장음표시 사용
11쪽
- L hominibus dicebat Baptista . Progeoier siperarum, quis demousrauu vobis Afugere a ventura ira . . O .
Verum non sine animi tristitia perpendere licet, quod etsi omnium δε-culorum vehiculo ortae sunt haereses, nac tamen tempestate tot adsent haere. ticorum monstra, ut plus sectis Orbis toedetur, quam prouinciarum num
m confletur. Huiusinodi inter omnia iacula perniciosior aetas, ab Aposto-ε x- 3 lo, ni tutor, praemonstratur. cum inquit In nouissimus diebus instabunt ra periculosa: erunt homines seipsos amantes, cupidi, elati, superbi, emi, parentibus non obedientes, ingrati, scelesti, sine assectione, sine pace, criminatores, incontinentes, immites, sine benignitate, proditores , prolemi, tumidi. Voluptatum amatores magis quam Dei s habentes speciem quidem pietatis, virtutem autem eius abnegantes, & hos deuita. J BIn tanta ergo variarum haeresium inundatione, vir catholicus ,.quid utilius aggredi potest vel debet, quam Petri Cathedram meri, eamque ab initio sic Deo disponente semper fuisse veritatis magistram ostendere nam sicut iunquam iuit in Orbe haeresis, quae Petri Cathedram spernere, eam*Vt euerteret, tentare non praesumpserit, ut postmodum haereses superseminare facile contingeret ue sic Doctor c tholicus, hanc primo vindicaro tenetur, ut haereses non difficulter refellendi aditum aperiat. Nec ad id o tinendum aptior erit via, quam si a prima aetate, omnium Ecclesiarum iudicem & magistram eam iuisse ostenderit, omnesque ad illam, tanquam ad Caput, & supremum tribunal omni tempore appellasse demonstrauerit: hac enim via, & multorum Orientalium tetrum schisma, & Aquilonari unita Cprophanas haereses iure redarguet. Etenim cum in conspectu atque oculis omnium patefiet, omnes Eccle-sas, Romanam Cathedram velut Iudicem a principio, & usque ad annum Domini octingentesimum appellasse, huiusnodi dogma verissimum ess
Constabit. Nec siupra octingentesimum annum huius veritatis seriem texemus, ne Lectorem dicendorum longitudine grauemus. Quis enim memtis compos non faciendum existimabit, quod Ecclesia ab Apostolis, & Apin stolomm auditoribus ab initio edocta operata est, & assidue per annos octingentos prosequuta fuit Modernioribus autem, qui huic veritati reluctari aus sunt, dicemus cum
C p. 3, Iob. Interroga generationem practinam, stes diligemer inuectita Patrum memο- Draam. Q id enim iniquius quam Patrum fidem, doctrinam, & statuta abi j-cereti redarguere, S proprium iudicium venerandae antiquitati praeterre t
dicent tibi. Cuicunque enim si ad eligendum proponatur, an antiqua: E clesta, vel hominibus recentioribus, opposita opinantibus, fides adhibemda sit , eum nouitates, velut prophanas voces ire abijciendas, stinam autem doctrinam amplectendam, iudicamium, minime vereor. imo cum huiusmodi Nouatores nobiscum in hac causa certare ausi fuerint, illud idemtii, is dicςmus quod in sei patrocinium M. Aemilius Scaurus aduersius Varium Su-ME T cronensem eius acusatorem apud Populum, prompsit, Vt notat Valer. Max: Erat autem Sucronensis parum veritatis amator, at M. Aemilius animi rectitudine fretus, lonSa sui accusatione percepta, eam sic paucis verbis retundit. Quirites Varius Sucronensis ait: Aemilius Scaurus negat, viri potius
12쪽
A credendum censetis 3 his verbis annuente popuIo, vir a culpa immunis, impositam sibi censuram inanem reddidit. In re nostra hoc idem contingere assirmandum est. siquidem veteres omnium Ecclesiarum patres, Romanam Cathedram omnibus, & in cuiuscumque generis controuersius appellabant: Recentiores respuunt, viri potius credendum censes Amice L chor 3 Omnes vero prudentes, doctos, & pios,iustam pro antiquis Ecclesiis laturos fauorabilem sententiam, sicui olim pro M. Aemilio prolata fuit, exploratum habeo. Huiusmodi autem hominibus qui patrum sirorum dominam dimiserunt, quos Apostolus, Porentibus non obedimiri, appellat , illud obiiciemus quoὸ
