Herodoti Historiarum libri 9. recognovit et commentationem de dialecto Herodoti præmisit Guilielmus Dindorfius

11쪽

De Permmationibus consonantium. Litera o pro σ Posita duol,lis lata iiiii in voca-hulis, compositis t se irv. DP tit rD-

pie dicetur S ai in iii dico alphalia illo. Z suerinit isti pro δ tua si uim esse crimIeront in vocabulo ζορκαῖες, ενι ut 4, 39 a IDgiuir, duobus in libris δορκαῖες scriptum, quUma lirio duin κερας δορκα e legitur in omnibus I, 69. Nihil caussae mi cur alterutra forma Ioiticae dialecto adscribatur, ut hoc quidem argumentia dijudicari non possit rati a forma usus sit 1 Prod tus. Quum tamen probabilius videatur librarios ζορκάc in Αρκάς mutasse t iam contra , corrigendum videtur et , 69. Eadem vocabuli ratio est, quod pro δάπεσου dixit Xenophanes apud Athen. II, P. 46a, C. Id Per μιταιδα- explicuit Hesychi iis : ex quo manifestum est suisse qui ex ζα et παῖ- compositum esse crederent. Mirus vero Heraclidis vel, quod e dere malim. Eustathii Heraclidis sententiam

reserentis error de litem ζ tiro r ab Ionibus posita in vocabulo ὀλίγου, de quo is ita scribit p. 3643, 1, ut-nil mi ni ζοου dictum esse videatur, το ὀMIuv- lioe accentii) καθ' 'Ηρακλει- ὀν 'σxv M vεωτεροι ζ avxi του I voi. Positivus hujus adjectivi gradus ὀλίγος est, dialectis nihil intθr se di,crepantibus, nisi quod Tarentini ὀλim dixerunt. Comparativisorina poetica ὀλil v et genere neutro ni ou est, quae tit aliorum adjectivorum gradus comParativi tu turdum ponitur ubi positivo Iocus est.. Posilivi forma nil R ilomini, ut opinor, Grae-

comini audita fuit. Literamina κ Di re permutatio propria est adiectivis risim πόσος ποτερος Di adverbii, πῆ ποῖ

gorius Cor. p. 413 : xv κ am του at is τοις ἐριο ματ οις και avαρορiκοις κεχρῆσθαι εlωθασiv, a πόσα κοσα, ὁπόσα δκόσα, ' inepte vero additur οὐ μηv και ἐου τρις αλλο ς , quod ex alio codice και ρι iv και - set ibenduin. Eadem enim omnium istiusmodi vocabulorum ratio est, nisi quis ποδαπός et ιποοαπός eximere velit, quod iteroe scriptum in libris omnibus S, 13; 7, 218; 9 16. Verum huic quoque adjectivo literam κrecte restituisse arbitror Behkerum. Literae x et x permutantur in verbo δέκ tata,

quod Iones pira ὀaχομαι dixerunt, de quo v. S a

12쪽

mira est refili tui mn, qtiae forma in aliis omnibus logitur itieis Ηρro doli. Litera ξ pro duplici σ posita in formis adjectivomam et τρiσσός Ionicis διξός et τρις .s 2 De consonantibus tenuibus κ re τὶ pro aspiratis

et κiού v. Substi titi vi χυτρα, quod κύθρη Ionice dixit Hermi es apud Stobae uni Flori l. τη, G, nullum in Herodiati libris exemplum est : l gitur vero χυτρiς s, 88 , et no incta loci λυτροι , t 76, quae dubitari potest an κυθρic potius et Κυθροι sint scribenda. Illud vero non dubium est, quin νατραχος, quod sine ullo libraraim dissensu loguhatur 4, 131, in βαθρακος su rit mutandum, quod ego restitui. Nam Elistathii de hae sorma testi incinitim, haud dubie ox antiquiore grammatico excorpium, maius sarit momentum quam codicum cunctorum auctoritas. Ceterum ex Et isti, thici in torpolatus ost Grogorius Cori P.

ubi , 28 totam, quae a quattuor codicibus molioribus abest, Hicero dolis hant editores. Eandem legem Herodotus sibi scripsit in li-

eris tenuibus spiritum asperum antei ederitibus quum in compositione tum ita elisio no, εν ias Attici in asperas mulant, ille vero non mutatas Lervat, ἀπαπτερο ἀπικουεεσθαι ἐτ effv ἐπορει κατη

41, in libri, vel omni inis vel plerisque loguntur, librariorum, non Herodoti culpa est, qui ubique

consonantibus tenuibus usus Prat, quPmadmodum απέλησθε eirrite ἀπήσουτες ἀπtiθη alibi saepius apud eum leguntur et ἐπέορη, r. S, et 5, 6S :de quibus restituendis iam Scha seriis et Sch cig-haeu serus cogitarunt. Denique καθως 9, 8a in κατως imitandum foret, nisi probabilior schae seri emendatio esset και restituentis. Facilio rem excusationem γροι habui, quod legitur

