장음표시 사용
711쪽
solet Velleius; emerentur pro emererentur fuerat antiquitus; videnos supra. HE NS.
DUMm magna negotia magnis adiutoribus egent Malim, a Giutoriis: adiutoribus proxime praecessit. HEIN S. Neque in Pamo paucitas ministeris defecit Multis partibus potius est desicit, quod verbum , ne mireris , active capiendum :ut et Virgilii loco Georg. Ι: Prima Ceres ferro mortales Dertere
terram Instituit, quum iam glandes atque arbuta sacra Dincerents me, et Dictum Dodona negaret. Est enim utrobique deiicere, non susticere, non praebere. Hoe autequam ipse sic accipe ra, mutare sum Ddortus : neque in Pam o parvitas ministerio dinoit.
quomodo esset interpretandum, deficitur. Tu ride, lector, otvide, ubi maxime acuti videri volumus, saepe nihil nobis hebetius. Ego tamen ita moderari mihi soleo , ut coniectanduin ubi est, nisi quae oculis cerni, manibus tangi ac tractari paene Possint, non admittam, non probem. Et fieri nihilominus potest , immo fit, ut veri quadam specie oculi nostri praestringantur, manus pro re umbram obiectam apprehendant. ACIDAl. Ius Sensum non video. Conieci aliquando : navique in Par, o Par-Mitas ministerio suscit. Quo sensu etiam Hericus Benedicti nusc qui iusta Tei themium vixit anno Mo lib. III, in vita S. Gemmani dixit: Magnos magna petunt, concedunt Milia Pamis. Nec tamen mihi ipsi satisfacio. Sane si tota haec periodus tolleretur, sensus optime procederet. Quam helle enim cohaereat oratio, si ita legas ' Etenim magna negotia adiutoribus egent, interestque rejubticae, quod usu necessarium , id dignitatre eminere. Voss. Ingenue fateor, nihil idoneum et Velleio dignum hine me elicere posse. Forte ab inepta et marginali glossa in textum im migrarunt. BOECLER. Forsan legendum, neque in Par o Paucitas ministeri descit. THYs. Locus mendosissimus. Forte: neque in Paroo DMor proarita ministeria defecit; vel , neque tu vir hoor ProαMita ; vel, in Parvo, in re Par . Sic apud Nasouem. Si licet ex Plis in pareo grandibus uti. Tale et Taciti Aun. XIV,
p. ai: Maiores quoque non abhorruissct vectacruorum oblectamentis , Pro fortuna , quae tum erat. HEINS. Heins. Epist. ad Graev. I95, 296 V. Misc. Obs. V. IX, P. I 78. Interestque Me . qui usu necessarium est , et dignitate emi nere Bucretius, alter ego ille, Musarum non minus, nec minor, quam meus amor, id dignitate eminere mavult. Aci-
Vtilitatemque Mallem, Militatemqtur, nam constat centies haec Diuili od by Cooste
712쪽
7ο4 VARlORVM INTERPRETVM NOTAE
eonfusa vocabula ; vid. supr. Hei . ad lib. II, eap. 46, nos
multis ad Quinctilianu in vid. V Insu 7; DeeL II, 7 , et IV.
locis : sensus vero, homines novos, et idem viles extolle ta- dos honoribus, Et titulis, ut iis parere non recusent alii. Sic Iust. II, 4 AmaEonibus : Ne successibus deesset auctoritas, genitas se Marte praedic ant. Sueti Vesp. 7 : Auctoritas , elquasi maiestas quaedam, ut scilicet invinato et ad c -- principi deerat, haec quoque accessit. BVRM. V. Misc. Obs. V.
