장음표시 사용
31쪽
COMMENTATIO DE DIALECTO HERODOTI .
ιπεκθορεῖυ : quorum alia De lilentius, alia, ut ευ- ρεIv. rarius in codicibus soluta reperiunt tir. o formam solutam verbis illis ubique restitui, contracta vero servavi ἀraertiv ελθεiv irrela τυχεivPorum Iue composita, in quibus libri in formis consontire solent contrariis apud Herodotum pariter ac ceteros scriptores Ionicos. Nec monosyllaba σπεμ scirius composito περισπεiu utitur Hero lotus 1, 31S; a, 64ὶ et σχεiv ejusque composita ἐπι πλεῖ, μετασktiv παρασχεiv attentanda esse prato, licet iret iustis vulgo legatur I, 3a, tibi tana n ex aliis libris ἐπυγχε iv corrigere licet, ita quo omnes consentire videntur I, Io8; S,
O , 89; 7, 3o, ; 7, 39; 8, 5, uo. Facilius credam ἀοtiv et ἀπασε iv de quibus vid. indicem alphab elicii in s. v. Λυῖαυωὶ et ἐξαμαρτε iv r, Io8; παρειv6, IDI, in filiv esse solvenda. omisi vero liniau, quod ex risu Herodoti drtui scribondum fuit, de quo dixi in indice s. v. lirteiv. Quodsi
tamen a risto etiam secundo tisi sunt Iones tireta iv in elrtratu uian Hiligis a quoquam stili ili mosse puto quam ἐλθε iv iii ἐλθέε iv. Exemptos autem a comurimi rogula nonnulli,s hujusmodi infinitivos esse non magis miramitina est quam quoil Iones constanter in orae et δι is dixerunt. nunquam iasi ot oti iv, licet alia omnia hujusmodi verba, inter quae verbum quoque Osalv vineiret est, solvere soleant.
Futura contracta. quorum forma activa apud Atticos in io tis, media in εῖσθαi exit, ab Ionibus constanter in εω te iv, εο αi iactat termi
μεvoi 7, 218, et alia plurima. Fiarm nrimi COD- tractarum qitae apiid Herodotum ex inpla 'ulgo reperiuntur, manifestum est ad unum omnia
quoquo morem suum tenentes alterum e non
raro neglexerunt. Sic libri tutor a regavisat et ἀποθαυεαi fluctuant 4, 263, inter eυρραγμαι Et ευ ραώαt Vel ευρρα, εα t 4, 9, in ἀπολααπρυvlaetconsentiunt i, 4 a sui si quod nonnulli απολαμπρυνεται Praebent , quae secunda praesentis Persona sciret, non suturi: quod trium propter sententiam requiri intellexissent editores, mutato
bant vero απολαμπρυvrexi, quemadmodum illa quoque κομιέτι et χαρ is dii, de quibus paullo ante dicebam. κομάεαι potius et χαρiεεαt scribenda
sunt, nisi quis in his propter plurium vocalium
Concursum alterum fi extri luin esse sibi petauadeat stilphoniae caussa, cui non multum tribuendum est in hac uin lecto. Contrariam rationem Herodotus in suturis quibusdam in ασυ, tenuit, quarum formam Ct,n- tractant, qua Attici stilo lue utuntur, Pletiae
De conjugatione Nerborum baπιonorem mssiori et media. a) DR PRAEsENTI ET FUTURO.
Praesentis ot suturi personae secundae, Iliae in dialecto Attica veteri in D, in recontiore in η
32쪽
terminatur, Iones una constanter utuntur forma soluta in eoit, velut mu it Μυλευεαι δι αλευιαιαλωσεαι ἔσεαι ἐπiMσem προσκτήσεαι τευ ecit et alia non pauca apud Herodotum. V. Et in. M. P. 237, 38r, a I. Eadem solutio praesei iis et suturi sormis contractis adhibetur, velut
diximus κομιteαι χαράεαι, quibus in exemplis omnibus aliisque alterum a plerumque Omiwrunt librarii. Alio modo erratum 8, i 43, ubi vulgo vel tis, quod ρειαι scribendum erat,ut 7, 16x, ubi duo tantum librietis ceteri omnes
δέ.αt. Praesentis indieativi personam secundam quum in int solverent Iones, rationi consenuineum erat ut conjunctivi praesentis et noristi secundi personam secundam non in sed in ηαι tet minarent, quemadmodum ol si rorixi vε ηαi et alia
hujusmodi dixerunt Epici. V. Etym. M. P. 466, 7 ; 599. 28. Nihilominus Herodotus, nisi codicum auctoritas fraudem nobis facit, vulgarem conjunctivi sortii alia praetulisse videtur, velut μυλη-rrtiis ἔλη παραλίλη et alia praeter in quo libri con tiunt 4, 9, et σπιέχηαι 5, 23, nisi quod duo συπιλεαι : quae exempla
propter ipsam paucitatem sunt si SPecta. Personae secundae singularis imi inrativi pra sentis et imperfecti aoristique secundi quum indicativi tum imperativi terminatio Attica est . Ionica Eo vel, si monosyllaba est, ευ. Sic apud
68: naui sic corrigendus est vitiosus librorum accentris πυθευ, quoil significaret Putresce dem modo imperativus solvitur vertu rum comtractorim in έω, qui in dialecto vulgari in torminatur, quod quaim ex έου ortum sit, stimam legitimam Ionicam Go esse sequitur. Musmodi verborum exempla apud Herod tum sunt αlτε- ακέεο αυαιρειο α linureo a mirem Metello troireo Moiso, quae librarii plerumque . mi SSO altero a scripserunt. Quod quum non
videatur defendi posse poetarum exemplis quibusdam , velut Homericis ἀποαιρεo Iliad. A, 275, et imperfectis ἐκλεο ἐπωλε o Il. la, aoa, Od. 8r , pro ἀπ-iρεω ἐκλέεο ἐπωλέεο, Hemdoto ubique aut duplex t restituendum erit aut forma Ionice in ευ contracta , quae passim servata in codicibus est, ut ποιευ 8, Ioo; μευ I, 9. I n-
Persecti persona seeunda ἐδέου est in libris omnibus 7, 16r, quod ipsum quoque ἐδε εο vel
scribendum erat. η DE OpTATIvI TE MINATIONE Olcito ET aet To.
