장음표시 사용
301쪽
Secundus abutus est credere Sanctos esse im mediatos intercessis res nostros apud Deum: quis quid enim impetrant, per Christum impetrant, solus enim Deus est,a quo bona petuntur solus Christus, per cujus merita petuntur , Sancti vero ea per Christum petunt,& sic idem quod nos secimus, faciunt, sed efficacius , ideoque utilius . Unurenim I fus est, Propitiatio pro peccatis nostris, po cificans per sanguinem Crucis suae, quae in Terris, . quae in Coelis funt , ut loquitur Apostolus. Hinc est , quod in Evangelio Christus dicitur.
Ostium , o via et quia , ut ait, nemo venit ad Patrem , nisi per me . Et apposith S. Ambrosus in
Lib. de Ilaac Cap. Vii l. inquit: Ipse Chrisos essos ηο Irum, per quod Patri loquimur: oculus noster , per quem Patrem videmus: dextera nostra. per quam Patri oferimus. Tert.us omnium deterior est abusus; quod segnior vulgi pars, persuasum habet, ob cultum huic, vel illi Sancto impensum , non posse ex hoc vita poenitentia migrare et omnia scelera conciliari posse signis quibusdam exterioribus , in quibus , veluti amuletis, spem locant, de moribus, eorumque regula , p. arum aliu quissiliciti. Qui sic insaniunt, bonam mentem Opta inis . Vae autem Prophetis in spientibus , qui vident vana , ct divinant mendacium , dicentes , ait Dominus. , quum Dominas non miserit eos et utar verbis Eaechiels Cap. XVI: quae enim ducia in Imagine , vel spherulis Precatoriis, non sine reconciliatione decedendi , ubi de reconciliatione parum, vel nihil in vita quis cogitarit Quum Deus intonet: in ivteritu te fro ridebo
302쪽
stinus in hanc rem,Sermone LV II.de I emi ore estoemtentia, quae ab infirmo petitur, in va e moriente tantisin petitur , timeo, ne ct ipsa moriatur. In hanc corruptelam , plura invehuntur Concilia, quae post Tride utinum habita lunt um in Galliis, tum abhi. Juvenilius citat Cameracensem Synodum tit., de Sanctis Cap- l ., ibi Docesitur populus, preces Sanctorum admoduin xtilas esse ad impetranda , non modὸ corporalia, σtemporalia, sed θ spiritualia , ct aeterna : sed
tamen abruminisndam esse eorum vanitatem , supersitionem, qui ce1 tb pollicentur, non exu hac vita migraturos sine' poenitentia, a) Sacra nentis eos , qui hune illumve ex Divis coluerunt , qui , securitatem in rebus. agendis , fortunae certum . clut optatum eventuis eisdem promittunt , ct si quae alia θυμολ proferantur, ct credantur: veluti illud quoque reprobandum est; fi et i certo numero, pra ripi se missarum forma aliqua, aut Aesina, hia Rehias, designatasque ani- ουπά γ' , fisso ir semper liberari : invocare igi-F
mitri. S. Augustinus Serm. XXX. Mari res bono rhe, di nou imstari nihil aliuRes , quam men daciter adbis,ir' ' . uae diximus deos anctis nihiligenda quoque sunt de Virgute , lichi enim specia li cultu qui dicitur Hiperdulia sumis omnes
Sa ictos it colenda; abstinendum tamen est ab
303쪽
