De literis encyclicis dissertatio Francisci Dominici Bencini abbatis sancti pontii ad magnum Victorium Amedeum Sardiniae regem

발행: 1728년

분량: 388페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

11쪽

a natura proclivius , quam simma quaeque co.nplecti, suique simillima . Ego vero id certe assecutus videbor , ut mihi , quod votorum meorum

Caput es , Augustissimo Patrocinio Tuo quam- diutissime liceat gloriari . Dabam Taurini Ad V. Non. Octobr. MDCCXVILL

12쪽

Clavus Annus supra Trigesinum jam vertitur, ex quo ad Fidei,& Religionis disciplinam illustrandam, vendicindamque , Romae primum, tum in hac

Taurinens Academia divino munere . Sulla morumque Principum autoritate admotus fui.

Ac principio quidem saepe mecum reputavi, quid

demum caussae esset, quod , quum tam multae lucubrationes Virorum pietate, ac doctrina praestantium,

summo Catholicae Ecclesiae bono prodierint, levi nihilominus , & nullo sere profectu ab alienae Communionis hominibus exceptae sint, nonnullae etiam ad haereticalis pertinaciae argumentum traductae : nec in mentem venit, ortum id maxime ex anticipata quadam illorum opinione , in qua evellenda , praecipua Polemicorum desudare debet industria ruoaque nisi fiat, omnis perit labor, atque Opera luitur in singularibus de dogmatis contentionibus. Scilicet ut illi nobis plerumque non intercedunt, quum de Scripturarum Divinarum autoritate , &pondere, ac ue Fidei capitibus, quae iisdem Divinis Instrumentis diserte evidenterque prodita sunt, ex instituto nostro disquirimus ; ita quaecumque nos a Dei verbo tradito repetimus dogmata, atque a Patrum, Conciliorum, Pontificum, Ceterorumque Scriptorum persuasione , & monumentis literarum hactentis illibate custodita, docemus, multis illi ambagibus, innumerisque contentionum molestiis implicant , hac imprimis de caussa, quod velut res in utramque partem versatiles ab ipsis Veteribus habitas, opinentur, easque in tantum adlaphoras , ut

13쪽

R Ο ΟE M qualitercumque doceantur, nec fides inde, nec vera Ecclesia labascat. Ad haec insuper haerere plerosque, ambigere, atque insidiose a Catholicis sei. scitari novimus, qua fieri ratione possit, ut Divinae plurimorum dogmatum Traditiones, quae in sacro Ecclesiarum Deposito a Christo , & Apostolis

consignatae feruntur, eodem plane censu, ac ne hilum quidem, ut decet, immutatae ad nos usque pervenerint. Temporum diuturnitas Omnia passim. Intervertit, ac delet, aera etiam , & saxa: nec quidquam est, sive a necessitate, usuque, sive a pietate,& Religione commendatum, quod Hominum aut socordia, aut impietate, aut fraude ad seram Posteritatem vitiatum non transmittatur. Hinc, opinor, ferme omnis in Religione dissensus oritur, &animorum , sententiarumque mira collisio : Hinc Sectariorum in Romanam Ecclesiam scommata, sannae, Odia, insectationes, &. pertinax ab eadem se. cessus. Catholici verti, tametsi de ea, quae Oretenus tradita Fides est , & hodieque perseverat , ex Divinis ipsis Scripturis sat erudiamur, & generalem quandam normam adipisci possimus , qua germanae Traditionis characteres constitu intur ; ita semper nihilominus censui , singulares dogmatum Traditiones vix pro dignitate adversus nostrorum temporum Scepticos vendicari, ct contentiosis hominibus suaderi posse , nisi certam fixtinque rationem compererimus, qua eaedem a primaeva origine, &deinceps, aetate qualibet, & qu i cuinque patuit Christianus orbis, non a Patribus dumtaxat, & Scriptoribus, quibus illi quidem opinationes affingunt, atque et tum , si Diis placet , aberrationes, sed in super abs unanimi, constantique Episcoporum , Ecclesia

