장음표시 사용
391쪽
Cur tion et t. in suspicari quis potest , horum additamentorum auctorem e sdem Paleas appellare voluisse , ut signiscaret , se Graiiani Opus plurimi iamre t ita ut prae eo nullius moni uti essent , quae ab se addebantur Z Videndus Antonius Augustinus d emondat. Gratιan. lib. a.dial. 2. c u. 20. . ibique Baluatu in no . ..ubi etiam has es iudicium Bo-
mauorum Correctorum num. l6. pag. 24. 2; Sic in ean. 2. catis s. q. 2. , ut Romani Correctores mouent , olim L, eo erat in κε iptio idem . quod significabat . eumdem canonem esse Calixti Potiti scis , ex quo superior laudatus fuerat. Vera erat haec inscri- Pti. , ante quam inter can. i. , et canonem . qui Hunc tertius est . Ruιρο secundus erat . Palea irit i poneretur , quoniam uterque Pertinet ad Calixtum, sed canon Paleae Domino interjectus tribuoiadu est Viriatio II. , eui revet aa Gratiano trihuitur ιn can. uti. dist. 6. des Poenit. dein , ut millam cetera , quae multa sunt . Oecurrit exemplum in crara. 2. 3. 4. 5. ciatis. 16. q. a. Post cationem primum Gratianus laudaverat Ucbarium II. , cuius verba de Φcribere vυlebat , sed canori 2. . uti tune iacet , non est Urbani II. , imo n. irritus quidem , quartus , et quintus , qui omnes Paleae numeu Praseserunt. Urbani II. est ea non fi. , ad quem initio Gratianus spectaverat , et quem -- cui dum posuerat , sed interiretis quatuor illis Paleis earum auctor Carionem 6. a sua inscri Pticine . quae Pst ante canonem 2. , separavit. Ex quibus manifestum eat , Paleas esse accessio aes , quae post editam a Gratiano collecti
S. XXVI. Altorum accessionum genus positum esse diximus in notis numerorum. His porro Gratianus unum caput ab altero minime distinxit , sed Perpetua oration Patrum sententias sui 'attexuit ; ideoque a Veteribus canonum interpretibus Gratianea capita non per numeros laudantur e X. gr. . Cau. i. dist. 8. , Sed hac formula quo jure
dist. 8. Antonius Contius , et Antonius Demochares Primi suerunt , qui duris Canonici studiosis sese rem gratam facturos putarunt , si notis numerorum adjectis canones distinguerent. Id ipsum ab Antonio Augustino factum est eo dem tempore, quo a Contio , Sed non eodem ordine ,
quod et ipse Augustinus profitetur i ). Contii editionem ,
Partitionemque numerorum sequuti sunt , qui hodiernos codices ediderunt , aut renovarunt.
Q Ipse Anionius Augustiuus do emendat. Gratian. lis. 1. dialog. 18.
v. 22l odit. Venot. eis. habet haec . Ego numeros addidi ante eam ediis . tionein , neque divitiare potui , quid in ea seripturus esset Contius . .
