Herodoti Historiarum libri 9. recognovit et commentationem de dialecto Herodoti præmisit Guilielmus Dindorfius

41쪽

COMMEXTATIO DE DIALECTO HERODOTI .

librariorum arbitrio, qui manifestum le- meritatis suae indicium ipsi quamvis inscii reliquerunt 6, 7a, ubi quum Herodotus πλεηἀρρορ iis scripSisset, quod felici cona ciui a restituit Gesset inpus , illi autem syllabis male dia visis hoc pro Oirtus accepissent, hic qui

que formam contractam invexerunt, χειρὶ quae per codices omnes est Propagata. Δορυ. V. I Ovu. Δυουασθαι. Λoristus, qui apud Atticos veterest Μέθη, est, apud Herodotum, ut apud HOm rum, ἐρυγασθxiv est, qua forma Xenophon qti que et vulgaris dialecti scriptores interdum usi

sunt.

Δυο, non δυω, cum Atticis dixit Herodotus, si quid librorum auctoritati est tribuendum , quae in hae quaestione exigua est, quum veteres obreve et longum scriptura non distinxerint: eontra δυωὀεκα dixit, ut veteres Epici non raro, et δυωρεκα iniic 7, 9S , Iion δωδεκα cum Liticis , neque, ut DPinor, ουοκαιῖεκα p. 164, 4t 7, 62. Genitivus δυοis est cum nomine duali, ut ὀυoiv lv - ουσέωv I, 3I : cui a plurali ουωv quam sormam Ionibus tribuit Elistat h. p. 8oa, 28, etsi non ab his solis usurpatam esse Tabularum II racleensium exempla docent) locis pluribus , in quibus librarii patui in ιυ ρου cum iola subseri- Pto) ὀυoiv ουεiv scripserunt. Dati vias cuni nomino plurali est 3, 32; , i O4, cujus formae exemplum aliud est apud Λretae lim P. I , I. Nisi lioe ex Oololai corruptum. Nam Oolui χιτω ες dixit Arcti Eus p. sit, I 7 et δοιαὶ 64, 5'. Alia ejusdem corruptelae exempla memoravi iii Thesauro vol. 2, P. III . Dimique notandum

δυο indeclinabile apud Herodotum cum genitivo plurali 8, 8a, cum dativo 7, 149. Com Positum legitur apud Herodotum 4, 66.

'Eεἰκοσι et formae epicae, paucis quibusdam in locis olim lectae, nunc codicum nH- toritate sunt remotae, qui ilico It et 0roi Praebuerunt. 'Eθελκiv centenis locis scriptum 1 rvarunt codices e non infrequens tam ora Et i. in θε Liv,

quae forma priori post hahenda apud Herodo

Elap. Elarri pro dixit Lucianus De dea Syri c. 49. Apud Herodotum vero 7, isia, Apscribitur, recte an secus non liquot.

Huius verbi conjugatio ab Atticorum consuetudine his formis dissert. x' Eis civ pro ἐσμί. ; χ' εα- ατε pro seram)-ῆτα.3' Imperfecti Drma sci ii ientaliva ἔσκov. 4 u itinetivo his sui παρευ3 4, 98ὶ, cujus persona tertia pluralis si, si interdum in mutata in cinlicilius, et optativo Ai ἐυιoi I, 6 et Ia S , cuin

tamen non Constans uSus est, quum multo P

queritius traei reperiatiar. Tertia Persona pluralis modo hiησxv est, ut P. 74, i 3; 376, 33; 389, 39o, a; 43o, i, modo acu, ut P. 56, 22; 288. 43; 434, 4 . Participio itisv pro iisvώ σα ov, Pt adverbio ἐοντως Pro Mettisc. Imperfecit formas' vel ῆι, et Diu, quae paucis olim in locis legebantur, ex Epicis temere ab librariis Ho-rodoto esse illatas jam Struvius notavit Qua Stion. I, p. 2Ο. Nec Lucianus Diu dixit, sed-: v. S aa ad p. 737, 46. Eadem alius formae ratio, Aσi, quae recte legitur in oraculo ἔ, 66, et De . Iliens est apud Aretaeiam, male vero in Codice linci pro alsi illata est Herodoto I, ras. Neque Pico litvαι usus est Herodotus, liuod apud Lueianiim legitur De dea Syr. e. 4, 34, II, 33, 35, et frequentatum ab Aretaeo est, qui adeo σταλθέμε- v si pro ἀπελθει, dixit P. 4 ex tr. , sit ulvat Pro θε

vat P. 1 4 ex tr. Di I 3O. Non mimis alienum obiisti Herodoti est ἔσσεταt, quod apud Liacia n. l. gitur De dea Syr. e. 39, 2G, 25. De ait g non loim perseeti ἐσα, vel ἔσαυ supra diximus , i5.

Ευεκα praepositionis dii. e tantum in codicibus Horcidoti stirmae reperiuntur, ελεκα et elut-κtu, Pae lite ante Consola arat fi paritor atque voca Ies. Ego ubique eLεκε, scripsi, formarum Ioiit carii in Πτε, et Attiet iv analogia commendalum. Apiid Lticia irim τουvtκα Pro του λεκα, de quo

E σθαι pro Avυσθαt dictum ex composito cognitum est ἐπε uti dii 4, 64. Nam verbi simplicis nulla apud Herodotum exempla sunt. Εinet quum simplex tum in verbis compositis, infinitivus artat et participium εἴπας toti os apud Herodotum leguntur, ut a oristi secundi qtiae serebantur exempla , t Irisv lim tu elet v, vel invitis libris corrigere non dithitaverim. De participio recte praecipit Greg. Cor. p. 48I: tir v χρω-αι, ἀλλk6ε ζας μετοχ.8 ἀοριστου πρωaτου, προ epouτες τυ ρας. Intactum vero reli liii im

