장음표시 사용
491쪽
Otioa non oporteat s Christianos' Eee rimn Dei retin mere, elabire, atque Angelos nominare, et constresationes Laicere; qu intervieta noseuntur. Si quis situr inretitus fuerit huie seeu tae idola Imriae serriens, sit anathema, quia aerelinquit Dominum nostrum Iesum Christum silium Dei, et se idololatriae re audit Quo canone tamen manifeste non prohibetur quicumque cultus Angelorum, sed is tantummodo, qui ad contemtum pertinet Domini nostri Jesu Christi: quod illi faciebant, qui Angelos
pro diis venerabantur Platonico. gentilique more. Nam cum a Concilio Martyrum verorum cultus recipiatur, salsorum autem Martyrum superstitiosa veneratio tantum prohibeatur: quis credat, Patres Martyribus quidem ob sanctitatem, qua donati sunt, ultum ac venerationem adjudicasse, An iis autem, qui illos et naturae et gratiae donis excellunt, omnem honorem et piam observantiam ademisse.
Possunt itaque Angeli interpretes ac internuntii adhiberi, atque ad Deum precatores allegari, non tamen ita, ac si sine illis nobis nullus ad Deum pateat aditus, aut Deus nullum nobiscum habeat commercium, sed solummodo eatenus, quatenus exorari se, interpellari quo ab Angelis vult Deus, et facilius indulget, quidquid a nobis, iisdem nobiscum orantibus, petitur.
Puemadmodum conditio Angelorum bonorum est felicissima, ita conditio Angelorum malorum est miserrima. Peccandoquidem natura eorumdem non est immutata, quod nec fieri potuit, ast est corrupta et inversa; vitium enim naturam non expellit. sed turbat atque deteriorem esticit quoad persectionis gradus, salva substantia. Non amiserunt itaque Angeli mali nativas cognoscendi ac libere appetendi vires, et hinc adhuc Deum, absolutum Bonum et Verum, universim cognoscunt ', attamen haec cognitio eos tremore replet '); unde illam pervertere βtu-
492쪽
dent ac illa ad malum abutuntur D. utpote veritatis osores essecti φ . Porro sponte sua ac voluntate quidem agunt, altamen omnis ipsorum agendi ratio peccatum ac malum est ). Quoniam autem toti odio veri ac honesti tenentur, studio mendacii ac peccati non nisi di cuntur daemones: Etiam mendacium ac peccatum, atque hinc perniciem ac mortem, Parali ad nocendum ti irbandosqtie consiliorum divinoritin fines optimOS. propagare satagunt q). Hiijusce vero per erSitatis fructus Poena eSt, eaque aeterna, Cum aversio Angelorum malorum a Deo sit plenissima, et ideo cum obstinatione in malo conjuncta '), ita ut nullus ipsis resipiscentiae locus Sit relictus, et nulla prodesse possit redemtio, cujus insuper, uti interna indole. ita etiam externa conditione sunt incapaces, quum per generationem haud orti, genus minime constituant. Quam poenam inde a lapsu suo jam luunt, plenam vero percipient in sine hujus saeculi. quando persecta fiet rerum per peccatum turbatarum r stituito, atque boni ac mali absoluta separatio 7 . Christus enim diserte docet, ignem aeternum paratum esse diabolo, et angelis ejus ');
atque Judas ait, Angelos, non serra rerum suum Princiμα- tum, sed uereliquerunt suum clomiellium, ni ne ulla aeternis sub ea sine reservari in judicium mayni Mei et Ioannes, diabolum missum esse in staynum ignis, et sul huris, ubi et bestia, et yseudoρrvheta crueiabuntur ille ac noete, in saeeu Iasaeculorum Haec eadem est SN. Patrum doctrina,
εὶ Cf. lve me a. Emea. De uni. hom. c. I. G ali an d. s. PP. T. I. p. 357. - Casaian. Cou. a. c. Id. Opp. p. 382. - Gregor. M. . s. c. 59. n. 76. Opp. T. I. c. 322. - J. Dan a se. De L. Orth. I. 2. c. a. Opp. T. I. p. 156.