Sub his exemplis Tiberius ) Adverte non vulgatum praepositionis usum: cui ille videtur similis, qui apud Putronium cap. 93: Totam concitabit viciniam , et nos omnes sub eadem cretis Obruet. ACIDAL. Minimo accommodata illa huic loco verba P tronii, ubi sub praetextum notare docuimus olim. Sed aptiora ex eodem scriptore sunt verba cap. SS : Sub hoc epigra-miaeco Pit Poetarum esse mentio, id est, post coatinuo atque
suit hoc reeitatum. Vbi aliis exemplis elegantem usum istius praepositionis illustravimus. Quibus adde illa Quinctil. Deel. IX, 8: Quidquid Historiae tradiderunt, carminra si erunt, Ρ-budae adiecerunt, sub hac com aratione taceant. IlvRMAN. Val. Max. Il, Ir , 9: Equestris Mero oriunis Moentus omnibus annis bis urbem vectaculo sui sub magnis auctoribus celebrat. IDEM in
mam. Materno vero genere clarissimas , Meleresque et insignes honoriabus con letum familias Neque hic vulgo tritus sermo, quem in Ausonio etiam observavi. Parentalib. : , AEduico
duclum eo stemmate nomen, Complexum multas nobilitate domus. ACIDA L.
Virum Ameritatis laetissimae etc. Diximus supra de Pisono II. 98: vide Lips. III Polit. a, 7. Ceterum veriora de Selatio, cui Velleius adulatur, Tacitus habet IV A. t tot. BOE LEa. otiosis simillimum Supra de L. Pisone: et vix qnemquam re eriri Posse, qui aut Otium Malidius diligat, avi facilius sti
sciat negotio, et magis quae agenda sum, curet, sine ulla ostentatione agendi. ACIDA L.
Semper infra aliorum aestimationes Auctoritate MS. legendum semPerque. Voss. Hudsonus notat. Rhenanum e MSS. habere λι , quum infra legatur in eius editione e non tamen repudiarem intra, inimo praeservem. Vid. ad Quincti I. XIIust. orat. 3. B RII. Diuitiaco by Cooste
713쪽
In huius Mirtutum aestimatione MS. Mirtutem aestimationem. Vera lectio, Distultim aestimationem. UOSS.
T. Coruncanium Imo, Ti. ex MS. Nam T. Titiam, Ti. autem vel Tib. Tiberium denotat ἔ ut non solum ex Valerio Proho, et Magnone, sed et Plutarctio tu Quaestionibus Romanis Iuluet. In inscriptione tamen apud Gruteruiu pag. io73 scio: T. C Esaa. DivI. Avia. F. Sed credo aut errorem osse quadrantarii,i aut vetustate literam unicam fuisse extritam.
Hominem nouum Totum hoc caput destinavit 1 elleius Oh- servationi politicae de IIOMINIBUS AOVIS. Quare et nobis licebit hic lineamenta maioris dissertationis, quam alii occasioni destinavimus , ducere. Nootis apud Romanos appellabatur, teste Λsconio Paediano, qui primus in sua gente honores admitis
inquit Appianus II 3 υλ. p. 428: Ita vocant, qui ex Se cti: sura Mimiate, non maiorum gloria inclaruere. Nam qui maiorum suorum habuerum imagines, ii Nobiles; qui suas tantum , ii Novi; qui nec maiorum, nee suas, Ignobiles amellati sunt. Ita ut novitas interiecta veluti esset inter Nobilitatem et ignobilitatem. Sigon. de antiq. tur. civ. nom. II, Io , unde descripsit pleraque nosinus I, is. Poterit igitur aliquis homo no us
cistere Omni Oirtute cetimulatus, qui ita uersetur in studio dignitatis, ut inter omnes e cellait : qιάα iram n in ea gente Primus numeratur, non erit in numero Nobilium. Postquam Mero
in ea familia multi exemplis illius incitati, in gloriae cu'iuι intem incustierint, tum demum elucere incipiet illud nobilitati, Eximiae lumen. Primus itaque generosus Et magnificus , non tamen nobilis ameliari solet: ut sil ea omnino disserentis , quae est uua Graecos inter εογενῆ et γε aisu. Hoc cuini ad animi Prac stantiam refertur, illud ad familiae celebritatem. Ut igitur unum non numerum , seu ntimeri princ tum dicimus: sic illum primum , Omnibus summis honoribus dignissimum, non nobilem , sed αuctorem et Princ em nobilitatis existimamus. Sunt haec verba
Hieronymi Osonii Lusitani ex lib. I de Nobilitate civili. Λddendus est locus Plutarchi ex Catone Maiore , cuius princis=io
lemni, cos, qui generis Vtiauem claritudine destitiati, Per Se ια-
