C. Velleii Paterculi Quae exstant opera ex recensione Davidis Ruhnkenii tomus primus alter

681쪽

Plin. lib. XXXIII, si rescribendum, ubi de argento, nonnisi in

Puteis nascitur , nulltique sui Necte nascitur , nullis, ut in auro , lucentibus scintillis; nunc sui spe circumfertur. Sic apud

eumdem lib. XXXVII, 6, pro Ue ριιγurae , alii codices habent mecie. Sed nulla sui vecte est indicio, unde conspiciet coniici possit, latere metalla argenti; et ita apud euindem

lib. XXXVI, G: nec sine quadam mecie Puviarae candore in mirium transeunte, ubi multa editiones etiam Fe, sed Fccis est in editione Parmensi. BVRΜAN. Iustis uoluminibus Amplius volumen de rebus romanis Velleius scripturus erat. Supra cap. 99: Quis fuerit eo tempore C Mitatis habitus, iusto seroemus operi; et post io 3: Laetitiam illius diei concursumque ciuitatis oti in illo iusto opere abunde persequi poterimus. ΡvTΕΛΝ. Nunc stimma defenda est De clade Germaniae a. d. 4 Non. Quinctileis vide Sueton. Tacit. i , et 1i, Dionem, Strahonem lib. VII, Florum lib. IV, Oros. lib. VI. Est et eximius Iocus apud Senecam Epist. 46: Variana clades quam multos splendi. dAsime natos, Senatorium per militiam au*icantes gradum, fortuna depressit 8 alium ex iis Pastorem, alium canis, aliuna casae custodem fecit. Scio hic libros omneis eleipio editionem nondum visam mihi vulgatos vulgare, Mariana clade. Verum nostram scripturam prodit manuscriptus codex, qui publice in

Bibliotheea 1Iibraei, oppidi Imperialis liberi, adservatur; cuius copiam mihi iam nuper secit lectissimus , et has literas doetus iuvenis, Matthaeus Κlock Bibracanus. Scn Ec L. Quid dos udi verbum heic faciat, me doceri libenter velim. De calamitate Iocutum, ipse scio: sed quid argumenti illud isti verbo i' Praeterea quid in sequentibus deflet y Narrat saltem casum, miserandum illum quidem et deflendum, Iuri Quinctilii et exercitus, idqua sine ullis naeniis. Sed Dae ego naenias et mortualia loquor, qui pugno adversus haec frigida tam calide. Lego: Nune summa deicenda est. Summa enim hic se complexurum ait, ordinem omnem calamitatis, alias alibi iustis voluminibus expositurum. Subvenit etiam aliquando sequenda scribere: quomodo Aeneas Virgilianus de sua narratione: Sed lumma sequar fastigia rerum. Vbi, si argutari lubeat, et consequenter huic, idem sequi sit, quod dicere. Antiquis enim, quorum insiguiores gemmas ex obsoletiore penu dilectas amat suis Maro versibus inserere, Seco, Secor, insecor, exsequor, aliaque inde procusa, significant , enarro, edissero. Exemplorum uobis thesaurus est,

682쪽

sed eum hic essundere nulli bono. Livium Andronicum , Ennium, alios qui nosse voluit, potuit ipse aliqua ab iis horum similiumque copia instructior abire. Plautum etiam qui a limine salutavit, prima sabula invenerit: Iam illud non placet

princi um de osculo: Perge exsequi. Quod iam multos annos iactum est, quum eruditissimus Muretus in hanc mentem interpretatus est. Ego autem ne de meo nihil addimi, sic aio capiendum illud Aeoli Atreo: Ego incipio: conata exseqtiar. Nam verba sunt narrare ordientis ordinem flagitii sive sceleris Atrei. Exemplum hoc, nisi memoria deficior, apud Nonium est, in nata. Neque enim nunc aut Nonium , aut ullum alium ex illo genere scriptorem ad manus habeo. Sed Velleiani loci nune ineidit etiam alia lectio, de lenda; ut dicat: Nunc sumnia exhaurienda est, quae restat. Idque ut fatear, blanditur mihi omnium maxime , quum et sit ad vulgati scripturam proxime. AeID1L. Mihi vix ulla trium harum coniecturaruni satisfacit. Scribo itaque vix litem mutante: Nunc summa deferenda est: nam id verbi mipi pro rem quampiam ordine, et quasi apud Patronum exponere, quis non novit Z IIic autem tale quid requiri docent statim vel exordii loco illa : His auditis reoolae ad patrem Caesar: Pemetuus Patronus n. Imperii, assuetam sibi causam susci 'it. PONTAN. lib. I Analeci. I7. Sunt qui se

