장음표시 사용
191쪽
viveret, dimidium meas : dedit eam Franeque e Frisiorum , eum in ordinem Ceorum adscriberetur. Ne putes, me juvenilia nari are , jam tunc supra et sexcentos tui similes eruditus erat ; nunc surdus jacet pulvis, elapso proxime unno sati invidia , dicam , an injuria exstinctus ; haec mitto , quamvis Invitus. Quid tu porro ter quaterve buccam 'insas , & tibi gratularis de facinoribuetuis in re Academica, jactas auditores tuos , jactas Prosessores a te Prosesi se prognatos, eosque non alia fini mihi videris extollere , quam ut contra fidem proverbii credamus , mali corvi etiam bona ova esse. Imo vero , inquis , ipse sum optimus , & Academiae Groninganae restaurator & sospirator maximus , hoe enim vis multo verborum strepitu . Sed quo non abii . vanitas & ambitio λ itatu Corybantis instar.te. efferes & ridendum praebebis Collegis tuis i miseret me tam . inflatae buccae , quam , si vel depalmes, non depresseris . Neque .etiam proderit , si liquido ostendam , famam tuam apud Eruditos laborare i, auis ditoria decrescete , & quo magis innotescis . eo minus te statione , quam h bes, dignum censeri. Tum demum haec senties, ubi virtutis praemia te destitu rint . ubi crumenae tuae s cui in primis te studere , & non sine levis notae macula dudum si liasse. ex idoneis auctoribus intellexi ) ubi , inquam , crumenae tuae coeperint languere proventus, ubi denique inter cathedras isor veris solus . post tua , quae recitasti , encomta , & res bene gestas scilicet b, ita porro insis : Si id usseris inviaqν,.s id elicuerit dentes Theonis me. Sed vero haec tua recitatio non invidos , non Theones urere potuit , at benignam iis praebere ridendi materiam : quin & hancc praebuisse scio amicis , tibi alioquin blandienti. hus . Neu tamen credas , me invidere iis, quae tu unquam praestiteris . eum sancte adfirmem , nescire me, te quicquam praestitisse , quod Invidiae dare posiset locum: si praestitisses, laudarem nunc , quicquid re prosectum est , d vino. Nemo est me iacilior ad expediendas magnis ingeniis laudes , nemo diu sicilior ad extollendos tenebriones' & , verveces ; haec animi mei, dissicultas apud
re audiat invidia , aemularis . nec ne , parum refert mea . Nee tamen est , cur tibi inviderem , qui neque familiam habes mecum erciscundam , neque eandem, quam ego, stationem vitae; id enim , ut in Hesiodo legisti, cum primis alit aemuis Iationem . Nec etiam est, cur innuas , me ad famam aucupandam tecum conis gressum fuisse, qui hanc, si crescae . malim crascere occulto velut arbor aevo
qui denique, si hae sedisset, adversarium selegissem magis utique illustrem , &s em vicisse , gloria esset. Placet mihi pueri Ascanii sententia, ut, si experiun
dae vires sint, cum eo optem non inera pocuF , . P . . . : Sed. ves aprum aut fulvum descendere monte I Nemo . . . . di . .
Antecessor juris .es, lateor, sed ex ordine, ut ita dicam Fυιν-. MnMorum, de te, enim , si de quoquari .e recte exauditur. iὶlud axiboltata lib. I. tit. ρες
192쪽
vertam in tui gratiam, sed Iambis, te dignis: . .
. Sed usque te quo cuncta posse se probet. Adeo praestat, non esse Anteeessorem juris I quam Pagenstecheriam esse . Eo m. men titulo mire superbis,& ipso jure infamem esse vis, qui tantum jurisprudentiae columen aggreditur , vel potius qui te delirantem non fert, adducta 4n hane rem perperam, ut soles , autb. hahita C. ne fit. pro patr. Cave existimes, nunc tibi lucere impune peccare , quin contra peccat gravius , qui in illustri positus est loco. Si valerent haec isnorantiae privilegia , & ego tenuitatis meae , quae his indigeret, suissem conscius , iam uti potuissem aliquamdiu ' sed , ut nunc est , discere quam docere paratior , facile te audio praedicantem provinciae beatitudinem tuae Dignum re digno munere praesta. Ceterum tu memor mei, & , ut Poeta ait, μεανηαεν ατ , ea, quae tua praefatio effutiverat, lenire eupis, oratione satis submissa me monens, ne in me quicquam dictum scriptumve velim existimare , nisi quod nomine ' meo. Palam addito dictum seriptumve esse constet. Laudo hunc animi tui pudorem , Iaudo etiam quod eetera permittas Divis, & ea praeter nihil laudo. nisi sorte silentium tuum de Irnerio , hoc est, de lite, quam mecum per auditorem quemdam tuum contestatus es. Salva tamen res est , eremodieii contracti poenas scis hic nullas esse , certe nul Ias ratione rei pecuniariae, quam te tantum non unice
Curare norunt omnes, qui te norunt. . ' .
