Alexandri Aetoli fragmenta, collecta et illustrata ab Aloysio Capellmanno

11쪽

nomine ex Strabone lib. V. p. a 56 restituendum esso nomen Alexandri Molossi; de Alexandro Aetolo

Stephanus ne cogitavit quidem: profecto enim voc. Πλευρων eum commemoraturus suisset; quid ad hunc etiam castella et ea quidem Italiae pertinuerintὶ Illud sortasse licet praeterea suspicari Alexandrum et natuminorem suisse Arato et superstitem eius, quoniam inter eos nominatur, qui Aratum dicuntur commentariis illustravisse: sed in eorum catalogo' etiam scriptores Arato longe antiquiores commemorantur,e. g. Thales, Parmenides, Hermippus, profecto nullam aliam ob causam, nisi quod et hi de astris

scripserunt; quare argumentum nostTae quaestionis ex eo repeti nequit. η - πανδοσία τρουοιον ἔρυμνον, περὶ 11, 2 λέξανδρος

d Moλotio ς διε pθαρ . Stephani Byzantii verba haec sunt: MΠανδοσία, φρούριον Βρεττίων ἐtλυανόν, 1eικορυ- cpori πεοὶ ο- λς ανμος ὁ Μολοττός. Antea Iegebatur Ἀλέξανδρος ὁ Αἰτωλος. Iste catalogus invenitur in Petavii doctrina temporum Tom. III. p. 147. edit. Animerp. 1703. additus comme tario qui inscriptus est 'Eρατοσθένους ἐκ ceiam Ἱππάοχos εἰς τὰ ζ οάro υ φαινομενα. Catalogus ipse inscribitur

οἱ περι του notoro υ συνzαζάuενοι. Commentarii verus scriptor nobis ignotus est, et sortasse catalogus non eiuΕ-dem scriptoris, qui commentarium scripsit: commentariu enim non sine omni doctrina est, tu catalogo autem suriptores et Arato antiquiores et recentiores, qui RStr nomica tantum tractavere argumenta, imprudentissime

eum veris Arati interpretibus eo usi sunt. Eo by Cooste

12쪽

Alexandrum nostrum apud Alitigonutis Goniatum fuisse in in dictum est; eum Alexandriae quoque habitavisse vel certis quibusdam citusis Commotum illuc prosectum suisse, vel a r gibus amatum atque istos ab eo carminibus celebratos nemo quidem scriptorum aperiis verbis testatur, attamen dubitare de his rebus ridiculum foret: Alexander iisdem quibus litterarum studiosi omnes tunc temporis impellebantur causis adductus est, ut patria sua omissa quasi COH- sugeret Alexandriam, ,,urbem bonarum rerum Copia florentissimum, totius terrarum Orbis quasi sorum λε, ubi ,,in communi provinciarum atque terrarum vastutione et vexatione lutum et augustum praeSidium ac receptaculum litteris divitia sapientia in Ptolomacorum xegia orat provisum ; Alexander eadem qua Ceteri, qui Alexandriam artium ac litterarum colendarum causa confluxerant, regum benevolentia fovebatur, et foventibus corio in carminibus gratum se praestiatii η's, atque dignus habitus est qui optimis illorum temporum tragicis adnumeraretur ὶ, qui postea, quia septem fuerant, Pleiadis nomine sunt appellati. Qui vero illi septem fuerint, et veteres, quos lauius

rei testes habemus, et recentiores alii ullos veterum secuti inter se valdo dissentiunt. Suidas modo sex