V. 2. P. G. - Augustin. In Pa. 77. n. 2S. Opp. T. . o. 832. In Ps.ctu.
493쪽
atque contrariam Origet iis sententiam, Christum etiam pro daemonibus passurum esse, horuni liae poenam aliqvando sinem habituram, quum absoluta rerum Omnium αποκατάστασις sit exspectanda. Concilium Constantilio pol ita num II. a. 550. condemnavit 33. - Ignem illum, quo secundum S X. Litteras daemones cruciantur, alii XX. Patrum mere spiritualem habent 'i, alii vero materiai m esse censent '), quod tamen corpora in illis non arguat. sed tantum similem relationem ad ignem, qualis inter animam et corpus intercedit, exigat 3.
Prout per lapsum Angulorum e Ortim dem natura non est immutata, ii a quoque illorum nexus cum mundo non eSt abruptuS.
adeo ut, quemadmodum Angeli boni, sic quoque mali in mundum agere queant. Attamen dum Anguli boni bene , olunt hominibus. mullis luct amoribus uos prosequatitur, Angeli mali in nostram perniciem conspirant, nec quidquam intermittunt. quo nos malos enicere possint et infelices. Student autem hominibus nο-Cere, eos partini in peccatum inducendo seu tentando, partini corpus a siligendo et malis temporalibus vexando. Utrumque do-
494쪽
et revelatio, nec contra asterre valet qiiidquam sana ratio. Et quidem postquam in protoparento omnem humanam naturam divina privarunt malia, vinculum quo, quo illa cum Deo conjungebatur. abruperunt: non potest ipsa non eo magis esse expoSita.
et quodammodo patere influxili diabolico. Firmum proinde S S. Patrihus erat, in idololatria inter homines introducenda, atquo religione Christiana impugnanda et
persequenda daemones suas partes habuisse '). Certa quoque est per daemones ad malum sollicitatio, atque corporum per eosdem obsessio, de quibus speciatim adhuc dicendum est. Caeterum qualiscumque influxus ille daemonum, sive in animam sive in corpus sit, per omnia tamen divinae providentiae est subjectus D.
Sub sollicitatione, seu ut passim dicitur, tentatione diabolica intelligitur suggestio cogitationum, sensionum aut cupiditatum, quibus ad peccatum allicimur ac trahimur, a diabolo effecta. Suiit quidem, qui tentationes diabolicas inter αδυνατα reserant, ast contra manifestissima S. Sripturae enata. Etenim, hac testante, diabolus erat . qui protoparentes ad pereatum induxit ' . et ipsum Salvatorem adgressus est quum munus suum publicum auspicaretur. Ad diabolum item refertur a Ioan ne proditio Judae atque Ananiam et Saphirain a diabolo tentatos esse, testatur Petrus '). - Ροrro Christus docet, diabolum esse, qui seminarit zizania qui tollit verbum aE eor hominum' , qui expetiverit Apostolos ut eribraret stetit triti m ' .
495쪽
Paulus scribit, diabolum operari in silios inmaentiae a vera religione et virtute alienos ), nosqite arma induere admonet,
ut possimus stare clarersus insidias Mahoti ). Petrus pari modo nos hortatur, ut sobrii simus, et vigilemus, quia adnersarius noster Gabolus tamquam leo rustiens circuit, quaerens, quem aeroret '). Atque Jaco biis habet: Subinti eryo estote Deo, resistite autem diabolo, et fugiet a robis A). Fides autem antiquae Ecclesiae, tentationes diabolicas dari, adeo est certa et manifesta, ut nec opus sit singulorum Patrum excitare testimonia.