8,68, I, et ἄπειπε et πρω i ta I, IS 5, qiriim scirma εἰπε, vel ut alii seribunt artou, cuius omnitici rarissimus usus suit, consulto abstinuisse videatur Herodotus. Aoristi prinii soritiae modiae plura apud pum exempla reperi inlur de verbo composito Aori sti Passivi qui apud Atticos ερρηθηv m , larma Ionica εἰρέ-

42쪽

i 58; 4, i 6 i , 6, 33, Sa, i 3S; 7, 348. Male igitur

ἐπερησο v et scribi ir r, I 4. Nihili est inti- ρεο laevo et cluod olim lectum 3, 64 non dol, halde solidi a Buttinatino. Recte nunc ex aliquot codicibus t ρο v c legitur. 'Eκεῖυος. Hujus Pronominis formam Ionicam χεivος esse testatur Praetor alios Apollonius Dysc. De Prononi. p. 33s. Utraque forma, prorat metrum postulat, ut utitur poetae epici, lyrici et tragici. Apud Herodotum v cro tot sunt formae trisyllabar exempla ut hoc vocabulum in iis esse cens ain quorum s armani Atticam Ionicae praetulerit Herodotus. Itaque tibi quo εκ tum scripsi Partici que ἐκει,- , non κε ivon, ct ἐκειθευ edidi pro κε id av I, Iaa, et κακlissi Pro καi κειθι 2, Iaa, quemadmodum ἐκεῖσε , non Miσε dixit Herodotus. Et ἐκεium constanter apud Lucianti m. V. 5aa ad p. 736, 43.

Evtῖκα L. V. 'Eπε xv constanter apud Herodotum nusquam

iret v, cujus Exempla multa sunt apud alios hujus dialecti scriptores. Male επηυ libri nonnulli 4, I 34. Contra xlv dixit Horc Olus, nusquam

παρ' 'llροουτω κεῖ,τα t. Particulae simplicis det tu nulla aluid Herodotum exempla roperiuntur: composilae Ateietav rara quidem , sed certissima in codicibus vestigia supersunt, ut non dubitavcrim Herodoto suam ubique reddere formam, expulso Attico Draieta. Eodem modo μαεπε tetiv

vatis exemplo i dicitur pro Quod anno lavit Gr gor. Cor. p. 473. Alii ut Hippocrati iu

E. πη v Iones dixerunt Pro τῆ . . 'E., non ela. quaim in Praepositione si inplicitum in vocabulis cum ea compositis ab Horu-

dolo dictum esse eertum haberi pii tost, licet librarii interdum cic in inierint. Eadem adverbii ratio est, quod aliquot iii locis male tico,

script tim erat.

Ecσωυ iii codicibus Horodoti sero constanter scribitur pariterque ἐσσου, , qua verbi forma Irin s pro Attico ητetctu risi sinit. Recte igitur Schae rus adverbium quod Olim quibusdam in locis legi ballir, in λσου mutavit. Apud Hippocratem et Arctae lim εστ ou rt σσου. Et aiυ. Utici a impor secti forma log ha tur I, 48, tibi voram restitui Εjusdem g ncris vitia ab L. I in dorsio nolata in Thosa timvol. 3, P. 26o3, 263S, sunt ἐγει Ira ot eis: .Q, qa zelogobantur i, II 8; 8, 26, et εχθει in versu II r. mosianaciis apud Athen. II, p. 598, A, quod

Zόη. Legitima uec est substantivi forma, qua Attici quoque veteres usi sunt, ab librariis ii nraro in mutata , de quo dixi in Thesaurovol. 4, P. 55. Libetis tot apud Herodotum exemplis est munit in lal non dii hilari possit quin hac forma sola uti ei placuerit, quod non attendentes librarii uno alteroque loco ad communis dialecti

πολεμου, quod ζωε iv scripserat Herodotus, ut απὸ bis τες dixit 4, 22 et alia similia. Compositum est 3, 25; irrata He I, Iao. Similis verbi forma ἔδρωει, est, qua Luciantis utitur De d a Syr. c. In , 27.

43쪽

COMMENTATIO DE DIALECTO li ERODOTl.

liis . Luci atriis vero λελιος praetulit: de quo dixi

S aa ad p. 74 , 5 a.

Polliis Scribendum esse ostendimus S i ii dixit 1l π Otiis, Don εως. nocti igitur si, sto, ubi libri

Dira CS το τηv rusti tuendum esse

liWeighaeii serias is talia vis dubitanter coniecit. Adjectivum ab hoc nomine derivatum λῶος Scribitur roo et I 6O, quod tertio qlinquo loco

, 157 restituendii in suit, ubi tu libris

scriptum. Θεασθα i. Hujus verbi Herodotus quattuortisti A est temporibus, praesciiti, in Persecto, ao-risto et suturo, quarum forma, adscivit Homericcis . Nam prae sontis Participium apud cum ostdηευ λευος sa forma orieo ααt, qtiae cum Dorica θαρρατι compararida int), i in persecti tui ἐθηειτο

θην σεαi: librarii vero his quoque formis Pliis uno

in codicibus ti , I, Partim εοδεῖτο scriptum DSt, dubitari potest an i λαειτο potiussit scribondum , quod jam Schars rus restitui

Vocalem brevem Herodotus servasse credi

inopi αστός Pro θαυαν, θαυααζω Plc., utrum di xoritu Prodotus an dii, lithongo Ionica iistis θωυαα volu ,,U Lx Scripso rit a imittis est dubitatum. Nam codicos ct si hoc tio mou et iisque derivata Plc- unique PUP u scri Pta exilibent, tamen ut iam alterius scripti irae salis frequentia sunt xempla.