13쪽

Plo Indis tragicorum nomina commemoravit: SosIphanem, Sositheum, Homerum, Aloxandrum, Lycophronem, Philicum. Unus Hephaestionis Scitoliastes p. 32. do his excepto Sosiphane laudat etiam Aeantidem ac Dionysiadem, et alter Scholiastes p. 93. Praeter sex illos a Suida laudatos Aeantidem habui. Octo igitur Pleiadis poetas a veteribus varie laudatos videmus: de his unum excludere diu recentiords frustra conati sunt Alexandrum quidem nemo -; frustra est etiam Leisneri disputatio de Ρleiade tragicorum grae corum quam instituit Gietae I 745. 4. A. M. Nagellido Pleiadibus vetorum graecorum Dissertationcm scri A lidors. I762. 4.ὶ legendi copia mihi non fuit concessa. Doctissime vero atque ut mihi quidem persuasum est rectissime Mehius in Schedis Criticis ot de singulis poetis disputavit et generalem illam quaestionem instituit, cuius viri sententiam ut breviter videatis, una haec Verba ex eius libro p. 28. transcribam: ,,Nullum igitur ex bis octo, quos dixi, cum specie iuris ex Pleiade removere poterimus, videturque adeo intes antiquos ipsos de illis discriamen suisse. Id vero ex isto veterum discrimine

3 a) Nunc Naehius, ut ipse ex eo audivi, si unus excludendus sit, Sosiphanem putat excludendum esse, de cuius tempore valde discrepant testimonia apud Suidam. ,,Σωσις ανος, Σωσικλέους, Συρακουσιος, τραγικός.

14쪽

veri simillimum sit, non iam primis illis temporibus

Pleiadis nomen, sed nescio quanto postea inventum fuisse, neque aut septem tantum tragicos vixisse aut ex omnibus innuam examine laeto septem optimos

in Pleiadem misso receptos. Foriasse etiam plures quam illi octo suere, quorum posteriores Scriptores alii alios septem, amatissimum illum numerum, ut cuique optimi videbantur, Pleiadis nomine, ab uno tantum invento, secuti omnes hunc unum, complexi sunt. Hoc tantum quaeri, nec vero diiudicari potest, Suidae quis Pleiadis poeta septimus fuerit. Ceterum PIeiadem tantum tragicorum habemus: quae enim nonnulli do Pleiade Poetarum simpliciter tradiderunt, - ποιηTων απλως - quaeque Fabricius de Pleiado comicorum collegit ex Athenaei loco perperam i

tellecto I. XIV. p. 664. a.), ea satis resutata videa Naehio in Schedis Criticis p. s. sq.: Nimirum Pro tragicis ipsi ignotis bonus homo ΤΕetresὶ poetas ingessit in Pleiadem insantibus notos, Theocritum, alios. P. 3. : ,,Μaebon, licet comicus, cum poetis Pleiadis Tragicis Satyricisque conserri potuit ab Athenaeo. ' De pluribus vero poetarum Pleiadibus cogitari ac

tradi potuisse, et a variis varios in unam Pleiadem suisse confusos, id eo minus mirum videatur, quod non unus quisque illorum poetarum uni litterarum

- reliqua exciderunt.

15쪽

studio deditus suit, sed omnes fere omnibus studi rum generibus et quidem diversissimis simul occupati suerunt, ita ut idem grammaticus atque poeta,

idem epicus atque dramaticus, idem comicus atque tragicus esset, qua de re mox plura disserentur. Alexander aequales atque haud dubie samiliaritatis litterarumque vinculo quodam sibi coniunctos

habuit Aratum Solensem, Antagoram, Thebaidis scriptorem, ac Simmiam cuius praeter epigrammata ex Molline, epico carmine, fragmentum habemus in Tretiae histor. Chiliad. VII. v. 605 - 7o7), Rhodios; Lycophronem Chalcidicum, Homerum, νεωτερον δ' , οὐ τον ποιοτον, αλλ νιον Μορους τῆς ΓυLαντίας ποι τριδος δ'), reliquos Pleiadis tragicos; deinde Philetam Coum, Theocritum, Callimachum, alios,

quorum omnium Alexander et suis et proximis indotemporibus certe non minimam famam aut minimum nomen habebat. Scripta eius multo post Chr. n. cognita sucrunt: nonnulla enim epigrammata eius inserta sunt anthologiis, quarum priores primis post Chr. n. seculis colligebantur; Athenaeus, qui plura ex eius scriptis fragmenta servavit, tertii seculi est; recentissimus quem constat ipsa Aetoli scripta legisse, quinti seculi fuit Stobaeus. Fortasse hoc ipso seculo quinto,

monumentis graecarum litterarum tam pernicioso, Hephaestionis Schol. p. 32. Hephaesti Schol. p. 93.

