Alexandri Aetoli fragmenta, collecta et illustrata ab Aloysio Capellmanno

41쪽

LITTERA II. 35 vero intelligo qua ratione Sotades Cretensis litemque

Maronita Suiduo nominetur. Fortasse Comicus ille fuit Cretensis, quem Suidua quia non a nostro disiuuxit, duos, quos unum putaverit, uno nomine complcxus est Kρης Μαρωνείτης. Suidas voc. Σωταδος Αρ. M. enumerat Sotadis sabulus: εἰσὶ δε αυτον εῖδη πλεισ1α' οἷον, Ela ἄδου καταβασις' Πρίηπος' Εἰς Βελεστίκον λιαζων καὶ ἔτερα. καὶ ' κλειομεναι καὶ Παραλυτρου-ia ενος. De duabus proximis iam dictum est; ex reliquis voro quae Comici sint, quae Moronitae, certis argumentis iudicari non Potest, uitumen Suspiceris reliquas omnes Maronitae fuisse, quippe quae Verbis καὶ δεπερα ab illis separatae sint r nimirum sortasse ipsi Suidae inter utrasque videbatur esse discrimen,

quanquam a scriptore pro iactas eodem. Sotades regem propter eius cum Sorore matrimonium versibus acerbissime cavillatus est et huius rei poenas

Philadelptio graves persolvit Plutarch. do Educ. liber. c. I . , quae res apud Athenaeum l. XIV. p. 62O. e. et Eustathium ad li. pr. 432. in sabulam abiit, Sotadem in cista plumbca inclusum et in mari demersum esse. - Illud postremo mirum videatur, quod Sir boni Sotades prior Alexandro Aetolo sit, Athenaeo autem Sotade Alexander: Strabo enim I. l. dicit ἐρέε δῖ Σωταδης μὸν, - εχτειτω χεύανδρος o Aωυλος Contra Athonaeus l. XIV. p. 62o. e. , ὁ δε ἰωνικυς

λογος τα Σωταδου καὶ τα που τουτου ἰωνικὰ καλουπινα ποιοματα Ἀλεξανδρου κ. T. 2. Uterque, Sotades et Alexaudor eodem rege regnanto vixerunt, quaru utitero alter longe posterior eerto non fuit; scd Stra- Duiligod by Corale

42쪽

36 LITTERA D. Bonis illum locum Athenaeo ignotum fuisse credi non

potest: equidem suspicor Athenaei verba προ τουτου non ad Σωταδου reserenda esse, sed ad ἰωνιγῶς λογος, atque interpretanda sive Pro ionico sermone dicta. ionica carmina, s. ρ Pter vel secundiam senticum Sem. monem dicta ionica carmina.

Praeter hos quatuor, Sopatrum, Rhinthonem, Sotadem et Alexandrum qui reliqui φλυακογρωpοι S. φλυακες a scriptoribus laudantur, eos breviter liceat et sussiciat enumerare: Lysis, Simus Magnes strab.

I. L); Pyros Milesius Athen. l. I.), profecto idem qui Suidae l. l. dicitur Πυρρὴς o I ιληπιος; Alexas

Athen.); Theodoras, Timocharidas, Xenarchus Suid. l. L), et si Beuvensii Collectan. Litterar. P. 69. coniecturam in Lydo de Magistrat. Rom. l. I. f. 4I, ωλυακογραφων pro IΠυθαγορειων, probaveris, Ascerus quoque Sciras, Athon. l. III. p. 77. et Blosus. Foriasse etiam Timo Phliasius o σιλλογραφος liuo

reserendus est, quanquam inter phlyacographos nus quam nominatur: Silli enim a φλουακογρατιας, cuius generis variae erant paries, omnia irridentis et cavillantis natura minime abhorrebant.

Epigrammatici carminum generis maxime poetao Alexandrini studiosi fuerunt, neque ullus fortasso fuit eorum, qui non epigrammata scripserit: Deo vero tuno temporis ut olim statuae modo, sepulcra, templa deorum, cuiusvis generis dona diis consecrata, et

43쪽

LITTERA A.

aliae quae res publice conspicuae sunt, epigrammate inscribi solita erant, sed cogitata quoque hominem Certum quendam facete vel irridendi vel honorandi gratia in epigrammatum formam redigebantur. Epigrammatum eadem quae aliorum generum illa aetato indoles fuit: poetae enim omissa priore nitida simplicitato sacetiorem quandam elegantiam sectabantur. Alexandri nostri epigrammata quatuor servata babemus, tria in Anthol. Gr., quartum ab Athenaeo,

quorum omnium argumenta maxime varia sunt, Rm torium nullum. Meleager coronae suae Epigramma

tum intexuisse so Alexandri quoque, haud dubio Aetoli, epigrammata ut Arides olei ramos testatur Praefat. v. 39:τους δ' α/ι ωλεξανδροιο νέους ορπηκας ελαιης.