Dominus Iudaeis olim exprobrauit. Transite ad insulas crabim, ἔν videier , , B in Cedar Mittite , consecrate vehementer, sty videte Efactum ess bui emori. Si mutauit gens Deos suas, , certe ipsi non sunt Dii: populus vero meus mνtaωιι gloriam suam in Idolum. Obavescite Cali seper hoc , porta eius deflamini vehementer, dicit Dominus. Cum igitur non desint homines qui Apostolorum &veterum Patrum doctrinam, S instituta abi jcere, & nouam sibi confingere aequum esse censeant, hanc Domini obiurgationem audiant, & pe
Petri Cathedra ab initio iudicium controuersiarum fidei, & morum, o, tinuit , & hoc a Saluatore ius accepit, ut veteris Ecclesiae Patres agnouerunt: licebit ne post annos octingentos leges mutare, & noua portenta in me dium afferre e quis, nisi phanaticus, hoc sibi cinerisque persuadere amC debit Hinc Gesanus Cathedrae Petri haeresiure dicebat. Maiores mara diu ν- Diap. iana in*iratione eernentes , necessario praecauerunt, ut quod unamquamque bare eoacta semel βηοduspra fisi communione , veritate catholica , Aposolica promulgaset, non sineret nouis 'Osibo retractatim bias mutari, ne prauis occasio ρraberetur qua meduinaliter fue uni Ratuta pulsandi, sed Aiactore cuiuslibet infamaae pariter errore damnata, Fufficere iudicauerunt, vi quisquis abquando bis Ma emroras communicator exι fieret, principali sintentra damnis/m αι eius esset Obarictus. Sic Sabolli- damnauit Sγuoaeus, nee fuit mccsse ut eius sectatores postia damnarentur : Sed pro tenore constitutionis antiqus, qui Nel prauitatis ilBus via communionis extiterant participes, niuersalis Ecclesia duxit esse refutandos. Sic Arrium, sie Ennomium, Macedonium, Nectorium, synodus semel tecta condemnans, viterius ad noua concilia venire non sinit.
D Cur ergo iuniores non pudet Patrum statuta de Appellationibus ad Ro- manam Cathedram S. Petti euertere 3 sed quid dicam Patrum statuta, cum Redemptoris nostri fuerit sacrata sanctio, ut ab initio patuit, & infra manifestum fiet Descendamus ergo in causam;& cum hostibus fidei certamen aggrediamur.
13쪽
Quid A AZpellatio,Wquem habeas in re pro siud significatum. MISSIS de Appellatione improprijs acceptionibus, quae
ad rem non faciunt, manifestum est apud Iur. Cons ut notat Sigiis. Scaz de A ppellat. quaest. i. ipsam nil aliud praese-serre, quam prouocationempost latam sententiam ad m, Biorem Iudicem, vel ante latum iudicium propter instans vel futurum gravamen, quamobrem sic a Iurisperitis definivir.
ELIprouocatio de minora ad maiorem Iudiram l. i . S. Si quis in appellatione si de appellat. Vel, est sententiae a minere Iudice lata per inuocatron m maioνιs Iudeis praetextu iniquitatis illata vel comminata, resessio. Qua in definitione locum
generis tenet prouocatio: quod patet, quia omnis appellatio est prouocatio, sed non e contra . cuidens autem est, Genus dici illud a quo non valet subsistendi consequentia, ut constat de Animali respectia hominis, nam quia Animal est genus hominis non tenet illatio, omnis homo est animal, ergo omne animal est homo. caetera quae in definitione sequuntur disterentiae locum habent, quia Appellatio non est ab infimo & ordinatio vel aequae am Cctoritatis Iudice, iuris postulatio. Diuiditur autem Appellatio dupliciter, est enim iudicialis Una, extra iudicialis altera . Iudicialis illa est quae interponitur in iudicio, & in camsa iam caepta, cum citatio praecessit, & haec est propria appellatio. e traiudicialis vero fit extra iudicium, & in causa non caepta idcirco dicitur prouocatio ad causam incipiendam, & vim habet citationis. In iudiciali Appellatione, quod Praecesserit gravamen ex causia vcra, & legitima, requiritur : at in extra iudiciali quod causa sit verisimilis & probabilis satis est. vir que vero introducta est ut per eam iniquitas & imperitia iudicantium conbgatur . Vt scilicet gravamen reparari possit, & innocentia praesidium obtineat. l. I. in princ. n. de Appellat. Appellationis praecipui ei eetiis hi stat, ut notat Sigism. Scata quest. 3. Dart. a. Causam S iurisdichionem deuoluit ad Iudicem ad quem, adeo quod suspendat iurisdictionem Iudicis a quo. Appellatione stante nihil innovari potest. Reponitque appellantem in statu, quo erat tempore litis contestatae, & non in statu quo erat ante litem contestatam. Appellatio regulariter debet dari in scriptis, non tantum si fue it a semientia diuinitiva, verum etiam ab habente vim diffinitiuae . Nec est simpliciter necessarium verbum hoc, Appello, stificiunt enim quaecunctim alia verba aequipollentia : ut proclamo, prouoco, conquaeror & similia. et nim sicut in sententia diffinitiva Iudicis non necessario requiritur verbum condemno, sed aequivalens satis esse noscitur sic in Appellationis exhibiti
