장음표시 사용
101쪽
o Sωμἀui Boses effigies visitur, in altor ipsius Zamoscii ex advors aulam, in illo quidem regio provinciae duae, quas ipse ab hostibus seopit, in Zamoso aeno aulam coronae duae implinae, oleaginae unae, laurea alteris, additis vocibus, UTRAQu CIVIS. Volui, ut potui, virum summa dignitat praeditum remunera xi et saltem reddere aerea pro aureis. Ab quo utinam id ipsum asseeutus sim, ut swltem aerea remiseriam Valde enim metuo, ne miseri in
mtulit e tos nosti stera x Kos in semel loesos concerpas auetiam ostenda quihus vita utar, russit atque arbotri tui res egio Ad G1Boitum V. C. post Ramorati eciam is etiam labros duodeei hi fortarum Pu Seeod Politisi is itEII que ritae In librum veterem, quo gummae ita Miam analyti ps h livs1-ees luetainter expliestiae lolii nentur: sque amen ab eo litteras postea ullas a reepi. per fore, ut hisv nanciscar Haguiu otii quod si dabitur Explebo Vos nugis meis Her eo vem Cardinalem S. t phaen et eum eo de totam olloeutus sum. Mihi rede, Viad is dimat. ' quaeso, ex isto nobilis simo consessu vestro quos mih amaeos esse eis, eos quod ommodo tuo fiat, meis verbis saluta. Romae Non. Ma1 DLXXXIV.
FABRI I MANCINolam pridem ad te seripsi, quod iterum scribam, quando litteras meas ad te prelaetas non eis video:
102쪽
do Paullo et Quincto mo potisgimuri accligoni Cur non eum inutio potius o eum Sigoni agunt Τquorum uterque ante hos, Pinor, rigi uti quinque minos ita seribendum esse docuit. Et certo in ve
Troia mirum et immis omnium Minoa rinis Dosinant igitur stultitiam suam prodere ae paratae reo prima salto Mementa discant, Priusquam de reprehondondo cogitoni Satissa pro tibi, quom vido mei studiosum esse volui, alioqui tam stultas repreliensiones risu a silensio excepturus. uquoque idem facias suadsto, et istos contemnius Reeonseneseere in infestia sua sinas. Multa illos sse persuasio indignos, qui oeeantur, facit. Vorsiculi tui valde m obieetaverunt; nam si scite ac lepide faeti sunt, si h on iusignem significationem moris erga rus tui. Si quid hi eris, quod 'me caussa tua moere posse arbitrois, non eommittam,
u laustra, amare fi aris. Vias is ML Iulii quo ipso dis ame peram litteras ario scriptas Idibus Di, n me oris in a seri ira respondero
103쪽
Quod ad amantissinio seriptas littera a suas spriusquam par erat respondeo, peto a te, ut id pro cetera tua humanitate nostraque veteriis ethia, non dirum e pationibus, sed amietas valetudini meas multisquo molestiis, quibus o lato tempore omili elatus sum, condonaudum putes. Nam cum sextum iam mensem tantis tibiarum e pedum doloribus vexatus sim, ut arder interdum mihi viderer, eaquores sit mihi somnum adimeret et efficeret, ut neque ei hum appetorem, si id ipsum, quod apiebam, non con quorsm undo mirabit m eruditaetem mistorene esse prat ita me diutumiis morbi os magnitudo doloris offoraverat, ut ἄγριος τις καὶ προσιτος
γεγενημένος Tolephi alicuius aut Philocteta quam eius, quem me anies smyor iudieavemini, similior iderer A edebat eo aequo diuturnus siue ut res ipsa Uno cum meo moeror docuit, perieulosior
inoctus nobilissimi sit hi votissimi adolos Mis ΡΟ-ioni, qui exu in aedibus meis diversaretur, sub id sere tempus, quo tuas littora si mihi reddit, simqtabo eo usi plus st: quo tantus eumulus inditus est ad illam superiorsim animi mo aegritudinem,
ut nullum tempus, aulitii, Ioeum quietis reperiris poss-. Nune uni Dei enofies o prope omvaluerim, et aegritudini ex amici morte eonoeptaedio ipsa lovationis aliquid aed ne eooporit, respondobo ad littoras tuas διὰ κεφαλαίων. e primum quod stas me amoris orga in tui aegnitudinem littorarum gravitato metiri es quoque aerio Ama saere, vir optime et eruditis suus, peto, ut mecum eodem iure utaris, neo ex humarin silvidio laesam D it orale
104쪽
unquam eas ullam de nis ergae h lihi ut arbitror non incognita voluiita is demi Tufio 1em suspi eris.