Alexandri primum est in Panem frg. VIII. , quod

simplicitate sua videtur omnium iucundissimum esse,

alterum in Venerem armatam flag. IX. , in Anthologia ipsa inscriptum Εἰς Ἀφρομην ωπλι ιενον; te tium in Alemanem, ipsum in eo de se ipso loquentem lag. X. ; quartum, quod Fabricius Vol. IV. p. 46o. epigramma in Agathoclem nominavit, alii dixerunt fragmentum elegiaci carminis esse, quo parodiachistoria quaedam exposita fuerit, procul dubio i scribendum est epigramma in Boeotum, parodiarum poetam lag. XI. . Quamvis enim Athenaeus l. .. p. 699. h. c. de isto carmine dicat, Alexandrum ἐλεγεῖον secisse, tamen eiusdem ipsius Athenaei verba

videntur satis docere, non re vera elegiacum Carmen

intelligi, sed epigrammar si enim decem ab Athenaeo

44쪽

LITTERA E. traditi ursus totum carmen conficiunt, Concedendum

erit epigramma esse, non elegium. Alexander bis versibus, nam liuec est Athenaei sententia, purodo, docuit apud Siculos in cxistimatione quadam fuisse, ποιῆσας ελεγεῖον τροπον τουτον δολοι, quae quidem verba merito suspicari nos iubent hoc totum ελεγμον esse, quo illa res contineaturi si maioris tantum pars carminis esset, inde non emoexetuP id quod.voluit Athenaeus, omnes parodos in existimatione apud Siculos fuisse, sed modo Iloeotum; sin VBPo carmen Persectum atque integrum est, Athenaeus sacile potuit Contendere, uno Boeoti exemplo comprobari omnium illain apud Siculos parodorum existimationum. Nec vero Alexander historiam scripsit parodici generis, cuius praestantissimi poclue ipsa illa aetate floruerunt, et si revera historiam horum poetarum seripsisset, valde vereor, ut Aetolus elegia id facturus suisset. Vocabulum ελεγεῖον quo usus est Athenaeus integrum carnicii signi ficat elegiacis versibus scriptum, ncque amplius quidquam Athenaeum cxistimo, aut Plegiam Esse, aut opi- gramina, isto vocabulo indicare voluisse. Primum Simonidis lugubria carmina, epitaphia, sic nominaburitur senstin deinde alia quoque epigrammata, et Omnia versibus impariter iunctis composita Carmina singulaque

disticha 'ηὶ, formae tantum habita ratione, isto nomine coeptu sunt appellari. Quam Latini dicunt elogiam,

ea Graecis plerumque dicitur plur. num. ελεγεῖα vulελεγοι, nonnumquam etiam ἐλεγεια. Nostrum opia ηὶ Thuc. I. 132. Pausan. V. 2. 5.

45쪽

LITTERA E.

gramma videtur epitaphium suisse Boeoti ab Agathocle Syracusis patrio oppido expulsi et fortasse in Aeoptos pulti. Dices sortasse, neque initium carmen habere, nec finem, ergo integrum epigramma non esse. Initium quidem facili coniectura mihi videor integrum restituisse; exitus vero epigrammati aptissimus est :non enim propter Euboei mentionem obiter ut via detur factam plura de eo exspectare debemus; E boeus tunc temporis haud dubie satis cognitus fuit, et est re vera hoc epigrammatis, ut in eo breviter omnia, multa etiam parum dilucide commemorentur. Si carmen historicum esset, a Boeoto ad Euboeum transitus talis qualis est admodum forci ineptus.

Etiam illud bene sactnm videtur quod nomen Boeotiusque ad finem carminis reservatum est. Ab initio earminis Agathocli tyranno id quasi exprobratur, quod Boeotum animi sui serocitate patria expulerit, et extremo carmine poetam, si qua divinatione uti licebit, in Euboeum invehi propterea suspicor, quod Agathocles istum poetam illo expulso longe inferiorem secum in Sicilia retinuerit. Schweighaenserus in ind. ad Athon. voc. Boeotus videtur nobis hac de re consentire, quum dicit, Boeotus laudatur ab Alexandro Aetolo in epigrammate et praesertur Euboeo.