doceri velint, quid heic faciat dolendi verbum, interim tamen

substituunt alias voces, minus aptas. Namque auctor idem sere vult, quod supra capite 67r ratius totius temporis fortunam ne defere quidem quisquam satis digne Potuit: adeo nemo e rimere Merbis potest; et vero nonne diu diuque hanc clisdem de- sevit Augustus y de quo resert Suetonius cap. a 3: Adeo nam que consternium ferunt, ut per continuos monses barba capi loque submisso , cayut interdum foribus illideret, cociferans rQuintili I are, redde legiones: diemque cladis quotannis moestum habuerit ac lugubrem. GRvTERus. Nihil infelicitis, me iudice, tentatum a viris doctis: nam quae tanta unius literae superstitio, ut si deferenda sit legendum, non potius legatur referenda: nam summam deferre, faceret Ambiguam sententiam, quasi non clientis sed priucipis esset, qui summum imperium deseri et doci: vid. lib. I l , 54. Prueterea 4ummam ii rere pro exponera breviter, ego Vellem nuctori late probatum vid re, una

quam posse dici, nisi forte de delatore. Si quis mallet delibanda est, me non haberet adversantem; sed retineamus cum Grutero deflenda est, id est, cum fletu commemorauda. BVRM.

683쪽

Cum ne 'ugnandi quidem egregie occasio , in quantum D - uerant, data esset miscris Milii vix dubium est, quin illa,

in quantum Moluerant, creveri ut in hortis seri harum. GavTER. Ectio haec erevit in hortis eorrociorum. Et tamen nec tolerabilem sensum cruero quiti sun L Quid enim si hi volunt illa

verba, in quantum Moluerant' Sane non est duhium, quin ea iant e glosse aiate loci, qui post sequitur, ubi legitur, in qu tram Poluerit. Sed proponenda est II S. lectio. tuae huiusmodi sitit et quum ne Pugnandi quidem egre diem aut occasionis in Vtiantum Doluerant data esset immunis. Uiderint viii, an nou Iegendum sit: quum ne Pugnandi quidem , egrediendi e , occasio iis data esset immunis. VOSs. Ex Burerii V. Leci. constat, ita fuisse in exemplari e quum ne μugnandi quidem egrediem aut occasionis inquan tum Doluerant data esset immunis. Vnde Vossius ita emendat: quum ne Pugnandi quidem, egrediendi e, Occasis iis data esset immunis. Aon displicet: sed quod cum Grutero delet illa in quantiam Doluerant, non approbaverim. dieque enim statim licet recidere, quac sententiae nostrae Oh- stare videntur; et scripsisse ita Vellei uiti, ex eo maxime fit verisimile , quod mox sequitur Gatigatos csae quo, in graMi Poenia, quia Romanis et armis ot mrimis usi Ibissent. Q. d. voluisse quidem Romanos milites suam Decessitudinem sortiter ferre, acriter pie pugtiando dare operam, ne ignavi aut poni tus inulti perirent: sed coercitam esse geucrosam voluntatem segnitie et imperio ducis etc. I o LER. Audiamus veterem primae editionis scripturam : quum ne pugnandi quidem egregie

aut occasionis in quantum Doluerant data esse immunis. At Burerius in vetusto codice inredis pro egregie exarari monet: tum in eodem quiantiam pro in quantum, inimicis pro immunis exstare. Resingor quum ne Ptignandi quidem aut repediendi occasionis quantum Molucrant, adesset ab inimicis , vel datum esset; adesse, ut cap. 6i : Dis ad resistundum nulli aderat; re gredi pro Gadere passim apud Historicos. ΗΕ IN S. Non satissa ciunt correctorum countiis. Miseris ab Erasmo suppositum mimmunis: quid vero notet occasio immunis, doceri vellem. Forte ex vestigiis corruptissimae lectionis formari posset: quum, ne rePugnandi quidem , congrcesseris e Occasis , in quantum νο- luerant, data essest cominus. Haec saltem mollius procedunt, quam adhuc excogitata, licet veram esse lectionem, praestare nou audeam; oohωrat an Dolia rant quis legat, parum interest, quum de exercitu utruitique dici posset; iuel udcuda vero omnia