Optativi vocis passivae et mediae in dialecto
querunt librarii, nisi quod hρασαiveto pro ἐπα- σα Σm 8, Io8, et δυvetium scripserunt 6, 44, quod in δυυαίατο est multandum, ut legitur I, 1o3.
eὶ DR PERFECTI ET PLUsQUAMPERFECTI PASSIVI PERSONA TERTIA PLURALIS.
Perseeti et plusquam persecti passivi tortiae
personae pluralis in verbis et barytonis et contractis in literas vini et veto in dialoclo communil exeunt. exceptis verbis iis quibus propter eo sonantium Concursum terminatio illa adhiberii nequit, quorum personae tertiae per participium persecti cum vertio ἁσiv vel coniunctum exprimi solent. In dialecto vero Ionica ut optativi in oevis et aiwto exeuntes in olato et αio terminantur, sic in tertia persona persecti et plusquamper eti eomimitiis omni sere verbo rum generi terminatio est aetaei et ατο, qua Attici quoque interdum usi sunt. De ea sic praecipit Gregorius Cor. p. 483 : in Iωvες τὼ τριτα πρω-
33쪽
COMMENTATIO DE DIALECTO HERODOTI .
in pleraque recte scripta sunt in codicibus, etsi H ri Constanter e ne 'in enim mirandum in his quoque s ,rmis ad dialectilin vulgarem aberrasse
ex regula ab Gregorio Cor. recte exi visita, quae non convellitur Homerico πενεηαxo et si qua sunt similia quae metro coacti dixerunt poetae.
Alia dubitatio de verbis est ἐπέπαυ, i, 83; . 5aὶ et ἐκδεδώριευωται η, 73, quorum Prius: cli Eiglueusero in ἐπεπαυατο mutandum Vidρο- batur, alterum ἐκδεαγρίδατια eum Veschenario scribendum erit, si quid lilirorum qiiorundam tribuendum lectionibus ἰκωωριαται ἐκδε ,ρi otio δεο οριατε. Ego utrum lite intactum reliqui nee
puto qui in δεδοαται et κατεστρωmo, forma A inauditas, mutari velit. Idem de persectis παρατι τα,ται apud Ilipi, acr. v l. 4, P. γ, σεσημ v ται apud Liician. De dea Syr. c. 4η, aliisque Donnullis dicendum.
Quam persecti in omni prope genere verborum propriam esse ,upra ostendimus terminati anΡm in tατα i, eadem ab Ionibus praesenti Verborum quori in lana est adhibita , iluorum
PAtemam qtiandam cum persecto similitudinem habet. Ex quo genere apud H rodotum sunt semae magDo exemplorum numero comprobatae έx ii ἐπιστέα edit eum imperseetis ἐλουια tetistixeto pro Muavetat ἐπισταvot eo σου σταveto, et lotaixi lotorio nemi tam κέαται ἐκέα- et taxisi ἐπιθέατο eorum sile composita , Pro&τα,ταt timum Hai Deto Mivetat Giveto τιθευται ἐπιθευτο : iii qitibus exprimendis raro tantum a recta norma aberrariant librarii, ut προπιθευται in codicibus omnihus scriptum 2, 4 , et codice uno excepto 4 , 26. Recte vero παρετιθ ino et προτιθέαταi in omnibus 3, 219, 33. Sed 7, 339, ubi nunc τιθέαταi cum neutro selurali constructum legitur, praeserenda videtur aliorum codicum scriptura τidlxxi, ut ' ρτητο τὸ πραγματα 9,
68, e libris quibusdam supra correximus pro vulgato fimvivis. De verbis in υμt umini tantum , ni salior, in libris Herodoti servatum est formae Ionicae exemplum, εδεικνυaeto 9, 58. Quod si
recte scriptum est, et videtur recte scriptum esse, manifestum est Vor bis ἐπιοεί-υvτο I, 223, AretiiκvυHo 9, 4o, et Si qua reperiuntur similia, velut mi υουται 4, 53, ἀπιπιυveto a , Iχυ, Ionicas
restituendas esse terminationes υαται Pt υατο.