L 1 aE III. . . 28aritus Sanctus , adoretur . Multa circa haec cais tum riantur hae tetici, praeseitim vero , quod ita quarundam Ecclesiarum precibus, Christus Mariae 1ubjicitur, his verbis et Roga,Patrem , jube Natum , jure cMatris imp a Redemptori. Sed citantur iuaec ex libro Pem arti de Tena suar, qui fabulis scatet totus . Quod si usquam ita oratur, abutus est , polle autem in Preces irrepere etiam , quae lint contra Christifidem. animad Uertit rect. De Neerkasset Castos iensis Epii copus. , & Vicarius Apostolicus apud Batavos in suo Tractatu de Cultu B. Marias; idcirco preces quotidi E emendantur, cura Sacrae Rituum Congregationis . Prodiit etiam Lovanti liber anno 1673., cui titulus et Monita salutaria P. Marias Virginis ad Cultores suos indisere-tos ; in cujus defensiqnem ' Episcopus. Turita censis edi t Literas Pastorales 'Non tantum autem abulum. , sed Idolola- trist m esse , t uni Protestantes , vota Sancti nuncupare , quia votum , iuramentum , & Sa
crificium, lunt actus Latriae , & soli Deo debentur, ut passini in Scripturis r Reddite vota ira Deo Sed immerito ista. opponuntur, respondet enim S, Thomas sequnda secundae , qua est. 88. arti c. s. Vota sunt Sanctis , vel Praelatis , includere duas promisones, unam, quorsit ipsis, quae non es votum , sed materia voti
alteram , quae fit Deo , quae proprie votum eΠοῦ undh, quum voveo peregrinationem S. Jacobo; promissio Apostolo facta, rion est votum ἔ o tum autem est promissio , quam Deo facio, de
adimplenda promissione facta Apostolo. Quom
304쪽
a88 INsτ1TuTioNM THEOLOGIAE enim .vota Plerumque fiant ob acceptum benescium. cuius autωr Deus est; intercessor vero Beatus; sequitur, votum referri ad Deum, uerrincipium omnis boni , de hic est actus Latriae: ad Sanctum vel , ut intercessorem, Per quem heneficium comequimur , & hi est actus Du-tiao . Plura sunt Patrum testimonia , quibus vota Sanctis nuncupantur , videnda apud Bellarminum Libro III. de cultu Sanctorum Cap. s.
CAPUT TERTIUM /m Canonietatione Sanctorum.
OUam Graeci , Ecclesiastici Scri
ptores Canonretationem vocatu . Est autem publicum Ecclesiae testimonium de vera Sanctitate , & gloria hominis defuncti . Ex quo nutem in Cathalogum Sanctorum quis relatus est , potest et Festus dies indici, Τemplum Deo erigi, vel Sacrificium offerri in eius memoriam, . audes, & preces, quod Ossicium vocant, ad eum celebrandum recitari : potest quoque depingi cum areola , & radiis micantibus, in signum gloriae, qua fruitur, eiusque Reliquiae publIch honorari . Observat autem Georgius Cassander in Epistola praefixa hymnis , quod veterea Christiani nunquam Sanctos vocarunt Divos di eerth Augustinus Cyprianum , quem in immo hunore habuit, Beatissimum , Sanctis-
305쪽
L aER III. ag smum vocat, nunquam Diuum . Et ratio vivideri potest: quia profani Gentiles, Divos vocabant Deos; ut Divus Apollo , Diva Minerva, iuxta Vossit notata in Libro de Vitiis sermo
Et fuisse quidem in Ecclesia a primis Deculis Sanctorum Canonigationem, extra dubium este, puto et nam si ex probatis, vetustissimus is it Ecclesiae usus colendi , & invocandi Sanctos; oportuit semper extitisse chriterium aliquod, quo inter Sanctos, de non Sanctos discerneretur: itaque semper fuit cathalogus Sanctorum. Sic videmus, Hebraeos justorum memorIam coluisse, Patriarcharum scilicet,& Proithetarum.