684쪽

parenthesi; in quamum retineo, vi l. cap. rao. BV a M. V. Misc. obs. vol. VIII, p. 78, 4o5; vol. IX, p. 1 6, α79. nomanis et armis et animis usi fuissem Ineptissime Burer . :quia sortiter more romano, armis et animis usi erant, castigavit suorum quosdam Varus, sperans se iure posse seroces p pulos melius continere, quam vi et armis. BVRM. . Paludibus, insidiis Ita secuti Erasmum omnes ediderunt,

sed in Rhenani editione est, paludis insidiis. Quem ita sen re Quid ais, Vellei r Longe aliter Tacitus aliique de Germanis loquuntur. I ECLER. uine νaterni De patre Sex. Quinctilii habes supra ici bello Philippensi lib. II, cap. 7ir Varus Quinctilius quum se insignibus honorum Melauisset, liberti manu interfectus est. De avo, non tam obvium. Reperio tameta apud Caesarem I Civit. Sex.

Quinctilium Varum Quaestorem L. Domitii suisse Corfinii, ut probabile sit eum sic periisse in Pharsalia, aut ita Asriea. LIPSi Vs. L. Enius Alii Egilius. Ego Enius retineo, quod hauo familiam ex inscriptione antiqui lapidis notam habeam. Cuius exemplum sequitur: se ido D. Germani, ad Cathedra n

Igilius, aut Militis. RAPHEL. Sic editio primigenia. Maluerunt alii, Egilius. Atqui Enia gens satis nota ex inscriptionibus antiquis, ut monuit quoque Aldus. Λc idem nomen etiam occurrit in notis Senecae , et Tyronis; nisi quod ibi Egius, pro 'mus, legatur. VOSs. De 'giis est inscriptio apud Gruter. XLIX, 5, et apud Reines. I clas. 46 , qui ibi in crummentario de illis agit: qui eosdem et Iecios putat, qui ab Horatio, Cicerone , Plinio et aliis memorantur. Vi L et Fabret. pag. 367: Egilius ab Erasino est, qui Lucium Egilium triumvirum Lunam coloniae deducendae apud Livium lib. XLI, 13 legerat, et se stivum illum Egilium apud Cicer. II de orat. sit , qui prioris videtur fuisse filivs: nam Triumvir A. V. C. 576 suit, Q. Opimius, qui a Cicerone cum Egilio memoratur, et consularis dicitur, consul fuit A. 599. BunΜ. Tam sume Celonius Videtur voluisse C. Cetonius, quum et 'gio praenomen additur. Caesar pro C. Caesar apud Tacitum alios Iue perperam scribitur non semel, et supra GraccHas pro C. Gracchus. HEIN s. Recte monuit Heinsius : nam in prima editione est C. Elonius; sed C. Cetonius legendum. Εionii Diuiti eo by Cooste

685쪽

enim ignorabiles. Celonii autem passim in Lapidibuε et Historiae Augustae scriptoribus Occurrunt, sed hic a Glandorpio, principe inter cognomines loco ponitur, neque ego quemquam

Priorem novi. BVRM.

relicio, quam proelio De Catilina supra et Spiritum quem

sumticio debuit, Proelio reddidit. ACID. Vala NumOuius Quum in manuscripto Velleii codice scriptum fuisset I altamonius, ex eo alii secerunt Valumnius. Alii, quod

ea familia non reperiretur inter romanas, emendarunt Volumnius. Sed utrumque mendosum est: scribendumque, Valammonius, cognomine Vala posito ante nomen Numonius. Nam