16쪽

interierunt nescio quo salo, suspicari licet Constantinopolis inccndio exstincta, aut postea seculo septimo in hibliotheca Ptolemaeorum per Arabes igne deleta; non usque ad Suidae tempora servata ea fuisse ex

ipsius voc. Ἀλεξανδρος) Suidae vectis plus quam

veri simillimum est . Romani Alexandrum, quantum ex iis, quae do eo tradiderunt, colligi potest, cognitum videntur parum habuisse: Virgilium vero nonnulla ex libris eius petisse testatur Macrobius S turnul. lib. V. c. 22., testimonium Poetae nostro a modum honoriscum. Virgilius fortasse Parthenio magistro auctore Alexandri scripta cognoverat. Alia de Alexandro, nisi de singulis eius scriptis, testimonia nulla habemus. Alexander Aetolus in omnibus sere et poesis et pedestris orationis generibus videtur versutus suisse,

quod quidem ipsi et omnibus est illorum temporum

scriptoribus Comin uiae. Poetae ingenium suum qualecunque erat quasi dividebant inter omnia carminum geriera, atque argumentR carminum non tam ex veris

poesis lautinus quam aliunde ex rebus ab ea longo remotissimis, e subtili aliqua disciplina, ex astronomicis, physicis, geographicis, aliis rebus, quas dixeris

boni poetae minime esse, haurire solebant; neque vero ab historicis rebus poetae abstinuerunt: quae enim ex historia investigata habebant, ea nimio plerumque ostentandi studio carminibus inserere, atque historici versibus tradere historias conabantur. Μaxime vero Grammatica, qualis tunc temporis fuit, quam non appellaverim novam disciplinam, attamen novam

17쪽

veteris dis plinae speciem, omnes quosquos seripi res occupatos tenebat. IIanc dico Grammaticam, antiquitatis indagatricem, quae hominum, temporum rerumque gesturum monumenta memoria et iudicio complectitur; duisis scientiae incredibilis suavitas semel percepta per duo sero secula hominum mentes ita tenuit, ut nulla vehementius quam Grammuticae, studia vigerent Rβὶ. Poetarum, quorum opstra Cur que mugna in sabulis subtiliter explicundis atque idcirco in perscrutandis veteribus scriptoribus coli

Cuta erat, et Grammaticorum studia communi vi u-culo inter se summopere continebantur, neque bonusquisquam poeta fuit, qui non esset Grammaticus; Deo vero omnino ullus ex omnibus illustre sibi nomen comparatum habebat, isqui non et bonus poeta, et grammations et philosophus et mathematicus praeclarus existimaretur . Quanta illorum doctissimorum virorum de nobis et omnium quae Sequentur temporum hominibus merita sint, profecto a nemine unquam dubitabitur: ultamen polymallita illa certum est Hingenia obrui potius quam uti debuisse ε -

πολυφεαθλα νοον ου διδασκει - atque tam Variam scriptorum copiam ab uno eodemque prosectam aut

vorum uberrimi eius ingenii suisse indicium, nutipsis litteris pcrutilissimam existimare minime possum. Non enim tam variis ac prope diversis ingenia ho