714쪽
men imos in piebant clarescere, Novos amellare homines , sa-ctu sti Caton in amolliarunt: remor it Cato , esin se qui Lemno um ad magistratus et honores , Iactis autem Minuti squo maiorum , Pervetustum. Fon observabimus nunc ex hoc et Pluribus scriptorum Iocis, Iatiorem vocabuli ambitum, quam titubique ad Magistratus curules restringi possit : dispiciemus suo loco. Vtri praestantiores sint habendi, Novi homines, qui ocse inclaruere, aut qui vetustae nobilitatis stimulis et instrumento usi claritudinem Conservavore, non adeo est diiudicatu facile; vide dct illa quaestiona nos enim properamus Osorium. lib. II de Noh. civ. Illud in hoc transcursu notamus: Hominis Moi significatum aliquando ατ Parte referre, sive ac u R-tius loquendo, fame coniungi cum peregrinitate. Ipse Uelloius Noster, M. Catonem nox tim etiam Tusculo sive, et a Tusculo, sicut Lipsius legit vocat: quamquam indicetur mox disti uctio voce imiuilini, neque nos latet Ciceronis cautio , P rcgrinum vocari, qui mu uicipio est, non ferentis in orat. Pro Sulla, cap. 7, 8; Sed nos liberius utimur ea appellatione. Apud Auctorem de causis corruptae eloquentiae Cup. 7 , APer, Equidem, inquit, ut de me se fatear , non eum diem laestiorem egi , quo mihi latus cla us Obliatus est, Des quo homo
nouus et in ciuitate minime faὐorabili natus , quaesturam citit tribunatum, aut Praeturam aco mi etc. Iu Tacito leges IlI A. 5. , , 3: simul no i homines e mitii ψiis et colouiis atque etiam Proseinciis, in senatum crebro assumti domesticam parcimoniam intulerunt. I erum praecidenda est confusioni occasio, ubi ad graviores quaestiones fuerit perventum. Neque plane idem est , quaerere de cominittendis dignitatibus Per m io, et nouo homini. Ita contra peregrinorum honores in certis rebus loci,que aliqua prouuutiata iuvenies, quae de holiti ne novo non stati iuvaleant. Exempli gratia, communis Ilegitorum lex CeusEtur , ut
Pur Procures indige uas unumquodque gubernetur, et tu lἰde se COIRI In acquiescere Rex ostendat: si praeficiat peregrinos, d trceture fere obsequium cives solent; ac, si fident iu dubium vocet, ad perfidiam irrit, utur. Sereuiss. Iacob. nex Britati u. iii βασι A. lib. II, et Jo. leui s. Ilist. Datii c. lib. I. II ioc ratio de homine novo, sed indigena utilius procederet. Aeque tui Ien interim nescipi debet, semper in hoc argumento de dignitale c. Peregri uis comitiit tetida ud novitatem rudiri, dum quOdammodo novus est ibi uitis sue, ubi peregrinus cst: scd qui MM u , iduo uou peregriuus censuri clebet. Celeriam iii iiObi-
715쪽
lissima illa quaestione, an summae direnitates etiam nouis hominibtis mandandae sint , pro assirinantium sententia rationes voro pragmaticas adfert Noster, a Romanorum amiquo PerPeruoque exemylo ἰ n ratione Osa et nobilitatis natura , quae id se nobilissimum , quod est Ῥtimum, ultro evincit, adeoque in cultis animo Dirius insit, ei ρlurimum esse tribu ndum, ostendit quae argumenta in con Ierundis dignitatibus ut palmaria laudat Lips. Ill Polit. ro subest et euentus felicitas ac utilitas publica , quum ingentem Coruncanio , Catoni , Nummio , Cιcoroni Romani debent, adeo ut ubique hi tales viri memo-xentur, veluti divinitus publicae salutis custodes et auctores dati; vide Taciti II A. a. . Idem licebit in ceteris Bebusp. ct
Imperiis obstervare. Quod quum dicimus, non excludimus artes Aristocraticas , quibus in optimatum rep. noMoriam hominum ambitioni in petendis honoribus ob iam iri aliquando oportuit , qualis Livius tangit VII, 15 s, neque Carationem Scel tris et gensibus et temporibus nonnullis neces ariam, quam et tempora Areadii ac Honorii Imρρ. tiobis commendant quorum καχεξίαν non parum nuxere nosei homines, exclusis Nobilibus, rebus