Sit igitur ho intor 1ios positani, is altor ab altero, quod minus saepe litterae ste i piis, minus etiam soamari pessit. Nun adiutora De Federie Silburgio, qui mo sibi quasdam ita ΙIalicarnasi seu fit alios
notas pollicitum esse it, rei itidem potest, ι ita sit usque ego do eo, quem tu et doctissimum sit luminuissimum esse scribis, quidquam sequius suspicari debeo sed amori, quod intor nos dictum sis, imus rideriei ipsiu memini, sque me quidquam eius onoris en quam Germania pollistum esse. Κι, ut verum saetear, typographus illo, quem nominas, pes, si hie r ionis no 1 audis, ut quidquam eum eo habere o miruereti neque satis futuru quo satis pium ess videaetur. Cogitabis hoo ipse te in paullo a uintius equo, si id tanti putabis, quid sin eo siui ad seMentia sit, monebis. Venio nunc ad ianaean pistolae tuae pissem, in qua omnibus ex partibus ses tuus illa saepe speetatus in me amor
ostendit Quod ais istius nobilissima divitatis 3
cum v audo ac substituondo cogitasse, sed cum scirent, quomodo hie ros meas constituitio ae eonstabilitas sin putasse me non saeclis ad eam conditio in aecipiundam adduci posse quod si pomaliquam os indero moris illius non atteolandi, et ipsos cupide laesuros omuia, et te studios opprium daturum, ut id quam liximo meo commodo fiat: primum video, quRntum illi spisendidissimo et honoraetissimo XL aram eonsilio debeam, qui do me, homina nuda eximia erudition praedito, tam honoris cum iudicium feeerint; doitido ibi Pompili amicissime, vel hoc uno notans ita esse me obstrictuma devinctum aegnoseo, ut ecum unquae paria i Bononie is
105쪽
hiendi mis mihi spes pliato praeeessa sit Equido
si paullo minus sonis ossem, non avi rem quidem
istam honoris gradum, eonseius mihi tenuitatis meae, sed ultro delat in sin ulla dei sitations is, dissime ani porem. Nunc quam me multa res impedituit ne id sacere possim, vide. Viri Romao annos Hus minus xxiv, quo toto tempore prolixamo propensam in me agnovi et P. R. e sumum ruri Pontificum volantatem. Praecipuo autem Gre gorius m. Pontiis ad in more a m de mari Eumano gener natus, ita in perpetuo ovit, ea est aritate eomplexus, ut, si, viis pro e r sindonil sit, nullam tamen e fictorum ipsius erga me partem id εα oo Mutiiras. Quo furore, qui nups ab o, ut veteriinus emerivi sti ai diis, migsio in et petierim si impotraverim, Merea eodem audeam, ut me istis voviro patiatur' An poenituisse me diem, quintum mihi honorarii nomino quotannis penderotar Sophingenti misi
numi quantum nemo, opinor, ante mo, qui hoc litterarum genus profiteretur, accepit. Et tamen, si a me res movisset, nihil facilius erat, quam --c re, ut ad eam summam aliquid adderetur Soddemus, aliquid tamen aussa reperiri posse, cur qui Roma amplius docere noluerim, Bononiae,
quamvis eosdem labores suscipiam, non rems m:
quid, quod ea migraetio sine lueulaeso γε familiaeris
deuimento ori non potest' io in Lodibus mei non commode tantum, sed etiZm pro meo captu splendide hahito. Isti pro aedibus pendendae mores erit, distrahendae supellex, e quae magno
empta sunt vili deseetid K emenda Bononiae nova, maiora fortassis pretiis, usu minore sumptus in itinere et in librorum meorum gestation laeseu
Trecenti aurei vini, quos mihi otioso Pontifex perses, volui quotannis ex ea ipsa petrimia, quae iis qui publies in urbe do M adsignat est,
106쪽
18TOLA LXXV. st dimentur sinasse, si alio me contulero. Multas hie abso utitias, quibus tantum sero capio, quantum ad ale ae familiaem sit saetis absentibus multa . x earum uetibus imittenda sol Ε -- sis bus, ut vocant, Melesiasticis septingentos nu- mos aureos Minuos excipio debitores, qui saepsiensi mas sollant, non tam latas absens urgere potero quaru praesens es mae in princi in supremi clinis lavore subnixus. His tot incommodis remem plurimum de hora me Dor iis, qui me tanto honore dignum censuerunt ita eos supplex obtestor, ne iniquo animo rani, neve me propterea manus mini quod hoc tempore non posse me studio erga me suo obsequi rident. Vale. Romae Id. Decemb.