ne, Verbum, anello, necessarium esse non est afferendum. Requititur tampnad Appellationis validitatem, ut exprimatur causa sinuaminis, ne abordi nario Duiliaco by Corale
14쪽
AD ROMANAM S. PETRI CATHEDRAM. 3Λ natio& pnori Iudice, voluntarie, 5 iniuste ius iudicandi auferri demon stretur. idcirco in re huiushaodi hae duae constituuntur R egulae. Omnis grauatus potest appellam. Non grauatus non potest appellare. Bald. in l. unica subnu. . Cum autem fit appellatio, interponi dcbet in praesentia iudicis aquos eique nota fieri, Vt Vltorius non procedat, S procedendo, reuocentur acta tamquam attentata. Nec fieri debet a minori ad maiorem Iudicet , omi ila medio, si detur il .ai. Imperatores, st. de appellat. S relat. dum in do appellatio non fiat ad sium naum pontificem. Ratio utriusque assertionis ex Caes. Alex. in rubr. sub num. a I. elicitur: quia Imperator, inquit, cael
lique Principes politici a populis subditis potestatem accipiunt, et sque ilibberales esse non debent, qui sibi fuerunt munifici. Papa autem a Deo ini-B mediate potestatem accepit in persona Petris ut patet Mattia. 16. Tis es Petrus , gyc. di Ioann. cap. vlt. Pasce agnos ei es meas . Adde quod Papa maiorem curam admittit, & curare debet in legibus secris, ut maior pateat linstitiae aditus . iure igitur ab infimis Iudicibus. omissis mediis, appellationes admittere potest. Haec est iurisperitorum doctrina de Appellationibus, quae facit ad rem. Hanc vero doctrinam, ut firmum in hac materia iaciamus sundamentum, Scripturis sanctis comprobare dehemus . idcirco Pauli Apostoli cum Iudaeis causa& disceptatio, quae legitur in Actis Apostol. cap. a s.& a 8. hic erit asterenda. enimuero quidquid Iuri speriti ad propriam Appellationem roquiri affirmant, Apostolus reipsa prosequutus tuit, docuitque in propria C causa Appellationis iustitiam, & conditiones. Sic enim ibi habetur cap. a .
Et citato Paulo ea ιt accusare TertωPtia , dicens: cum in multa pace agamMa per te,
V msita corrigantur per tuam prouidentiam, semper my ubique se Fimus optime
Fatix, cum omm grat rarum actione . Ne ἀωιιus autem te protraham, oro breuiter audias nos pro tua clementia . Inuenimus hune bominem pectiferum, nν conelia tem Ieditiones omnibus liscis in Tniuerso orbe, a.ctore reseditionis sectae Naear uorum : quι etiam templum usolare conatus ea, quem e prebensum 'volia imos se eundum legem noriram iudicare . Superueniens autem tribMnus Lysias cum ri ma-rna eripuit eum de manibus nonris , tubcns accusatores eius ad te venιre , a quo ρ teris ipsi iudicans de omnibus actis cognscere, de quibus nos accusamus eum gyc. .
Respondit autem Paulus, sannuente sibi Praeside Heere) ex multis annis te esse iudicem genti huic sciens, bono animo pro me satisfaciam, mic. dc cap. 2 s. sui cum
D perductus esset, circumsteterunt eum qui ab Ierosolima defenderans Iudas, multas ην graues causas obi cientes, quas non poterant frobare, Paulo rationem reddente: quoniam neque in legem Iudaeorum, neque in te iam , neque in Caesarem quidquam peccam . Fenωs autem Nolens gratiam prasare Iudaeis, rejondens Paulo dixit: vis Ierose limam Uendere, tra ibi de bis iudicara apud me Dixis autem Paulus :ad tribunal C aras Ho, ιbι me oportet ruiueari. Iudaeis non nocui, sicut is melius nosti. Si enim nocui ast dignum morte aliquid feci, non recuse morι : Si vero nibiles eorum quae hi accusant me, nemo potes Me istis donare. caesarem appello. Tisae Festus cum concilio locutus, respondit: Caesarem appetiasti ad Caesarem ibis.