lilii antiquam Ionicto dialocti formam bio μα osse vi dori in Thosauro significavi vol. 4, P. 258,

an quo Praetcr Hesyclituiti anno larunt granimalici tu ai, peti d. ad Gregor. Cor. P. 654, ii 68, 998. Λlicram formam, Servatis adeo punctis dia reticis, , de solidore studuit Stinvius in t uaffli Oitu in de dialecto Herodiali spectini nobilio, gω issismωι vocatis Cimorii Ciari nil iii

ctoritat in , quam lux issimam osse trauitiarum Pridem cogi iit uiri est ot Pirilendorimi, quos ii Ovitii Ati magistri commisi runt, Errora in exum Plis. Itaque his auctoribus nihil aliud officitur, t tuam Scripturae Por tuu exempla in codicibus illi intintomporum exstitisse. Idem tamen Strux iiis et μῖμα probat, rejicit τε λυμα, cujus non minuS Do I ii ii tia quam de θωυαα ritis lite dori vatis Oxemplantas esse habituros crodibile est, si ae pic is queris illius usu S USSU l. 1ὀγtas pro Attico istatu constantor ab Iuro doto dictum , ot saepissime quidem iii formula των- ὁμευ : raro iii uno alteroque libro in

γ, τ; 6, 2O; 7, 1ac; κατ lex, S, i 6. Huic forma accurato rospondet coniunctivi forma in qua libri omnes coiiscutire videntur 4 , 19 3. Excluta sectui vidi tur tortiam Persi nam pluralis

44쪽

aliquot eo dicibus male a quibusdam illata 3,

Ios. In recta scriptura libri consentiunt, I, Iaa. 'itas pro communi dixit eademque sorma in derivatis et compositis , ut lih uti, et lλ- usus ost. Malo igitur eodices optimi novom,v 8, 38, ubi recte vulgo ἰθυ. Iκελος, quod adjectivum ex tmesi epica in prosam Ioniam transiit, et προσί&ελος in colliei bus aliis sic , aliis etκελος et προσεικελος scribuntur. Poetae epici utraque forma usi sunt, t&ελος scribentes tibi syllaba longa, lactoc ubi brevi opus esset. Ego apud Herodotum ἔκελος et πρυσ-

cum derivatis ot compositis omnibus ut lρῆσθαι rρεια ἐρεῖο, ἔρηξ ἔρουπίη lyραντης lρυν γηκαλλιρέειvj cxtrita quam communis forma lem habet litera i et i producto ab Ionibus dicitur:

V. Gregor. Cor. p. 4 5. Et reetam scripturam Plerumque sera ara ut librarii, excepto verbo καλλtρέ iv, quod sere constanter καλλε ερέ, tu scri-Pserunt, vel iit 6, 76; , ri 3 , 334 , 9, 38, 96. Ceterum formae Ionieae lρ ali in is etiam apud

Ρo tas scenicos Atticorum iistis suit, cujus exempla pleraque librariorum oblitoravit imperitia i de quo dixi in Thesauro vol. 4, p. 544. Iouvat. Hujus verbi formae ab Atticorum usu his modis discrepant. Pramentis indicativi et in Persecti personam tertiam singularis ab sorma lσται, sumpsit Nero tolus: nam dixit 4 , o 3, et impe isectum sm 2, DH; 6, 63 ; κπιιστα 6, 43. Ex quo sequitur bπιστησι et tui στη, quae in libris leguntur et, roa, et 5, I 6, iii larios et i, sis mulanda suisse, quemadmodum ivtntiarent, cuius verhi ratio est eadem, I , I , in ἐνεπιμπρα

Infinitivi 'forma epica tauriα tvαi libris pluribus illata i , 6, pro ἀπιο xi apud Herodotum non magis serenda quam ἐστα xlv xt in codicibus plerisque i, i , ubi ἔστεια t recte eodex Mediceus et Suidas A. V. ΓυIης Persecti pluralis personae secundae sor nya vitiosa προεσeaατε vulgo lecta 5, 49,' frustra

defensa a Bult manno Gramm. Vol. 2, P. 29, verae cessit codicum optimorum scripturae προεστατε. Recte vero habet persona tertia κατεστεασi

Ioita pro , lolii pro ἐστια, tot πορι Pro ἐστιατορι , pro έoioc dixit Herodotus t in quibus formis exprimendis paucis tantum in locis lapsi sunt librarii, velut a, I ;S, ao; 6, 86; 4, 7, 135. Ionicam formam, quae

communis huic dialecto cum Dorica est, testantur Εtym. M. p. 382, 4 , et Eu St. P. 28O, II. Καλλip eis. V. Κεεοθα i. Diphthongum ei verbi vilatat et compositorum in te solvit Herodotus quattuor in formis, κειται ἐκέετο κεεσθω κέεσθαι, quibus diphthongum saepissime intulerunt librarii. K livetui in κεαταὶ solvitur, lativeto in ἐκεam. Fommi fi stilutis etiam ceteri seriptores Ionici usi,unt, quanquam in horum quoque codieibus magna svit librariorum inconstantia. Κεατα iquod pro κειται aliquoties apud Lucianum legitur ut Arciae lim P. Io I, scribarum eAt Peccatum, quod non debcbat scriptoribus ipsis imputari a Bulina antio Gram m. vol. I , P. 566. Non minus vitiosae sunt formae ξυγκέοveteri apud Aretaeum P. zo, σ καυται P. 55, et quod plane absurdum est ἐπικε Hai p. 85. Ninito ἐροεόαὐος lion Suspectum est, quod legitur P. 9I ox tr. et i 24 his. Nam apud Horodotum certo aliosque diphili ongias in participio servatur iiDn mutata. Mira fecitndae porsonae forma crit πρόσκεαι spira πρόσκεισα ij iii epistola Thaletis apud Diog. L. , 44, quae comparari l3otest Cum κατακεiai inhvitino Hom. in Merc. 254. Κεινός Pro nisi et, non κε Μεος, quod male in libris qui husdam scriptum 8, 28; undE κεκε --

jus stirpis v. 6 i. ΚλT 8 ov, formam Homericam , librarii Herodoto intulerunt 5, 7 a, tibi scribendum fuit κληδόvi, in qua scirma libri consentiunt 9, 9i pt