8. R. . CARDINALI A PRINCIPI 1LL TRIssimo M. ANTONIUS ME TUA Di ipso nataI Domiuici accepi exoptatissimas mihi li ras tuaes, mhus haud scio ae quicquam mihi gratius ac ineundius adferri poluarit. Nam in iam pridem audissem, ita te pro tua summa maestate ac comitas mei memorem fuisse, ut ipso itinor ad rus semere dignatus osses, litterae
autem tuae nusquam comparerent conficiebar miro quodam rengore animi, neque levatione ullam reperire poteram praeter eum unam, quam mihi sitim
me tuas aettulerunt. Ego te, Cardinalis optime aemos tantissime, serum observari ad dolui, e fusuo iam nobilitias ipsa regii generis fui quam D sit re oste
107쪽
admiratione tuarum singularium in omni genere virtuturi quibus ita tibi, dum inurbo versatus es, omitium voliintates otieniasti ac de uiristi, ut hodio quoque absente te, em solutiores linguae e liberiora iudicia osse solent, nemo tamen aliter de squam de perlaeto quodam et omnibus numeris absoluto virtutis remplo loquatur. Ex quo stellemus inhelligere, quantopor mihi de tali patrono gloriandum sit, quantaqua in paerte eligitalis potior debeam, quod non tantum in clientibus tua voluntate numerer, sed olim nus merito meo apud te aliquo in pretio b ear quidam, quantum in me
erit, omni stadio connitar effigere, ut conservem tuae istam erga me nimi propensionem, neque
quidquam habeo antiquius, quam ut praestam ea omnia, quae tibi ex me non iniueunda aegidere Posse arbitrabor Ao quoniam si homire iti Libris ste litterulis abdito vix liud exspectaeri quidquam potest, mittam ad O fostas quosdam ingenii mei, non illos quidem valde dignos qui a te ius pietantur, sed tamen non usquequaque tibi, ut spes st, ingratos futuros, quod ab homino tui observantissimo proficiscentur. Mittam igitur, si Deus volet, ante sitiem mensis Ιἀnua rii libros duos Rhetoricorum ristotclis a me conversos in gratiam piorum quorundam et eruditorum hominum o sodalitate Iesu, qui pro auctoritaeto, qua pluri in repudine valent, memini inscum, ut id manus suges perem, quod intremfationeso OL in se iis suis uteremtur, reperire so uiliun 6garenti me tuae I iniun. Sub finem autem mensis Aprilis spero fore ut mitti fain opera omnia, quae lanidem extant, enecae, emendata, me vimincta 1ibus tuos, additis etiam notis quibusdam meis. vero librum spero et tibi si magno caminario et vero ipsi se reuissimo
Regi a Domino meo muri visum iri, in quos sis i erus ms liquid in ei Quod in tu
108쪽
ΕHS L LXXVI mihi animos laesos, laxabo ortassis henos veterieuidam ambitioni meae, quam usque hue eompressiae eo rini, si tentabo, si quid transmittere ac poster is possim, quod in vo dis quoque amaru vixisse festietur. Nihil vinciis emere suseipiam nequo οὐ quam tale sinis , nisi tu me prius arro alias mes liberi s. Iura ea peto a se quanta nisi tam emitentions ossam, primum ut m ames, deinde ut tum serenissimi meos, tum amnis fui, viri omni laudo praesiantis, vino ei benevolentiani mihi omni ration e servus Vala. Romae iv Kat Iaar.