Quaecunque autem Iuris titi de Appellatione legitima afrmant, in prinsenti Apostoli causa, probata reperiuntur. Quia inquiunt eam esse a minori ad maiorem Iudicem, mantia: tum est Paulum a Praeside Caesaris, Caesarem ipsium appellasse . Quia fit praetextu illatae vel comminatae iniquitatis. Ap stolus
15쪽
6 . . . DE APPELLATIONI Rugstolus iniquam sententiam a Preside se receptu iure suspicatus est . quia Amp. a . legitur . si'uod nunc attinet, vade: tempore autem opportuno accersam tersimul stre siperans quod pecunia ei daretur a Paulo : propter quod , frequenter accersens eum, loquebatur cum ea . at scriptum est nou. I . Munera de simu impius
accipit, ut peruertar semitas iudicis. iniquam itaque sententiam Praesidem p cuniae auidum dammm, instantibus Iudaeis verisimile erat. Praeterea dunt Apostolus in Praesidis ditione morabatur, violentam mortem extra iudicium pertimescebat s quia cap. et 3. legitur. Facta autem die collegerunt se quidam ex Iudaeis, & uouerunt se dicentes, neque manducaturos neque bibituros donec occiderent Paulum. Erant autem plusquam quadraginta viri qui hanc coniurationem secerant: qui accesserunt ad Principem Sacerdotum S seniores & dixerunt: Devotione deuouimus nos nihil gustatin Bros donec occidamus Paulum: nunc ergo vos notum facite Tribuno cunia Concilio, ut producat illum ad vos, tanquam aliquid certius cognituri doeo. nos vero priusquam appropiet, parati stimus interficere illum. J Lic est ergo Apostolo etiam ex hoc capite Caesarem appellare. Fuit huiusmodi nuli appellatio non extraiudicialis, sed iudicialis, quia imterposita fuit in iudicio, & causa iam caepta, non autem incipienda, ut ex loco nuper citato manifestum est. Praecesserat etiam gravamen, quod per appellationem reparatur, nam cap. a a. flagellis caesus est & loris astrictus. cap. a 3. a principe Sacerdotum Anania in ore Percussus fuit . di infra sic habetur . s Et cum magna dissentio iacta esset, ii mens tribunus ne discerper tur Paulus ab ipsis, iussit milites descendere & rapere eum de modio eorum. Cac deducere eum in castra. J & cap. a s. t Festus autem volens gratiam praestare Iudaeis respondens Paulo dixit: Vis Ierosolymam ascendere, & ibi de his iudicari apud me J itaque Praeses earatus erat Iudaeis satisfacere in Pauli iniuriam& grauamen: idcirco Paulus illico dixit. Ad tribunal. Caesaris Eo, ibi me oportet iumeam. Caesarem appello, quia scilicet instans gravamen sensit atque praevidit. Debet appellatio Iudici in scriptis exhiberi, secundum iurisperitos;&hoc forte Apostolus etiam prosequutus filii, cum causa ipsius omni iuris rigore examinata & exagitata fuerit: licet scriptura Achorum rem gestam non exponat. Et interponi debet in praesentia Iudicis a quo, eique nota fieri ut ulterius non procedat. quod ab Apostolo factum: fuisse constat, ex his quae iam ex Achis narrauimus.