s. XXVII. Vix Gratiani opus in lucem prodiit , tanto ab omitibus in pretio habitum est , ut in scholis publico
legeretur , atque in foro tamquam pars communis juris pro-Poueretur. Nam ceterarum colἰeetionum iu Occide ute vix
392쪽
olla amplius habita ratio est, omnesque ad Gratianum I
terpretandum , ant illustrandum industriam suam converterunt. Plures autem suere causae , propter quas ea collectio tanto hominum plausu exciperetur ; et earum qNae dam ad rerum illarum statum , temporumque rationem squaedam ad ipsam operis praestantiam reserendae Sunt. Scilice in ne reeens invaluerat Schol Asticae Theologiae mo-thodus, auctore inter ceteros, vel patrono Petro Lombar
do , qua in utramque partem de singulis instituebatur disputatio , omniaque ad concordiam vocabantur. Ea methodo usus est Gratianus ; idcirco omnium ad se studia, Convertit , nii simili modo Petrus Lom hardus magnis est cum mulatus laudibus , et Magister appellatus. Accedit- qaod eadem aetate Ius civile Romanorum in Italia reviviscere, atque ab omnibus cognosci , ac plurimi fieri coepit , Vet Gratianus ex eo iure multa sumpsit , quibus opus suum locupletavit ; quod praeterea codex editus , ac sacile receptuS Bononiae , quo omnes iurisprudentiae addiscendae causa confluebant , haud dissiculter recipi , et probari nbique potuit. Sed ipsa operis praestantia magnam ejus Commendationem , et hominum existimationem conciliavit. Nam Gratianus summo studio , ac diligentia vetera omnia monumenta conquisivit , iisque omnem sere ecclesiasticam tu . risprudentiam complexus est, non ordine gemato temporum , sed ratione hahil a maleriarum , quas omnes suo lo- eo illustravit e collectionem dedit multo copiosiorem te teris , quae antea prodierant : magnoque ingenii acumine . et methodo non solum ad scholarum usum , sed e iam ad forensem exercitationem apta , et accomodata omnia , quae inter se pugnare videntur, ad concordiam vocare studuit.
S. XXVIII. Verumtamen illud accidit perincommode .
quod tanta vir sedulitate , tamen , quae illius temporis convclitio erat , neque satis suit antiquitatum gnarus , et rivos Sectatus pleraque in opus suum derivavit non ipsis ex son tibus , sed ex mendosis collectionibus Burehardi, Ivonis ,
ceterorum. Factum hinc est , ut saeps salsa pro veris usur'
pet , fidem adjungat Decretalibus Summorum Pontificum ,
quae ab Isidoro Mercatore confictae sunt; confundat cano Disilired by Cooule
393쪽
nes filii ni-sextae in Trullo synodi cum canonibus sextae s) di oecum enicae , sententias Patrum cum decretis Pontil;- cum Romanorum , aut conciliorum , et Patrem unum , aut unum Conciliam , atque Pontificem cum alio Patre , Concilio , Pontifice; corrumpat auctorum nomina, et locos, atque illis sententiam adscribat, quam numquam animo conceperunt; quaedam antiquata , et abrogata tamquam sua aetate probata , et usu recepta proponat si .
Postremum hoe observat S. Antonius Florentinorum Aulistea in Sum. Major. Pari. 4. tit. id. eap. 8. Ceterum de Gratiani mendis videndus in primis eat. Antonius Augustinus da emandat. Gratian. dialog. 3. et amy. Pag. 10. et seq. lib. 1.-.
XXIX. Cum haee animadvertissent Antonius Contius , et Antonius Demochares de Gratiani emendatione sedulo cogitare coeperunt. Primum igitur canones Omnes, uti diximus, per numeros disti uxerunt, ut facilius iuveniri , laudarique possent, deinde plii res decreto notaS , atque emendationes addiderunt. Sed cum multa adhuc esse ut co rigeu Ja , Pius IV. , et S. Pius V. selectis quibusdam viris, quos inomianos Correctores vocamus f i J, Decreti emendationem. commiserunt , quae demum Gregorio XIII. Pontifice sui L absoluta. Etiam Antonius Augustinus Tarraconensis Archiepiscopus eruditum vulgavit opus de Gratiani