Licet autem, ut modo vidimus, sollicitationes diabolicae revera dentur: non est tamen, cur propterea has diabolicas infestationes justo plus timeamus, multo minus animum abjiciamus, aut vero peccata in illum refundentes excusemus. Nam quod habebat diabolus, i. e. quod ei debebatur, mortis imperium. Christus Dominus, fortior eo si erreniens '), qui in hoc nimaruit, ut uisso irat opera uiaboli '), ei eripuit, yalam triumphrens de illo 73, ita ut diabolus nihil juris habeat in nos. nisi volentes jugum subeamus ignominiosae servitutis. Latrare, ut ait quidam antiquitatis Scriptor, potest, sollieitare potest; mor-
aere Non potest, nisi rolentem. Non enim venas, sed suadendo nocet: nee eaetorquet a nobis consensum, sed petit '). Insuper
varia nobis sunt exhibita a Salvatore nostro media, ad insidias illas repellendas. Uualia sunt regeneratio seu charitas, per Spiritum S. in cordibus eorum, qui credunt, diffusa, si des, Seu fiducia in Deum, spes vitae aeternae, verbum Dei, 0ratio et obsecratio. Ita enim docet discipulus, quem diligebat Dominus: Selmus quia Omnia, qui natus est ex Deo, non
496쪽
eum ). Et Paulus nos adhortatur: State eryo succine i lumbos restros in reritate, et incluti loricam justitiae, et cale ali pe- aes in yramaratione Erangelii pacis, in omnibus sumentes scutum sidet, in quo possitis omnia tela nequissimi ignea exstinsuere. Et saleam salutis assumite, et stantum spiritus, vuoa cst verbum Dei', per omnem orationem, et obscerationem ). Duiitaque hisce utitur mediis, persuasum habeat, se auxiliis di illis haud destitutum iri. Fiaelis enim, ait idem Apostolus, Deus est,
qui non νaliecur ros tentari supra id, quoa potestis, s a facieteliam cum tentatione Prorentum, ut possitis sustinere δ). Unde omne peccatum tandem ac proprie ex prava hominis prodit voluntate. Quo sensu dicit . acobus: Nemo eum tentatur, dicat,
quoniam a Deo tentatur: Deus enim intentator malorum est: ipse autem neminem tentat. Unusquisque rero tentatur a concupiscentia sua abstractus, ct illectus Ne lite da mi nes, HE-que mundus, neque perversi homines, qui daemonum voluntalibus subsΘr iunt, nocere alia ratione pos Suni, quam malas cupiditates vitiorum illecebris inflammando, ut homo propria voluntate itiinteritum ruat. Concupiscentia enim est sola peccatorum Omnium Cau Sa ProXima, per quam Cauxae remotae, mundus atque da mones, tantummodo agere in voluntatem nostram pOSSunt.
Quo modo tentationes diabolicae stant, ignoramus; ast id nos minime perturbare Potest, quum aliquo modo eas fieri, sive per corpus sive alia ratione, perSpicianHIS.
Oh serv. Cum ergo Λngeli mali saluti nostrae insidiantur: eo vigilantiores atque cautiores in Omni vita nos ira ambulemus, hostem tam potentem et insidiosum continuo ante oculos habentes, qui se facile illi, quem in pectore gestamus, asso Piet, atque piis, rRatisque precibus auxilium divinum impetrare studeamus. Ila certantibus autem, persuaAum teneamus, multa parata esse auxilia, et praemia vincentibus magna nimi A. Facienti enim, quod in se est,
Ο Bor nard. Serm. I. in clant. n. S. Opp. c. I 28 s. tradit, nullum cretitorum an irituum ver se nostris mentibus applietiri, ut ridelicet, nullo me iante nostri avire rorporis instrumento, ita nobis immisceantur rei iustinisurifur, quo
oua Murti lytitione docti rei doctiores, reι boni sire metiores et hinc etiam
497쪽
Deus non denegat gratiam, omnibusque adest, qui in viribus suis dissidentes, omnem spem in ipso collocant.
