Alexandri Aetoli fragmenta, collecta et illustrata ab Aloysio Capellmanno

21쪽

LITTERA. B.

aeque bene ad comoedIns potuit scribendas converti. Sed argumentum iam desiderabis, quo doceatur ab

eo re vera Comoedias scriptas fuisse. Poetae nostri fabulae Athenaeus I. IV. P. IIo. E. et nomen et fragmentum servavit, quorum ex Miroque comoediam eam suisso quam veri simillimum est: οεκ δοααατος

ωλεξανδρου, ci επιγραφο Πυτος lag. I.). Fabricius in Bibl. Gr. eam tragoediam dicit, quoniam Alexandor

nusquam comicus appellatur; Harlesius vero iam nominis causa eam inter comoedias refert; profecto mirum hoc nomen tragoediae.esset; fragmentum vero servatum clare ostendit maximam sabulae partem suisse convivium rusticum diligenter praeparatum et

iucundissimis delectationibus instructum. Dubitabis fortasse de ipso huius fabulae scriptore; non enim Athenaeus Alexandri Aetoli s. Pleuronii eam esse testatur, sed Alexandri: at ullus quisquam Alexander qui huius dramatis scriptor sit, cogitari non potest. Patriae significatio propterea videtur omissa, quod et ipse Alexander noster ut poeta dramaticus Athenaei

aetate satis cognitus erat, et carmina eius. dramatica valde celebrata: ubi alia nostri carmina laudantur, semper patriae significatio addita est. Ob eandem fortasse Causam, quamvis certa quadam huius rei causa non opus sit, Athenaeus lib. XV. p. 690. b. c.,

ubi ελεγειον aliquod poetae nostri laudatur, eius nomini addidit o τραγονδοδιδασκαλος. - Μeursius in Bibl. gr. voc. Ἀλεςανδρος Auωλος huic ipsi eam tribuere non dubitavit. - Haud minus veri simile videtur Tους Αἰπυλους, quod Alexandri carmen Zeno-

22쪽

LITTERA B. bius ad Proverb. Cent. VI. II. o Ira Πία των εἰς τον θανατον laudat, poetae nostri comoediam fuisse, quanquam ne unum quidem ex ea versum servatum habemus: Meursius I. I. diserte eam tribuit Alexandro Aetolo; Fabricius recte statuit esse nomen Como diaet quoniam vero Alexander Aetolus τραγωδεδιδασκαλος appellatur, apud Zenobium pro Alexandro Alexidis nomen restituendum existimat; idem iam ante Fabricium coniecit Andreas Scholius, Zenobii editor, propterea quod Suidas eiusdem illius proverbii dicit Alexidem eomicum ἐν αἰπολοις mentionem secisse: fatetur tamen Seboitus nihil mutandum. Zenobii

verba ad istam παροιμίαν haec sunt e ,, αὐεννγωι ταυτος

Ἀλέξανδρος ἐν Αἰπολοις. Ἀριστειδης μὲν ουν φησίν,

η τῆς γλωττης. αλλοι δὲ φασιν, Ora τ 0 καταγινωσκostis οθανατον τρια προσπέοετο, ξίφος, βροχος, κωνειον. Suidas voco. tα εἰς τον θανατον eadem narrat

omissa tantum Aristidis mentione, interpositis vero verbis μέρινηται υλέζις ἐν Αἰπολοις. Theodorus Can-lerus, quem Scholius laudat, in Zenobii verbis pro 'Aλ. ἐν Αἰπολοις coniecit Ἀλ. o Αἰτωλος, quae coniectura id quidem ostendit eum de vero Alexandro cogitavisse, attamen et ipsa iusto audacior est, et eo refellitur, quod verba ἐν Αἰπολοις etiam apud Suidam leguntur, e Zenobio haud dubie transcripta; nomen vero scriptoris aut ipse Suidas incuria mutavit,

23쪽

LITTERA B.