Hoc enim quum magistratus Spartani nomen sit, Herodotis fortasse non opus visum est Ionicae accommodare dialecto, quae ἔποροι P stularet. Similis Ἀρετω, ratio ost, quod nomen est loci terrae Magnesiae ab verbo ἀρα, αι ductum, de quo Horodotus 7, 193, ἐουθευτεvἔμελλοv υδρευσάμεvoi ἐς τὸ πελαγος α σε iv libri

χ ρετα i. Id igitur per ρ seriptum reliqui et hoc

niam Byκ. et in libris plerisque Diodori ii, ra; vitioso apud Plutarch. V. Themist. c. I, et Stra bon. 9, p. 436. Easdem leges vix dubitari potest quin reliqui quoque seriptores Ionici sitii secuti, licet librarii plerumque literas aspiratas substituerint, voliit in libris Hippocratis et Aretaei, in quibus constantor sere ἀρinv εσθαt, ἀ οηλiκεστερος et alia hujusmodi leguntur, notata jam ab Heringa observ. crit. P. 46.

θαλασσα 'Υμησσός et reliqua omnia hujusmodi dicentes, quemadmodum de Atticis εν loque votoribus tragici et Thucydides socerunt. s 4. De permutationibus vocalium. Literae α et paucis lantum quibusdam ita vocabulis Permurantur. Nam et bretp- Παθης pira μεγεθος et ιυρ MIi ς , τααvis Et τρα-- Pm τε uvis et τρεπω dixit Herodotus t de quibus sormis dicetur S ai in indice alphabetico.

Contra α in a mutarunt Iones ἔρσηv Pro αρση ' et τεσσερες τεσσεράκovis Pro τεσσαρες τεσσαρά- mox dicentes.

13쪽

cOMMENTATIO DE DIALECTO Il ERODOTI .

quod mete legitur alibi, ut la. 3, 2o: iar, 3; 435, Si ; 439, 6; 456, 53. Nam quod Homerias

rivm iis tot metri caussa dixit Od. Γ, et, nihil ad

Herodotum.

Latissime apud Iones literae usus patet pro α longo Atticorum positae, accommodate ad linguae Ionicae mollitiem, quod non fugit Aristiue iii viiiii tiliani in De mus. p. 9a: fi 'lὸς τὸ mε-

α' In nominibus tortiae declinationis in a Uiteram anat tira longam habentibus, velut ηξ οἴηι θωρηκ- ψηκος oiηκος Di reliquis titum numeroriim casibus, set derivatis, velut θωρηκο- ρ ρ R et οἰηκῆ, pro stoi ρακογρα ct olακi M. 3 In nominibus quibusdam tertiae declinationis in div.r quale est epicum riτηουες Pro Τ Ξ-vM. Apud Herodotum praeter Alvir ωες viri 'Eviῆγες I, 232, quod Homero praeeunte dixisse videtur, unum, ni fallor, hujus generis exem-Plum est 1καρφωα I, 2ar, t piod si rei te logitur,

in nomine proprio hominis Thebanis, 38 ubi vari lect. riuo viὀης) et 86, quod

servula partim forma Ionica TiMnisi ὀας scri-

' in tarmis qui litisdam vorborum in euo, de iiii hias infra dicetur 6 iu.

8' In aliis vocabulis multis, quae titi Certis regulis non sint adstricta, sola usus observatione cognoscuntur. Horum cxempla haec sunt apud Horodotum.

Daret prii retra praeteritum verbi ut H, ut απα κατεηγότα I, 224. Aoristi, qui apud Λtticos iacet, apud Homeriam ἐς et est, nulla apud

Herodotum ex ompla sunt. Substantivis κατηYαα

Ληος et v risi pro λαό: et v et , de quibus in adiectur in indico formarum Ionicarum alpha-

14쪽

phaboti uiri s. h. v.

Literae la in i longum etintrahunt ii r in niti ei ivi umc forma Ionica im: Hiis pie derivatis:

de cyto v. indicem S. v. ID Literarunt is et ri ab Ionibus permutatarum duo exempla memorat Eustath. p. 484, 3, verba steti ,σσω Pt NItu Pi is πτή. I , et dicta. De Pritare v. indicem ut plia helicum : alterius verbi nulla apud Herodotum exempla Sunt. Diphthongiis αυ in o, mutata iii, Ionibus invocabulis θοῦ, μα et τρῆμα et mimqtie derivatis pro θἀμα ri τραυux. De his dici iam ab nobis in indico s. v. mi μα. Duo uti. i, κωμα Pro καυμα et