Ast non tantum tentationibus nobis daemones nocere student, Verum etiam, ex permissu divino, malis physicis homines Vexando, aut plane eosdem ob Sidendo seu poSSidundo, i. e. COrpora illorum intrando et inhabitando, variaque in iis efficiendo, quae vires humana S Superant. Causam malorum physicorum daemones esse poSSe, docetur eo, quod in libro Job expresso legatur, Deum potestatem viro Sancto nocendi Satanae concessisse, hunc que illi mala varia, eaque summa inllic is se ), et quoniam in T. SaepiuS morbi ad diabolum tamquam causam eorumdem reseruntur ). Quod autem ad obsessiones daemoniacas attinet: illas possibiles esse, et tempore Christi revera obtinuisse, nos assumere cogit Scripturae auctoritas. nec non universalis ae Constan Ssides Ecclesiae. Etenim Christus Dominus et Apostoli ita Se gerunt, ita loquuntur, ut opinio, dari homines a daemone obsessos, nisi jam mentibus auditorum insedisset, eos nece S-rio occupare debuisset. Nain Salvator non tantum ConSta ter daemoniacos ab aegrotis. eiectionem daemoniorum ab aegrorum Sanations distinguit , sed daemonia diserto spiritus immundos adpellat q), ea alloquitur, cum summa auctoritate increpat, et ex corporibus hominum egredi jubet q). Porro daemο-nia secundum S. Scripturam vident, audiunt, loquuntur, clamant. Chri Stum cognoscunt, atque Sanctum Dei esse confitentur 'i, ipsum supplicant ' , ex hominibus exeunt et cum Salvatoris permissu porcos invadunt ' . Et quidem tali modo Christus se gessit, ac tali modo locutus est, non tantum spectante et ait lien
498쪽
le populo. sed etiam privatim cum solis discipulis ageris. ilitibus datum erat, ii osse mystctria regni Dei ' : ol cluit m discipuli s p - .
tilaginta duo. quos ad Sit gulas ci Uitales Praemiserat, revertentes gaudererit. quod da mones filii subjicerentur, Dos non lantum non Corr xit, sed potius coulii maxit, dicens: Ilia ham satianam sicut in is Ir corio ea μιt m. Aere aedi ro his ιν tit 'statem ealeandi stipi a serpontes, et scorPiones, et sup r omnem Pirtutem inimici: et nihil robis Noe bit. 1 or tmtamon in hoc nolite suu re, quia spiritus robis subjiciuntur: siaut ic autem, quod us- mivia r stra scrofa sunt in eo lis - I ariter Apostoli,
bapligati Spiritu S. ne omnem veritat in edocti. nil curat inter daemoniacos et a Irri lias di Scernulit daemones spiritus immundus, spiritus ii quam nil pellant lo iustulus ei agentes inducunt δ . nique ut e L hominibus cXuant, iis praecipiunt q).RIanifestum igitur est. eo tempore. quo Christus et pc stoli vixerunt, multos exstiti se a dae in Onthus inses latos. Nain rem tam luani certam et indubitatam non tantum tradunt Scripturae, sed et Christus et Apostoli ita Ac merunt. ut . Mi error subesset, is merito in ili Ros ros undoro lur. Nilni aut in Christus. Deus homo, erroris patronus aut in areis terr Num decepti, dece-Ptoresque Apostoli Il. Facillimum osset, tuae in ΝΝ. Litteris tam aperie praedicantur, etiam ex voturum Patrum los limoniis probare. Omuis enim rutro antiquitas et proximiores postolorum temporibus Patres non tantum in eo conspirant, cras esse illas daemonum possus Siones, quae iii N. Scriptura narrantur, Sed et Suis
temporibus similia conligisse testantur τ), Christianis virtutom
499쪽