Κληαι, forma Ionica soluta pro Helere volquod Attici veteres dixerunt δε et, frequens apud Herodotum in compositis ἀποκληstis

ubi libri multi συγκεκλήισμώηv male, quemadmodum ἐκκληιζωεvοi Scrilitum erat in v c teribus

45쪽

editio uibus i , 3 i , ubi nunc ἐλλυορι Gm e libi is optimis legitur . Plusquam perlaetum passivi ἀπεκεκλεατο salii ἀποκεκλήατοὶ legitur 9, So,

quod ἀπεκεκληixto scribendum. Nam γακλέατο non huius verbi, sed verbi καλάεis plus ilia n-

i64. Substantivi κλη1ς pro Hali vel Hic unum apud Herodotum exemplum est 5, io 8, ubi Κληῖδες της Κυπρου promontorii nomen memo

ratur.

Κρεσσυ v et Iones Pro x iociis et dixerunt.

Λ χαvei v. Futuriam hujus verbi apud Atticos λή 'oἈαι erit, apud Iones λαξο-t, a brevi. Idapi id Herodotum semel logitur 7, 344. Idem substantivo Metic, quod Attici dicunt, his rasus est 4, 2 . Pravo accentii is iv apud Gregor. O r. p. 934. Λαμ6xvr iv. Quas tuor sunt hujus verbi tem iri ra, quor uiri formae ab Atticis disserunt. Nam Peiscium activi non εἴληρα est, sed λελαςηκα ictim Plusquam persecto λεγας κεαὶ, qua forma Εui,oliri quoque alicubi usum esse annotavit grammaticus in Craia ieri Anecd. Oxiati. UOl. I, P. 268; l erfectum passivi λ μααι l a brevi , quod Allici pleruili lite tiληααxi, rarius λέλημ-uxi dixerunt. Sic Praeter alios Sophoclos memoratus a grammatico Cra mori l. c., qui addit τη-v λέληπται, το πληθυvlix Λ 'lακι λελεια ταi cx quibus verbis non potest colligi λεχερατα inpiid scriptores Ionicos lectum res . Aoristus primus passi i est ἐλαμ. v et suturum medium xlx μμα t. Adjectivum verbale, quod Atticis

Λη R. Tres huius nominis sorinae iii codicibus Herodoti reperiuntur, λα λεως ληκ : Vid. Va P. teri . ad ν, aa; 2, 124, Ias ; 4, 24η;5, 4 a, b, 336. Quarum uua vera hahenda est λη , comparanda Ct vηος Pro v Σος ab Ionibus dicto, quam libri optimi scrvarunt S, 4a, ipς lim illud λεω: irimcndat, quod aliis in locis posuerunt lili rarii male interpretati veterum s ripturam co- licii tu ΛΕΟΣ. Accedunt ad haec grammaticorum nou Contemn uda tosti uicinia, Herodi alii in Epit amo Λrcadii p. 36, 24, λαος mi λος Pone ut is , Iles vel iii Λη- per εωτὶ καi h v interpretantis, et grammatici in rameri Mocd. Ox On. vol. , P. a 37, 7 :-λτορ ατ e tuu ἔρα tua mi Olari , καietot i id est seri ploribus Ionicis i Orit Homerumὶ τραπε u Λη - lππυειας. Diversa' iii nominibus propriis milii in compositis rationes secutus cst Herodotus. Nam Λαοῖα vetoc et Λαοδ uerret nominum formas ΕPicorum usu saucitas et Λεωπρέπεος Simonidis earininibus celebrati ser vavit non mutatas, nocAαραγους nomen i6, ιατὶ, cujus aliud exemplum est in inser. Acarnaniae apud Boeciai. v Ol. 2 , n. 3794, b, alia sorma induere voluit. Contra Axstomu, non eri Spartanum, qu nil nati lata tantum terminatione Λαου imi, dixit Xenophon Heli. , a, 38, in Λευγατ iv mutavit, de quo diserte monuit Pausan. 3, 2, 3, non Ληα. metu, qua forma utitur auctor inscriptionis apud Meckh. vol. 2. n. 2268, eodemque modo Λει in δης scripsit 6, 3 7; AM, ξορος 3, 187; Λεωτ έτερος 9, 33. Λlωτυ- λιξηv vero, Spartanorum regem, Λευτυχiὀεα dixit. mira nominis forma, quae non ex Λεωτυχiὀετ, sed ex Λεοτυχέἰεα contracta esse potest. Nominum in λαος exeuntium forma Attica usus est in λεώκ. Sic Mevεγ-ς 2, i 3, 336, tr 8, 139 cum adj urtivo

gitur i, i 98 subi et duo optimae notae libri Mummu); 4, 7S; λουσθαi 3, a 4 , Ωρυτο 3, t ab; CX quo Sequitur λουόμεΜοi, quod legitur in libris

3, 23, in λου alvo i esse mutandum. Maru an lixi'ός dixerit IIerinlotiis dii hilatur. Prioris formae tria reperiuntur exempla sa85; 4, aua ; 9, tral, quorum in duobus postem rit, iis libri plii res alteram praebent formam μαστός, in titia omneS Cori sentit in t 3, 133 5, 18. Haec igitur constanter restituenda videtur, noti quini librarii ex Homero ut alia multa invexerunt Ionici usus ignari , ei jus teste iii habemus grammaticum in Cra meri Anecd. Oxon. vol. , P. 443, ιη : ce σημείωταt το ς, set

pro μέτιθος et υπερμε Ιαθης Pris υπιρ- dixit. Librarii et si in his ili εν lue vocabulis interdum ad communis dialecti formas aberrarunt, de quo dix Erunt IVes,cl. ad I , Si , ct Κ n. ad Greg. Cor. P. 468, in universum tamen Ionica, sali A diligenter sorvarunt. , μεζ ωοῦ. V. M εἰς pro lin. tarma ab Homeris rasurpata, quam dialecto molicae tribtiit Eustatii. p. Ir74, 19, legitur apud Herodotiri, 2, 8a, Pt Ilippocr. p. 256, I : lv mi et r.δεκα μησι μεις ετ ι. I e ila livo αητι iii corrupto diximus S it.