opto, pro αυριον, addunt grammatici in Append. lad Greg. Cor. p. 654, quibus nemo facile lsi dona trahebit, nisi graviora accesserint te, timonia Literariim ori ontractionem in to Praeter numerale 'Mκοvra tribus tantum verbis adhibuit Herodotus. Eorum primum est, C rius acari. sit activi forma Ionica ost νωσα t set co myositum, medii irrio , Gai προκλασθαι, suturi ἐκ ita tutat et κατα δεσεσθα i, noristi passivi lἐ6ωσλiv et praeteriti βιόωμε . . Et has quidem jformas librarii satis diligenter servarunt. Tanto major in verbo θuiv ocimim inconstantia fuit, qliod modo sic modo Diθέtiv scripserunt, pariterque in ceteris tomporibus verbi quum simplicis tum cum praepositionibus 1κ, ἐπί et πρ4 compositi. Ego formam legitimam coit

stanter rostitiit, quemadmodum in Thesauro

Stephani Vol. a , p. 3o5, Praeceperam , intae tum vero roli sui μηθος 6, 77; 6, 1 oo. Nam fieri potest ut alia verbi, alia substanti vi ra

bula perdita sis. 39il memoravit Elymol. M.

P. 6or, Io. Liberiore contracti otiis forma usi Eschylus et Sophocles xx eis, et vis Pro καπις et ψοti dixerunt: de quci exposui ad Soph. El. 882. Non minii, singularii est v Hαι, quod Prisvotovetat vel vos icit dictum ex Democrito memoratur in Fay m. M. P. 6M , 27.

De diphthongis. Diplithongus αi pro ae longo Atticorum ponitur ab Ionibus in vocabulis αἰετός κα ita et xxxiti . Ne lue dixerunt, sed stiti, ut Epici : de quo infra exponetur in indice. - De diphthongo αι

COiitraria ratione et diphthongus in t transiti' in nomitii bus quibusdam proparoxytonis incidi vel lim terminalis, velut ἐπιτηδεος et in ρεα. In formis semininis adjectivorum in ut, επι, υ, ut θήλεα pro diuiα, ἰθια πλατεα pro ἐθιia re seriis. 3' tu comparativis κρεσσω, et μέ iv pro κρεισσωv Et μει av. 4' In temporibus quibusdam verbi δει υvat, in verbo pro IM, in praeterito Lota pro ειωθα. Sed haec singula infra tractabimus suis locis. Ευ pro eo Ionico vel o. Attico est in Pro nominibus εμευ σευ εἶ τευ τευ pro ἐαου σω

3' In formis verborum in εω quae in dialecto

15쪽

Eodem modo ου in suturis aliorum verborum diphthongui ex Eo contractam lia lientibus in tu mutatur, ut ἀπολ vetec ἀπο Δυ vocἀποθxvευμ um. Magna tamen in his formis exhibendis inconstantia est in libris Herodoti modi, formas inlutas εοὶ modo contractas imὶ P-t,entibus. Diphtholigus ab Ionibus paueis quibusdam in v eabidis pro litora o simplici ponitur. ra

Docin, cum derivalis et compositis citranthus,exrepto forta se verbo voσέω : de quibus omnibus Oxplieni ius dicetur infra in indice alphab tico. Minus coita diphthongus videtur in nomine Μουρυχίδηe 9, 4 et S. De diphthongis at in te et ou in eo soluti A infra dicetur ubi de declinaticine et conjugatione

agetur. Litera' oa, qua' Attici in vocabulis compositis multis in is contrahere solent, soluta servant Ione . Ex quo genere apud Herodotume X empla plura sunt verborum cum πρό eom-Posito mim, quibus diphthongum Atticam pussim intulerunt librarii. ut προ 6αive προέςαλε

dixit Aristophanes , Λυκιοερrixi: I, 6, 'αλ Πιη3, 3S4, 36o unde μαθουρπια, attulit Alitiati. in Bekk. An d. p. 78, 4, ompositionem vocabuli, non formam spectans , 'αθοερ λ ,67, δη ut πHe 7, 33. quod restituendum 4 , t 94, ubi libriiηαιουργου ζ, et fortasse κακοερπέ pro κακουρVt 1, 43. Tortia qnaedam. Sed suspecta forma est lροπιαι in eo lice Mediceo aliisque nonnullis s. 83, ubi ceteri ἔρουπίαi, quod lροεργέαι scribendum. Servatur vero diphthongus in nomine

Λυκουργου.