1πολλυωται apud Lucian. 1 e dea Syr. c. 47. Reliquum est ut de praesisti et impersecto in Ovidii oveto et aOristis forniae mediae in Otum oveto dicatur, quibus ipsis qiu, sue Ionica illa terminatio in cariti into interdum tributa est in codicibus. Est tamen horum exemplorum numerus, si eum ceterorum multitudine comparetur, tam
exiguus, ut non videntur diabitari iiosse quin illaoni via librariorum delinantur interpolationibus, qui etsi frequentius peccant scirmas Ionicas in
vulgares imitando, tamen ellain tu contrairiam linrtem aberrasfie deprehendulitur formas quaeniimluam exstiterunt Ionicas fingendo, quales aliquoties supra notandae nobi A suerunt. Sunt autem exempla illa haec, εαδι ατρα ἀraαται ἀπι- μαται pro ἐκδi odit aer mi ἀπαπυται in .unt
ter κηδεαται Pro κήομται Praebet 3, 2os; quod κηδέαvetai scriptum in eo lice Passionei, si vel a
34쪽
in omnibus 8, 3I. Denique , quae paullo De lii Eri
tum locis tentere illata est, urimo ι, 76, ubi epitam ab Aldo ἐπειράατο editum esset vitiose, ex aliquot codicibus irrai'-το ab aliis editoribus est corri tum . V rum quum libri quidam optimi
irrei veto praebeant, non dissicile ost rectam r vocare vorbi formam επειρεoveto. Alter locus est 5.6 3, ubi quum librorum scripturam 9έαeto merito in dubitationem vocasset Matthiae, duas Proposuit conjecturas, ἐαεαηχαveαTO Et, quam vitioso isto ἐπειροκαο de ridit, ἐμηχαΜωα- , posthabita quam ipse memorat ex η, 7 etua, Vera forma Verbi ἐαηχαveovis, quam iiiii cquoque loco reddi oportebat. Alia tertii loci conditio est 1, 68, Lωc ἐπειρ dam ἀλλήλωv. ubi
nulla e libris annotata est lectionis diversitas Praeter Britρεα ex Cod. Paris. uno , qimu in ἐπεt ρέοντο mutandum foret, Disi huic t Deo aliquanto aptior esset optativus riti' νατο, quem restituendum osses bene vidit Schweighaeliserus.
Aoristi hujus pariter lito a risiorum εἰρωθω θωμαι et στω to in dialecto communi peris p meno ii iii έω solvunt Iones in verbis et barytonis et ciant ractis. Ex quo genere apud Ilei od Ottim Sunt armiρεθεω P. I 54, ii sun de ἀπο χθῶ p. 43, 26, et tetri μησθω P. 73, 23, tu αποδεχθεω et ἐπιμνησθέω sunt mutanda), έσσωθεωμev P. at , 18;
tum ut tinet de nihilo ficta, nisi quis probet quod Beukerus 4, I 54, pro vulgato A αου δεηθῆ intulit, Sitidae s. v. Bαπτοψ inductus
scriptura δεηθε iri , quae ex δεηθη est depravata, quemadmodum 4, I96, πρiv itv απισωθείη oliiii legebatur, ubi nunc ἀπισωθῆ e libris optimis est ccirrectum. Recto igitur οεηθῆ legitur, ut P. 365, 7; II 5, 57. Eademque forma in aliis Omnibus huiusmodi a Oristis servatur, ut ε'παμῆς
Aoristi primi medii personae fremidae singularis terminatio Attica in is ab Ionibus constanter in αο solvitur. V. Εtym. M. P. 324, Ir. Sic apud Herodotum απερε, αο p. 33S, 4r; απονρχή -
346, 4; κατεχρήσαο P. 4o, 27; προσεκτηταo P. 1 3, 4S; bπε hi καο P. 32 S. 3: ex quibus satis, ut Opi urar, manis stum est εποὶησυλ, quod P. 4 2,ri legebatur, in ἐποi σαο mutaridum suis, . Simili imperativi verbi ἐπισταμα i scirmn DSt, qui aliud Atticos ἐπιστασο vel ἐπιστυ Pst, apud IDnes ἐπtσταο, quod servarunt tres libri optimi apud Herodotum 7, 2O9, pro vulgato ἐπίστασο:
. crina L. Dini Orsio Thes. vol. 3, p. 1793, A, et ἐξεπιστα το ς, 39, in
De conjugatiove verborum coninractorum.
Formas Ionicas verba contracta alias sibi proprias alias cum barylonis communes habent. De his quum supra sit expositum, ubi de con-
35쪽
COMMENTATIO DE DIALECTO HERODOTI .
j ligatione harytona explicabamus, de illis tantum dicendum nobis restat. re DE vhanis IN εω.Verborum in tio, tiuae Attici iii ω contrahunt, Iones sutio de quo insta dicam verbo excepto)formis utuntur solutis, quartim de una Heraclides apud Eustath. p. i 18: eth παρ' xαi-vαρὰ mi: lbinis ἔπλεεv ἔρρεε v, τῆς Et τε avoμενης παρ'Ἀ- ἐς ἄμρω ταύτα, et de pramenti et imperfecto Greg. Gir. p. 395sq. Earum paradigma quum ex vialgaribus gramiliati corii in libris peti possit, uPPOnere SuperSedemias, Natis habento peccata siti aedam notasse librariorum, qui interdum formas invexerunt contractas , licet millenis in locis servaverint Ionicus solutas. Sic α'r. iv scribebat ir Pro D, uiu γ, 6a; ἀποστερεi 6. 6S; αυχεῖτε I, lo I;
itieis i traiiue iis libris forma est. vel ut 8, 26, ubi vulgatum θεωροα, ex duobus cius cibus est
corroctum. Exemptum vero ab hac r gula est
verbum ὀai Uortet vel Optis rati ejus pie insibnitivus Oelv lina cum compositis istii καταδει κ Σταδεis, etc. quae liora Solum apud Herod tum , sed etiam apud Hippocratem ceterosque scriptores Ionicos tam constanter forma contracta scribuntur ut vix unum alterumque Solutae exemplum in libris reperiatiir, velut δέει apud Hemulo tulit 3, Iar; η, 68; δέεiv 8, 6a : quae
Correxi. Imitersecti iiii vero ἔδει est, non Ioel,
