Critica Plautina commentationibus grammaticis illustrata [microform] : dissertatio inauguralis...

1쪽

a par of the Foundations of estern Civiligation Preservatio Project

Funded by the

NATIONAL ENDORMENT FOR THE HUMANITIES

Reproductions mannot be made ithout permission rom

Columbi Universit Library

2쪽

COPYRIGET STATEMENT

States Code, concem me making of photocopies orother reproductions of copyrighted materiai ... Columbia Universit Librar reserves the right to refuse toaccepta copy order L in iis judgement fulsiliment of the orderwould involve violation of the copyright law.

4쪽

COLUMBI UNIUERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARI MENT

BIBLIO GRAPHIC MICRO FORMI ARVFI

Origina Materia a Filmex Existin Bibliograpllic RecordRestrictions olimse:

TECHNICA MICROFOR DATA

5쪽

lis isti

6쪽

DISSERTATIO INAUGURALIS

PHILOLOGICA

QUAM

CONSENSU ET AUCTORITATE

AMPLISSIMI PITILOSOPITORUM ORDINIS

ALMAE LITTERARUM UNIVERSITATIS

GEORGIAE AUGUSTAE GOTTINGENSIS

SUMMOS IN PIlILOSOPIIIA ONORES

RITE CAPESSENDOS

BEROLINI MDCCCLXXXIV

TYPIS EXPRESSIT A. N. SCI ADE L. SCIIADE

7쪽

GYMNASII BEROLINENSIS

DIRECTORIANIMO GRATO AC PIO

8쪽

PRAEFATIO.

In his foliis nonnulla asterre volui ad artem grammaticana latinum. Atque PraeCipue trusitatae sunt signifieatio Pronominum stile, feste et Colloc alio Particularum affirmativarum edi, duo erctator Ad qua Commentatione eum studium Plauti me maxime in ditavisset, ad hunc potissiunnii poetam ea referenda CeuSui, qui Praesertim amplissimam quaerendi opiam exhiberet maximani pie inde utilitatem Papturus esset. Atque qualis utilitas esset ut statim a limine Cognosceretur, eam ingreSSus Sum iam, ut ad locum, de quo viri eritici dissentirent, quae dicenda videbantur adnotarem. Hac quid 'm ratione disputandi materia deminuebatur. Num una cum vostil)us iis et fera trairtari apte potuerunt Omest, sibimet, Emes, no 3mε ali , quibus Pronominibus Propter suffixum ne eum illis qua dam cognatio est, atque cum ei Suffirmandi voidibus pias nominavi aliae, de quarum collosiatione Cori ius non iam constaret, hercle, Pol mecct8tor, Profecto, cert6

coit. Sed ab his initiis fa Oile ad illas quaestiones pergetur.

At sui vel linei materia propter se subtilitatem, quam nimiab, iuendi ubertat evitata tamen quam maxime PerSPiet amreddere Pud e Studendum strat, et propter exemplorum multitudinem haud parva fuit. Quo vero firmius iudicium meum fieret, quaerens apud Phialtum non constiti, stetit altera ex Parte ultra Poetas scenit os et aetatem liberae rei publicae non ProgreSSu sum Fabulae enim earumque dialogi ac praesertim comoediarum, in quibus sermo familiaris patet, et pronominum tute tete, quippe quae appellationi adhibeantur, et particularum affirmativarum tam uberem fontem exhibent, ut vel inde Certius iudieium hauriatur. Deinde vero posteriores Eriptore uSSumere Propterea non ei essarium videbatur, quod vetustior linguae latinae aetas, cuius locus ille, e quo hae quaestione eXeunt, Sunt, in universum a posteriore magis diversa St, suam rut

9쪽

illam propriain percensere ad loeum illum quidem emendandum non satis sit. - Iam addo quibus auxiliis usus sim. Adhibui