Arrepta mox occasione interseris dulee παρσογον de sermone latino , quo hoc ys , ut probes , etiam legum argumento , ICtis integrum esse aliquando non latine. loqui:. Opportune admodum , eum tu nec Romane nec latine loquaris; si i lcecismos tuos , si reliqua styli uitia increpare animus esset , nemo non re damnet ad tristes ferulas , sceptra paedagogorum. Te igitur praeceptore male se ba-.ber latina eruditio, eum non sol cm ipse peices , sed aliorum , ut peccent, ani mum obdures. Non ego quidem sum rigidus orationis latinae exactor, nec a quo q-m postulem , .uti loquatus , quemadmodum Laelia , socrus Crassi, aut Graech rura mater , Cornelia , sed nolim tamen te tantum & toties peccare , ut nunc in oculos' incurrit, nolim te pristinam barbariem Scholis inducere , & eapς tumo exemplo docere auditores tuos , quae , si scirent , omnino essent dediscenda.) Denique nolim te in eam rem advocare praelidium I. I I. pr. m i. IOR. F. de verbor. Ilinis rursus enim ea lumniaris ius civile , more tuo , ita me Di ament , Iiequissimo . Si ,- quid id ostendat ; desideres , ex dupondiis tuis
Non ira potes valedicere Lectori tuo, nisi eum eo nonnihil adhue sueris con- sabulatus de retorsione injuriae , & Doctores . formulasque suggesseris, queis distat inlu
193쪽
injuriam regerere ; de his iam dixi satis . Unum addo , ne quem viaeliret sal ut illi retorsionum apparatus , meque adeo existimet laesisse non laesum prius . Contra se, ut rettuli, res halint . Iusto agmine & indignis modis me adortus est personatus Pagenstecher . Indignatus sum , & hominem pari jure defricui Nune verba edit & voces 3c segnes planctus. In postreum, mi Pagenstechere , quid sis acturus, an nihil, an animam , nescio ' hoe seio , me neque inimicitias tuas deprecaturum , neque amicitiam s tantum mihi comitaris est in detrectaturum. Vale non tua, nec iurisprudentia, sed uxoria , sed liberarum causa. Diqitigod bu Corale
194쪽
lΜPERATOREM . DOMINE IMPERATOR ANTONINE . NAU. FRAGIUΜ.IN ITALIA FACIENTES DIREPTI sUMUS A PUBLICANIS CYCLADEI INSULAS HABITANTlBUS. RESPONDIT ANTONI. NUS EUDAEMONI: EGO VUlDEΜ ΜUNDI DΟΜINUS, LEX AUTEM MARis .. LEGE ID RHOD A, QUAE DE REBUS NAUTICIS PRAE. SCRIPTA EST, JUDICETUR . QUATENUS NULLA NOSTRARUΜLEGUΜ ADVERSETUR . HOC IDEM DIVUS QUOQUE AUGUSTUs
195쪽
Volusium Maeeῖrnum legis auctorem
rege Rhodia quid si quam varie legatur Significari bis veνbis mesan; lia frum , qui ita Inscribebatur . Qi u ratibro videatur egisse . Jacobum Gotho-frediim aliosqu. perperam exsimare, esse h. l. ex Maeciani libris publicorum , inque eos relatam ex iure , quod Fabe. mus , Rhodiensi . Pro ea sentensia n bitaratiment; esse ἰn Indice Florentino οῦ 'ο-.bare hoe jsus Volusii aliud opus. Ena
rantur rationes, quare h. l. non videatur
esse ex libris publicorum , nee ex iure
Rhodio . Varis is hane rem occum tur
Gothofredo . Maeeian; I brum ex lege Rhodia υHer; Dyse singularem . Non conis flare , utrum is latine , an fueris conscriptus . Ex Inscriptione latina nihil
posse educi : ut nec ex graeca conceptione linis eontra Menetiam : nee ex verse. T. ,ο οε : nee ex actis Imperialis audiatorii , vulgo lar nis e nee ex auctoritate
legis Rhodiae , quamvis largiamur. h. l. i, esse . Conjici vir tamen, eum librum fuisse Litinum , quam ob rem '. Quod
h. i. graece legatur , unice trIbuendum Uisdὸν; aliis Imperialibus , unde excerpta est , io' cur iu- actis illis graece fuer e re-ιata . Disputatur contra. Jae. Gothoste. dum , Mornaeiam , qui hanc putant
Miseίanum deseripsisse ex auctoritate seu praefatione legum Rhodiarum . Gν haee potius ex Maeciano vel ex ἰ μεm actis ΤD seud tur , Volusium auctore lilius praeis sationis antiquiorem fusa. Reliquamen.