aut librarius aliquis apud Suidam scripturae eo pendio non intellecto, sertasse χες. Scriptum, commpit. Utcunque res erit, hoc loco non tam propter Suidam Zenobii verba, quam propter Zenobium Suidae mutanda videntur. Andreas Schorius Zenobii

verba in latinum sermonem ita convertit, quasi Aristides ab Alexandro exempli gratia commemoratus sit rverba enim Ἀριστειδης μὲν ουν φησιν, OTι κ. T. λ. sic interpretatus est: Aristidem ait consulto oraculo De*hico obsignatum accePirae etc. Vocabulum φησιν retulit ad Alexandrum, referendum vero est ad Aristidem: Aristidi infra oppositi sunt αλλοι; verba sunt Aristidis ' , non Alexandri: si Alexandri essent, haberemus certum indicium τους αιπολους non dr maticum Carmen fuisse : Aloxander proverbium illud in comoedia corte non explicuit, sed eius tantum fecit mentionem. De proverbio ipso cons. Mnterum ad Suidam et Petri Ρantini annotationes ad Apostolii Cent. XVIII. pro v. ao : Tu Tρι α εις τυν θανατον. Sequitur Tιγων, quod Carmen utrum comoedia suerit an tragoedia, omnino non liquet, fortasse ne fabula quidem: nihil enim .ex eo seruntum est, neque nomen ipsum Cognovimus. Id quidem partim ex nomine, partim ex nuda nominis ab Athenaeo iactamentione mihi videor coniicere posse unum ex Cons. Athen. lib. XIV. p. 641. a: ας Ἀριστείδης

ρησὶν ἐν τεγίτε a Περὶ παροιμιῶν. Qitis vero fuerit hic Aristides, ego ignoro: fortasse Nilesius intelligitur, qui historias scripsit. o

24쪽

I.ITTERA B. maioribns earminibus suisse, sive epicum, sive dramaticum: aliae vero hac de re coniecturae frustra sunt. Athenaei locus est lib. XI. P. 496. C: μνημο- νεωμ αυτου προχυτον, poculi cuiusdam) καὶ χέζαν δρος ἐν Drori. Sic legitur in vetere ms. et omnibus edd.; diversissimae tamen factae sunt Coniecturae:

a Schweighaeusero). Miror quod a nemine proposita sit coniectura ἐν Tίμωνι, quae comoedia laudatur Antiphanis ab Athenaeo VII. p. 3O9. d. . Alexandri Λιονυσος a Marciano laudatur in scholiis Homeri apud Villoisonum et hoc domatis nomen esse ex uno in scholiis versu servato apparet irg. IV.); utrum vero comoediae an tragoediae, potest dubitari. Comoediae multae veterum poetarum traduntur Dionysi nomine inseriptae: Chaeremonis, Epicharmi, Eubuli, Magnetis Atheniensis, Timoclis, aliorum; tragoedia ουδεν προς τον Λιο-σον; Euphorionis Epicum fuit carmen α ιονυσος. Nostrum forinsse drama Satyricum fuit, non quidem trilogiae dramaticae adiunctum, sed solum ac nudum qualia ea carmina saurica erant a Sositheo δ')restituta aut potius inventa, quibus in Bacchi hon rem compositis Alexandriae Philadelphi temporibus certabatur, quae certamina Theocritus XVII. II a. Naehit Sehedae Criticae P. 4. sq. Elchstaedi. de

25쪽

LITTERA B,

ιονυσου linoυς αγῶνας appellat. Versum, qui se huius est, levi sacta emendatione ipse a nullo di uiaticorum genero abhorret. Ceterum ne quis opinetur hunc fabulam Alexandri Thasii esse, qui in Elm. M. Voc. -υνυσος laudatur, dicam hunc Tlia sium oviginem vocabuli Αιόνυσος explicare conatum fuisse, quod Etymologi, non poetae dramalici est. Superest unus incertae Alexandri fabulac versus

apud Stobaeum poetae nostro haud dubie tribue udus lag. V.). . Quales' et quantae Alexandri atque omnium Pleiadis poetarum iu tragoedia virtutes fuerint, hacque ex reliquiis, neque ex veterum testimoniis potest cognosci. Sui ipsorum temporis illi septem tragici optimi erant *φὶ, multa digni consideratione , ab antiquis tragicorum principibus, Aeschylo, Sophocle, Euripide, proximum locum tenebant ). Alcxander ab Athenaeo lib. XV. p. 699. b. appellatur τραγωδο- διδασκαλος, quo quidem vocabulo nil aliud significatatur quam scriρtor tragoediarum: de poeta tragico praecepta sabularum agendarum sive scribenti si v alio modo tradenti cogitari non debet. Item . ab Aristotele in lib. de art. post. IV. q. 13. isto vocabulo intelliguntur ipsi poetae, Aragoediarum scripto-ees: ibi enim Οι τραγ γδοδιδασκαλοι oppositi sunt τοις κωμεν, ποιοις; et apud Schol. ad Ar. Plui. v. 29o.