14쪽

clesiarum , & Populorum omnium fide, consensu, ac persuasione repetantur. In his majestas elucet , ac dignitas Catholicae Ecclesiae, quam Divinus Paracletus agit, & dirigit, ut ab avito Fidei cando. re, a Dogmatum puritate, atque a recta Scripturarum intelligentia nunquam desciscat . Equidem nemo, qui secum parumper reputet summam Pa. trum solertiam in explanandis Fidei dogmatis, Q. licitum Episcoporum Zelum in vendicandis, incustodiendis Ecclesiarum summam religionem, & miram Populorum in profitendis consensionem ; nemo, inquam, nisi cor Zenonis habeat, aut jecur Cratetis, ed adducetur , ut iis assentiri detrectet, quae tot retr6 Seculis, & tanto animorum concentu Ecclesia Christi tenuit, & professa est . Ecquid enim seri de est, aiebat Tertullianus, de Praescript.

cap. 28. , ut tot, ac tanto Ecclesiae in unam Iidem erraserint Nullus inter multos eventus unus es exitus: vari se debuerat error doctrinae Ecclesiartim . Ceterum quod apud multos unum invenitur , non es errarum, sed

traditum.

II. Haec igitur animo reputanti, atque in eruditae Antiquitatis rudera , & mores sedulo inquirenti, opportune succurrit pristina Encyclicarum Liter, rum disciplina , quibus Ecclesiastici Praesules ad

Dogmatum puritatem , atque ad Animorum unitatem servandam, usos diti fume compertum est . Haec,

nisi fallor, praecipua ratio fuit, qua priscae Apostolicae Ecclesiae, & quae ab iis duxere originem, Coelestis doctrinae Depositum innoxium ,& ab Omni labe, interpolatione, & fraude tutissimum servaverunt. Hic lydius, pene dixerim, lapis fuit, ad quem & olim Majores nostri, & nos ipsi Traditio-

a 2 nem

15쪽

tiquitatem , universalitatem, consensionem, adversus profanas hujuscemodi aevi novitates , nullo negotio , magna verb securitate deprehendimus . Non

secus enim ac Principum Leges, & Edicta, quondam in Provinciis , re Urbibus evulgata , atque in

normam regundae , moderandaeque Reipub. adscita, etiam post innumeras temporum, Imperiorum, ac rerum omnium vicissitudines , qui tum mores

fuerint Populorum, quomodo lites , & universim reliqua Civium ossicia peraSerentur, quae Magistratuum , ac Subditorum Placita, quae denique totius vitae instituta essent , procul omni dubietate edocent Posteros, & erudiunt: ita sere Traditio dog- .matum, Apostolicis Ecclesiis semel contradita, ac ceteras subinde per universum Christianum orbem pervagata, atque unanimi fide, constanti persuasione,& identidem repetita in Encyclicis Literis professone, recepta ubique,& custodita; inter plurimas

scelestorum Hominum aberrationes, fraudes, & corruptelas; imb, quod dolendum magis, verendumque fuerat, ipsas inter studiorum , rituum , disci- Elinae, morumque luctuosas immutationes , perstitit eadem, nulla sui parte major, nulla minor, &cujusmodi a Christo, & Apostolis profecta est, eadem ad nostra tempora, potissimum Encyclicarum ope, sincera perseverat. Nam quum Episcopis omnibus, & constitutis apud eosdem Doctorum Presbyterorum Collegiis, animo haereret praeceptum illud saluberrimum, quo Redemtor servari religiose caverat Fidei unitatem, & animorum; si quos sorte contra niti, & ab avita sententia declinare viderent , continub respicientes ad Depositum dog

matum

16쪽

o PERIS.

matum , excussis praesertim Literis Praedecessorum, ultrd citroque io orbem datis, & quas, velut certam unius communionis tesseram, Ecclesiae originales , S Matrices servassent ; denub repetebant priscas fidei professiones, mutuis conscriptis, atque invicem, & ubique subscriptis Epistolis , tanta plerumque animorum consensione, ut novitii errores,