Nec tandem fieri debet, ut iura dicunt, a minori ad maiorem Iudicem, Domisso medio. & hanc legem Apostolus seruauit nam a Praesid Principem, Sariorege. Regem appellauit: ut ibidem mani sestere censetur, sequitur proinde instituta Iurisperitorum de Appellationibus rata esse atq. verisum os cum per Aeta Apostolorum stabiliantur & firmentur. inae autem ex hac praemissa domina ad rem nostram in presenti causa precipue colligimus, haec sunt. Appellationes proprie acceptas non fieri nisi a minori ad maiorem Iudicem: ut quandocunque constet aliquem ab uno Tribunali aliud aptellaste, pari modo manifestum fiat posterius Tribunal esse Principem appellantis, & litigantis cum Appellante, aliter proserenda &accipienda sententia litem non dirimeret 3 nec ut seruetur, Iudex ambas parteS cogere posset. idcirco cum inserius patebit omnes Ecclesias in con trouersjs decidendis, Romanam Cathedram S.Petri omni tempore appellasses Corale
16쪽
AD ROMANAN S. PETRI CATHEDRAM. et
A se s eamque omnium Ecclesiarum supremum Iudicem existere di exiliisse,
Verum quia aduersus haec quae praemisimiis, quaedam obiici possunt, quae
veritatem obnubilare ,& circumtegere viderentur, ea proponemus, & Qbuemus; ut media obiectionum solutione,ventaS amplius aperiatur ue nec lincus supersit,in quo veritatis hostibus fugam arripiendi detur opportunitas vel
Prima obiectio. Nulla apharet repugnantia, nec aliquid obstare videtur, quod ex co nsensu partium litigantium, possit fieri appellatio ad consimilem iniurisdictione, imo ad Amicum s ergo ex Ap ellatione non insertur necessario, eum supremum tribunal possidere, cui sit appellatio in ordine ad B areellantes. oc consequenter suprema dignitas B omante Cathedrae ex eo quod caeteiae Ecclesiae ad illam appellationes habuerint, vel falso, vel ineptὶ colligitur. o Respondeo obiectionis suppostum inane, & nullius roboris esse: nam silis, dc disceptatio ex consensu partium simili in iurisdictione, vel Amico committatur, tunc nullo modo dici poterit Appellatio secundum Iura, sed conuentio, vel ut ita dicam voluntatius contraetus. N in caΩ nostro huiusmodi stuppositio non facit ali rem, nec doctrinam de Appellationibus praemissam infringere potest. nam dato quod huiusmodi conuentio, quam sum ponit obiectio, quasdam valeat dirimere lites, S controuersias s eas tamen de quibus inferius disseremus, & in praesenti annuuntur, diffinire minime C valent. Quod ut pateat, in medium proponamus illarum aliquas, inter era, quae in hoc opere proponendae sunt, appellationes. Anno Domini ψo . Ioannes ChryBltomus Episcopus Constantinop. persectionem Theophili Alexandrini Episcopi instigante Imperatrice Eudoxia, in exilium pulsis, ic paulo post ob populi seditionem rcuocatus 3 ac rursum
non malto post per eandem factionem eiectus: Innocentium ripam, lingatis , dc literis missis appellauit, ut pro sua auehΡ Atacet,le inimicorum laeti ne oppressum tueretur,oc Ecclesiarum perturbationi proseiceret. per eosdem etiam legatos scripsere quadraginta Episcopi, qui Ioanni Episcopo comminnicabant oc Clcrus Constantinopolitanus, ut infra suo loco constabit. Inno. centius rei indignitate vehementer commotus, synodo Romae habita, communionem quidem utriusque partis admisitaed Theophili iudicium irritum Desse decreuit, oc synodum Orientalium dc Occidentalium, missis legatis,
fieri oportere centuit. Legati inscio Imperatore,& imperatrice agente, male accepei lc vexati, cum nec mandatorum exponendorum facultas eis permissa ibisset, Romam reuerterunt. Interim Ioannes per diuersa loca raptutus , moritur. Quibus omnibus Innocentius plurimum indignatus, Imper
tori lc Imperatrici sacris in tetdicit: Theophilum excommunicat & deponit : Arsacium, qui viventi Chrisostomo substitutus fuerat, etiam defunctiim
autoratum, e numero Episcoporum excludit: Atticum siuspendit, de donec cius causa cognostatur, Proclo Citiaci Discopo Ecclesiam Constant,nopolitanam regendam committit. Vt patet ex Tomo primo Conc. ex Bb
Ea vero quae Innocentius Papa ad Arcadium Imperatorem scripsit haec sunt, est.ae epistola Innocenti j in ordine trigesima. f Vox sanguinis iratris
17쪽