saepe solet Velleius cognt,mina Praeponere nominibus, ut quum dicit, Mancinus Hostilius, Carbo Pa trius, Lepidus Aemilius , et caetera id genus. IIu's autem Vatiae extat denarius arge laus eum inscriptione C. NVMONIUS. VAALA. de quo cognomine abunde scripsimus in libro de familiis romanis. Putamus autem eum esse, ad quem Horatius scripsit epistolari is, lib. I, cuius initium est: sne sit hiems Veliae, quod coeHιm VHuSalerni. Nam in libris manuscriptis, qui sunt apud me, epistola inscribitur, AD NVMONIUM VALAM. Denarium vero,

cuius supra meminimus, Traianus Imp. ut multos alios, rest

tuit, ut apparet ex titulo, qui ei adiectiis est: IMP. CAES. TRAIAN. ΛvC. GER. D. C. PP. REST. Nam reliqua, quae

signata in eo sunt, repraesentant ea plane, quae ab ipso diu-monio , vel ab aliquo eius familiae , in antiquiore denario cus sunt. VRSIN. Valnumonitis est in V et. Ed. Fulvius Vrsitius unius literae adiectione, veram, ut mihi videtur, lectionem restituit, Vala Numonius. Horatius Epistolam inscribit ad Numonium Valam, quae est i5 lib. I : sunt et nummi argentei hac inscriptione C. Niamonius mala. PvTEAN. Umneis, praeter Rhenanum, edunt Volumnium, quod purum putum commentum ni i- Terii. Rhen. Valnumonius, et in ora libri, I al. Numonius. Igitur legendum, Vala NumOnius, praepostere, ut notavi, In nu-

mnius, Burerianum commentum est. Rhenanus ex MS. edidit

Valnumonitis. Vnde I rsinus legendum putabat: Vala Numonius. Addit, se hunc eundem putare, ad quem hodieque Horatii epistola extat lib. I, ep. 35, quam in MSS. seribi testaritur, ad C. Fumonium Valam. Vbi dubito tamen, an noli potius, ad Cn. Vmonium I alam, et in Ielleio, Vala I monitis, sit rescribendum. Nam Hubertus Golatus ut ad praedictam Diuitiaco by Cooste

686쪽

Ioratii epistolam monet Ceu avius ex numismate Lauredani expressit: CN. V MONIUS VAALA. Etenim punctum minutis simum inter CN. et V MΟΝl S esse dixit, quod ab aliis minus foret animadversum. ossi V S. Egregie liunc locum resti tuit Vrsinus, qui omnium suffragia abstulit doctorum. An autem idem sit , qui Horatio alii leus suit, duhitat lac. Cronovius, qui tomo tertio Antiquitatum Graecarum , ubi nemo obscurum hunc homine in quaereret, tot heroibus Numonium Valam irascruit, euinque bellis civilibus se immiscuisse putat, quia Horatius se Iuvenem in ea epistola appellat, et bella iam Horatio annos 38 nato desierant. Massonius vero Epistolam hunc coniicit in annum aetatis Horatii 43: et recte nolit, minime se iuvenem dicere Horatium, sed requirere vinum nerosum, et lene, quod aetatis provectioris languidas vires reficiat; et verba illa: se Lucaniae Iu enem commendet amicae, recte Porph. ra nocuem

explica L Quum autem annus Horatii 43 incidat in A. V. C. 7aa, et stodes Variana acciderit A. V.C. 76t, supervixit saltem ille umonius triginta annis Epistolae illi Horatianae: quaIra diversum etiam putem , sed quis qualisve suerit ignoro. Digniorem tamen nostro puto, cuius memoria tam notabili illo nummo est aeternitati dicata; quare antiquiorem, et auctorem sorte

gentis hie signari est verosimile. Vid. Spanhem. de numiSm.diss. X, cap. 4, f. i 3. BVRΜ. boliatum equite peditem Edit. Rh. moliatum equitem,

ditem relinquCHS.