26쪽

Philoxenus dicitur διλοαυβοποιος ὁ τραγωδοδιδασκαλος.

Nominatur τραγωδοδιδασκαλος ο τας τραγωδιας δε δασκων, quem Latini docere sabulas dicunt. Ista loquendi ratio inde quidem haud dubie orta est, quod poetae dramatici sabulas suas in scena edituri histrionibus praecepta suas partes agendi dare solebant et paullatim vero prima illa significatio ita mutata est, ut postea poetae sabulas in scena edentes docere, διδασκειν, eas dicerentur, atque ipsi τραγωδοδιδασκαλοι nominarentur. Praeter hanc frequentissimam huius nominis sormam alia quoque invenitur, τραγωδιο- διδασκαλος apud Lucianum Tom. VIII. 3I. ed. Bip. Tom. III. I 26. ed. Reidi. , minime suspecta; quae vero apud Scholiastam Aristophanis l. l. antea legebatur, τραγωδιδασκαA0ς, nulla est atque ab interpretibus iam emendatR. Alexandrinorum tragoedia non antiquae atticae Imaginem praebuit imitatione expressam: in Graecia enim haud multo post Euripidem tragoedia propoConsenuerat, quare non inde potuit Alexandriam transferri, sed ab ipsis Alexandrinorum poetis debuit restitui vel quasi denuo inveniri. Ad bene colendam Rugendamque artem dramaticam sacra illa Bacchi Certamina per eximiam regum Alexandriae muDificentiam instituta plurimum valuere. Habuit igitur ea haud dubie suam indolem: habuit profecto sua Vitia, Verum etiam suas virtutes; qualia autem haec omnia suerint, id semper nobis erit incertum, neque scio

an non illud a Langio paulum inique factum sit, quod in Vindiciis Tragoediae Romanae p. I 6. Ale-

27쪽

LITTERA C.

xandrinorum poetarum artes Vocavit male ingeniosas,

eosque putavit hic illic tantum quaedam protulisse, ,optimo ex florentissima aetate tragico non indigna i qui enim hic illic nonnulla optimo poeta non indigna protulerit, eum non ex pessimis suisse poetis oportet. - Imaginem illorum poetarum tragoediae suspicari nos licet Annaei Senecae tragoediis expressam habere partim ex eo qui Romae tunc temporis mos obtinebat, non antiquos illos Graecorum scriptores imitandi, sed longe posteriores et quidem Alexandrinos, partim ex magna inter illos tragxiae Tomanae Principes et Senecam dissimilitudine quam quidem Niobubrii Viri Illustrissimi hac de rosententiam esse, tum publice hunc Virum dicentem nudivi, tum privatim ea qua solet humanitate meipsum docuit interrogantem.

C. ANAPAESTICI VERSUS.

Α Gellio huius generis vorsus Aetoli de Euripide

Anaxagorae discipulo servati sunt, ut vulgo legebantur, quinque, a Vatokenario ita comparati ut modo tres inde exstiterint. Narratur his versibus Euripidem ipsum admodum severum ac vultu parum hilari fuisse, scripta autem eius haud minus dulcia melle et cantu Sirenum. Suspicari licet istos versus in comoedia neScio quo nomine inscripta suisse, non vero eiu Naehit Sehedua Criticae p. 29. Duiligoo by Cooste

28쪽

LITTERA D.

modi, in qua Euripides ut ab Aristophane irrisus fuerit, sed sortasse defensus a cavillationibus Euripidi ab Aristophane saetis lag. VI. . Huc rescrenda videntur ea quao Aristophatiis Scholiastes do Alexandro testatur, dixisse eum ora λαχανοπώλιδος υιὼς ην ὁ Εὐριπι δ ς sm. VII.).

Suidas voc. Φλυακες: Σωτα ς ε δεα ρε φλυακας ἡ τοι κιναίδους, διαλεκτον ἰωνικῆ καὶ γαρ ἰωνικοὶ λόγοι αλουντο οἶτοι. εχρησατο δε τεο ώδει τουτω Lλίζαν δοος ὁ Αἰτωλος καὶ ἔτεροι. Cons. Strabo lib. XIV. . P. 648. Nihil de his poetae nostri carminibus nobis se vatum est: quale igitur fuerit hoc genus, longiori disputatione comparatis de eo scriptorum testimoniis debet investigari. Nimirum duo inter graecarum s

bularum genera Commemorantur, quae quomodo in

ter so disserant quid quo commune habeant, propter varia et ut videatur diversa veterum scriptorum de iis testimonia multum a viris doctis est disputatum, nondum certis urgumentis diiudicatum: dico φλυακογραφίαν et ιλαροτραγονδίαν vel ἱλαρωδίαν, quae tamen duo posteriora ipsa paulum inter so disserunt; sed de hoc discrimine postea: nunc iam de φλυακογραφία et ιλαροτραγουδία videbimus, quae alii dicunt esse diversa, alii unum idemque genus conficere. Ea omnia ludicri argumenti fuisse, vix opus est ut Com-