Eeclesiastici hujus Magisterii robore confixi, damna. tique exularent ; omnisque Ecclesia , ne , --, ipsos jam AutoreS errorum, & novitatum detestaretur . Hinc auditae passim , & adhibitae primis VIII. Seculis Epistolae Communicatoriae , Pacificae, Formatae, aliaeque id genus multae , quibus Episcopi cum Primatibus suis, Primates inter se se , & universi cum Petri Cathedra ,

quae centrum communionis est , in una Fidei, &animorum societate cohaerescere , instiper Divinorum Codicum corruptores, & quotquot audaces essent Traditionum interpolatores, odisse, exsecrari, &damnare , invicem testabantur. Et optimo quidem

jure Sanctissimi illi Praestiles tam augustum perinde atque obvium Religionis custodiendae stibsidium

in mores receperunt. Etenim quum Leges duas, inter se discrepantes, unde μ' μ η pronuit , min,

me conservari posse, constet, sique turpe, in ea Civitate , quae legibus teneatur, discedi a legibus, quippe hoc unum vinculum est dignitatum . quibus Populi salus persistit , hoc praecipuum fundamentum libertatis: multo id verius obtinet in Legibus Christianorum , a quarum puritate, integritate , & usii ipsa pendet aeterna silus, quaeque umi Apostolorum, & Christi dogmata, scripto partim, partim vivae vocis oraculo promulgata, atque Epi-

17쪽

scoporum, Doctorumque vigilantiae tradita, ut ad Nepotes, ac Posteros integra , & illibata transmit

terent.

III. Tametsi verti difficillimum si in omni conquisitione rationis exordium, lubet, rem hanc , simplicissimis originibus suis repetere. Ecclesiarria Christus instituit, columnam, & firmamentum veritatis , fecitque amplissimo suo munere indefectibi. Iem, quoties de Divino jure responsa ferret. Sed quoniam ita hominum animis naturae quodam vitio comparatum est , ut quandiu hoc labili corporum erga uulo obstricti sunt, vix citra erroris periculum intelligant, judicentve ; spopondit insuper, semet

eidem Ecclesiae adfuturum ad Seculorum usque conis summationem, ne unquam Inferorum Portae praevaleant ; imb & alium Paracletum divinitus missu rum, qui Veritatem omnem edoceat, Pastoresque & fideles in recto Fidei tramite ita contineat, ut non vi aliqua exteriore, non machinis , non fraudibus deduci possent ab ea professione dogmatum, quae vel persemet docuerat , vel per Apostolos in Ecclesiae Deposito mandaverat custodienda. Haec ruum certa sint, atque extra dubitationis aleam pota, sive Sponsoris majestatem, summamque veritatem, quae nec fallere potest, nec falli; sive etiam mirabiles pensemus effectus, qui Ecclesiam , quamquam gravibus ad hunc usque diem agitatam procellis, in ea tamen fide, quam accepit, hactenus permansisse, testantur : Age jam, quae fuerit de ejusdem autoritate , unitate, candore apud primitivos Fideles persuasio, exquiramus. Ac primum quidem de constuto apud illos, fixoque praejudicio, quo Ecclesiae sententiam, Velut aequam semper, &irre

18쪽

OPERIS. vii

vocabilem, suscipiebant, malo hic habeantur Augustini verba, quam mea. In hac re inquit ille adversus Cresconium lib. I. Cap. 33. a nobis tenetur veritas, quum hoc facimus, quod universae jam placuit Ecclesiae,

quam ipsarum Scripturarum commen in autorita ut quoin

niam sacra Scriptura fallere non potest, quisquis festi m tuit , eandem Ecclesiam consulat, quam He ulla ambiguitate Scriptura demonstrat. Et in Psal. 37. suisquis a ventre Ecclesae separarus fuerit, necesse est, ut falsa loquatur . Potes feri, ut bomo mentiatur e non potes feri, ut Veritas mentiatur. Ex Veritatis ore cognosto Chri-flum, ipsam Veritatem : ex meritatis ore cognosco Ecelsam participem veritatis . Praeclara quoque illa sunt eju1dem verba in Psal. 9. v. I a. Ipse, quae nunc est, Eccle , ns Dominus non histraret , iret in errorem quamlibet fludi semis speculatis. Est verti supremum hoc Magisterium ita Ecclesiae traditum, ut sive eadem in Capite sit adunata, eoque tum invisibili, quod Christus est, universam compagem Divinis charismatibus animans; tum in humano ,& aspectabili, quod est ejusdem externa velut basis, & fundamentum; sive in Oecumenico Concilio ex omni Christiano orbe sit congregata; sive denique per eundem orbem dispersa, & suorum ubique Praesulum, ac Doctorum ore, consensuque detiniens, perinde Vim suam exserat, , recta Scripturarum, & Traditionis regula nusquam aberratura . Nihil attinet hoc loco dicere, quae ejusdem sint partes, quae vis, quae dignitas in Capite, aut in Oecumenicis Synodis: Sed quemadmodum diffusa per orbem agat, aut judicet, ex instituto nostro aperiemus. Omnis autem haec ratio duabus omnino partibus continetur, quarum alteram Passuam vocant, quia traditam 3q6