Fuga cum aliis Cum aliis Edit. Rh. alis Erasmus restitui . Petere ingressus est Suspicabar aliquando, illud Petere mintalidum in temore. Sed quum auctores caeteri sileant istud sactum, malo et ego tacere, quam prodere inscitiam meam. Gav-TER. Ingressus pro aggressus est. Sic Tacitus inter alios non semel, ut Ann. VI , cap. 4: ι ero Latinium Latiarem ingressus est, ubi Acidalius Donnulla. Propertius ΗΙ, i : Primus ego

ingredior ptim de fonte sacerdos Itala Per Graios orgia frre choros. Idem Tacitus Hist. V , cap. 18: pulsique Germani Bh num fuga ρει ant. Fuit tamen quum opinarer, Rhenum Prae fili ingressus est, vel, fuga Praecmiti petore ingre3sus est; cap. 85 : quum se Canidius praeci 'iti fuga mytiisset ad Antonium. Praeci item curaum opponit graditi cap. I, lib. II. IEINS. Nihil mutandum : nam ingredi pro incipere, aggredi, quod ve hum aliquoties ultorius oceupavit locum, saepe apud Ciceronem oceurrit. V. Ρ. Fabrum ad lib. I Acadein. Quaest. Pag. 2.:

687쪽

aliter ingredi Rhenum, si cum Grutero quis G yetera abii ravellet, recte et latine dici vidimus ad Quinct. decl. Vl , at .

Hostium laceraorem Hostium Blaen. Erasm. Steph. miror Acidalium hinc non captasse occasionem corrigendi, Hostis si ritas. diam mirus talium captator elegantiarum erat; et veteres hostis, ut adiectivo usos, quaedam exempla docent, sed haec a Velleio longe abesse volumus. IlvRΜ.

Cutit eius abscissum Abscisum edit. Bh . Erasm. Heins. IIudson. et alii. Vid. supra ad cap. 66. Gentilitia tandem tumuli seρtiltura honoratum est Εditio Rhenani, tamen. Quod probandum. Vides hic iterum, quan tum correctores sibi assumpserint, qui tandem de coniectura edere non dubitarunt. VosS. Tamen prima editio, recte; quamquam Vari corpus semiustum hostilis laceraverit seritas, caput tamen missum a Maroboduo ad Tiberium, gentilitii tumuli honorii tum sepultura esL HEIN s. Tandem Erasmum habet auctorem, quem Stephanus, Aldus et alii secuti sunt. Vltra Rhenum cum exercitu transgreditur Assentio eruditis simo Io. Freinshemio, qui ad Florum ultro hic legendum censet. Vossius. Illud ultro ex Freinshemi una emendatione, quum legeretur ultra, praeplacuit. MECLER. Vid. Freinsh. Indic. Flori

Arminio territo Rhen. arma interfecti, quae armisse, ex quo Liysius, arma infert, quae arcuisse. on solum, inquit, Tiberius repulit, et arcuit arma Germanorum, sed ultro etiam intulit. Mi Eox. In vet. Arma interfecti quem. Sta hilis manet nostra olim mendatio: Arma infert, quae circuisse. Rhenum, inquit, transgreditur, et ultro petit in suis sedibus Arminium, quem arcuisse a nostris abunde satis habebat Augustus et cives. LIPs. Lego arcnisse, scilicet finibus romanis Arminium contenti erant Augustus et Patria. POpΜ. Locum hunc cum Li- Psio illipreum censeo. Habet sane princeps editior Arma intemfecti, quem arguisse etc. Vnde legebat illet arma infert, quae arcuisse ele. Ego minori mutatione, et nisi animi satiar. verius Conieci: Arma infert hosti, quom arcuisse etc. I ino vix dubito, quin hace germana auctoris nostri sit lectio. Simile autem mendum irrepsit apud Papi ilium Statium lib. I Thebaid . Tecto coelum Prohibere quis iste Arguit Nihil enim certius, quaruresci ibi debere, Arcuit. Quomodo ad marginem codicis sui cmuudariit fratcr . Dion usius V D rus. OSS. Scriptum

688쪽

Exemplar, arma interfecti, quae anguisse μαter. Vnde alii alia extundere sunt aggressi: arcuisse corrigendum esse, iam inter omnes Pene convenit. Lipsius, arma ι lieri, Vime arculare . Ego, arma inferi ei, quem arcuisse etc. Tule illud Livianum lib. XXI: Tanto aradacius fortitisque pugnatum qiuanto maior Fes, maior est animus inferentis Mim, quam arcentis. Iustin. lib. XI, 6: Nee hostem regni intibus arcere, sed in intimum regnum accistere, et paullo ante, non staticia hos metiens. Nam hostium negat comparere in membranis Burrerius. Sequentia eo hos requirunt. Possis et staticia hostili, quia minabatur, non miniabantur, mox membranae. Nimirum scribe: se magnitud e sua, non fiducia hostili metiens, quae Cimbricam Teutonicamque militiam Italiae miniabatur; mox et probe, ultro pro ultra Freinshemius; hostilis,iducia, ut paullo ante, hostilis laceras erat feritas. Apud Claudianum laudibus Stiliconi: Quantum fiducia nobis Profuit ho stilis. ΗΕiNsius. Arminio territo Erasm. Steph. Manuti et alii. Forte, Arma Arminio infert, ut a similitudine literarum vox sit absorpta; quae autem, non quem, habet editio princeps. Posset