summis admoti ct prudentissimi cuiusque admonitio suppeditat. II inc est quod e ratione status Gallici, qualis tum fuit,oxistimat sore Claudius Sesellius tu aureo de Re p. Gall. libello, si dignitatos nobilibus Politis , qutim aliis tribuantur : quod in ter ultima mandata Regis Dauiae Ioannis ad sil. Christian. il- Iud repcritur, ut is legat si hi homi uos, quos in honore habeat, indigenas . non extraneos: neque No os, sed Prosaρiae Delustae, apud Meurs. 1list. Dan. lib. I l. Dummodo illa conditio adiiciat ir, quam non omisit Sesellius, si nobiles illi dignitialibus honoribus et rebus agendis Pares. Haec et similia non negligenda arbitramur , quum adversus inoidiam Nobilium di-Sputamus , qtia plerumque innoxiam et propter virtutem favoranc lion ore dignissimam novitat in vexant; in quos vere et severe dixit Marius apud Sallust. heli. Iugurth. 85. Ceterum, liliacido utilittite Nouitatis huius in Im. consiliisque. totius eius negotii in Imperio afferri poterant ac disquiri , elium poterunt
M. Cionem no um etiam Tusculo urbis inquilinum Scriberris uva et ra Tuscialo. LIPS. Vt hospes Zaσntho. Male Lipsius,
Qui C. Maritim Qui apposito in hanc rem adversus invidos opini Sallustium: Quod sine iure despiciunt me , faciant ille
716쪽
maioribus suis , - quibus , uti mihi , ex Mirtute nobilitas 'ovis.
Otia M. Fuluio 3 Quis vero iste M. Fulotas ' Primu i nec
gens Fulvia inter novas est , vetus, et ua ulta Copia laOg rum: nec in ea qitis tuain , in quem tam invidiosae potenti a et gium convcuiat. Vere et avide corrigo et M. Tullio. mnino nostra illa Rouianti Suada est, in quum haec omnia adunt. ille novus, quod ipse ultique instantur: ille potens et . oelesti sua Iingua Senatus populique rector. Assensione sua ta v rius, quum asseritatione : nisi praesera assertione γ pro vi acias, exercitus, Et tu Dium non regna dedit: Caesar ipse et Pol i peius
testes; quorum illi Gallias prorogavit, hunc ad Piraticum 'tellum misit. Lyeni tuo iam palam negnare in iudiciis, in 'concisnibus dicebatur, atque adeo inimici obiiciebant, Tertium ρeregrin mnomae esse rex m. I ii M. Antonium etiam quae secerit , dixerit , ct quomodo habenas reip. tenuerit, scimus. LIPS. Placet
acutissimi Lipsit divinatio, qui M. Tullio, ut haeo quadrent in Ciceronem; at quod idem etiam reformatum cupit illud
adsentatione in aliam aliamque vocem , ab eo prudenter disse utio, ob cainsas, quas posui in libellis suspicionum, ante conceptas , nedum natas acutissimi Acidalii in Velleium n strum notas. GRVTER. Vere M. Trallio emendat Lipsius. Voss. Lipsius dexterrime mehercules M. Tullium pro M. Fuluio huc revocavit; sed assentatiouem sollicitatam ab illo haud oportuit, quae Ponitur pro assentisne', vide Acidalium. II Eires. Assentatione Assesntatio non hic in mulam partem, sed prorassensione; ut supra cap. 48, assentari usus pro assentiri. Et iis qui a Caesare dimittendos exercitus contendo vi , cis
Aemabatur : iis qui ab Uso , ad errabatur. Nec igitur mutandum in Petronio cap. 17: Tacentibus adhuc nobis, et ad neu-tVam Partem assentationem fectentibus ; ubi Gulielmius noster assensionem reponebati Et ad hanc faciem Apuleius cono r-tionem venusta pro conuersione. Iu de dogm. Plati Elusa mi mPoris maliis mensuras mundanae conoersationis intellii. enusto, inquam, propter magnitudinem et molem, uc velut disse ultatem. ACIDAL. D cuiuscumque animo virtus inesset Hinc etiam το in videtur ablegandum ; sic apud Nasonem Trist. IV, 4: Cuius inest animo patrii candoris imago; vide supra Cap. 68. HE IN A. Mi
717쪽
Naturalis exempli imitatio Perperam Boeclerus in indice naturale ex Plum explicui maiorum et Parentiam , quum debeant coniungi naturalis imitatio, id est, ordinaria, consueta omnibus , et quasi innata, non per praecepta , sed per mores tradita; nam iuitio capitis dixit non uovum hunc esse morem: ita supra cap. a: Naturalis nobilitatis superbia; quasi innata et inita ἔ sic naturale et doniraticum bonum Hist. IIcll.