Ecclesiastici XLIV.. 5c Paulus ad Hebraeos II. postquam dixit, quod Sancti per Dei sidem vi
At non eodem semper modo, Ecclesiausa est in asserenda defuncti alicujus Sanctitate. Primis enim saeculis, per generalem quamdam consuetudinem Canonizatia fiebat Martyres . enim, postquam constanti passione vivis stib- Iati erant religiosδ colebantur: nullum quip-Pe maius beatitudinis testimonium , dicente Christo i Qui perdiderit animam suam propter me, inveniet eam . Hinc S. Cyprianus Lib. III. Epist.6. mandat. cuiusque Martyris excessum ad se scribi , ut posset eiuς memoriam sacrificiisaeelebrare, & anniversarium ei diem praescri-
Deindε, vero gliscente hominum nequi- id , quum de haeretici quandoque , & scele- T rati
306쪽
mi hcmines vulgo colerentur , ut rempore S. Martini evenisse, narrat Sulpitius Severus, coepit Ecclesia per caput suum , autoritatem in terponere , in decetnend.s alicui divitiis honoribus ; Cano iugatio enim ad Fidei caulam perintinet ; caulae autem Fidei sunt ex majotibus, quae Pontifici reservantur, Cap. Maiores de Baptismo . Sic & in Gentilium superstitione, lege
cautum fuerat, ne quis apud Romanos Deus haberetur , nisi Senatus Decreto , & Sententia confirmatus . Tertullianus in ApoIOgelico Cap.V.: itemque de Atheniensibus tradi. Samuel petitus Lib. I. ad Jus Atticum titulo I. adversus Parmenianum : arguit Lucillam factionis Donatillarum potentem foeminam , quod veneraretur reliquias cuiusdam quasi Martyris,
sed nondum vindicati, hoc est probati, R re
Quantum autem ex historia eolligi potest, primus, qui solemni ritu a Sede Apostolica in te e
nctos relatus,fuit Sanctus Suilbertus werdensis Episcopus,qui primum Frisos, Hostandos, aliosque Germaniae populos,in Christiana Fide instituit d. preces enim Caroli Magni Canonianius fuit a Leone Ui. anno So3. . ut ex veteribus hi soricis refert Surius . Alios , alii successi vh pontifices, , S:inctorum adscripserunt, ut sanctum Hudat i eum Epi copum Augustanum, Johannes XV .anno p93.: Petrum Ananiae Epi L. ropum , Pascalis Il. anno iiio. ἰ Hugonem
307쪽
LI aER III. 'reliae Regem, Alexander I u. anno II 64. , ut ex singulorum Bullis videre est. Falliam tamen est, quod permulti Doctores eXistimant, praefatum Alexandrum jus canonigandi, tibi reservalle, in Cap. I. de Reliquiis,
veneratιone Sanctorum ; quum antea Om aibus
Episcopis id e i et permissum . Falium, inquam; species enim illius textus , ut ex Baronio colli. git Gonetales, haec est . Arnulphus Legoviensis Epii copus conquestus est apud Alexandram, Monachos Samstae Mariae de Gri stan lux oriosam, ac nefariam Vitam vivere , quod secum crebro gladiabantur , quod seculares quibuslibet figmentis ad se alliciebant, miracula facere iactitabant, aquam certis carminibus excantatam, Pro sanitatis remedio obtrudebant et ac tandem cum Monasterii Procurator ebrius, super coenam duos fratres cultro vulnerasset, ab eis incontinenti, pertica , quam casus obtulit, occisus fuit, quem Monachi miracula affectantes , Pro Martyre Venerandum exposuerunt; hunc autem impium cultum, inhibet Pontifex in ea Decretali , quod in ebrietate mortuus, precibus Ecclesae indignus habeatur , dicente Apostol6. quod ebrii, Regnum Dei non possidebunt. Addit praeterea, quod etsi plura per eum miracula serent , non posset tamen pub ice pro Sancto coli , absque autoritate Romanae Ecelesiae . Nulla igitur est ibi clausula, qua Pontifex novum ius statuit, vel sibi Canonigati O-nem reservat; sed id ad Sedem Apostolicam pertinere supponit.
308쪽
Quod si alicubi legimus , Epitc OPUS, qui
busdam post mortem cultum decrevitie , ut ex loco Cypriam tu pracitato : unde sit, quod San- quisem in certis i r Oviliciis coluntur , quum
aliis Provinciis sint igo oti, ut in Concilio Florentino Sessione VIL: ajunt Latini, Simonem Metaphraltem a Grahc skio Sai cto coli, cujus nulla eiiet memoria apud Latinos . Haec in Mtelliguntur de Canonizatione palliculati pro tali Provincia, vel Dioecesi, non de universali; ita ut in tota Ecclesia pro Sancto habeatur; quod aliis terminis ita affertur, licuisse olim Episcopis beatificare , non canoni Eare : beatificatio autem est permissio venerationis: Canonigatio includit praeceptum . At vero propter multiplices fraudes, quae in hac re admitti poterant,
jus beatificandi ademptum est iam Episcopis,& soli papae reservatum , licht de . tempUre
Certatur autem inter Theologos , an sit Divime Fidei articulus, talem , e. gr. , Cano vietatum verh esse Sanctum , & gloria frui Beatorum . Qua in re triplex reperitur opinio.