29쪽

I.ITTERA D. 23 memoretur. Primum audiendus est Suidas voe. Pινλυν, quem dicit cita πῖν τῆς καλουμένης ἱλαοο- τραγ' διας, ο ἐστι φλυακογρήpια, unde collegoris φλυακογραφίαν et ἰλαροτραγωδίαν esse genus unum idemque. Ex eodem vero Suida voc. Σωταδος Κρῆς Μαρωνε&ης tertium genus Cognoscere nobis videmur, κιναψολογίαν sive κιναιδους, qua quidem voce Suidas videtur τοῖς φλυακας interpretari, quod tamen genus est ab ἱλαροτραγουδια longe diversum. Si igitur ἱλα- ροτραγ ἴδια esset φλυακογραφία, φλυακογραψ,ία autem κιναιδολογια, etiam ιλαροτραγέρδία esset κιναιδολογια, quod nemini unquam potest in mentem venire. Straho enim lib. XIV. p. 6 8, quem locum postea accuratius pertractabimus, τὐ κιναιδολογειν dicit o tum esse ex imitatione των παρα τοῖς κιναίδως δὲ λεκτων, et Aristoxenus apud Athenaeum lib. XIV. p. 6s I. c. hilaro diam η' docet proximum gravitatim Ioeum post tragoediam obtinere, deinde postquam de cinaedologis multum locutus est, horum atque hilarotragoedorum disserentiam Athenaeus claris his verbis testatur: σεμνοτερος των τοιουτων κιναιδολογων, Alexa, Sotado Maronite, aliis) ἐστὶ ποιητων ὁ ιλαρτεις καλου ιενος' ουδεν γαρ σχινι εται. In eodem libro p. 62 I. c. hilarodum dicit Athenaeus corona donari solitum fuisse, quo in loco id animadvertendum est, scriptorem et actorem liuiusmodi fabularum voce ἱλαρουδῖς saepe confundi, quod nobis pro nostra

30쪽

LITTERA D.

quaestione nullius momenti est; το σχινιυσθαι vero quod dicit magodi atque cinaedologi esse, non lit-larodi, roseri inter ea, quae εξω κο ιου sint. Postremo donique Strabo l. l. του κιναιδολογειν principem Sotadem esse dicit, ἱλαροτραγωδιας vero Suidas Rhinitionem. - Itaque vidimus ex illis locis minime apparere duo illa genera neque eadem esse et in unuin redigenda, neque diversa, sed tria nos nomina habere, quibus quae genera signis centur nobis quacrendum est. Meam ipsius hac de re opinionem nunc iam propenero liceat, addam deinde argumenta. Equidem opinor φλυακογραφίαν Vel φλυακας, et ἱλαροτραγονδίαν vel ἱλαρωδοῖς neque eadem Esse, neque diversa, sed ἱλαροτραγωδιαν et κιναεδολογίαν varia duo genera esse φλυακογραφίας, Vel potius duas partes

γραφια contineri. II ilarotragoediam et cinaedologiam diversas suisse iam ex Athenaei Ioco laudato apparet: qualis vero natura suerit hilarotragoediae, intelligere licet ex Stephano Byzantio Voc. Tαρας, et Eustathio ad Dionys. Perleg. 976. Stephanus de Rhinthoneste loquitur: καὶ 'Pινλον Οαντινος φλυαξ, τα το γικω μεταρρυθμιζων ες τὀ γελοιον. Eustathii verba haec sunt: εκειθεν δε Tarentinus και 'Pινλον ην, ο

ως τα τραγικα εἰς γελοῖα μεταρὁυθαιέων καὶ παι Ῥν ἐν Ου παικτοῖς, αλλα φλυαρων αντικρυς. Eustathius eandem quam Stephanus expressit sententiam, sed

paullo accuratius addita particula ως, qua id profecto significatur, φλυακα Rhinthonem nominatum