46쪽

ut stetis sum. V. 'uvet t. MEvtis et composita dixit Herodotus . non liva iv, quod saepissime, etsi non constantor, apud Aretaeum legitur et apud Lucian. De dea Syr. c. 29. Utra Ilio forma pOolae epici usi sunt.

Mηiovic : nam de actentia dissentiunt grammatio ij I, 4 ct 77 , ubi prae serotida videtur aliorum librorum scriptura Μηουες, qtiae exem Plis Homericis common datur. Similis diphili ongi intitatio in nomino Θρασυραῖος est, quod Θρατ scriptum 9, 58. Mi μπι σκε iv. Imperativus praeteriti passivi, quin pud Atticos 1μαΜησο est, μάμvlo est apud II rodotum S, iob, nisi libri fallunt : quam sormam ex Orphei Lith. 6O3 t epigri, minato Anth. Pal. Appon l. 855 memoravit I. beckius

ad Buti manni Gratiam. v I. 2, P. 244. Plusquam persecti ἐαε uri veto forma soluta lineuvέατο apud Herodot. Σ, Io 4.Mψεα tarma soluta Pro uvff. Vide S 9.Mυυvoc Pro ii ος dixerunt Ioncs omnes pariterque in derivatis et compositis, quorum CX m-pla apud Herodotum sunt μου, v, μου v προυε xv

N16άλωτο: in libris pleris Itie legitur 9, 12O, ubi praeserendi im v εαλωτοι, quod in aliis est et apud Eustalli. P. I 28, 35. Alia ratio adjectivi Trio xt ης, quod Herodotus I , I 36 Homeri exemplo praetulit Attico tav τέτης, et Piploiκm 4, 46. qua sorina jam Hesiodus usus est. dira iv Λccumularc praesentis nulla apud Alticcis exempla sunt, duo apud Herodotum , qui tetrivέουσι dixit 4, et περ ivit iv 6, 8o. Λoristi vero vῆσαι forma Homerica vηῆσαι legitur I, SD, Pt Izrpivηησαι I, IO7 his, contra 4, 164 ; uum σε , 34; πυvvηοας 3, 86; 7, IOI : unde illis quoque in locis vri σπι et περιγῆσαι, quod librinoi mulli praebent, praeserendum judico. Porsectum σ/v-αται Pro euotvrivταi legitur 4, pro dixit Horodotus, ut ληος pro

λαος, Piniumque modo προπι i I, 5 I, et πρ ηυὶ ' θηΜαίη I, 9a; 37, 39: quam eandem esse tuae vulgo πρ aim dicatur observavit Harpocrat in s. h. V., qua forma, Olim a multis addubitata, hodie inscriptionum veterum auctoritate extra dubitationem po, ita v. Curtium ad Inscr. Delph. P. τηὶ, praetin alios usi sunt assi schines in oratione contra Ctesiption tem p. 69. ab Harpocratione citatus , et aeschylus Eum. 2r, quemadmodum περ ivxim et truvvαιος Pro περivαος et oαος dicitur : quae comparavit Franckius in annot. ad Invcrr. Ri Cliteri p. ISo.

Νηυς. Hujus nominis declinatio Ionica haec

Frequentia in his formis peceata librariorum , qui nominativi et dativi forma decepti vηος vrietvηες et scripserunt: de quo dixit Schweigh. in Lexico vol. 2, P. I a S. Aecusativi pluralis sor

de quo diximus 5 4.

usu , de quo videndus Phrunt clius P. Iosi odit Lo ch. , aliena logitur I, IS9, quae nihil caussae

set cur in lubitationem vocaretur apud Hemulo tun . nisi vεοσσietc Pt vl-σilo v legeretur 3, iii, ubi nulla o libris annotata scripturae discrepantia est Prieter vossistiis ex editicino Aldina. Parum Onim verisimile est alia vorbi alia substanti vi fornia uti placuisse Herodolo. Qiram ob rena recte judicasse Portum puto, qui utvlοσ-σEυμέ, α restituit. Herodotus retorique scriptores Ionicipiare tintibus Poeti fi epicis Constanter dixerunt Pro vοσος. Patiterque adjectivum α,ουσος scriptum apud Herodotum I, 3a : verbi vero vοσευ vocalis simplox latita constantia. ut videtur, in libris est servata, ut vix ulla relicta sint vestigia diplithongi, vellit Μουσέ ou apud Aretaeum P. bi, B, citius discriminis ration om probabilem excogitare ego non possum. Quamobrem diphthongum ubi quo restituendam conseo et verbo Μουσέω et ceteris dori vatis, velut v τηατ et quae apud Hippocratem et Aretaeum modo Sic modo per unealem Simplicem scribuntur , quemadmodum pioυωος et Ουνοαα diphthongum e nimia nom habent eum derivalis ot compositis suis omnibus. Eatvος Pro taum ejus lite derivata Di composita omnia per diphthongum ab Ionibus dicuntur, vellit itivi iv ςLiviκός ςlivisς ξε ivoxetouratv Et πρωξε ivo: , quod πρόςe ος Scriptum olim 8, I 36, consention libus, ut videtur, codicibus, qui alibi non raro hoc quti pie in nomine servarunt diphthongum; sitiae ne a nominibus Propriis quidem aliena est habita, vellit Tiaό:εiv K 8, I 28. Eυυός, qua forma veteres Epici constanter et lo Pragicis Eschylus Pt Sophocles aliquoties ii, i

47쪽

c0MMENTATIO DE DIALECTO HERODOTI .