et legi: transgreditur, arma inferre certus, quae a uiam et c. penetrat interius. BVRM. eillantium etiam cis Rhenum sitarum gentium animos Lego uacillantis metu cis Rhenum , vel, Dacillantis iam cis Rhenum sitarum gentium animos confirmaυit: Macillantis pro να- cillantes antiqua scribendi ratione, quam editio Rhenani e vetusto codice multis locis utcumque conservat. lib. I, ca7. Iariam odium certaminibus ortum ultra metum durat; cap. IIo: tantiis etiam huius belli metus fuit, ut stabilem illum et fr-- tum tantorum bellorum e erimita animum Caesaris Augusti quateret ac testeret; cii p. Ia3: Denitur ad ton us, in quo fueytarimum metus; cap. ra. : quae senatus tr Fidiatio, quac Populi confusio, quis Orbis metus' cap. magni terroris he tum Pyricum. Plura diximus supra cap. a8. HEius. Cis Rhema Edit. Rhen.

Voluerit J Imo valuerit, id est, quantum in ipso fuit, opi

hus scilicet, pecuniaque, quam repperit, in se translata. LIPs. Viris doctrinae eminentissimae suspectum heic Molucrit, et inutatum eunt in ualuerit. Verum sic supra locutum, modo posui: et mirum est, nisi et hoc Ioco, triga illa verborum adscititia. GnvTER. Lege cum Lipsio Maluerit. VOss. Periculosum et temerari uua est pro arbitrio voces eiicere, praesertim quum in

tunιum, in quiantum , in uno Velleio saepius occurrat, credo, Dissili eo by Corale

689쪽

AD VEL L. PAT. HIST. ROM. L. Ii C. CLX 68 i

quam apud omnes sere alios scriptores. Vide lib. I, 13, et II, 53, ideoque explico, in quantum Momerit, ad arbitritim, vel arbitrio suo, ut alibi loqui amat, nemine prolithente. Posset et legi, in q tuum Potuerit, scilicet quantum colligere potuit r. licta , quae supererant, ab hostibus. Sed vulgata satisfacit. Dun M. Praefecti castrorum De osticio pracsecti castrorum, nihil habeo , quod addam ad ea, quae in Discursibus ad Tacitum notavit Lipsius. Imo uitum etiam demi velim. Hoc est, quod prodestinatio apud Vegetium lib. II, cap. IO, reponat designatio. Verba Vegetii haec sunt: Ad quem castrorum positio, Dalli,

et fossae destinatio pertinebat. Nec magis audio Ste mechium, ex MS. reponentem aestim alio. Sane destinare idem quod

signare. Sie Livius lib. XLVIII : Non solum capita hostium Dulnerabant; sed quem locum ibi destinassent. Quod, ut video, iam monere praevertit eruditissimus Gronovius in Observatio uitius suis lib. II, cap. 8. Vos S. A Limne Forte, quod Ptolemaeo A ais . Rhenano hodiernum Altetheim , prope Vangiones. In eo lapsus, quod eiusdem Tacitum meminisse putavit. Nam clarum ex Dionis lib. LIV. non locum , sed stuvium hoc nomine Tacitum insinuare. Sc II EG-xius. An est loci nomen, an urbis, quae in Ptolemaeo scribitur Atii . Tacito libro secundo annalium c. 7, et Dion. libro quadragesimo quarto est Allusio su ius. PoPM. Atisonem et siυ-vium esse, Et castellum contra Sicambros a Druso excitatum,