ΙTa est inscriptio in libro Florentiis
no . Utque ita eius fide credamus: Volusium Maecianum hujus tegis nonae auctorem esse : alioquin non detunt CO- dices , qui Labeoni eam tribuunt , idque simpliciter , non adscripto libro , unde petita esset , & ita etiam manuis fer plus meus . Illi autem haec , Voluissus Mee anus ex lege Rbodia, rejiciunt ad finem legis praecedentis , quod Ac-cl rsio, ut moneret nonnullos legem hane in versiculo legis proxime locare, ansam
dedisse vero est silinile . Sed vincit auctoritas libri Medicet , quae omnino persuadet, esse hanc legem Volusii M. ciani , Volusii illius, quem sub Anto- ninis , Ρio & Μarco , vixisse certum est , an & quamdiu ante vel post eos
'vixerit , non comperio , non certe ,
quod tuto diei queat. Ejus vitam qualemqualem dederunt alii. Ait, ex Iege Rbodia. Hoc esse no. men libri , in quo apud blaecianum haec reserebantur . omnium aliarum legum , quae in Pandectis sunt , inseri. ptiones satis arguunt , .utpore in quibus perpetuum est , . ut auctoris nomen excipiat. nomen 'libri , unde petita lex est . Simpliciter. autem Florentiae legitur ex. lege Abia a ' Haloander , ne quid deesse videretur , maluit ad I gem Rhodiam , dc ita etiam alii. Plures tamen , interque hos Robertus
Stephanus anno Mi xxvii. ediderunt ,
Ilaro Ῥἰtamatorum ex lege Rboria I sed quicquid ejus rei sit , nihil resere main gnopere . Nobis ex lectione Tusca , quam servamus, licet intelligere, Μae- ςiani librum ex Iom Rbοdia fuisse collectionem quarumdam Iegum Rhodiarum ν
196쪽
AD L. IX. F. DE LEGE RHODIA CAP. I. rsa
eum serte magis quae in usu erant , & ad iactum pertinebant, quasque hoc libro Volusius vel collegit tantum, vel
commentariis annotavit: quales fuerunt
aliorum ICtorum libri . qui inscribunis tur , ex Cassio . Posterioribus Labeo. nis , Minucio p Claudii item . ex Sem
deicomm. Iiberi. Pomponii ex Sabino
L 17. ε 3. f. de furti & alii, praeter
Florentinum libri in I. 2I. ρ 2. eod.& liber Florentinus in ι. I h 8. eod. M praeter eum rursus alii in d. ι. I .