F. ELEGI AC A.

Ex elegiaco carminum genere maxima pars fragmentorum est, quae poetae nostri supersunt: nimirum

duo fragmenta, unum Mollinis, quod versibus 34.

46쪽

LITTERA P. eonstat, in Parthenii eroticis, alterum septem versuum ex Μusis a Macrobio, servata habemus. In

carmine, quod 'Aπολλων inscribitur frg. XII ), fabulae

amatoriae, et eae quidem sortasse hominum nonnisi ut in fragmento est misere amantium, ab Apolline vaticinando videntur expositae suisse; nec Vero, quantum ex nostra servata colligere possumus, tam

immodestae, ut iudicium hac de re prorsus iniquum in Daubii et Creugeri Studiis φρὶ prolatum ego possem probare. Fragmento nostro Anthei sabula ut suit apud ipsum Alexandrum tota haud dubie contianetur. - Etiam qui Musae inscribitur liber lag. XIII. haud parvus videtur suisset aut enim Timothei

tantum historia in eo copiose narrata erat, qui quoniam sui temporis inter peritissimos artis musicaesuit, carmini nomen quoque Musarum inscriberct Alexandro placebat; aut quod veri similius est plures de claris poetis atque aliis qui Musarum artes colu

runt, narrationes eo Continebantur. Fabricii errorem, qui ex Musis Aetoli petitos putaverit versus de planetis, quos edidit Galeus ad Parthenium p. I49. sqq. , Naevius iam notavit in Schedis Crit. p. 8 rilli de planetis versus heroici sunt, carmen Aetoli quod Musae inscribitur, elegiacum fuit; deinde eos omnino non Aetoli, sed Alexandri Ephesii esse, Commographiae scriptoris, idem Naehius i. I. doctissime

47쪽

LITTERA G. 41nc locupletissime comprobavit. - In Addendis ad Parthenium etiam ille Galeus egregie erravit accepto Alexandro Magno pro Alex. Aetoloi dicit enim ,,a Iohchimo Camerario inter Homeri interpretes hunc quoque Alexandrum recenseri . Camerarius autem in praelatione editionis Homeri , ,maximos et potentissimos quoque reges in Homeri operum commentationibus elaborasse, Alexandrum illum, cui rerum gestarum admirabilitas Magni nomen concilia verit, haec plano in deliciis habuisse et alia de Alexandro Μ., de Aetes 'uhil. Simili modo, quod a Faehio in Schedis Criti s p. 7. notatum est, ΙΙa lesius ad Fabricii B. G. II. p. 283. humani aliqtita Passus est confuso cum nomine Poetae nostri nomine . tabulae Euripideae: nam de Alexandro Euripidis amate agit Valch. Dia r. 147. Sq. . Ite liqui poetae nostri versus elegiaei tres inveniuntur de Mysis apud Strabonem, qui cuiusnam evqualis elegiaci carminis particula suerint, exquiri non

potest si g. XIV. .

Ex epico genere duo Poetae nostri carminum nomina et fragmenta cognovimus, quorum unum i scribitur ,1λιευς lag. XV. , cuius fragmentum ab Athenaeo servatum eleganti, ut Naehius Sci1ed. Crit. P. I 6. rectissime iudicavit, et mere antiqua simplicitate in Summa brevitate cum ceteris Aetoli reliquiis docet eum altiori quodam sermone scripsisse. Isto fragmento Glaucus deus marinus herba quadam ex insulis Be

48쪽

I.ITTERA G. torum gustala mari demersus interisse narratur. At terum K, κα lag. XVI. , cuius nrgumentum Px Odvssea depromtum, ut Callimachus eas Thosor s bulas quae ad IIccalon pertinebant, singulari epico carmine tractavit ex Theseide ut videtur depromtas, quo maiori carmine omnes Thesei sabulae compre-h ndebantur; eadem ratione duobus curminibus quae

intor Theocritea sunt XXIV. Ηρακλισκος) et XXV. Ηρακλῆς -οντοφονος), et Moschi carmine IV. n γάρα Γονο πιρακλέους singulae ex Heraclea fabulae