Diaeresis diphthongi ei duplex est e nam aut utraque vocalis servatur non mutata, ut in dativis tertiae declinationis νασixit 'te θεῖ pro πάθει, aut a yroducto xii scribitur , quod sit in substantivis paro xylonis tu Liα, Pro PeriSPOmenis in ii , et adiectivis in εῖος, εἱα, giov. Quarum formarum exempla apud Herodotum sunt i 'de uomini biis in εια, ἀιδ ιη lnam sic ex codd. co

raro ad communis dialocti consuetudinem aberrarunt, tot tamPn rectae scripturae exempla reli tuerunt ut vocabula su Pra ab nobis appo

4, 79. in Βακληίω mutandum videtur, Otinepti autem, cujtis numerus Pluralis οευ Ἀρεix Et osυτερε uiσι legitur I, 32, et 8, 323. non dubito si iiiii σε υτερηt sit scribonitum ut ἀρiστέι v. Nec στυ-rretim recte habere videtur 8, 52. Formae patronymicae ειρης in η ρης mutatae unum apud Herodotum Exi'mplum cst nominis

proprii Πασιχυι- 8. t 32. SPrvatur diphthongus in aliis, qualia sunt Ilρακλείοηc et gentilia Ilρακλεiδα i et lIερσε itat. Nomina pro paroxytona in tiae et ou eiος diphthongi mulation om non admittunt, ex copiis 'AH inc stet οὐ hoc Ποσio ii , quae iam ab vetoribus Epicis sunt risuri ata, et paucis aliis, quorum partim incerta auctoritas est, αουθρον im 'Aχἄ- λω inc Bogii ioc Ευρωπιξιος q=otcgtoc κηλωmio. κηρ miis et Ailatvatim I, 18, cujus loci nomen Λιμε utins est apud Suidam. Epici λαυτηια, ε pio Her dotus utitur 7, 9r, haec sola usitata forma estiuanifesta vero librariorum peccata sunt quae passim in m lice uno altero lite leguntur ἀληθηίη ἀτρεκηieti l ίη σαοἰηίη προ-τήμ , pro ἀλήθεiat

16쪽

πολεμιεiv m ol καθήμεvoi l betis του δεους luris τ' 'l oviκως M, quod homini Attico ini di--ndum fuisseti Genitivus et accusativus pluralis ὀlois et est apti l Herodotum 2, 4a, et διας apiid Lucianiim De dea Syr. c. 49, 54, 55. Alterius, ειστος, qua forma Epici quoque solatituti trir, exompla apud Hel odo tu iri Sutit 4,

o, et si, to S. Ibidem ot tribus aliis locis 3 36; II 6, 7, 1αὶ verbum καταπροiξεσθαi legitur,

quod Atticos καταπροί, θαι pronunciasse, non καταπροReedat, ut in eo dicibus scribi solet, poe

tarum exempla arguunt.

Diphthongus si in b,i solvitur apud Herodotum in adjectivis μητρon V et πατρυγὶς, in quibus praeiveriant Epici, et in . nov. πρ ol Et προ Hoz, servatur vero in nCminibus ζῆ Κυ,- χχελῶο:Γιλι- aliis lue t euius discriminis rationem non perspicio. Itiaque haec quoque cum diaeresi seriabenda esse censeo

De fota demonstrati Ο.

ota demonstrativi, cujus frequens in vulgari

Atticorum sermone usus est, nullum apud Η rodotum cx mplum reperitur Prieter v I 7, 229.

Quam formam quum librarios interdum Pro v viri tulisse constet , solitarium illud exemplum Herodoti merito in s spicionem vocavit L. Dii dorsius in Thesauro Stephani s. v. Nov. Nec multum profuerit τxini comparasse, quod apud Lucianum legitur De dea Syr. C. 23.

6 8.

De , ἐρελκυστικυi, cle hiatu et de errasi. Ν ἐρελκυστα- , quo Attici hiatus vitandi caussa uti solent, alumum videtur ab Herodoto, cui utendi eo caussa nulla fuit, quum dialecti Ionicae mollities vocales hiantes minime desu-giat. Nam quae in veteribus editionibus non pauca reperiuntur additae hujus literaevxempla, pleraque omnia honorum codicum auctoritate removere licuit recentioribus editoribus.

Dissicilius est de elisione vocalium judicium sacere et in quo genere etsi librarii ut in aliis scriptoribus quibusvis, ita in Herodoto quoquo parum diligentos se praebuerint, tamen si quis

Dinnom exemplorum copiam pervcritiget, Donobscura quaedam recue rationis vestigia reli et a se animadvertet. Ae primo quidem illud eertum haberi posse videtur, Herodiatum elisi nem constanter adhibuisso praepositionibus, quae elisa syllaba altera accentum amittunt, λά ἀουτι απι ὀ iei κατά μετά παρά inis. Fridem ἀλλά Particulae ratio esse videtur, excepto, quod sponte intelligitur, ubi sequitur pronomen reflexivum es, ut p. 426, 29. Praeter ἀλλά nulla alia particula frequentius elisionem patitur quam δε; quamquam non eliMe non minor exemplorum copia sest, ita ut ad liquidum in tanta librorum fluctuatione perduci non possit ubi elisionem vel admiserit vel tion admiserit He

sim eliduntur : rarius γε, ut p. 355, 28; 368,2o. Ceterarum ε lisionum exempla sinit in editione nostra iret' p. t 3I, 17; IIo, 53; ευτ' 284,