Sittit, apud Hero lotum quoque aliquot in locis

logitur, longe frequentius tamen xolvoς et composita ἐπίκοivo; et avακοi-υσθρα. Poetae lyrici utraque forma usi sunt, prout metro comm

OWh et δραάζει, pro ivri et lορτά ti, frequens apud Herodotum aliosque liuius dialecti scri-Ptor S. Formae Ionicae unum in poesi Attica xemplum superest Ionis tragici apud Allien. 6, p. 258 F: ἐviαυσ etv ερτ iv αre 'nam sic codicis scripturam ἐορ τευ emendavi. De qua correctione immerito, ut opinor , dubitavit Meluckius in Exercit. in Athen. I, P. aa, qui quod unicum hoc esset Ionicae formae apud Tragicos exemplum, transpositis vocabulis nunaerisque minus elegantibus seribere maluit, ἐνιαυσιαv rὶρ vhv lupet iv δei αrei v. Cui conjecturae, quae mihi quoque in promptu erat, nil Tam consulto praetuleram. Nam si Euripidi Electr. 625, scarina AEOlica εροτic semel uti licuit, hi id ni Ionica semel uti licuerit Ioni 8 Adjecti- una αν ὀρtαστος legitur in fragmento Democriti apud Stob. Flor. 16, ai. Quod ἀυόρταπιος Scribendum vidctur. οὐ particulae formis praetor hanc ipsam DSusc t Herodotus duabus ουκ et ουκι Pro Attico οὐχ l : nain tertiae GI locus non fuit, quum lite

a S leuites ante spiritum asperum in asperas

non mutet .

per diphthongum scribitur si, 36, 43 , 56; τ,

74, 129, 1 3ὶ uno excepto loco T, II 8, Dodona que modo ουλυμπlatvοἱ I, 74. Quia indicio sit si, i cari licet reliqua quoque iri jus stirpis nomina ,

'ολυαπιας 'ολυαπiη 'ολυαπix 'OHliretio et O .υμ- et lovικης et 'Oλυ uatioδώρου nomen 9, at , omnia per diphthongum esse scribenda. Oυ αα eius Hie derivata s vo λάζεο v Leti vetv Ουυοααστος) ab Ionibus per diphili angunt scribuntur, quae nominibus propriis quoque 'Ovolaxκραος I, 6, et 'in οααστός si , I 27 , restituonda videtur. Nam qitima iii nominibus cum ξεvoc compositis forma Ionica ξεium adsciwatur, nulla excogitari ratio potest, cur nou id om sactum sit in nominibus cum ὀυομα compositis. involλα cum articulo conjunctum saepissime in libris recte scriptum τα λουομα, aliis lanicii iii locis non paucis librarii cras in Atti eam intulerunt υγομα, quae locum non habEt in forma vocabuli Ionica. Quamobrem ubique τὸ Ουvolam Scripsi. Disticilior de augm sentia verbi ὀυοααζ iv rt compositorum in otia ε iv μετουρααζttv προτυυς - μα riv quaestio est. Nam codicos Herodoti littertriplicem fluetuant tena pommi Praeterit Orim

eadem per ω vel ου scripta exhibentes. AC Prima quid om scribendi ratio manifesto salsa est: nam augmenti im si omittore placuit Herodoto, nece

dicere debuit. Itaque hoc solum quaereri duri relinquitur, utrum augmentum an diphthongus Ionica potior visa sit Herodoto. Ego augmentum praetuli, quod majorem a libris auctoritatem habere videbatur di quanqi iam non dissileor alteram quoquo scripturam habero quo commendo tur. Nam quum Ilerodotus verbis Ionicae linguae propriis, qualia sunt in civxtal μουvἀρρωδέε iv αρτε εοθαι lga s, augmentum nusquam

videatur adhibuisse, idem ei placore potuit in

philtongum spiritu dixti runt Ioues, paritertitio iti l rivalis ου Ficti, ουρiσμα ὁμουρος πρόσουρ K πῆ-όμουρος nisi hoc ex οαουρος vel πρόσουρος CDrruptum ost 4, I73ὶ et reliquis omnibus. Non minus cortum est ιυρος, τὸ , Pro ὀρος, τὸ , CDum Stantor dictum osso, ut vix operae Pretium sit notaro codicos Herodoti tribus qii attuorve iii locis in δρος clari Senti DP.

nnte vocales dixit Herodotus. Qitae lex luim salis diligenter servata in codicibi is sit, Pauca

48쪽

x Li

Participium retiεζο vox in codicil nistro lini illis retu ευμα-c scriptum 3, 346; ob ;8, 34 a. diliit tribuendum paucis his locis, qui- hiis major obstat alterius formae exomplorum nummis. De quo dixi , i 6. Hi uetia tisi. Vitiosa hirius vorbi forina ἰαπιπλεει legitur 7, 39, ubi duo codices ἐμπαλεi ut vulgi, apud Ilippocr. P. 464, 27ὶ vel ἰ tot ei,