lilini legebatur 2, I 5;3, 8O; , I 68. Nec ὀέεσθαι, quod legitur 5, τ9. 8o, in ὀφθαi contraxisse Videntur Iones, militoque minus δέε iv Nineiendi significatione dictum in οεῖ, contrahi Poterat, quod uno in loco Herodoti si, ir) secerunt librarii λδει. scribentes et saepitis, quanquam non Constanter, apud Hippocratem. Optativi forma Attica in Oixiv, cujus exempla
plura sunt apud Hippocratem ivelut at μορραγοίη
duo o dices optimi Mioi, alius Imrei ηὶ ταπεῖ ... προσεῖtoveto, ego scripsi cum D abraeo ex usu Horodoti, cujus ignarus librarius aliquis toto in interpolavit. Syllabis to et eis, ut in sub, tantivrirum et adi sectivorum sorinis , de quibus supra diximus , ita in verbis qiuulue Iones et solutis et iii ευ
ἐκάλευου ἐποιευ, ἐκαλεύαηv ἐποιευμηv, in quibus formis exhibendis tanta est fluctu uti odicum
ut certam qua earum usus regeretur normam
indagare mihi non magis quam nliis contigerit. Noe tamen non improbabiliter conjici iti,sse mihi vidi tur, Iones, ut seri vivae vocis natura ad eontrahendas syllabas quam ad distinguem lasproclivioris, in communi sermone formas illas Contractas luatius quam solutas pr in unciasse: scribentes vero alii fortasse solutas, 'alii eon tractas praetulerunt, alii denique utrisque promiscue usi sunt. Inter quos si fuit Herodotus,
facile intelligi iur nunquam ad liquidiam pem ductum iri qua quoque in loco et quo lue in verbo forma usus sit. Nam codicum in tali resides plane nulla esti
velit. Eadem haud dubie ratio verbi ανδ est, euius imperiectum ἐξέσαωv legitur 3, t 48, consentientibus libris et Hesychio, si ejus glossa
ad hunc liacum est reserenda. 'Εξε si uisu autem si scripsit Heri Ditis, non est verisimile eundem δuxσμά et ς scripsi,se, quod nunc legitur 2, 37, ex aliquot codicibus part in hoe partim praebentibus, Sed δtet Ilio,wας dicere debuit, quod in tribus aliis iisque optimis libris legitur. Ex quo se luitur Valckenarium quum I, 2 39 corrigeret τάς κεφαλὶς σμου-t libri κοσμά mi), collato 4, 73, σμησα με-t κεφαλάς' et 9, 3 9, -ε και με α κεφαλῆ. ,
36쪽
etsi de vorbo restituerulo recte haud dubio j ii- dicavit, tamen in forma errasSE, qu- σωονταlliciti iis osse debebat, quod ipsum ii ii rict Deile in κοσαέουτρit corriam Pi Potuit. Inter verba polysyllaba in άtis praeter lio unum tantum est quod non sine veri specie quadam ab conjugatione Ionica exemptum Psse credi IH ssit, uinto, quotieet saepissimo usus sit Herodotus, tamen Hul lum usquam sormae vinito vestigium deprehenditur : clitanquam fieri potest ut librariorum nos Iudificetur in genuina verbi forma interpolanda constantia. Nam si vinέουσι recte legitur in fragmento in mocriti apud Slohaeum Flor. 43, 34, nulla probabilis ratio excogitari potest, cur eadem forma uti non potuerit Herodotus. Accediant ad hoc alia qiue bim v rha vehit ἀπαυτω λω ἐμυή, λυσσοῦ, -γνι ι ὀρθαλμuo Trivio Oirui φυροὶ, quae ipsa quoque in codieibus Herodoti e ti,taialor contracta reperiuntlir: quihus tamen propter exem Plorum Paricitati m nihil est tribuendum. Qita molirem timissis his ego exemida sormarum Ionicariam ab iis potissimum verbis Potam, quorum maior est exemplorum CDΡia. Nam quilin liliri in his quo- qtie vorbis modo Ionicas modo vulgaris dial cti serinas praebeant, non multum enici patet
verbis livortim alterutram formam Paucis lata-tiim exeia lxiis testatam hul,emus, sed maiore opus esse numero, Ox quo si vera hirius conjugationis forma cognita suerit, etiam de mirioribus verbis et facilius set probabilius iudi eviri
poterit. Est autem omnium is tiriativsimia in verisbum δραv. Hujus praesentis Perinita prima singularis et indicativi et conjunctivi est , servata in libris I, Iii; I, 236; et Doρεω 8, 34o,a tibi ei ex Schellerili. λορο , τολμώi 8. 77; sed obliterata I, 2 7, ubi omnes quod ego θρεω seripsi. Persona prima pluralis indicativi θρέο v l gitur 5, 4o, et 9, 58, Mucis tantum in libris in vest vias cis corrupta. Conjunctivi exempla ex Hera doto nulla mihi in promptu
Mint. Evin tamen non alium esse posse quam εωuav Qt per Se manifestum est et tertia persona docet 9, 66 r- , αὐ-v- ubi ex uno codice Mancmniano ε'isi annotavit Gaissordus. Rursus indicativi persona tertia ερέουσιθst, quae terniinatio apud Herodotum ubique sere in Gm vel in vulgarem formam λι ab librariis est depravata. Sic επορε δεσι vel x. xa4, ubi ἐπορεουσι restituit Sehaeserus. Tiμέωσιν, fio; τιμῶσι ι, 334 bis; φοιτεουσι vel rim i 3, 69. Utrobique ρωτευκri unus codex Schellerati. . quemadmodum idem a , 6O συμιροι- estiis i cum aliis, pro quo quattuor librim At e sed νιτέουσi omnes I, 66. Alio modo peccatum 4. 39i, ubi librarii scimam opi eam κομι Roui intulerunt, quod in duobus libris opti- mis κομῶντι scriptum ego in κομάου τι mutavi squod in libris excepto uno, qui κον--i, omnibus est, I, 36 et in pleri ritie 4. I 8o. uno innuim κομέωσt uni que κροωσι Praebente), pariterque participii κομ-αι 4, 368 rectam restitui sommam κομέουσαt. Neque enim vereor ne quis κο-