Alex. ia, et ita capienda illa I. XVI, 6. 4 ff. minor: in
Pretio emtionis et Menditionis naturaliter licet contrahentibus se circum nise , id est, εμποριπώς, more inter contrahentes usitato, quia aliter non possent commercia exerceri; vide Novel . I iistin. XCVII, cap. i ; et ita millies utuntur Ι. C. voce naturalis et naturaliter, non de iii re naturae, sed more et consuetudine; vid. Grol. de Iur. Il. et P. II, cap. Ia, 26, n. a, et Rit temh. sacri ieci. l. VII, 16. Ita Quinctil. l. III Iiistit. 8, di-Xit , naturalitre Plus Malet metus maloruim, quam Ucs bonorum. Calp. Flac. decl. II: Naturaliter fιscos artus umbra cogit
Ad iuvanda Mero onera princ*is Seianum protulit 3 Scribo pro ulit, id est impulit, permovit. Alterum quam interpretationem commode recipiat, nemini docto videar indoctior, si me satear ignorare. Sane posteriori orationis membro convenire do, priori denego; necesse nutem erat, utrique. ACIDA L. Et quoties non veteres uno verbo defunguntur, ubi duo requiri videbantur exempla qui velit, praeter ceteros adeat Graevium ad Flor. III, at , et nos ad Quincti lib. VI, I. Subaudiendum ergo in primo membro Caesarem im ulla. BuRΜ. Eo perduxit In MSS. fuerat prodiaxit. VOssIvs. Produxit membrana, et recte; diximus ad illa Maronis Ecloga quo discordia ciues Produxit miseros I - Ιta nimirum et illio
Rhasci olim tiescuporim Tacitus. Pασκωτορiv Dio lib. LIV. S EGK. Dion et Tacitus nescivorim et nasc*orum vocavi. Suetonius Tiberio cap. α7. Thrasy olimr Caesar lib. Ill dubello civili, et Lucanus lib. V, ut Velleius , nascuρOlim , Thraciae regem , sed alium ante hunc. PO1 Μ. Λpud Suetonium , Thras Polis. Sed malim Rhascivolis: nisi priles ras Rhas cuρoris; quod in MS. invenit Torrentius. Sane
Dioni etiam est Pασκοππρις. Tacitus tamen nesciv=orim eum vocavit. Eadem variatio apud nuctores in Domino ulterius Ita
718쪽
7IO VARIORVM INTERPRETVM NOTAE
T. illi ΗΛ. si . et seq l. Meminit Suetonins Tit,. Boreh. lFratris sui silii Ita et Tacitus lib. II Annal. So lib. III lsibi ipsi adversatur, ubi ait: Ca sar Antistium Vetor ad di- lcondam causam retraxit, ut turbidum , et Isescuρori x consilias Permixtum , qua tempestate Coire fratre intersec bellum lad resus nos Moliae t. Lipsiuq gravissimum scriptore humaninii piid passum arbitrabatur. Ego in librarios culpam ontieere malim. Scribendum Enim pxistimo: qua temρ stati , Cotye fraude interfecto, in iliam ad resus nos Mol erat. Pro Molu ratu utem Doloerat reposuimus, Pychenae iudicium se i i. Voss.