i cle alius ἐμπiπλΤ, quam scripturam confirmat Sicilia iis Flor. 2o, 46, tibi vuls o quid 'm ἐμπι- πῖ.η, sed codex optimus ἐμπιπλα, quod lumπλffost, ut ἔστΞ pro dixit Herodotus. Noli magis serri im test λαπλεατο vel ἐπιπλέατο, ilia vulgo lectum 3, 88, in επ απλατο mutavi, iit 3, io 8, e Iibris com tum pro vulgato ἐπιαπλέετο. Acce lunt ad lime Oxempla formarum in libris omnibus recte scriptarum ἀvΣrtilμπλαμεv 6, 12;EurtinetλΞσi 4, 72 ; πiαπλασθαi 3, 84 ; ἐμπιπλα - μevoc 3, 1 2 8, ii , ct conjunctivus ut απλη- ται 7, 37. Ex quibus m. iniseritum est conjugalionem hujus vo ibi apud Herodotum i an domcq ti' iam verbi iet xxv xl. Λpud Hesiodum quod logitur rei μπλευται ί Theogon. 88υὶ ex Tri μιπλεου- σαι CD talia cli in e t. idiod pro etti νιπλιῶσαι dictum. ut ὀρεουσαι pro b ausat, si recte habet Scriptura illa, de quo magnopere dubito. Nam quum Π merus πιμπλΞσi dixerit, multo probabilius est Hesiodum qiici Iuc mi πλΞσα i scripsisse, quod ipsum H. Stophanus in Thesauro Posuit, Prae-cunte Lexico septemvirali, sumptum, ut opinor,ox oditicine Iuntina, in qua πιμπλῆσαι scriptum ut in aliqimi codicibiis, quod cx πιμπλlluat Corruptum osse judicavit omendationiis illius au

ctor.

ἄνυ mou τοῖς αλλοις dicens. Πλυ, riv et reliqua hujus v rhi compositorum lue tempora per ω Scripta apud Herodotum tanto conliri nata sunt exemploruin niln ero, ut locis r liquis, quam viis ipsis quos Iuc numerosis, in quibus vulgares formae πλεε tu πλ2υσε- σθαι etc. legebantur, Ionicas restituere non dii hilaverim

scriptum legitur 2, 3, et Καλλιπολλας I, 154, quos non dubitandum quin ' Ηλiοπολιήτας et Καυλ σαλήτας dixerit Herodotus. Sic 'Iεραπολῆτic in epigrammate apud Pliit. Mor. P. I 4, B: Ε

II ολλαπλisi . V. Λυπλήσιος. Πολλκ. P iae epici tribus usi sunt hujus adjectivi formis, πολυς πιυλυς πολλος, Herodotus una πολλή. πολλή. πολλόου, cuius tanta apud eum est exemplorum copia ut non dissicile intellectu

sit paucos quosdam locos, in quibus libri πολυς vel πολυ praebent svelut 3, 57; 6, 72, 125; 7, 46,

36o), ad ceterorum exemplum esse relingendos. Aliquanto major apud Hippocratem Et Aretaeum codicum fluctuatio est inter tres quas supra dicebam sorinas, quibus apud Hippocletitem quarta interdum accessit πουλλος, ab librariis ex gitata, veteriim Graecorum auribus non audita. Composita cum hoc adiectivo, velut πολυάρ Πλ- ρος πολυαρκής πολυτ ος πολυκαρπος, a 'muc sommantur ah Herodoto, non a πουλυς. quod male

illatum erat 3, 56, ubi vulgatum πουλυπλάνητος ex codice suo et Stephano ByE. s. v. , hi ) correxit Schweighaeliseriis. Simili erroru πουλυ oli in legebatur 3, 38. li faex, forma a Polluce si, i S aliisque gramma ticis lignita, ter apud Herodotum legitur 3, a aet 23, et frequens est apud Hippocratem et Aretaei m. tandem quum librarii non raro scriptis Attico ritin intulerint, quos πωμα dixisse extra dubilationem positum est, facile a P Paret ne Ionicorii in quid Pm scriptorum exempla Satis eorta habori Posse. Πρωικελος. V. Iκε M. IIτυισσε iv pi Iσσε iv legitur apud Herodo tum 9, 48. Hanc formam, tua etiam Poetae epici usi fiant, Ionicae dialecto tribuit Eustalli. P. 484. 3. Eadem bis legitur apud Eii ripidem inacch. 223, Hec. Io64 , alibi non Iam πτήσσε iudixit ut aeschylus et Sophocles. Ρεεθρου forma soluta pro ἔti θρ : cujus exem pia plurima sunt apud Herodotum. Σivεσθα i. Recta hare est verbi forma , jam ab Iloinero usurpata, qua non dubitandi ita est sti in Herodotus si iuui te vola usus sit. Nam quae in codicibus modo pluribus modo paucioribus

49쪽

COMMEATATIO DE DIALECTO HERODOTI . 1 Lli

et, in qua semel 5, 8 r) libri omnes consentiunt,emvέονα, lihrariorum videntur esse peccata, quibus fortasse verbi sietεεσθαι similitudo fraudi

Συι-- dixit Herodotus, non quod paucis saltibusdam. in loci ς ab librariis positum eorrexi. Nimia Matthiae fuit diligentia, qui post

vocabula in literam σ exeuntia latκ scribendum esse censitit in annotatione ad x, S. ab librariis interdum in σωος mutat ram :v. Var. lec t. ad a, IRI; I, 96; 6, 86; 8, 39. In σῶα i consenti imi libri omnes I, 66, ubi eoai jam ab Schae soro restitutum, in σωois et ,rar P. rio, ia); si, I 24. Suspectum etiam σως I, 24 ; 4, 76. Σταθμουσθαι pro σταθμSσθαι dixerunt Iones quemadmodum qua, in mutarunt. Sic