omendatione , Quod comprehenditur duobus dialogorum libris
Horum viroram nomina , praeter e teros , describit Ioannes Douiniatus Praenot. Canonia. lib. 4. ev. 13. yag 398. et seq. erit. cit. 2 Proeter eos . quos memoravi , ad Gratiani opus emenda adam . talii plures animum adjunxexuuta sed omnium praε stantissimum est opus Caroli Sebastiani Be tardi comprehensum quatuor voluminibus in quarto , cui titulus-Gratiam eanones genuini ab apoeryphis discreti et eorrUti ad emendatio iam eo ineum, sidΘm μ eti . di teaiores commoda intem taliona illustrati vis, Non multis ab hinx auitia Le-Platius disputatio e Lovanti edita . novum se . inventum iri apricum protulisso ratus . plane Commentilios . ac nulliu auctoritatis es s contendit c nouos . quos Gratianus ex Concilio Carthagicii eis i l V., deseripsit. Sed quod uupor Le-Plntius . id multo antea cou suerat Chei tophorus Iustellas in praefat. ad Codie. Fecies. African. lom. i. Ablioth. Iur. Canon. μυ, 3 7. edit. Paris. 1661. , multique cum mProtestantes et et vero satendum est , huius concilii uullam extare mentionem in Codico exti num 'Ecelesiae Aspicanae, nullam item apud Ferrandum Dia e uum . Dionysium Exiguum . ceterosque auti quos collectores. . Guillelmuata aeua Ser.ιor. Melea. Holor. Eisr. ad an. 398. rom. 1. Pag. 369. edg
394쪽
Onii 1 40. rem sibi incertam, et obscuraui videri assirmat, quod item ait Berardiis sec. eis. Dar. 1. cap. 15. ρας 454. Contra tueartinius ad ian. 398. to n. 5. num. 67. ρας. 278. ibi quae Pagius num 1 f., Perronius tu' mons. ad Regem Angliare ev. 48. . Scbele traiiu' Ecclesia Asricana His- fert. 3. ev. 8. Pag. 2r i. seqq. dit. Paris. 1679. . Petrus de M in crisinsert. de Peter. colloetio ι ..eay. 7. Pag. 440. et s. q. odis. Roboreti 1763.. Tillemolitius Memoi e ρour serMιr a I uistola. Gesor. tom. 13. art. 123. et nor. 29. an Augustin. Viti Pag. 32 l. et 982. edit. Venet. 1732. . Gilii eruauistola. gene l. des autetira 3 cr. σι ecclesiast. lom. l0. chv. 20. at t. a. Num. D. Pag. 686. aeq. verum . ac germanum esse detendunt Concilium Carthaginiense IV., unde Gratianus xumpsit canon's . quos ita sua collectione de cripsit. Ut ut ea se res habeat, hoc certum Pst , quod liert iidem ean
nes Concilio Carthaginien i IV. n. itii me adscribi velint , tamen O pie iendi. ac repudiandi non sunt, u i vi, uni est Le-Platio , Iustello , multisqua Protestantibus. Nain plures eorum laudantiae ab Egberto Eboracensi , Eegi non E . Buchardo , fitas rimo Lucensi , atque aliis ἰ et ritus, qui ad ordi- Natioues pertinent , totidem verbis exhibet Sacramentarium Romanum, quod et Bibliothoea Reginno Christiuae edidit Cardinalis Thoma ius , qui elua auctorem putat Gela tum l. P. , quem in exitii saeculi U. labiis e in instat it . 6. Om. Cares Thomasii Pag. li4. ct seqq. , qaainquam et ipse sateatue alios deinceps recentiori aetate acces isse sestos dies , quorum de criptio Gelasio tribui uequit. Cqjus quidem codicis antiquitatem laustra in di erimen revocare eotiati sunt haeretici homines Iacobus Ba ii agius, et Christophor ux Matthaeus Psassius, quos solide re sellii Muratorius Litum Roman. Me itis dissert. de rob. liturgic. cv. b. Pag. 38. et sEq. m. i. edit. Nerapoli 1776. Quare omnis, si qui est. Gratia ni error eonsistit in titulo . sive inseriptione , quia nimirum Cooeilio Carthaginiensi Iv. canones ad cripsit iqui ejus revera non sunt et verum illi liaud sane enutemnendi, sed contra plurimi Deiendi sunt. Vide-sis Fratres Balleri illos in a Pend. ad ora. S. Ouis M. tom. 3. Par. 2. caP. 3. S. 4 pag. LXX.rVI II. seq.