18쪽

certo haud levibus grave aliquid ac malium elaboretur, toti nos oportet iis dediti simus. Neque illius aetatis scriptores tam inventioni quam veterum imitalioni studium suum laboremque navarunt: inveniendi tempus quare Miluxerat, aetatis

quae successerat homines in eo summam operam

Collocabant, ut priorum inventa colligerent, imit rentur atque subtiliter explicarent. Quare non immerito velut Eratosthenes, qui secundas in omnibus disciplinis tenebat, suae aetatis Beta nominatus est, sic omnis illa aetas in toto temporum ordine liti rarum graecarum Beta appelletur. Habent tamen scriptores et inprimis poetae Alexandrini, antiqui quidem illi, suam elegantiam, amoenitatem et am bilem simplicitatem quandam, non horridam illam et incultam, sed mundam et politam eoque magis notabilem, quo obscuriorem eos diligentiam in aliis rebus posuisse apparet, sed communem tamen Cum omnis istius seculi vitae olegantia. Miramur adeo in iis et laudamus orationem tersam, nitidam, puram ct elegantem . δε Sed ego hac de re ne aut levia dicam, aut eadem, quae a viris doctissimis optimo

iam dicta sunt, legatur ipsa Heynii disputatio de

genio seculi Ptolemaeorum in opusco. acad. vol. I. cons. Manso in variis scriptis, in commentatione quactinscribitur Ueber das Rhetoristae Geprage der Rom.

19쪽

LITTERA A.

Alexandri Aetoli varia scripta. quorum partim nonnulla fragmenta, partim nomina tantum uobis servatas sunt, partim etiam neutrum quidem, sed solum Indicium in nomine ipsi poetae tributo, tu hunc mihi visa sunt ordinem redigenda: A. Grammatica - B. Dxamata - C. Anapaestici versus D. Phlyaces - E. Epigrammata - F. Elegiaca G. Epica - H. Astronomica - I. Historia.

Ex Suidae atque Eudociae do Alexandro locis laudatis apparet praecipuum ipsi nomen fuisse Grammatici, quippe quod ab iis velut cognomen constans

Aetolo addatur, quamvis cum Grammatica re vera scripsisse nullum usquam testimonium traditum sit.

Equidem existimo illud nomen Aetolo tributum esse nonnisi propterea quod magistri publici provincia

functus in schola tum litteras docuerit, tum scriptores veteres commentatus sit atque interpretatus, sicut praeter alios etiam Callimachus Hermocratis Grammatici discipulus recut τtκῖς a munere docendi Ii teras appellatus est. yy Nullus tamen dubito Alexandri commentarios discipulis in schola traditos inscripta eius reserre, quoniam veri simillimum est eos etiam scriptos publice editos esse.

20쪽

LITTERA B.

Quanquam ex omnibus dramaticis Alexandri ea minibus quinque tantum versus nobis servati sunt, ires ab Athenaeo, unus a Stobaeo, quintus in Soholiis Homeri, ex liis tamen ipsis versibus, aliorum .eius dramatum nominibus ac Suidae testimonio comparatis, non modo tragoedias eum s Pipsisse, sed comoedias quoque, satis cerio ut videtur colligi potest. Mirum quidem est a Suida eum dici tragoedias, non etiam comoedias scripsisse; at Suidae silentium hac de re uni tribuendum incuriae videtur, quae quanta nonnunquam summae eius diligentiae atque doctrina fuerit coniuncta, uno iam exemplo, quod ad nostram rem quodammodo pertinet, etiam si alia non essent, satis comprobaretur. Nimirum ex Pleiade sex tantum poetas nominat, et eorum quemque dicit esse unum e septem illis Tragicis qui Pleias nominentur: Septimum vero omisit. Aliud exemplum vide infra de Sotade Ιiu. D. Ncque obiicies unum eundemque poetam tragicum et simul comicum esse non posse: illa enim aetate scriptores omnes sere omnia scribendi genera complecti solebant, neque tam Suo quisque ipsius quam temporis ingenio atque indoli obsequebantur, utque neutro in genere, neque tragoedia neque comoedia summopere excellebant, ita in utroque facile poterant esse mediocres. Idem illo

Callimachus, Alexandri acqualis, a Suida diserte dicitur et comoedias et tragoedias scripsisse; et Alexander Aetolus, poeta tragicus, qui phlyaces composuerit,