' Poterant haec persuasisse Iacobo Gothosredo, ne crederet, quod credit cap. 2. ad h. l. Μaecianum haec scripssse libris , publicorum, & verbis ex lege Rhodia indicari, hunc loci m ex iure, quod nobis superest , Rhodio esse descriptum. Illud Seldeno in. s. eap. 23. hoc& Μornacio probatum est in obiem. ad h. I. Et quidni verum sit , si assentiamur Gothosredo , Maecianum librum ex lege Rhodia non scripsisse λ Sed ne quaeras , quibus indiciis , quo teste probarit ; horum enim nihil. Neque unus est quisquam adeo ad stultitim simis plex, qui loco probationis sibi obtrudi patietur , nullum esse Maeciani librum ex lege Rhodia cum nullus in Indice Florentino enumeretur , esse quidem ejusdem libellum , qui in eo Indice etiam non memoratur, sed hunc ad jus non pertinere Nemo, inquam , hoe sbi obtrudi patietur , quum nςc vulgus Eruditorum ignoret, illum Iustiis niani canonem longe lateque imperfectum esse, & quam plurimos dari JCtorum libros , & de jure , & ex quibus Pandectae compositae sunt, quorum ille
Index non meminit ' aliquammultos reis censuit Cujacius lib. 2. obse . cap. 2I.
Quin ipsus Volusii quaesionum liber Pa.
Piniano commemoratur in L 85. F. de sexi . T. III. aeq. veι omiti. heria. & ramen hunc in Indice frustra eum ejusdem Melao-- missorum libris confundas , quamvis ita videatur Menagio amaen. juri capa s. M Gothostedo d. cap..2. Sane si aliquo 'publicorum libro hane speciem retulisset Maecianus , non est . cur eum Trib nianus min inscripsisset legi nonae ; si, fingas, Maseianum ibi haec transscripsisse ex lege Rbodia , continui etiam deinbebis fingere , non veterum auctorum libros, ut semper alias , sed laudatam in iis legem inscriptioni hele causam dedisse . Oportebit etiam , ut Gothostedus illa ex lege Rbodia ejus esse diis cat , qui Pandectas composuit , nam Maeciani , haec ibi in rem praesentem
adducentis, esse nequeunt, si, ut Vule, cap. 6. verseulus τοῦτο δε etiam sit Μ-ciani , nisi rursus fingeres , nunc aliis
quam periodum latinam , deinde aliam graecam in illo publieorum libro Maeocianum scripsisse . Deinde si proponas Tribonianum επιγραφ' latine dixisse, quae ipse graece dixerat , cum ex eo , tum ex scholio Maeciani, ut ait, grae- co apparebit tamen , grace ibi fuisse loquutum , qui in reliquo publicorum
opere , ut testantur ejus αποσπασμῶτια, semper loquitur latine ς tantum operae est, ut haec componamus . Nec movet, quod legis y. bona pars exstare dicatur in jure Rhodio, cum nihil vetet, in librum ex lege Rhodia reseris re, quod ipse sne libro ex ea desum. tum eredit . Addo tamen , quod mox
sum probaturus ,. neque certum , neque
probabile esse, Maecianum ex jure Rhodiens. quod ille aliique hodie cireum. serunt , deprom sisse hane, qua de agimus , legem, atque adeo eo sensi το- lega Rhodia nec Maecianum dixisse videri, nee I ribonianum. Scripsi. Vo-Iusus omnino librum ex lege Rhodia ,
ni fallat inscriptio. &i nihil agit Iaco-v bus Diuitiaco by Corale
197쪽
bus Gothiaredus , dum sollieite disqui rit , qua Meysione legis nostrae autior in libris μιicommissorum vel potius publisorum nam alia ejus, quae ad jus' pertinent , non agnostit in Eudaemonis
causam memorasset & commodum in.
Ille autem liber ex Iega RMdia, sive nullum praeterea, sive epitomarum , sive quod aliud ei. nomen fuerit, ille, in.
quam , liber , si quid conjicimus , sinis
gularis suit, quia numerus non additur, ut alioquin fieri adsolet; is enim, ut opinor, constanter exprimitur in in.
scriptionibus , ubi libri runt plures, ubi
unus omitritur, vel addita singularis nota , vel commemorato simpliciter libri titulo : ita hie , ita alibi exemplorum abunde est.