3 . DE APPELLATIONI Bus mei Ioannis clamat ad Deum contra te, o Imperator, &c. eiecisti e throno Asuo , re non iudicata , magnum totius orbis doctarem, & una cum eo Christum persecutus es &c. Noua autem Dalila Eudoxia, quae paulatim te erroris seu seductionis nouacula totondit, execrationem ex multorum ore sibi
ipsi iuduxit ue graue , & quod gestati nequeat peccatorum Pondus colligans, atque id priotibus Peccatis suis superaddens. Itaq. Ego minimus & peccator, cui thronus Magni Apostoli petri creditus est, segreso te & illam a percoptione immaculatorum mysteriorum Christi Dei nΛstri. Episcopum etiam omnem aut Clericum ordinis sanctae Dei Ecclesiae qui adniinistrare aut e hibere vobis ausus fuerit, ab ea hora, qua praesentes vinculi mei legentis literas, dignitate sua excidisse decerno &c. Ad Theophili abrogationem addimus excommunicationem, anathematismum, & λῖlutam a Christia, Biasmo alienationem. JQuid tibi videtur prudens lector de hac appellatione quam hucusque nar-I mus, nunquid ex consensu partium litigantium tacta est, ut supremam potestatem Rom.Cathedrae obducere & tenebris inuoluere liceat haud sane. est enimluce clarius huiusmodi appellationem & cosimiles quas suo loco ex ponemus & narrabimus,adeo veras & secundum Iura extitisse,ut non voluntariae conuentiones dici queant , sed verissimae Appellationes, quae a minora
Iudice ad supremum Christiani Orbis tribunal exuibitae, supremam quoquo eiusdem tribunalis iurisdictionem, & potestatem, omnibus patclaciant. Secunda obiectio. Paulus Apostolus, Caesarem competenter, ut Iudicem sibi, appellauit : ergo Apostoli, M Episcopi qui Apostolorum obtinenti Ccum sub iurisdictione Caesaris . vel aliorum secularium principum degunt. Conseq. tenet: quia vera appellatio, ut dictum est, fit a minori ad malo. rem Iudicem iurissi ictionem habentem. Rc ondeo Apostolum appellasse Caesarem ad redimendam vexationem rec coat iuri id secisse. quod autem se coacte & ex necesstate, nullum ius inducit Vel Probat: nec imarim tribuit sic operandi in futurum. Apostolusi Petrum Claristi icarium appellare tenebatur, sicut illi necessatio contulit euangelium quod praedicabat, ne in vanum curreret, ut ipse testatur ad Gal. cap. a. at Iudaei pari modo Petrum persequebantur, nec iurisdictionem illius
agnoscebant i quid igitur Paulus in cuidenti vitae discrimine operaturus erat Zappellavit Caesarem,& ut laicus egiti siquidem Civis Romanus enat iure adoptionis, & ex priuilesio, ut ipse Ach. 1 a. inquit, sed quid inde sequitur er- Dgo Apostoli & Episcopi Caesarem appellate tenentur, & sub illius iurisdictione stat 3 ineptissima est haec sequela . Paulus enim p. r. 6. Omnes Sdeles monet ut paganorum tribunalia devitent: Sacularia, inquit, iuilicia si
habueritis , eontemptibiles qui Iunt in Ecclesia illos eonfiituite ad iudicandum.
p. Tim. s. Tribunal Cleri Apud Episcopum esse monet. sc enim Timotheo
Epistopo ait. Adue ν ius Presburum accusationem xyoli recipere, nisisub duobus
ast trabos rectibus. itaque appellatione sua ad Caesarem, Clerum subesse Caesari caeterisque Principibus, minime docuit. Sed coactus ad vitae pericu tum euitandum id fecit; vi ipis Act. vlt. exponit dicens: coactussum anelia Caeserem. quod autem fit coacte, in legem transire non debet nec in documentum. ipse igitur Apostolus, per illud verbum, Ga is . hanc dirimit
18쪽
A At dicet Aliquis. si Apostolus Caesari non erat iure subiectas, non videtur fuisse vera appellatio secundum iura: quia haec fit ad maiorem Iudicem imrisdictionem habentem, ut dictim est, ne videatur libera conuentio, seu
Resipondeo,Appellationem pauli fuisse propriam secundum Iura . nec o, stat ipsum, a Caesaris iurisdictione & potestate exemptum esse: nam Iudae rum populus, contra quem appellauit, sub Caesaris ditione erat. Tribunal quod appellabat, tunc in uniuerso Orbe silpremum erat: cui non ex pacto, sed secundum Iura ab omnibus exhibebantur Appellationes: Pauli munus &potestas paucis ex populo fidelibus erat manifesta: nihil ergo obstat quin fuerit propria & secundum Iura appellatio, ut patet. B Tertia obsectio. Paulus Caesarem appellavit,qui secundu ea quς dicti sunt, seb Caesaris Imperio & iurisdictione non erat: ergo Appellatio non ostendit virum, cui fit, esse appellantis di litigantium Principem. Vnde sequitur Romanam Cathedram, licet appellationes omnium Ecclesiarum acceperit, non esse appellantium