Filii Cot is , scribo. li Eidis. GFs . in genitivo si s mere licet, Eodem res rediret, nam apud L aesar. III Del. Civ. 36 quidam Etiam scribunt, equitatus regis Coto; sed Dav iis Propugnat Coti, et dici Cotus, Coti, Coto Contendit, ami ac tros vel Cotb is ; quod non puto , sed cum Si otiio ad Liv. XLV, lia, apud Ciceronem mendose Cotto pro rati occurrere ; quare hic accedo IIuinsio. livn M. Im erit formam Goca Dit Eiuuem imPerii formam moca - it. Ita legitur hie locus in antiqua editione. Sed verbum
formiam sententiam perturbare quum videretur, omissum est a doctis viris. Ros tamen illud retinemus, et formam mutamus in Ioniam, historia praesertim consentiente. RSIN. Edit. vetivox insoritur: imycrii formam meticaυit. 1 acto ex ea , Nomam. Alii ire ita res est. Lius. Editio Prima immittebat formam. Viide Ursinus et Lipsius estingunt Nomiam. Male Proiecto. Nam vox ca ut iam olim etiam recte monuere Rhenanus , ac
Ilurerius sursum in tertio versa in autographo desiderabatur; ibi suo laeno reposita est. VOSS. Fiati ad omnia , quae recte facienda sunt Tempestas memini quondam suit , quum mullem , quae recta fiaciendo stimi
Merontis se re, quam etc. Iutolligitur magis . frequenti locutione Tacitor Valerio lib. I , cap. i: Factum Masinissas animo, quam Punico Sang tune conseoniens. Comicus: Tacita --lier, quam bona. Haec occurreruut: sexcenta talia licet oi servare apud I. C. nostros. SCHEGK. Est ellipsis particulae magis vel Potius e cuius Exempla quaedam notavi lib. II , De usu ni iti t. Iocui. quibus addi possunt, Livius, multiplex quam Pro numero uiamnum est; Tacitus lib. I: Pacem quiana bellum Pro babam, et IV: Cliaris maioribus , quam oetustis. POPI L. I ide exempla ellipseos bulus apud Scholt. V Obscrv. 34. Barth. ad Diuitir OO' e
719쪽
Cum quanta maritate , ut Scuator et iudex , non ut Prin- ωρs; et causa5 Prosaius audit' Ilio solidum mihi boneficimn debere Velleium cogam , et cuius aestimatione non recusem omnem in eo operam nostram uestimari. Aldus postremum et erasit, bene opera sua se defunctum arbitratus. Euimvero aliud est, quod locum tam iusignem corrupit. Traiectio inquam hic tio his usurpanda, quae multis locis ad verum nos deduxit nusquam magis, quam ubi nunC sumus. Etenim non verius scripsisse I ellei uiu , quam sic scripsisse : Cum quanta gra itatetit senator et iudex , non ut Prine Ps et Priarios Ciausas audit Ite senatus priueipe, de iudicii praeside multa subtexere potu-Tam, Disi Et minus Ilecesso Putarem, et quo itui propior sum eo magis properarem. ACIDA L. Tuuι qtumla gra itate malim.