S. XXX. De auctoritat cJDecreti sic habendum est ;
omnia , quae in eo reseruntur , vim eamdem habere ac seorsim a Decreto spectentur. Itaque luca S crae Scripturae , decreta Sumitior tatu PO uti sicuum et generalium Conciliorum , quam sua indole , et natura viri' habent , eamdem in Decreto retinent ; Cetera vero auctoritatem , qua per se earent , in Decretum translata non consequuntur. Sunt
qui illud ab Eugenio II l. approbatum , et publica auctoritate donatum existimant ; sed hoc merum opinionis commentum est , praeterea nihil si) . Num litam enim Romanos Pontifices Gratiani collectionem approbasse constat sa) ; quin etiam Gregorius XIII. , qui antea , cum Cardinalis esset , huic operis emendando a I'io IV. , et V. praepositus fuerat, ei pontificiam auctoritatem tribuere noluit , cum illud se Pontifice absolutum , et emendatum i q manus hominum pervenit. Disiti rod by GOrale
395쪽
o Si estrium esset . quod ex Kalend.irio Gymnasii Honori Iensis a i rara. 162. R. ιI. inbr. tradit Alexandei Macchia vellitis in No t. ad Sigon rarao Π IOD. non Ou. . ex ro colligi posset , Eugei. tum III. facultatem dodisse , Per quam rationi decretum publice Posset Iegi , et craticari. Sed primum nulla hic o ius decreti confirmatio est , eiusque legendi , et explicandi proe C plum'ti ullum c deinde veterum monumentorum , quao a Macchi avellio alseruntur , merito eruditis omnibus suspecta fides , et veritas. 2) Conser Antonium Augustinum Le. est. lib. 1. dιac. 3. pag. 26. ε
S. XXXI. Gratiani collectio , quae magna ubique laude celebrata fuit , multos ad eumdem laborem excitavit ;et hinc pili res ad colligendas Romanorum Pontificum de
cretales animum adjecerunt. Ex eorum numero dignus in Primis ine in oratu est Bernardus Circa Praepositus Papiensis , ac postea Faventinus Episcopus , qui circa annum i tuo. vulgavit Proet laritim Extrat agantium, hoc est dccretorum , quae extra opus . Gratiani Vagabantur. Nam haec collectio non tantum continet antiquiorum Pontificum decretales , canones liae Conciliorum , et Patrum Sententias , quae.
Gratiani diligentiam cssu gerant, sed et in primis constitutiones Summorum Pontificum post Gratianum editas, nimirum
Alexandri III. , Lucii III., Urbani III., Clementis III., Praeterea canones Concilii Latera uensis III. Collectio haec Prima collectio appellatur si .
ci ius et . jtiri canon. seci. s. cN3. 2. tit. 7. S. 92. Pag. 407. cait. Bonnae 1778. duas memoratii Bernardo Circa antiquiores collectiones Pontificiarum decretalium , quarum altera edita est a Meliem ero , altera describitur cum titulo Appendicis ad eoucilitim Laterarenso III. lom. 13. Coneil. Ln5bari mi. 416. seqq. , ni in hanc Autonius Augustinus suspicatur esse collecti utiem , quam ab Alano Oxnrntam paulo post dicarii. Illa divisa est in ii tul03 6 b. , quorum priores duodecim canones Concilii Lulci aliensis. III. Aine ordino corigo sicis , reliqui decretales Alexaudri III. , exceptis quibusdam e Pitulis , complectuntur. Haec autem tributa est iu Partes duas , quarum Prima eontinet ipsum Coucilium Lateranense III. , altera decretalos Ale- 'ndri III. , si aliorum quorumdam Summorum Potiti licum , atque in Clemente II. desinit. Itaque collectio Bernardi Circa , quae his duabus racentior est , tertia erit; sed ea generatim priuia appellatur.