vote 4rt, 4o; in quibus haud dubie plures sunt

quae non uerodoto, sed librariis debentur. Conjuncta cum hac quaestione cra Sis est, cujus ipsius quo lue usus sinthiis apud Herodotum Circumscriptus est aliquanto quam apud scriptores Atticos aretioribus. Nam Paucis tantum quibusdam vocabulis cum articulo vel Pa ticula xxi coalescentibus cras in Herodotus, etsi non constanter, adhibuit. Est autem erasis articuli forma duplex , altera qliae communis piest cum Atticis, cujus exempla sunt τἄλλα et ταυτά, quibus saeptisime utitur, τατάλαατα, τα ἡθρώπου, τἀληθεoc' altera Ionica, ω, ρ t,ῖρες

to: et reliqua dicentes, αυτος α reos ταυτό et ετε- κ θατερ . Dixit de hac erasi Gregorius Cor. p. 4 5 seqq. , recte ille notans ineptum quorun-d: in commentum, qui quum ω θρωπος nominativo casu die tum viderent, accusativum finxerunt ω ρωπ , cujus erroris particeps est Ioannes Grammaticus P. 372, et qui uintvάκης ab Herodoto pro ἀκιουάκηc dictum esse Commentus est grammaticus , de quo infra dicetur x. v. ἈκιΜακης. De Inoi Etym. M. P. 8a 3, 39: inm cum spiritu loni: nam sic haec in codicibus, etiam apud Her dotum, non raro scribuntur, de quo dixit Butiniann. Gramm. Vol. I, P. I a J, λδ του es Q Oi' αἱ τοιαυται συυαλωοαὶ Eic

17쪽

co MMENTATIO DE DIALECTO HERODOTl.

probarunt, articulum ab Zoncidi,to additum re- prohondere debebant. non crasin, quam non plane alienam Ptiam ab veterrimis epicis suisse,

Homeri eum υ,6- sit. Ε. 396ὶ docet et quod octies in Iliade, semel in Dd3Νsea logitur υ ρε-

στος ex δ αρεστος Cranimet in . Praeter haec cras is exempla aliud olim satis equens apud Herodotum serPhatiar, του-ux ex movouet more Attico sormatum. Verum quum Herodotum non Lotax, s d vovi et dixisse constet, sit mi cras in cum arti lilia non fert, et in-gons locorum numerus sit in quo τὸ Ου,ομα libri optimi praebeant, nemo tam superstitiosus erit Ilii τὸ ω,οαα constanter ab me restitutum im-Probet et et voαα rovocari velit, quod librariit suorunt Atticae dialecto assueti. Crasis cum partieula και perpauca apud Herodotum exempla re Reriunt tir, quorum duo

p. 9, 4i ; 1 9. 33 ad usitatum illud καλbe κἀ-

pertinent, quod vix quisquam Graecorum καλὸς και ἀγαθός dixit; tria alia, κακxidi P. I 2, 2, κἀκ iv P. 438, 3 , et Huoi P. 16o, 3I , in medio relinquimus utrum Herodoti an librarii rum sint, si ii ini ἄν, in qtio omnes eonsentiunt

P. 2 ι 6. 26, alio in loco sp. 3Sa, 54ὶ in duobus

codicibus in κάου mii in 'int. Illud vero ex tria dubiistationem positiani esse puto, Herodiatum, qMi conties dixit και- vel Arairavi, non uno in loco p. 9 , SI)κά reiis scripsisse. Hoc igitur correxi

Littera α, tibi in terminatione nominativi

longa est, per omnes Casus in Il mutatur, ut

ρ v, ubi brevis, non mutatur nisi in genitivo et dativo. Sie ἀλήθεια ἀληθιiης ἀληθείη ἀλήθεiαου,

omnibus legitur I, i 94, in duobus I, a 8 , in

τριδρτου nilitandum esse conseo, nisi altero locci aliorum collicum lectio praeserenda ἐπι της τρυγ-

ρης. Nam quod Apoll. Rh. 3, 372. metri caussa πρωρην dicere auΝus mi sic enim vulgatum πρώρα, rccte correxit L hi si iis , nihil ad Iler dotum iacit, cui ab eo inmuni tisu discedendi caussa nulla fuit. Sic Νυτη motri caussa dictu in in Hymno Homerico in Baccli. v. 8. Herodotus ver a legitima uinis forma Mσxv dixit et, i 46: unde correxi Ν σηv, quod leg batur 3. 97 , uno in codice Hσσαv scri Ditim. Eadem de caussa sust recta ha hoo Σμυρυγὶ et Σμυρνηv pro Σμυργα et Σαυρυαv dicta x, 4, 36. 94, 149. SD; 2. D6; quod non defenditur exemplo Homerico Ενι gr. 4, 6: Aliai δα Σμυρπιν Diraim, x. Recta scriptura Σμυργα et Σμυρvα, servata iii Ps. - Herodoti vita ΗOm. C. 2, 8 et 38. Nominum in ας et v et Oxeuntium declinatio