ρ Rost imperfecti forma firo vis 6, ii defendi posse opinetur quod verbum epicae lingitae proprium ab Homero Il. Δ, t sumpsit Her adratus, ut alia nonnulla de quibus v. indicem alpha tici mi s. v. At.ὶ aut Arrianeis κομώvτας κομάωτες νυπω ,vτες IIIist. Ind. p. 35O, 35 ij et si qua rei inritin tur similia in scriptis Ionicis recentioribus,
quae nunc non quaeram utrum scriptoribus an
libratiis sint imputanda. Participii formae Ionicae sunt δρέω, ὀρέουσα δμου et numero plurali δρέ-uc ὁμουσπι θρέωτα,
in libris modo rei te seriptae modo cum vulgaribus Commutatae. Neque in eo non peceamini librarii liuod passim εω pro eo. Scri Pserunt, ut Pro- , 99; ροιτωσα Pro 'otu Ga3, tr 9, in cod. Schellersh. ex consectura librarii, qui plurima temere novavit, aut Pro Eo, ut Oiτεωντες in Podem eo lice 4. t a ; pro ερέ-ες 3, 359; 5, S. et alibi non raro, Tiμέωυτες 5, 67. Literis Q in tu contra iis, quod rarum ebi in hoc gonere verborum, εἰρωτευουτας legitur 3, 62, ubi rodex Sancrostianus a domon , unde εlρ- τας conjici posset, nisi vulgata scriptura imitersecti εlρό τευ, exemplis satis firmata esset. Imperfecti persona prima singularis ot tertia pluralis est με . prima pluralis-: qtiae formae toties servatae sunt in libris, lit non vi deatur operae pretium librariorum aliis in loeis peccata Pet'stringere. Terminatio in Gu apud Herodotum interdum in ευου contracta reperit irin verbo alρ- usque compositis, velut l,
a M; 3, 14ο; 9, 89 et 93, ut aliis in locis, ubi
librarii ἐπει- v somna in ex Ionica et Attica dialecti, mixtam posuerunt , dubitari possit uirum ἐπti'. te an ἐπεφ-- sit scribendum. Optativi forma, quantum ex paucis modi hujus exemplis colligi potest, eadem est quae apud Atticos. Sic ἐ-ρεμ i, 89; vin tau 9, 69, 1 .Passivi praesentis ot medii formae Ionicae si intindicativi ερεομαι δρυωθα Diovist, conjunctivi δρέωμαι Μει ,μεθa ιμ-τeti, imper etiέηγεόριεθα ωμoveto, q iae ipse quoque nou raro librariorum obscuratae sunt erroribus, modo
vulgaris dialecti formas inserentium modo lit
37쪽
ras o et is permutantium. Sic et κυι- ουται est in libris a. 95; 4, 372, codicis vero Sebellemhemialii librarius, ut solet in hoc scit tuamna genere ubique is inferre, utrobique κομάωvetat . quemadiit uni ἀρέωμαι scripsit 3, 65 extr- ubi alii omnes ἀρέομαι. Conjunctivus διαι- τω θα et πεt'. μεθα in libris onmibiis 4, i 148, i , pro olatre t εθα et Imper-
in libris i a et alibi ii oti raro, ορμε oveto Proo, Movm I, 88; in omnibus 8, 94, quod
ipa eto scribendum erat, ut καταμοvetera edituma, 39, ubi καταρ-ται codex Salici Ost., κατα- ρε-αi Schello li., quod idem pi set,et 4, I 84, ubi ceteri καταρωosi. Formae ex lo contractae exemplum Est tisu ται I, 236, ut διαιτευουται apud
Hippocratem Vol. 2, p. 68 et Ia M. Litir Participii praesentis triplex in codicibus Her doti terminatio reperitur. υνμειος Mo um et, quae multo rarior est, e vox. Eartim primam. quae est dialecti eommunis, alienam esse patet ab usu II rodoti, exceptis de quibus stipra diximus vectis iis quibus formationem Ionicam omnino non adhibuit; quibus fortasse addenda puo vos et Uaμενος, si qui 1 eodicum et Herodoti et aliorum script rum Ionicorum in forma vulgari consensui constanti tribilenilum. Quaeritur igitur an ceter rum verborum participia :velut αἰτιωμtv
με, an in tόμευος sint terminanda. De quo ego ita seu tio ut, licet vocalis binga, quam utcunque defendit Butimanniis Graitim. vOl. I, P. 5 Ο, multo quam brevis majorem a m licibus commend. itionem habeat, tamen hrevem reliquarum hujus conjugationis formarum, de quibus supra est expositum. analogiae Milam convenire Putem.
De quo omnis dubitatio sublata foret, si certum haberi posset Herodotum 8, I 3o, scripsisse quod in libris omnibus legitur πιαθμευ-um idii te ab
σταθμσθαι derivari volui e . Hoc enim quum non possit ex σταθμω vot contrat uni haberi, manifestum genuinae participii terminationis ὀμειος documentum praeberet. Verum quum
alio in loco sa, ibo) in libris i Ierisque σταθμεόμ. vot, in aliis σταθμεωμευοι scriptum sit, et πιθμευμε,ol pro σταθμου voi dictum esse POSSIM
de qua forma verbi v. 6 at s. v. Σταθ ἀσθα, nihil illi σταθμευ voi tribuendum eMe Patet. Imperativi praesentis ut activi, ita passivi conjugatio Ionica eadem est quae Attica, e cepto χρία velo de quo dicetur in iudiee
alphabetico s. v. XρEMi. In aliis omnibus vulgari forma usus est Her Ottis, qui non solum
et νιω dixit 3, 53; 9, ait, sed etiam 3, 35; riti pio 8, 57, 143. Nessue in Persecti per
sonam secundum in E wlvit. κω Contractam servavit formam, Veliit ἐμηλαυω8. Io6.