Plauti illas fabulas, quas ediderunt Ritschelius Militem gloriosum, Bacetii des, Pseudolinii, Menaei limos, Mostellii riam, Persam, Trinummum ed. II, a. ISTI Goetκius Epidicum, Curetilionem, Auli ilariam , idem secundis post RiisChelium curis Mercatorema. I 883 Stichum a. I 883 , idem et Loeme Asinariam, Amphitruonem, Poenulum , Schoeli Trii Culiuitum , Fleckeisenus(Captivos, Rudentem , tronovius ed Ernest Lips a litio, Casinam, Cistellariam , Terentium Vmpfenbaehinnum. Disore

pantias librorum manuSeriptorum, suas, quoad Per eorum Sint uulet integra quaestionis severitate fieri poterat, ex optimis tantum

attuli, ex Plauti scilicet odi de Ambrosiano A), Camerarii Vetere Vaticano B , eiusdem ' Codice altero sive arei Decurtato Palatino C aut, ubi hie deerat, Ursini Vaticano(D , ex Terentii embino A et Victoriano DL disserentias

licebat praetermisi, ad illum attuli ex editionibus quas supra enumeravi Ritschelii Goelgit, G. - Loewii, Schoellii, deinde ex Brixi Captivis ed exeget III, LipS. a. 8i6 vid. Praef. , Gepperti Casina ed ii ib. a. 1866 , Parei ed. II, eap. Nemet. a. I 6ls Rudente et Cistellaria, ad Terentium ex apparatu critico Vmpi ubachii Praetera assumpsi, quae Studemundu e codice Ambrosiano communicavit de Plauti Viduli tria Ind. loci.GryphisW. a. ISTO I8il , de eiusdem Cistellaria idem cod.

agni ined Mediol. a. l8lsi . Cetera Plauti fragmenta notavi ex editionemronovio-Ernestiniana. Denique in Pitandi Cetero-riim Veterum Poetarum Cenicorum exemplis collectiones illasseeutu Sum, quas edidit et apparatu Critico instruxit Ribbeckius, comicorum ed. II, a. I 8 id et tragicorum ed. II, a. I 8il . Cetera, quae ad propriam cuiusque commentationis formam Pertinebant, suo loce monita sunt aut ipsa, pero, Se Probabunt.

Non erodihil dic St. ias subtilitia duo creduo. Sic Ritscholius in Trinummi altera editione a. ISTI . Neque cuiquam dubium fuit, quin ad explendum septenarii numerum apte et probabiliter quod in libris manusEriptis exhiberetur

credia cum Camerario mutasset in creduct3i . Quae autem in cetero versu testimonio odisium relicto unitavit, non eadem

firmitate steterunt. Quod prius quidem ad traditam formamiliae attinet, eussolius an lectionem ea probabilitate tueri Conutus est y , quae ad Ritschelii scripturam diei reiciendam suffieere videatur. Atque satis habeo illius explicationem, quam Brixius et Spengelius A secuti sunt, commendasse Equidem potius illustrabo eodicum quae sterte corruptelam exhibent verba tu otantilli rum B vel in edepol nulla (C , de quibus viri eritici satis certo non iudicaverunt. Atque Ritschelius ipso non semper eandem lectionem probavit, sed in proli Trin. d. I a. 18 8 , p. XCIII sq. ad

speciem proditae multo propius acceSsit. Quo loco versum hune, cuius formam hiatu servato hanc proponit Non erodibilo die . St. M lv d ο ntillas credum.