tu, II. 2 4 quorum ad locorum exemplum

non dubito quin corrigendi sint alii quibus vul

quod 3, 33o legitur: de qua forma dixi , io

Συv. Qua Attici veteres saepissime inter eo quo Thucydides constanter usi sunt Praepositimnisci forma duriore ςυου, et Herodotus molliorem os ita praelii lit ut ab ultera Prorsus abstinuisse videatur : de quo recte judicavit Schweighaeuserus in Lexico s. v. Συv, ubi unum tantum codicem Schellerati emianum inde a libro sexto frequentius inferre annotavit, et 1. V. ubi pauca quaedam ex uno allemque odice exempla commemoravit de vocabulis ς αααχος ξυγηνεικε ςυ αξολη ξυ αππιτες, quae nullius Plane momenti sunt si cum aliorum Um Parentur ni illii tudiit , in quihus libri in Gus Consentiunt. Quamobri in non dubitandum se Pilto quin cuαμάχυυς 3, 37 in συμ λαχους et αἰ ari mρ , quod in libris omnibus logitur 3, 8I , in ατυ,-mpos sit mittati duin , quen ad ino duni cmexa nullo turbatum librorum dissensu legitur 2, 57. Nuior de ceteris scriptoribus Ionicis dubita iiii os t. Nam tu libris Ilippocraticis centona sunt rati iii, lire forniae exempla, codicibus modo in .il torratra conscrilienti luis, modo inter iitram si ouuetuantibus, ita tamen ut aliquanto plus praesidii aeo dici biis habere videatur; Padeii stresere in aliis scriptoribus inconstantia animadvertitur, velut in fragmontis Democriti apud

stus λαμ- cst, qua forma Attici quoquo voteres interdum pro Lete μου usi sunt. Forma media et

est apud Herodotum 5, 8a. :iάρχης ot similia nomina, quae in αρχος politis terminare solent antiqui res scriptores Attici, primae declinationi attribuere maluit

Herodotus, ut videtur. Nam τα; in pytoau, non

Fortasse igitur τους ταξιαρχους 9. 42, in τοις ταξιάρχας mutandinii. Contra in v αυαρχος et vαυα χω libri consentiunt 7, 59, in , et 8, 42. IVσσερες, τεσσερα, pro τεσσαρες τέσσαρα dix runt Iones, eandemque vocalis mutationem numeralibus hinc derivatis adhibuerunt, τεσσερεσκαίδεκα τεσσερακωτα. Librarii vero interdum formas communes Posuerunt, vel iii I, 5r, ubi libri omnes τεσσαρας, quod correxit Schae sems, et 6, 4ι, ubi plerique τεσσxρσt. Tto,c pro dixisse Herodotum odit Oros sibi persi inserunt uno adducti exemplo 4, 165, ubis,ic restitui. Contiario modo peccatum 8, 74, ubi et ic silv- τελος in libris omnibus legitur, quod τευὶς scripsisse Herodotum aliorum locorii in non pali Ortim comparatio docet, in quibus τε 61: υέ. respcindentes halici formulas με iettv δέ, μετὰ δε, τέλος δl. Tia ρης, ε, forma Ionica Pro Tlαρα. f, SPrvata in libris 8, rao : τυδερ a χρυσοπασ a. Forma Partim Attica partim Ionica του τιτρα, I, 13a; πιλους etiάρας 3, 32; et iτρας καλευμενους I, 63 . quae τυ ρηv et xi ρας scribenda esse j. iii ab aliis est inieIlecti in . Apud Luci uni DE dea Syr. r. 42, τιτρη χρυσε qilod ipsum quoque τε H; scribonis

dum a

50쪽

Allieci mrmis lilii nisi iam dissert a corii ligatione liii έω sumptis, quemadmodum et is armas quasdam mutuantur conjiagationi in dico Pt Proprias e quas omnes non raro in torpo- ll.irunt librarii ad Atticae conjugalionis sibi mula alium antes. Ac primo quidem Pro etiθης et τί nazl Ionos et θεῖς et τεθεi dixerunt, ut

at 3 librariis mulata, sunt 3, 53; 4, 23, 34, 6;;

in nori, iti Di suturo ApD a τρε limi, quibus ipsis quoque α interdum illatum a librariis. V. Oxempla ali Selimoi gliaeu sero memorata in L xi Cn s.

do quo supra diximus. retreiροχ α pro &:έρωχος libri multi oi boni

Potius quam συς dixit Horodotus , si quidoxemplorum nimiero ccidi climque alictoritati

cujus non dubius apud Horodrati im usus est iii adjectivis cum χειρ conii visiti, , velut χειροήθης

Xρασθαι χραται ἰλεατο χρασθω χρατθων eoru H-que composita Iones dixerunt pro Atticis χρῆσθαt ἐχρητο, δρησθω χρησθων, tyiat illis Passim substituerunt librarii. Iisdem, iit opinor,nc optas reserimus apud Horodotum si iam de aliis scriptoribus nunc noti quae ram formas locis pluribus Oh, ias χρίεσθαι χρέ idit i χρέετο, quae Exsormis ii die videntur o, in εο vol eb, scitulum ha bentibus, quarum ratio alia E,t, ut χρι vetat Ciconjunctivo χρ et oriat Pira χρωvται, ἐχρeoum Proen ωveto, χρεωμεος suci Potiris χρεομε-ς : V. 5 9 pio χρυiμενος. Imperativus I sit a I, 155, rectius χρεο scribi vido tur, quod restitulum ab Solia sero et Decluens est apud Hippocratem, si tanquam apud hunc is loquo libri non raro χρευν Piubent vol formam vulgarem χροι, quzuOximenda est fragmento Democriti apud ΝtObaemii Flor. 62, 45. Hidem formarum activarum ratio, χρῆυ-χρΞ ἱλεα clina compositis αποχρα v

5 22.

De dialecto I, ni n ciunt. D scriptoribus qui vel ante vcl Post Hor ad tum Icilii eo Scripsorunt Pisi dicere aliolimn est a proposito nico, ditas lam n scriptiunctitas Ionicas, quae inter Luciatu opora lygi inlur, Palilli accuratius Portractandas niihi sumam, qiimita in exceptis paucorum qitor undam vi c. da illor iiii formis totae sunt ad imitationem Herodoti compositae. Sequar aut cm paginarum versitumque numeros editionis Didistianae, rari octionesque lilce mitius cortae vidi alitur addito interrogandi

signo ab ecteris distinguam. I