Servatum α in nomine Θέρας 4, 347, t 48, et genitivo Θερα ib. I 48. illo, et nomine Θαψυρα 3, i5, de quibus dubites. Illud vero non dubium quila χρ iotiin Vulgo lectum 7, 337, in erit mutandum, ut 4, 13 seqq. scribitur. Nominum in ante exeuntium genitivum libri non raro extrito altero scriptum exhibent, ut νορεω Λvδρεω Πυθε o. Quas formas sue inint qui

Homericis quibusdam defendi posse putarent gonitivi 8ορέω trisyllabi exemplis , quibus mihi nihil emi ei videtur. Nam si poetae literam eiicere quam syni Ees in duabus ultimis sylla his adhibere

maluerunt, rationem x uti sunt idoneam. Qii aequum nulla Sit in oratione prosa, ego plenam formam έει, ubique vel ex codicibus vel ex eonjectura restitui, quum praesertim librarios viderem etiam aliis in formis pluribiis, de quibus infra suis loeis dicetur, alterum de duobus juxta

se positis e non raro neglexisse.

18쪽

Getiitivi sorium comi minis iii ου tria apud Horodi, tu in exstant exempla. Primo Κ εου si, icit, ilii ad necessario Κυvucia scribendum, Disi Nominativum ΚυΜεκ esse voluit Hero lottis, quod

Parum probabile propter D Omen Sini illi iniim Κ iv εας Rive Ionico Κivsv c apud Herodotum 5, 63, ali Ostiue : quod fortasse illi quoque loco restituendiam , licet in scriptura Por υ Consentiant libri Palisaniae I, ici, a. Eadem de nomine Λα- σκυλου dubitatio est, quod ego Δασκυλεον Scripsi . 8, qua forma risus ost Alexander Antii. Pal. 7, 7 9 , αῖ με τυραvvlov l θηκαv και Γυγεω Δασκυλευti Denique quoque nomen, quod adhue legebatur 8, xl, in Alucitor mutandum sciret . nisi pro habilior osset cluam P x optimis codicibus rostitui scriptura Atrapetioυ. Cujus nominis exemΡlum est in inseri Plione Attica al, Wolevero odita in Museo Rhenano a. 184 a) vol. 2, p. 3I8. I 3: Αἰσχρα tw αρλ et Similiter q=iλαίου nomen in ebiλεου corruptum iii libris pluribus 6, 35.

Scripta sunt, liue terminat in constanter Serva

libertate illa termitiatio uis ii uaerendii in erit: de qua quidquid statuatur, hoc mihi certum , id tur, locum cana non habere nisi in nominibus propriis, et vitiosum esse habondum qiiDd locis

pluribus apud Herodotimi ut i, 11; 3, 1; 4, a 3;

I, 88I semel apud Lucialium im dea Syr. c. 25 legitur δεσποτεα pro δεσπότηv, in quo alibi sut 3, 334 , 4, i 36ὶ consentiunt libri, et duobus locis η, ii 8ὶ κυοεροέτεα pro κυεεργετηv, quae notaesulit nihilo melioris quam ἐπὶ rητεας et δεσποτεας olim loc'ta ι, 8, Iri, nunc optimorii in librorum alictoritate correcta. N e nomen gentile Περσηv,

quod aliquoties t8, 3, 3O8, in9ὶ IIέρσεα scriptum

legebatur libris ne cons ntion libi is quidem, hanc admittore formam censeo. Quamobrum lieρ iv Praetuli magna alioriam ex mPlorum copia munitum. Σκυθε et apud Lucia nulli De dea Syr. c. Ia, in Σiσυθεα a Biat linantio mutntum etiam aliis docaus is vitiosum est habendum. Vocativi formae ἐτεροκλιτου exempla sunt di

illic in λουοtrio, mutandum cum Bukkero, sed etiam di et me ni corrigendum, quod i , ras in

libro Salieroniano servatum. Porro Κυαξαρει

seriptum I, 73, 44 Κυαοῦαρει in tu dicibus quibusdam Xenophontis , sed Κυα αρη 1, 16, ut Πρηξασπεος 3, 6 a. 63, sed Πρης ασπει,3 3, 74, 75. 8. De nomine ἀκειακης dicetur in indice alph

Doeli natio Ionica pluralis ab Attica non disseri nisi genitivi terminatione ias in omni nomi

tione αtς iii ησt producta, non a teti, quod passim scripsi i unt librarii poetarum Atticorum lectione imbuti. De utroque casu dixit Greg. Cor. P. 379-38a. Genitivi nominum quorum parat exisa est, ut reve-v 7, 17I , alterum e plerumque neglexerunt librarii. Sic αιγευ,v et συκεων Pro αιγαωv et συκεέωv in libris omnibus 4, 189; r, 193 legitur, et ἀοεχρεω, scriptum erat 3, 3I,

et 5 . bo, qui genitivus est masculini ἀδελρε , non seminini ἀοελ . Quamobrem ἀδε Latiis

seripsi. Nec re Au 4, 198, et Maia , , 8a, recte habere pillo, sed Pt Met aia,s scribendum

Aliud ejusdem generis exemplum latebat a, II,

libi genitivus nominis loci AEgyptia ei in libris

cusativus ταρiχε tete in omnibus ibid. o. ri 3, quae patienter iii immi oditores neglecto Stopliani

19쪽

Nominum in leti, quod Attici in η contiali erusolent , Iones soritias servant statutas. Ex qui genere apud Herodotum liaec sunt exempla, i,artim librariorum obscurata praeposteris cor

apud Lucian. De dea Syr. c. 38, De astrol. c. 2 o.