S. XXXII. Noni multo post quam Bernardi collectio in lucom emissa fuerat, Gubertus. Abbas , et Alanus Epi
scopus Antissi odorensis omiSsas a Bernardo constitutiones collegerunt ; sed brevi eorum opera interciderunt. Itaque
396쪽
vix iis novam ahsolvit collectionem Ioannex Gallensis . fgu Vallensis , qui ea complexus est tum eorum dein Pontificum, de quibus diximus . tum Coelestini III. constitutiones. At, quo haec secunda collectio dicitur , eaque non secus ac Driama studio privato exarata est.
S. XXX III. Post Coelestinum III. Pontificatu Maximosianctus est Innocentius III. - , qui cum esset Iuris , ac Thooialogiae peritissi inus , valdeque studiosus restaurandae eccle si asticae disciplinae , plurima de gravissimis rebus constituit. Ejus decreta , quao duodecim prioribus annis odita suerant, collegit Bernardus major Archidiaconus Compostselis lamis ; atque haec collectio Romana con Vatis aliquando appellata est. Verum cum in eo volumine quaedam essent descripta , quae . minus vigebant usu judiciorum , impetrarunt Romani ab innocentio , ut Ponti scia auctoritate alia collectio fieret, quod negocium commissum est Petro B neventano Diacono , cujus opera in lucetn prodiit tertius Decretalium liber , seu tertia co ilatio. Atque haec quidem ex ceteris Decretalium collectionibus prima est , quas publicam auctoritatem obtinuerit, quoniam eam Innocentius confirmavit ; ceterae collectiones privato studio exaratae nullam certam habebant ficiem , Disi iis comprehensa decreta congruerent cum authographis , quae in scriniis Sedis Apostolicae servabantur. Tertiam hanc collectionem brevi conis sequuta est Quarta , cujus incertus est auctor , quaequE continet posteriores Innocentii III. decretales , et cahones Concilii Lateranensis IV. , quod eo Pontifice habitum est. Postremo Quinta collectio decretales complectitur Honorii III., eaque similiter, ut duae superiores Innocentii , Sed is Apostolicae auctoritato viligata est. Atquae hae sunt quinque veteres decretalium collectiones , quarum priores quatuor Antonius Augustinus , postremam Innoeentius Cironius odia derunt , notisque illustrarunt.
397쪽
DE DECREΤALIBUS GREGORII IX. SEXTO DECRETALIUM, CLEMENTINIS. EXTRA VAGANTIBUS.
I. Colleeliones deeretalium publica tantaea , unde sumpta est, auctoritate evulgatae. v. Collectio Boni saeti VIII. II. Colloelio Grogorii IX. VI. Clementinae. II. et IV. Cur ea Deerelatium no- VII. Extravagantea mina oppelletur Rua divisio , et VIII. Glossa,
ro utimur , constat ex Gratiani Decreto , Decretalibus Gregorii 1 . , Sexto Decretalium Boni iacit VIII. , Clomentinis , Extravagantibus. Gratiani Decretum , uti supra ostenclimus . nullam per se habet Publicam auctoritatem ἐν sed ea donatae sunt ceteras Collectiones , quarum nune facta mentio est. Quidquid igitur . in iis comprehendit E , legem sa-cit ; contra quae in Decreto continentur tantum valent , quantum per se ipsa extra Decretum valerent. Nunc de illis agemus Pontificiarum decretalium collectionibus , quae publica auctoritate sunt editae , lege inque constituunt. Sit initium a collectione Gregorii IX. , quas antiquissima earum est , et Pur quam ob Olverunt quinque illae Vetustiores, quas
S. II. Prodiit haec colluctio , quam proprio nomina Dct Cretales vocamus , auuia i 234. l) , studio , atqus opera S. Raymundi de Pennasori ex ordino Praedicatorum , cui totum negocium expedisndum , et conficiendum a Gregorio commissum fuit. Quod diastinianus in dure Civili praestiterat , ut ex Codicibus Gregoriano , Hurmogeniano , Theoclosiano , atque ex Novellis Constitutionibus, qnae deinceps emissae in lucem suerant, illis etiam additis , quas ipse vul-
398쪽
gaverat , novum Codicum absolveret , id in Iure Canon leo Grogotius praestitit. Justiniani lationem in eo filioque ipse est imitatus , quod ex decretalibus superiorum Ponti si eum a sustulit , quae inutilia erant , quaequM antiquata , aut quae inter se pugnaru videbantur.