Prima est Melchioris Cani Lib. V. de locis
Theologicis cap. s. Caietani, aliorumque Theologorum, & ex Canon istis eam defendit Glossa in Cav. unico Reliquiis , o veratione Sanctorum in sexto & F. linus, qui putant, CanO- ni Zationem Sanctorum non Cmnino ad Fidem Pertinere , & idoo emori subiectam esse : quia Papa non habet sil hoc specialem , & infallibi
lem Spititus Sancti assistentiam . Secunda est
309쪽
Lis Est III. 293 Ualentiae . docetque propositionem esse Fidei,
Papam non posse errate in s. anonizatione Sanctorum; & per consequens esse formalithr haereticum, qui negat aliquem Canonigatum esse in consortio Beatorum . Tertia est S. Thomae Quod libeto IX. arti c. ultimo , S. Antonini, Sylis vestri, Covairuviae, & aliorum existimantium, Certum esse, Papam errare non posse in Ca- Ronizatione , non tamen certitudine Fidei Divinae , sed certitudine prudentiae infusae; ide que negans alicujus Canonizati beatitudinem,licdi non esset formalithr haereticus, esset tamen impius, temerarius , scandalosus , errorique Proximus.
Ego inter primam, & tertiam sententiam, vix ullum discrimen agnosco et nam semper ac negatur , esse de Fide Divina, aliquem esse Sanctum , nullus insiciabitur , negantem Sanctum aliquem esse in gloria, esse temerarium impium, Sc., saltem propter offensionem, quam si delibus inferret et imo cum Prospero Cardinali de Lambertinis in Lib. I. de Servorum Dei
Beat ., Beator. Canonizatione Cap. XLV. dicendum , nedum temerarium , sed se uentem Haereticis esse , qui id neget δε quum Haeretici dumtaxat , autoritatem Ecclesiae in Sanctorum Canonizatione inscientur ἰ ac proinde assertores hujusmodi erroneae Propositionis, tanquam haeres m sapientes , gravissimis poenis esse obnoxios , si asserere auderent , Pon-iscem tu hae, aut illa Camonizatione errasse ;' Ceterum secunda opinio mihi non probatur;
310쪽
as INsTITUTIONEs THEOLOGI REna' tunc Pontificis dictata infallibilia sunt,cum Properuntur ex Cathedra , hoc est , ut docti . exponunt, ex Scriptura , quae a Chiillo vocatur Cathedra Moysis et quum scilicet vel generalia Scιipturae verba ad aliquem mis una determinat, vel quando aliquid ex ea infert perhonam Dialecticam . At quum Salictum cano Dietat , pronunciat aliquid de secto ; quae autem in facto consistunt sallere semper polyunt , ut
nota iit Jurisconi ulti Per rextum in l. a. D. deju-,is, ct facti ignorantia : factum autem Canonigationis fundatur in iudicio fallibili; innititue
enim depositio ui testium de alicujus vita , &miraculis , nec repugnat, testes vel deceptos 'esse , vel deceptores; quo posito , quum factum Cataoni Zationis , non sit ex proxima re
velatione infallibile, dici nequit de Fide esse
Nec valet dicere; haec propolitio universalis, de Fide est. Omnes Sancti Dei gloria gaudent , ergo & particularis , quae sub continetur: nam etiam de Fide est, quod omnes in Adamo peccaverunt, neque tamen δε fide est, Beatam Virginem in eo peccasse . oppones. In Concilio Constansiens Sess. VIII. damnatur haec propositio Wies es num. 44. e gigusinus , Tenedictus , Bernardus damnati fiat, nisi poenituerint, cte. : ergo qui anserit Canonizatum non esse Sanctum, est forma liter haereticu S.
Respondeo, Wiclelam ibi pronunciasse , Sanctus illos fuisse damnato , quia habuerunt