iti esse da seniori s iiivisculo nomine deSii nil iusti inon iurii contras 'in et ipsos edendum niligendi, o OS quo DX pellendi traditu l. et ad nni tamquam ceu iis sim tam docum ei itii in heri talis roligionis Christi anno provocant. 1d finem nillinc Saeculi I l. tam si sequestites ΝHut da molium t OAsos Sinties, iam certa ac manifesta Christianorum in illos potestas, ut Tertullianus non vereatur Imperatores ita compullare: Edatur hie a Iiquis sub trihunalibus vestris, quem ilia 'moue acti constet; jussus a quolibet Gristiano loqui spiritus il es, tam se uacmonem consit bitur reo rero, uuamn tibi Q um ste su so : aeque proclueatur aliquis in iis, qui opati existimantur, qui aris iuhalantes Numen il ni re concipiunt, qui rucianus conantur, ν ui anha lanilis Protantur; - nisi ses uaemones eonfessi Lucrint, Christiano mcntiri Non auuentes, ibi m illius Christiani procacissimi sansuinem muttile. - Christum timentes in Deo, et Deum in Christo, subjiciuntur serris Dei et inristi e ita ae contactu, aeque us Iatu nostro, conl-ylatione et rῬraesentatione suis illius correνα, etiam ae coryoribus nostro imμerio excedunt inriti et Glentes, et robis Prae-s utibus erub scentes . a Si nec opus est haec allegare Patruintestimonia; qini in ea adversarii haud negent, sed eXplodant, majori utique supercilio. quam ratione. Nani viri isti nullius plerumque studii ut levissimae doctrinae multo se celeberrimis quibusvis Ecclesiae Patribus doctiores putant, ipsi Scripturae haud parcentes, quam aut aperte rejiciunt. aut tantum hac lego retia nunt, ut omnem. quam ipsi volunt, formam induat, neque de visibi illata conqueratur, idque solummodo propterea, ne a fideli adhue plebe ostensa, quae S. Scripturam ut verbum divinum veneratur, tamquam Pseudo prophetae ac impoStores r pudientur. Νensus autem Eccle Siae universae Vel eX solo exorcismorum usu, qui a primis Saeculis in Ecclesia obtinuit, nec non Exore istarum ordine instituto evincitur. Permisit autem Deus, ut illo temporis curriculo, quo Christus publicam inter homines egit vitam, tantus esset daemoniacorum numerus, ut ipse hac ratione Se victorem diaboli, qui quo magis homines ad resipiscentiam et ad conjunctionem cum Deo excitanti ir, eo magis viros intendit ad illos a Deo avertundos,
500쪽
palam probaret, et x isibili operatione invisibit sena victoriam, et
Incarnationis saluberrimum finem demonstraret.
Observ. l. Priseos fieri plores nonnunquam quosdam ae oaa daemone obsessos dixisse, qui reapse Obsessi non erant, concedi potest. Attamen vocabulum tropice nonnunquam adhibitum non amittit sensum suum nativum. Quis negabit dari aurum, quia aetas quaedam aurea, aurei Sacerdotes, Reges, Principes dicuntur Εt omen et nomen auri antea exstitit, priusquam idem verbum tropiee adhiberetur. Sic obsessi reapse a daemone videbantur, antequam infirmanitum quidam similitudinis ergo, daemoniaci dicti sunt. Observ. 2. Licet secundum dicta non omnis omnino nobis
nocendi potestas daemoni per Christum sit ablata: nimii tamen sunt, qui plenam audendi, perficiendive quidlibet in daemonibus sa.
cultatem agnoscunt, aut omnis generis morbos, quibus mortalium genus conflictatur, diabolo adseribunt, quive putant, magos, aut fiagas essicere posse, quodcumque lubeat, ope diabolica. Pulamus enim omnia quae vendi tantur de magia, seu arte perficiendi mira Ope daemonis , nocendique hominibus variis modis, quo revocantur praestigiae. ineantaliones, fascinationes, pacta ac commercium cum daemone, Commentitia esse; quamvis negari non possit. lalia ab hominibus leniata, et scelera nefanda, adhibitis mediis naturalibus, esse commissa. In S. Scriptura quidem leges contra magiam latae deprehenduntur, quae lamen etiam contra allentationem solam magiae
ad imitationem idololatrarum statutae esse possunt. In nilualibus autem quidem multi occurrunt exorcismi contra infestaliones diabo. licas, nullus tamen proprius habetur contra magiam; hullae pontificiae vero poenas credentibus, et profitentibus magiam dictitant. Primis qui processus contra sagas. Dequentiores inter Protestantes quam Callioli eos, impugnavit, erat Fridericus Speo e Societate Jesu, qui affirmat inter centum ob magiam damnatos, quorum filatum optime perspexerat, tantum duos probabili judicio suspeelos exstitisse 33.