1) Mymundus ex Hispaniis Romam venit anno i 230. , in eaque Urtis iussus a Summci Pontifice Lrium an .iorum spatio DPeram dedit colligendi, deere talitras et atque lilii; c tollectionem in manus hominum Pervenisse antio 234. , ostendit exemplum a Bremoridio editum epistolae Gregorii I x. tiuae ante ipsas decretales descripta est, dataque rionis Septentheia an . 1233'. Glia de Praessation m S. 3. yrum. 12. Pag. VII. et notas 8. et s. in Milam S. Raν mundi Pag. XXXV. : quae omnia praemissa sunt Sininmae S. Rarm tin villa Pennasore edit. Veronae 1744.
S. III. Inscriptum cst hoc opus Decreta litim Gregorii M.
compilatio. Sunt autem decretales epistolae , quae etiam absolute decretalos , et decretalia tremonsa. appellantur ,
Pontificias literae , quibus consulenti rescribitur , et quas decretales dicuntur , propterea quod iis aliquid generatim vim habiturum , re diligenter ex Pensa , decernitur. Compilatio idem ost ac collectio ; quamquam apud purioris latinitatis scriptores alia sit ejus vocabuli significatio si). Di visa vero eadem compilatio , seu collectio est in libros quinque , quorum ordinem , et res , de quibus agitur in unoquoque eorum , exhibet hic versiculus :Judex , judicium , clerus , connubia , crimen. Libri autem divisi sunt in plures titulos , quorum singuli plura capita continent, et capita , eum longiora sunt , in para graphos tribuuntur. Ex his quoties aliquid laudandum
est , indicantur prima Verba capitis, Vel numerus , vel utrumque simul , hoc modo ex. gr. Cv. venerabilem do Elect. , Cap. I. HB Cleri . conjug., Cv. tua nos 26. de monsal. et
' i) Compilare Latinis est surari, deripere , atque ita furto fraudare , ut ne pili quidem spoliatis relinquantur. Hoc sensu adversus Verrem idem
voeabulum usurret Cicero ael. 2. in Ver. uum. 13. m. om. 4. Pag. 212. edit. Oli ere Gen M. 1743. cum inquit, consulem , exercitum , Proseinciam-qειε compilarit. Similiter λ L. 9. sue ad. L. Iul. μeculat. sacra publica compilorς idem est ac diripere. Alio significata Festus co ita/a, ait est e sera , et in unum eouae . Hi ne a S. Isidoro et Olog. lib. 10. O . ιμι.
399쪽
. yng. 464. edit. Cl. Arretili Romas 1798. compilator dicitur qui eum sit it alii na dicta permiscet, si tit solent Pigmontarii in ρila diserora mixta
contundaro. Quoniam autem Ravmundus sua collectione multa coegit , atque Commiscuit , ea recte compilatio appellata est.
2 tu allogandis huius collectionis capitibus interlici a quibusdam a
let vortium extra hoc incida caρ. 7. Extra da elece. . ut nimirum patrat caput illud evira Gratiatii decretum reperiri. Sed haec minus frequens est allegaudi ratio.