fidem

19쪽

fidem tenet, & profitetur ; Activam alteram, quia Dogmatum susceptorum veritatem edocet, & quae receptae professioni sint consentanea, definit. Neque enim Ecclesiae actio, & Magisterii dignitas aliud exigunt quidpiam, quam peripicere, quid in unaquaque re verum, sincerumque si, quid consentaneum Fidei , quid consequens , quid repugnans.

Ceteram turbam, inquit Augustinus, coni. Epist. Fundam. cap. 4., non intelligendi vivacitas, sed credendi sim. Misitas tuti mam facit. Utroque hoc munere veteres

Christianos, & Antistites , qui sane tanti nominis

mensuram implebant, usu Encyclicarum Literarum perfunctos esse , ex nostris Di limationibus tum , reor, constabit, quum & Populos, novitia dogmata haereticorum hominum exhorrescentes, & Episcopos, ac Doctores, ubique ad Depositum exigentes,& per Epistolas, circumquaque iusceptaS , Placita is

eadem exsecrantes contemplabimur.

IV. Unde verb institutio hujuscemodi ad Ecclesiam manarit, & quo praeeunte, tandiu obtinuerit,

nec difficile , & persemet jucundum erit assequi, si B. Pauli Epistolam ad Ephesios , quam fuisse Encyclicam, in Differt. II. commonstrabitur, non oscitanter perlustremus. Id in ea sbi sumserat Gentium Apostolus, ut Ecclesiae ,& Capitis naturam, membrorum ordinem, & Praesidum, Doctorumque officia , & dotes monstraret Quorum omnium conditionem compendio perstringens , a i caP. q. V. 7. Unicuique autem Nostrum data est gratia secundum mensuram donationis Christi . Et sere e vestigio subjungit. Et ipse dedit quosdam quidem Apostolos , quosdam autem Prophetas, alios vero Evaraeli ius, alios amem Pastores, oeDoctores. Nihil enimvero est in corpore quovis Po

20쪽

P ERIS. ita litico tam com ositum, tam mire compactum, &Coagmentatum, velut in hac Ecclesiae ordinatione deprehenditur, ubi partes clim inferiores, tum principes , suis licet diversae, distinctaeque gradibuS, eo dem tamen Spiritu, eadem fide conjunctae, ad unum finem omnes collineant, scilicet, ut pergit ibidem

Apostolus , ad consummationem Sanaetorum, in opus Ministerii, in aedificationem Corporis Gristi, donec occurramus omnes in unitatem fidei, ct agnitionis Filii Dei, in virum perfectum, in mensuram aetatis plenitudinis cir μή ut jam non fmus parvuli fluctuantes, oe circumferamur omni vento doctrinae, in nequitia Hominum, in astutia, ad circumventionem erroris. Pastores ii, & Doctores, constituti usque ad Seculi consummationem in opus Ministerii, & Ecclesiae aedificationem, iidemque una dogmatum professione colligati, quacumque demum r

tione, sive adunati in Capite, sive in Generalibus Synodis collecti , sive etiam per orbem dispersi,

decreta condant, ferantque sententiam, modo unanimes sint , divini Spiritus directione potiuntur:

atque adeo quotquot illis adhaerescunt , nec ab Ecclesiae corpore usquam divelli, nec inanis doctrinae vento poterunt circumferri. Namque & Redemtoris promissa generatim de Ecclesia pronunciata sunt ; & praesertim ubi cetera media non

suppetant, etiam dispersa Ecclesia, quae, sibi, &suo Capiti constans, quidpiam Encyclicis Literis ad fidei, aut morum integritatem, puritatemque decernat , eodem plane jure gaudeat necesse est. V. Equidem primis Ecclesiae Seculis , quibus publicorum Coetuum habendorum facultas politicis Legibus erat intercepta, aut ab arbitrio summarunia Potestatum suspensa; publicus etiam Cursus sine Im-

SEARCH

MENU NAVIGATION