egregie ostendit Illustriss. Ferdinandus, Episcopus Paderbo nensis in Monumetit. Padem. in principio p. a et seqq. et v stigium antiqui nominis in pago Elsen hodieque superesse, Fluviumque nunc Almam vocari docet. Longe hine est Altetheim. Lipsius ad Tacit. lI, 7 . V aliam multos sacere notat. Vsi Membranae viti: legendum tuli, vel auisti. Cornelius Nepos Miltiade: Nec minus in ea re Prudentia quam felicitate

adiutus est. Temerarium consilium, ut apud Livium lib. XXV iTem rarium magis, quam aud π consilium. Nec prancipiti et incauto consilio, nee tarde nimis usos fuisse pro dentia designat. Videtur autem alludi a Velleio ad illud Augusti -υδι βοαδ e. de quo complura Gellius lib. X, cap. a ubi consultieris. mature meto opus est dixerat Sallustius: isti vero, ut apud Tacitum Atin. XIV, cap. 4 Placuit sollertia tempore etiam itιta. Adiutor saepe apud nostrum, et adiutorium cap. t Ia; cap. ia8:

ad iuuanda onera princ*is Seianum protulit. Apud Columellam in horto: Butaque Pallacliae baccae tutum svores, ut in opti-

690쪽

68a v ni ORVM INTERPRETVM NOTAE

mis membranis exaratum inveni. Nam vulgati eodicis Dictum vat frustra sit vir summus Gerardus Iohannes V sius Analogiae

Iibro III, cap. ao. qui tutum dici non opinatur. Sallustius ira

Iugurtha tamen, Commeatum dixit tu aturum exercitum. IINNs. Illud uti mutari nolim: nam aeque ad is consilio, quam Pro

pidentia reserri debet: uti vero consilio familiaris Ciceroni, Nepoti, Ovidio et aliis locutio; vid. ad Quinctil. praes. lib. I. Bun I . Bonae ooluntatis Vid. Vales. ad Excerpta post Amm. Marcell. P. 7i9. BVRΜ. in marg. Caldus Caelius, Detustate familias suae dignissimus Ex vestigiis nutographi: Caldus Caelius, ac Metustate i. s. dignissimi. Lips. Caldus fuit cognomen Caeliae gentis, ut apparet ex sa-stis. ita quibus C. Caelius Caldus Cos. cum L. Domitio Alien barbo, et ex libro Q. Ciceronis de petitione consulatus. PoPΜ. Au uetustatem familiae suae princeps editio, quod non ads

quor, ni dederit Velleius, alia uetustate. IIEINsIvs. Forte, adeo Metu3tate f. s. d. BVRΜ.

Pro ui Vetus editio in uis: hinc Lipsio legendum videtur emuolo. RAPH. Influoio omnino legitur in exemplari chirographo, unda dimanarunt omnia exemplaria; nec video cur ferri non debeat. Quod hodie habemus, yro Pio, natum est apud correctores. GRVT. Pro wio emendarunt, licet MS. -- pugnante, in quo fuerat in uis. Ego puto, praepositionem simplicis significationem servare potius, quam immutarer ut ira inconeViscere, incommodare apud Apuleium; insemire, in fringere, et aliis huiusmodi apud alios. Eadem ratione insti-xione interpretandum videtur apud Caelium Aurelianum, Sorani interpretem, lib. II, cap. a7: ea, quae in xione sui. quam Graeci vorrhoerim Mocant, mirationem facilem aegi' tantibus facere Malent. Non enim puto audiendos, qui esurione reponunti Innuaeus igitur Velleio, et influxio Aureliano, est

suor corporis, sive ἀπορφοια. Emendentur obiter hac occasion

Clossae Cyrilli, ubi perperam legitur: Ax6οk6ια, D Iuxio, a inuintia. Lege ruentia. Voss. Ita scriptus, non pro νως neutrum bene. Forte, inurior quod Lipsio etiam videbatur. Sic Meus emuoium Tacito Ann. XII, cap. 57 eonfirmat. Lucantis lib. VIII de Pompeii capite : Sulmota est culti tabea, ra pioqua cereiuro Adsiccata cutis: Putrisque esuxit ab alto Humor, et infuso facies solidata veneno est. Nam in Et e frequenter inter se confunduntur in iisdem membranis. Sic e ellebatur pro Duilipeo by Cooste