optativi persona tertia pluralis scirma Attica est liveto. Ionos vero ut in verbis barytonis te
minationem Oiveto et eriveto in dicieto et aetam mu
tarunt , ita contractorum ex e optativum ininam terminarunt. Sic πειρωαm apud Herodotum
4, 338, et ex emendatione Schweighaeu- seri l. 68, tibi libri ἐπιιρωστο, et ει ατο 4, I 3Ο. Ex quo manifestum est vitiose μηχαvolam in libris scriptum esse 6, 46, quod in μηχαvvam mutandum. Nam forma soluta si usus esset Herodotus, quum μηχαναοια dici lion Potuerit, saltemum ereo scribere debuisset, quemadmodum Arπεώατο dixit. Illud vero quod nunc legitur μηχαvoixeto Optativus foret non verbi contracti μηλοtvῶμαt, Sed barytoni , quod nullum unquam fuit. Attica autem diphthongo in usum esse Herodotum etiam singularis persona tertia docet, cujus exempla plura sunt, velut
apud Lueian. De dea Syr. C. 27. Aoristomim a longum in mi constanter mutant Iones, νιηθηΜαι βιήσασθαt αἰτήσαοθαι περῆσαι περήσασθαt πειρησαι πειρήσασθαι et alia omitia hujusmodi dicentes pro Atticis piet ivere βιάσασθαι αἰπιάσασθαι etc. Eodem modo a longum praesentis et impersisti et infinitivi praesμntiis in vi mutatur
centibus sv. Ahrens De dial. Dor. p. 19S seqq.)rquam rationem in formis verborum tav κ,ῆ,
riint Attici, de quo post alios dixit But anniis
Gramm. Via. I, p. 5o4. Iones vero dubitatur an longius progressi vocalium illariam permittationem in omnibus hujus conjugationis verbis admiserint. Ex quo genere sunt ἀviῆσθαι ἀρismivν re αυδηου διαιτῆ, δρῆ, ἐρωτῆου θυμιῆ -δρῆ, δρῆσθαι πειρ iv πειρησοπι περλη περῆσθαι πυρωπυριησθαι Mi v v alia, quorum exempla non pauca apud Hippocratem, Aretaeum aliosqite leguntur, libris tamen saepissime vulgares formas praebentibus: de quo amplius quin rere a Proposito meo alienum est, quum Her
dotum nihil huiusmodi dixisse, sed informis
illis omnibus constanter litera usum esse extra dubitationem positum videatur. Nam quod 4, 5 legitur θυμῆται, ex quo Butimamus l. C. P.
38쪽
Parari tu ssi int, quod iti opistola Thaleti supposita legitur apud Diog. L. I, apud Lu- scianum De dea Syr. c. 29 , ιρεεσθαι De aStrolog. e. at tubi libri plerique θράασθαι , et ἐσωρενὶ De dea Syr. c. 3a sed ιρη ib. c. 3ι, 32, 48ὶ καθορ ης apud Aretaeuin P. Ia, C, προτεροκιε pro προσεοόκα l p. 73, Α quod com Rarandum cum i 'otta apud scriptorem Vitae Hom. c. 23, ubi duo codd. 8ρωτα, recte, nisi quod ei τα potius scribendii m); μηχαveariat P. 7,, A, quod μηχανάασθαi, qua forma Epici tiliantur, scriptum apud Hippocr. vol. 4, p. tibi αηχαvllσθαι ex pluribus codicibus restitui delirhat, licet ἀα- 'αρ-avτα- εργάλη et alia hujusmodi Homeri exemplo dixerint Arelaeus aliique scri
est nisi contraciis, ita ut conjugatici Ionica nihil plane disserat ab Attica, Di,i quod diphthongus
Ου pi seu tis Et imperfecti stilo rutidam verborum interdum cum ευ, ε piae contractio Propria est verborum in 1ω, permutata reperiti ir. Sic apud
bis timui hiis non sit ab Herodoto prosecta, sod pravae clebeatur sedulitati librariorum, cui illud quoque imputandum quod Ἀαστ treto. ii libris omnibus nurio legitur , I 14, forma vitiosa pro μαστtrua v. Non minus incerta et suspeeta sunt siliae apud alios hujus dialecti scriptor, sreperiuntur verborum in o o in coniugationem inito tran euntium exempla, vehit δεκα itoυσiv VMlgo lectum apud Hippi,cratcm vol. 3, p. 52 4 et 5a 6, cui δικαi siv ex decem codicibus restituit Lit treus, qui nollem se orasset ἀποπληρέουσiv vol. 4, P. I92, ubi ἀποπληροῖσxv corrigendum , t piod in duobus codicibus est ad Scriptii m.
s quum iii indice alphabetico dicturi simus, solal hoo loco ait ingenda noliis si int verba in Ulai, quin rum Iones ut Attici duplici forma utuntur, altera in ino, cujus exompla non Pauca apud Herodia tum reperiuntur sveliit 6 υεic δε--ει δεεκυ πιες ἐῖtiκvυε ἐπεζεωρουοvJ. ultera in υ ut ityiam Attici veteros Priori praetulerunt , vehit απυδli-j xvυμ.i 2, 16 et I 8; ἀποδεικvbvαι , Iub; ἐπομνιμ i5, IO6. In tertia persona pluralis codicos He- rodoti inter triplicem suctuant terminati item.