x t senator, et ituiei Haec non sine arcano dominationis nTiberio fucta, subtiliter et prolauda intχιλιι Tacitus innuit; seu dum octiliati consulitur , libertas corniamyctatur. Quae verba, ut brevit eo hoc dicam, ita accipio: Iustitiae qMiciem con-bulebatiar hac ratione et innocentiae, ut ex re et Mero , non caeciliectu ci gratia , iudicia ui*ensarentur; sed eadem vera, et oub hoc tueudae molitiae schemate, Tiberitis munia iudicum, titiatia Pieriaque in se trahebat, nullaque iudiciis libertas, et iudi-
Et cauasas Dele particulum ei. MANV T. Aveo scrihere , etiamcnti,tis Priaricus audit um ita secit. Suetonius de eo: Magistratibu, Pro Tribunali cogno&ccntibus Plerumque osserebat se consiliarium , assidebatquin miatim, oci ex ad emo in parte Primori. L. PS. IJetie Lipsius : etiam catisas Praesens audit. Suetonius ita Tib. Magistratibus pro Tribunali cognoscentibus Plerumques aes .crobat conxiliarium. ris. Pressius andit minime est sollici tundum: etsi variis ictitatum coniecturis. Si praesens audιt legimus cum Lipsio , το Praesens redundu hit. 'eino enim, nisi Pi Esens , potest audire: Pressitis sive instantius attentiusque citidires, Et premissius inter se opposita videri possunt. Tacitus Atilial. II, cap. 58, de Silano reo et accusato in Senatu: usu temρorante Tiberio, quin Premeret Moce, Multu, eoque quod Voccreborrimo interrogabat ', qui locus hunc Velleianum itu amulodo tuterpretatur. Mace olivi: uuuc magis Probo ct ρ cSbius
720쪽
7 l 2. VARIORVM INTERPRETVM NO I 'AEreferri ad civilitatem Tiberii, hoc ipso sese submittentis infra
sustigium principale, quod in causis etiam privatis esset frequentissimus cognoscendis, atque ita iudicis partes impleret vir Dominis Tomani praecipuus, et natus maioribus curis: pressius enim et pro depressius sumitur quandoque, et pro compressius, qui loquendi modus, quum plurimis possit illustrari, illustretur paucis: pressum et elatum apud pracstantissimos scriptores opponuntur sibi. Pliuius libro IV, Ep. i. : Describimus aliqiari modo pressius, modo elatius; ita veterrimae membranae Mediceae , nota altius. Idem Plinius lib. VII, Ε p. ia : Quonitimeat sonantius et elatius, non alianum exiStimavi, ne te tonqueres , ad re statim Pressius quiddam et erilius , vel potitis humilitis et peius. Simili prorsua modo et alibi idem Plinius non semel: apud Senecam quoque Controv. VIII: Pressa et cloilis Oratio elatiae opponitur: Pressitis igitur pro depressius hoc Velleii loco: filius Seneca de Beneficiis lib. II: Quo te altius subi asti, hoc depressior os. Si quid immutandum hoc loco, Iegam pensius, vel Perpensius , audit: ut Per Pensum et e loratum halere apud ColumclI. Iib. III: utra sit conditio pensior νirginem an Pi iam habere: apud PIaut. Sticho I, ar Gell. XlI, 5 r ut ninil esset carius Pensitisque nobis, quam nostra es msi; lib. I, cap. 3: Pensim et onucleate scriberer hinc pensiculate aliquid facere, quo Cel-
Iius non semel est usus, et Merba facere cum Summa P mensatione apud Eundem lib. II, a r verum vulgatam seriemus illibatam quam accipiebat Peritonius noster, de attentione animi et curae in audiendis causis, me non obnitente. Sed nco et iaetiam mutatum oportuit a viro summo Iusto Lipsio. Vide nos cap. Ii6. Audit ut iudex. Ita apud Spartianum vita Hadria uie castigatione Salitiasti, Diligentia iudicis sumtus concisiis constituit. Rursus pressum pro compresso; quem loquendi modum exemplis suis confirmare propemodum exciderat mihi. Pressum articulum pro compresso habes apud Senecam de Beneficiis lib. II, cap. 6, apud Ciocronem Tusculan. Quaest. lib. I v, Pressus des nise Romurbationes: pressius agere uidem IV de Finibus : Sed tit ProPius ad ea, Cato, accedam, quae α te dicta sunt, Pr alias agamus. Macrobius Saturnal. lib. VII, cap. ultimo a Seu illud Prossitis intuendum est. Eidem Tullio: Verbis utus et Prossus Thru uides; et in oratore , Presse et angusto desilire Gliquid, ubi explicat semetipsum: ut et libro de claris Urat ribus: Asiatici Oratores Parum pressi, et nimis redundant .lit iloi tensio: Quis te autem est, aut fuit unquam, in Partir/Duiligeo bν Corale