Quibus formis jam veteros Epici usi Sutit.

De Meliniuione secunda.

Deel in alio Ionica secunda omui ex parte cadem est quae Attica , excepto dativo plurali inoin, si ii apud Iones in οισι producitur. Genitivi singularis sorinam opicam in Oio, quae in uno nil cro lue codice illata ost 3, 97;4, 39a, Plane alleuam ab Herodoto osse liquet et no ii Plid I .uciant m quid om recte lial aere videtur De dea Syr. c. 22, ubi libri ho,to: κτoto. Non magis serenda genitivi terminatio 1 o fit, qtia iii editores pluribus in locis Herodoti tulerunt, Βαττεω 2, 18I tibi cum Ἀρκεσδευ, conjunctum ost); 4, IS9, 16o, 'ΕρN, ὀρεω b, 3 ; Κλεοας:οτεω 5, 32; Κροισεω 8, Iaa; lIεtσt- στρατεω si, Ioa; Meμ6λiαρelii 4, 147. Quorum pleraque quum ipse codicum dissensus suspecta reddat, omnia corrigere non dubitavi, ne PD- StrUmo quidem excepto, iii quo solo libri omnes consentire vi dontur veteris culpa librarii, qui quum Miuniάρου του Ποικiλεω scriptum videret, Prius nomen alteri sive consulto sive calami lapsu assimilavit, cujusmodi ororuin exempla aliquot infra videbimus. Eodem reserendum erit E θεώ, a, a 35, nisi hoc ab nominativo Eoi, θης est, quod non puto Persici nominis Ξά,-θηv exemplo apud AESchyl. Pers. 99S compri3bari posse. omisi vero I Οροιεω i, 34, 33, 4S;8, 138, et apud Tae et A. Hi, t. i, 3O3 , qMod non dubitandum quin a ab nominativo sit Γορδιης, non Γόροιοe, qua forma uti placuit Arriano Λtiab. v, 3, 1 seqq. Denique quod in epistolis e m. mentitiis Hippocratis p. ia 3, 44; ta S, ais, legitur Δηαοκραεω, id ip,um quoque non Scri ptori, sed librari iis imputandum videtur. Roc informa Δηαοκρίτου P. Ia74. I. Genitivi pluralis forma lτεροκλlmi, vησό Qv Pt pro vi σωv et qua Callimachus ustis P, t prae mitto Hesiodo, qui 3λεράρω, ἀπο

defendat, yiod Phoenici Colophonio apti l Athen. I, p. 49 S, D, restituit Casau bomis , Θαλῆς γὰρ

ἀστεωv lvulgo ἀστερ ov) ληιστος - , et θυ--sio, pro apud Zonam Sardianum Anth. Pal. 9, 226, nisi, quod pro habilius, θυμιωv scri-b ndum cum Bi in rhio. Non videntur tam Prahaec exempla , quae metri necessitas extorsit poetiΑ, sunt cere ad similes formas vindicandas, quas Herodoto in codiei hiis ciuibusdam paucis in locis intulerunt librarii, quarum patrocinium suscepit WDsse ling. ad 2, 36, πεσσrtov I, 94, πυ- ρεω, 2, 36 ubi κρ θ ωv, quocum conjunctrina est, fraudi misse librarici animadvertit Matthia

20쪽

pet iv apud Herodotum, originem suam debere

videtur. Eiusdem generis est ri votiκiov σietortoreis vκαι παλλακέω, v, quod intactum roliquerunt editores I, I 87, licet veram scripturam praeberet collex Sehelteralteraiianus Nixorrui Av. neque Rui madverterunt vulgatae scripturae obstare ελκαῖ- σιταρον , 7, 29 , iluod σιταγωrεων Scribondum foret, si recte illic legeretur σιτο mitiov. Denique non raro in libris scrip tim αυτ o v et τουτεωv pro αυτω, et τομ- : de quo infra dic tur ubi de pronominibus agemu&. Nominum contractorum in ους et o- , Mi voυς ευvo κ, πλοῖς περίπλους , ὀστοῖ v, αρ- Πρους, χρυσους et quae sunt reliqua, sormis Iones utuntur solutis vom ε--ς, πλως περίπλοος,

ὀπτλπις, αργυρε , χρυσεος. Male igitur vi,' in libro I, 27 , pro , et ἔσπλου 6, 33, quod ἐσπλωυ scribendum, ut δακροου scribitur in omnibus 7, 129.