i quarum et M nulla PDr se reprehondentia est, contracta lamon sorma in υσt, qua Attic is stlimi que vetores usos esse se initis, ceteris duabusi praestare . t. si quid exemplorum mi mero est tribuendum. Herodoto ubique r stitit enda vi lotur. De sormis passivis in υoxi Pt υveto, quas Ion fila oet Tat υxto solvisse videntur, v. 5 18 ἀ
Λῖε ρος et ἀοδερε inserto i dicuntur ἀδε ρευς et ἀθελεεε pariterqtie in derivalis, iit ἀδελ*1om v 3, 65. Feminini ἀδελ ρεε genitivus pluralis ἀδελ veitiis est, male in libris ἀδελρευ v scriptus,
39쪽
COMMENTATIO DE DIALECTO HERODOTI .
sed ibidem ij σματα, quod fortasse ἀεί, μιατα SQ i-hendum, ut apud Herodotum 2, 79. Similitor Herodotus Miρtav potius dixisse videtur quam αktiv iii Praesculi certo et imperfecto. Aoristus veπο et ἀπτρα, est 9, 59; 6, 99. At pro εἰ optantis semel dixit Horodotus i , 27 : H r ρ τοῖτο θεoi riovi σε αυ ἐπι vchv vησωπησt, locos imitatus Homericos, qualis est Od. Υ, 236:αὶ rὶρ τοῖτο, bive, τελέσtie Κρου itov. Eadem Particulae κε ratio est, qua i Psa quoque uno tantum in loco usus est Herodotus et , IS9: ἡ κε r'-b Πελοπίδης 'Arαμάμυω. , Homeri ante oculos hahens versum Il. II, 1aS : ἡ κεοἰμώξε te lππήλατα ' quocum locum Herodoti jam Eustathius comparavit p. 6 Io, 57. Similiter Aretaeus versus Homerici particu Lum orationi suae inseruit l,.-: Asriet ἀρετηὀeται ἰητρου, Et versum integrum P. ID 2
Λili non est dubium quin conflanter dixerit Herodotus, etsi librarii non raro ad Atticam rinam ἀει aberrainini : quemadmodum καί iv t κλα in tu, non κάε iv et κλάρ iv dixit. Ex emptum
vero ab lege illa δε ibam adjectivum est si , 93 et , t sibin, quod quum ne Epici quidem per di-Phthoiigiana dixerint, nemo erit qui alti,αος scribi velit apud Herodotum, cui ἀavam Potius, quod loco altero duo piaebent libri optimi, uti obii lueest restituendum, pariterque Arelaeo P. 54, ut, iἀέoαov. Rectius fortasse diplithongiis litia. - ου Domini adhiberetur, quod apud Herodotum 9, 64 et Ia vulgo legitur, nisi hoc ex aliis libris 'Aρ μυη oc potius scribendum esset, de quo videnda Ues elingit annotatio Alpit iv ejusque composita. Praeteritum hujus verbi, quod fρηκα et fρημαi apud Atticos est, apud Herodotum ex more Ioniam cst ἀραiρηκα Ct αραιρημα , in quo ex Primendo passim Peccarunt librarii, vehit 4, 66, ubi libri α xxρηκυτες
sis accedat cum articulo ι ὰκ γ Σκης uaxtvΣκης, cui illum locus noli Sit P. a , 5a, quo unia loeci
nominativus logitur apud Herodotum , iiiiiii aliud relinquitur quam ut scriptura codicis alicujus vitiosa deceptus sit grammaticus. Nam piod esse lingius conjecit P. 2DI, I, ubi miliu
nihilo probabilius esse puto quam si quis ilii .
dixit. Illud vorci, quod ipsum is loquo Wosset iii-gius Proposuit, ut P. 336, 23, lIερσiκὶ, ξ ρη, τὸ rectius alii libri etὀvὶ ἀκιvάκεα καλιυσι, τυνκtψάκηvscriberetur, fieri Planc noli potest. Neque enim το, quod illic pronomen est relativum, crasti pali potest, quae propria est articuli τό. Ad doctiliationem quod altinet , duplex exstitit forma, altera Primae dcclinationis intΜακης ἀκt. υάκcu ἀκivάκη ἀκ tv ηv, qua Plato, X uno Plion aliique usi sunt, altera tertiae doclinationis, qu. constanter restituunda Herodoto, ἀκι ακεος P. zor, 9; ἀκιγάκei P. 2OI, 4ι7, 37; ivάκεα P. 17o, Si; zo3, 2; 336. 23; 459, 23; ἀκι,ακε dic p. 374, 27; 339, 13 ; 4 St, an : quibus ira loci, libri partim primae di clinationis formas Prae-
in quibus formam praepositionis monosyllabam obliterarint librarii. Λυδά,tis. Aoristus hujus verbi constanter est extis, imperfectum vero duobus in locis i . t 72;
scriptum, quae librariori ni, Doli Herodoti inconstantia est, qui ubique aut Scril sit, ilia OuButtinamius Gramni. v Ol. 2, P. II 4 ed. Mi . probabat propter similitudinem quae ipsi vidi' batur imperfecti Ionici ω iv, aut, quod milii verisimilius videtur, ἱάυδαουε. Ἐρρωδέε iv, καταρρυνοέetv et ἀρρω tilia, Pro ὀρρω- ὀe iv, κατορμοῖεiv et ὀρρωρtα constans Est alit id Herodotum. Apud Hippocratem, Arcta iam olLucianum lim pero scribuntur. Aυetu ct Abeti τευες dixit Herodotus, non ot α dire, et forma Λttica, ad quam saepius ahor- rarunt librarii.