sunt enarratae. Id vero nostro carmine fateri dehemus, ah Athenaeo Ypso nominari qnidem ut scriptorem eius Alexandrum Aetolum, dubitari tamen. ει γνησιον το Ποιωιατ ν, qua in dubitalione nohis acquiescendum crit. Legitur deinde apud Athenaeum non ut nos nomen scripsimus, sed ἐν Αρικαμ, quod sortasse ortum est E sequenti particula es a librariosorio duplicata, quare nonnulli otiam ἐν μικα. Meursius inscribit Kρικαιευς; Cusaubonus putat legondum esse εν Τριταμ, quo nihil prorsus essicitur, vel ἐν Ἀλιεῖ φ , ut idem poema sit, quod modo luudatum est, eo fortasse ad istum coniecturam adductus, quod in duobus versibus qui ex eo servati .unt, nos πιλος piscis commemoratur. Brunckius in Anal. T. III. lecti. ot emcndi . ad Αl. Aet. videtur eam probasse, quum dicat τον Ἀλιεα his ab Athenaeo. VJ Casaithonus: Urbs in Achaia fuit nomine Τritaea; sed non dubito Athenaeum scripsisse ἐν et ν Ἀλιε ut alibi in hoo libro saepius .

Diui

49쪽

LITTERA H.

laudari, quem quidam Aetolo lPibuerint, alii abiudicaverint. Sed salsum cam esse apparet ex. verbis ab Athenaco udditis, εἰ γνοοιον το ποιηματιον et de Piscatoris cuim scriptore Athenaeus minime dubius fuit. Vcra ut videtur emendatio ἐν K. κs lacta osta Schweighacuscro. In dorica forma, qua ipse Profecto usus cst Alexander, haereri non debet. Ex heroicis suisse carminibus etiam ea videntur, quae dixisso traditur filexander Aetolus, Hector in

Apollinis silium csse, Argivis Thesei filiam Iphigenium sum. XVII. XVIII. .

Scripta huius generis Alexandri nulla se ala . . , II ssunt: re vera tamen de stellis aliisque robus natura- l hlibus eum scripsisse in Arali vita indicem Aoωτου Γένος habente his verbis docetur: πολλιοὶ γὰο καὶαῆβοι c ινομενα πραφαν καὶ Κλεοπαrοης, κ. Σμίνθοκ. Ἀλεζανδρος ο Αἰτωλος, κ. 'in. ὁ Ἐφέσιος, κ. 'A2. ὁ Αὐκαἴτης κ. τ. λ. Alius huius rei tostis ost Sextus Empiricus I. VIII. c. Log. II. s. aoψ: ωσαυτως δεκαὶ παoα τοῖς - οὐρανια πραγματευσαμένοις, καθυπιθωρατω καὶ Ἀλι Eανδεω τω Alacobo. Quod vero inter Arati interpretes Alexander Aetolus enumeratur

vid. supra p. 5. , eo nihil aliud videtur indicari, quam hoc, Alcxandrum Aetolum alicubi alἰquod do Arato testimonium edidisse. Nec magis quod de Ephesio ibi traditur, de commentario in Aratum intulligendum cst, ' sed de opere ἐμιιεχω simili

50쪽

LITTERA I.

I. HISTORIA.

Singularem quendam historiae et quidem Aetoliacae librum Alexandrum scripsisse, quod praeter alios Schweighaeuserus in ind. ad Athen. ex una voce ὶστορεῖ l. X. p. 4II. f. - Alexander bio loquitur do Titormo Aetolo - suspicatus est, ego non quidem nego, sod nego aut ex eius reliquiis, aut ex aliorum testimoniis id colligi posse. Schweighae erus opia natur hoc verbo ista squa φ ratione non uti solitum esse Deipnosophistam nostrum, nisi ubi de Histori Tum aliquo scriptore loquatur. At istud vocabulum, non modo solutae orationis historicae vim continet,

sed omnes cuiusmodicunque scriptores dici possunt ιστορεῖ, et re vera dicuntur: Parthenio sere ubiquo ἱστορουσι poetae; quod Vero graVissimum contra illam coniecturam argumentum videtur, ipse Athenaeus verbi causa l. VII. p. 296. e. , ubi epicum carmonastertur, dicit, ιστορε, δε- ο Ala. Ἀλ. . Alii candem indo coniecturam secerunt, quod Pleuronius dixisso fertur Hellos a Tyrrhenis ortos ex patrio more tantos Iovi tribuere honores lag.XX.). Talia vero etiam in Camminibus, praesertim docta illa actate, potuerunt Commemorari. Equidem existimo Alexandrum aut multas de historia petitas res inseruisse earminibus suis, aut carmina heroicis sortasse versibus scripta in historiaci modum composuisse, neo tamen eum negaverim Pros quoque oratione historiam scripsisse. Reliqua de Alexandro testimonia, ex quibus nequo nomina Carminum, neque fragmenta cognoscimus,

ipsis fragmentis, ubi aptum videbatur, adieci.