quod in aliquot codieibus legitur et in editione Alditia. Roc in VorO qiiani ego restitui scriptura est quod probabilius esse puto quam quod Sclicae serus Olim posuit Otri, eo xiv : Praecedit enim gIovio vel ατον το) mi ηv Non minus vili Osa sunt Hμveωμebet, quod ex aliquot codicibus in tulerunt editores nuperi I, 47, quum recte vulgo legero tur μεμου ὐμeθα consentietile Elislathio p. 76 ,36, et imperfectar te ivti χttet a Oristus διγλεε Pro set ivei χt de quibus v. S a I, s. U. Ε οε . SuSPectit etiam μαχεοαι,κ 7, 3o4; 9, IS et, ubi μαχομε ς Scriptum in cod. Flor. , 7, 2as; συμαα- . quod 7, 239 NehWeighaei semis intulit ex Surita S. v. εἰκος , cui συμααχεται ox Cod. Lei densi rostituit Beriali ardyus; et verbi σι, εσθαι formae diductae, in liuibus codices modo confientiunt modo dissentiunt, uisit Gat 4, 123 ; 9, 12
habet a formis μαλα leto ατηεtόα ος μαχεου Lvος, quibus pro et metri Caussa, raro tamen, usi sunt Poetie e Pici, Givit Hieti autem nihil plane halint quo commendetur, et utri lite formae multo plura rcctae scripit irae exempla obstant. Eadem sere verbi Riεζε is ratici est. Nam etsi duplex huius verbi forma exstitit. altera barytona altera Contracta πιε Ξυνπies o, hac tam eii recenti Ores Potius scriptore, usi sunt, v liit Plula ivlitis, ex quo eam memoravit Elistat litus P. x io, 34 : voteres an nunquam
30쪽
ii si sint dubitatur. Nihilo iii in tribuendum exemi, lis duobus Homeri eis Od. M 74, 396, Ubi iii sine versus legitur, aliis libris Prael, emibus, quam formam solam agi Osrere videntur Horodianus I lay αοv. p. 44, 3, Et grammaticus ita Cra meri An ed. Uxon. Vol. I, p. 367, Atticis et Ionibus tribuenti R. Quanicii, rem non dith ita vi Herodoto quoque 3, 346; 6, 3o8; 8. I 4a, Pro vulgato παγ αευος Ex aliis lihriκ παγ-vox restitu i e, qtia forma vrrhiali hi constanter utitur. Resti qua Sunt verba ἐπt-στευ vetat spro ini σω,ουτα i) in quo libri conscii liunt 3, 134, ου,ευ, υεθα δυυεωυται in lihris
duribus 4 , 97 ; I, 163, quibus sine ulla vitii
Auspicinno risiis egi Buti marinus Gram m. v l. 2,
P. t 55 Dd. Lob. Manis lum voro est ab librariis lietas formas illas esse, deceptis fortas e praesint is et impor secti formis Ionicis ἐπιστιατα itati σοῦ tam ου, lxxxi ἐδυυεατο. Denique contra dia-loctii in Ionicam lurceat quod 7, 226 adhuc lege-hatur ἀπisi,eti, in ducibus codicibus αρ i scri-Ptum : unde απω τι cortexi. Conjunctivi enim vorbi uvat forma Ionos iiiiiiiiii r nun contractarit Attici litolia, sed barytona lio, de qua dixi
in indice alphabeti eo s. v. et sic ἀπιγὶ l gitur in libris omnibus 4, ID, quod ἀπαπὶ M.'ri honduin foret, si isto in loco rocte logero tur ἀ niti σi. Omisimus in his singularia liniris alteriusque codicis peccata, quae ipsa quoque nStendunt quam proeli ves fuerint librarii ad liter ima tomer inserendam , velut εὐρέης, quod pro εἴρης scriptum est in codico Sancro Diario 4 163.
ρέ eτο 3, 119; χρη σκοντο 3, Ii . Eadem forma verbis adhibetur contractis quibusvis: ex 'mpla tamen Herodotea ad solam pertinent formam in έων, ut ποάε ou, I, 36; ποitεσκε 4, 79, Tot όσκετο I, S, 19; etit iλεεσκe 3 , I96; ῆχeetnα 4, 2oo, qualia in codicibus plerumque omisso altero a seribuntur. Quod etsi poetarum exemplis di senili potest , qui πυδεσκετο καλέσκετο κρΣ - σκευ dixeriint Propter m tri n cessitatem, a Pudllorinitatuni tamen ut in aliis voca initis, in quibus sorinae solutae duplex e prael ent, Plenae formae praeserendae videntur. Coterum logitimali, his formis est augmenti et syllabici et tein-iu,ralis timissio, de qua dictum in Elym. M. P. 625 in ., nisi quod poetae hanc quoquo legem interdum migrarunt ubi metrum Postularet, rit1 Om. Od. Υ, , α lxvηστῆρσι. ἐμυΠε παρος περ. Iidem an augm Pntum etiam praeter metri necessitatem addiderint . ut avεμυρμυρεσκε παρέ6ασκε παρεκέσκ το apud Homorum leguntur, nunc non quaeram , quum Herodotea hujus generis exempla nullius Plane momenti sint. Sic κατελiπεσκε, quod si, 78 legebatur, nutic ex dum bus codicibus ost correctum restitutia καταλti t σκε. Λάεεσκοv 4, 33o pro ελάς εσκου hae post iii
Schae semis, ut iactura in libris omitibus legitur 4, 8. ΝPque ἐτΕπεμπε , Ioo, scribere in mentem venire potuit Hero loto, simini ibidem ἐκπεμπιοκε dixerit. Recte igitur BeLIerus
εα squod respondet formae Atticae veteri in ηὶ ex ς ει et, qua forma Attici quoque uti solent, in
προακήκοε Oli in legebantur 7, 4o; 8, bout 79, Pro
Optativi ut apud Atticos ita apud Iones quoque duplox in verbis et barytonis et contractis
usitata forma est, altera attat, talς, α , nitora aettat,
ε lac, lia, qtia in et Attici veleres et Herodotus priori piaetulor mit. Sic ἀκουσε totv P. 2 9, 42 ἔ