Ecclesiarum caput & Tribunal. Respondeo, huius obiectionis solutionem ex doctrina nuper allata pendere . etenim exemptio Pauli a Iure Caesareo non erat manifesta, sed perpaucis nota. id autem suae appellationi ad Caesarem non obstat quin sit propria secundum iura: ratio est, quia non fuit ex conuentione laeta cum populo Imdaeorum, sed ob supremam Caesaris potestatem, & iurisdictionem, quam seper orbem habebat ue etenim uniuersis Gentibus imperabat. si Caesar Orbis & Iudaeorum Princeps non extitisset,nec ius Tribunalis possedisset, ratio quae obi jcitur conuinceret: tunc enim non tasset proprie appellatio, sed palmam& conuentum extraiudiciale ad praelatam litem dirimendam : at oppositum constat, ut praemonstratum est . sicut ergo haec pauli appellatio ad Caesarem, Ppremum Caesaris tribunal declarat: sic omnium Ecclesialam appellati nes ad Romanam Cathedram delatae , supremulis Romanae Cathedrae tribunal super uniuersum Cliristianum Orbem, perseicuum exhibent. Qu/rta obiectio, ex Sigisimundo Maccia Iuristons de Appellation. qu. a. aft. a. In Vrbe in soro Capitolino a sententi js Senatoris appellatur de facto ad Capitaneum appellationum , & tamen Senator est maior Capitaneo appellationum. Praetera His extat consuetudo ut a Capitaneo appelletur ad
Potestatem,qui est minor Capitaneo. Et in Prouincia Marchiae, a Delegato D papae appellatur ad Rotam Maceratensem, & tamen delegatus Ρapae notia habet supra se alium Iudicem quam ipsum ripam delegantem. Et in textu l. i. g. Si quis in appellatione ff. de appellat. tolleratur appellatio facta a delegato Cosulis ad Praesectium; & tamen Praesectus est minor Consule: & com sequenter minor etiam delegato Consulis; ergo non videtur vera diffinitio Appellationis superius allata, qaod stilicet sit a minori Iudice ad maiorem prouocatio &c. haec est obiectio praefati Sigismundi loco citato. Cui obiectioni haec ad rem nostram superaddo. Si appellatio fit ad aequa- Iem vel ad inferiorem, igitur omnium Ecclesiarum appellatio ad Romanam Cathedram, supremam potestatem eius super caeteras Ecclesias, non prae
Resipondet Sigis undus suae obiectioni sic. Cum ob vim statuti appellatio fit ad minorem vel ad parem , tunc lex di statutum disponit ut talis Iu
19쪽
D DE APPELLATIONI B v sdex in ipso appellationis actu, maior censeatur: idcirco appellationis dimi- Αtio vera semper permanet. Haec Si sinundus IurisconsVerum quia de Appellationis propria quidditate di dissinitione inquiritur, Philo homm instituta in medium aberre opus est . . Dico ergo ex Philo. sepho a. Iost Io. p.Top. . ipsam definitionem quod quid est seu quidd,
talem rei ostendere,adeout oratio sit quae quidditatem& essentiam rei definitar praeseserat conuenitaliter, exempli gratia. Homo est animal rationale . animal rationale est homo. hinc perspicue sequitur ut quandocunque vera rei definitio alicui non competat, sed variatio aliqua stu diuersitas contimgat, tunc pariter alterius si eciei rem illam esse constet, at quia dictum est, Appellationem in Iuris ligore a minori ad maiorem Iudicem iurisdictionem habentem fieri debere 3 siquitur necessario, ut si fiat ad aequalem vel . inse- Briorem Iudicem, ipsam non esse amplius eiuscem speciei oppellationem. Quamobrem duplicis generis esse appellationem, asserendum puto: prinpriam scilicet,& impropriam stu analogam. Pro cuius distinctionis intelligentia,quid sit analogum memorandum est. Est autem duplex attributionis scilicet & proportionis. analogu attributionis est quod habet nomen commune & eandςm rationem secundum terminum, licet non formaliter, ut sanum ref eetu hominis oc medicinalis potionis: Proportionis autem est illud quod est unum tantum smilitudine: ut membrum, quod proprie dic, tur de pane animalis, & similitudinarie de partibus caeterorum entium m terialium : ut de ramis arborum . hoc posterius manet cum aequivoco: illud prius cum vniuoco. ex Scoti in p. dish g. quaest. 3. & dist. 3. lit. q. tunc cum Caequivoco re eritur, cum aliquid commune praedicatur de uno in quid, &similitudinarie, & improprie de alio: ut homo, de homine vivo, & picto. manet autem cum vniuoco,quando aliquid commune licet praedicetur prius de uno quam de Mici, de utroque tamen praedicatur quidditatiue, Ut est enscommune Deo & Creaturae.