10쪽

cum aliis eiusdem fabulae septenariis troebaicis confert, in quibus Post caesuram principalem hiatur, atque eis adscribit, in quibus verborum constructione ea ipsae voces, quas discriminet hiatus, ligentur potius et continuae pronuntiationis neeessitate vinciantur, ut hiatui admittendo omnino a Commodo PSSe neget. Et verba V, duo dirimere eo minus licere, quod ea foditissima interpuncti Praecedat. Itaque cum Boihi ex fura vel, efficiendum Itis ei videbatur neque hane Seripturum in textum recipere dubitavit, etsi, ut iam illo loco ait, nullo negotio transponi tiliti ed O potuit'. Quarum mutationum neutra

placuit Gepperto, sed ipse etiam liberius egit. Ille enim, quamquam in praefatione Trinummi editionis i monet, se iatum, de quo Sibi non constaret, nuSquam delevisse, nisi quibus locis codices ipsi ausam praebui8sent aut ubi non alio eiusdem hiatus eodem versus loco exstantis exemplo thim probare potuisset, tamen Codicum illa littera Cneglecta inter vi et funovum vocabithim interposuit, ut sententia fieret a stim tuod ol nulla creduct3. ano lectionem ita probavit, ut verisimile esse negaret , hiari PοS Vocem tu non aeuiam, quae saepius vel ut consonans enuntiata esse videretur Flecheisenus deinde fecit cum Ritscheliori , nescio an iisdem Causis. Illi im certe hiatum, quem Ritschelius alia condisiione propter

caesuram retinuiSSet, PS etiam ea quam et annis ante tatuerat leges tueri poterat, qua lege omnibu quae in producitam

vocalem aut Consonantem, exirent monosyllabis ante vocalem

correptam hiatum efficere liceret. Eandem legem agnovit Brixius, sed ipsa septenarii caesura satis hune hiatum excusari iudicavit, ut scripturam at cedepol retineret D. Qui autem post hanc editionem locum hunc tractaverunt, a libris manuscriptis omnes discesserunt longius. Quorum Primus et longissime Muellerus, qui Bothii lectionem et hiatum prorsus improbaus

- Trin. d. I Lips. a. I 86 es ad eund. v. adnot. 'Orengius, qui de hac editione accurato copioseque iudicavit Doci ind. Gotting. a. 868 p. lli sqq. praeeip.ralbo sqq. , illum locum non commemoravit.

poetam in re eivo duo aut mi aut Sctne tu edepol scripsisse suspicatus est i . Cautius duobus annis post Ritschelius, quamvis hiatum tum quoque respueret, in altera Trinummi editione, ut supra oeui, transpositionem nullo edepol praetulit, hoe breviter adnotans, Boihi scripturam se non debuisse tueri. Nec vero Primus transposuit, sed eadem emendandi via eum praeiverat cum Reigio ermannus y . Et haec quidem lectio ad hunc diem in textu permansit. Iam anno insequente vel Brixius eam in alteram huius comoediae editionem recepit. Atque eandem post eum amplexi Sunt agnerias et Spengelius'). Denique eam abhine quinque anno Brixius vel in tertiam editionem p recepit, sed idem in appendio critica si , ubi illa littera comissa verba tu O ut eodi eum lectionem adnotat, se offendere ait in oee negativa nulla particulae affirmativae hac condisiione praepoSita, atque cum quae tradatur verborum colloeatio usui omnino conveniat, scribere praeoptare At tum sub imo nulla creduαε, quam Gepperti Coniecturam fuisse nou commemorat, ut ad eandem PS PerveniSSe videatur.

Quorum criticorum conaminum illud Bothianum, ut pro , α ινα , vel propterea dignum St, quod Primum PeCtetur,

quod unum litteram post fu certo traditum, non ProrSu neglegit. Sane nobis concedendum est, si ad communem librorum manuScriptorum Statum respicimuS, Perfacile eam inter vostes freet edepol vel scriptura quamvis insolentitae vo vel similitudine quadam propinquarum litterarum vel alia librariorum socordia, quippe quae perquam Saepe deprehendatur, in textum illorum

codicum omnino irrepere potuisse, eum praesertim huic loco non auctoritas gravioris palimpsest Ambrosiani uecurrat Altera autem ex parte ad explendam Sententiam implex pronomen, satis erat. Nam in tali contrapositione Non credibile dice matri militi edepol credναε primum id interest, cui in responso negationem nulluε Ac ne numerus quidem bisyllabum fuse