Ceterum hie Maeciani libellus graecesuerit conscriptus, an latine , ςx b. I. p. intelligi non potest. Latina quidem est inscriptio , sed etiam earum legum, quae ex Herennii Modestini excusatis- num libris petitae ; in oratione contionenti idem non liceret, ut iam disputavimus. Neque est . ut cum Menagio arnaruit. Jur. cap. graecum suisse ex eo colligas, quod lex , ex iulo libro petita, graeca sit, nam id non Maeciano tribuendum videtur, sed actis, de quibus mox latius . Neque etiam graecus erit ob verseulum τοῦτο δἐ . , . nam is, cujus sit, non liquet , quemadmodum dicemus eap. uis. Non rurissus latinum enicies ex eo , quod acta, quae apud Imperatorem Romanum in caussarum cognitione fiebant , conciperentur latine , nam neque id perpetuum fuisse , . pro locorum differentiis variasse nonnullis recte observatum memini; certe in rescriptis, quale esse videtur hie Antonini, etiam alias graeisce responsum eonflat. Est igitur res inis Certa , neque certior reddi potest , si
dicas eum Iambo Gothostedo , mei num hunc locum exscripsisse ex an ,ritare , quam vocant , Iegis Rhodiae: quamvis enim id verum effet, tamen, quum omnia ibi graeca sint , nihil vetaret , quominus Maecianus libro latuno locum originis graecae inseritisset. Et magis est, si conjectura rem finire placet , hunc Volusii ex lege Rbodia librum , non secus ac alios ejusdem, sitisse latinum , at vero hane legem
apud eum graecae Iesi , quia in actis
Imperialis auditorii ita exstabat: formanamque huius loci videtur arguere , ex rejusmodi actis reliquias, quas interpretamur, suisse excerptas . Plura in Pandectis occurrunt ex actis sacri auditorii, . quae hie adserre nihil attinet , aliqua suo loco dicentur . Quod autem in hisce actis causa Eudaemonis graece suerit relata, non mirabitu , qui eum Nico mediensem suisse meminerit . Sed jam nimium tricis, sere inutilibus, immo
Est, quod nolim omitti: ipsum vi. delicet Maecianum hane legem deseri. psisse videri ex actis , quae diximus ,
imperia ibus , non vero , ut existimat Iacobus Gothostedus vos ινι luta ad h. t. ex auctor sate sive praefatione legum Rhodiarum . Perperam , ni fallor , quamvis
id probet Mornacius ad h. l. de legibus illis Rhodiis, quae dicuntur, videbisus insin eapite peculiari , di digna
res erit. Praefationem illam quod attinet , verum est , ejus auctorem omisso Eudaemonis libello recitare eadem, quae hele habemus a verseMlo', ἐγω μἐν , sed haee ille , ut opinor, vel ex Mae-ciano nostro. vel etiam, quod equidem fieri potuit , ex eisdem' actis auditorii Imperialis. Non, inquam, ex eo Mae- cianus, quippe antiquior. Recenset ille legum Rhodiarum compositor statim ioprincipio auctoritat s suae 3c Pertinacem& Se
198쪽
le septimium Severiarn Imperatores, qui leges Rhodias confirmassent ; post eos itue vixit ille auctor tis auctor , vel utique eorum filii aequalis . Mae-eianus autemι noster quum jam Anto. aini primi aevo floruerit , vix elL, ut eo pervenisse credi possit, nisi eum ad. dere placeat Luciani μαφοειοις . N que, ut hoc evires , licebit denuo M. gere eum Gothosredo, auctoAtaram it. lam ab aliis nescio quibus postea auctam fuisse eonstitutionibus insequentium Im. Peraeorum , quibus leges Rhodias ivi LI ent confirmatum, siquidem in ipsa ejus ἐπιγραφῆ Pertinax di Severus occurrane, at miror neque hane emblematis suisse stulatam . Denique apud Maecianum te & deprecario Eudaemonis & resemptum Antonini eum re iudicam Augusti exstaiit, apud praesitorem illum dunis taxat actorum pars , quae sententiam
Antonini de praejudicium Augusti con. tinet ; & quis ex parte totum dabit
& non potius ex toto partem λ Sin ducas, auctoritatis illius duntaxat eclogam nobis esse reliquam , integram legis Rhodiae auctorisarem forte reliquum ex iis . illis suppeditasse , rursus dices , quod utrumque inceriissimum est. Tam tum laborat ille, ut τὰ ex Iege Rb dia interpretetur perperam ex integra Iegis Rhiala auctoritate . Quanti porro fit, vel nobis esse videatur illa arum. ritas, indicabimus c P. 8.
tibin aus vos fere perperam Deare principium , h. l. Quam varie venataν. suamvis recta etiam aliter , veterem Interpretem tamen optime transetulissa videri deprecationem. Cur id non patiatur Iac. Guboseiatis ρ Deprecati
nem satis intes i posse sene posuisti
ua venia . Idem quandoque esse , quod preces, precationem supplicationem.