De deelinatione terrere. Genitivus in M, tiuoniam formae contractae speciem osserebat librariis, in eodicibus in te dum in itiis est corruptus. Sic ἀ ὀρ-v 7, I 87, XViv v v a, , Iataosi v 7, 28, vulgo lecta, quae ex aliquot codicibus correxi. Nec μυρiαδεων 8, i : δὲ ἐουσέω, μυριαδεωv πολλευΛ, ubi manifesta erroris origo est, in μυρώ v mutare dubitavi. Nam quod genitivos substantivorum numeralium in άς , velut 1 laeta v μυρια-v . ab Atticis circumflecti annolarunt grammatici s A

non satis argumenti esse videtur, ut Iones Zicti δέ ov et μυριαῖέωου dixisse putemus, quum Pra sertim ne veteribus quidem Atticis, sed τοις νατατεγεστέροις accentum illum tribuant tecimi ei ab Choerobosco memorati. Nonnihil dubitationis habet genitivus ti toτεωv, qui consentientibus,

ut videtur, libris legitur 6, 58, S, I 9, 28 et

duobus tantum codicibus tuωτιου praebentibus 9. 8O. Nam quum non solum ε ωτες, sed etiam clunai dieti servi illi sint, de quo diserto constat testimonio Stephani Byzantini, neutra genitivi forma per se spectata vitiosa haberi potesti Quum tamen apud Herodotum non solum accusativus Pluralis animae, qui facile in elλωτας

mutari posset, legatur 6, 8a; 9, 8o, sed etiam

accusativus singularis sinoeta 7. 229 , et zn tris. 8r, nec Verisimile sit inter utramque formam Herodotum siuetuasse, genitivum ubique Elia- v scribendum esse censeo, nisi quis servatos, Θέωs reliquorum locorum corrigere Scripturam malit, alta,miv εlλωται alia τας, quae non improbabilis conjectura foret, quum rarior nominis forma ab librariis uelle ali lucities in vulgarem

mutata esse possit.

Non majoris momenti Sunt filiae apud Hippocratem aliosque r periuntur genitivi in et is exempla, VΘlut σαρκέωv apud Ili Plu cr. v l. 3, P. 34a . 1 iptio V l. a. p. 74 , vol. I, p. 46a, 4 4 d. Litir , quorum non Paraca ex eodicibus co rigere licet. Μηουευν, pro μη, o ex duobus libris male illatum Luciatio De astrol. e. 5. Dativi pluralis forma in εσσι exiens, volutὀat μιόv2σσt παυτισσi παίδεσσι κοράκεσσι, qua epici et lyrici poetae saepissime, tragici raro usi sunt, interdum omisso propter metri necessitatem altero σ profertur, ut ἀυακτεσι apud Homerum. πολίεσι apud Pindarum, χερεσι et πόδεσι in fragmento Sophoclis apud granam . in Craineri Anecd. Paris. vol. 4 , p. I 83. Priore forma etiam Dorienses usos esse constat in pomi Pariter ac prosa oratione, de quo dixit Ahrens. De dial. Dor. p. 229, 23O : alteri nunquam extra poesin locus suisse videtur. Nam quod Herodoto , a 24 ab receiitioribus oditoribus duorum e dictim auctoritate tributum est πλεόveσt pro

πλέοσι satis convellitur aliis locis sa , 53; 8. 69 ;9, lau), in quibus libri omnes in recta conse tiunt scriptura πλέοσι. Non minus leviter

Pro μη τι unius tantum codicis auctoritate receptum est 4, 43 et 8, br. Haec igitur quum ego

rursus expulerim , consequens erat ut Oxiτυμο-vισι quoque, quod 6, 57 librarii posuerant Homerici fortasse memores δαi 11Aεσσε, corrigerem legitima forma restituenda δαιτυαὀσt. Nec

me vivεσι Pro σπλησέ, quod passim legitur apud Hippocratem velut vol. 3, p. 328, 4 So, 4Sa, Vol. 4 , P. I ao , 148 , IS6, 36I , 2 8 , 22o ed. Littr.ὶ recte habere puto. Librarii quam proeli vos fuerint ad hujusmodi formas inserenda', Archippi versus docere Potest ap. Athen. 3, P.

cui πιεσι, iam ab Elmstrio est restitutum. Plane enim incredibile est poetam anapaestum ante cata lex in iambiet tetrametri admittere quam legitima uti maluisse vocabuli forma. Idem vitium apud Pollucem I, 5a corrigendum, qui ποτέκτεια quid significet explicans non

Nomiuum in iς, εος vel ti, c) desinentium declinatio Ionica quomodo ab Attica disserat seli male infra posito declaramus.