Cum ergo vera Appellationis quidditas, & essentia si prouocatio ad maiorem Iudicem iurisdictionem hasentem propter instans vel suturum grau men , necessario sequitur,ut si fiat ad minorem Iudicem, vel aequalis iurisdictionis, non sit amplius eludem speciei appellatio. at quae supra exeosita fuit est verae N propriae appellationis explicatio 3 sequitur ergo Appellationem ad iudicem inferiorem vel aequalem, impropriam, & aequivocam esse. Quamobrem ad Sigisinundi obiectionem responde definitionem tradi- Diam ab initio esse verae Appellationis essentiam eam Vero, quae in Obiectione assertur, aequivocam esse 5. smilitudinariam . proprie autem nil aliud tae, asserendum video, quam disparata tribunalia aeque ab auctoritate tan- opis emanatia ut pluribus inc dis ac vijs pateat iustitiae aditus at e contra proepria Appellatio ita fit a minori ad maiorem Iudicem, ut maior Valeat reda huere , casare vel censuram ferre in minorem Iudicem , si gravamen intulo rit , vel dare paratus erat . ut patet in praesenti materia . Idcirco cum in Obiectione addidi ue quod dum ac aequalem vel minorem Iudicem fit appellatio, non insertur ex appellatione caeterarum Ecclesiarum ad Romanam Cathedram , primatus eiusdem s nullius roboris hanc esse instantiam afferimus sciuia Ecclesiarum repellationes non impropriae erant & aequivocae, sed Verissimae dc uni cae . nam Romana Cathedra Sancti Petri & appellantes
20쪽
ΑD κOMANAM S. PETRI CATHEDRAM.A semper redantegrauit:& Iudice grauantes ita damuit, ut m eos poenas cenis
stras'. intulerit, & a munere proprio deposiverit: ut exemplo superius alla cipatet ue & his quae inis dicemus, clarius patebit. instantia igitur de aeuuium cis appellationibus quae ad Iudicem aequalem, vel inseriorem fieri conti Sunt, praemissae doctrinae non officit
Λ omnium Eeclesiarum appellationes ad Romanam Cathedram S. Petri initium sum erim oscinciliumgenerale Sardicense,
quod dicitur appendix Concilis Nicaena primi: B . liuerint a principio. IVNCTA RVM Gentium Ecclesias, Romanam Cathe
ciam , Petri, in Ecclesiasticis controuersijs dirimendis, ainpellare necessario debere, in generali Concilio Sardicensi anno Domim 3 7. celebrato, sub Iulio Papa primo, imp rante Constantino MaMI Constantini filio, statutum fuisse. . . apud Omnes Na io S indubitatum, & perspicuum semper t. etenim in eiusdem Synodi cap. 3. . di s. huiusinodi sanctio non o Icure, 1ed plane & aperte cernitur. p. 3. Osius Epimpus dixit: αuod si ab is Diseopus iudieatus fuerit in alia
C qua cause, , putatsi bonam causam habere, ut iterum eoncilιum renovetur, si πω βιs placet , S. Petri lorioli memariam honoremur, ut scribatur ab his , qui cau- Iam examinarunt, Iutio Romano Episcopo, , si iudicauerit renouandiam esse iudiacium, renotietur, , des tuiuces. n autem probaueris talem causam es , ut non racentur ea qua acta sunt: stua decreuerit, confirmata erunt. Si omnιbus pia
cet e Sγnodus resandit, Placet. Cap. 4 . Gaudentius Episopor Hala: AE eniam, si placet, Missententia, quam plenam sanctitate retulim, ut cum aliquis Episopos depositus fuerit eorum Dise porum sudicio, quι in Nicinis locis commorantur, sty 'roclamauerat agendum sibi negotitim in Urbe Roma, alter Epsopus 3n eius cathedra , flos appellationem eius, qui detur esse depositus , omnino non ordinetur , nisi causas erit in iudicio Epsopi R
D Cap. s. vus Epimpus dixit: Placuit misi quis Epimpus delatus fuerit,ig c--
gregati huius regionis episeopi eum gradis mouerint, x veluti appel7.ius confugerit ad beati simum Romanorum Episcopum , , velit Wsum aurire, ω ιufum se ea Lysmauerit eius res examinationem renouari, coepi pisseribere dignabitur , qui μοι propinqui prauimiae, ut is diligenter , accurati singulaperfrutentur, v ex Ter rat a persuasione de re sententiamferant. Si P s aistemporialet suum nego tum rumjus audiri, , adsuam sonticationem Romanorum Episcopiam ti dicare Uum fuerit, a pro rio latere Presbγteros mittat, me. Reoponderunt Di sui: Aua dicta sunt placuerunt.. Synodus haec Sardicae celebrata suit. est autem Sardita nobilis ciuitas IlIL. Πj,& Misae confinis,quae tunc in ditione Constantii erat, qui post obitum Constantini toti praeerat Orienti, sicut Constans eius inter toti occidenti. Haec ciuitas instante Iulio Papa, consilio Imperatorum pro Synodo electa