, --tates in eam rem adducuntur .
Ipsum inibo fredum silud agnovisse ad
Cod. Teodos. Voculam de saepe augem segnificationem . Gellium uois recte damnare verbum deprecari pro valde precari. Etiam auctores nostros Da saepe quatos esse, oe Paulum in fragm. eam deprecor diate es ex formula fideicommissi . Veterem Interpretem saepius vap. Iare 'nulla iure E,Aκφων es hie nomem Viri promium. Cur id non pransferamus felicem P aliquid tamen ad instar eius ex M a. Ignorari , quam vitam V ris Eaedaemon, , ω cur patriam Ioeuo
Io. thooedum . Patriam vulgo addi ad habendam rationem οἰσrvo alat Deertum esse, quis .is fuerit offatoninus.
Id nomen sere Pium praecepisse , at sil
ramen non semper esse servandum , ut que non, se diseinctionis ratis baberi nequeat. Eam his cessare quam ob rem' Per An oninum intelligendum esse Mar.
199쪽
eum ἰu l. ff. de lus quae in testam. des. His intelligi -ι eundem vel Pium.
G alios Antoninos Maecianum viae ac
ne vix quiaem pervenisse . uiuare Iae. Gibohedus , MIdenum secutus , omnino
vulgares ad Imperatores aditum praebuisse , contra quam rursus ille exis at . De causa Eudamiame qualitate nihil no- his conflare . suam varie Priae pes Roman; rebus agendis se dederint, vel aliis eas demandarint e vel ad ordinarias Imdices remiserint. .
ΗHe libelli supplicis inscriptio ,
qua latinam vides, in libris an- vi quis fere praemittitur graecis, sed non ulque adeo recte . Illud praeter nihil variantis scripturae mihi datum est o servare in hisce Μmiani vel graecis, vel ex veteri interpretatione latinis Haloander vectit. libellum supplicatarium , Iacobus Gothosredus ea I. ad h. I. libellum supplieem seu d derium & postulationem , alii supplica- , νionem , alii preces, alii expinxiationem, quae omnia sere nullo discrimine habentur. Ego tamen putσ non esse recedendum a veteri Interprete , qui transtulit deprecationem ς ita malim , quam ι bellum , siquidem certo non constet, Eudaemon noster querelam suam Imperatori exposuerit viva vote , an scri-Pto λ utroque modo adibanmr Prinei-pes Romani , sed tamen quia magis porrecto libello, quam adlocuriona non satis quandoque opportuna , non dam-Mem , qui ex eo , quod επι το πλεῖτον
fiebat, libelli suppIisis hic meminerunti
'Melius autem , ut dixi , Se tutius vetus interpretatio . Nec utimur I
eobi Gotho redi , Iacobi Andreae Gur. si ad h. ι. aliorumque sententia , qui eam non serunt, quod reprecatio eorum duntaxat esset , qui veniam rimiissimnemque flagitant . Fuit hoc , fateor , procul ab animo Eudaemonis . sed verum non est , deprecand. vocabulum ea semper significatione accipi ; est omni.no deprecari etiam eorum, qui rogant& flagitant simpliciter , & deprecaria idem quod παραίτησις apud Graecos,
hoe est , 3c ignoscendi postulatio s uedepreea3ionem alicubi Tullius definie & sine venia postulatio quaelibet , sed vehemens, sed servida. LibelIi & sup.
plicationes, quibus ad Imperatores itur, preces appellantur in .νit. C. de practa.
3. C. de legis. & apud Spartianum in Hadriano eap. 8. deprecatio hic , e que sorter sensu Graeeorum deprecario Scsunt earis ad Pontificem, cujus titulus est apud Correctores Romanos ad gap. s. dissius. ρρ. 3c aperte ita depreεatio
dus ad d. I. o. adnotaverit , miror eum.