S. IV. Complectitur haec collectio non tantum decretalou Pontificum Romanorum a S. Gregorio I. usque ad Gregorium IX. , sed etiam Ioca quaedam Sacrae Scripturae , canones Apostolorum, decreta conciliorum ab Antiocheno usque ad Lateranense IV. generale, multa demum, quae ex Patrum, aliorumque Scriptorum operibus sumpta sunt. Itaque Gratianeae collectionis exemplo potius Docrotorum Molumen appellanda videretur verum in eam Decretalium nomen recte, et apte cadere perspiciat quisquis animadvertat, it Ilus partem maximam conflatam esse ex decretalibus Summorum Ponti sit eum , additis praeterea canonibus generalium Conciliorum Lateranensium III., et IV., qui praesertim auctoritatu Alexandri III., et Innocentii III., iisque Concilio praesidibus editi sunt. Contra vero in Gratiani opere multo minor est Pontificiarum decretalium, quam decretorum aliunde excor
S. V. Prodierunt deinceps et aliae, uit res nata postulabat Summorum Pontificum constitutiones, posteaquam exiit atque in vulgus emanavit Gregorii collectio ; et hau sane dignae erant, quae unum in corpus redigerentur, Partemque Communis juris constituerent. Itaque Bonifacius VII l. anno quarto , postquam Summus Pontifex renunciatus suerat, usus
opera Guillelmi Archiepiscopi Ebredunensis, Berengarii Episcopi Bitterensis , et Biceardi de Senis , qui omnes Cardinales postea creati sunt, collegit canones duorum generalium Conciliorum Lugdunensium si , et decretales Pontificum Romanorum , quae post editam Gregorii IX. collectionem suerant evulgatae, atque ex iis, suis etia in comprehensis consti tutionibus , consecit sextiam decretalium. Quo nomine Bonifacius suam collectionem appellari voluit, ut significaret, eam ess e quasi supplementi loco Gresorianae, quae constat
400쪽
lthris iiiiiiiiiii e ; sed illa etiam ex iisdem numero libris conficitur. Cum s jus capita laudantur nam Gregorii exemplo Bonifacius tribuit in plura capita unumquemque titulumὶ infitio additur in sexto, ut a capitibus Gregorianae collectionis distinguantur, hoc modo ex. gr. CV. Concertationi δε ρο- pellat. in G.
ei alias duas Bonifacio antiquiores memorat collectionEs , quarum alteramal, Innocentio IV., alteram a Gregorio X. Exaratam, utramque aulem. Bi,ehemero evulgatam tradit. At hae r vera non an ut eollecticines ret plurium decretis , scitisque absolutae . uli retoras disse constat : sed decreta sunt
duorum geucralium Conciliorum Lugdunensium , quorum prim Innocentius IV. , alteri Gregorius X. praefuit. Uterque Pianti sex decreta Concilii , cui ipso praesederat , ab omni Lux Observari praecepit datis literis ad Aea indemiam Bononi Busem . quae tunc celebritale tamae singulari florebat . neque hae literae efficere possum , ut inter eas collectiones, de quibuε agi mus , unius , alteriusve eoncilii decreta reserantur.
S. VI. Boni laeto successit Benedictus XI. , et huic postea Clemens V., qui partim ex suis epistolis , partim ex decretis Concilii Viennensis, cui ipse praefuit anno I 31 a. , uia amdecretalium compilationem absolvit. Sed cuin morte occupatus eam Promulgare non potuisset, Proximus ejus successor
Ioannes XXII. eamdem publica auctoritate donatam edidit III. Kalendas Novembres anno secundo sui Pontificatus, honest anno i 3 i. . Hae Constitutiones Clementinas vocantur, quod auctorem hahent Clementem V. , qui eas vel per se, vel per Concilium Viennense ab se celebratum edidit, quamis quam ipse eas cum titulo Septimi Decretalium evulgare sta
tuisset. Idem in iis , qui ita superioribus collectionibus , Ordo servatus est quinque sunt libri , in quibus plures sunt tituli , et in his plura capita continentur , quae laudantur hoc modo ex. gri Clement. si iurissi de relio domιι. f. VII. Post Clementinas prodiere Extraoragante4 , quam
rum nomine omnes , quae extra corpus Iuris Canonici vagantur , constitutiones comprehenduntur. Ea de causa , uti demonstratum supra est, Bernat diis Circa collectionem suam, qua complexus est decretales Summorum Pontificum , quae Gratiani dscreto non continebantur , Breinarium Extriava