40쪽
λυτυ,δης pro αυθαδης dixisse Ionos testatili Apollonius Dusc. De Prori om. p. 354, C. Apud Herodotum 6, 92, αυθaὀr epou. Βορεης. Trium hujus nominis casuum Oxempla Herodotea Βορέης Βορεto, Βορεηου ab librariis noli raro in Βορης Βορεω Βορῆ, sunt mutata contra dialecti normam, quam ego constanter sum
secutus. De gonitivo dictum S s. Βυσσος quod Ionibus tribuit scholiasta Aristoph. Ran. 138, dixit Herodotus I, 96; 3, 23, nusquam νυθος.Bωθόεiv. Vide S 4.
Γ vo re et I tuto ut, quibus formis veteres quoque Epici usi sunt, constanter dixisse Her dotum extra dubitation m Positum vi lotur, quanquam librarii Atticas sormas rhvo i et γινωσκω passim intulerunt. Explicatius liaiie quaestion in tractavi in Thesauro vol. I, p. 62 i. Compositi duariuωotiis, ubi Persuadendi significationem ex usu Ionico habet, a ristus Atti eis
non usitatus λεγ σα est, quo saepius usus est
Horodotus, velut I, 68; I, 87; 3, 61. Γωυ in casibus trisyllabis per diphthongum scribitur, velut πυvmri 2, 8o; γουνατα 2, 8o; γοπια av 9, 76; I vaet 4, i52. Eadem haud dubio nominis δόρυ δουρατος declinatio est, velut δουρατα I, 79, licet in codicibus plerumque pero
Γios. v. 'uv. Δεi uvat. Aoristum, suturum et Praeteritum exempto i ab Ionibus dici annotavit Greg. Cor.
p. 432. Cujus formae tot sunt apud Herodotum exempla quum de verbo simplici δέ αι et δibi, tum de compositis ἀυαδεξαι ἀποδόξαι ἀπεδεδμm ἀπεδέχθη - ἐπιδεξαι καταδέξαι προδιξαi ιαἀέξαi) et substantivis ab aoristo derivatis ut vix dignum mem ratu sit codices uno alteroque in loco in seripturam per diphthongum consentire velut 4, 9; 6, 6i; 8, 137;9, 8a , manifesto errore librariorum, quem pridem notavit Koenius in annoti ad Gregoriiim. Δεκεσθαι pro verbo simpliei et compositis constanter scriptum apud Herodotum. Nulla huius formae exempla exstare ubdentur in eodicibus Hippocratis, nec frequentia in aliorum seriptis reperiuntur, velut δεκεσθα apud Arrian. Hist. Ind. p. 342 e tr. Ed. Gron.
ot ιποδέκομαμ p. 335 , et constanter in Luciani lihellis Ionici . Δευθρ . De tribus hujus nominis formis, ὀέου- ὀρο δεvδρε δενορος, prima, quae usitata Atticis
si, nusquam usus esse videtur Herodotus , qui Homeri sequi exemplum maluit ubique cavορεον dicentis. Tertiar formae uni m est exemplum id lite rie satis certum quidem 6, 76, ubi milic ex duobus eodicibus legitur Lx6ὶς ἐπὶ δε ορος, pro Ilio plerique δέvορου, unus δενδρου unde οιΜορεου scribendum, ciliemadmodum in eadem locution 4, 2 a legitur sine ullo librorum dissensu. Alia dativi οευδρεσi ratio est x, i 38, qua larina Attici quoquo scriptores utuntur, licet nominativo δέ,δρος abstineant: v. L. Ditidors in Thesauro Ol. 2, P. 99 -
Λιξ : et Τριξοc ab Ionibus pro δισσός et τρtσ- e dicitur. Utriusquo adiectivi plura apud II
rodotum exempla sunt. Nulla mihi ex aliis scriptoribus in promptu sunt harum formarum X mPla. Vitiosum est δισσέοισi apud Aretanam P. 7, quod δισσοῖσι scribendum.
Aini sim et reliqua hujusmodi adjectiva numeralia ut πιπιαπλέσiος 6, I 3 ; ἐξαπλήσιος 4, 8 linet πολλαπλήσiος per vi ab Ionibus Proseruntur, quod de διπλεσιος annotavit Apollon. Dysc. in Behheri Anee l. p. 54S, licet formae Atticae ὀ λά-σtος et πολλα-λασio: α breve habeant. Ionica mensura Eratosthenes quoque usus est in opigrammate apud Archimed. p. 22 ed. Basit.: εἰκυς εξΩiρου δHὐ σι , ω τευχεiv l φραζεαι. Nam sic editionis Basil. scriptura διπλάσι- ex cod. Flor. est correcta. In libris Hippocratis et Aretaei Attica forma regnat librariorum, ut DP nor, arbitrio. Contraria ratione in aliis quibusdam vocabulis α breve ab Ionibus positum est Pro η Atticorum. V. Greg. Cor. P. 444 seqq.
pro μοημορία dixerunt, ἀμ iσεητέω in ἀμ*iσεα- τέω mutarunt, quod annotavit Suidas et ex libri, optimis Herodoto est restitutum 9, 74 et ex Origene lC. Cels. 3, p. 463ὶ 4,i4. Substantivum ἀμεισόασίη , quod ipsum qnoque librarii in codicibus plerisque in ἀνι ρεκησι i cor Perunt,
Διπλόος. Masculina hujus adjectivi forma legitur 6, Io4, διπλόου θά9Mου' unde neutrum Plurale διπλΞ, quod legebatur 2, 148; 8, 87, in διπλοα mutavi. Femininum διπλῆ in ὀi πλέη solvisse
videntur Iones, fortasse ut ab substantivo Oietasmdiscernerent. Nam consentientibus
libris omnibus legitur 3, 4 a. Quo indicio δαλε Seripsi 5, m et Oiπλεας 3, 28, ubi libri ὀ πλη, et