Pergrata mihi fu runt lithera tuae. Mononi mictor, subinvidebam amicissimis quibusdammias, ad quos extant epistola tuas, quod in eis stimo nulla legeretur. A quod tu, quasi communis quidam uinitun, qui in Italia Mint, elegantium af- qu emiuitorum hominum pater, eum illam inhoreos glorias a nominis heroditatam divideres, nul-I- mihi eius no unetolam quidem sparsishes, sed me tanquam ἄγροικον τινα καὶ αμουσον praeteriisses meditabar olim, si ita fors tulisset, adversus
tabullas litas inofficiosi querelam. Extra iocum, Corirado, 'ir optam es rudi sirus, multi iam anni sunt, cum e semonibus primum Petri Io. piniani, qui, dum vixit, mihi coniunctissimis sest, destita inulto otiam niuis si libris pistolaram tuarum tanti si facio, ut verae ae solidae eruditionis, Mimia quadam Iiatina orationis laeuliato D iij orale
109쪽
ae copia toeum ex huius aetatis hominibus paucissimos comparem, neu ia eri certi stillepouam Damoquoties mihi copia fuit hominum, qui es familiarius nossent, quaerebam studiose de his moribus tuis, quos tamen satis mihi vid har o seriptis tuis' bis perspectos, de tua valetudine, de toto deniquo
rerum tuarum statu ut omps saeti remeren e piditate eonstituondae tecum amicitiae meam. Nun te quoque erga me odam animo fuisso video: neque quidquam a perfectioue amicitias nostras aliud aberat, quam ut torque agnos eret aliarius ei se voluntatem Aut hae enim erat ευ in μν, λανθανουσα δέ. Quae eum se tandem pate
erit, serius quidem, quam pax erat et quam ego te posse videor, quaeso, inquam, te, dem in erium, ut eam pro sua uterquo paris omni mei orum genere quam diligentissimo colaemus. Ego quid a me tibi rapstari possis, nondum video illud quibdom tibi omni asseveration confirmo, si quid evenerit, in quo tu perspieere studium erga te me uinvelis, uraturum me, ut re ipsa intelligas, neminem tibi esse, uuam ego sum, ver atinus ex animo iuvi, ciorem vale. Romae. Iv Kal. Iunii.
TUO ΑΚ ΜΑRTINO SUO. Nisi in tibi bono notum Esse eontid rem, a fila optimo et humanissime, si vererer, ne Pudi vessissem in mimari opiniotis non tarditatis modo, a quo vitio ma interdum non longissimo abesso fateor, sed si rem eius, a qu semper abhor
110쪽
EpisPOL LXXVII. uribri dedisti, nune demum, id si, quarto post
minase, respondeo In quodampn nulla a me eulpae mitraecia est. Nune nim eas is Castori nostro Meepi eisque magna eum animi voluptate perloetis, statim me ad scribstndum ontuli, ut hae, quibus me apud is omni suspicione xsolverem, parata essent, simul tque esset cui darem. Quod consorvae momoriam mei amiceque de mo, eum eoasiopst, loqueris, gratiam habeo. Ego quoque te mihi crede, inice amo, neque quidquam est, quod quidem a me praest i qu0M quin ego id libenter aecupido stiam caussa tua facturus sim Debo hoo virtuti et eruditioni tuae, debeo amori in m quem in o mihi perspexisse ridem prope singularem. Quod ullam etiam clarissimum ae in stantissimina virum, Mehiepiscopum Narbone ea usque eo amicum esse scribis, ut de me, homino senui es infimae sortis, autus vir ei amanter et
honorifice loquatur: qua in laetitia ex isto nuntio se insectum putas'. Cuius in να fiam, quaeso is, itine mi, omni milii Talaon Gnsorva, eique meo nomino si re me ea quidem, quae sint ingens et eruditionis et eius generis laudum, in in me
Hespere, neque a caussa teneri: erte quidem, quaeed ineo erga catholieam rest onom animo, de studio hinsi mei Adi quantum in me erit do omnibus, iasisque eiusmodi praediore dignabitur, ea me por-petuo, cum Deo volente emulato praestiturum. Pessinus iam pridem desiit ad me scribere quod ogo, dum me amare in t aequo animo seram. Nihil nimis amicis, nisi ommodo ipsorum, Ostulo. Illum Musarum horum, quem iupris suis
complexus es, τον μουσηγετην uratum, RousM-
dum pridem Undarum, nuper etiam Homisum Gallicum, suavissimum mihi amicissimum fratrem meum