veteri Interpreti hic iniquiorem esse. Depreeari in hanc sententiam dicimus pro valde precini , de augςnte signi f. cationem, ut in deposui voce Ulpianos observat in I. r. F. depositi & in δει neo aliisque. verum est- Scio, A. Gellistm noctibus Mirisis , ι Aio. σαρ. I 6. somniare . de reandi verbum ea n tione seditis. sere vulgi esse, sed somni re tantum ς Latinorum praestantissimi , mox & alii, eo vocabulo ita usi 1unt: quae hoc probet , adest turba testium, sed ne in re Grammatica nimium Va ger , suffecerint domestica testimonia int. I. pr. C. de osse. Praef. praetor. D. 8c I. I 4. C. de pact. neque aliter Paulus fragm. lib. 4. tit. I. β 6. cum deproeor fideicommissi esse verbum dixit. Recte igitur ἁξύοσιν reddidit depreeaistionem Interpres quisquis . ille fuerit, non recte eum hic Gothostedus, ut alias pie
200쪽
AD L. IX. K. DE LEGpleraqire ejus omnia semidocti quidam
Fuit haee deprecatio cujusdam Eb-
Nicomedem , an Nieomedensem , an Nicomediensem vertas ut fieri video parum reseri, dummodo aliquem e Ni comedia Bithyniae intelligas. Eudaemon homini nomen fuit et neque enim naufragii 3e direptionis causa, in qua Ue samur , permittit . ut ἐυδαι να trans seramus felicem, quo Nicomediensis alia quis lautus ae beatus intelligatur ; nistquis ex Zosimi lib. I. argutari velit Nieomediam appellatam fuisse E'ΤΔAI
epitheton Nicomediensibus adhaesisse jure proprio . Sed haec non sunt; per me licet E υδώ- ν porro sit nomen in Italia naufragi vel mercat ris, vel navarchi , vel alterius cujusquam : ignoramus q ippe , Eudaemonuis' suam vitam egerit , & pariter ignoramus , an & quare Ptriam libet. to adscripserit . Utque adeo Iacobus Gothoseedus frustra Mic tam profunde egerie de privilegiis Mercatorum , 3c addita Patria ad emerendum favorem Principis , quem non probat Nicomedienses in causa naufragii , quin vel ulla re, habuisse praecipuos. Si patriam non actorum scriba sed Eudae. mon libello apposuerit, unice illud danis dum .videtur consuetudini, & tune ali. quando , & nunc ubivis Gentium re--ptae, quo is , qui aditur , in rescribendo habeat rationem αυτονοριιας iserinete ejus loci , unde ei qui supplicat ,
stire possit. Saae simpliciter posito M.
toniai nomine Pium intelligimus , ut pura qui , eum primus Antoninorum Principum fuerit , illud nomen quasi praecepit, sicuti Iulius Caesar, octavi nus Augustus , Tiberius Claudius Nero aliique , Caesaris , Augusti , Tiberii
aliaque nomina , quae inter ὀρ νύαους suos primi gesseruat . Sed non utique illud semper verum est, δι nunc vulgo negatur de Antonino in ι. da flat. bomin. non tamen, ut mihi equisdem videtur, ratione ibi satis idonea. Quamvis autem peneraliter obtineat, ut per Antoninum intelligatur Antonin rum primus, tamen hoc non aliter ea. servandum , quam ubi distinctionis r fio haberi potest ; haec quando cessat, non est, cur pro Antonino primo pro vinciemus, quia tunc dubitari nequit, de quo verba fiant . Causa illa distinis ctionis eum alibi, tum his cessat: quod enim nomen distinctionis ergo E daemon addidisset ad Imperatorem An., toninum , cui supplicabat , . quique ibi unus erat duntaxat ὶ quod etiam actorum seriba λ Antoninum igitur hic simpliciter diei , ut ab aliis distinguatur , ne veri quidem habet speciem . Quinimo & in depreeatione facile utrobi. que omissum esset ipsum Antonini nomen . & simpliciter dictum Imperator vel Caesar , qqemadmodum in acti . quorum pars exstat in ἰ- 7. F. M IN. Iul. de is pνία Sc I. I 3. st quod met.
εans. neque enim in supplicatione, cognitione causae, actisve, quae de iis fie4bant, de quo ageretur, potuit ambigi. Pertinent haec eo, ut sciamus, per Antoninum , ubi ad praesentem sermo est, non necessario Pium intelligi, quum ira cesset, quae id induxit, ratio. Hujus rei sortissimum argumentum est in I. 3 F. de bis quae in test. delent. namque ibi est exemplum actorum , quo non